Aslan veya arslan (Panthera leo), Panthera cinsindeki büyük kedilerden biridir ve kedigiller (Felidae) ailesinin bir üyesidir. 184-208 cm (72-82 in) kafa-gövde uzunluğuna sahip yetişkin erkek bireyler, 160-184 cm (63-72 in) uzunluğundaki dişilerden daha büyüktür. Pride adı verilen gruplar oluşturan bir türdür. Bir aslan grubu, birkaç yetişkin erkekten, ilgili dişilerden ve yavrulardan oluşur. Dişi aslan grupları genellikle birlikte avlanır ve çoğunlukla büyük toynaklıları hedef alır. Aslan bir süper avcı ve kilittaşı avcısıdır. Her ne kadar bazı aslanların fırsatlar ortaya çıktığında insanları avladıkları bilinse de, tipik olarak bunu yapmazlar.
Aslan | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Erkek aslan | |||||||||||||||||||
Dişi aslan | |||||||||||||||||||
Korunma durumu | |||||||||||||||||||
Hassas (IUCN 3.1) | |||||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
İkili adlandırma | |||||||||||||||||||
Panthera leo (Linnaeus, ) | |||||||||||||||||||
Alt türler | |||||||||||||||||||
Aslanın Afrika, Asya ve Avrupa'da tarihsel ve günümüzdeki dağılımı |
Rakip erkeklerle sürekli olarak savaşmaktan kaynaklanan yaralanmalar ömürlerini büyük ölçüde azalttığından, vahşi ortamda nadiren 10 ila 16 yıl arasında yaşamaktadırlar. Esaret altında 25 yıldan fazla yaşayabilirler. Aslanlar diğer kedilere kıyasla alışılmadık biçimde sosyaldirler. Gün boyunca ağırlıklı olarak uyumayı tercih eden aslanlar, nadiren alacakaranlıkta sıklıkla gece (Gececil hayvanlar) aktiftir.
Tipik olarak aslanlar otlaklarda ve savanlarda yaşar, ancak yoğun ormanlarda bulunmazlar. Antik tarihi zamanlarda, Kuzey Afrika dahil olmak üzere Afrika'nın büyük bölümünde, Yunanistan ve Balkanlar'dan Hindistan'a kadar Avrasya'da etkin olarak yaşamaktaydılar. Yaklaşık 10.000 yıl önceki geç dönem Buzul Çağı'nda (Pleistosende), aslan insanlardan sonra en yaygın kara memelisiydi: Mağara aslanı (Panthera leo spelaea) Kuzey ve Batı Avrupa'da, Amerika aslanı (Panthera leo atrox) ise Amerika'da Yukon ile Peru civarında yaşıyordu. Ancak günümüzde Sahra Altı Afrika'da parçalanmış popülasyonlara ve Batı Hindistan'da kritik olarak tehlike altındaki bir nüfusa indirgenmiştir. Aslan, Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) tarafından savunmasız bir tür olarak sınıflandırılmıştır ve yirminci yüzyılın ikinci yarısında 20 yılda Afrika'daki aslan nüfusunda % 30-50 aralığında önemli bir nüfus azalması görülmüştür. Nüfuslarının azalmasının nedeni tam olarak anlaşılmasa da, yaşam alanlarının işgal edilmesi ve insanlar tarafından zarar görmeleri en başlıca sebepler olarak ön görülmektedir. Afrika'da, özellikle nüfusu tehlike altındadır.
Erkek aslan, oldukça ayırt edici olan yelesinden kolayca tanınır ve yüzü insan kültürünün en çok bilinen hayvan simgelerinden biridir. Heykellerde, resimlerde, ulusal bayraklarda ve çağdaş sinema ve edebiyatta geniş bir biçimde tasvir edilmiştir. Aslanlar Roma İmparatorluğu zamanından beri insanlar tarafından tutulmuş ve on sekizinci yüzyılın sonlarından bu yana hayvanat bahçelerinde sergilenmek üzere aranan önemli hayvan türünden biri olmuştur. Hayvanat bahçeleri, nesli tükenmekte olan Asya kökenli alt türleri için hazırlanan ıslah programlarında dünya çapında işbirliği yapmaktadır.
Etimoloji
Modern Türkçede kullanılan aslan, Osmanlı Türkçesinde ارسلان (arslan) olarak kaydedilmiştir ve kökeni Eski Türkçeye dayanmaktadır. Bir Türkî dilde tespit edilmiş olduğu ilk kaynak 900 yılından önce yazıldığı düşünülen, Alman arkeolog Albert von Le Coq tarafından derlenmiş ve "" (özgün Almanca adıyla Chuastuanift, ein Sündenbekenntnis des manichäischen Auditores: gefunden in Turfan (Chinesisch-Turkistan)) adı altında bilinen Eski Uygurca metinlerdir. John Krueger sözcüğün Türkî dillere Moğolcadan alıntı olduğunu savunur. Moğolca "diş göstermek" manasındaki arzai- kelimesinden türetilmiş olabileceği de öne sürülmüştür; ancak bu kesin değildir. Hayvan adlarında görülen +lan ekinin yapısı belirsizdir.
Türün bağlı olduğu cins olan Panthera ismi Latinceye dayanmakta olup, bu dile Grekçede benekli kedigilleri tanımlamak için kullanılmış πάνθηρ kelimesinden girmiştir. Bilimsel isminin ikinci kısmı olan leo, Latince ve Grekçede yer alan aslan manasındaki leo ve λέων (leon) kelimelerine dayanmaktadır.Leo kelimesi ve türevleri, pek çok Avrupa dili ile muhtemelen İbranicede (לָבִיא; lavi) aslanları tanımlamak için kullanılan bir isimdir.
Sınıflandırma
Carl Linnaeus 1758'de, aslanı Systema Naturae adlı eserinde tanımladı ve ona bilimsel olarak Felis leo adını verdi. Cins adı Panthera, 1816'da Alman doğa bilimci Lorenz Oken tarafından türetildi. 18. yüzyılın ortaları ile 20. yüzyılın ortaları arasında, 26 aslan örneği, alt tür olarak tanımlanmış ve önerilmiştir; bunların 11'i 2005 yılında geçerli kabul edilmiştir. Çoğunlukla yelelerinin ve derilerinin boyutu ve rengiyle ayırt ediliyorlardı.
Alt türleri
19. ve 20. yüzyıllarda, birkaç aslan tipi örnek ve alt tür olarak tanımlandı ve bir düzine, 2017 yılına kadar geçerli takson olarak kabul edildi. 2008 ve 2016 arasında, IUCN Kırmızı Listesi değerlendiricileri, Afrika aslan popülasyonları için P. l. leo ve Asya aslan popülasyonu için P. l. persica olmak üzere yalnızca iki alt-özel isim kullandı. 2017'de, Kedi Uzman Grubu'nun Kedi Sınıflandırma Görev Gücü, aslan taksonomisini gözden geçirdi ve aslan evrimi üzerine yapılan filocoğrafik çalışmaların sonuçlarına dayanarak iki alt türü tanıdı:
- P. l. leo (Linnaeus, 1758) - aday aslan alttür, Asya aslanı, bölgesel olarak nesli tükenmiş Nübye aslanı ve Orta Afrika'nın batı ve kuzey kesimlerindeki aslan topluluklarını içerir.Sinonim arasında, P. l. persica (Meyer, 1826), P. l. senegalensis (Meyer, 1826), P. l. kamptzi (Matschie, 1900), and P. l. azandica (Allen, 1924) yer alır. Bazı yazarlar 'Kuzey aslanı' ve 'kuzey alt türü' olarak adlandırdı.
- P. l. melanochaita (, 1842) - Doğu ve Güney Afrika bölgelerinde, soyu tükenmiş ve aslan topluluklarını içerir. Sinonim arasında, P. l. somaliensis (Noack 1891), P. l. massaica (, 1900), P. l. sabakiensis (, 1910), P. l. bleyenberghi (Lönnberg, 1914), P. l. roosevelti (, 1914), P. l. nyanzae (Heller, 1914), P. l. hollisteri (Allen, 1924), P. l. krugeri (, 1929), P. l. vernayi (Roberts, 1948) ve P. l. webbiensis (Zukowsky, 1964) yer alır. 'Güney alt türü' olarak adlandırılmıştır.
Etiyopya Yükseltileri'nin bazı bölgelerinden gelen aslan örnekleri, genetik olarak Kamerun ve Çad'dakilerle birlikte kümelenirken, Etiyopya’nın diğer bölgelerinden gelen aslanlar Doğu Afrika'dan örneklerle birleşmektedir. Bu nedenle araştırmacılar, Etiyopya'nın iki alt tür arasında bir temas bölgesi olduğunu varsaymaktadır.
Fosil kayıtları
Tarih öncesi çağlarda aslanın çeşitli ek alt türleri mevcuttu:
- P. l. sinhaleyus, Sri Lanka'da kazılan ve bir aslana atfedilen fosil . Yaklaşık 39.000 yıl önce soyu tükenmiş olduğu düşünülmektedir.
- P. leo fossilis, P. fossilis ya da P. spelaea fossilis, Orta Pleistosen Avrupa mağara aslanı olarak da bilinen bu alt tür, yaklaşık 500.000 yıl önce yaşamıştır. İngiltere, Almanya, İtalya ve Çek Cumhuriyeti'nde bu türe ait fosiller bulunmuştur. Günümüz Afrika aslanlarından daha büyük olan bu alt tür, Amerikan mağarası aslanıyla neredeyse aynı boylarda ve Üst Pleistosen Avrupa mağarası aslanından biraz daha büyüktü.
- P. l. spelaea, Avrupa mağara aslanı, Avrasya mağarası aslanı veya Üst Pleistosen Avrupa mağarası aslanı olarak da bilinen bu alt tür, döneminde Avrasya ve Beringia'da yaşadı. Küresel ısınma nedeniyle en son 11.900 yıl önce soyu tükenmiştir. Avrupa, Kuzey Asya, Kanada ve Alaska mağaralarında yapılan kazılarda bulunan kemik parçaları, Avrupa'dan Sibirya genelinde batı Alaska'ya kadar bulunduğunu göstermektedir. Muhtemelen P. fossilis'ten, türetilmiştir ve genetik olarak izole edilmiştir. Afrika ve Asya'daki aslanlardan oldukça farklıdır.Paleolitik mağara resimlerinde, fildişi oymalarda ve kil büstlerinde tasvir edilmiştir.
- P. l. atrox ya da P. atrox, Amerika aslanı veya Amerika mağara aslanı olarak bilinen bu alt tür, Amerika kıtasında Kanada'dan muhtemelen Patagonya'ya kadar uzanıyordu. Var olan en büyük aslan alt türlerinden biridir. Vücut uzunluklarının 1.6-2.5 m (5.2-8.2 ft) arasında olduğu tahmin edilmektedir. Edmonton'dan gelen bir fosil 11.355 ± 55 yıl öncesine aittir.
Gelişimi
Aslanın en yakın akrabası Panthera cinsinin diğer türleri, kaplan, kar leoparı, jaguar ve leopardır. 2006 ve 2009'da yayınlanan filogenetik çalışmaların sonuçları, jaguar ve aslanın yaklaşık 2.06 milyon yıl önce ayrılan bir kardeş gruba ait olduğunu göstermektedir. Daha sonra yapılan çalışmaların sonuçları, leoparın ve aslanın, 3.1-1.95 milyon yıl önce ayrılan kardeş gruba ait olduğunu göstermektedir.Panthera'nın coğrafi kökeni büyük olasılıkla Orta Asya'nın kuzeyidir. Leopar-aslan soyu, en azından 'den bu yana Asya ve Afrika Palearktik'inde dağıtıldı. Aslan ve Avrasya mağara aslanından oluşan soyun Holarktik Asya'da, 2,93-1,23 milyon yıl önce ayrıldığı düşünülmektedir. Bununla birlikte, aslan ve kar leoparı ataları arasındaki melezleşme, yaklaşık 2.1 milyon yıl öncesine kadar devam etmiş olabilir. Avrasya ve Amerikan mağara aslanlarının, diğer kıtalardaki mitokondri soyları olmadan, sonunda soyları tükendi.
Modern aslan muhtemelen Orta Pleistosen döneminde Afrika'da yaygın olarak dağılmış ve döneminde Sahra altı Afrika'da ayrılmaya başlamıştır. Doğu ve Güney Afrika'daki aslan popülasyonları, 183.500-81.800 yıl önce ekvator yağmur ormanları genişlediğinde, Batı ve Kuzey Afrika'daki popülasyonlardan ayrıldı. Sahara'nın 83.100-26.600 yıl önceki genişlemesi, Batı ve Kuzey Afrika'daki nüfusun ayrılmasına neden oldu. Yağmur ormanları azaldıkça, daha açık habitatlara yol açan aslanlar Batı'dan Orta Afrika'ya taşındı. Kuzey Afrika'dan aslanlar 38.800-8.300 önce güney Avrupa ve Asya'ya dağıldılar. Güney Avrupa, Kuzey Afrika ve Orta Doğu'daki aslanların yok olması, Asya ve Afrika'daki aslan popülasyonları arasındaki gen akışını kesintiye uğrattı. Genetik kanıtlar, Doğu ve Güney Afrika'daki aslan örneklerinde çok sayıda mutasyon olduğunu ortaya koydu; bu, bu grubun, Asya ve Batı ve Orta Afrika'dan genetik olarak daha az farklı aslan örneklerinden daha uzun bir evrimsel geçmişe sahip olduğunu göstermektedir. Filocoğrafik araştırmaların sonuçları, yaşayan iki aslan alt türünün yaklaşık 245.000 yıl önce ayrıldığını göstermektedir.
Şüpheli alt türler
- P. l. europaea, Güney Avrupa'da kazılan, aslan alt fosil kalıntıları için önerilmiş ve ile Erken Demir Çağı arasında tarihlenmiştir.
- P. l. mesopotamica, antik Mezopotamya'da M.Ö. 1000 ile M.Ö. 600 arasında yapılan, Yeni Asur Dönemi kabartması temelinde tanımlanmıştır.
Melezler
Hayvanat bahçelerinde aslanlar, ziyaretçilerin merakı veya bilimsel amaç için melez oluşturmak için kaplanlarla yetiştirilmiştir.Liger bir aslan ve bir kaplandan daha büyüktür, oysa çoğu tigon, karşılıklı gen etkileri nedeniyle ebeveynlerine kıyasla nispeten küçüktür.Leopon ise, bir aslan ve leoparın bir melezidir.
Tanım
Aslan, kısa, yuvarlak başlı, kısık boyunlu ve yuvarlak kulaklı, kaslı, derin göğüslü bir kedidir. Tüy rengi açık bejden gümüşi griye, sarımsı kızıldan koyu kahveye kadar değişir. Alt kısımların renkleri genellikle daha açıktır. Yeni doğmuş bir aslan, yetişkinliğe ulaştığında solmaya başlayan koyu lekelere sahiptir, ancak soluk noktalar genellikle bacaklarda ve alt kısımlarda görülebilir. Aslan, kedi ailesinin bariz cinsel dimorfizm gösteren tek üyesidir. Erkek bireyler daha geniş kafaya sahiptir ve baş, boyun, omuz ve göğsün çoğunu kaplayan aşağı ve geriye doğru büyüyen belirgin bir yele vardır. Yele genellikle kahverengi tonlarındadır ve sarı, kızıl ve siyah tüyler içerir.
Tüm aslanların kuyruğu, yaklaşık 5 mm (0,20 in) uzunluğunda tüylü bir tutam ile biter. Fonksiyonları bilinmemektedir. Tutam doğumda bulunmaz ve yaklaşık 5.5 aylıkken ortaya çıkar.
Kafatası, kaplanınkine çok benzer, ancak frontal bölge genellikle daha depresif ve düzdür ve biraz daha kısadır ve kaplandan daha geniş burun açıklıkları vardır. İki türdeki kafatası varyasyon miktarı nedeniyle, genellikle sadece alt çenenin yapısı, türlerin güvenilir bir göstergesi olarak kullanılabilir.
Büyüklüğü
Kedigiller arasında aslan, büyüklük bakımından kaplandan sonra ikinci sırada yer alır. Yetişkin aslanların boyutları ve ağırlıkları, menzilleri ve habitatları arasında değişiklik gösterir. Afrika ve Hindistan'dan ortalamanın üzerinde büyüklüğe sahip birkaç bireye dair kayıtlar mevcuttur.
Ortalama | Dişi aslanlar | Erkek aslanlar |
---|---|---|
Baş ve vücut uzunluğu | 160-184 cm (63-72 in) | 184-208 cm (72-82 in) |
Kuyruk uzunluğu | 72-89,5 cm (28,3-35,2 in) | 82,5-93,5 cm (32,5-36,8 in) |
Ağırlık | 90,5-138 kg (200-304 lb), 118,37-143,52 kg (261,0-316,4 lb) Güney Afrika'da 119,5 kg (263 lb) Doğu Afrika'da, 110-120 kg (240-260 lb) Hindistan'da | 155-169 kg (342-373 lb), 190-250 kg (420-550 lb) Güney Afrika'da 174,9 kg (386 lb) Doğu Afrika'da 190-230 kg (420-510 lb) Hindistan'da |
Yele
Aslanın yelesi, türün en tanınabilir özelliğidir. Aslanların yeleleri bir yaşındayken büyümeye başlar. Yelelerin rengi yaşla birlikte değişir ve koyulaşır; araştırmalar, rengin ve boyutun, ortalama ortam sıcaklığı gibi çevresel faktörlere bağlı olduğunu göstermektedir. Yelelerin uzunluğu, erkekler arasındaki ilişkilerde, dövüş gücünü belirlemektedir. Koyu yeleli aslanlar, yılın en sıcak aylarında zorlanmalarına rağmen, daha uzun süre üreyebilirler ve yavrularının daha fazla yaşama şansı olabilir. Yelenin varlığı, yokluğu, rengi ve büyüklüğü genetik önkoşul, cinsel olgunluk, iklim ve testosteron üretimi ile ilişkilidir; temel kural, daha koyu, dolgun bir yele daha sağlıklı bir hayvanı gösterir. Serengeti Millî Parkı'ndaki dişi aslanlar, yoğun ve koyu yeleli erkekleri eş olarak tercih eder. Yelenin asıl amacı, rakip erkek aslanlarla yapılan bölgesel kavgalarda, boyun ve boğazın korunması olduğu düşünülmektedir. Avrupa ve Kuzey Amerika hayvanat bahçelerinde, serin ortam sıcaklığı daha ağır bir yeleye neden olabilir. Asya aslanları, genellikle Afrika aslanlarından daha seyrek yelelere sahiptir.
Pendjari Ulusal Parkı'ndaki hemen hemen tüm erkek Batı Afrika aslanları, ya yelesizdir ya da çok kısa yelelere sahiptir. Senegal'de, Sudan'ın 'nda ve Kenya'nın 'nda da, yelesiz aslanların olduğu rapor edildi. Güney Afrika'da, 'den gelen orijinal erkek beyaz aslan da yelesizdi. Testosteron hormonunun, yelenin büyümesiyle doğrudan ilişkisi olduğu düşünülmektedir. Kısırlaştırılmış aslanlar, çoğu zaman çok az yeleye sahiptir ya da hiç yeleleri yoktur, çünkü gonadların çıkarılması testosteron üretimini inhibe eder. Artan testosteron, Kuzey Botsvana'da rapor edilen, yeleli dişi aslanların nedeni olabilir.
Aslanın yelesi, yaklaşık 320.000-190.000 yıl önce evrilmiş olabilir. Soyu tükenmiş Avrasya mağara aslanlarının, mağara resimleri neredeyse sadece yelenin olmadığı av hayvanlarını göstermektedir; Bazıları, bunun gerçekten de yelesiz olduklarının kanıtı olduğunu öne sürmektedir.
Renk değişimi
Beyaz aslan, lösizm adı verilen ve çift resesif alel tarafından oluşturulan genetik bir durumun sonucu olarak ortaya çıkan nadir bir renk varyasyonudur. Albinizm değil, pigment üretimini azaltan bir mutasyondur. Gözleri ve derisi normal renklidir. Beyaz aslanlar, Güney Afrika'nın Timbavati bölgesine özgüdür. Bu bölge, Kruger Ulusal Parkı'nın içinde ve çevresinde yer alır. Beyaz aslanlar, bu bölgede zaman zaman görülebilir. 1970'lerde vahşi yaşamdan uzaklaştırıldılar, böylece beyaz aslan gen havuzunu azalttılar. Bununla birlikte, 2007-2015 yılları arasında beş ayrı doğumla beraber 17 doğum kaydedildi. Beyaz aslanlar esaret altında yetiştirilmek için seçilmektedir. Güney Afrika'daki kamplarda, konserve avları sırasında öldürülecek kupa olarak kullanılmak üzere yetiştirildikleri bildirildi.
Dağılım ve yaşam alanı
Afrika aslanları Sahra Altı Afrika'da dağınık popülasyonlar halinde yaşar. Aslanlar çimenli düzlükleri ve savanları, nehir kenarlarındaki çalılıkları ve çalılıklı açık ormanlık alanları tercih eder. Yağmur ormanlarında yoktur ve nadiren kapalı ormanlara girer. Elgon Dağı'nda, 3.600 m (11.800 ft) yüksekliğe kadar ve Kenya Dağı'ndaki kar hattına yakın bir yerde aslanın yaşadığı kaydedilmiştir. Aslanlar, gölgelik olarak kullandıkları dağınık akasya ağaçlarına sahip, savan otlaklarda yaşamlarını sürdürürler. Asya aslanı artık sadece Hindistan'ın batısındaki Gücerât'ta bulunan ve çevresinde yaşamaktadır.
Tarihsel aralığı
Afrika'da, aslan menzili aslen merkezi ve Sahra Çölü'nün çoğunu kapsıyordu. 1960'larda, Sudan'ın güneyi hariç, Kuzey Afrika'da nesli tükendi.
Aslan, Güney Avrupa ve Asya'da, bir zamanlar iklim koşullarının bol miktarda avı desteklediği bölgelerde değişiyordu.Herodot'un MÖ 480'de bildirdiğine göre Yunanistan'da yaygındı; MÖ 300'de nadir görülüyordu ve MS 100'de nesli tükenmişti.Kafkasya'da 10. yüzyıla kadar varlığını sürdürmüştür.Filistin'de Orta Çağ'a kadar ve Güneybatı Asya'da 19. yüzyılın sonlarına kadar yaşadı. 19. yüzyılın sonlarına doğru Türkiye'nin büyük bölümünde nesli tükenmiştir. İran'daki son canlı aslan 1942'de, Dezful'un yaklaşık 65 km (40 mi) kuzeybatısında görüldü. 1944'te Huzistan Eyaleti'ndeki nehrinin kıyısında, bir dişi aslan cesedi bulundu. Daha sonra, İran'dan hiçbir güvenilir kayıt gelmemiştir. Pakistan ve Hindistan'daki aslan nüfusu, bir zamanlar Sind ve Pencap'tan Bengal'e ve Orta Hindistan'daki 'ne kadar uzanıyordu.
Davranış ve ekoloji
Aslanlar zamanlarının çoğunu dinlenerek geçirirler; günde yaklaşık 20 saat hareketsiz bir haldedirler. Aslanlar herhangi bir zamanda aktif olabilse de, faaliyetleri genellikle sosyalleşme, tımarlama ve dışkılama dönemi ile alacakaranlıktan sonra zirveye çıkar. Aralıklı faaliyet patlamaları, sıklıkla avlanma gerçekleştiğinde şafağa kadar devam eder. Günde ortalama iki saatlerini yürüyerek ve elli dakikalarını yemek yiyerek geçirirler.
Grup organizasyonu
Aslan, tüm vahşi kedi türleri arasında en sosyal olanıdır ve yavrularıyla birlikte akraba bireylerden oluşan gruplar halinde yaşar. Böyle bir gruba "sürü" denir. Erkek aslanlardan oluşan gruplara "koalisyon" denir. Dişiler bir aslan sürüsünde istikrarlı sosyal birimi oluşturur ve yabancı dişilere tolerans göstermezler. Dişilerin çoğunluğu doğdukları sürülerde kalırken, erkeklerin tamamı ve bazı dişiler ise sürüden ayrılır. Ortalama bir sürü, birkaç yetişkin dişi ve dört kadar erkek ve her iki cinsiyetten yavruları da dahil olmak üzere yaklaşık 15 aslandan oluşur. En fazla 30 bireyden oluşan büyük sürüler de gözlemlenmiştir. Bu modelin tek istisnası, her zaman sadece bir yetişkin erkeğe sahip olan Tsavo aslan sürüsüdür. Sürüler fizyon-füzyon toplulukları gibi hareket eder ve üyeler kükremelerle iletişim halinde olan alt gruplara ayrılır. Erkek yavrular, yaklaşık iki veya üç yaşlarında olgunluğa eriştiklerinde, anne sürülerinden dışlanırlar.
"Göçebe" aslanlar geniş bir alana yayılır ve çiftler halinde ya da tek başlarına düzensiz olarak hareket ederler. Çiftler, doğum sürülerinden dışlanan ilgili erkekler arasında daha sık görülür. Bir aslan yaşam tarzını değiştirebilir; göçebe veya tam tersi olabilir. Sürüler ve göçebeler arasındaki etkileşimler genellikle düşmancadır, ancak sürüdeki dişiler kızgınlık dönemlerinde göçebe erkeklerin kendilerine yaklaşmalarına izin verir. Erkekler, göçebe bir şekilde yıllarca yaşadıktan sonra, sürüyle yerleşik bir düzene geçerler. Serengeti Ulusal Parkı'nda yapılan bir araştırma, göçebe koalisyonların 3.5 ila 7.3 yaşlarında bu düzene geçtiklerini ortaya koydu.Kruger Ulusal Parkı'ndaki erkek aslanlar, kendi bölgelerini aramak için sürülerinden 25 km (16 mi) mesafeden daha uzağa giderler. Dişi aslanlar ise doğdukları sürüye daha yakın kalırlar. Bu nedenle, bir bölgedeki dişi aslanlar, aynı bölgedeki erkek aslanlara göre birbirleriyle daha yakından ilişkilidir.
Bir sürünün işgal ettiği alana "sürü alanı" denir, bir göçebe tarafından işgal edilen alan ise "menzil" olarak adlandırılır. Bir sürüyle ilişkili erkekler, bölgesini devriye gezerek marjinal kalma eğilimindedir. Dişi aslanlarda gelişmesinin nedenleri - herhangi bir kedi türünde en belirgin olanı - çok tartışma konusudur. Artan avlanma başarısı bariz bir sebep gibi gözükse de, bu inceleme sırasında belirsizdir; koordine avcılık, daha başarılı bir avlanma sağlar ancak avcı olmayan üyelerin kişi başına kalori alımını azaltmasını sağlar. Bununla birlikte, bazı dişiler, uzun süre yalnız bırakılabilecek yavruları büyütme rolünü üstlenir. Sürü üyeleri, avlanma esnasında düzenli olarak aynı rolü oynama ve becerilerini geliştirme eğilimindedir. Avcıların sağlığı, sürünün hayatta kalması için birincil ihtiyaçtır; avcılar, alındıkları yerde avını ilk tüketenlerdir. Diğer faydalar, olası akraba seçilimi; ailede yiyecek paylaşımı; gençlerin korunması, bölgenin korunması, yaralanma ve açlığa karşı bireysel sigortadır.
Hem erkekler hem de dişiler, davetsiz misafirlere karşı sürüyü savunurlar, ancak erkek aslan, keskin ve daha güçlü bir yapıya sahip olması nedeniyle bu amaç için daha uygundur. Bazı bireyler, sürekli olarak davetsiz misafirlere karşı savunmaya öncülük ederken, diğerleri geride kalmaktadır. Aslanlar, sürü içinde belirli roller üstlenme eğilimindedir; yavaş hareket eden bireyler gruba başka değerli hizmetler sağlayabilirler. Alternatif olarak, davetsiz misafirleri uzak tutan bir lider olmanın getirdiği ödüller olabilir; sürüdeki dişi aslanların sırası bu tepkilere yansır. Sürüyle ilişkilendirilen erkek veya erkekler, grupla olan ilişkilerini, onları rahatsız etmeye çalışan yabancı erkeklerden savunmakla görevlidir.
Asya aslan sürüleri, grup halinde farklılık göstermektedir. Asya erkek aslanları yalnızdır veya en fazla üç erkekle birleşerek gevşek bir sürü oluşturur. Dişiler ise yavrularıyla birlikte daha güçlü bir sürü oluştururken, en fazla 12 diğer dişi bireyle birliktedir. Dişi ve erkek aslanlar sadece çiftleşirken birleşirler. Erkeklerin koalisyonları, yalnız aslanlardan daha uzun süre topraklarını tutmaktadır. Üç veya dört bireyden oluşan koalisyonlardaki erkekler, bir erkeğin diğerlerine hükmettiği ve daha sık eşleştiği açık bir hiyerarşi sergiler.
Avlanma ve beslenme
Aslan, genelci bir hiperkarnivordur ve geniş av spektrumundan dolayı hem süper hem de (kilit taşı avcısı) olarak kabul edilir. Avları, esas olarak 190-550 kg (420-1.210 lb) ağırlığındaki memelilerden oluşur - özellikle toynaklılar mavi antilop, bayağı zebra, Afrika mandası, gemsbok ve zürafa gibi hayvanları tercih eder. Aslanlar, türlerin tercih edilen ağırlık aralığının altında olmasına rağmen, mevcudiyet durumuna bağlı olarak ortak yaban domuzu avlamaktadır. Hindistan'da, sambar geyiği ve benekli geyik en yaygın olarak avladıkları av hayvanlarıdır, evcil hayvanların beslenmesinde önemli katkıları olabilir. Genellikle yetişkin filler, gergedanlar ve su aygırlarının yanı sıra, dikdik, kırsıçanımsıgiller, kır tavşanı ve gibi küçük avlardan kaçınırlar. Olağan dışı avları arasında, kirpiler ve küçük sürüngenler bulunur. Aslanlar, Pars (leopar), çita ve benekli sırtlan gibi diğer avcıları öldürürler ancak nadiren tüketirler.
Genç aslanlar, ilk olarak yaklaşık üç aylıkken, avı gizlice takip etme davranışı sergilerler, ancak neredeyse bir yaşına kadar avlanmaya katılmazlar ve iki yaşına yaklaşırken etkili bir şekilde avlanmaya başlarlar. Yalnız bir aslan, zebra ve antilobu yere yıkma yeteneğine sahipken, manda ve zürafa gibi daha büyük avlarda risk altındadır.'nda, büyük sürülerin yetişkin Afrika savan fillerini avladıkları gözlenmiştir. Tipik avlarda, her dişi aslan grupta tercih edilen bir konuma sahiptir; ya "kanat" üzerinde avın peşinde koşup saldırır ya da grubun merkezinde daha küçük bir mesafeye gider ve diğer dişi aslanlardan kaçan avları yakalar. Sürülere bağlı erkekler, genellikle grup avına katılmazlar. Ancak bazı kanıtlar, erkeklerin de dişiler kadar başarılı olduğunu göstermektedir; bunlar genellikle küçük çalılıklarda avlanan yalnız avcılardır.
Aslanlar dayanıklılıklarıyla pek tanınmazlar. Örneğin bir dişi aslanın kalbi vücut ağırlığının sadece % 0.57'sini, bir erkeğin ise vücut ağırlığının yaklaşık % 0.45'ini oluştururken, bir sırtlanın kalbi vücut ağırlığının neredeyse % 1'ini oluşturur. Bu nedenle, aslanlar kısa aralıklarla 48-59 km/sa (30-37 mph) hızla koşarlar ve saldırıya başlamadan önce avlarına yakın olmaları gerekir. 2018'de yapılan bir çalışmada, 74,1 km/sa (46,0 mph) hızla koşan bir aslan kaydedilmiştir. Görünürlüğü azaltan faktörlerden faydalanırlar; birçok avı, kendilerini gizleyecek bir örtü yakınında veya geceleri öldürürler. Aslanın saldırısı kısa ve güçlüdür; hızlı bir koşu ve son bir sıçrayışla avı yakalamaya çalışırlar. Genellikle avını sağrısından tutarak aşağı çeker ve boğazından ya da ağzından ısırarak öldürürler.
Aslanlar genellikle avlarını avlandıkları yerde tüketirler, ancak bazen büyük avları bir örtü içine sürüklerler. Özellikle erkek bireyler, öldürülen av için birbirleriyle kavga ederler. Yavrular, yiyeceğin az olduğu zamanlarda bundan en çok etkilenen üyelerdir. Tersi bir durumda ise, yaşlı ve sakat olmak üzere tüm sürü üyeleri, avdan kalanları yiyerek beslenirler. Büyük avlar, sürü üyeleri arasında daha yaygın olarak paylaşılmaktadır. Yetişkin bir dişi aslanın günlük ortalama et ihtiyacı 5 kg (11 lb) iken, erkeklerin yaklaşık 7 kg (15 lb)'dır. Aslanlar bir seansta 30 kg (66 lb)'a kadar et yiyebilir; eğer avın tamamını tüketemiyorsa, yemeye devam etmeden önce birkaç saat dinlenir. Sıcak günlerde, sürü üyeleri bir veya iki ayakta bekçilik yapan erkeklerin gözetiminde gölgede dinlenmeye çekilir. Aslanlar avlarını, akbaba ve sırtlan gibi leş yiyicilere karşı korurlar.
Fırsat olduğunda aslanlar leşi temizler; hastalanarak veya diğer avcılar tarafından, doğal sebeplerden ölen avları da temizlerler. Aslanlar, avlarını yemek için bekleyen akbabalara karşı sürekli bir gözcü tutarlar. Sırtlan ve aslanların beslendiği çoğu leş, aslanlardan ziyade sırtlanlar tarafından öldürülür. Leşlerin, aslanların besin ihtiyaçlarının büyük bir bölümünü sağladığı düşünülmektedir.
Av rekabeti
Aslanlar ve benekli sırtlanlar, av ve leş kaynakları için rekabet ettikleri yerlerde benzer bir ekolojik niş paylaşırlar. Yapılan araştırmalar, bu iki türün beslenme alışkanlıklarının %58.6 oranında örtüştüğünü göstermektedir. Aslanlar, sırtlanlar onları rahatsız etmedikçe, genellikle onlara aldırış etmezler. Ancak sırtlanlar, yiyecek bulunup bulunmadığına bakmaksızın, aslanların varlığına reaksiyon gösterirler. Ngorongoro kraterinde, aslanlar sık sık sırtlanların avladıkları hayvanları çalarak beslenirler. Bu da sırtlanların daha fazla avlanmalarına neden olur. Botsvana’nın Chobe Ulusal Parkı'nda ise durum farklıdır. Burada sırtlanlar, aslanlara kafa tutar ve leşlerini kaparlar. Aslanların avladığı hayvanların leşlerinin %63'ünde sırtlanlar da beslenirler. Aslanlar avlanırken, sırtlanlar ya oradan uzaklaşırlar ya da 30-100 m (100-330 ft) mesafede sabırla beklerler. Sırtlanlar, aslanların yanında beslenebilecek ve bazen onları öldürecek kadar cesur olabilirler. İki tür, görünürde bir sebep olmadan, ortada yiyecek bulunmadığında bile birbirlerine saldırırlar. Aslan predasyonu, Etosha Ulusal Parkı'ndaki sırtlan ölümlerinin % 71'ini oluşturur. Benekli sırtlanlar, bölgelerine giren, sık sık mobbing yapan aslanlar tarafından adapte edilmiştir. Kenya'nın Masai Mara Ulusal Koruma Alanı'ndaki aslan nüfusu azaldığında, tespit edilen sırtlan nüfusu hızla artmıştır. Esir benekli sırtlanlar üzerinde yapılan deneyler, aslanları önceden görmemiş olanların, aslan görüntüsüne tepki vermediğini, ancak aslan kokusuna korku içinde tepki verdiğini göstermiştir.
Aslanlar çitalara ve leoparlara hükmetme eğilimi gösterir, avlarını çalarlar ve fırsat bulduklarında yavruları ve hatta yetişkinleri öldürürler. Özellikle çitalar, avlarını genellikle aslanlara veya diğer avcılara kaptırırlar. Serengeti ekosisteminde yapılan bir çalışma, 1987 ile 1990 yılları arasında doğan 125 çita yavrusundan en az 17’sinin aslanlar tarafından öldürüldüğünü belirlemiştir. Çitalar, rakiplerinden farklı zamansal ve habitat nişlerini kullanarak rakiplerinden kaçınırlar. Leoparlar ağaçlara sığınsa da, dişi aslanlar, zaman zaman ağaçlardan leoparın avını almaya çalışırlar. Aslanlar aynı şekilde Afrika yaban köpeğine de hükmederler. Onların avlarını çalıp, genç bireyleri ve nadiren de yetişkin köpekleri avlarlar. Aslanların daha bol olduğu bölgelerde yaban köpeklerinin popülasyon yoğunlukları düşüktür. Bununla birlikte, vahşi köpeklere av olarak düşen birkaç yaşlı ve yaralı aslan vakası da mevcuttur. Aslanlar Nil timsahlarıyla da rekabet ederler; timsahın ve aslanın büyüklüğüne bağlı olarak, avını ya da leşini kaybedebilir. Aslanların, karaya çıkan timsahları öldürdükleri de bilinmektedir.
Üreme ve yaşam döngüsü
Dişi aslanların çoğu, dört yaşına geldiklerinde ürerler. Aslanlar yılın belirli bir döneminde çiftleşmez ve dişiler her zaman çiftleşmeye hazırdır. Diğer kedilerde olduğu gibi, erkek aslanın penisinde vardır. Penisin çekilmesi sırasında dikenler dişinin vajinasının duvarlarını tırmıklayarak ovülasyona neden olabilir. Bir dişi aslan, kızandayken birden fazla erkekle çiftleşebilir. Aslanlar yaklaşık yedi yıl boyunca üreyebilirler. Ortalama gebelik süresi 110 gün civarındadır; dişi, çalılık, sazlık, mağara veya başka bir korunaklı tenha bir yerde, bir ile dört arasında yavru doğurur, genellikle sürüden uzaktır. Yavrular annelerine bağımlıyken, anneleri onlara yakın bir yerde tek başına avlanır. Aslan yavruları gözleri kapalı doğar ve gözleri doğumdan yedi gün sonra açılır. Doğumda 1,2-2,1 kg (2,6-4,6 lb) ağırlığındadırlar ve doğumdan bir veya iki gün sonra emeklemeye başlayıp, üç haftalık olunca yürümeye başlarlar. Yırtıcı hayvanların dikkatini çeken bir koku birikmesini önlemek için, dişi aslan yavrularını ayda birkaç kez yeni bir bölgeye götürür ve onları boyun ensesinden birer birer taşır.
Anne aslan, kendisini ve yavrularını genellikle altı ila sekiz haftalık olana kadar tekrar sürüyle birleştirmez. Bazen sürüye katılım, özellikle dişi aslanların aynı anda doğum yapmış olması halinde daha erken gerçekleşir. Aslan yavruları, sürünün diğer bireyleriyle ilk tanıştıklarında, anneleri dışındaki yetişkinlere karşı çekingen davranırlar. Daha sonra kendilerini sürü hayatına adapte etmeye başlarlar, ancak kendi aralarında oynarlar veya yetişkinlerle oyun oynamaya çalışırlar. Kendi yavrusu olan dişi aslanlar, başka bir dişi aslanın yavrularına, yavrusu olmayan dişi aslanlardan daha çok tolerans gösterirler. Erkek bireylerin yavru aslanlara karşı toleransı değişkenlik gösterir. Bazen bir erkek sabırla yavruların kuyruğuyla ya da yelesiyle oynamasına izin verir, bir başka erkek ise yavrulara hırlayıp vurabilir.
Yavrular, altı veya yedi aylık olduktan sonra sütten kesilir. Erkek aslanlar, yaklaşık üç yaşında olgunluğa ulaşır ve dört ila beş yıl arasında başka bir sürüyle ilişkili yetişkin erkekleri zorlayabilir ve yerinden edebilir. En geç 10 ila 15 yaş arasında yaşlanmaya ve zayıflamaya başlarlar.
Bir veya daha fazla yeni erkek, bir sürünün önceki erkeklerini uzaklaştırdığında, galip gelenler genellikle sürüdeki mevcut genç yavruları öldürürler. Dişiler, yavrularını sık sık zorba erkek bireylere karşı savunurlar, ancak sürü içindeki üç veya dört anne grubu, erkeklere karşı güçlerini birleştirmedikçe başarı şansları çok düşüktür. Yavrular ayrıca açlıktan ve terk edilip yalnız kalmaktan dolayı ölürler. Leoparlar, sırtlanlar ve vahşi köpekler tarafından avlanırlar. Aslan yavrularının % 80'i iki yaşından önce ölürler. Hem erkek hem de dişi aslanlar, sürülerinden çıkarılabilir ve göçebe olabilirler, ancak dişilerin çoğu genellikle doğum sürüleriyle kalır. Bununla birlikte, sürü çok büyüdüğünde, en genç kuşak dişi yavrular, kendi bölgelerini bulmak için ayrılmak zorunda kalabilirler. Yeni bir erkek aslan, bir sürü devraldığı zaman, genç aslanları - hem erkek hem de dişi - çıkarabilir. Her iki cinsin aslanları, grup eşcinsel ve kur faaliyetlerine dahil olabilir; erkekler de birlikte cinsel ilişki kurmadan önce başlarını ovalayıp yuvarlayacaktır.
Sağlık
Yetişkin aslanların doğal bir avcıları olmamasına rağmen, kanıtlar, çoğunun şiddetli bir şekilde insanların veya diğer aslanların saldırılarından öldüğünü göstermektedir. Aslanlar, genellikle toprak kavgalarında karşılaştıkları diğer sürülerin üyelerine veya kendi sürü üyeleriyle çatıştıklarında ciddi yaralanmalara sebep olurlar. Sakat aslanlar ve yavrular, sırtlan ve leopar gibi yırtıcı kedilerin avı olabilir ya da manda ve fil gibi büyük otçulların saldırısına uğrayabilir. Avlanırken dikkatli olmayan aslanlar yaralanabilir.
Keneler, genellikle aslanların kulaklarına, boyunlarına ve kasık bölgelerine zarar verir. Ngorongoro kraterindeki aslanlar, 1962'de at sineği () salgınına maruz kaldılar; bu salgın, aslanların zayıflamasına ve kanlı, çıplak yaralarla dolmasına neden oldu. Aslanlar, ağaçlara tırmanarak veya sırtlan yuvalarına sürünerek, sığır sineklerinden kaçmayı başaramadılar; birçoğu öldü ya da göç etti ve yerel nüfus 70'ten 15'e düştü. 2001 yılındaki yeni bir salgında, altı aslan daha yaşamını kaybetti.
Esir aslanlar, en azından 1970'lerin ortalarından bu yana (Gençlik hastalığı) virüsü (CDV) ile enfekte olmuştur. CDV, evcil köpekler ve diğer etçiller tarafından yayılır; Serengeti Ulusal Parkı'nda 1994 yılında gerçekleşen bir salgın, birçok aslanın nöbet geçirmesi gibi nörolojik semptomlar geliştirmesine neden oldu. Salgın sırasında, birkaç aslan zatürre ve ensefalitten öldü. ve , ayrıca esaret altındaki aslanları da etkiler.
İletişim
Aslanlar, dinlenirken bir dizi davranışla sosyalleşirler; hayvanların yüz ifadeleri oldukça gelişmiştir. En yaygın barışçıl, dokunsal jestler, kafa sürtme ve . Kafa sürtme - alnını, yüzünü ve boynunu başka bir aslanın yüzüne sürtmesi - bir selamlama şeklidir ve bu hareketi, genellikle bir aslan diğerlerinden ayrıldıktan sonra ya da kavga veya çatışmadan sonra yapar. Bu hareketi erkekler diğer erkeklere, yavrular ve dişiler ise dişilere yaparlar. Yalama hareketi ise genellikle kafa sürtünmesiyle birlikte gerçekleşir; genellikle karşılıklı ve alıcı zevki ifade ettiği tahmin edilmektedir. Aslanlar, bu hareketi en çok karşısındakinin baş ve boyun bölgesine yaparlar. Çünkü aslanlar bu bölgeleri kendileri yalayamazlar.
Lion roar Kükreyen bir esir aslan | |
Dinlerken sorun mu yaşıyorsunuz? alın. |
Aslanlar, görsel jest olarak işlev gören bir dizi yüz ifadesi ve vücut duruşuna sahiptir. Yaygın bir yüz ifadesi, bir aslanın kimyasal sinyalleri koklarken yaptığı, "yüz buruşturma" ya da flehmen tepkisidir. Aslanlar ayrıca, kimyasal ve görsel işaretlemeyi kullanır; erkekler, bölgedeki toprakları ve cisimleri işaretlerler ve kazırlar.
Aslanın seslendirme repertuvarı büyüktür; yoğunluk ve perde varyasyonları iletişimin merkezi gibi görünmektedir. Aslan seslerinin çoğu, hırlama, miyavlama ve kükreme gibi hırıltı varyasyonlarıdır. Üretilen diğer sesler arasında, mırıldanma, homurtu, meleme ve uğultu bulunur. Aslanlar genellikle gece kükrerler ve sesleri 8 kilometre (5,0 mi) uzaktan duyulabilir. Bir dizi uzun ve derin şekilde başlayan ve git gide daha kısaya dönüşen çok karakteristik bir şekilde kükreme eğilimindedirler.
Koruma
Aslan, IUCN Kırmızı Listesi'nde Hassas olarak listelenmiştir.
Afrika'da
Afrika'daki birçok büyük ve iyi korunan alan, büyük aslan nüfusuna ev sahipliği yapmaktadır. Yaban hayatı turizmine yönelik altyapının geliştirildiği yerlerde, park yönetimi ve yerel topluluklar için nakit geliri, aslan koruması için güçlü bir teşviktir. Artık çoğu aslan, Doğu ve Güney Afrika'da yaşamaktadır. Sayıları hızla düşmektedir; 20. yüzyılın sonlarında tahminen % 30-50 düşmüştür. Bu düşüşün başlıca sebepleri arasında hastalık ve insan müdahalesi yer almaktadır. 1975'te, 1950'lerden beri aslan sayısının yarı yarıya azalarak 200.000'e veya daha da aşağı bir rakama indiği tahmin edilmiştir. 2002-2004 yılları arasında, vahşi doğada yaşayan Afrika aslanı nüfus tahminleri, 16.500 ila 47.000 arasında değişmektedir.
Kongo Cumhuriyeti'nde , 1990'lı yıllarda bir aslan kalesi olarak kabul edilmişti. 2014 yılına gelindiğinde, korunan alanda hiçbir aslan kaydedilmemiştir, bu nedenle yerel nüfusun soyu tükenmiş olarak kabul edilmiştir. Batı Afrika aslanı popülasyonu, üreyen bireylerin değişmediği ya da çok az değiştiği Orta Afrika'daki nüfustan izole edilmiştir. 2015 yılında, bu popülasyonun, 250'den az olgun birey dahil olmak üzere yaklaşık 400 hayvandan oluştuğu tahmin edilmektedir. Bölgedeki üç korunan alanda, çoğunlukla Benin, Burkina Faso ve Nijer tarafından paylaşılan, WAP korumalı alan kompleksindeki bir nüfusta devam etmektedirler. Bu popülasyon, Kritik Tehlike Altında olarak listelenmektedir. saha araştırmaları, aslan doluluk oranının W Ulusal Parkı'nda en düşük, daimi kadrolu bölgelerde daha yüksek olduğunu ve dolayısıyla daha iyi korunduğunu ortaya koymuştur.
Kamerun'daki 'nda, 2009 itibarıyla yaklaşık 14-21 arasında bir aslan nüfusu vardır. Ayrıca, Burkina Faso'nun ekosisteminde, 50 ila 150 aslan bulunduğu tahmin edilmektedir. 2015 yılında, Gana'nın 'nda, yetişkin bir erkek ve bir dişi aslan görülmüştür. Bunlar, son 39 yıl içinde ülkede görülen ilk aslanlardı. Aynı yıl, daha önce soyu tükenmiş olduğu düşünülen 200 kadar aslan nüfusu, Sudan sınırına yakın olan Etiyopya 'nda kaydedilmiştir.
2005 yılında, Batı ve Orta Afrika ve Doğu ve Güney Afrika için, Aslan Koruma Stratejileri geliştirilmiştir. Bu stratejiler, uygun yaşam alanlarını korumayı, aslanlar için yeterli vahşi bir av temeli oluşturmayı, popülasyonların daha fazla parçalanmasına yol açan faktörleri azaltmayı ve aslan-insanın bir arada varlığını sürdürülebilir kılmayı amaçlamaktadır. Çobanların çiftlik hayvanlarını gelişmiş kapalı barınaklarda tuttuğu alanlarda, çiftlik hayvanlarına aslan zararı önemli ölçüde azalmaktadır. Bu tür önlemler, insan-aslan çatışmasının azaltılmasına katkıda bulunur.
Asya'da
Asya aslan nüfusunun son sığınağı, Hindistan'ın Gücerât Eyaletindeki veya bölgesindeki 1.412 km2 (545 sq mi)'lik Gir Ulusal Parkı ve çevresindeki alanlardır. Nüfus 1974'te yaklaşık 180 aslandan 2010'da yaklaşık 400 aslana yükselmiştir. Coğrafi olarak izole edilmiştir, bu da akrabalığa ve genetik çeşitliliğin azalmasına yol açabilir. 2008'den bu yana, Asya aslanları, IUCN Kırmızı Listesi'nde Tehlike Altında listelenmiştir. 2015 yılına gelindiğinde, nüfus Saurashtra'da 7.000 km2 (2.700 sq mi)'lik bir alanda yaşayan 523 bireye sahipti. 2017'de yapılan Asya aslanları sayımında, yaklaşık 650 birey kaydedilmiştir.
millî Park'a yakın çok sayıda insan yerleşiminin varlığı, aslanlar, yerel halk ve onların hayvanları arasında çatışmalara neden olur. Bazıları, mahsulüne zarar veren otoburları kontrol altında tuttuklarından, aslanların varlığını faydalı olarak kabul ederler.Madhya Pradeş'te bulunan 'nda ikinci, bağımsız bir Asya aslan nüfusunun kurulması planlandı, ancak 2017'de uygulanması pek olası değildi.
Esir ıslahı
19. yüzyılın ortalarından önce, Avrupa'ya ithal edilen aslanlar, muhtemelen Kuzey Afrika'dan gelen Nübye aslanları veya Güney Afrika'dan Cape aslanlarıydı.'nde tutulan Nübye aslanı olduğu düşünülen 11 hayvan daha, İmparator Haile Selassie'ye ait hayvanların soyundan gelmekteydi. Oxford Üniversitesi işbirliğiyle WildLink International, Fas Atlas Dağları'ndaki ulusal bir parka dönüştürülmek üzere esir olarak tutulan Nübye aslanlarının, esaret altında tutulması ve yetiştirilmesi amacıyla iddialı bir "Uluslararası Nübye Aslanı Projesi" başlatmıştır. Bununla birlikte, yapılan genetik bir analiz, Addis Ababa Hayvanat Bahçesi'ndeki tutsak aslanların, Nübye aslanı olmadığını, Çad ve Kamerun'daki vahşi aslanlarla yakından ilişkili olduğunu göstermiştir.
1982'de, , Asya aslanının hayatta kalma şansını artırmak için Türlerin Yaşam Planı adıyla bir proje başlatmıştır. 1987'de, Kuzey Amerika hayvanat bahçesindeki aslanların çoğunun, Afrika ve Asya aslanları arasında melez olduğu anlaşılmıştır. Üreme programlarının, farklı alt türlerin çapraz üremesini önlemek ve böylece koruma değerlerini azaltmak için, katılımcı hayvanların kökenlerine dikkat etmesi gerekiyordu. Bilinmeyen menşei ve soyağacı bireylerini elimine etmek için, aslanların esir ıslahı durdurulmuştur. Vahşi hayatta doğan aslanlar, 1989-1995 yılları arasında Afrika'dan Amerikan hayvanat bahçelerine ithal edilmiştir. Üreme 1998 yılında, bir Afrika aslan türüyle, Türlerin Yaşam Planı projesiyle devam etmiştir.
Uluslararası Türler Bilgi Sisteminde 2006 yılında kayıtlı tutulan aslanların yaklaşık% 77'si bilinmeyen bir kökene sahipti; bu hayvanlar vahşi doğada nesli tükenmiş genleri taşımış olabilir ve bu nedenle aslanın genel genetik değişkenliğinin korunmasında önemli olabilir.
'nde, 2006 yılında kayıtlı tutulan aslanların yaklaşık % 77'si bilinmeyen bir kökene sahipti; bu hayvanlar vahşi doğada nesli tükenmiş aslanların genlerini taşıyor olabilirlerdi ve bu nedenle aslanın genel korunmasında önemli olabilirlerdi.
İnsanlarla etkileşimleri
Hayvanat bahçelerinde ve sirklerde
Aslanlar, 18. yüzyılın sonlarından beri hayvanat bahçesi sergilerinin merkezi olan, bir grup egzotik hayvanın bir parçasıdır. Her ne kadar birçok modern hayvanat bahçesi sergilenen hayvanlar konusunda daha seçici olsa da, dünyadaki hayvanat bahçelerinde ve vahşi yaşam parklarında 1.000'den fazla Afrika ve 100 kadar Asya aslanı vardır. Büyükelçi türleri olarak kabul edilirler ve turizm, eğitim ve koruma amaçlı tutulurlar. Aslanlar, esaret altında 20 yıldan daha fazla yaşayabilmektedirler; 'ndeki bir aslan, Ağustos 2007'de 22 yaşındayken ölmüştür. 1986 doğumlu iki kız kardeşi Ağustos 2007'de hala hayattaydı.
İlk Avrupa "hayvanat bahçeleri" 13. yüzyılda asil ve kraliyet aileleri arasında yayılmıştır ve 17. yüzyıla kadar olarak adlandırılmıştır. O zamanlar, bir uzantısı olan menajeri olarak adlandırılmaya başlandılar. Rönesans döneminde, Fransa ve İtalya'dan Avrupa'nın geri kalanına yayılmışlardır. İngiltere'de, seraglio geleneğinin daha az gelişmesine rağmen, aslanlar, 13. yüzyılda Kral John tarafından Londra Kulesi'nde kurulan bir seraglioda tutulmuştur.
Aslanlar, 1870'lerde geniş ve ferah kafesleri olan daha büyük bir aslan evi inşa edilene kadar, Londra Hayvanat Bahçesi'nde sıkışık ve bakımsız şartlarda tutulmuştur. 20. yüzyılın başlarında, 'in demir parmaklıklar yerine bir hendek içerisinde daha geniş alana sahip olan ve doğal yaşam alanlarına daha çok benzeyen bir hayvanat bahçesi tasarımıyla beraber daha fazla değişiklik yapılmıştır. Hagenbeck hem Melbourne Hayvanat Bahçesi hem de Sidney'deki için, aslan koruma alanları tasarlamıştır; tasarımları popüler olmasına rağmen, 1960'lara kadar birçok hayvanat bahçesinde demir parmaklıklar ve kafesli mahfazaların kullanımı yaygındı. 20. yüzyılın sonlarında, daha büyük, daha doğal mahfazalar ve alçaltılmış inlerin yerine tel veya lamine cam kullanımı, ziyaretçilerin hayvanlara hiç olmadığı kadar yaklaşmalarını sağlamıştır. 'ndaki Kedi Ormanı/Aslan Manzarası gibi cazibe merkezlerindeki hayvan inleri, ziyaretçilere göre daha yüksek zemin seviyesinde yer almaktadır.
Aslan eğitimi, hem kurulan sirklerin hem de Siegfried & Roy gibi bireysel eylemlerin bir parçası olmuştur. Uygulama, 19. yüzyılın başlarında Fransız Henri Martin ve hem çok sayıda turneye çıkan hem de teknikleri birkaç takipçi tarafından kopyalanan Amerikan tarafından başlatılmıştır. Van Amburgh, 1838'de Büyük Britanya'yı gezerken Kraliçe Victoria'dan önce sahne almıştır. Martin, hızlı bir şekilde Amburgh'un fikri olan, Les Lions de Mysore ("Mysore aslanları") başlıklı bir pandomim bestelemiştir. Bu eylemler, binicilik eylemlerini sirk şovlarının merkezi gibi göstermiş ve 20. yüzyılın başlarında sinema ile kamu bilincine girmiştir. Aslan eğitimi, insanın hayvana karşı üstünlüğünü gösterirken, önceki yüzyıllardaki hayvan kavgalarına benzer bir amaca hizmet etmiştir. Bir hayvan terbiyecisinin hakimiyetinin ve bir aslan üzerindeki kontrolünün nihai kanıtı, hayvan terbiyecisinin kafasının aslanın ağzına yerleştirilmesiyle gösterilir. Aslan terbiyecileri, aslanları kontrol etmek için genellikle bir sandalye kullanırlar. Bu sandalye, aslanın dikkatini dağıtmak ve saldırısını engellemek için dört bacağıyla aslanın yüzüne doğru tutulur. Bu sandalye, muhtemelen ilk olarak Amerikan Clyde Beatty (1903-1965) tarafından kullanılmıştır.
Avcılık ve oyunlar
Aslan avı, M.Ö. 4. binyıldan itibaren Mezopotamya, Mısır, Yunanistan ve Roma gibi antik uygarlıklarda yapılmıştır ve genellikle kraliyet eğlencesi olmuştur; doğa üzerinde kralın gücünü göstermek için tasarlanmıştır. Aslan avcılığının hayatta kalan en eski kayıtları, Firavun III. Amenhotep'in, yönetiminin ilk on yılında "kendisinin attığı oklarla" 102 aslan öldürdüğünden bahseden M.Ö. 1380 yıllarına dayanan eski bir Mısır yazıtıdır. Asurlular, kralın avlayabileceği ayrılmış bir alanda esir aslanları serbest bırakırlardı ve bu olay, seyirciler tarafından, kral ve adamları, at sırtında veya savaş arabalarında, aslanları oklar ve mızraklarla öldürürken izlenirdi. Aslanlar, imparator Cihangir'in bu konuda mükemmel olduğu söylenen, Babür İmparatorluğu döneminde de avlanmıştır.Antik Roma'da, aslanlar imparator tarafından avlanmalarının yanı sıra ve infazlar için kullanılmıştır.
Masai halkı, eskiden aslanların öldürülmesini bir geçiş ayini olarak görürdü. Tarihsel olarak, aslanlar bireyler tarafından avlanmıştır, ancak aslan nüfusunun azalması nedeniyle yaşlılar, yalnız aslan avlarından caydırmışlardır. 19. yüzyılda, Afrika'nın Avrupa kolonileşmesi sırasında, aslan avı teşvik edilmiştir, çünkü onlar haşarat olarak kabul edilmiştir ve aslan derileri her biri £ 1 değerindeydi. Aslanları kovalayan kahraman avcının, yaygın olarak çoğaltılan görüntüleri yüzyılın büyük bir kısmına hakim olacaktı. Son yıllarda aslanların, hatıra avı sebebiyle öldürülmeleri tartışma konusu olmuştur; özellikle 2015 yılının ortalarında Aslan Cecil'in öldürülmesiyle birlikte, tartışmalar daha çok gündem olmuştur.
İnsan yiyiciler
Aslanlar genellikle insanları avlamaz, ancak bazıları bunu yapmaya meyillidir. Tsavo insan yiyicileri bu konuda en iyi bilinenlerdir; 1898'de inşasında çalışan 28 resmî demiryolu işçisi, Kenya'daki üzerindeki bir köprü inşaatı sırasında, dokuz ay boyunca aslanlar tarafından ele geçirilmiştir. Aslanları öldüren avcı, hayvanların yırtıcı davranışlarını anlatan bir kitap yazmıştır. Kitapta, aslanları "normalden daha büyüklerdi ve yeleleri yoktu. Bir tanesi diş çürümesinden muzdarip görünüyordu" şeklinde tanımlamıştır. Diş çürümesi de dahil olmak üzere kusur teorisi, araştırmacıların hepsi tarafından desteklenmemektedir; müze koleksiyonlarında insan yiyen aslanların diş ve çenelerinin analizi, diş çürümesinin bazı olayları açıklayabilmesine rağmen, insanların yaşadığı ve avladığı bölgelerde aslanların doğal avlarının azalmasının, insanlar üzerinde aslan yırtıcılığının daha olası bir nedeni olduğunu göstermektedir.
Aslanların insan avlama eğilimi, sistematik olarak incelenmiştir. Amerikalı ve Tanzanyalı bilim adamları, Tanzanya'nın kırsal bölgelerinde, insan avlama davranışının 1990'dan 2005'e kadar büyük ölçüde arttığını bildirmiştir. Bu dönemde en az 563 köylü saldırıya uğramış -bu sayı Tsavo saldırılarından daha fazladır- ve birçoğu aslanlar tarafından yenilmiştir. Bu saldırılar, 'ndeki Selous Ulusal Parkı yakınında ve Mozambik sınırındaki Lindi Eyaleti'nde meydana gelmiştir. Köylerin ormanlık alana doğru genişlemesi bir endişe kaynağı olsa da, yazarlar koruma politikasının tehlikeyi azaltması gerektiğini, çünkü bu durumda korumanın doğrudan insan ölümlerine katkıda bulunduğunu düşünmektedirler. Lindi'de, aslanların büyük köylerin merkezlerinden insanları ele geçirdiği vakalarla belgelenmiştir. 1988 ve 2009 yılları arasında, Tanzanya'nın güneyinde aslanlar tarafından saldırıya uğrayan 1000 kişi üzerinde yapılan bir başka çalışma, dolunayı takip eden haftalarda,insanlara yapılan gece saldırılarının arttığını ortaya koymuştur.
Robert R. Frump'a göre, Güney Afrika'daki Kruger Ulusal Parkı'ndan, düzenli olarak geçen Mozambikli mülteciler, geceleri aslanlar tarafından saldırıya uğramakta ve onlara yem olmaktadır. Park yetkilileri, insan yiyenlerin orada bir sorun olduğunu söylemiştir. Frump, apartheidin parkları mühürlenmesinden ve mültecilerin geceleri parkı geçmeye zorlamasından dolayı, onlarca yıl içerisinde binlerce kişinin öldürülmüş olabileceğini söylemiştir. Sınır kapatılmadan önce yaklaşık bir asır boyunca Mozambikliler parktan gündüzleri çok az zarar görerek geçmişlerdir.
Kültürel önemi
Aslan, spor takımlarının sembolü olarak da kullanılan, insan kültürlerinde en çok tanınan hayvan sembollerinden biridir. Heykel ve resimlerde, ulusal bayraklarda, çağdaş film ve edebiyatta geniş bir şekilde tasvir edilmiştir. İnsanlara yönelik saldırı olaylarına rağmen, Avrupa, Asya ve Afrika'daki kültürlerde, güçlülük ve asaletin simgesi olarak kabul edilmiştir. Aslan, "ormanın kralı" ve "hayvanların kralı" olarak tasvir edilmiştir ve böylelikle kraliyet ve ihtişamın popüler sembolü haline gelmiştir.
Aslanların tasvirleri Üst Paleolitik dönemde yapılmıştır. Fransa'daki Lascaux ve Chauvet mağaralarında bulunan aslan oymaları ve resimleri, 15.000 ila 17.000 yıllık olarak tarihlendirilmiştir. Almanya'nın güneybatısındaki Svabya Alpleri'ndeki Vogelherd mağarasında bulunan , Almancada Löwenmensch (aslan adam) olarak adlandırılır. Heykel, en az 32.000 yıllık ve Orinyasiyen sanatının bir öğesidir.
Sahra Altı Afrika
Sahra Altı Afrika'da aslan, hikâyelerde, atasözlerinde ve danslarda ortak bir karakter olmuş, ancak nadiren görsel sanatlarda yer almıştır. Bazı kültürlerde, aslan gücü ve kraliyeti simgelemektedir.Svahili dilinde aslan, "agresif", "kral" ve "güçlü" anlamına gelen simba adıyla bilinir. Bazı hükümdarlar, takma adlarında "aslan" sözcüğünü kullanmışlardır. Mali İmparatorluğu'nun kurucusu ve prensi, 'ya "Mali Aslanı" denmiştir. krallığının kurucusunun, aslanlar tarafından yetiştirildiği ve aslanlardan öğrendiği bilgiyi kullanarak, krallığını kurmak için halkına geri döndüğü söylenir.
Batı Afrika'nın bazı bölgelerinde, aslanlar sosyal hiyerarşinin en üst sınıfını sembolize etmektedir. Aslanların nadir olduğu daha yoğun ormanlık alanlarda, leopar hiyerarşinin en üst sınıfını temsil etmektedir. Batı ve Doğu Afrika'nın bazı bölgelerinde, aslan şifa ile ilişkilendirilir ve durugörü ile doğaüstü arasındaki bağlantı olarak kabul edilir. Diğer Doğu Afrika geleneklerinde, aslan tembellik sembolüdür., aslanın düşük zekası olduğu tasvir edilir ve diğer hayvanlar tarafından kolayca kandırılır.
Yakın Doğu
Antik Mısırlılar, birçok savaş tanrısını, azılı avcılar olarak saygı duydukları "dişi aslan" olarak tasvir etmişlerdir. Aslanlarla ilişkilendirilen Mısır tanrıları arasında, Sekhmet, Bast, Mafdet, Menhit, Pakhet ve Tefnut bulunur. Bu tanrılar genellikle güneş tanrısı Ra ve onun şiddetli sıcaklığı ile bağlantılıydı ve tehlikeli güçleri insanları veya kutsal yerleri korumak için çağrılmıştır. Aslan gövdeli ve insan ya da hayvan başlı bir yaratık olan Sfenks, bu koruyucu rolü üstlenmiş bir Firavun'u veya ilahı temsil ediyordu.
Aslan, antik Mezopotamya'da Sümer, Asur ve Babil dönemlerinde önemli bir semboldü, krallıkla güçlü bir şekilde ilişkiliydi. Aslanlar, tanrıça İnanna/Ishtar'ın başlıca sembollerindendi., Babil İmparatorluğu'nun en önde gelen simgesiydi., şu anda British Museum'da bulunan yaklaşık MÖ 640'dan kalma Asur saray kabartmalarının ünlü bir serisidir.Yahuda Aslanı, Yehuda kabilesi ve daha sonraki Yehuda Krallığı'nın kutsal kitaptaki amblemidir. İncil'de aslanlardan sıkça bahsedilir; özellikle Daniel Kitabı'nda (Dan 6), adı geçen kahramanın Kral Darius'a ibadet etmeyi reddettiği ve mucizevi bir şekilde zarar görmediği aslanların odasında uyumak zorunda kaldığı yazılıdır. Hakimler Kitabı'nda, Samson, bir Filistinli kadını ziyaret etmek için seyahat ederken bir aslanı öldürür (Judg 14).
Uzak Doğu
Hint-İran kronikleri, aslanları hayvanlar aleminde düzen bekçisi olarak görmüşlerdir. Sanskrit kelimesi, mrigendra, genel olarak hayvanların kralı veya özellikle geyik gibi bir aslanı belirtir. İnsan-aslan Narasimha, Hindu tanrısı Vişnu'nun on avatarından birisidir., antik Hindistan'da 2.000 yıl öncesine dayanan, "aslan" anlamına gelen antik bir Hint ismidir. Başlangıçta sadece , bir Hindu Ksatriya veya askeri kast tarafından kullanılmıştır, ancak milyonlarca Hindu Rajputs ve bugün 20 milyondan fazla Sih tarafından kullanılmaktadır. MS 3. yüzyılda, İmparator Asoka tarafından dikilen , sırt sırta vermiş bir vaziyette duran dört aslanı tasvir etmektedir. 1950'de Hindistan'ın ulusal amblemi olarak kabul edilmiştir. Aslan, Sinhalalar için de semboliktir;Hint-Aryan dilinden türetilmiş Sinhala terimi, "aslan halkı" ya da "aslan kanı olan insanlar" anlamına gelirken, kılıç tutan ve taç giyen bir aslan, Sri Lanka ulusal bayrağının temel figürüdür.
Aslan, Çin sanatında yaygın bir motiftir; İlkbahar ve Sonbahar Dönemi'nde (MÖ 771-476) sanatta kullanılmış ve , muhafaza edilmesi amacıyla imparatorluk saraylarının önüne yerleştirilmeye başlandığı Han Hanedanlığı döneminde (M.Ö. 206-MS 220) daha popüler hale gelmiştir. Aslanlar, Çin'e özgü olmadığından, ilk tasvirleri biraz gerçek dışıydı; , MS 6. yüzyıldan sonra Tang Hanedanlığı tarafından Çin'e getirilmesinin ardından, aslanlar genellikle daha kısa, daha kalın gövdeli, kıvrımlı yeleli ve kanatsız olarak tasvir edilmiştir.Aslan dansı, aslan kostümleri içindeki sanatçıların, genellikle zil, davul ve gonglarla oluşturdukları bir müzik eşliğinde, aslan hareketlerini taklit ettikleri, Çin kültüründe geleneksel bir danstır. Bu dans performansı, Çin Yeni Yılı, Orta Sonbahar Festivali ve iyi şans getirmesi için diğer kutlama günlerinde gerçekleştirilir.
Singapur, adını Yunanca pólis kelimesinin soydaşı olan, Tamilce-Sanskritçe சிங்க singa Sanskrit: सिंह siṃha ve Sanskrit: पुर புர pura'dan gelen, Malayca; Malayca: singa (aslan) ve Malayca: pora (şehir/kale) sözcüklerinden almıştır.
Batı dünyası
Girit, Eğriboz, Rodos, Berre ve Sakız ve diğer Yunan adalarındaki mezarlarda yapılan kazılarda, aslan başlı figürler ve muskalar bulunmuştur. Mısır tanrısı Sekmet'le ilişkilendirilen bu buluntular, M.Ö. 9 ve 6. yüzyıllar arasında, erken Demir Çağı'na tarihlendirilmişlerdir. Aslan, bazı Ezop Masalları'nda, özellikle de 'de yer almaktadır.Nemea aslanı, takımyıldız ve zodyak sembolü Leo olarak temsil edilirdi ve Antik Yunanistan ile Roma'da sembolikti. Mitolojide, postunun kahraman Herakles tarafından giyildiği ve ölüme karşı zaferi sembolize ettiği tanımlıdır.Lancelot ve Gawain, Orta Çağ'da aslanları öldüren diğer kahramanlardı. Bazı Orta Çağ hikâyelerinde, aslanlar, müttefikler ve yoldaşlar olarak tasvir edilmiştir. "Aslan", Aslan Yürekli Richard gibi cesaretiyle ön plana çıkan, birkaç Orta Çağ savaşçı hükümdarın takma adıydı. Aslanlar sık sık armalarda, kalkanlarda bir işaret ya da destekçi olarak edilir, ancak dişi aslan çok daha az kullanılır.
Aslanlar, modern literatürde dahil olmak üzere karakter olarak birçok eserde yer almaktadır. Clive Staples Lewis'in, Narnia Günlükleri serisinin Aslan, Cadı ve Dolap kitabında Mesih ve L. Frank Baum'un Müthiş Oz Büyücüsü'ndeki komik karakterleri bunlardan bazılarıdır. Aslan sembolizmi, sinemanın ortaya çıkışından itibaren kullanılmıştır. En ikonik ve geniş çapta tanınan aslanlardan biri, 1920'lerden bu yana Metro-Goldwyn-Mayer stüdyolarının maskotu olan 'dur.Born Free filmi, dişi aslan 'yı anlatmaktadır ve dayanmaktadır. Aslan, hayvanlar kralı rolünde, animasyon filmi Aslan Kral'da yer almıştır.
Kaynakça
- ^ a b Linnaeus, Carl (1758). "Felis leo". Caroli Linnæi Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I (decima, reformata bas.). Holmiae: Laurentius Salvius. s. 41. (Latince)
- ^ a b c d e Wozencraft, W.C. (2005). "Species Panthera leo". ; Reeder, D.M (Ed.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3. bas.). Johns Hopkins University Press. s. 546. ISBN . OCLC 62265494.
- ^ Bauer, H.; Packer, C.; Funston, P. F.; Henschel, P.; Nowell, K. (2016). "Panthera leo". s. e.T15951A115130419. 8 Ağustos 2018 tarihinde
|arşiv-url=
kullanmak için|url=
gerekiyor () arşivlendi. - ^ Smuts, G. L. (1982). Lion. Johannesburg: Macmillan South Africa. s. 231. ISBN .
- ^ . Earth-touch.com. Retrieved on 31 Temmuz 2013.
- ^ . Phoenix Zoo Fact Sheet.
- ^ Harington, C. R. "Dick (1969). "Pleistocene remains of the lion-like cat (Panthera atrox) from the Yukon Territory and northern Alaska". Canadian Journal of Earth Sciences. 6 (5). ss. 1277-88. doi:10.1139/e69-127.
- ^ a b c d e Bauer, H.; Packer, C.; Funston, P. F.; Henschel, P.; Nowell, K. (2016), "Panthera leo", IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi, IUCN, cilt 2016, doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T15951A107265605.en, 6 Kasım 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 21 Ekim 2019
- ^ "aslan". Nişanyan Sözlük. 28 Nisan 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Ocak 2021.
- ^ Liddell, H. G.; Scott, R. (1940). "πάνθηρ". A Greek-English Lexicon (Revised and augmented bas.). Oxford: Clarendon Press.
- ^ Lewis, C. T.; Short, C. (1879). "lĕo". A Latin Dictionary. Founded on Andrews' edition of Freund's Latin dictionary (Revised, enlarged bas.). Oxford: Clarendon Press.
- ^ ; (1940). "λέων". A Greek-English Lexicon (Revised and augmented bas.). Oxford: Clarendon Press. s. 1043.
- ^ Simpson, J.; Weiner, E., (Ed.) (1989). "Lion". Oxford English Dictionary (2. bas.). Oxford: Clarendon Press. ISBN .
- ^ a b Johnson, W. E.; Eizirik, E.; Pecon-Slattery, J.; Murphy, W. J.; Antunes, A.; Teeling, E. C.; O'Brien, S. J. (2006). "The late Miocene radiation of modern Felidae: a genetic assessment". Science. 311 (5757). ss. 73-77. Bibcode:2006Sci...311...73J. doi:10.1126/science.1122277. (PMID) 16400146.
- ^ a b Werdelin, L.; Yamaguchi, N.; Johnson, W. E.; O'Brien, S. J. (2010). "Phylogeny and evolution of cats (Felidae)". Biology and Conservation of Wild Felids. ss. 59-82. 25 Eylül 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b Davis, B. W.; Li, G.; Murphy, W. J. (2010). "Supermatrix and species tree methods resolve phylogenetic relationships within the big cats, Panthera (Carnivora: Felidae)". Molecular Phylogenetics and Evolution. 56 (1). ss. 64-76. doi:10.1016/j.ympev.2010.01.036. 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b Mazák, J. H.; Christiansen, P.; Kitchener, A. C.; Goswami, A. (2011). "Oldest known pantherine skull and evolution of the tiger". PLOS One. 6 (10). ss. e25483. Bibcode:2011PLoSO...625483M. doi:10.1371/journal.pone.0025483. (PMC) 3189913 $2. (PMID) 22016768.
- ^ Oken, L. (1816). "1. Art, Panthera". Lehrbuch der Zoologie. 2. Abtheilung. Jena: August Schmid & Comp. s. 1052.
- ^ a b c Hemmer, H. (1974). "Untersuchungen zur Stammesgeschichte der Pantherkatzen (Pantherinae) Teil 3. Zur Artgeschichte des Löwen Panthera (Panthera) leo (Linnaeus, 1758)". Veröffentlichungen der Zoologischen Staatssammlung. Cilt 17. ss. 167-280.
- ^ a b c Breitenmoser, U.; Mallon, D. P.; Ahmad Khan, J. and; Driscoll, C. (2008). "Panthera leo ssp. persica". IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi. IUCN. s. e.T15952A5327221. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T15952A5327221.en. 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b Henschel, P.; Bauer, H.; Sogbohoussou, E.; Nowell, K. (2015). "Panthera leo West Africa subpopulation". IUCN Kırmızı Listesi. IUCN. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-2.RLTS.T68933833A54067639.en. 23 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b c Kitchener, A. C.; Breitenmoser-Würsten, C.; Eizirik, E.; Gentry, A.; Werdelin, L.; Wilting, A.; Yamaguchi, N.; Abramov, A. V.; Christiansen, P.; Driscoll, C.; Duckworth, J. W.; Johnson, W.; Luo, S.-J.; Meijaard, E.; O’Donoghue, P.; Sanderson, J.; Seymour, K.; Bruford, M.; Groves, C.; Hoffmann, M.; Nowell, K.; Timmons, Z.; Tobe, S. (2017). (PDF). Cat News. Cilt Special Issue 11. ss. 71−73. 30 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ (1865). "Felidæ; or the Cat Tribe". The Illustrated Natural History. Mammalia, Volume 1. Londra: Routledge. s. 129−148.
- ^ a b ; Barrett, P. (2018). "Lion Panthera leo". The Field Guide to Carnivores of the World (2 bas.). London, Oxford, New York, New Delhi, Sydney: Bloomsbury. ss. 46−47. ISBN .
- ^ a b Bertola, L. D.; Jongbloed, H.; Van Der Gaag, K. J.; De Knijff, P.; Yamaguchi, N.; Hooghiemstra, H.; Bauer, H.; Henschel, P.; White, P. A.; Driscoll, C. A.; Tende, T.; Ottosson, U.; Saidu, Y.; Vrieling, K.; de Iongh, H. H. (2016). "Phylogeographic patterns in Africa and High Resolution Delineation of genetic clades in the Lion (Panthera leo)". Scientific Reports. Cilt 6. s. 30807. Bibcode:2016NatSR...630807B. doi:10.1038/srep30807. (PMC) 4973251 $2. (PMID) 27488946. 8 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ Bölsche, W.; Harder, H. (1900). Tiere der Urwelt. Serie III. Wandsbek-Hamburg: Verlag der Kakao-Compagnie Theodor Reichardt.
- ^ Christiansen, P. (2008). "Phylogeny of the great cats (Felidae: Pantherinae), and the influence of fossil taxa and missing characters". . 24 (6). ss. 977-992. doi:10.1111/j.1096-0031.2008.00226.x.
- ^ Manamendra-Arachchi, K.; Pethiyagoda, R.; Dissanayake, R.; Meegaskumbura, M. (2005). (PDF). , Supplement 12. ss. 423-434. 7 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ Marciszak, A.; Stefaniak, K. (2010). "Two forms of cave lion: Middle Pleistocene Panthera spelaea fossilis Reichenau, 1906 and Upper Pleistocene Panthera spelaea spelaea Goldfuss, 1810 from the Bisnik Cave, Poland". Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie, Abhandlungen. 258 (3). ss. 339-351. doi:10.1127/0077-7749/2010/0117. 25 Eylül 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ Sabol, M. (2014). "Panthera fossilis (Reichenau, 1906) (Felidae, Carnivora) from Za Hájovnou Cave (Moravia, The Czech Republic): A Fossil Record from 1987-2007" (PDF). Acta Musei Nationalis Pragae, Series B, Historia Naturalis. 70 (1-2). ss. 59-70. doi:10.14446/AMNP.2014.59. 28 Şubat 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b c d Burger, J.; Rosendahl, W.; Loreille, O.; Hemmer, H.; Eriksson, T.; Götherström, A.; Hiller, J.; Collins, M. J.; Wess, T.; Alt, K. W. (2004). (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution. 30 (3). ss. 841-849. doi:10.1016/j.ympev.2003.07.020. (PMID) 15012963. 25 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2016.
- ^ Probst, Ernst (1999). Deutschland in der Urzeit (Almanca). Orbis. ISBN .
- ^ Stuart, A. J.; Lister, Adrian M. (2011). "Extinction chronology of the cave lion Panthera spelaea". Quaternary Science Reviews. 30 (17). ss. 2329-40. Bibcode:2011QSRv...30.2329S. doi:10.1016/j.quascirev.2010.04.023.
- ^ Hemmer, H. (2011). "The story of the cave lion - Panthera Leo Spelaea (Goldfuss, 1810) - A review". Quaternaire. Cilt 4. ss. 201-208.
- ^ a b c Barnett, R.; Mendoza, M. L. Z.; Soares, A. E. R.; Ho, S. Y. W.; Zazula, G.; Yamaguchi, N.; Shapiro, B.; Kirillova, I. V.; Larson, G.; Gilbert, M. T. P. (2016). "Mitogenomics of the Extinct Cave Lion, Panthera spelaea (Goldfuss, 1810), resolve its position within the Panthera cats". Open Quaternary. Cilt 2. s. 4. doi:10.5334/oq.24. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ Packer, C.; Clottes, J. (2000). "When Lions Ruled France" (PDF). Natural History. 109 (9). ss. 52-57. 20 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ a b Chimento, N. R.; Agnolin, F. L. (2017). "The fossil American lion (Panthera atrox) in South America: Palaeobiogeographical implications". Comptes Rendus Palevol. 16 (8). ss. 850-864. doi:10.1016/j.crpv.2017.06.009.
- ^ Martin, Paul S. (1984). Quaternary Extinctions. Tucson, AZ: University of Arizona Press. ISBN .
- ^ King, L. M.; Wallace, S. C. (2014). "Phylogenetics of Panthera, including Panthera atrox, based on craniodental characters". . 26 (6). ss. 827-833. doi:10.1080/08912963.2013.861462.
- ^ Tseng, Z. J.; Wang, X.; Slater, G. J.; Takeuchi, G. T.; Li, Q.; Liu, J.; Xie, G. (2014). "Himalayan fossils of the oldest known pantherine establish ancient origin of big cats". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 281 (1774). s. 20132686. doi:10.1098/rspb.2013.2686.
- ^ Li, G.; Davis, B. W.; Eizirik, E.; Murphy, W. J. (2016). "Phylogenomic evidence for ancient hybridization in the genomes of living cats (Felidae)". Genome Research. 26 (1). ss. 1-11. doi:10.1101/gr.186668.114. (PMC) 4691742 $2. (PMID) 26518481.
- ^ Barnett, R.; ; Barnes, I.; Ho, S. Y. W.; ; Yamaguchi, N.; Higham, T. F. G.; Wheeler, H. T.; Rosendahl, W.; Sher, A. V.; Sotnikova, M.; Kuznetsova, T.; Baryshnikov, G. F.; Martin, L. D.; Harington, C. R.; Burns, J. A.; Cooper, A. (2009). "Phylogeography of lions (Panthera leo ssp.) reveals three distinct taxa and a late Pleistocene reduction in genetic diversity" (PDF). Molecular Ecology. 18 (8). ss. 1668-1677. doi:10.1111/j.1365-294X.2009.04134.x. (PMID) 19302360. 8 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Eylül 2019.
- ^ Argant, A.; Brugal, J.-P. (2017). "The cave lion Panthera (Leo) spelaea and its evolution: Panthera spelaea intermedia nov. subspecies". Acta Zoologica Cracoviensia. 60 (2). ss. 58-103. doi:10.3409/azc.60_2.59.
- ^ Barnett, R.; Yamaguchi, N.; Shapiro, B.; Ho, S. Y.; Barnes, I.; Sabin, R.; Werdelin, L.; Cuisin, J.; Larson, G. (2014). "Revealing the maternal demographic history of Panthera leo using ancient DNA and a spatially explicit genealogical analysis". BMC Evolutionary Biology. 14 (1). s. 70. doi:10.1186/1471-2148-14-70.
- ^ Bertola, L. D.; Van Hooft, W. F.; Vrieling, K.; Uit De Weerd, D. R.; York, D. S.; Bauer, H.; Prins, H. H. T.; Funston, P. J.; Udo De Haes, H. A.; Leirs, H.; Van Haeringen, W. A.; Sogbohossou, E.; Tumenta, P. N.; De Iongh, H. H. (2011). "Genetic diversity, evolutionary history and implications for conservation of the lion (Panthera leo) in West and Central Africa". Journal of Biogeography. 38 (7). ss. 1356-1367. doi:10.1111/j.1365-2699.2011.02500.x.
- ^ Luptak, P. (2009). "Externá variabilita a taxonómia súčasných a vyhynutých poddruhov leva (Panthera leo)". Gazella, 36. ss. 33−150.
- ^ Ashrafian, H. (2011). "An Extinct Mesopotamian Lion Subspecies". Veterinary Heritage. 34 (2). ss. 47-49.
- ^ Pocock, R. I. (1898). "Lion-Tiger Hybrid". Nature. 58 (1496). s. 200. doi:10.1038/058200b0.
- ^ Benirschke, K. (1967). "Sterility and fertility of interspecific mammalian hybrids". Comparative aspects of reproductive failure. Berlin, Heidelberg: Springer. ss. 218--234. doi:10.1007/978-3-642-48949-5_12. ISBN .
- ^ Shi, W. (2005). "Hybrid dysgenesis effects". Growth and Behaviour: Epigenetic and Genetic Factors Involved in Hybrid Dysgenesis (PDF) (PhD). Digital Comprehensive Summaries of Uppsala Dissertations from the Faculty of Science and Technology. Uppsala: Acta Universitatis Upsaliensis. s. 8-10. 18 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- ^ Rafferty, J. P. (2011). "The Liger". Carnivores: Meat-eating Mammals. New York: The Rosen Publishing Group. s. 120. ISBN . Erişim tarihi: 4 Temmuz 2014.
- ^ Zhang, Z.; Chen, J.; Li, L.; Tao, M.; Zhang, C.; Qin, Q.; Xiao, J.; Liu, Y. & Liu, S. (2014). "Research advances in animal distant hybridization" (PDF). Science China Life Sciences. 57 (9). ss. 889-902. doi:10.1007/s11427-014-4707-1. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- ^ a b c d e Guggisberg, C. A. W. (1975). "Lion Panthera leo (Linnaeus, 1758)". Wild Cats of the World. New York: Taplinger Publishing. ss. 138-179. ISBN .
- ^ a b c Haas, S. K.; Hayssen, V.; Krausman, P. R. (2005). (PDF). Mammalian Species. Cilt 762. ss. 1-11. doi:10.1644/1545-1410(2005)762[0001:PL]2.0.CO;2. 28 July 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 October 2019.
- ^ Schaller, pp. 28−30.
- ^ Pocock, R. I. (1939). "Panthera leo". The Fauna of British India, including Ceylon and Burma. Mammalia. – Volume 1. Londra: Taylor and Francis Ltd. ss. 212-222.
- ^ a b Heptner, V. G.; Sludskii, A. A. (1992) [1972]. "Lion". Mlekopitajuščie Sovetskogo Soiuza. Moskva: Vysšaia Škola [Mammals of the Soviet Union, Volume II, Part 2]. Washington DC: Smithsonian Institution and the National Science Foundation. ss. 83-95. ISBN .
- ^ a b Nowak, R. M. (1999). "Panthera leo". Walker's Mammals of the World. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ss. 832-834. ISBN .
- ^ a b c d e Smuts, G. L.; Robinson, G. A.; Whyte, I. J. (1980). "Comparative growth of wild male and female lions (Panthera leo)". Journal of Zoology. 190 (3). ss. 365-373. Bibcode:2010JZoo..281..263G. doi:10.1111/j.1469-7998.1980.tb01433.x.
- ^ a b c Chellam, R. and A. J. T. Johnsingh (1993). "Management of Asiatic lions in the Gir Forest, India". Dunstone, N.; Gorman, M. L. (Ed.). Mammals as predators: the proceedings of a symposium held by the Zoological Society of London and the Mammal Society, London. Volume 65 of Symposia of the Zoological Society of London. Londra: Londra Zooloji Topluluğu. ss. 409-23.
- ^ a b Brakefield, T. (1993). "Lion: Sociable Simba". Big Cats: Kingdom of Might. Londra: Voyageur Press. ss. 50-67. ISBN .
- ^ a b Nowell, K.; Jackson, P. (1996). "African lion, Panthera leo (Linnaeus, 1758); Asiatic lion, Panthera leo persica (Meyer, 1826)" (PDF). Wild Cats: Status Survey and Conservation Action Plan. Gland, Switzerland: IUCN/SSC Cat Specialist Group. ss. 17-21; 37-41. ISBN .
- ^ Smuts, G. L. (1982). Lion. Johannesburg, South Africa: MacMillan.
- ^ Sinha, S. P. (1987). Ecology of wildlife with special reference to the lion (Panthera leo persica) in Gir Wildlife Sanctuary, Saurashtra, Gujurat (PhD). Rajkot: Saurashtra University. ISBN .
- ^ a b c d e f West, P. M.; Packer, C. (2013). "Panthera leo Lion". Kingdon, J.; Happold, D.; Butynski, T.; Hoffmann, M.; Happold, M.; Kalina, J. (Ed.). Mammals of Africa. Londra: Bloomsbury Publishing. ss. 150-159. ISBN .
- ^ West, P. M.; Packer, C. (2002). "Sexual Selection, Temperature, and the Lion's Mane". Science. 297 (5585). ss. 1339-1943. Bibcode:2002Sci...297.1339W. doi:10.1126/science.1073257. (PMID) 12193785.
- ^ Trivedi, B. P. (2002). "Female Lions Prefer Dark-Maned Males, Study Finds". National Geographic News. National Geographic. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Eylül 2007.
- ^ Joubert, D. (1996). "Letters: By any other mane". New Scientist. s. 8. 24 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Ocak 2018.
- ^ a b Barnett, R.; Yamaguchi, N.; Barnes, I.; Cooper, A. (2006). (PDF). Conservation Genetics. 7 (4). ss. 507-514. doi:10.1007/s10592-005-9062-0. 24 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2019.
- ^ Menon, V. (2003). A Field Guide to Indian Mammals. New Delhi: Dorling Kindersley India. ISBN .
- ^ Schoe, M.; Sogbohossou, E. A.; Kaandorp, J.; De Iongh, H. (2010). Progress Report – collaring operation Pendjari Lion Project, Benin. The Dutch Zoo Conservation Fund (for funding the project).
- ^ Trivedi, Bijal P. (2005). "Are Maneless Tsavo Lions Prone to Male Pattern Baldness?". National Geographic. 12 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Temmuz 2007.
- ^ Munson, L. (2006). "Contraception in felids". Theriogenology. 66 (1). ss. 126-134. doi:10.1016/j.theriogenology.2006.03.016. (PMID) 16626799.
- ^ Dell'Amore, C. (2016). "No, Those Aren't Male Lions Mating. One Is Likely a Female". National Geographic. 19 Nisan 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Nisan 2016.
- ^ Yamaguchi, Nobuyuki; Cooper, A.; Werdelin, L.; MacDonald, David W. (2004). "Evolution of the mane and group-living in the lion (Panthera leo): a review". Journal of Zoology. 263 (4). ss. 329-342. Bibcode:2010JZoo..281..263G. doi:10.1017/S0952836904005242.
- ^ Koenigswald, W. v. (2002). Lebendige Eiszeit: Klima und Tierwelt im Wandel (Almanca). Stuttgart: Theiss. ISBN .
- ^ Turner, J. A.; Vasicek, C. A.; Somers, M. J. (2015). "Effects of a colour variant on hunting ability: the white lion in South Africa". Open Science Repository Biology. s. e45011830.
- ^ McBride, C. (1977). The White Lions of Timbavati. Johannesburg: E. Stanton. ISBN .
- ^ Tucker, L. (2003). Mystery of the White Lions—Children of the Sun God. Mapumulanga: Npenvu Press. ISBN .
- ^ Rudnai, Judith A. (1973). The Social Life of the Lion: A study of the behaviour of wild lions (Panthera leo massaica [Newmann] in the Nairobi National Park, Kenya. Wallingford: Washington Square East Publishers. ISBN .
- ^ Schaller, s. 5.
- ^ a b Chardonnet, P. (2002). (PDF). Paris, France: International Foundation for the Conservation of Wildlife. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 October 2019.
- ^ Riggio, J.; Jacobson, A.; Dollar, L.; Bauer, H.; Becker, M.; Dickman, A.; Funston, P.; Groom, R.; Henschel, P.; de Iongh, H.; Lichtenfeld, L.; Pimm, S. (2013). "The size of savannah Africa: a lion's (Panthera leo) view". Biodiversity Conservation. 22 (1). ss. 17-35. doi:10.1007/s10531-012-0381-4.
- ^ Black, S. A.; Fellous, A.; Yamaguchi, N.; Roberts, D. L. (2013). "Examining the Extinction of the Barbary Lion and Its Implications for Felid Conservation". PLOS One. 8 (4). s. e60174. Bibcode:2013PLoSO...860174B. doi:10.1371/journal.pone.0060174. (PMC) 3616087 $2. (PMID) 23573239.
- ^ Schnitzler, A.; Hermann, L. (2019). "Chronological distribution of the tiger Panthera tigris and the Asiatic lion Panthera leo persica in their common range in Asia". . doi:10.1111/mam.12166.
- ^ Üstay, A. H. (1990). Hunting in Turkey. İstanbul: BBA.
- ^ Firouz, E. (2005). The complete fauna of Iran. I. B. Tauris. ss. 5-67. ISBN . 21 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Ekim 2019.
- ^ a b Guggisberg, C. A. W. (1961). Simba: the life of the lion. Cape Town: Howard Timmins.
- ^ Kinnear, N. B. (1920). "The past and present distribution of the lion in south eastern Asia". Journal of the Bombay Natural History Society. Cilt 27. ss. 34-39.
- ^ Schaller, s. 122.
- ^ Schaller, pp. 120-21.
- ^ a b c Schaller, s. 33.
- ^ Schaller, s. 37.
- ^ Packer, s. 33.
- ^ Schaller, s. 34-35.
- ^ Milius, S. (2002). "Biology: Maneless lions live one guy per pride". Society for Science & the Public. 161 (16): 253. doi:10.1002/scin.5591611614.
- ^ Packer, ss. 25, 31.
- ^ Schaller, s. 44.
- ^ a b c d e f Estes, R. (1991). The behavior guide to African mammals: including hoofed mammals, carnivores, primates. University of California Press. ss. 369-76. ISBN .
- ^ Schaller, ss. 52-54.
- ^ Hanby, J. P., Bygott, J. D. (1979). "Population changes in lions and other predators". Sinclair, A. R. E.; Norton-Griffiths, M. (Ed.). Serengeti: dynamics of an ecosystem. Chicago: The University of Chicago Press. ss. 249−262.
- ^ Borrego, N., Ozgul, A., Slotow, R. and Packer, C. (2018). "Lion population dynamics: do nomadic males matter?". Behavioral Ecology. 29 (3). ss. 660-666. doi:10.1093/beheco/ary018.
- ^ van Hooft, P., Keet, D.F., Brebner, D.K. and Bastos, A.D. (2018). "Genetic insights into dispersal distance and disperser fitness of African lions (Panthera leo) from the latitudinal extremes of the Kruger National Park, South Africa". BMC Genetics. 19 (1). s. 21. doi:10.1186/s12863-018-0607-x. (PMC) 5883395 $2. (PMID) 29614950.
- ^ Heinsohn, R.; C. Packer (1995). "Complex cooperative strategies in group-territorial African lions" (PDF). Science. 269 (5228). ss. 1260-1262. Bibcode:1995Sci...269.1260H. doi:10.1126/science.7652573. (PMID) 7652573. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 9 Haziran 2021.
- ^ Morell, V. (1995). "Cowardly lions confound cooperation theory". Science. 269 (5228). ss. 1216-1217. Bibcode:1995Sci...269.1216M. doi:10.1126/science.7652566. (PMID) 7652566.
- ^ Jahn, Gary C. (1996). "Lioness Leadership". Science. 271 (5253). s. 1215. Bibcode:1996Sci...271.1215J. doi:10.1126/science.271.5253.1215a. (PMID) 17820922.
- ^ Joslin, s. (1973). The Asiatic lion: a study of ecology and behaviour. University of Edinburgh, UK: Department of Forestry and Natural Resources.
- ^ Chakrabarti, S., Jhala, Y. V. (2017). "Selfish partners: resource partitioning in male coalitions of Asiatic lions". Behavioral Ecology. 28 (6). ss. 1532-1539. doi:10.1093/beheco/arx118. (PMC) 5873260 $2. (PMID) 29622932.
- ^ Schaller, s. 208.
- ^ Frank, L. G. (1998). Living with lions: carnivore conservation and livestock in Laikipia District, Kenya. Mpala Research Centre, Nanyuki: US Agency for International Development, Conservation of Biodiverse Resource Areas Project, 623-0247-C-00-3002-00.
- ^ a b Hayward, M. W.; Kerley, G. I. H. (2005). "Prey preferences of the lion (Panthera leo)" (PDF). Journal of Zoology. 267 (3). ss. 309-322. Bibcode:2010JZoo..281..263G. CiteSeerX 10.1.1.611.8271 $2. doi:10.1017/S0952836905007508. 20 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ a b Mukherjee, S.; Goyal, S. s.; Chellam, R. (1994). "Refined techniques for the analysis of Asiatic lion Panthera leo persica scats" (PDF). Acta Theriologica. 39 (4). ss. 425-430. doi:10.4098/AT.arch.94-50. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Schaller, s. 195.
- ^ Schaller, ss. 220-221.
- ^ Schaller, s. 153.
- ^ Joubert, D. (2006). "Hunting behaviour of lions (Panthera leo) on elephants (Loxodonta africana) in the Chobe National Park, Botswana". African Journal of Ecology. 44 (44). ss. 279-281. doi:10.1111/j.1365-2028.2006.00626.x.
- ^ Power, R. J.; Compion, R. X. Shem (2009). "Lion predation on elephants in the Savuti, Chobe National Park, Botswana". African Zoology. 44 (1). ss. 36-44. doi:10.3377/004.044.0104. 31 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Stander, P. E. (1992). "Cooperative hunting in lions: the role of the individual" (PDF). Behavioral Ecology and Sociobiology. 29 (6). ss. 445-454. doi:10.1007/BF00170175. 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Loarie, S. R.; Tambling, C. J.; Asner, G. s. (2013). "Lion hunting behaviour and vegetation structure in an African savanna" (PDF). Animal Behaviour. 85 (5). ss. 899-906. doi:10.1016/j.anbehav.2013.01.018. hdl:2263/41825. 16 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Schaller, s. 248.
- ^ Schaller, ss. 233, 247–248
- ^ Wilson, A.; Hubel, T.; Wilshin, S. (2018). "Biomechanics of predator–prey arms race in lion, zebra, cheetah and impala" (PDF). Nature. 554 (7691): 183-188. Bibcode:2018Natur.554..183W. doi:10.1038/nature25479. (PMID) 29364874. 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF).
- ^ Schaller, s. 237.
- ^ Mills, G. . African Lion Working Group. 31 March 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 July 2007.
- ^ Schaller, s. 82.
- ^ a b Schaller, ss. 270-76.
- ^ Schaller, s. 133.
- ^ Schaller, s. 276.
- ^ Schaller, s. 213.
- ^ "Behavior and Diet". African Wildlife Foundation website. African Wildlife Foundation. 1996. 19 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Haziran 2014.
- ^ Hayward, M. W. (2006). "Prey preferences of the spotted hyaena (Crocuta crocuta) and degree of dietary overlap with the lion (Panthera leo)" (PDF). Journal of Zoology. 270 (4). ss. 606-614. Bibcode:2010JZoo..281..263G. doi:10.1111/j.1469-7998.2006.00183.x. 24 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ a b Kruuk, H. (1972). "Interactions between Hyenas and other Carnivorous Animals". The Spotted Hyena: A Study of Predation and Social Behaviour. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN .
- ^ Creel, S.; Spong, G.; Creel, N. (2001). "Interspecific competition and the population biology of extinction-prone carnivores". Gittleman, J. L.; Funk, S. M.; Macdonald, D. W.; Wayne, R. K. (Ed.). Carnivore Conservation (1. bas.). Cambridge University Press. ss. 35−60. ISBN .
- ^ Schaller, s. 272.
- ^ Schaller, ss. 273-74.
- ^ ; Joubert, B. (1992). Eternal Enemies: Lions and Hyenas (DVD). National Geographic.
- ^ Trinkel, M.; Kastberger, G. (2005). "Competitive interactions between spotted hyenas and lions in the Etosha National Park, Namibia". African Journal of Ecology. 43 (3). ss. 220-224. doi:10.1111/j.1365-2028.2005.00574.x.
- ^ Green, D. S.; Johnson-Ulrich, L.; Couraud, H. E.; Holekamp, K. E. (2018). "Anthropogenic disturbance induces opposing population trends in spotted hyenas and African lions". Biodiversity and Conservation. 27 (4). ss. 871−889. doi:10.1007/s10531-017-1469-7.
- ^ Denis-Hoot, C.; Denis-Hoot, M. (2003). The Art of Being a Lion. New York: Barnes & Noble. s. 198. ISBN .
- ^ O'Brien, S. J.; Wildt, D. E.; Bush, M. (1986). "The Cheetah in Genetic Peril" (PDF). Scientific American. 254 (254). ss. 68-76. Bibcode:1986SciAm.254e..84O. doi:10.1038/scientificamerican0586-84. 30 Eylül 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Laurenson, M. K. (1994). "High juvenile mortality in cheetahs (Acinonyx jubatus) and its consequences for maternal care" (PDF). Journal of Zoology. 234 (3). ss. 387-408. Bibcode:2010JZoo..281..263G. doi:10.1111/j.1469-7998.1994.tb04855.x. 1 Aralık 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ Rostro-García, S.; Kamler, J. F.; Hunter, L. T. B. (2015). "To kill, stay or flee: the effects of lions and landscape factors on habitat and kill site selection of cheetahs in South Africa". PLOS One. 10 (2). s. e0117743. Bibcode:2015PLoSO..1017743R. doi:10.1371/journal.pone.0117743. (PMC) 4333767 $2. (PMID) 25693067.
- ^ Schaller, s. 293.
- ^ Woodroffe, R.; Ginsberg, J. R. (1999). "Conserving the African wild dog Lycaon pictus. I. Diagnosing and treating causes of decline". Oryx. 33 (2). ss. 132-142. doi:10.1046/j.1365-3008.1999.00052.x.
- ^ Pienaar, U. de V. (1969). "Predator-prey relationships among the larger mammals of the Kruger National Park". Koedoe. 12 (1). ss. 108-176. doi:10.4102/koedoe.v12i1.753. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Ekim 2019.
- ^ a b Schaller, s. 188.
- ^ "Crocodiles!". Nova (transcript). PBS. 1998. 6 Kasım 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Kasım 2010.
- ^ Schaller, s. 29.
- ^ a b Schaller, s. 174.
- ^ Schramm, Ralph Dee; Briggs, Michael B.; Reeves, Jerry J. (1994). "Spontaneous and induced ovulation in the lion (Panthera leo)". Zoo Biology. 13 (4). ss. 301-307. doi:10.1002/zoo.1430130403.
- ^ Asdell, Sydney A. (1993) [1964]. Patterns of mammalian reproduction. Ithaca: Cornell University Press. ISBN .
- ^ Schaller, s. 142.
- ^ Pacifici, M., Santini, L., Di Marco, M., Baisero, D., Francucci, L., Grottolo Marasini, G., Visconti, s. and Rondinini, C. (2013). "Generation length for mammals". Nature Conservation, 5. ss. 87-94.
- ^ a b c Scott, s. 45.
- ^ Schaller, s. 143.
- ^ a b Schaller, s. 147-49.
- ^ Scott, s. 46.
- ^ Crandall, L. S. (1964). The management of wild animals in captivity. Chicago: University of Chicago Press. OCLC 557916.
- ^ Packer, C.; Pusey, A. E. (Mayıs 1983). "Adaptations of female lions to infanticide by incoming males". American Naturalist. 121 (5). ss. 716-28. doi:10.1086/284097.
- ^ Macdonald, David (1984). The Encyclopedia of Mammals. New York: Facts on File. s. 31. ISBN .
- ^ Scott, s. 68.
- ^ Bagemihl, Bruce (1999). Biological Exuberance: Animal Homosexuality and Natural Diversity. New York: St. Martin's Press. ss. 302-05. ISBN .
- ^ Schaller, s. 137.
- ^ Schaller, s. 183.
- ^ Schaller, ss. 188-89.
- ^ Schaller, ss. 189-90.
- ^ Schaller, s. 184.
- ^ Yeoman, Guy Henry; Walker, Jane Brotherton (1967). The ixodid ticks of Tanzania. Londra: Commonwealth Institute of Entomology. OCLC 955970.
- ^ Fosbrooke, H. (1963). "The stomoxys plague in Ngorongoro". East African Wildlife Journal. 1 (6). ss. 124-126. doi:10.1111/j.1365-2028.1963.tb00190.x.
- ^ Nkwame, V. M. (9 Eylül 2006). . The Arusha Times. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2007.
- ^ Myers, D. L.; Zurbriggen, A.; Lutz, H.; Pospischil, A. (1997). "Distemper: not a new disease in lions and tigers" (PDF). Clinical Diagnostic Laboratory Immunology. 4 (2). ss. 180-184. 25 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ Roelke-Parker, M. E.; Munson, L.; Packer, C.; Kock, R.; Cleaveland, S.; Carpenter, M.; O'Brien, S. J.; Pospischil, A.; Hofmann-Lehmann, R.; L., Hans; Mwanengele, G. L. M.; Mgasa, M. N.; Machange, G. A.; Summers, B. A.; Appel, M. J. G. (1996). "A canine distemper epidemic in Serengeti lions (Panthera leo)". Nature. 379 (6564). ss. 441-445. Bibcode:1996Natur.379..441R. doi:10.1038/379441a0. (PMID) 8559247.
- ^ Bull, M. E.; Kennedy-Stoskopf, S.; Levine, J. F.; Loomis, M.; Gebhard, D. G.; Tompkins, W. A. (2003). "Evaluation of T lymphocytes in captive African lions (Panthera leo) infected with feline immunodeficiency virus". American Journal of Veterinary Research. 64 (10). ss. 1293-1300. doi:10.2460/ajvr.2003.64.1293.
- ^ Poli, A.; Abramo, F.; Cavicchio, s.; Bandecchi, s.; Ghelardi, E.; Pistello, M. (1995). "Lentivirus infection in an African lion: a clinical, pathologic and virologic study". Journal of Wildlife Diseases. 31 (1). ss. 70-74. doi:10.7589/0090-3558-31.1.70.
- ^ Schaller, s. 85.
- ^ Sparks, J. (1967). "Allogrooming in primates: a review". Morris, D. (Ed.). Primate Ethology (2011 bas.). Chicago: Aldine. ss. 148-175. ISBN .
- ^ Leyhausen, P. (1960). Verhaltensstudien an Katzen (Almanca) (2. bas.). Berlin: Paul Parey. ISBN .
- ^ Schaller, ss. 85-88.
- ^ Schaller, ss. 88-91.
- ^ a b Schaller, ss. 103-117.
- ^ Schaller, s. 95.
- ^ Schaller, ss. 103-113.
- ^ Eklund, R.; Peters, G.; Ananthakrishnan, G.; Mabiza, E. (2011). "An acoustic analysis of lion roars. I: Data collection and spectrogram and waveform analyses" (PDF). Speech, Music and Hearing Quarterly Progress and Status Report. Cilt 51. s. 1. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ Ananthakrishnan, G.; Eklund, R.; Peters, G.; Mabiza, E. (2011). "An acoustic analysis of lion roars. II: Vocal tract characteristics" (PDF). Speech, Music and Hearing Quarterly Progress and Status Report. Cilt 51. s. 5. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ Myers, N. (1975). "The silent savannahs". International Wildlife. 5 (5). ss. 5−10.
- ^ Bauer, H.; Van Der Merwe, S. (2002). "The African lion database". Cat News. Cilt 36. ss. 41-53.
- ^ Henschel, Philipp; Malanda, Guy-Aime; Hunter, Luke (2014). "The status of savanna carnivores in the Odzala-Kokoua National Park, northern Republic of Congo". Journal of Mammalogy. 95 (4). s. 882−892. Bibcode:2007JMamm..88..275L. doi:10.1644/13-mamm-a-306. ISSN 0022-2372.
- ^ Henschel, P.; Petracca, L. S.; Hunter, L. T.; Kiki, M.; Sewadé, C.; Tehou, A.; Robinson, H. S. (2016). "Determinants of distribution patterns and management needs in a critically endangered lion Panthera leo population". Frontiers in Ecology and Evolution. 4 (4). s. 110. doi:10.3389/fevo.2016.00110.
- ^ Tumenta, P. N.; Kok, J. S.; van Rijssel, J. C.; Buij, R.; Croes, B. M.; Funston, P. J.; de Iongh, H. H.; de Haes, H. A. Udo (2009). "Threat of rapid extermination of the lion (Panthera leo leo) in Waza National Park, Northern Cameroon". African Journal of Ecology. 48 (4). ss. 1-7. doi:10.1111/j.1365-2028.2009.01181.x.
- ^ Bauer, H.; Van Der Merwe, S. (2004). "Inventory of free-ranging lions Panthera leo in Africa". Oryx. 38 (1). ss. 26-31. doi:10.1017/S0030605304000055.
- ^ Angelici, F. M.; Rossi, L. (2017). "Further lion, Panthera leo senegalensis Meyer, 1826, sightings in Mole National Park, Ghana, and possible first serval Leptailurus serval Schreber, 1776 record after 39 years (Mammalia Felidae)" (PDF). Biodiversity Journal. 8 (2). ss. 749−752. 10 Mart 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ "Hidden population of up to 200 lions found in remote Ethiopia". New Scientist. 2016. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Şubat 2016.
- ^ "Lions rediscovered in Ethiopia's Alatash National Park". BBC News. 2016. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Şubat 2016.
- ^ IUCN Cat Specialist Group (2006). Conservation Strategy for the Lion West and Central Africa (PDF). Yaounde, Cameroon: IUCN. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ IUCN Cat Specialist Group (2006). Conservation Strategy for the Lion Panthera leo in Eastern and Southern Africa (PDF). Pretoria, South Africa: IUCN. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.
- ^ Bauer, H.; de Iongh, H.; Sogbohossou, E. (2010). "Assessment and mitigation of human-lion conflict in West and Central Africa". Mammalia. 74 (4). ss. 363-367. doi:10.1515/MAMM.2010.048.
- ^ Singh, H. S.; Gibson, Luke (2011). "A conservation success story in the otherwise dire megafauna extinction crisis: The Asiatic lion (Panthera leo persica) of Gir forest". Biological Conservation. 144 (5). ss. 1753-57. doi:10.1016/j.biocon.2011.02.009.
- ^ a b Venkataraman, M. (2016). "Wildlife and human impacts in the Gir landscape". Agrawal, P.K; Verghese, A.; Krishna, S.R.; Subaharan, K. (Ed.). Human Animal Conflict in Agro-Pastoral Context: Issues & Policies. New Delhi: Indian Council of Agricultural Research. s. 32−40.
- ^ Singh, A.P. (2017). "The Asiatic Lion (Panthera leo persica): 50 Years Journey for Conservation of an Endangered Carnivore and its Habitat in Gir Protected Area, Gujarat, India". Indian Forester. 143 (10). ss. 993−1003.
- ^ Singh, H.S. (2017). "Dispersion of the Asiatic lion Panthera leo persica and its survival in human-dominated landscape outside the Gir forest, Gujarat, India". Current Science. 112 (5). ss. 933−940. doi:10.18520/cs/v112/i05/933-940.
- ^ Kaushik, H. (2017). "Lion population roars to 650 in Gujarat forests". The Times of India. 8 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Ağustos 2017.
- ^ Saberwal, V. K.; Gibbs, J. P.; Chellam, R.; Johnsingh, A. J. T. (1994). "Lion‐Human Conflict in the Gir Forest, India". Conservation Biology. 8 (2). ss. 501-507. doi:10.1046/j.1523-1739.1994.08020501.x.
- ^ Meena, V. (2016). "Wildlife and human impacts in the Gir landscape". Agrawal, P.K.; Verghese, A.; Radhakrishna, S.; Subaharan, K. (Ed.). Human Animal Conflict in Agro-Pastoral Context: Issues & Policies. Yeni Delhi: Indian Council of Agricultural Research.
- ^ Sharma, R. (2017). "Tired of Gujarat reluctance on Gir lions, MP to release tigers in Kuno". The . 28 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ocak 2018.
- ^ "Stalemate on translocation of Gir lions Kuno Palpur in Madhya Pradesh to be used as tiger habitat now". . 2017. 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Ocak 2018.
- ^ Barnett, R.; Yamaguchi, N.; Shapiro, B.; Nijman, V. (2007). . Contributions to Zoology. 76 (2). ss. 87-94. 22 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2012.
- ^ Yamaguchi, N.; Haddane, B. (2002). "The North African Barbary Lion and the Atlas Lion Project". International Zoo News. Cilt 49. ss. 465-481.
- ^ Bruche, S.; Gusset, M.; Lippold, S.; Barnett, R.; Eulenberger, K.; Junhold, J.; Driscoll, C. A.; Hofreiter, M. (2012). "A genetically distinct lion (Panthera leo) population from Ethiopia". European Journal of Wildlife Research. 59 (2). ss. 215-225. doi:10.1007/s10344-012-0668-5.
- ^ O’Brien, S. J.; Joslin, P.; Smith, G. L. III; Wolfe, R.; Schaffer, N.; Heath, E.; Ott-Joslin, J.; Rawal, P. P.; Bhattacharjee, K. K.; Martenson, J. S. (1987). (PDF). Zoo Biology. 6 (2). ss. 99-116. doi:10.1002/zoo.1430060202. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2019.
- ^ Frankham, R.; Ballou, J.; Briscoe, D. (2009). "Genetic management of Captive Populations". Introduction to Conservation Genetics (Second bas.). Cambridge, New York, Melbourne, Madrid: Cambridge University Press. ss. 430-452. ISBN . Erişim tarihi: 25 Mayıs 2019.
- ^ Daigle, C. L.; Brown, J. L.; Carlstead, K.; Pukazhenthi, B.; Freeman, E. W.; Snider, R. J. (2015). "Multi-institutional survey of social, management, husbandry and environmental factors for the SSP African lion Panthera leo population: examining the effects of a breeding moratorium in relation to reproductive success" (PDF). International Zoo Yearbook. 49 (1). ss. 198-213. doi:10.1111/izy.12073. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 20 Ekim 2019.
- ^ de Courcy, s. 81-82.
- ^ Dollinger, s.; Geser, S. . Visit the Zoo. WAZA (World Association of Zoos and Aquariums). 29 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2011.
- ^ Aguiar, E. (2007). . Honolulu Advertiser. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2007.
- ^ Baratay & Hardouin-Fugier, ss. 19-21, 42.
- ^ Baratay & Hardouin-Fugier, s. 20.
- ^ Owen, James (3 Kasım 2005). "Medieval Lion Skulls Reveal Secrets of Tower of London "Zoo"". National Geographic Magazine. National Geographic. 16 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Eylül 2007.
- ^ Blunt, s. 208.
- ^ de Courcy, s. 69.
- ^ Grisham, J. (2001). "Lion". Bell, C. E. (Ed.). Encyclopedia of the World's Zoos. 2: G–P. Chicago: Fitzroy Dearborn. ss. 733-39. ISBN .
- ^ a b Baratay & Hardouin-Fugier, s. 187.
- ^ (1993). How Does Aspirin Find a Headache?. New York: HarperCollins. ISBN .
- ^ Jackson, s. 156-159.
- ^ Wiedemann, T. (1995). Emperors and Gladiators. Routledge. s. 60. ISBN .
- ^ Hazzah, L.; Borgerhoof Mulder, M.; Frank, L. (2009). "Lions and warriors: Social factors underlying declining African lion populations and the effect of incentive-based management in Kenya". Biological Conservation. 142 (11). ss. 2428-2437. doi:10.1016/j.biocon.2009.06.006.
- ^ Jackson, s. 166.
- ^ Baratay & Hardouin-Fugier, s. 113.
- ^ Capecchi, Christina; Rogers, Katie (30 Temmuz 2015). "Killer of Cecil the lion finds out that he is a target now, of internet vigilantism". The New York Times. 29 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Temmuz 2015.
- ^ Patterson, B. D. (2004). The Lions of Tsavo: Exploring the Legacy of Africa's Notorious Man-Eaters. New York: McGraw Hill Professional. ISBN .
- ^ Patterson, B. D.; Neiburger, E. J.; Kasiki, S. M. (2003). "Tooth Breakage and Dental Disease as Causes of Carnivore-Human Conflicts". Journal of Mammalogy. 84 (1). ss. 190-196. Bibcode:2007JMamm..88..275L. doi:10.1644/1545-1542(2003)084<0190:TBADDA>2.0.CO;2.
- ^ Packer, C.; Ikanda, D.; Kissui, B.; Kushnir, H. (2005). "Conservation biology: lion attacks on humans in Tanzania". Nature. 436 (7053). ss. 927-28. Bibcode:2005Natur.436..927P. doi:10.1038/436927a. (PMID) 16107828.
- ^ Packer, C.; Swanson, A.; Ikanda, D.; Kushnir, H. (2011). Rands, S. A. (Ed.). "Fear of Darkness, the Full Moon and the Nocturnal Ecology of African Lions". . 6 (7). ss. e22285. Bibcode:2011PLoSO...622285P. doi:10.1371/journal.pone.0022285. (PMC) 3140494 $2. (PMID) 21799812.
- ^ Frump, R. R. (2006). The Man-Eaters of Eden: Life and Death in Kruger National Park. The Lyons Press. ISBN .
- ^ a b Chauvet, J.-M.; Brunel, D. E.; Hillaire, C. (1996). Dawn of Art: The Chauvet Cave. The oldest known paintings in the world. New York: Harry N. Abrams.
- ^ (official Website). 2001. 10 July 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 July 2007.
- ^ "Chelsea centenary crest unveiled". BBC. 12 Kasım 2004. 11 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2007.
- ^ Aston Villa FC. 2007. 11 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2007.
- ^ a b c Garai, J. (1973). The Book of Symbols. New York: Simon & Schuster. ISBN .
- ^ Leroi-Gourhan, A., Allain J. (1979). Lascaux inconnu. XXIIe supplement à "Gallia Préhistoire". Paris.
- ^ Bailey, M. (2013). Ice Age Lion Man is world's earliest figurative sculpture. The Art Newspaper, 31 Ocak 2013. 8 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ a b Jackson, s. 119.
- ^ a b c d Hogarth, C.; Butler, N. (2004). "Animal Symbolism (Africa)". Walter, M. N. (Ed.). Shamanism: An Encyclopedia of World Beliefs, Practices, and Culture, Volume 1. ss. 3-6. ISBN .
- ^ a b Lynch, P. A. (2004). "Lion". African Mythology A to Z. Infobase Publishing. s. 63. ISBN .
- ^ Pinch, Geraldine (2004). Egyptian Mythology: A Guide to the Gods, Goddesses, and Traditions of Ancient Egypt. Oxford: Oxford University Press. ss. 133-134, 206. ISBN .
- ^ Cassin, Elena (1981). "Le roi et le lion" [The king & the lion] (PDF). Revue de l'Histoire des Religions (Fransızca). 298 (198-4). ss. 355-401. doi:10.3406/rhr.1981.4828. 10 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 3 Aralık 2009.
- ^ Black, Jeremy; Green, Anthony (1992). Gods, Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia: An Illustrated Dictionary. The British Museum Press. s. 118. ISBN .
- ^ Collins, Paul (1994), "The Sumerian Goddess Inanna (3400-2200 BC)", Papers of from the Institute of Archaeology, 5, UCL, ss. 113-114
- ^ Sass, B.; Marzahn, J. (2010). "The motifs". Aramaic and figural stamp impressions on bricks of the sixth century B.C. from Babylon. Wiesbaden, Germany: Harrassowitz Verlag. ss. 178-186. ISBN .
- ^ Reade, J. (1998). Assyrian Sculpture (Second bas.). London, United Kingdom: The British Museum Press. ss. 72-79, 73. ISBN .
- ^ Epstein, Marc Michael (1997). Dreams of subversion in medieval Jewish art and literature. Penn State Press. ss. 110, 121. ISBN .
- ^ Borowski, O. (2008). "Lion". Sakenfeld, Katharine D. (Ed.). New Interpreter's Dictionary of the Bible Volume 3. Abingdon Press. ss. 669-70. ISBN .
- ^ Chandrasekharam, D. (2007). "Geo-mythology of India". Piccardi, L.; Masse, W. B. (Ed.). Myth and Geology. Geological Society Special Publications No. 273. Londra: Geological Society. ss. 29-37.
- ^ (2004). A History of the Sikhs: 1469-1838. I. Oxford: Oxford University Press. ISBN .
- ^ Jackson, s. 122.
- ^ "National Flag". Government of Sri Lanka. 27 Mart 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Ağustos 2007.
- ^ . Constitution. Government of Sri Lanka. 1978. 14 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2007.
- ^ Ling, Li (Mayıs 2002). . Ex/Change (newsletter) (4). Egan, Ronald transl. . 6 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2007.
- ^ . MIT. 7 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019.
- ^ "Singapore". The American Heritage Dictionary of the English Language (4. bas.). Bartleby. 2000. 29 Haziran 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Nisan 2006.
- ^ Apostola, E. (2014). "Cross-cultural Relations between Egypt and Greece during the Early Iron Age: Representations of Egyptian Lion-Headed Deities in the Aegean". Pinarello, M.S.; Yoo, J.; Lundock, J.; Walsh, C. (Ed.). Current Research in Egyptology: Proceedings of the Fifteenth Annual Symposium. Oxford: Oxbow Books. ss. 100-112.
- ^ Jackson, 99, 150
- ^ Graves, R. (1955). "The First Labour: The Nemean Lion". Greek Myths. Londra: Penguin. ss. 465-69. ISBN .
- ^ Tressider, J. (1997). The Hutchinson Dictionary of Symbols. Londra: Helicon Publishers. s. 124. ISBN .
- ^ Jackson, s. 103-105.
- ^ "Arms of Margaret Norrie McCain". The Public Register of Arms, Flags and Badges. CA. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Haziran 2010.
- ^ Ford, Paul (2005). Companion to Narnia: Revised Edition. San Francisco: HarperCollins. s. 6. ISBN .
- ^ Jackson, s. 135.
- ^ "Advertising Mascots—Animals—Leo the MGM Lion (MGM Studios)". TV Acres. 5 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2019.
- ^ Jackson, ss. 54-55.
- ^ Jackson, ss. 7, 197.
Alıntılanan metinler
- Baratay, E.; Hardouin-Fugier, E. (2002). Zoo: a history of zoological gardens in the West. Londra: Reaktion Books. ISBN . 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- Blunt, W. (1975). The Ark in the Park: The Zoo in the Nineteenth Century. Londra: Hamish Hamilton. ISBN .
- de Courcy, C. (1995). The Zoo Story. Ringwood, Victoria: Penguin Books. ISBN .
- Jackson, D. (2010). Lion. Londra: Reaktion Books. ISBN . 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- (1972). The Serengeti lion: A study of predator–prey relations. Chicago: University of Chicago Press. ISBN . 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- Scott, J.; Scott, A. (2002). Big Cat Diary: Lion. New York: Harper Collins. ISBN .
Dış bağlantılar
Vikisözlük'te aslan ile ilgili tanım bulabilirsiniz. |
Wikimedia Commons'ta Lion ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
- IUCN/SSC Cat Specialist Group. "Lion Panthera leo". 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- . 16 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
- The Portugal News (2014). . 21 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2019.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Aslan veya arslan Panthera leo Panthera cinsindeki buyuk kedilerden biridir ve kedigiller Felidae ailesinin bir uyesidir 184 208 cm 72 82 in kafa govde uzunluguna sahip yetiskin erkek bireyler 160 184 cm 63 72 in uzunlugundaki disilerden daha buyuktur Pride adi verilen gruplar olusturan bir turdur Bir aslan grubu birkac yetiskin erkekten ilgili disilerden ve yavrulardan olusur Disi aslan gruplari genellikle birlikte avlanir ve cogunlukla buyuk toynaklilari hedef alir Aslan bir super avci ve kilittasi avcisidir Her ne kadar bazi aslanlarin firsatlar ortaya ciktiginda insanlari avladiklari bilinse de tipik olarak bunu yapmazlar Aslan Yasadigi donem araligi 2 58 0 myo Pleyistosen Gunumuz PreYeYeOSDCPTJKPgN Erkek aslanDisi aslanKorunma durumuHassas IUCN 3 1 Biyolojik siniflandirmaAlem AnimaliaSube ChordataSinif MammaliaTakim CarnivoraAlt takim FeliformiaFamilya FelidaeAlt familya PantherinaeCins PantheraTur P leoIkili adlandirmaPanthera leo Linnaeus Alt turlerListe P l fossilisP l leoP l melanochaitaP l sinhaleyusAslanin Afrika Asya ve Avrupa da tarihsel ve gunumuzdeki dagilimiPittsburgh Hayvanat Bahcesi ndeki bir Afrika aslani Rakip erkeklerle surekli olarak savasmaktan kaynaklanan yaralanmalar omurlerini buyuk olcude azalttigindan vahsi ortamda nadiren 10 ila 16 yil arasinda yasamaktadirlar Esaret altinda 25 yildan fazla yasayabilirler Aslanlar diger kedilere kiyasla alisilmadik bicimde sosyaldirler Gun boyunca agirlikli olarak uyumayi tercih eden aslanlar nadiren alacakaranlikta siklikla gece Gececil hayvanlar aktiftir Tipik olarak aslanlar otlaklarda ve savanlarda yasar ancak yogun ormanlarda bulunmazlar Antik tarihi zamanlarda Kuzey Afrika dahil olmak uzere Afrika nin buyuk bolumunde Yunanistan ve Balkanlar dan Hindistan a kadar Avrasya da etkin olarak yasamaktaydilar Yaklasik 10 000 yil onceki gec donem Buzul Cagi nda Pleistosende aslan insanlardan sonra en yaygin kara memelisiydi Magara aslani Panthera leo spelaea Kuzey ve Bati Avrupa da Amerika aslani Panthera leo atrox ise Amerika da Yukon ile Peru civarinda yasiyordu Ancak gunumuzde Sahra Alti Afrika da parcalanmis populasyonlara ve Bati Hindistan da kritik olarak tehlike altindaki bir nufusa indirgenmistir Aslan Dunya Doga ve Dogal Kaynaklari Koruma Birligi IUCN tarafindan savunmasiz bir tur olarak siniflandirilmistir ve yirminci yuzyilin ikinci yarisinda 20 yilda Afrika daki aslan nufusunda 30 50 araliginda onemli bir nufus azalmasi gorulmustur Nufuslarinin azalmasinin nedeni tam olarak anlasilmasa da yasam alanlarinin isgal edilmesi ve insanlar tarafindan zarar gormeleri en baslica sebepler olarak on gorulmektedir Afrika da ozellikle nufusu tehlike altindadir Erkek aslan oldukca ayirt edici olan yelesinden kolayca taninir ve yuzu insan kulturunun en cok bilinen hayvan simgelerinden biridir Heykellerde resimlerde ulusal bayraklarda ve cagdas sinema ve edebiyatta genis bir bicimde tasvir edilmistir Aslanlar Roma Imparatorlugu zamanindan beri insanlar tarafindan tutulmus ve on sekizinci yuzyilin sonlarindan bu yana hayvanat bahcelerinde sergilenmek uzere aranan onemli hayvan turunden biri olmustur Hayvanat bahceleri nesli tukenmekte olan Asya kokenli alt turleri icin hazirlanan islah programlarinda dunya capinda isbirligi yapmaktadir EtimolojiModern Turkcede kullanilan aslan Osmanli Turkcesinde ارسلان arslan olarak kaydedilmistir ve kokeni Eski Turkceye dayanmaktadir Bir Turki dilde tespit edilmis oldugu ilk kaynak 900 yilindan once yazildigi dusunulen Alman arkeolog Albert von Le Coq tarafindan derlenmis ve ozgun Almanca adiyla Chuastuanift ein Sundenbekenntnis des manichaischen Auditores gefunden in Turfan Chinesisch Turkistan adi altinda bilinen Eski Uygurca metinlerdir John Krueger sozcugun Turki dillere Mogolcadan alinti oldugunu savunur Mogolca dis gostermek manasindaki arzai kelimesinden turetilmis olabilecegi de one surulmustur ancak bu kesin degildir Hayvan adlarinda gorulen lan ekinin yapisi belirsizdir Turun bagli oldugu cins olan Panthera ismi Latinceye dayanmakta olup bu dile Grekcede benekli kedigilleri tanimlamak icin kullanilmis pan8hr kelimesinden girmistir Bilimsel isminin ikinci kismi olan leo Latince ve Grekcede yer alan aslan manasindaki leo ve lewn leon kelimelerine dayanmaktadir Leo kelimesi ve turevleri pek cok Avrupa dili ile muhtemelen Ibranicede ל ב יא lavi aslanlari tanimlamak icin kullanilan bir isimdir SiniflandirmaPanthera icin iki kladogram onerildi Ust kladogram 2006 calismasina ve alttaki 2010 ve 2011 calismasina dayanmaktadir Carl Linnaeus 1758 de aslani Systema Naturae adli eserinde tanimladi ve ona bilimsel olarak Felis leo adini verdi Cins adi Panthera 1816 da Alman doga bilimci Lorenz Oken tarafindan turetildi 18 yuzyilin ortalari ile 20 yuzyilin ortalari arasinda 26 aslan ornegi alt tur olarak tanimlanmis ve onerilmistir bunlarin 11 i 2005 yilinda gecerli kabul edilmistir Cogunlukla yelelerinin ve derilerinin boyutu ve rengiyle ayirt ediliyorlardi Alt turleri 19 ve 20 yuzyillarda birkac aslan tipi ornek ve alt tur olarak tanimlandi ve bir duzine 2017 yilina kadar gecerli takson olarak kabul edildi 2008 ve 2016 arasinda IUCN Kirmizi Listesi degerlendiricileri Afrika aslan populasyonlari icin P l leo ve Asya aslan populasyonu icin P l persica olmak uzere yalnizca iki alt ozel isim kullandi 2017 de Kedi Uzman Grubu nun Kedi Siniflandirma Gorev Gucu aslan taksonomisini gozden gecirdi ve aslan evrimi uzerine yapilan filocografik calismalarin sonuclarina dayanarak iki alt turu tanidi P l leo Linnaeus 1758 aday aslan alttur Asya aslani bolgesel olarak nesli tukenmis Nubye aslani ve Orta Afrika nin bati ve kuzey kesimlerindeki aslan topluluklarini icerir Sinonim arasinda P l persica Meyer 1826 P l senegalensis Meyer 1826 P l kamptzi Matschie 1900 and P l azandica Allen 1924 yer alir Bazi yazarlar Kuzey aslani ve kuzey alt turu olarak adlandirdi P l melanochaita 1842 Dogu ve Guney Afrika bolgelerinde soyu tukenmis ve aslan topluluklarini icerir Sinonim arasinda P l somaliensis Noack 1891 P l massaica 1900 P l sabakiensis 1910 P l bleyenberghi Lonnberg 1914 P l roosevelti 1914 P l nyanzae Heller 1914 P l hollisteri Allen 1924 P l krugeri 1929 P l vernayi Roberts 1948 ve P l webbiensis Zukowsky 1964 yer alir Guney alt turu olarak adlandirilmistir Etiyopya Yukseltileri nin bazi bolgelerinden gelen aslan ornekleri genetik olarak Kamerun ve Cad dakilerle birlikte kumelenirken Etiyopya nin diger bolgelerinden gelen aslanlar Dogu Afrika dan orneklerle birlesmektedir Bu nedenle arastirmacilar Etiyopya nin iki alt tur arasinda bir temas bolgesi oldugunu varsaymaktadir Fosil kayitlari Avrasya magara aslani bir Ren geyigi ile tarafindan resmedilmistir National Museum of Natural History de sergilenen bir Amerikan aslaninin kafatasi Tarih oncesi caglarda aslanin cesitli ek alt turleri mevcuttu P l sinhaleyus Sri Lanka da kazilan ve bir aslana atfedilen fosil Yaklasik 39 000 yil once soyu tukenmis oldugu dusunulmektedir P leo fossilis P fossilis ya da P spelaea fossilis Orta Pleistosen Avrupa magara aslani olarak da bilinen bu alt tur yaklasik 500 000 yil once yasamistir Ingiltere Almanya Italya ve Cek Cumhuriyeti nde bu ture ait fosiller bulunmustur Gunumuz Afrika aslanlarindan daha buyuk olan bu alt tur Amerikan magarasi aslaniyla neredeyse ayni boylarda ve Ust Pleistosen Avrupa magarasi aslanindan biraz daha buyuktu P l spelaea Avrupa magara aslani Avrasya magarasi aslani veya Ust Pleistosen Avrupa magarasi aslani olarak da bilinen bu alt tur doneminde Avrasya ve Beringia da yasadi Kuresel isinma nedeniyle en son 11 900 yil once soyu tukenmistir Avrupa Kuzey Asya Kanada ve Alaska magaralarinda yapilan kazilarda bulunan kemik parcalari Avrupa dan Sibirya genelinde bati Alaska ya kadar bulundugunu gostermektedir Muhtemelen P fossilis ten turetilmistir ve genetik olarak izole edilmistir Afrika ve Asya daki aslanlardan oldukca farklidir Paleolitik magara resimlerinde fildisi oymalarda ve kil bustlerinde tasvir edilmistir P l atrox ya da P atrox Amerika aslani veya Amerika magara aslani olarak bilinen bu alt tur Amerika kitasinda Kanada dan muhtemelen Patagonya ya kadar uzaniyordu Var olan en buyuk aslan alt turlerinden biridir Vucut uzunluklarinin 1 6 2 5 m 5 2 8 2 ft arasinda oldugu tahmin edilmektedir Edmonton dan gelen bir fosil 11 355 55 yil oncesine aittir Gelisimi Pleistosen sonundaki modern aslan ve tarih oncesi akrabalarinin maksimum menzili kirmizi Panthera spelaea yi mavi P atrox u ve yesil P leo yi gosterir Aslanin en yakin akrabasi Panthera cinsinin diger turleri kaplan kar leopari jaguar ve leopardir 2006 ve 2009 da yayinlanan filogenetik calismalarin sonuclari jaguar ve aslanin yaklasik 2 06 milyon yil once ayrilan bir kardes gruba ait oldugunu gostermektedir Daha sonra yapilan calismalarin sonuclari leoparin ve aslanin 3 1 1 95 milyon yil once ayrilan kardes gruba ait oldugunu gostermektedir Panthera nin cografi kokeni buyuk olasilikla Orta Asya nin kuzeyidir Leopar aslan soyu en azindan den bu yana Asya ve Afrika Palearktik inde dagitildi Aslan ve Avrasya magara aslanindan olusan soyun Holarktik Asya da 2 93 1 23 milyon yil once ayrildigi dusunulmektedir Bununla birlikte aslan ve kar leopari atalari arasindaki melezlesme yaklasik 2 1 milyon yil oncesine kadar devam etmis olabilir Avrasya ve Amerikan magara aslanlarinin diger kitalardaki mitokondri soylari olmadan sonunda soylari tukendi Modern aslan muhtemelen Orta Pleistosen doneminde Afrika da yaygin olarak dagilmis ve doneminde Sahra alti Afrika da ayrilmaya baslamistir Dogu ve Guney Afrika daki aslan populasyonlari 183 500 81 800 yil once ekvator yagmur ormanlari genislediginde Bati ve Kuzey Afrika daki populasyonlardan ayrildi Sahara nin 83 100 26 600 yil onceki genislemesi Bati ve Kuzey Afrika daki nufusun ayrilmasina neden oldu Yagmur ormanlari azaldikca daha acik habitatlara yol acan aslanlar Bati dan Orta Afrika ya tasindi Kuzey Afrika dan aslanlar 38 800 8 300 once guney Avrupa ve Asya ya dagildilar Guney Avrupa Kuzey Afrika ve Orta Dogu daki aslanlarin yok olmasi Asya ve Afrika daki aslan populasyonlari arasindaki gen akisini kesintiye ugratti Genetik kanitlar Dogu ve Guney Afrika daki aslan orneklerinde cok sayida mutasyon oldugunu ortaya koydu bu bu grubun Asya ve Bati ve Orta Afrika dan genetik olarak daha az farkli aslan orneklerinden daha uzun bir evrimsel gecmise sahip oldugunu gostermektedir Filocografik arastirmalarin sonuclari yasayan iki aslan alt turunun yaklasik 245 000 yil once ayrildigini gostermektedir Supheli alt turler P l europaea Guney Avrupa da kazilan aslan alt fosil kalintilari icin onerilmis ve ile Erken Demir Cagi arasinda tarihlenmistir P l mesopotamica antik Mezopotamya da M O 1000 ile M O 600 arasinda yapilan Yeni Asur Donemi kabartmasi temelinde tanimlanmistir Melezler Hayvanat bahcelerinde aslanlar ziyaretcilerin meraki veya bilimsel amac icin melez olusturmak icin kaplanlarla yetistirilmistir Liger bir aslan ve bir kaplandan daha buyuktur oysa cogu tigon karsilikli gen etkileri nedeniyle ebeveynlerine kiyasla nispeten kucuktur Leopon ise bir aslan ve leoparin bir melezidir TanimKuyrugun ucundaki tutam aslanin belirgin bir ozelligidir icinde bir aslan ayak izi Aslan kisa yuvarlak basli kisik boyunlu ve yuvarlak kulakli kasli derin goguslu bir kedidir Tuy rengi acik bejden gumusi griye sarimsi kizildan koyu kahveye kadar degisir Alt kisimlarin renkleri genellikle daha aciktir Yeni dogmus bir aslan yetiskinlige ulastiginda solmaya baslayan koyu lekelere sahiptir ancak soluk noktalar genellikle bacaklarda ve alt kisimlarda gorulebilir Aslan kedi ailesinin bariz cinsel dimorfizm gosteren tek uyesidir Erkek bireyler daha genis kafaya sahiptir ve bas boyun omuz ve gogsun cogunu kaplayan asagi ve geriye dogru buyuyen belirgin bir yele vardir Yele genellikle kahverengi tonlarindadir ve sari kizil ve siyah tuyler icerir Tum aslanlarin kuyrugu yaklasik 5 mm 0 20 in uzunlugunda tuylu bir tutam ile biter Fonksiyonlari bilinmemektedir Tutam dogumda bulunmaz ve yaklasik 5 5 aylikken ortaya cikar Kafatasi kaplaninkine cok benzer ancak frontal bolge genellikle daha depresif ve duzdur ve biraz daha kisadir ve kaplandan daha genis burun acikliklari vardir Iki turdeki kafatasi varyasyon miktari nedeniyle genellikle sadece alt cenenin yapisi turlerin guvenilir bir gostergesi olarak kullanilabilir Buyuklugu Kedigiller arasinda aslan buyukluk bakimindan kaplandan sonra ikinci sirada yer alir Yetiskin aslanlarin boyutlari ve agirliklari menzilleri ve habitatlari arasinda degisiklik gosterir Afrika ve Hindistan dan ortalamanin uzerinde buyukluge sahip birkac bireye dair kayitlar mevcuttur Ortalama Disi aslanlar Erkek aslanlarBas ve vucut uzunlugu 160 184 cm 63 72 in 184 208 cm 72 82 in Kuyruk uzunlugu 72 89 5 cm 28 3 35 2 in 82 5 93 5 cm 32 5 36 8 in Agirlik 90 5 138 kg 200 304 lb 118 37 143 52 kg 261 0 316 4 lb Guney Afrika da 119 5 kg 263 lb Dogu Afrika da 110 120 kg 240 260 lb Hindistan da 155 169 kg 342 373 lb 190 250 kg 420 550 lb Guney Afrika da 174 9 kg 386 lb Dogu Afrika da 190 230 kg 420 510 lb Hindistan daYele Nurnberg Hayvanat Bahcesi ndeki esir bir erkek Asya aslani Aslanin yelesi turun en taninabilir ozelligidir Aslanlarin yeleleri bir yasindayken buyumeye baslar Yelelerin rengi yasla birlikte degisir ve koyulasir arastirmalar rengin ve boyutun ortalama ortam sicakligi gibi cevresel faktorlere bagli oldugunu gostermektedir Yelelerin uzunlugu erkekler arasindaki iliskilerde dovus gucunu belirlemektedir Koyu yeleli aslanlar yilin en sicak aylarinda zorlanmalarina ragmen daha uzun sure ureyebilirler ve yavrularinin daha fazla yasama sansi olabilir Yelenin varligi yoklugu rengi ve buyuklugu genetik onkosul cinsel olgunluk iklim ve testosteron uretimi ile iliskilidir temel kural daha koyu dolgun bir yele daha saglikli bir hayvani gosterir Serengeti Milli Parki ndaki disi aslanlar yogun ve koyu yeleli erkekleri es olarak tercih eder Yelenin asil amaci rakip erkek aslanlarla yapilan bolgesel kavgalarda boyun ve bogazin korunmasi oldugu dusunulmektedir Avrupa ve Kuzey Amerika hayvanat bahcelerinde serin ortam sicakligi daha agir bir yeleye neden olabilir Asya aslanlari genellikle Afrika aslanlarindan daha seyrek yelelere sahiptir Pendjari Ulusal Parki ndaki hemen hemen tum erkek Bati Afrika aslanlari ya yelesizdir ya da cok kisa yelelere sahiptir Senegal de Sudan in nda ve Kenya nin nda da yelesiz aslanlarin oldugu rapor edildi Guney Afrika da den gelen orijinal erkek beyaz aslan da yelesizdi Testosteron hormonunun yelenin buyumesiyle dogrudan iliskisi oldugu dusunulmektedir Kisirlastirilmis aslanlar cogu zaman cok az yeleye sahiptir ya da hic yeleleri yoktur cunku gonadlarin cikarilmasi testosteron uretimini inhibe eder Artan testosteron Kuzey Botsvana da rapor edilen yeleli disi aslanlarin nedeni olabilir Aslanin yelesi yaklasik 320 000 190 000 yil once evrilmis olabilir Soyu tukenmis Avrasya magara aslanlarinin magara resimleri neredeyse sadece yelenin olmadigi av hayvanlarini gostermektedir Bazilari bunun gercekten de yelesiz olduklarinin kaniti oldugunu one surmektedir Renk degisimi Beyaz aslanlar renklerini resesif bir alele borcludur Beyaz aslan losizm adi verilen ve cift resesif alel tarafindan olusturulan genetik bir durumun sonucu olarak ortaya cikan nadir bir renk varyasyonudur Albinizm degil pigment uretimini azaltan bir mutasyondur Gozleri ve derisi normal renklidir Beyaz aslanlar Guney Afrika nin Timbavati bolgesine ozgudur Bu bolge Kruger Ulusal Parki nin icinde ve cevresinde yer alir Beyaz aslanlar bu bolgede zaman zaman gorulebilir 1970 lerde vahsi yasamdan uzaklastirildilar boylece beyaz aslan gen havuzunu azalttilar Bununla birlikte 2007 2015 yillari arasinda bes ayri dogumla beraber 17 dogum kaydedildi Beyaz aslanlar esaret altinda yetistirilmek icin secilmektedir Guney Afrika daki kamplarda konserve avlari sirasinda oldurulecek kupa olarak kullanilmak uzere yetistirildikleri bildirildi Dagilim ve yasam alaniGir Milli Parki ndaki bir aslan Afrika aslanlari Sahra Alti Afrika da daginik populasyonlar halinde yasar Aslanlar cimenli duzlukleri ve savanlari nehir kenarlarindaki caliliklari ve calilikli acik ormanlik alanlari tercih eder Yagmur ormanlarinda yoktur ve nadiren kapali ormanlara girer Elgon Dagi nda 3 600 m 11 800 ft yukseklige kadar ve Kenya Dagi ndaki kar hattina yakin bir yerde aslanin yasadigi kaydedilmistir Aslanlar golgelik olarak kullandiklari daginik akasya agaclarina sahip savan otlaklarda yasamlarini surdururler Asya aslani artik sadece Hindistan in batisindaki Gucerat ta bulunan ve cevresinde yasamaktadir Tarihsel araligi Afrika da aslan menzili aslen merkezi ve Sahra Colu nun cogunu kapsiyordu 1960 larda Sudan in guneyi haric Kuzey Afrika da nesli tukendi Aslan Guney Avrupa ve Asya da bir zamanlar iklim kosullarinin bol miktarda avi destekledigi bolgelerde degisiyordu Herodot un MO 480 de bildirdigine gore Yunanistan da yaygindi MO 300 de nadir goruluyordu ve MS 100 de nesli tukenmisti Kafkasya da 10 yuzyila kadar varligini surdurmustur Filistin de Orta Cag a kadar ve Guneybati Asya da 19 yuzyilin sonlarina kadar yasadi 19 yuzyilin sonlarina dogru Turkiye nin buyuk bolumunde nesli tukenmistir Iran daki son canli aslan 1942 de Dezful un yaklasik 65 km 40 mi kuzeybatisinda goruldu 1944 te Huzistan Eyaleti ndeki nehrinin kiyisinda bir disi aslan cesedi bulundu Daha sonra Iran dan hicbir guvenilir kayit gelmemistir Pakistan ve Hindistan daki aslan nufusu bir zamanlar Sind ve Pencap tan Bengal e ve Orta Hindistan daki ne kadar uzaniyordu Davranis ve ekolojiEtosha Ulusal Parki ndaki bir yetiskin erkek aslan Aslanlar zamanlarinin cogunu dinlenerek gecirirler gunde yaklasik 20 saat hareketsiz bir haldedirler Aslanlar herhangi bir zamanda aktif olabilse de faaliyetleri genellikle sosyallesme timarlama ve diskilama donemi ile alacakaranliktan sonra zirveye cikar Aralikli faaliyet patlamalari siklikla avlanma gerceklestiginde safaga kadar devam eder Gunde ortalama iki saatlerini yuruyerek ve elli dakikalarini yemek yiyerek gecirirler Grup organizasyonu Masai Mara da bir aslan surusu Masai Mara da bir disi aslan solda ve iki erkek aslan Queen Elizabeth Ulusal Parki nda agacta dinlenen aslan gurubu Aslan tum vahsi kedi turleri arasinda en sosyal olanidir ve yavrulariyla birlikte akraba bireylerden olusan gruplar halinde yasar Boyle bir gruba suru denir Erkek aslanlardan olusan gruplara koalisyon denir Disiler bir aslan surusunde istikrarli sosyal birimi olusturur ve yabanci disilere tolerans gostermezler Disilerin cogunlugu dogduklari surulerde kalirken erkeklerin tamami ve bazi disiler ise suruden ayrilir Ortalama bir suru birkac yetiskin disi ve dort kadar erkek ve her iki cinsiyetten yavrulari da dahil olmak uzere yaklasik 15 aslandan olusur En fazla 30 bireyden olusan buyuk suruler de gozlemlenmistir Bu modelin tek istisnasi her zaman sadece bir yetiskin erkege sahip olan Tsavo aslan surusudur Suruler fizyon fuzyon topluluklari gibi hareket eder ve uyeler kukremelerle iletisim halinde olan alt gruplara ayrilir Erkek yavrular yaklasik iki veya uc yaslarinda olgunluga eristiklerinde anne surulerinden dislanirlar Gocebe aslanlar genis bir alana yayilir ve ciftler halinde ya da tek baslarina duzensiz olarak hareket ederler Ciftler dogum surulerinden dislanan ilgili erkekler arasinda daha sik gorulur Bir aslan yasam tarzini degistirebilir gocebe veya tam tersi olabilir Suruler ve gocebeler arasindaki etkilesimler genellikle dusmancadir ancak surudeki disiler kizginlik donemlerinde gocebe erkeklerin kendilerine yaklasmalarina izin verir Erkekler gocebe bir sekilde yillarca yasadiktan sonra suruyle yerlesik bir duzene gecerler Serengeti Ulusal Parki nda yapilan bir arastirma gocebe koalisyonlarin 3 5 ila 7 3 yaslarinda bu duzene gectiklerini ortaya koydu Kruger Ulusal Parki ndaki erkek aslanlar kendi bolgelerini aramak icin surulerinden 25 km 16 mi mesafeden daha uzaga giderler Disi aslanlar ise dogduklari suruye daha yakin kalirlar Bu nedenle bir bolgedeki disi aslanlar ayni bolgedeki erkek aslanlara gore birbirleriyle daha yakindan iliskilidir Bir surunun isgal ettigi alana suru alani denir bir gocebe tarafindan isgal edilen alan ise menzil olarak adlandirilir Bir suruyle iliskili erkekler bolgesini devriye gezerek marjinal kalma egilimindedir Disi aslanlarda gelismesinin nedenleri herhangi bir kedi turunde en belirgin olani cok tartisma konusudur Artan avlanma basarisi bariz bir sebep gibi gozukse de bu inceleme sirasinda belirsizdir koordine avcilik daha basarili bir avlanma saglar ancak avci olmayan uyelerin kisi basina kalori alimini azaltmasini saglar Bununla birlikte bazi disiler uzun sure yalniz birakilabilecek yavrulari buyutme rolunu ustlenir Suru uyeleri avlanma esnasinda duzenli olarak ayni rolu oynama ve becerilerini gelistirme egilimindedir Avcilarin sagligi surunun hayatta kalmasi icin birincil ihtiyactir avcilar alindiklari yerde avini ilk tuketenlerdir Diger faydalar olasi akraba secilimi ailede yiyecek paylasimi genclerin korunmasi bolgenin korunmasi yaralanma ve acliga karsi bireysel sigortadir Hem erkekler hem de disiler davetsiz misafirlere karsi suruyu savunurlar ancak erkek aslan keskin ve daha guclu bir yapiya sahip olmasi nedeniyle bu amac icin daha uygundur Bazi bireyler surekli olarak davetsiz misafirlere karsi savunmaya onculuk ederken digerleri geride kalmaktadir Aslanlar suru icinde belirli roller ustlenme egilimindedir yavas hareket eden bireyler gruba baska degerli hizmetler saglayabilirler Alternatif olarak davetsiz misafirleri uzak tutan bir lider olmanin getirdigi oduller olabilir surudeki disi aslanlarin sirasi bu tepkilere yansir Suruyle iliskilendirilen erkek veya erkekler grupla olan iliskilerini onlari rahatsiz etmeye calisan yabanci erkeklerden savunmakla gorevlidir Asya aslan suruleri grup halinde farklilik gostermektedir Asya erkek aslanlari yalnizdir veya en fazla uc erkekle birleserek gevsek bir suru olusturur Disiler ise yavrulariyla birlikte daha guclu bir suru olustururken en fazla 12 diger disi bireyle birliktedir Disi ve erkek aslanlar sadece ciftlesirken birlesirler Erkeklerin koalisyonlari yalniz aslanlardan daha uzun sure topraklarini tutmaktadir Uc veya dort bireyden olusan koalisyonlardaki erkekler bir erkegin digerlerine hukmettigi ve daha sik eslestigi acik bir hiyerarsi sergiler Avlanma ve beslenme Aslanin disleri etoburlara ozgudur nde sergilenen saldiran bir aslan iskeleti Serengeti de Afrika mandasi yakalayan dort disi aslan Aslan genelci bir hiperkarnivordur ve genis av spektrumundan dolayi hem super hem de kilit tasi avcisi olarak kabul edilir Avlari esas olarak 190 550 kg 420 1 210 lb agirligindaki memelilerden olusur ozellikle toynaklilar mavi antilop bayagi zebra Afrika mandasi gemsbok ve zurafa gibi hayvanlari tercih eder Aslanlar turlerin tercih edilen agirlik araliginin altinda olmasina ragmen mevcudiyet durumuna bagli olarak ortak yaban domuzu avlamaktadir Hindistan da sambar geyigi ve benekli geyik en yaygin olarak avladiklari av hayvanlaridir evcil hayvanlarin beslenmesinde onemli katkilari olabilir Genellikle yetiskin filler gergedanlar ve su aygirlarinin yani sira dikdik kirsicanimsigiller kir tavsani ve gibi kucuk avlardan kacinirlar Olagan disi avlari arasinda kirpiler ve kucuk surungenler bulunur Aslanlar Pars leopar cita ve benekli sirtlan gibi diger avcilari oldururler ancak nadiren tuketirler Genc aslanlar ilk olarak yaklasik uc aylikken avi gizlice takip etme davranisi sergilerler ancak neredeyse bir yasina kadar avlanmaya katilmazlar ve iki yasina yaklasirken etkili bir sekilde avlanmaya baslarlar Yalniz bir aslan zebra ve antilobu yere yikma yetenegine sahipken manda ve zurafa gibi daha buyuk avlarda risk altindadir nda buyuk surulerin yetiskin Afrika savan fillerini avladiklari gozlenmistir Tipik avlarda her disi aslan grupta tercih edilen bir konuma sahiptir ya kanat uzerinde avin pesinde kosup saldirir ya da grubun merkezinde daha kucuk bir mesafeye gider ve diger disi aslanlardan kacan avlari yakalar Surulere bagli erkekler genellikle grup avina katilmazlar Ancak bazi kanitlar erkeklerin de disiler kadar basarili oldugunu gostermektedir bunlar genellikle kucuk caliliklarda avlanan yalniz avcilardir Aslanlar dayanikliliklariyla pek taninmazlar Ornegin bir disi aslanin kalbi vucut agirliginin sadece 0 57 sini bir erkegin ise vucut agirliginin yaklasik 0 45 ini olustururken bir sirtlanin kalbi vucut agirliginin neredeyse 1 ini olusturur Bu nedenle aslanlar kisa araliklarla 48 59 km sa 30 37 mph hizla kosarlar ve saldiriya baslamadan once avlarina yakin olmalari gerekir 2018 de yapilan bir calismada 74 1 km sa 46 0 mph hizla kosan bir aslan kaydedilmistir Gorunurlugu azaltan faktorlerden faydalanirlar bircok avi kendilerini gizleyecek bir ortu yakininda veya geceleri oldururler Aslanin saldirisi kisa ve gucludur hizli bir kosu ve son bir sicrayisla avi yakalamaya calisirlar Genellikle avini sagrisindan tutarak asagi ceker ve bogazindan ya da agzindan isirarak oldururler Aslanlar genellikle avlarini avlandiklari yerde tuketirler ancak bazen buyuk avlari bir ortu icine suruklerler Ozellikle erkek bireyler oldurulen av icin birbirleriyle kavga ederler Yavrular yiyecegin az oldugu zamanlarda bundan en cok etkilenen uyelerdir Tersi bir durumda ise yasli ve sakat olmak uzere tum suru uyeleri avdan kalanlari yiyerek beslenirler Buyuk avlar suru uyeleri arasinda daha yaygin olarak paylasilmaktadir Yetiskin bir disi aslanin gunluk ortalama et ihtiyaci 5 kg 11 lb iken erkeklerin yaklasik 7 kg 15 lb dir Aslanlar bir seansta 30 kg 66 lb a kadar et yiyebilir eger avin tamamini tuketemiyorsa yemeye devam etmeden once birkac saat dinlenir Sicak gunlerde suru uyeleri bir veya iki ayakta bekcilik yapan erkeklerin gozetiminde golgede dinlenmeye cekilir Aslanlar avlarini akbaba ve sirtlan gibi les yiyicilere karsi korurlar Firsat oldugunda aslanlar lesi temizler hastalanarak veya diger avcilar tarafindan dogal sebeplerden olen avlari da temizlerler Aslanlar avlarini yemek icin bekleyen akbabalara karsi surekli bir gozcu tutarlar Sirtlan ve aslanlarin beslendigi cogu les aslanlardan ziyade sirtlanlar tarafindan oldurulur Leslerin aslanlarin besin ihtiyaclarinin buyuk bir bolumunu sagladigi dusunulmektedir Av rekabeti Sabi Sand Koruma Alani nda benekli sirtlanlarin saldirdigi bir aslan Aslanlar ve benekli sirtlanlar av ve les kaynaklari icin rekabet ettikleri yerlerde benzer bir ekolojik nis paylasirlar Yapilan arastirmalar bu iki turun beslenme aliskanliklarinin 58 6 oraninda ortustugunu gostermektedir Aslanlar sirtlanlar onlari rahatsiz etmedikce genellikle onlara aldiris etmezler Ancak sirtlanlar yiyecek bulunup bulunmadigina bakmaksizin aslanlarin varligina reaksiyon gosterirler Ngorongoro kraterinde aslanlar sik sik sirtlanlarin avladiklari hayvanlari calarak beslenirler Bu da sirtlanlarin daha fazla avlanmalarina neden olur Botsvana nin Chobe Ulusal Parki nda ise durum farklidir Burada sirtlanlar aslanlara kafa tutar ve leslerini kaparlar Aslanlarin avladigi hayvanlarin leslerinin 63 unde sirtlanlar da beslenirler Aslanlar avlanirken sirtlanlar ya oradan uzaklasirlar ya da 30 100 m 100 330 ft mesafede sabirla beklerler Sirtlanlar aslanlarin yaninda beslenebilecek ve bazen onlari oldurecek kadar cesur olabilirler Iki tur gorunurde bir sebep olmadan ortada yiyecek bulunmadiginda bile birbirlerine saldirirlar Aslan predasyonu Etosha Ulusal Parki ndaki sirtlan olumlerinin 71 ini olusturur Benekli sirtlanlar bolgelerine giren sik sik mobbing yapan aslanlar tarafindan adapte edilmistir Kenya nin Masai Mara Ulusal Koruma Alani ndaki aslan nufusu azaldiginda tespit edilen sirtlan nufusu hizla artmistir Esir benekli sirtlanlar uzerinde yapilan deneyler aslanlari onceden gormemis olanlarin aslan goruntusune tepki vermedigini ancak aslan kokusuna korku icinde tepki verdigini gostermistir Aslanlar citalara ve leoparlara hukmetme egilimi gosterir avlarini calarlar ve firsat bulduklarinda yavrulari ve hatta yetiskinleri oldururler Ozellikle citalar avlarini genellikle aslanlara veya diger avcilara kaptirirlar Serengeti ekosisteminde yapilan bir calisma 1987 ile 1990 yillari arasinda dogan 125 cita yavrusundan en az 17 sinin aslanlar tarafindan olduruldugunu belirlemistir Citalar rakiplerinden farkli zamansal ve habitat nislerini kullanarak rakiplerinden kacinirlar Leoparlar agaclara siginsa da disi aslanlar zaman zaman agaclardan leoparin avini almaya calisirlar Aslanlar ayni sekilde Afrika yaban kopegine de hukmederler Onlarin avlarini calip genc bireyleri ve nadiren de yetiskin kopekleri avlarlar Aslanlarin daha bol oldugu bolgelerde yaban kopeklerinin populasyon yogunluklari dusuktur Bununla birlikte vahsi kopeklere av olarak dusen birkac yasli ve yarali aslan vakasi da mevcuttur Aslanlar Nil timsahlariyla da rekabet ederler timsahin ve aslanin buyuklugune bagli olarak avini ya da lesini kaybedebilir Aslanlarin karaya cikan timsahlari oldurdukleri de bilinmektedir Ureme ve yasam dongusu Masai Mara da ciftlesen aslanlar Masai Mara da bir aslan yavrusu Disi aslanlarin cogu dort yasina geldiklerinde urerler Aslanlar yilin belirli bir doneminde ciftlesmez ve disiler her zaman ciftlesmeye hazirdir Diger kedilerde oldugu gibi erkek aslanin penisinde vardir Penisin cekilmesi sirasinda dikenler disinin vajinasinin duvarlarini tirmiklayarak ovulasyona neden olabilir Bir disi aslan kizandayken birden fazla erkekle ciftlesebilir Aslanlar yaklasik yedi yil boyunca ureyebilirler Ortalama gebelik suresi 110 gun civarindadir disi calilik sazlik magara veya baska bir korunakli tenha bir yerde bir ile dort arasinda yavru dogurur genellikle suruden uzaktir Yavrular annelerine bagimliyken anneleri onlara yakin bir yerde tek basina avlanir Aslan yavrulari gozleri kapali dogar ve gozleri dogumdan yedi gun sonra acilir Dogumda 1 2 2 1 kg 2 6 4 6 lb agirligindadirlar ve dogumdan bir veya iki gun sonra emeklemeye baslayip uc haftalik olunca yurumeye baslarlar Yirtici hayvanlarin dikkatini ceken bir koku birikmesini onlemek icin disi aslan yavrularini ayda birkac kez yeni bir bolgeye goturur ve onlari boyun ensesinden birer birer tasir Anne aslan kendisini ve yavrularini genellikle alti ila sekiz haftalik olana kadar tekrar suruyle birlestirmez Bazen suruye katilim ozellikle disi aslanlarin ayni anda dogum yapmis olmasi halinde daha erken gerceklesir Aslan yavrulari surunun diger bireyleriyle ilk tanistiklarinda anneleri disindaki yetiskinlere karsi cekingen davranirlar Daha sonra kendilerini suru hayatina adapte etmeye baslarlar ancak kendi aralarinda oynarlar veya yetiskinlerle oyun oynamaya calisirlar Kendi yavrusu olan disi aslanlar baska bir disi aslanin yavrularina yavrusu olmayan disi aslanlardan daha cok tolerans gosterirler Erkek bireylerin yavru aslanlara karsi toleransi degiskenlik gosterir Bazen bir erkek sabirla yavrularin kuyruguyla ya da yelesiyle oynamasina izin verir bir baska erkek ise yavrulara hirlayip vurabilir source source source source source Guney Afrika daki Phinda Ozel Oyun Alani nda yavrulariyla gezen bir disi aslan Yavrular alti veya yedi aylik olduktan sonra sutten kesilir Erkek aslanlar yaklasik uc yasinda olgunluga ulasir ve dort ila bes yil arasinda baska bir suruyle iliskili yetiskin erkekleri zorlayabilir ve yerinden edebilir En gec 10 ila 15 yas arasinda yaslanmaya ve zayiflamaya baslarlar Bir veya daha fazla yeni erkek bir surunun onceki erkeklerini uzaklastirdiginda galip gelenler genellikle surudeki mevcut genc yavrulari oldururler Disiler yavrularini sik sik zorba erkek bireylere karsi savunurlar ancak suru icindeki uc veya dort anne grubu erkeklere karsi guclerini birlestirmedikce basari sanslari cok dusuktur Yavrular ayrica acliktan ve terk edilip yalniz kalmaktan dolayi olurler Leoparlar sirtlanlar ve vahsi kopekler tarafindan avlanirlar Aslan yavrularinin 80 i iki yasindan once olurler Hem erkek hem de disi aslanlar surulerinden cikarilabilir ve gocebe olabilirler ancak disilerin cogu genellikle dogum suruleriyle kalir Bununla birlikte suru cok buyudugunde en genc kusak disi yavrular kendi bolgelerini bulmak icin ayrilmak zorunda kalabilirler Yeni bir erkek aslan bir suru devraldigi zaman genc aslanlari hem erkek hem de disi cikarabilir Her iki cinsin aslanlari grup escinsel ve kur faaliyetlerine dahil olabilir erkekler de birlikte cinsel iliski kurmadan once baslarini ovalayip yuvarlayacaktir Saglik yakinindaki bir agacta dinlenen aslanlar Yetiskin aslanlarin dogal bir avcilari olmamasina ragmen kanitlar cogunun siddetli bir sekilde insanlarin veya diger aslanlarin saldirilarindan oldugunu gostermektedir Aslanlar genellikle toprak kavgalarinda karsilastiklari diger surulerin uyelerine veya kendi suru uyeleriyle catistiklarinda ciddi yaralanmalara sebep olurlar Sakat aslanlar ve yavrular sirtlan ve leopar gibi yirtici kedilerin avi olabilir ya da manda ve fil gibi buyuk otcullarin saldirisina ugrayabilir Avlanirken dikkatli olmayan aslanlar yaralanabilir Keneler genellikle aslanlarin kulaklarina boyunlarina ve kasik bolgelerine zarar verir Ngorongoro kraterindeki aslanlar 1962 de at sinegi salginina maruz kaldilar bu salgin aslanlarin zayiflamasina ve kanli ciplak yaralarla dolmasina neden oldu Aslanlar agaclara tirmanarak veya sirtlan yuvalarina surunerek sigir sineklerinden kacmayi basaramadilar bircogu oldu ya da goc etti ve yerel nufus 70 ten 15 e dustu 2001 yilindaki yeni bir salginda alti aslan daha yasamini kaybetti Esir aslanlar en azindan 1970 lerin ortalarindan bu yana Genclik hastaligi virusu CDV ile enfekte olmustur CDV evcil kopekler ve diger etciller tarafindan yayilir Serengeti Ulusal Parki nda 1994 yilinda gerceklesen bir salgin bircok aslanin nobet gecirmesi gibi norolojik semptomlar gelistirmesine neden oldu Salgin sirasinda birkac aslan zaturre ve ensefalitten oldu ve ayrica esaret altindaki aslanlari da etkiler Iletisim Suru uyeleri arasinda kafa surtme yaygin bir sosyal davranistir Aslanlar dinlenirken bir dizi davranisla sosyallesirler hayvanlarin yuz ifadeleri oldukca gelismistir En yaygin bariscil dokunsal jestler kafa surtme ve Kafa surtme alnini yuzunu ve boynunu baska bir aslanin yuzune surtmesi bir selamlama seklidir ve bu hareketi genellikle bir aslan digerlerinden ayrildiktan sonra ya da kavga veya catismadan sonra yapar Bu hareketi erkekler diger erkeklere yavrular ve disiler ise disilere yaparlar Yalama hareketi ise genellikle kafa surtunmesiyle birlikte gerceklesir genellikle karsilikli ve alici zevki ifade ettigi tahmin edilmektedir Aslanlar bu hareketi en cok karsisindakinin bas ve boyun bolgesine yaparlar Cunku aslanlar bu bolgeleri kendileri yalayamazlar Lion roar source source Kukreyen bir esir aslanDinlerken sorun mu yasiyorsunuz Medya yardimi alin Aslanlar gorsel jest olarak islev goren bir dizi yuz ifadesi ve vucut durusuna sahiptir Yaygin bir yuz ifadesi bir aslanin kimyasal sinyalleri koklarken yaptigi yuz burusturma ya da flehmen tepkisidir Aslanlar ayrica kimyasal ve gorsel isaretlemeyi kullanir erkekler bolgedeki topraklari ve cisimleri isaretlerler ve kazirlar Aslanin seslendirme repertuvari buyuktur yogunluk ve perde varyasyonlari iletisimin merkezi gibi gorunmektedir Aslan seslerinin cogu hirlama miyavlama ve kukreme gibi hirilti varyasyonlaridir Uretilen diger sesler arasinda mirildanma homurtu meleme ve ugultu bulunur Aslanlar genellikle gece kukrerler ve sesleri 8 kilometre 5 0 mi uzaktan duyulabilir Bir dizi uzun ve derin sekilde baslayan ve git gide daha kisaya donusen cok karakteristik bir sekilde kukreme egilimindedirler KorumaAslan IUCN Kirmizi Listesi nde Hassas olarak listelenmistir Afrika da Erkek aslan Mayis 1909 da Sotik Ovasi nda vuruldu Pendjari Ulusal Parki nda bir erkek aslan Afrika daki bircok buyuk ve iyi korunan alan buyuk aslan nufusuna ev sahipligi yapmaktadir Yaban hayati turizmine yonelik altyapinin gelistirildigi yerlerde park yonetimi ve yerel topluluklar icin nakit geliri aslan korumasi icin guclu bir tesviktir Artik cogu aslan Dogu ve Guney Afrika da yasamaktadir Sayilari hizla dusmektedir 20 yuzyilin sonlarinda tahminen 30 50 dusmustur Bu dususun baslica sebepleri arasinda hastalik ve insan mudahalesi yer almaktadir 1975 te 1950 lerden beri aslan sayisinin yari yariya azalarak 200 000 e veya daha da asagi bir rakama indigi tahmin edilmistir 2002 2004 yillari arasinda vahsi dogada yasayan Afrika aslani nufus tahminleri 16 500 ila 47 000 arasinda degismektedir Kongo Cumhuriyeti nde 1990 li yillarda bir aslan kalesi olarak kabul edilmisti 2014 yilina gelindiginde korunan alanda hicbir aslan kaydedilmemistir bu nedenle yerel nufusun soyu tukenmis olarak kabul edilmistir Bati Afrika aslani populasyonu ureyen bireylerin degismedigi ya da cok az degistigi Orta Afrika daki nufustan izole edilmistir 2015 yilinda bu populasyonun 250 den az olgun birey dahil olmak uzere yaklasik 400 hayvandan olustugu tahmin edilmektedir Bolgedeki uc korunan alanda cogunlukla Benin Burkina Faso ve Nijer tarafindan paylasilan WAP korumali alan kompleksindeki bir nufusta devam etmektedirler Bu populasyon Kritik Tehlike Altinda olarak listelenmektedir saha arastirmalari aslan doluluk oraninin W Ulusal Parki nda en dusuk daimi kadrolu bolgelerde daha yuksek oldugunu ve dolayisiyla daha iyi korundugunu ortaya koymustur Kamerun daki nda 2009 itibariyla yaklasik 14 21 arasinda bir aslan nufusu vardir Ayrica Burkina Faso nun ekosisteminde 50 ila 150 aslan bulundugu tahmin edilmektedir 2015 yilinda Gana nin nda yetiskin bir erkek ve bir disi aslan gorulmustur Bunlar son 39 yil icinde ulkede gorulen ilk aslanlardi Ayni yil daha once soyu tukenmis oldugu dusunulen 200 kadar aslan nufusu Sudan sinirina yakin olan Etiyopya nda kaydedilmistir 2005 yilinda Bati ve Orta Afrika ve Dogu ve Guney Afrika icin Aslan Koruma Stratejileri gelistirilmistir Bu stratejiler uygun yasam alanlarini korumayi aslanlar icin yeterli vahsi bir av temeli olusturmayi populasyonlarin daha fazla parcalanmasina yol acan faktorleri azaltmayi ve aslan insanin bir arada varligini surdurulebilir kilmayi amaclamaktadir Cobanlarin ciftlik hayvanlarini gelismis kapali barinaklarda tuttugu alanlarda ciftlik hayvanlarina aslan zarari onemli olcude azalmaktadir Bu tur onlemler insan aslan catismasinin azaltilmasina katkida bulunur Asya da Gir Ulusal Parki nda bir disi aslan Asya aslan nufusunun son siginagi Hindistan in Gucerat Eyaletindeki veya bolgesindeki 1 412 km2 545 sq mi lik Gir Ulusal Parki ve cevresindeki alanlardir Nufus 1974 te yaklasik 180 aslandan 2010 da yaklasik 400 aslana yukselmistir Cografi olarak izole edilmistir bu da akrabaliga ve genetik cesitliligin azalmasina yol acabilir 2008 den bu yana Asya aslanlari IUCN Kirmizi Listesi nde Tehlike Altinda listelenmistir 2015 yilina gelindiginde nufus Saurashtra da 7 000 km2 2 700 sq mi lik bir alanda yasayan 523 bireye sahipti 2017 de yapilan Asya aslanlari sayiminda yaklasik 650 birey kaydedilmistir milli Park a yakin cok sayida insan yerlesiminin varligi aslanlar yerel halk ve onlarin hayvanlari arasinda catismalara neden olur Bazilari mahsulune zarar veren otoburlari kontrol altinda tuttuklarindan aslanlarin varligini faydali olarak kabul ederler Madhya Prades te bulunan nda ikinci bagimsiz bir Asya aslan nufusunun kurulmasi planlandi ancak 2017 de uygulanmasi pek olasi degildi Esir islahi Hindistan daki nda iki esir erkek Asya aslani 19 yuzyilin ortalarindan once Avrupa ya ithal edilen aslanlar muhtemelen Kuzey Afrika dan gelen Nubye aslanlari veya Guney Afrika dan Cape aslanlariydi nde tutulan Nubye aslani oldugu dusunulen 11 hayvan daha Imparator Haile Selassie ye ait hayvanlarin soyundan gelmekteydi Oxford Universitesi isbirligiyle WildLink International Fas Atlas Daglari ndaki ulusal bir parka donusturulmek uzere esir olarak tutulan Nubye aslanlarinin esaret altinda tutulmasi ve yetistirilmesi amaciyla iddiali bir Uluslararasi Nubye Aslani Projesi baslatmistir Bununla birlikte yapilan genetik bir analiz Addis Ababa Hayvanat Bahcesi ndeki tutsak aslanlarin Nubye aslani olmadigini Cad ve Kamerun daki vahsi aslanlarla yakindan iliskili oldugunu gostermistir 1982 de Asya aslaninin hayatta kalma sansini artirmak icin Turlerin Yasam Plani adiyla bir proje baslatmistir 1987 de Kuzey Amerika hayvanat bahcesindeki aslanlarin cogunun Afrika ve Asya aslanlari arasinda melez oldugu anlasilmistir Ureme programlarinin farkli alt turlerin capraz uremesini onlemek ve boylece koruma degerlerini azaltmak icin katilimci hayvanlarin kokenlerine dikkat etmesi gerekiyordu Bilinmeyen mensei ve soyagaci bireylerini elimine etmek icin aslanlarin esir islahi durdurulmustur Vahsi hayatta dogan aslanlar 1989 1995 yillari arasinda Afrika dan Amerikan hayvanat bahcelerine ithal edilmistir Ureme 1998 yilinda bir Afrika aslan turuyle Turlerin Yasam Plani projesiyle devam etmistir Uluslararasi Turler Bilgi Sisteminde 2006 yilinda kayitli tutulan aslanlarin yaklasik 77 si bilinmeyen bir kokene sahipti bu hayvanlar vahsi dogada nesli tukenmis genleri tasimis olabilir ve bu nedenle aslanin genel genetik degiskenliginin korunmasinda onemli olabilir nde 2006 yilinda kayitli tutulan aslanlarin yaklasik 77 si bilinmeyen bir kokene sahipti bu hayvanlar vahsi dogada nesli tukenmis aslanlarin genlerini tasiyor olabilirlerdi ve bu nedenle aslanin genel korunmasinda onemli olabilirlerdi Insanlarla etkilesimleriHayvanat bahcelerinde ve sirklerde Clifton Hayvanat Bahcesi ndeki Aslan yavrulari Ingiltere 1854 Melbourne Hayvanat Bahcesi nde aslan bazi agac barinaklarinin yer aldigi yuksek cimenlik alanin tadini cikariyor Bir aslan terbiyecisi 19 yuzyila ait bir gravurde aslan ve kaplanlari bir kafeste terbiye ediyor Aslanlar 18 yuzyilin sonlarindan beri hayvanat bahcesi sergilerinin merkezi olan bir grup egzotik hayvanin bir parcasidir Her ne kadar bircok modern hayvanat bahcesi sergilenen hayvanlar konusunda daha secici olsa da dunyadaki hayvanat bahcelerinde ve vahsi yasam parklarinda 1 000 den fazla Afrika ve 100 kadar Asya aslani vardir Buyukelci turleri olarak kabul edilirler ve turizm egitim ve koruma amacli tutulurlar Aslanlar esaret altinda 20 yildan daha fazla yasayabilmektedirler ndeki bir aslan Agustos 2007 de 22 yasindayken olmustur 1986 dogumlu iki kiz kardesi Agustos 2007 de hala hayattaydi Ilk Avrupa hayvanat bahceleri 13 yuzyilda asil ve kraliyet aileleri arasinda yayilmistir ve 17 yuzyila kadar olarak adlandirilmistir O zamanlar bir uzantisi olan menajeri olarak adlandirilmaya baslandilar Ronesans doneminde Fransa ve Italya dan Avrupa nin geri kalanina yayilmislardir Ingiltere de seraglio geleneginin daha az gelismesine ragmen aslanlar 13 yuzyilda Kral John tarafindan Londra Kulesi nde kurulan bir seraglioda tutulmustur Aslanlar 1870 lerde genis ve ferah kafesleri olan daha buyuk bir aslan evi insa edilene kadar Londra Hayvanat Bahcesi nde sikisik ve bakimsiz sartlarda tutulmustur 20 yuzyilin baslarinda in demir parmakliklar yerine bir hendek icerisinde daha genis alana sahip olan ve dogal yasam alanlarina daha cok benzeyen bir hayvanat bahcesi tasarimiyla beraber daha fazla degisiklik yapilmistir Hagenbeck hem Melbourne Hayvanat Bahcesi hem de Sidney deki icin aslan koruma alanlari tasarlamistir tasarimlari populer olmasina ragmen 1960 lara kadar bircok hayvanat bahcesinde demir parmakliklar ve kafesli mahfazalarin kullanimi yaygindi 20 yuzyilin sonlarinda daha buyuk daha dogal mahfazalar ve alcaltilmis inlerin yerine tel veya lamine cam kullanimi ziyaretcilerin hayvanlara hic olmadigi kadar yaklasmalarini saglamistir ndaki Kedi Ormani Aslan Manzarasi gibi cazibe merkezlerindeki hayvan inleri ziyaretcilere gore daha yuksek zemin seviyesinde yer almaktadir Aslan egitimi hem kurulan sirklerin hem de Siegfried amp Roy gibi bireysel eylemlerin bir parcasi olmustur Uygulama 19 yuzyilin baslarinda Fransiz Henri Martin ve hem cok sayida turneye cikan hem de teknikleri birkac takipci tarafindan kopyalanan Amerikan tarafindan baslatilmistir Van Amburgh 1838 de Buyuk Britanya yi gezerken Kralice Victoria dan once sahne almistir Martin hizli bir sekilde Amburgh un fikri olan Les Lions de Mysore Mysore aslanlari baslikli bir pandomim bestelemistir Bu eylemler binicilik eylemlerini sirk sovlarinin merkezi gibi gostermis ve 20 yuzyilin baslarinda sinema ile kamu bilincine girmistir Aslan egitimi insanin hayvana karsi ustunlugunu gosterirken onceki yuzyillardaki hayvan kavgalarina benzer bir amaca hizmet etmistir Bir hayvan terbiyecisinin hakimiyetinin ve bir aslan uzerindeki kontrolunun nihai kaniti hayvan terbiyecisinin kafasinin aslanin agzina yerlestirilmesiyle gosterilir Aslan terbiyecileri aslanlari kontrol etmek icin genellikle bir sandalye kullanirlar Bu sandalye aslanin dikkatini dagitmak ve saldirisini engellemek icin dort bacagiyla aslanin yuzune dogru tutulur Bu sandalye muhtemelen ilk olarak Amerikan Clyde Beatty 1903 1965 tarafindan kullanilmistir Avcilik ve oyunlar Ninova dan yarali bir disi aslan kabartmasi yaklasik Neo Asur doneminde M O 645 635 Aslan avi M O 4 binyildan itibaren Mezopotamya Misir Yunanistan ve Roma gibi antik uygarliklarda yapilmistir ve genellikle kraliyet eglencesi olmustur doga uzerinde kralin gucunu gostermek icin tasarlanmistir Aslan avciliginin hayatta kalan en eski kayitlari Firavun III Amenhotep in yonetiminin ilk on yilinda kendisinin attigi oklarla 102 aslan oldurdugunden bahseden M O 1380 yillarina dayanan eski bir Misir yazitidir Asurlular kralin avlayabilecegi ayrilmis bir alanda esir aslanlari serbest birakirlardi ve bu olay seyirciler tarafindan kral ve adamlari at sirtinda veya savas arabalarinda aslanlari oklar ve mizraklarla oldururken izlenirdi Aslanlar imparator Cihangir in bu konuda mukemmel oldugu soylenen Babur Imparatorlugu doneminde de avlanmistir Antik Roma da aslanlar imparator tarafindan avlanmalarinin yani sira ve infazlar icin kullanilmistir Masai halki eskiden aslanlarin oldurulmesini bir gecis ayini olarak gorurdu Tarihsel olarak aslanlar bireyler tarafindan avlanmistir ancak aslan nufusunun azalmasi nedeniyle yaslilar yalniz aslan avlarindan caydirmislardir 19 yuzyilda Afrika nin Avrupa kolonilesmesi sirasinda aslan avi tesvik edilmistir cunku onlar hasarat olarak kabul edilmistir ve aslan derileri her biri 1 degerindeydi Aslanlari kovalayan kahraman avcinin yaygin olarak cogaltilan goruntuleri yuzyilin buyuk bir kismina hakim olacakti Son yillarda aslanlarin hatira avi sebebiyle oldurulmeleri tartisma konusu olmustur ozellikle 2015 yilinin ortalarinda Aslan Cecil in oldurulmesiyle birlikte tartismalar daha cok gundem olmustur Insan yiyiciler nde sergilenen Dogu Afrika Tsavo insan yiyicileri Aslanlar genellikle insanlari avlamaz ancak bazilari bunu yapmaya meyillidir Tsavo insan yiyicileri bu konuda en iyi bilinenlerdir 1898 de insasinda calisan 28 resmi demiryolu iscisi Kenya daki uzerindeki bir kopru insaati sirasinda dokuz ay boyunca aslanlar tarafindan ele gecirilmistir Aslanlari olduren avci hayvanlarin yirtici davranislarini anlatan bir kitap yazmistir Kitapta aslanlari normalden daha buyuklerdi ve yeleleri yoktu Bir tanesi dis curumesinden muzdarip gorunuyordu seklinde tanimlamistir Dis curumesi de dahil olmak uzere kusur teorisi arastirmacilarin hepsi tarafindan desteklenmemektedir muze koleksiyonlarinda insan yiyen aslanlarin dis ve cenelerinin analizi dis curumesinin bazi olaylari aciklayabilmesine ragmen insanlarin yasadigi ve avladigi bolgelerde aslanlarin dogal avlarinin azalmasinin insanlar uzerinde aslan yirticiliginin daha olasi bir nedeni oldugunu gostermektedir Aslanlarin insan avlama egilimi sistematik olarak incelenmistir Amerikali ve Tanzanyali bilim adamlari Tanzanya nin kirsal bolgelerinde insan avlama davranisinin 1990 dan 2005 e kadar buyuk olcude arttigini bildirmistir Bu donemde en az 563 koylu saldiriya ugramis bu sayi Tsavo saldirilarindan daha fazladir ve bircogu aslanlar tarafindan yenilmistir Bu saldirilar ndeki Selous Ulusal Parki yakininda ve Mozambik sinirindaki Lindi Eyaleti nde meydana gelmistir Koylerin ormanlik alana dogru genislemesi bir endise kaynagi olsa da yazarlar koruma politikasinin tehlikeyi azaltmasi gerektigini cunku bu durumda korumanin dogrudan insan olumlerine katkida bulundugunu dusunmektedirler Lindi de aslanlarin buyuk koylerin merkezlerinden insanlari ele gecirdigi vakalarla belgelenmistir 1988 ve 2009 yillari arasinda Tanzanya nin guneyinde aslanlar tarafindan saldiriya ugrayan 1000 kisi uzerinde yapilan bir baska calisma dolunayi takip eden haftalarda insanlara yapilan gece saldirilarinin arttigini ortaya koymustur Robert R Frump a gore Guney Afrika daki Kruger Ulusal Parki ndan duzenli olarak gecen Mozambikli multeciler geceleri aslanlar tarafindan saldiriya ugramakta ve onlara yem olmaktadir Park yetkilileri insan yiyenlerin orada bir sorun oldugunu soylemistir Frump apartheidin parklari muhurlenmesinden ve multecilerin geceleri parki gecmeye zorlamasindan dolayi onlarca yil icerisinde binlerce kisinin oldurulmus olabilecegini soylemistir Sinir kapatilmadan once yaklasik bir asir boyunca Mozambikliler parktan gunduzleri cok az zarar gorerek gecmislerdir Kulturel onemiFransa da Chauvet Magarasi nda bulunan aslanlari betimleyen ust Paleolitik magara resmi MO 1403 1365 tarihli Luksor Tapinagi ndan Misir tanricasi Sekhmet in granit heykeli Danimarka Milli Muzesi nde sergilenmektedir Babil kentinde II Nebukadnezar in taht odasindaki M O 6 yuzyil tarihli kukreyen ve gezinen aslan Hindistan in amblemi olan Aslan spor takimlarinin sembolu olarak da kullanilan insan kulturlerinde en cok taninan hayvan sembollerinden biridir Heykel ve resimlerde ulusal bayraklarda cagdas film ve edebiyatta genis bir sekilde tasvir edilmistir Insanlara yonelik saldiri olaylarina ragmen Avrupa Asya ve Afrika daki kulturlerde gucluluk ve asaletin simgesi olarak kabul edilmistir Aslan ormanin krali ve hayvanlarin krali olarak tasvir edilmistir ve boylelikle kraliyet ve ihtisamin populer sembolu haline gelmistir Aslanlarin tasvirleri Ust Paleolitik donemde yapilmistir Fransa daki Lascaux ve Chauvet magaralarinda bulunan aslan oymalari ve resimleri 15 000 ila 17 000 yillik olarak tarihlendirilmistir Almanya nin guneybatisindaki Svabya Alpleri ndeki Vogelherd magarasinda bulunan Almancada Lowenmensch aslan adam olarak adlandirilir Heykel en az 32 000 yillik ve Orinyasiyen sanatinin bir ogesidir Sahra Alti Afrika Sahra Alti Afrika da aslan hikayelerde atasozlerinde ve danslarda ortak bir karakter olmus ancak nadiren gorsel sanatlarda yer almistir Bazi kulturlerde aslan gucu ve kraliyeti simgelemektedir Svahili dilinde aslan agresif kral ve guclu anlamina gelen simba adiyla bilinir Bazi hukumdarlar takma adlarinda aslan sozcugunu kullanmislardir Mali Imparatorlugu nun kurucusu ve prensi ya Mali Aslani denmistir kralliginin kurucusunun aslanlar tarafindan yetistirildigi ve aslanlardan ogrendigi bilgiyi kullanarak kralligini kurmak icin halkina geri dondugu soylenir Bati Afrika nin bazi bolgelerinde aslanlar sosyal hiyerarsinin en ust sinifini sembolize etmektedir Aslanlarin nadir oldugu daha yogun ormanlik alanlarda leopar hiyerarsinin en ust sinifini temsil etmektedir Bati ve Dogu Afrika nin bazi bolgelerinde aslan sifa ile iliskilendirilir ve durugoru ile dogaustu arasindaki baglanti olarak kabul edilir Diger Dogu Afrika geleneklerinde aslan tembellik semboludur aslanin dusuk zekasi oldugu tasvir edilir ve diger hayvanlar tarafindan kolayca kandirilir Yakin Dogu Antik Misirlilar bircok savas tanrisini azili avcilar olarak saygi duyduklari disi aslan olarak tasvir etmislerdir Aslanlarla iliskilendirilen Misir tanrilari arasinda Sekhmet Bast Mafdet Menhit Pakhet ve Tefnut bulunur Bu tanrilar genellikle gunes tanrisi Ra ve onun siddetli sicakligi ile baglantiliydi ve tehlikeli gucleri insanlari veya kutsal yerleri korumak icin cagrilmistir Aslan govdeli ve insan ya da hayvan basli bir yaratik olan Sfenks bu koruyucu rolu ustlenmis bir Firavun u veya ilahi temsil ediyordu Aslan antik Mezopotamya da Sumer Asur ve Babil donemlerinde onemli bir semboldu krallikla guclu bir sekilde iliskiliydi Aslanlar tanrica Inanna Ishtar in baslica sembollerindendi Babil Imparatorlugu nun en onde gelen simgesiydi su anda British Museum da bulunan yaklasik MO 640 dan kalma Asur saray kabartmalarinin unlu bir serisidir Yahuda Aslani Yehuda kabilesi ve daha sonraki Yehuda Kralligi nin kutsal kitaptaki amblemidir Incil de aslanlardan sikca bahsedilir ozellikle Daniel Kitabi nda Dan 6 adi gecen kahramanin Kral Darius a ibadet etmeyi reddettigi ve mucizevi bir sekilde zarar gormedigi aslanlarin odasinda uyumak zorunda kaldigi yazilidir Hakimler Kitabi nda Samson bir Filistinli kadini ziyaret etmek icin seyahat ederken bir aslani oldurur Judg 14 Uzak Dogu Hint Iran kronikleri aslanlari hayvanlar aleminde duzen bekcisi olarak gormuslerdir Sanskrit kelimesi mrigendra genel olarak hayvanlarin krali veya ozellikle geyik gibi bir aslani belirtir Insan aslan Narasimha Hindu tanrisi Visnu nun on avatarindan birisidir antik Hindistan da 2 000 yil oncesine dayanan aslan anlamina gelen antik bir Hint ismidir Baslangicta sadece bir Hindu Ksatriya veya askeri kast tarafindan kullanilmistir ancak milyonlarca Hindu Rajputs ve bugun 20 milyondan fazla Sih tarafindan kullanilmaktadir MS 3 yuzyilda Imparator Asoka tarafindan dikilen sirt sirta vermis bir vaziyette duran dort aslani tasvir etmektedir 1950 de Hindistan in ulusal amblemi olarak kabul edilmistir Aslan Sinhalalar icin de semboliktir Hint Aryan dilinden turetilmis Sinhala terimi aslan halki ya da aslan kani olan insanlar anlamina gelirken kilic tutan ve tac giyen bir aslan Sri Lanka ulusal bayraginin temel figurudur Aslan Cin sanatinda yaygin bir motiftir Ilkbahar ve Sonbahar Donemi nde MO 771 476 sanatta kullanilmis ve muhafaza edilmesi amaciyla imparatorluk saraylarinin onune yerlestirilmeye baslandigi Han Hanedanligi doneminde M O 206 MS 220 daha populer hale gelmistir Aslanlar Cin e ozgu olmadigindan ilk tasvirleri biraz gercek disiydi MS 6 yuzyildan sonra Tang Hanedanligi tarafindan Cin e getirilmesinin ardindan aslanlar genellikle daha kisa daha kalin govdeli kivrimli yeleli ve kanatsiz olarak tasvir edilmistir Aslan dansi aslan kostumleri icindeki sanatcilarin genellikle zil davul ve gonglarla olusturduklari bir muzik esliginde aslan hareketlerini taklit ettikleri Cin kulturunde geleneksel bir danstir Bu dans performansi Cin Yeni Yili Orta Sonbahar Festivali ve iyi sans getirmesi icin diger kutlama gunlerinde gerceklestirilir Singapur adini Yunanca polis kelimesinin soydasi olan Tamilce Sanskritce ச ங க singa Sanskrit स ह siṃha ve Sanskrit प र ப ர pura dan gelen Malayca Malayca singa aslan ve Malayca pora sehir kale sozcuklerinden almistir Bati dunyasi Girit Egriboz Rodos Berre ve Sakiz ve diger Yunan adalarindaki mezarlarda yapilan kazilarda aslan basli figurler ve muskalar bulunmustur Misir tanrisi Sekmet le iliskilendirilen bu buluntular M O 9 ve 6 yuzyillar arasinda erken Demir Cagi na tarihlendirilmislerdir Aslan bazi Ezop Masallari nda ozellikle de de yer almaktadir Nemea aslani takimyildiz ve zodyak sembolu Leo olarak temsil edilirdi ve Antik Yunanistan ile Roma da sembolikti Mitolojide postunun kahraman Herakles tarafindan giyildigi ve olume karsi zaferi sembolize ettigi tanimlidir Lancelot ve Gawain Orta Cag da aslanlari olduren diger kahramanlardi Bazi Orta Cag hikayelerinde aslanlar muttefikler ve yoldaslar olarak tasvir edilmistir Aslan Aslan Yurekli Richard gibi cesaretiyle on plana cikan birkac Orta Cag savasci hukumdarin takma adiydi Aslanlar sik sik armalarda kalkanlarda bir isaret ya da destekci olarak edilir ancak disi aslan cok daha az kullanilir Aslanlar modern literaturde dahil olmak uzere karakter olarak bircok eserde yer almaktadir Clive Staples Lewis in Narnia Gunlukleri serisinin Aslan Cadi ve Dolap kitabinda Mesih ve L Frank Baum un Muthis Oz Buyucusu ndeki komik karakterleri bunlardan bazilaridir Aslan sembolizmi sinemanin ortaya cikisindan itibaren kullanilmistir En ikonik ve genis capta taninan aslanlardan biri 1920 lerden bu yana Metro Goldwyn Mayer studyolarinin maskotu olan dur Born Free filmi disi aslan yi anlatmaktadir ve dayanmaktadir Aslan hayvanlar krali rolunde animasyon filmi Aslan Kral da yer almistir Kaynakca a b Linnaeus Carl 1758 Felis leo Caroli Linnaei Systema naturae per regna tria naturae secundum classes ordines genera species cum characteribus differentiis synonymis locis Tomus I decima reformata bas Holmiae Laurentius Salvius s 41 Latince a b c d e Wozencraft W C 2005 Species Panthera leo Reeder D M Ed Mammal Species of the World A Taxonomic and Geographic Reference 3 bas Johns Hopkins University Press s 546 ISBN 978 0 8018 8221 0 OCLC 62265494 Bauer H Packer C Funston P F Henschel P Nowell K 2016 Panthera leo s e T15951A115130419 8 Agustos 2018 tarihinde arsiv url kullanmak icin url gerekiyor yardim arsivlendi Eksik ya da bos url yardim Smuts G L 1982 Lion Johannesburg Macmillan South Africa s 231 ISBN 0 86954 122 6 Earth touch com Retrieved on 31 Temmuz 2013 Phoenix Zoo Fact Sheet Harington C R Dick 1969 Pleistocene remains of the lion like cat Panthera atrox from the Yukon Territory and northern Alaska Canadian Journal of Earth Sciences 6 5 ss 1277 88 doi 10 1139 e69 127 a b c d e Bauer H Packer C Funston P F Henschel P Nowell K 2016 Panthera leo IUCN Tehdit Altindaki Turlerin Kirmizi Listesi IUCN cilt 2016 doi 10 2305 IUCN UK 2016 3 RLTS T15951A107265605 en 6 Kasim 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 21 Ekim 2019 aslan Nisanyan Sozluk 28 Nisan 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 31 Ocak 2021 Liddell H G Scott R 1940 pan8hr A Greek English Lexicon Revised and augmented bas Oxford Clarendon Press Lewis C T Short C 1879 lĕo A Latin Dictionary Founded on Andrews edition of Freund s Latin dictionary Revised enlarged bas Oxford Clarendon Press 1940 lewn A Greek English Lexicon Revised and augmented bas Oxford Clarendon Press s 1043 Simpson J Weiner E Ed 1989 Lion Oxford English Dictionary 2 bas Oxford Clarendon Press ISBN 978 0 19 861186 8 a b Johnson W E Eizirik E Pecon Slattery J Murphy W J Antunes A Teeling E C O Brien S J 2006 The late Miocene radiation of modern Felidae a genetic assessment Science 311 5757 ss 73 77 Bibcode 2006Sci 311 73J doi 10 1126 science 1122277 PMID 16400146 a b Werdelin L Yamaguchi N Johnson W E O Brien S J 2010 Phylogeny and evolution of cats Felidae Biology and Conservation of Wild Felids ss 59 82 25 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b Davis B W Li G Murphy W J 2010 Supermatrix and species tree methods resolve phylogenetic relationships within the big cats Panthera Carnivora Felidae Molecular Phylogenetics and Evolution 56 1 ss 64 76 doi 10 1016 j ympev 2010 01 036 25 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b Mazak J H Christiansen P Kitchener A C Goswami A 2011 Oldest known pantherine skull and evolution of the tiger PLOS One 6 10 ss e25483 Bibcode 2011PLoSO 625483M doi 10 1371 journal pone 0025483 PMC 3189913 2 PMID 22016768 Oken L 1816 1 Art Panthera Lehrbuch der Zoologie 2 Abtheilung Jena August Schmid amp Comp s 1052 a b c Hemmer H 1974 Untersuchungen zur Stammesgeschichte der Pantherkatzen Pantherinae Teil 3 Zur Artgeschichte des Lowen Panthera Panthera leo Linnaeus 1758 Veroffentlichungen der Zoologischen Staatssammlung Cilt 17 ss 167 280 a b c Breitenmoser U Mallon D P Ahmad Khan J and Driscoll C 2008 Panthera leo ssp persica IUCN Tehdit Altindaki Turlerin Kirmizi Listesi IUCN s e T15952A5327221 doi 10 2305 IUCN UK 2008 RLTS T15952A5327221 en 25 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b Henschel P Bauer H Sogbohoussou E Nowell K 2015 Panthera leo West Africa subpopulation IUCN Kirmizi Listesi IUCN doi 10 2305 IUCN UK 2015 2 RLTS T68933833A54067639 en 23 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b c Kitchener A C Breitenmoser Wursten C Eizirik E Gentry A Werdelin L Wilting A Yamaguchi N Abramov A V Christiansen P Driscoll C Duckworth J W Johnson W Luo S J Meijaard E O Donoghue P Sanderson J Seymour K Bruford M Groves C Hoffmann M Nowell K Timmons Z Tobe S 2017 PDF Cat News Cilt Special Issue 11 ss 71 73 30 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 8 Eylul 2019 1865 Felidae or the Cat Tribe The Illustrated Natural History Mammalia Volume 1 Londra Routledge s 129 148 a b Barrett P 2018 Lion Panthera leo The Field Guide to Carnivores of the World 2 bas London Oxford New York New Delhi Sydney Bloomsbury ss 46 47 ISBN 978 1 4729 5080 2 a b Bertola L D Jongbloed H Van Der Gaag K J De Knijff P Yamaguchi N Hooghiemstra H Bauer H Henschel P White P A Driscoll C A Tende T Ottosson U Saidu Y Vrieling K de Iongh H H 2016 Phylogeographic patterns in Africa and High Resolution Delineation of genetic clades in the Lion Panthera leo Scientific Reports Cilt 6 s 30807 Bibcode 2016NatSR 630807B doi 10 1038 srep30807 PMC 4973251 2 PMID 27488946 8 Ocak 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 Bolsche W Harder H 1900 Tiere der Urwelt Serie III Wandsbek Hamburg Verlag der Kakao Compagnie Theodor Reichardt Christiansen P 2008 Phylogeny of the great cats Felidae Pantherinae and the influence of fossil taxa and missing characters 24 6 ss 977 992 doi 10 1111 j 1096 0031 2008 00226 x Manamendra Arachchi K Pethiyagoda R Dissanayake R Meegaskumbura M 2005 PDF Supplement 12 ss 423 434 7 Agustos 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 8 Eylul 2019 Marciszak A Stefaniak K 2010 Two forms of cave lion Middle Pleistocene Panthera spelaea fossilis Reichenau 1906 and Upper Pleistocene Panthera spelaea spelaea Goldfuss 1810 from the Bisnik Cave Poland Neues Jahrbuch fur Geologie und Palaontologie Abhandlungen 258 3 ss 339 351 doi 10 1127 0077 7749 2010 0117 25 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 Sabol M 2014 Panthera fossilis Reichenau 1906 Felidae Carnivora from Za Hajovnou Cave Moravia The Czech Republic A Fossil Record from 1987 2007 PDF Acta Musei Nationalis Pragae Series B Historia Naturalis 70 1 2 ss 59 70 doi 10 14446 AMNP 2014 59 28 Subat 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b c d Burger J Rosendahl W Loreille O Hemmer H Eriksson T Gotherstrom A Hiller J Collins M J Wess T Alt K W 2004 PDF Molecular Phylogenetics and Evolution 30 3 ss 841 849 doi 10 1016 j ympev 2003 07 020 PMID 15012963 25 Eylul 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 28 Aralik 2016 Probst Ernst 1999 Deutschland in der Urzeit Almanca Orbis ISBN 3 572 01057 8 Stuart A J Lister Adrian M 2011 Extinction chronology of the cave lion Panthera spelaea Quaternary Science Reviews 30 17 ss 2329 40 Bibcode 2011QSRv 30 2329S doi 10 1016 j quascirev 2010 04 023 Hemmer H 2011 The story of the cave lion Panthera Leo Spelaea Goldfuss 1810 A review Quaternaire Cilt 4 ss 201 208 a b c Barnett R Mendoza M L Z Soares A E R Ho S Y W Zazula G Yamaguchi N Shapiro B Kirillova I V Larson G Gilbert M T P 2016 Mitogenomics of the Extinct Cave Lion Panthera spelaea Goldfuss 1810 resolve its position within the Panthera cats Open Quaternary Cilt 2 s 4 doi 10 5334 oq 24 3 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 8 Eylul 2019 Packer C Clottes J 2000 When Lions Ruled France PDF Natural History 109 9 ss 52 57 20 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 8 Eylul 2019 a b Chimento N R Agnolin F L 2017 The fossil American lion Panthera atrox in South America Palaeobiogeographical implications Comptes Rendus Palevol 16 8 ss 850 864 doi 10 1016 j crpv 2017 06 009 Martin Paul S 1984 Quaternary Extinctions Tucson AZ University of Arizona Press ISBN 0 8165 1100 4 King L M Wallace S C 2014 Phylogenetics of Panthera including Panthera atrox based on craniodental characters 26 6 ss 827 833 doi 10 1080 08912963 2013 861462 Tseng Z J Wang X Slater G J Takeuchi G T Li Q Liu J Xie G 2014 Himalayan fossils of the oldest known pantherine establish ancient origin of big cats Proceedings of the Royal Society B Biological Sciences 281 1774 s 20132686 doi 10 1098 rspb 2013 2686 Li G Davis B W Eizirik E Murphy W J 2016 Phylogenomic evidence for ancient hybridization in the genomes of living cats Felidae Genome Research 26 1 ss 1 11 doi 10 1101 gr 186668 114 PMC 4691742 2 PMID 26518481 Barnett R Barnes I Ho S Y W Yamaguchi N Higham T F G Wheeler H T Rosendahl W Sher A V Sotnikova M Kuznetsova T Baryshnikov G F Martin L D Harington C R Burns J A Cooper A 2009 Phylogeography of lions Panthera leo ssp reveals three distinct taxa and a late Pleistocene reduction in genetic diversity PDF Molecular Ecology 18 8 ss 1668 1677 doi 10 1111 j 1365 294X 2009 04134 x PMID 19302360 8 Haziran 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 8 Eylul 2019 Argant A Brugal J P 2017 The cave lion Panthera Leo spelaea and its evolution Panthera spelaea intermedia nov subspecies Acta Zoologica Cracoviensia 60 2 ss 58 103 doi 10 3409 azc 60 2 59 Barnett R Yamaguchi N Shapiro B Ho S Y Barnes I Sabin R Werdelin L Cuisin J Larson G 2014 Revealing the maternal demographic history of Panthera leo using ancient DNA and a spatially explicit genealogical analysis BMC Evolutionary Biology 14 1 s 70 doi 10 1186 1471 2148 14 70 Bertola L D Van Hooft W F Vrieling K Uit De Weerd D R York D S Bauer H Prins H H T Funston P J Udo De Haes H A Leirs H Van Haeringen W A Sogbohossou E Tumenta P N De Iongh H H 2011 Genetic diversity evolutionary history and implications for conservation of the lion Panthera leo in West and Central Africa Journal of Biogeography 38 7 ss 1356 1367 doi 10 1111 j 1365 2699 2011 02500 x Luptak P 2009 Externa variabilita a taxonomia sucasnych a vyhynutych poddruhov leva Panthera leo Gazella 36 ss 33 150 Ashrafian H 2011 An Extinct Mesopotamian Lion Subspecies Veterinary Heritage 34 2 ss 47 49 Pocock R I 1898 Lion Tiger Hybrid Nature 58 1496 s 200 doi 10 1038 058200b0 Benirschke K 1967 Sterility and fertility of interspecific mammalian hybrids Comparative aspects of reproductive failure Berlin Heidelberg Springer ss 218 234 doi 10 1007 978 3 642 48949 5 12 ISBN 978 3 642 48949 5 Shi W 2005 Hybrid dysgenesis effects Growth and Behaviour Epigenetic and Genetic Factors Involved in Hybrid Dysgenesis PDF PhD Digital Comprehensive Summaries of Uppsala Dissertations from the Faculty of Science and Technology Uppsala Acta Universitatis Upsaliensis s 8 10 18 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 21 Ekim 2019 Rafferty J P 2011 The Liger Carnivores Meat eating Mammals New York The Rosen Publishing Group s 120 ISBN 978 1 61530 340 3 Erisim tarihi 4 Temmuz 2014 Zhang Z Chen J Li L Tao M Zhang C Qin Q Xiao J Liu Y amp Liu S 2014 Research advances in animal distant hybridization PDF Science China Life Sciences 57 9 ss 889 902 doi 10 1007 s11427 014 4707 1 3 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 21 Ekim 2019 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link a b c d e Guggisberg C A W 1975 Lion Panthera leo Linnaeus 1758 Wild Cats of the World New York Taplinger Publishing ss 138 179 ISBN 978 0 8008 8324 9 a b c Haas S K Hayssen V Krausman P R 2005 PDF Mammalian Species Cilt 762 ss 1 11 doi 10 1644 1545 1410 2005 762 0001 PL 2 0 CO 2 28 July 2017 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 13 October 2019 Schaller pp 28 30 Pocock R I 1939 Panthera leo The Fauna of British India including Ceylon and Burma Mammalia Volume 1 Londra Taylor and Francis Ltd ss 212 222 a b Heptner V G Sludskii A A 1992 1972 Lion Mlekopitajuscie Sovetskogo Soiuza Moskva Vyssaia Skola Mammals of the Soviet Union Volume II Part 2 Washington DC Smithsonian Institution and the National Science Foundation ss 83 95 ISBN 978 90 04 08876 4 a b Nowak R M 1999 Panthera leo Walker s Mammals of the World Baltimore Johns Hopkins University Press ss 832 834 ISBN 978 0 8018 5789 8 a b c d e Smuts G L Robinson G A Whyte I J 1980 Comparative growth of wild male and female lions Panthera leo Journal of Zoology 190 3 ss 365 373 Bibcode 2010JZoo 281 263G doi 10 1111 j 1469 7998 1980 tb01433 x a b c Chellam R and A J T Johnsingh 1993 Management of Asiatic lions in the Gir Forest India Dunstone N Gorman M L Ed Mammals as predators the proceedings of a symposium held by the Zoological Society of London and the Mammal Society London Volume 65 of Symposia of the Zoological Society of London Londra Londra Zooloji Toplulugu ss 409 23 a b Brakefield T 1993 Lion Sociable Simba Big Cats Kingdom of Might Londra Voyageur Press ss 50 67 ISBN 978 0 89658 329 0 a b Nowell K Jackson P 1996 African lion Panthera leo Linnaeus 1758 Asiatic lion Panthera leo persica Meyer 1826 PDF Wild Cats Status Survey and Conservation Action Plan Gland Switzerland IUCN SSC Cat Specialist Group ss 17 21 37 41 ISBN 978 2 8317 0045 8 Smuts G L 1982 Lion Johannesburg South Africa MacMillan Sinha S P 1987 Ecology of wildlife with special reference to the lion Panthera leo persica in Gir Wildlife Sanctuary Saurashtra Gujurat PhD Rajkot Saurashtra University ISBN 978 3844305456 a b c d e f West P M Packer C 2013 Panthera leo Lion Kingdon J Happold D Butynski T Hoffmann M Happold M Kalina J Ed Mammals of Africa Londra Bloomsbury Publishing ss 150 159 ISBN 978 1 4081 8996 2 West P M Packer C 2002 Sexual Selection Temperature and the Lion s Mane Science 297 5585 ss 1339 1943 Bibcode 2002Sci 297 1339W doi 10 1126 science 1073257 PMID 12193785 Trivedi B P 2002 Female Lions Prefer Dark Maned Males Study Finds National Geographic News National Geographic 14 Haziran 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Eylul 2007 Joubert D 1996 Letters By any other mane New Scientist s 8 24 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 22 Ocak 2018 a b Barnett R Yamaguchi N Barnes I Cooper A 2006 PDF Conservation Genetics 7 4 ss 507 514 doi 10 1007 s10592 005 9062 0 24 Agustos 2006 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 20 Ekim 2019 Menon V 2003 A Field Guide to Indian Mammals New Delhi Dorling Kindersley India ISBN 978 0 14 302998 4 Schoe M Sogbohossou E A Kaandorp J De Iongh H 2010 Progress Report collaring operation Pendjari Lion Project Benin The Dutch Zoo Conservation Fund for funding the project Trivedi Bijal P 2005 Are Maneless Tsavo Lions Prone to Male Pattern Baldness National Geographic 12 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Temmuz 2007 Munson L 2006 Contraception in felids Theriogenology 66 1 ss 126 134 doi 10 1016 j theriogenology 2006 03 016 PMID 16626799 Dell Amore C 2016 No Those Aren t Male Lions Mating One Is Likely a Female National Geographic 19 Nisan 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Nisan 2016 Yamaguchi Nobuyuki Cooper A Werdelin L MacDonald David W 2004 Evolution of the mane and group living in the lion Panthera leo a review Journal of Zoology 263 4 ss 329 342 Bibcode 2010JZoo 281 263G doi 10 1017 S0952836904005242 Koenigswald W v 2002 Lebendige Eiszeit Klima und Tierwelt im Wandel Almanca Stuttgart Theiss ISBN 978 3 8062 1734 6 Turner J A Vasicek C A Somers M J 2015 Effects of a colour variant on hunting ability the white lion in South Africa Open Science Repository Biology s e45011830 McBride C 1977 The White Lions of Timbavati Johannesburg E Stanton ISBN 978 0 949997 32 6 Tucker L 2003 Mystery of the White Lions Children of the Sun God Mapumulanga Npenvu Press ISBN 978 0 620 31409 1 Rudnai Judith A 1973 The Social Life of the Lion A study of the behaviour of wild lions Panthera leo massaica Newmann in the Nairobi National Park Kenya Wallingford Washington Square East Publishers ISBN 978 0 85200 053 3 Schaller s 5 a b Chardonnet P 2002 PDF Paris France International Foundation for the Conservation of Wildlife 10 Kasim 2013 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 17 October 2019 Riggio J Jacobson A Dollar L Bauer H Becker M Dickman A Funston P Groom R Henschel P de Iongh H Lichtenfeld L Pimm S 2013 The size of savannah Africa a lion s Panthera leo view Biodiversity Conservation 22 1 ss 17 35 doi 10 1007 s10531 012 0381 4 Black S A Fellous A Yamaguchi N Roberts D L 2013 Examining the Extinction of the Barbary Lion and Its Implications for Felid Conservation PLOS One 8 4 s e60174 Bibcode 2013PLoSO 860174B doi 10 1371 journal pone 0060174 PMC 3616087 2 PMID 23573239 Schnitzler A Hermann L 2019 Chronological distribution of the tiger Panthera tigris and the Asiatic lion Panthera leo persica in their common range in Asia doi 10 1111 mam 12166 Ustay A H 1990 Hunting in Turkey Istanbul BBA Firouz E 2005 The complete fauna of Iran I B Tauris ss 5 67 ISBN 978 1 85043 946 2 21 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Ekim 2019 a b Guggisberg C A W 1961 Simba the life of the lion Cape Town Howard Timmins Kinnear N B 1920 The past and present distribution of the lion in south eastern Asia Journal of the Bombay Natural History Society Cilt 27 ss 34 39 Schaller s 122 Schaller pp 120 21 a b c Schaller s 33 Schaller s 37 Packer s 33 Schaller s 34 35 Milius S 2002 Biology Maneless lions live one guy per pride Society for Science amp the Public 161 16 253 doi 10 1002 scin 5591611614 Packer ss 25 31 Schaller s 44 a b c d e f Estes R 1991 The behavior guide to African mammals including hoofed mammals carnivores primates University of California Press ss 369 76 ISBN 978 0 520 08085 0 Schaller ss 52 54 Hanby J P Bygott J D 1979 Population changes in lions and other predators Sinclair A R E Norton Griffiths M Ed Serengeti dynamics of an ecosystem Chicago The University of Chicago Press ss 249 262 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Borrego N Ozgul A Slotow R and Packer C 2018 Lion population dynamics do nomadic males matter Behavioral Ecology 29 3 ss 660 666 doi 10 1093 beheco ary018 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link van Hooft P Keet D F Brebner D K and Bastos A D 2018 Genetic insights into dispersal distance and disperser fitness of African lions Panthera leo from the latitudinal extremes of the Kruger National Park South Africa BMC Genetics 19 1 s 21 doi 10 1186 s12863 018 0607 x PMC 5883395 2 PMID 29614950 Heinsohn R C Packer 1995 Complex cooperative strategies in group territorial African lions PDF Science 269 5228 ss 1260 1262 Bibcode 1995Sci 269 1260H doi 10 1126 science 7652573 PMID 7652573 10 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 9 Haziran 2021 Morell V 1995 Cowardly lions confound cooperation theory Science 269 5228 ss 1216 1217 Bibcode 1995Sci 269 1216M doi 10 1126 science 7652566 PMID 7652566 Jahn Gary C 1996 Lioness Leadership Science 271 5253 s 1215 Bibcode 1996Sci 271 1215J doi 10 1126 science 271 5253 1215a PMID 17820922 Joslin s 1973 The Asiatic lion a study of ecology and behaviour University of Edinburgh UK Department of Forestry and Natural Resources Chakrabarti S Jhala Y V 2017 Selfish partners resource partitioning in male coalitions of Asiatic lions Behavioral Ecology 28 6 ss 1532 1539 doi 10 1093 beheco arx118 PMC 5873260 2 PMID 29622932 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Schaller s 208 Frank L G 1998 Living with lions carnivore conservation and livestock in Laikipia District Kenya Mpala Research Centre Nanyuki US Agency for International Development Conservation of Biodiverse Resource Areas Project 623 0247 C 00 3002 00 a b Hayward M W Kerley G I H 2005 Prey preferences of the lion Panthera leo PDF Journal of Zoology 267 3 ss 309 322 Bibcode 2010JZoo 281 263G CiteSeerX 10 1 1 611 8271 2 doi 10 1017 S0952836905007508 20 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 a b Mukherjee S Goyal S s Chellam R 1994 Refined techniques for the analysis of Asiatic lion Panthera leo persica scats PDF Acta Theriologica 39 4 ss 425 430 doi 10 4098 AT arch 94 50 3 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Schaller s 195 Schaller ss 220 221 Schaller s 153 Joubert D 2006 Hunting behaviour of lions Panthera leo on elephants Loxodonta africana in the Chobe National Park Botswana African Journal of Ecology 44 44 ss 279 281 doi 10 1111 j 1365 2028 2006 00626 x Power R J Compion R X Shem 2009 Lion predation on elephants in the Savuti Chobe National Park Botswana African Zoology 44 1 ss 36 44 doi 10 3377 004 044 0104 31 Agustos 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Stander P E 1992 Cooperative hunting in lions the role of the individual PDF Behavioral Ecology and Sociobiology 29 6 ss 445 454 doi 10 1007 BF00170175 4 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Loarie S R Tambling C J Asner G s 2013 Lion hunting behaviour and vegetation structure in an African savanna PDF Animal Behaviour 85 5 ss 899 906 doi 10 1016 j anbehav 2013 01 018 hdl 2263 41825 16 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Schaller s 248 Schaller ss 233 247 248 Wilson A Hubel T Wilshin S 2018 Biomechanics of predator prey arms race in lion zebra cheetah and impala PDF Nature 554 7691 183 188 Bibcode 2018Natur 554 183W doi 10 1038 nature25479 PMID 29364874 5 Mart 2020 tarihinde kaynagindan PDF Schaller s 237 Mills G African Lion Working Group 31 March 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 20 July 2007 Schaller s 82 a b Schaller ss 270 76 Schaller s 133 Schaller s 276 Schaller s 213 Behavior and Diet African Wildlife Foundation website African Wildlife Foundation 1996 19 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Haziran 2014 Hayward M W 2006 Prey preferences of the spotted hyaena Crocuta crocuta and degree of dietary overlap with the lion Panthera leo PDF Journal of Zoology 270 4 ss 606 614 Bibcode 2010JZoo 281 263G doi 10 1111 j 1469 7998 2006 00183 x 24 Agustos 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 a b Kruuk H 1972 Interactions between Hyenas and other Carnivorous Animals The Spotted Hyena A Study of Predation and Social Behaviour Chicago The University of Chicago Press ISBN 978 0 226 45508 2 Creel S Spong G Creel N 2001 Interspecific competition and the population biology of extinction prone carnivores Gittleman J L Funk S M Macdonald D W Wayne R K Ed Carnivore Conservation 1 bas Cambridge University Press ss 35 60 ISBN 978 0 521 66232 1 Schaller s 272 Schaller ss 273 74 Joubert B 1992 Eternal Enemies Lions and Hyenas DVD National Geographic Trinkel M Kastberger G 2005 Competitive interactions between spotted hyenas and lions in the Etosha National Park Namibia African Journal of Ecology 43 3 ss 220 224 doi 10 1111 j 1365 2028 2005 00574 x Green D S Johnson Ulrich L Couraud H E Holekamp K E 2018 Anthropogenic disturbance induces opposing population trends in spotted hyenas and African lions Biodiversity and Conservation 27 4 ss 871 889 doi 10 1007 s10531 017 1469 7 Denis Hoot C Denis Hoot M 2003 The Art of Being a Lion New York Barnes amp Noble s 198 ISBN 9780760747674 O Brien S J Wildt D E Bush M 1986 The Cheetah in Genetic Peril PDF Scientific American 254 254 ss 68 76 Bibcode 1986SciAm 254e 84O doi 10 1038 scientificamerican0586 84 30 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Laurenson M K 1994 High juvenile mortality in cheetahs Acinonyx jubatus and its consequences for maternal care PDF Journal of Zoology 234 3 ss 387 408 Bibcode 2010JZoo 281 263G doi 10 1111 j 1469 7998 1994 tb04855 x 1 Aralik 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 15 Ekim 2019 Rostro Garcia S Kamler J F Hunter L T B 2015 To kill stay or flee the effects of lions and landscape factors on habitat and kill site selection of cheetahs in South Africa PLOS One 10 2 s e0117743 Bibcode 2015PLoSO 1017743R doi 10 1371 journal pone 0117743 PMC 4333767 2 PMID 25693067 Schaller s 293 Woodroffe R Ginsberg J R 1999 Conserving the African wild dog Lycaon pictus I Diagnosing and treating causes of decline Oryx 33 2 ss 132 142 doi 10 1046 j 1365 3008 1999 00052 x Pienaar U de V 1969 Predator prey relationships among the larger mammals of the Kruger National Park Koedoe 12 1 ss 108 176 doi 10 4102 koedoe v12i1 753 12 Subat 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Ekim 2019 a b Schaller s 188 Crocodiles Nova transcript PBS 1998 6 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Kasim 2010 Schaller s 29 a b Schaller s 174 Schramm Ralph Dee Briggs Michael B Reeves Jerry J 1994 Spontaneous and induced ovulation in the lion Panthera leo Zoo Biology 13 4 ss 301 307 doi 10 1002 zoo 1430130403 Asdell Sydney A 1993 1964 Patterns of mammalian reproduction Ithaca Cornell University Press ISBN 978 0 8014 1753 5 Schaller s 142 Pacifici M Santini L Di Marco M Baisero D Francucci L Grottolo Marasini G Visconti s and Rondinini C 2013 Generation length for mammals Nature Conservation 5 ss 87 94 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link a b c Scott s 45 Schaller s 143 a b Schaller s 147 49 Scott s 46 Crandall L S 1964 The management of wild animals in captivity Chicago University of Chicago Press OCLC 557916 Packer C Pusey A E Mayis 1983 Adaptations of female lions to infanticide by incoming males American Naturalist 121 5 ss 716 28 doi 10 1086 284097 Macdonald David 1984 The Encyclopedia of Mammals New York Facts on File s 31 ISBN 978 0 87196 871 5 Scott s 68 Bagemihl Bruce 1999 Biological Exuberance Animal Homosexuality and Natural Diversity New York St Martin s Press ss 302 05 ISBN 978 0 312 19239 6 Schaller s 137 Schaller s 183 Schaller ss 188 89 Schaller ss 189 90 Schaller s 184 Yeoman Guy Henry Walker Jane Brotherton 1967 The ixodid ticks of Tanzania Londra Commonwealth Institute of Entomology OCLC 955970 Fosbrooke H 1963 The stomoxys plague in Ngorongoro East African Wildlife Journal 1 6 ss 124 126 doi 10 1111 j 1365 2028 1963 tb00190 x Nkwame V M 9 Eylul 2006 The Arusha Times 25 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Eylul 2007 Myers D L Zurbriggen A Lutz H Pospischil A 1997 Distemper not a new disease in lions and tigers PDF Clinical Diagnostic Laboratory Immunology 4 2 ss 180 184 25 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 Roelke Parker M E Munson L Packer C Kock R Cleaveland S Carpenter M O Brien S J Pospischil A Hofmann Lehmann R L Hans Mwanengele G L M Mgasa M N Machange G A Summers B A Appel M J G 1996 A canine distemper epidemic in Serengeti lions Panthera leo Nature 379 6564 ss 441 445 Bibcode 1996Natur 379 441R doi 10 1038 379441a0 PMID 8559247 Bull M E Kennedy Stoskopf S Levine J F Loomis M Gebhard D G Tompkins W A 2003 Evaluation of T lymphocytes in captive African lions Panthera leo infected with feline immunodeficiency virus American Journal of Veterinary Research 64 10 ss 1293 1300 doi 10 2460 ajvr 2003 64 1293 Poli A Abramo F Cavicchio s Bandecchi s Ghelardi E Pistello M 1995 Lentivirus infection in an African lion a clinical pathologic and virologic study Journal of Wildlife Diseases 31 1 ss 70 74 doi 10 7589 0090 3558 31 1 70 Schaller s 85 Sparks J 1967 Allogrooming in primates a review Morris D Ed Primate Ethology 2011 bas Chicago Aldine ss 148 175 ISBN 9780202368160 Leyhausen P 1960 Verhaltensstudien an Katzen Almanca 2 bas Berlin Paul Parey ISBN 978 3 489 71836 9 Schaller ss 85 88 Schaller ss 88 91 a b Schaller ss 103 117 Schaller s 95 Schaller ss 103 113 Eklund R Peters G Ananthakrishnan G Mabiza E 2011 An acoustic analysis of lion roars I Data collection and spectrogram and waveform analyses PDF Speech Music and Hearing Quarterly Progress and Status Report Cilt 51 s 1 29 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 Ananthakrishnan G Eklund R Peters G Mabiza E 2011 An acoustic analysis of lion roars II Vocal tract characteristics PDF Speech Music and Hearing Quarterly Progress and Status Report Cilt 51 s 5 29 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 Myers N 1975 The silent savannahs International Wildlife 5 5 ss 5 10 Bauer H Van Der Merwe S 2002 The African lion database Cat News Cilt 36 ss 41 53 Henschel Philipp Malanda Guy Aime Hunter Luke 2014 The status of savanna carnivores in the Odzala Kokoua National Park northern Republic of Congo Journal of Mammalogy 95 4 s 882 892 Bibcode 2007JMamm 88 275L doi 10 1644 13 mamm a 306 ISSN 0022 2372 Henschel P Petracca L S Hunter L T Kiki M Sewade C Tehou A Robinson H S 2016 Determinants of distribution patterns and management needs in a critically endangered lion Panthera leo population Frontiers in Ecology and Evolution 4 4 s 110 doi 10 3389 fevo 2016 00110 Tumenta P N Kok J S van Rijssel J C Buij R Croes B M Funston P J de Iongh H H de Haes H A Udo 2009 Threat of rapid extermination of the lion Panthera leo leo in Waza National Park Northern Cameroon African Journal of Ecology 48 4 ss 1 7 doi 10 1111 j 1365 2028 2009 01181 x Bauer H Van Der Merwe S 2004 Inventory of free ranging lions Panthera leo in Africa Oryx 38 1 ss 26 31 doi 10 1017 S0030605304000055 Angelici F M Rossi L 2017 Further lion Panthera leo senegalensis Meyer 1826 sightings in Mole National Park Ghana and possible first serval Leptailurus serval Schreber 1776 record after 39 years Mammalia Felidae PDF Biodiversity Journal 8 2 ss 749 752 10 Mart 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 Hidden population of up to 200 lions found in remote Ethiopia New Scientist 2016 1 Subat 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Subat 2016 Lions rediscovered in Ethiopia s Alatash National Park BBC News 2016 1 Subat 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 1 Subat 2016 IUCN Cat Specialist Group 2006 Conservation Strategy for the Lion West and Central Africa PDF Yaounde Cameroon IUCN 3 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 IUCN Cat Specialist Group 2006 Conservation Strategy for the LionPanthera leoin Eastern and Southern Africa PDF Pretoria South Africa IUCN 3 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Ekim 2019 Bauer H de Iongh H Sogbohossou E 2010 Assessment and mitigation of human lion conflict in West and Central Africa Mammalia 74 4 ss 363 367 doi 10 1515 MAMM 2010 048 Singh H S Gibson Luke 2011 A conservation success story in the otherwise dire megafauna extinction crisis The Asiatic lion Panthera leo persica of Gir forest Biological Conservation 144 5 ss 1753 57 doi 10 1016 j biocon 2011 02 009 a b Venkataraman M 2016 Wildlife and human impacts in the Gir landscape Agrawal P K Verghese A Krishna S R Subaharan K Ed Human Animal Conflict in Agro Pastoral Context Issues amp Policies New Delhi Indian Council of Agricultural Research s 32 40 Singh A P 2017 The Asiatic Lion Panthera leo persica 50 Years Journey for Conservation of an Endangered Carnivore and its Habitat in Gir Protected Area Gujarat India Indian Forester 143 10 ss 993 1003 Singh H S 2017 Dispersion of the Asiatic lion Panthera leo persica and its survival in human dominated landscape outside the Gir forest Gujarat India Current Science 112 5 ss 933 940 doi 10 18520 cs v112 i05 933 940 Kaushik H 2017 Lion population roars to 650 in Gujarat forests The Times of India 8 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Agustos 2017 Saberwal V K Gibbs J P Chellam R Johnsingh A J T 1994 Lion Human Conflict in the Gir Forest India Conservation Biology 8 2 ss 501 507 doi 10 1046 j 1523 1739 1994 08020501 x Meena V 2016 Wildlife and human impacts in the Gir landscape Agrawal P K Verghese A Radhakrishna S Subaharan K Ed Human Animal Conflict in Agro Pastoral Context Issues amp Policies Yeni Delhi Indian Council of Agricultural Research Sharma R 2017 Tired of Gujarat reluctance on Gir lions MP to release tigers in Kuno The 28 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Ocak 2018 Stalemate on translocation of Gir lions Kuno Palpur in Madhya Pradesh to be used as tiger habitat now 2017 27 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 27 Ocak 2018 Barnett R Yamaguchi N Shapiro B Nijman V 2007 Contributions to Zoology 76 2 ss 87 94 22 Mayis 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 27 Temmuz 2012 Yamaguchi N Haddane B 2002 The North African Barbary Lion and the Atlas Lion Project International Zoo News Cilt 49 ss 465 481 Bruche S Gusset M Lippold S Barnett R Eulenberger K Junhold J Driscoll C A Hofreiter M 2012 A genetically distinct lion Panthera leo population from Ethiopia European Journal of Wildlife Research 59 2 ss 215 225 doi 10 1007 s10344 012 0668 5 O Brien S J Joslin P Smith G L III Wolfe R Schaffer N Heath E Ott Joslin J Rawal P P Bhattacharjee K K Martenson J S 1987 PDF Zoo Biology 6 2 ss 99 116 doi 10 1002 zoo 1430060202 25 Subat 2014 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 25 Mayis 2019 Frankham R Ballou J Briscoe D 2009 Genetic management of Captive Populations Introduction to Conservation Genetics Second bas Cambridge New York Melbourne Madrid Cambridge University Press ss 430 452 ISBN 978 0 521 70271 3 Erisim tarihi 25 Mayis 2019 Daigle C L Brown J L Carlstead K Pukazhenthi B Freeman E W Snider R J 2015 Multi institutional survey of social management husbandry and environmental factors for the SSP African lion Panthera leo population examining the effects of a breeding moratorium in relation to reproductive success PDF International Zoo Yearbook 49 1 ss 198 213 doi 10 1111 izy 12073 11 Subat 2021 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 20 Ekim 2019 de Courcy s 81 82 Dollinger s Geser S Visit the Zoo WAZA World Association of Zoos and Aquariums 29 Eylul 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 5 Nisan 2011 Aguiar E 2007 Honolulu Advertiser 25 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Eylul 2007 Baratay amp Hardouin Fugier ss 19 21 42 Baratay amp Hardouin Fugier s 20 Owen James 3 Kasim 2005 Medieval Lion Skulls Reveal Secrets of Tower of London Zoo National Geographic Magazine National Geographic 16 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 5 Eylul 2007 Blunt s 208 de Courcy s 69 Grisham J 2001 Lion Bell C E Ed Encyclopedia of the World s Zoos 2 G P Chicago Fitzroy Dearborn ss 733 39 ISBN 978 1 57958 174 9 a b Baratay amp Hardouin Fugier s 187 1993 How Does Aspirin Find a Headache New York HarperCollins ISBN 978 0 06 016923 7 Jackson s 156 159 Wiedemann T 1995 Emperors and Gladiators Routledge s 60 ISBN 978 0 415 12164 4 Hazzah L Borgerhoof Mulder M Frank L 2009 Lions and warriors Social factors underlying declining African lion populations and the effect of incentive based management in Kenya Biological Conservation 142 11 ss 2428 2437 doi 10 1016 j biocon 2009 06 006 Jackson s 166 Baratay amp Hardouin Fugier s 113 Capecchi Christina Rogers Katie 30 Temmuz 2015 Killer of Cecil the lion finds out that he is a target now of internet vigilantism The New York Times 29 Temmuz 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Temmuz 2015 Patterson B D 2004 The Lions of Tsavo Exploring the Legacy of Africa s Notorious Man Eaters New York McGraw Hill Professional ISBN 978 0 07 136333 4 Patterson B D Neiburger E J Kasiki S M 2003 Tooth Breakage and Dental Disease as Causes of Carnivore Human Conflicts Journal of Mammalogy 84 1 ss 190 196 Bibcode 2007JMamm 88 275L doi 10 1644 1545 1542 2003 084 lt 0190 TBADDA gt 2 0 CO 2 Packer C Ikanda D Kissui B Kushnir H 2005 Conservation biology lion attacks on humans in Tanzania Nature 436 7053 ss 927 28 Bibcode 2005Natur 436 927P doi 10 1038 436927a PMID 16107828 Packer C Swanson A Ikanda D Kushnir H 2011 Rands S A Ed Fear of Darkness the Full Moon and the Nocturnal Ecology of African Lions 6 7 ss e22285 Bibcode 2011PLoSO 622285P doi 10 1371 journal pone 0022285 PMC 3140494 2 PMID 21799812 Frump R R 2006 The Man Eaters of Eden Life and Death in Kruger National Park The Lyons Press ISBN 978 1 59228 892 2 a b Chauvet J M Brunel D E Hillaire C 1996 Dawn of Art The Chauvet Cave The oldest known paintings in the world New York Harry N Abrams official Website 2001 10 July 2007 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 8 July 2007 Chelsea centenary crest unveiled BBC 12 Kasim 2004 11 Agustos 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 2 Ocak 2007 Aston Villa FC 2007 11 Ekim 2007 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 6 Agustos 2007 a b c Garai J 1973 The Book of Symbols New York Simon amp Schuster ISBN 978 0 671 21773 0 Leroi Gourhan A Allain J 1979 Lascaux inconnu XXIIe supplement a Gallia Prehistoire Paris Bailey M 2013 Ice Age Lion Man is world s earliest figurative sculpture The Art Newspaper 31 Ocak 2013 8 Mayis 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde a b Jackson s 119 a b c d Hogarth C Butler N 2004 Animal Symbolism Africa Walter M N Ed Shamanism An Encyclopedia of World Beliefs Practices and Culture Volume 1 ss 3 6 ISBN 978 1 57607 645 3 a b Lynch P A 2004 Lion African Mythology A to Z Infobase Publishing s 63 ISBN 978 0 8160 4892 2 Pinch Geraldine 2004 Egyptian Mythology A Guide to the Gods Goddesses and Traditions of Ancient Egypt Oxford Oxford University Press ss 133 134 206 ISBN 978 0 19 517024 5 Cassin Elena 1981 Le roi et le lion The king amp the lion PDF Revue de l Histoire des Religions Fransizca 298 198 4 ss 355 401 doi 10 3406 rhr 1981 4828 10 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 3 Aralik 2009 Black Jeremy Green Anthony 1992 Gods Demons and Symbols of Ancient Mesopotamia An Illustrated Dictionary The British Museum Press s 118 ISBN 978 0 7141 1705 8 Collins Paul 1994 The Sumerian Goddess Inanna 3400 2200 BC Papers of from the Institute of Archaeology 5 UCL ss 113 114 Sass B Marzahn J 2010 The motifs Aramaic and figural stamp impressions on bricks of the sixth century B C from Babylon Wiesbaden Germany Harrassowitz Verlag ss 178 186 ISBN 9783447061841 Reade J 1998 Assyrian Sculpture Second bas London United Kingdom The British Museum Press ss 72 79 73 ISBN 978 0 7141 2141 3 Epstein Marc Michael 1997 Dreams of subversion in medieval Jewish art and literature Penn State Press ss 110 121 ISBN 978 0 271 01605 4 Borowski O 2008 Lion Sakenfeld Katharine D Ed New Interpreter s Dictionary of the Bible Volume 3 Abingdon Press ss 669 70 ISBN 978 0687333653 Chandrasekharam D 2007 Geo mythology of India Piccardi L Masse W B Ed Myth and Geology Geological Society Special Publications No 273 Londra Geological Society ss 29 37 2004 A History of the Sikhs 1469 1838 I Oxford Oxford University Press ISBN 978 0 19 567308 1 Jackson s 122 National Flag Government of Sri Lanka 27 Mart 2008 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Agustos 2007 Constitution Government of Sri Lanka 1978 14 Agustos 2007 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 6 Agustos 2007 Ling Li Mayis 2002 Ex Change newsletter 4 Egan Ronald transl 6 Nisan 2005 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 26 Eylul 2007 MIT 7 Ocak 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 22 Ekim 2019 Singapore The American Heritage Dictionary of the English Language 4 bas Bartleby 2000 29 Haziran 2008 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Nisan 2006 Apostola E 2014 Cross cultural Relations between Egypt and Greece during the Early Iron Age Representations of Egyptian Lion Headed Deities in the Aegean Pinarello M S Yoo J Lundock J Walsh C Ed Current Research in Egyptology Proceedings of the Fifteenth Annual Symposium Oxford Oxbow Books ss 100 112 Jackson 99 150 Graves R 1955 The First Labour The Nemean Lion Greek Myths Londra Penguin ss 465 69 ISBN 978 0 14 001026 8 Tressider J 1997 The Hutchinson Dictionary of Symbols Londra Helicon Publishers s 124 ISBN 978 1 85986 059 5 Jackson s 103 105 Arms of Margaret Norrie McCain The Public Register of Arms Flags and Badges CA 25 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 30 Haziran 2010 Ford Paul 2005 Companion to Narnia Revised Edition San Francisco HarperCollins s 6 ISBN 978 0 06 079127 8 Jackson s 135 Advertising Mascots Animals Leo the MGM Lion MGM Studios TV Acres 5 Aralik 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 23 Ekim 2019 Jackson ss 54 55 Jackson ss 7 197 Alintilanan metinler Baratay E Hardouin Fugier E 2002 Zoo a history of zoological gardens in the West Londra Reaktion Books ISBN 978 1 86189 111 2 4 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Ekim 2019 Blunt W 1975 The Ark in the Park The Zoo in the Nineteenth Century Londra Hamish Hamilton ISBN 978 0 241 89331 9 de Courcy C 1995 The Zoo Story Ringwood Victoria Penguin Books ISBN 978 0 14 023919 5 Jackson D 2010 Lion Londra Reaktion Books ISBN 978 1861896551 4 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Ekim 2019 1972 The Serengeti lion A study of predator prey relations Chicago University of Chicago Press ISBN 978 0 226 73639 6 4 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Ekim 2019 Scott J Scott A 2002 Big Cat Diary Lion New York Harper Collins ISBN 9780007146666 Dis baglantilarVikisozluk te aslan ile ilgili tanim bulabilirsiniz Vikitur de konuyla ilgili taksonomik bilgiler bulunur Lion Wikimedia Commons ta Lion ile ilgili ortam dosyalari bulunmaktadir IUCN SSC Cat Specialist Group Lion Panthera leo 27 Mart 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 21 Ekim 2019 16 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Ekim 2019 The Portugal News 2014 21 Ekim 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Ekim 2019