Breakcore 1990 ların ortalarından sonlarına doğru ve D amp B den ortaya çıkan elektronik dans müziğinin bir stil

Breakcore, 1990'ların ortalarından sonlarına doğru , ve D&B'den ortaya çıkan elektronik dans müziğinin bir stili ve mikro türü. Çok komplex ve karmaşık breakbeatler ve yüksek tempolarda çalınan geniş bir sample yelpazesini yüksek tempolarda kullanması ile karakterize edilir.

Breakcore
2010'da Atari Teenage Riot
Müzikal kökenleri	drum and bass
Kültürel kökenleri	1990'ların ortaları, Hollanda, Almanya, Birleşik Krallık ve internet kültürü
Alt tarzlar
Raggacore
Diğer konular

Tarih

Amerikalı breakcore sanatçısı DJ Donna Summer, İngiltere'deki Glastonbury Festivali'nde canlı performans sergiliyor.

"" ya da sadece "hardcore"un ilk zamanları Avrupa'ya yerleşmeye başlayınca, breakcore bir tür olarak dünyanın diğer yerlerinde daha somut biçimler almaya başladı. Milwaukee, ABD'den Addict; Rennes, Fransa'dan Peace Off; Bologna, İtalya'dan Sonic Belligeranza; ve Londra'dan gibi yeni şirketlerden esinlenerek; hardcore seslere daha fazla mashup ve öğesi eklenince tür daha yeni bir şekil almaya başladı. Bu şirketlerin her biri, kendi sosyal ve estetik sahnelerinin özelliklerini müziklerine çekmeye başladı ve müzikte neyin mümkün olduğuna dair daha geniş bir tanımlamaya izin verdi.

Karakteristik özellikleri

Breakcore'un en belirleyici özelliği, genellikle ve diğer klasik jungle ve hip-hop breaklerinin yüksek BPM'de manipüle edilmesine dayanan davul çalışmasıdır. Bunu başarmak için uygulanan teknikler müzisyenden müzisyene farklılık gösterir, bazıları araları kesip yeniden düzenlemeyi tercih ederken, diğerleri sadece araları çarpıtıp döngüye alır veya aranın tınısını değiştirmek için gecikme ve chorus gibi çeşitli efektler uygular.

Dağıtım

Parçalanma nedeniyle, breakcore sahnesi herhangi bir coğrafi konumda ortalanmaz, aksine farklı gruplara dağılır. Belki de breakcore'un "sesi"nin duyulabileceği tek yer sanal olarak internet ve çeşitli çevrimiçi forumlardır, örneğin C8 ve Widerstand'dakiler (Eiterherd'in web sitesi, artık geçersiz).

Tür, bir bütün olarak hala hızla gelişip büyüdüğü için, müziğin kendisi büyük ölçüde peer-to-per ağlar aracılığıyla indirilir ve internet forumlarında tartışılır. Breakcore'un ilk günleri belirli kentsel şehirlerde kuruluyken, türün artık coğrafi bir merkezi yok. Müziğin kendisi, birçok farklı müzik stilini ve bir araya getirilmiş etkileri bir araya getirerek, medya yayılımının bu çokluğunu yansıtma eğilimindedir. Nispeten küçük bir tür olmaya devam ediyor, ancak 1990'ların web patlamasından önceki boyutuyla karşılaştırıldığında, önemli ölçüde büyümeye devam ediyor.

Kaynakça

^ Ishkur (2005). . 18 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
^ Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
^ ^a ^b Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. ss. The style is patched together from all the rude 'n' cheesy street sounds that never be part of the Kompakt universe: jungle, gabba, dancehall, Miami bass, gangsta rap, etc.
^ Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. Tigerbeat 6 were just one node in an international network of breakcore — labels like Broklyn Beats, Irritant, Mashit, Cock Rock Disco, producers like Spreedranch Janksy, Hrvatski, V/Vm, knife-hand-chop, Donna Summer.
^ Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. Ironically, the scene started as an offshoot of IDM, a.k.a. 'Intelligent Dance Music'.
^ Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. s. 12. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022. Whelan focuses on three practices that he describes as “shibboleths,” or “terms indicative of social location or origin, the use of which therefore serves to distinguish between groups” (p.14). These are the use of 1) nigga/nigger (Chapter 5); 2) gay/ghey (Chapter 7), and 3) the “Amen break” (Chapter 8), a widely sampled drum break from The Winstons’ 1969 hit, “Amen Brother”.

[ishkur-1] Ishkur (2005). . 18 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.

[dancecult-2] Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.

[ReferenceA-3] Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. ss. The style is patched together from all the rude 'n' cheesy street sounds that never be part of the Kompakt universe: jungle, gabba, dancehall, Miami bass, gangsta rap, etc.

[4] Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. Tigerbeat 6 were just one node in an international network of breakcore — labels like Broklyn Beats, Irritant, Mashit, Cock Rock Disco, producers like Spreedranch Janksy, Hrvatski, V/Vm, knife-hand-chop, Donna Summer.

[5] Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. Ironically, the scene started as an offshoot of IDM, a.k.a. 'Intelligent Dance Music'.

[6] Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. s. 12. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022. Whelan focuses on three practices that he describes as “shibboleths,” or “terms indicative of social location or origin, the use of which therefore serves to distinguish between groups” (p.14). These are the use of 1) nigga/nigger (Chapter 5); 2) gay/ghey (Chapter 7), and 3) the “Amen break” (Chapter 8), a widely sampled drum break from The Winstons’ 1969 hit, “Amen Brother”.