Fengire

Fengire birbirine geçen artı şeklinde iki basit tahta parçasının ortası delinerek, içerisinden kalem biçiminde bir ağaç çubuk daha geçirilip, iplikle sıkıca sarılarak yapılan alet.

Fengire

Bu basit alet ile geçmişte, kırkılan koyun yünü veya keçi tiftiği yıkanıp temizlenir el ile didiklenip kabartılarak eğirmeye hazır hale getirilir,fengirenin ok adı verilen,kalem biçiminde ve bir ucunda küçük çentik olan kısmına ilk başlangıçta bu yün bağlanıp, sol el ile sol bileğe dolalı yün yavaşça salınırken, sağ el ile artı şeklinde tahta kanatcıklara vurulup, boşlukta fengirenin dönmesi sağlanır böylece iplik elde edilirdi.

İlk başlangıçta elde edilen çentiğe bağlı ip çözülür, fengirenin ortasına bağlanır, eğrilmiş kısmı dolanarak, eğrilmemiş kısma üç beş santim kala ilmek yapılır, böylece seri biçimde, eğirme tamam olunca ilmek çentikten alınıp, eğrilen ip fengireye dolanır, aynı şekilde eğrilecek kısma üç beş santim kala tekrar çentiğe ilmek atıp yün eğrilir, fengire dolunca eğrilmiş ip çile yapılır fengire boşaltılırdı. Sol el bileğine dolalı eğrilmemiş kısımın belli bir ayar ölçüde baş ve işaret parmağın ucundan salınması biraz da hüner istiyen işti. Köylerde kadınlar bu eğirdikleri yün tiftik veya keçi kılında çorap kazak örerlerdi. teknolojik inkişafa paralel fengire kullanımını yitirmiştir. "Fengire gibi dönüyor" deyiminde geçer.