Kara yelkenciliği

Kara yelkenciliği; 3 tekerlekli, rüzgârla ilerleyen araçlarla geniş düzlüklerde yarışılması. 1950'lerden beri gelişen bu yarış sporunda pilot, pedalların ve kolların yardımıyla yatar konumdan idare eder. Yelken sürücüleri, yelkenin açısını kullanarak hâkim rüzgârdan kat kat fazla hızlara ulaşabilir. Fransiz açılarıyla pilotlar, durmak için rüzgârı kullanmak zorundadırlar.

Belçika 3. Sınıf Kara yelkenciliği yarışı.

Kurallar

Pilotlar yatlarının diğer araçlara değmesine ve onları engellemesine izin vermemelidir. Yarışçılar farklı açılardan birbirlerine yaklaşırken öncelik sağdakindedir. Diğeri yavaşlamak ya da yana çekilmek zorundadır. Sollayan yat, yavaşlayan aracı yana çekilmeye zorlamamalıdır. Sollanan yatın hızlı aracın yoluna çıkmasına izin verilmez.

Modern Kara yelkenciliği sınıfları

Yarışmalarda tanınan birkaç farklı kara yelkenlisi sınıfları vardır. Her sınıf, kendi kategorisinde yarışır:

2. Sınıf: Cam elyafı omurgası, 8 metreye kadar çıkan kanat şeklinde bir direği ve ahşap arka dingili olan en büyük yelkenlilerin bulunduğu en dayanıklı sınıf.

3. Sınıf: Görünüşü "2. Sınıf"a benzeyen ancak, onlardan daha küçük olan ve en çok kullanılan cam elyafı omurgalı yüksek teknolojili yelkenliler sınıfıdır. Saatte 70 mil (113 km/s) ve üzerinde hızlara ulaşabilir.

5. Sınıf: "2. Sınıf" ve "3. Sınıf"tan daha küçük olan bu sınıf araçlarda pilot, gövde yerine silindirik çelik ya da alüminyum şasiye asılı cam elyafı bir oturağa uzanır. 5. Sınıf yelkenliler, saatte 60 mil (97 km/s) ve üzerindeki hızlara ulaşabilir.

2., 3. ve 5. Sınıf yelkenliler, kesin çizgilerle çizilmiş kurallara sahip değillerdir. Sınıflar, özellikleri ölçüsünde birtakım esneklikler göstermektedir.

Kaynakça

1. ^ David Summers (2008). "Ekstrem Sporlar". 'Spor Kitabı'. İstanbul: . ss. sf. 429. . 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Kara yelkenciliği ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• International Governing Body8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .