Mekik diplomasisi

Mekik diplomasisi (İngilizce: shuttle diplomacy) iki ihtilaflı taraf arasında çözüme ulaşabilmek için arabulucu ya da rolündeki üçüncü bir tarafın, klasik diplomasi kurallarına uymadan yaptığı ve her iki tarafta da seri görüşmelerle sonuca ulaşmaya çalıştığı diplomasi türü. Terim, üçüncü tarafın ihtilafa taraf ülkeler(in başkentleri) arasında mekik dokuması (İng.: to shuttle) eyleminden alıntılandırılarak adlandırılmıştır.

Mekik diplomasisi genellikle birbirini resmen ancak yine de müzakere etmek isteyen taraflar arasında gerçekleştirilir. Terim, ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger'ın 1979'da Mısır ile İsrail arasındaki müzakereleri Kahire ve Tel-Aviv'e yaptığı seri ziyaretlerle sonuçlandırdığı dönemde yaygın olarak kullanılmaya başlandı. 60. Hükûmet Türkiye Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nun 2008 İsrail-Gazze çatışmalarında oynadığı rol mekik diplomasisine örnek verilebilir.

Günümüzde özellikle Birleşmiş Milletler Genel Sekreterleri kriz zamanlarında özel temsilcileri vasıtasıyla mekik diplomasisi yürüttükleri gibi, ülkeler de çoğu zaman bürokrat ya da diplomat seviyesinde, bazen de Dışişleri Bakanları aracılığıyla aynı yönteme başvurmaktadırlar.

Kaynakça

1. ^ Margulies, Robert E. (December 2002). (PDF). New Jersey Lawyer. ss. 53-54. 14 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2010. After the opening session, the parties usually break into caucus groups, and the mediator utilizes shuttle diplomacy between the groups in order to identify interests and positions of the parties and help them create solutions. 
2. ^ ^{a b} , American Presidents and the Middle East, (Duke University Press: 1990), s. 131