Steven V. Ley

Steven Victor Ley (10 Aralık 1945 doğumlu) CBE FRS , Cambridge Üniversitesi Kimya Bölümü'nde Organik Kimya Profesörü. Cambridge Trinity College üyesi. Kraliyet Kimya Derneği (2000–2002) Başkanı. Ocak 2002'de Britanya İmparatorluk Nişanı verildi. 2011 yılında The Times tarafından "İngiliz bilimindeki en önemli 100 kişi" listesine dahil edildi.

Steven Ley
Doğum	Steven Victor Ley 10 Aralık 1945 (78 yaşında)
Vatandaşlık	Birleşik Krallık
Eğitim	(BSc, PhD)
Ödüller	CBE (2002) FRS (1990) Davy Madalyası (2000) Royal Medal (2011) (1997) Corday-Morgan Prize (1980) Perkin Prize for Organic Chemistry (2009) Royal medal (2011) American Chemical Society Award for Creative Work in Synthetic Organic Chemistry (2007) Adolf Windaus Medal (1994) Heinrich Wieland Prize (2009) Inhoffen-Medaille (2008) August Wilhelm von Hofmann Medal (2001) Arthur C. Cope Award (2018) Tilden Ödülü (1988)
Resmî site	leygroup.ch.cam.ac.uk
Kariyeri
Dalı	Kimya
Çalıştığı kurumlar	Cambridge Üniversitesi Imperial College London
Tez	Studies in the chemistry of benzobicyclo systems (1972)
Doktora danışmanı
Doktora öğrencileri	Alan Armstrong
Etkilendikleri	Derek Barton

Eğitim

Ley, Loughborough Teknoloji Üniversitesi'nde eğitim gördü ve burada Lisans ve Doktora derecelerini aldı.

Araştırma

Ley'in ana araştırma alanı, biyomoleküllerin total sentezidir. Okadaik asit, spongistatin, avermektin, rotienosin, indanamisin dahil olmak üzere bazı doğal bileşiklere ait çalışmaları vardır. 2007'de tamamlanan toplam azadiraktin sentezi önemli çalışmalarından biri olarak kabul edilmektedir. Bu çalışma sırasında, yeni katalizörlerin, koruyucu grupların ve reaktiflerin geliştirilmesi de dahil olmak üzere organik kimyanın birçok alanında önemli ilerlemelere imza atmıştır. Yaygın olarak kullanılan bir oksitleyici reaktif olan TPAP'ın tanımlayıcılarından biridir. Ayrıca, çok adımlı organik sentez aşamalarında sabit reaktiflerin ve akış tekniklerinin kullanımına da öncülük etmiştir. Bu çalışma çok aşamalı organik sentez uygulamaları için akış kimyası içerisinde önemli yer tutmaktadır.

Başarılar ve ödüller

(2018 (2018) itibarıyla), Ley'in makale sayısı 880'in üzerindedir ve 40'ı büyük olmak üzere pek çok ödüle layık görülmüştür:

• 2018 - American Chemical Society
• 2014 - IUPAC-Thales Nano Prize in Flow Chemistry
• 2013 - Franco Brittanique Prize ödülü
• 2013 - Longstaff Ödülü from the Royal Society of Chemistry
• 2011 - Royal Medal
• 2010 - Paracelsus Ödülü (Swiss Chemical Society)
• 2009 - Perkin Prize for Organic Chemistry, Royal Society of Chemistry
• 2009 - Organik Kimya'ya katkı
• 2009 - doğal bileşiklerdeki senteze katkılarından ötürü,
• 2008 - Yüksek İlaç Metodolojileri Araştırma ödülü (Royal Society of Chemistry)
• 2008 - Prous Institute-Overton and Meyer Ödülü Avrupa İlaç Kimyası'nda Yeni Mplekül araştırmaları
• 2008 - Hans Herloff Inhoffen Medal, Helmholtz Zentrum für Infektionsforschung, Germany
• 2007 - SCI Innovation Ödülü^[]
• 2007 - (University of Zurich)
• 2007 - American Chemical Society Organik Kimya'da Yaratıcılık
• 2006 - The Nagoya Altın Madalyası (Banyu Life Science Foundation International, Japonya)^[]
• 2006 - Robert Robinson ödülü ve madalyası (Royal Society of Chemistry)
• 2005 - The Yamada-Koga Ödülü, Jaonya^[]
• 2004 - The Messel Medal Lecture, Society of Chemical Industry^[]
• 2004 - Yılın İnovasyonu ödülü: (AstraZeneca, Avecia and Syngenta, Chemical Industries Association)^[]
• 2004 - iChemE ödülü. The iAc Award^[]
• 2004 - Takım çalışması ve inovasyon ödülü (Royal Society of Chemistry)
• 2004 - Alexander-von-Humboldt Ödülü, Germany^[]
• 1990 -
• 1980 - Corday-Morgan Ödülü ve Ödülü

Kaynakça

1. ^ Kongre Kütüphanesi'nde Steven V. Ley
2. ^ ^{a b} "LEY, Prof. Steven Victor". . 2015 (online bas.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc.  (üyelik veya Birleşik Krallık halk kütüphanesi üyeliği gereklidir) (abonelik gereklidir)
3. ^ ^{a b c} . Londra: Royal Society. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
4. ^ ^{a b} Ley, Steven Victor (1972). Studies in the chemistry of benzobicyclo systems (PhD tez). University of Loughborough. 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Nisan 2021. 
5. ^ Ley, S. V.; Myers, R. M. (2002). "Sir Derek Harold Richard Barton. 8 September 1918 – 16 March 1998". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 48: 1-23. doi:10.1098/rsbm.2002.0001. ISSN 0080-4606. 
6. ^ . 11 Ekim 2010. 22 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
7. ^ . 1 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
8. ^ Ley, Steven V.; Thomas, Andrew W. (2003). "Modern Synthetic Methods for Copper-Mediated C(aryl)—O, C(aryl)—N, and C(aryl)—S Bond Formation". Angewandte Chemie International Edition. 42 (44): 5400-5449. doi:10.1002/anie.200300594. ISSN 1433-7851. (PMID) 14618572. 
9. ^ . University of Cambridge. 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
10. ^ Steven V. Ley yayımları bibliyografik veritabanı tarafından indekslenmiştir (abonelik gereklidir)
11. ^ . cen.acs.org. 2018. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
12. ^ . iupac.org. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
13. ^ . rsc.org. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
14. ^ . rsc.org. 25 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
15. ^ "List of Previous Paracelsus Winners". scg.ch. 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ocak 2020. 
16. ^ . rsc.org. 25 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
17. ^ . scg.ch. 2010. 1 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2020. 
18. ^ . heinrich-wieland-prize.de. 11 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2014. 
19. ^ . rsc.org. 10 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
20. ^ . efmc.info. 29 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
21. ^ . helmholtz-hzi.de. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
22. ^ . cen.acs.org. 23 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
23. ^ . rsc.org. 25 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
24. ^ . rsc.org. 25 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020. 
25. ^ . rsc.org. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2020.