Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Mikrofinans, geleneksel olarak bankacılık ve ilgili hizmetlere erişemeyen, tüketiciler ve serbest çalışanlar da dahil, düşük gelirli müşterilere veya kredi dayanışma gruplarına finansal hizmetlerin sunulmasıdır. Daha geniş anlamda, amacı "mümkün olduğunca çok, fakir ve fakirlik sınırındaki hanenin, sadece kredi değil, aynı zamanda tasarruf, sigorta ve fon transferi de dahil olmak üzere, uygun çeşitlilikte yüksek kaliteli finansal hizmetlere kalıcı erişiminin olduğu bir dünya" olan bir harekettir. Mikrofinansı savunanlar genellikle bu tür bir erişimin yoksul insanların yoksulluktan kurtulmasına yardım edeceğine inanmaktadır.
Mikrofinans, mikrokrediyi de içeren geniş bir hizmet kategorisidir. Mikrokredi yoksul müşterilere kredi hizmetlerinin sağlanmasıdır. Mikrokredi mikrofinansın bir yönü olmasına karşın, iki terim halk arasında aynı anlamda kullanılır. Eleştirmenler microkrediyi genellikle 'mikrokredi' veya 'mikrofinans' ayrımını yapmaksızın eleştirirler. Mikrofinans hizmetlerinin çok çeşitli olması nedeniyle etkisini değerlendirmek zordur ve çok az sayıda çalışma tam etkisini değerlendirmeye çalışmıştır.
Zorluklar
Geleneksel olarak bankalar az ya da hiç nakit geliri olmayan müşterilerine, kredi gibi finansal hizmetler sunmamışlardır. Bankalar ilgili paranın toplam miktarı ne kadar küçük olursa olsun, bir müşteri hesabını yönetmek için önemli bir maliyete girerler. Örneğin, her biri 1.000$ değerinde yüz kredi verilmesinden elde edilecek brüt gelir ile 100.000 $ değerinde bir kredin verilmesinden elde edilecek gelir arasında fazla bir fark olmamasına rağmen, 100 kredinin yönetilmesi bir kredinin yönetilmesinden yaklaşık yüz kat falza bir işçilik ve maliyete sebep olur. Potansiyel borçluların ve geri ödeme ve güvenlik durumlarının değerlendirilmesi, mevcut kredilerin yönetimi ve gecikmiş borçlulardan toplanması gibi işlermler her durumda yapılacağı için, her boyuttaki kredi işleminin sabit maliyeti önemlidir. Kredi sunma veya teminat sunmada bankaların her yaptıkları işlemde para kaybettileri bir alt kırılma noktası vardır. Yoksul insanlar genellikle bu kırılma noktasının altında kalırlar. Benzer bir denklem diğer finansal hizmetlerin yoksul insanlara sunma çabalarını engeller.
Buna ek olarak, çoğu yoksul insanın banka tarafından teminat olarak güvence altına alınabilecek az miktarda varlığı vardır. Hernando de Soto ve diğerleri tarafından geniş bir biçimde belgelendiği gibi, gelişmekte olan ülkelerde bir araziye sahip olmak isteseler bile, bunun için geçerli bir unvanları bile olmayabilir. Bu da borcunu ödeyemeyenlere karşı bankanın az miktarda rücu hakkı olacağı anlamına gelir.
Daha geniş bir perspektiften bakıldığında, sağlıklı bir ulusal finansal sistemin geliştirilmesi, uzun zamandır, ulusal ekonomik gelişimin daha geniş bir hedefi için bir katalizör olarak görülmüştür (örneğin bkz: , , Joseph Schumpeter, ). Ancak, ulusal planlamacı ve uzmanların insanların çoğunluğu için finansal hizmet geliştirme çabaları, Adams, Graham & Von Pischke'in 'Undermining Rural Development with Cheap Credit' isimli klasik analizinde iyi bir şekilde özetlenen sebeplerden dolayı, gelişmekte olan ülkelerde genellikle başarısız olmuştur.
Bu zorlukları nedeniyle, yoksul insanlar çoğunlukla akrabalarına veya faiz oranları çok yüksek olabilen yerel borç verenlere bel bağlarlar. Asya, Latin Amerika ve Afrika'daki 14 ülkedeki resmi olmayan borç verme oranlarıyla ilgili 28 araştırmanın analizinde, borç verenlerin %76'ının oranlarının aylık %10'u geçtiği, %22'sinin de %100'ü aştığı sonucuna varmıştır. Borç verenler genellikle az yoksul olanlara uyguladıkların orandan daha yüksek oranları daha yoksul borç alanlara uygularlar. Çoğunlukla şeytanlaştırmalarına ve tefecilikle suçlanmasına karşın, borç verenlerin hizmetleri rahat ve hızlıdır ve borçlular zor duruma düştüğünde ise çok esnek olabilirler. İşin dışında tutulmaları düşüncelerinin ise, mikrofinans kuruluşlarının aktif olduğu yerlerde bile gerçekçi olmadığı kanıtlanmıştır.
Geçen yüzyıllar boyunca, 15. yüzyılın toplum odaklı rehin dükkanlarının kurucusu Fransisken rahiplerinden, 19. yüzyıldaki Avrupa kredi birliği hareketinin kurucularına ( gibi) ve 1970'lerdeki mikrokredi hareketinin kurucularına (Muhammed Yunus gibi) kadar, pratik vizyonerler uygulamaları denediler ve çeşitli fırsatlar ve finansal hizmetlerin yoksulların kapılarına kadar götürebileceği risk yönetim araçları sunmak için tasarlanmış kurumlar oluşturdular. Grameen Bank başarısı dünyaya ilham kaynağı olmuş olsa da (şimdi 7 milyondan fazla yoksul Bangladeş'li kadınlara hizmet veriyor), bu başarıyı artırmanın zor olduğunu kanıtlamıştır. Nüfus yoğunluğu düşük olan ülkelerde bir perakende şubesinin işletme maliyetinin yakınlardaki müşterilere hizmet vererek karşılanmasının çok daha zor olduğu kanıtlanmıştır. 'nun yönetim kurulu üyesi Hans Dieter Seibel ise grup modeli taraftarıdır. Bu özel modelin (pek çok mikrofinans kurumu tarafından kullanılıyor) işlem maliyetlerini azalttığı için, mali olarak mantıklı olduğunu söylüyor. Ayrıca mikrofinans programlarının yerel fonlara dayalı olması gerekir.
Büyük bir ilerleme olmasına rağmen sorun henüz çözülmüş değil ve özellikle kırsal kesimde günde 1 $'dan az kazanan halkın ezici çoğunluğu formal sektör finansmanına pratikte erişememeye devam ediyor. Mikrofinans kredilerindeki halen işleyen 25 milyar dolarla Mikrofinans hızla büyümektedir. İhtiyaç sahibi tüm yoksul insanlara sermaye bulması için sektörün 250 milyar dolara ihtiyacı olduğu tahmin edilmektedir. Sektör hızla büyüyor ve mikrofinansa akan sermaye oranının iyi yönetilmedikçe potansiyel bir risk olduğu hakkında kaygılar ortaya çıkmaktadır.
Andhra Pradesh Eyaletinde (Hindistan) görüldüğü gibi, bu sistemler kolayca başarısız olabilir. Başarısızlığın bazı sebepleri potansiyel müşteriler tarafından kullanım eksikliği, aşırı-borçluluk, kötü işletme prosedürleri, görev ihmali ve yetersiz düzenlemelerdir.
Tarihi
Mikrofinansmanın tarihi, kuramcı Lysander Spooner'ın insanların yoksulluktan kurtulması amacıyla girişimci ve çiftçilere küçük krediler vermenin faydaları üzerine yazılar yazdığı 1800'lerin ortalarına kadar izlenebilir. Spooner'dan bağımsız olarak Friedrich Wilhelm Raiffeisen kırsal Almanya'daki çiftçileri desteklemek için ilk kredi veren birleşik bankaları kurdu.
"Mikrofinansman" ifadesinin modern kullanımının kökleri, mikrofinansın öncüsü Muhammed Yunus ile birlikte Bangladeş Grameen Bankası gibi örgütlerin modern mikrofinansman sektörünü başlattığı ve şekillendirdiği 1970'lere dayanır. Bu sektördeki diğer öncü ise Akhtar Hameed Khan'dır.
Sınırları ve İlkeleri
Yoksul insanlar, gayri resmi borç verenlerden borç alır ve gayri resmi tahsildarlarla biriktirirler. kredi ve hibe alırlar. Devlete ait şirketlerden sigorta satın alırlar. Resmi ya da gayri resmi havale ağları aracılığıyla fon transfer ederler. Benzer faaliyetlerle mikrofinansı ayırt etmek kolay değildir. Yoksul tüketiciler için mevduat hesapları açan kamu bankalarını yöneten bir hükûmetin, tefecilikle uğraşan bir borç verenin veya "düve havuzu" çalıştıran bir hayır kurumunun mikrofinansla meşgul olduğu iddia edilebilir. Yoksul insanlara finansal hizmet sağlamanın en iyi yolu kendilerine sunulan finansal kurumların sayısını artırmanın yanı sıra bu kurumların kapasitelerini güçlendirilmektir. Farklı kurumlar farklı ihtiyaçlara hizmet ettiği için kurumların çeşitliliğinin genişletilmesine de son yıllarda artarak vurgu yapılmaktadır.
Bir buçuk yüzyıllık gelişim deneyimini özetleyen bazı ilkeler Yoksullara Yardım İçin Danışma Grubu (Consultative Group to Assist the Poor, CGAP) tarafından 2004 yılında belirlenmiş ve 10 Haziran 2004 tarihindeki 'nde Sekiz Liderler Grubu tarafından desteklenmiştir.
- Yoksul insanların sadece kredilere değil, aynı zamanda tasarruf, sigorta ve para transfer hizmetlerine de ihtiyacı vardır.
- Mikrofinans yoksul haneler için yararlı olmalı; gelirlerini yükseltmeye, varlıklarını kurmaya ve/veya dış şoklara karşı desteklemeye yardımcı olmalıdır.
- "Mikrofinans kendi ödemesini kendisi yapabilir." Bağışçı ve hükûmet yardımlar belirsiz ve yetersizdir ve çok sayıda yoksul insana ulaşmak için, mikrofinans kendisi ödemek zorundadır.
- Mikrofinans kalıcı yerel kurumların oluşturulması anlamına gelir.
- Mikrofinans ayrıca yoksul insanların finansal ihtiyaçlarının bir ülkenin ana mali sistemi içine entegre edilmesi anlamına gelir.
- "Hükümetin işi finansal hizmetlere olanak vermektir, sağlamak değil."
- "Bağışçı fonları özel sermayenin tamamlayıcısı olmalıdır, rakibi değil."
- "En önemli darboğaz güçlü kurum ve yöneticilerin eksikliğidir." Bağışçılar kapasite geliştirme üzerinde odaklanmalıdır.
- Faiz oranlarının tavan yapması mikrofinans kurumlarının maliyetlerini karşılamasını engel olarak yoksul insanlara zarar verir.
- Mikrofinans kurumları hem maddi ve sosyal performanslarını ölçmeli ve açıklamalıdır.
Mikrofinans sosyo-ekonomik kalkınma için bir araç olarak kabul edilir ve bağış vermekten açıkça ayırt edilebilir. Fakir ya da bir kredi geri ödemeleri için gerekli nakit akışını oluşturması mümkün olamayan yoksul ailelerin bağış alanlar olması gerekir. Diğerlerine en iyi hizmet finansal kurumlar tarafından verilir.
Yoksul İnsanların Finansal İhtiyaçları
Gelişmekte olan ekonomilerde ve özellikle kırsal kesimlerde, gelişmiş dünyada mali olarak sınıflandırılmış pek çok faaliyet paraya bağlı değildir, para onları yürütmek için kullanılmamaktadır. Neredeyse tanımı gereği, yoksul insanların çok az parası vardır. Ama hayatlarında paraya ihtiyaçlarının olacağı ya da paranın satın alabileceği şeylere ihtiyaç duyacakları durumlar genellikle ortaya çıkar.
Stuart Rutherford son kitabı Yoksullar ve Paraları'nda (The Poor and Their Money) çeşitli ihtiyaç tiplerine değinir:
- Yaşam Döngüsü İhtiyaçları: düğün, cenaze, doğum, eğitim, ev yapımı, dulluk, yaşlılık gibi.
- Kişisel Acil Durumlar: hastalık, sakatlık, işsizlik, hırsızlık, taciz ya da ölüm gibi.
- Felaketler: yangınlar, seller, kasırgalar ve savaş veya meskenlerin buldozerle yıkılması gibi insan yapımı olaylar.
- Yatırım Olanakları: bir işin büyütülmesi, toprak veya ekipman satın alımı, konut iyileştirilmesi, bir iş güvencesi (genellikle büyük bir rüşvet ödemek gerektiren) gibi.
Yoksul insanlar, öncelikle farklı biçimlerdeki gayri nakdi değerin yaratılması ve alışverişi yoluyla, bu ihtiyaçları karşılamak için yaratıcı ve sık sık da işbirliği yolları bulurlar. Nakit yerine geçen şeyler ülkeden ülkeye değişir ama genellikle hayvancılık, tahıl, takı ve değerli metalleri içerir.
Marguerite Robinson'un Mikrofinans Devrimi'nde (Microfinance Revolution) ifade ettiği gibi, 1980'ler "mikrofinansın büyük ölçekli yardımları karlı sağlayabileceğini" ve 1990'lı yıllar da (2001, s. 54) "mikrofinansın bir endüstri olarak gelişmeye başladığını" göstermiştir. 2000'li yıllarda mikrofinans endüstrisinin hedefi, çok daha karşılanmamış talebi büyük ölçüde gidermek ve yoksulluğun azaltılmasında rol oynamaktır. Son birkaç on yılda yaşayabilir ticari mikrofinans sektörün geliştirilmesinde çok ilerleme yapılmış olmakla birlikte, sektörün dünya çapındaki büyük talebi karşılayabilmesinden önce ele alınması gerekten çeşitli konularda kalmıştır.
Sağlam bir ticari mikrofinans endüstrisinin inşa edilmesinde karşılaşılan engeller ve zorluklar şunlardır:
- Uygun olmayan bağışçı sübvansiyonları.
- Mevduat toplayan MFK'larının kötü düzenlemeleri ve denetlenmesi.
- Tasarruf, gelir veya sigorta ihtiyaçlarını karşılayebilen birkaç MFK bulunması.
- MFK'ların sınırlı yönetim kapasitesi.
- Kurumsal verimsizlikler.
- Kırsal, tarımsal mikrofinans metodolojilerinin daha fazla yayılması ve benimsenmesi ihtiyacı.
Yoksul İnsanların Paralarını Yönetme Yolları
Rutherford yoksul insanların para yöneticisi olarak karşı karşıya kaldığı temel sorunun 'faydalı olacak kadar çok' miktarda para toplamak olduğunu savunur. Yeni bir evin yapılması inşaata devam etmek için gerekli miktar elde edilene kadar yıllarca tasarruf yapılmasını ve çeşitli yapı malzemesi edinilmesini gerektirebilir. Çocukların okula gitmesi giderler, önlük ve rüşvet gibi şeyler için satmak amacıyla tavuk satın alma ve yetiştirmeyle finanse edilebilir. Tüm değer ihtiyaç oluşmadan önce biriktirildiği için bu para yönetimi stratejisi 'artırarak tasarruf' (saving up) olarak adlandırılır.
Bir şeye ihtiyaçları olduğu durumlarda insanların genellikle yeterli paraları olmaz, bu yüzden de borç alırlar. Fakir bir aile arazi almak için akrabalarından, pirinç almak için tefeciden ya da dikiş makinesi almak için bir mikrofinans kurumundan borç alabilir. Bu tür krediler, maliyet oluştuktan sonra tasarruf yoluyla geri ödendiği için, Rutherford bunu 'azaltarak tasarruf' (saving down) olarak adlandırır. Rutherford mikrokredinin sorunun sadece yarısını ve belki de daha önemsiz olan yarısını ele aldığını vurgular; yoksul insanlar varlıklarını koruma ve biriktirmesine yardımcı olmak için borç alır. Mikrokredi kurumları kredilerini yoksul insanların sayısız risklerini yönetmelerine yardımcı olacak tasarruf hesapları aracılığıyla finanse etmelidirler.
Çoğu ihtiyaç tasarruf ve kredinin karışımı ile karşılanmaktadır. Bangladeş'teki Grameen Bankası ve diğer iki büyük mikrofinans kurumlarının bir kriter değerlendirmesinde müşterilerine kırsal tarım dışı mikro-kurumların finansmanı için verdikleri her 1 $ için, çoğunlukla müşterilerinin tasarrufları olmak üzere, diğer kaynaklardan yaklaşık 2,50 $ geldi. Bu, çoğunlukla tasarrufla finanse edilen aile işletmelerinin bulunduğu batıdaki deneyimle, özellikle kuruluş aşamasında, paralellik göstermektedir. Son çalışmalar, aynı zamanda resmi olmayan tasarruf yöntemlerinin güvensiz olduğunu da göstermiştir. Örneğin Wright ve Mutesasira tarafından Uganda'da yapılan bir çalışmada "resmi olmayan sektörde tasarruf yapmaktan başka bir şansı olmayanlar biraz para -muhtemelen biriktirdiklerinin yaklaşık dörtte birini- kaybetmeye neredeyse mahkûm oldukları" sonucuna varılmıştır.
Rutherford, Wright ve diğerlerinin çalışmaları uygulayıcıların "yoksul insanlar borçlanarak, mikrokurumlar oluşturarak ve gelirlerine artırarak yoksulluktan kurtulurlar" mikrokredi paradigmasının önemli bir yönünü gözden geçirmelerine neden oldu. Yeni paradigma yoksul insanların kazandıklarının çoğunu tutarak ve varlıklarını çoğaltarak açıklarını azaltma çabalarına daha fazla önem vermektedir. Krediye ihtiyaçları olsa da, mikrokurumlarda olduğu gibi, tüketim için ödünç almayı yararlı bulabilirler. Tasarruf etme ve ihtiyaç halinde çekmek için güvenli, esnek bir yer de, ev ve aile riskini yönetmek için zorunludur.
Kaynakça
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Mikrofinans geleneksel olarak bankacilik ve ilgili hizmetlere erisemeyen tuketiciler ve serbest calisanlar da dahil dusuk gelirli musterilere veya kredi dayanisma gruplarina finansal hizmetlerin sunulmasidir Daha genis anlamda amaci mumkun oldugunca cok fakir ve fakirlik sinirindaki hanenin sadece kredi degil ayni zamanda tasarruf sigorta ve fon transferi de dahil olmak uzere uygun cesitlilikte yuksek kaliteli finansal hizmetlere kalici erisiminin oldugu bir dunya olan bir harekettir Mikrofinansi savunanlar genellikle bu tur bir erisimin yoksul insanlarin yoksulluktan kurtulmasina yardim edecegine inanmaktadir Mikrofinans mikrokrediyi de iceren genis bir hizmet kategorisidir Mikrokredi yoksul musterilere kredi hizmetlerinin saglanmasidir Mikrokredi mikrofinansin bir yonu olmasina karsin iki terim halk arasinda ayni anlamda kullanilir Elestirmenler microkrediyi genellikle mikrokredi veya mikrofinans ayrimini yapmaksizin elestirirler Mikrofinans hizmetlerinin cok cesitli olmasi nedeniyle etkisini degerlendirmek zordur ve cok az sayida calisma tam etkisini degerlendirmeye calismistir ZorluklarGeleneksel olarak bankalar az ya da hic nakit geliri olmayan musterilerine kredi gibi finansal hizmetler sunmamislardir Bankalar ilgili paranin toplam miktari ne kadar kucuk olursa olsun bir musteri hesabini yonetmek icin onemli bir maliyete girerler Ornegin her biri 1 000 degerinde yuz kredi verilmesinden elde edilecek brut gelir ile 100 000 degerinde bir kredin verilmesinden elde edilecek gelir arasinda fazla bir fark olmamasina ragmen 100 kredinin yonetilmesi bir kredinin yonetilmesinden yaklasik yuz kat falza bir iscilik ve maliyete sebep olur Potansiyel borclularin ve geri odeme ve guvenlik durumlarinin degerlendirilmesi mevcut kredilerin yonetimi ve gecikmis borclulardan toplanmasi gibi islermler her durumda yapilacagi icin her boyuttaki kredi isleminin sabit maliyeti onemlidir Kredi sunma veya teminat sunmada bankalarin her yaptiklari islemde para kaybettileri bir alt kirilma noktasi vardir Yoksul insanlar genellikle bu kirilma noktasinin altinda kalirlar Benzer bir denklem diger finansal hizmetlerin yoksul insanlara sunma cabalarini engeller Buna ek olarak cogu yoksul insanin banka tarafindan teminat olarak guvence altina alinabilecek az miktarda varligi vardir Hernando de Soto ve digerleri tarafindan genis bir bicimde belgelendigi gibi gelismekte olan ulkelerde bir araziye sahip olmak isteseler bile bunun icin gecerli bir unvanlari bile olmayabilir Bu da borcunu odeyemeyenlere karsi bankanin az miktarda rucu hakki olacagi anlamina gelir Daha genis bir perspektiften bakildiginda saglikli bir ulusal finansal sistemin gelistirilmesi uzun zamandir ulusal ekonomik gelisimin daha genis bir hedefi icin bir katalizor olarak gorulmustur ornegin bkz Joseph Schumpeter Ancak ulusal planlamaci ve uzmanlarin insanlarin cogunlugu icin finansal hizmet gelistirme cabalari Adams Graham amp Von Pischke in Undermining Rural Development with Cheap Credit isimli klasik analizinde iyi bir sekilde ozetlenen sebeplerden dolayi gelismekte olan ulkelerde genellikle basarisiz olmustur Bu zorluklari nedeniyle yoksul insanlar cogunlukla akrabalarina veya faiz oranlari cok yuksek olabilen yerel borc verenlere bel baglarlar Asya Latin Amerika ve Afrika daki 14 ulkedeki resmi olmayan borc verme oranlariyla ilgili 28 arastirmanin analizinde borc verenlerin 76 inin oranlarinin aylik 10 u gectigi 22 sinin de 100 u astigi sonucuna varmistir Borc verenler genellikle az yoksul olanlara uyguladiklarin orandan daha yuksek oranlari daha yoksul borc alanlara uygularlar Cogunlukla seytanlastirmalarina ve tefecilikle suclanmasina karsin borc verenlerin hizmetleri rahat ve hizlidir ve borclular zor duruma dustugunde ise cok esnek olabilirler Isin disinda tutulmalari dusuncelerinin ise mikrofinans kuruluslarinin aktif oldugu yerlerde bile gercekci olmadigi kanitlanmistir Gecen yuzyillar boyunca 15 yuzyilin toplum odakli rehin dukkanlarinin kurucusu Fransisken rahiplerinden 19 yuzyildaki Avrupa kredi birligi hareketinin kurucularina gibi ve 1970 lerdeki mikrokredi hareketinin kurucularina Muhammed Yunus gibi kadar pratik vizyonerler uygulamalari denediler ve cesitli firsatlar ve finansal hizmetlerin yoksullarin kapilarina kadar goturebilecegi risk yonetim araclari sunmak icin tasarlanmis kurumlar olusturdular Grameen Bank basarisi dunyaya ilham kaynagi olmus olsa da simdi 7 milyondan fazla yoksul Banglades li kadinlara hizmet veriyor bu basariyi artirmanin zor oldugunu kanitlamistir Nufus yogunlugu dusuk olan ulkelerde bir perakende subesinin isletme maliyetinin yakinlardaki musterilere hizmet vererek karsilanmasinin cok daha zor oldugu kanitlanmistir nun yonetim kurulu uyesi Hans Dieter Seibel ise grup modeli taraftaridir Bu ozel modelin pek cok mikrofinans kurumu tarafindan kullaniliyor islem maliyetlerini azalttigi icin mali olarak mantikli oldugunu soyluyor Ayrica mikrofinans programlarinin yerel fonlara dayali olmasi gerekir Buyuk bir ilerleme olmasina ragmen sorun henuz cozulmus degil ve ozellikle kirsal kesimde gunde 1 dan az kazanan halkin ezici cogunlugu formal sektor finansmanina pratikte erisememeye devam ediyor Mikrofinans kredilerindeki halen isleyen 25 milyar dolarla Mikrofinans hizla buyumektedir Ihtiyac sahibi tum yoksul insanlara sermaye bulmasi icin sektorun 250 milyar dolara ihtiyaci oldugu tahmin edilmektedir Sektor hizla buyuyor ve mikrofinansa akan sermaye oraninin iyi yonetilmedikce potansiyel bir risk oldugu hakkinda kaygilar ortaya cikmaktadir Andhra Pradesh Eyaletinde Hindistan goruldugu gibi bu sistemler kolayca basarisiz olabilir Basarisizligin bazi sebepleri potansiyel musteriler tarafindan kullanim eksikligi asiri borcluluk kotu isletme prosedurleri gorev ihmali ve yetersiz duzenlemelerdir TarihiMikrofinansmanin tarihi kuramci Lysander Spooner in insanlarin yoksulluktan kurtulmasi amaciyla girisimci ve ciftcilere kucuk krediler vermenin faydalari uzerine yazilar yazdigi 1800 lerin ortalarina kadar izlenebilir Spooner dan bagimsiz olarak Friedrich Wilhelm Raiffeisen kirsal Almanya daki ciftcileri desteklemek icin ilk kredi veren birlesik bankalari kurdu Mikrofinansman ifadesinin modern kullaniminin kokleri mikrofinansin oncusu Muhammed Yunus ile birlikte Banglades Grameen Bankasi gibi orgutlerin modern mikrofinansman sektorunu baslattigi ve sekillendirdigi 1970 lere dayanir Bu sektordeki diger oncu ise Akhtar Hameed Khan dir Sinirlari ve IlkeleriYoksul insanlar gayri resmi borc verenlerden borc alir ve gayri resmi tahsildarlarla biriktirirler kredi ve hibe alirlar Devlete ait sirketlerden sigorta satin alirlar Resmi ya da gayri resmi havale aglari araciligiyla fon transfer ederler Benzer faaliyetlerle mikrofinansi ayirt etmek kolay degildir Yoksul tuketiciler icin mevduat hesaplari acan kamu bankalarini yoneten bir hukumetin tefecilikle ugrasan bir borc verenin veya duve havuzu calistiran bir hayir kurumunun mikrofinansla mesgul oldugu iddia edilebilir Yoksul insanlara finansal hizmet saglamanin en iyi yolu kendilerine sunulan finansal kurumlarin sayisini artirmanin yani sira bu kurumlarin kapasitelerini guclendirilmektir Farkli kurumlar farkli ihtiyaclara hizmet ettigi icin kurumlarin cesitliliginin genisletilmesine de son yillarda artarak vurgu yapilmaktadir Bir bucuk yuzyillik gelisim deneyimini ozetleyen bazi ilkeler Yoksullara Yardim Icin Danisma Grubu Consultative Group to Assist the Poor CGAP tarafindan 2004 yilinda belirlenmis ve 10 Haziran 2004 tarihindeki nde Sekiz Liderler Grubu tarafindan desteklenmistir Yoksul insanlarin sadece kredilere degil ayni zamanda tasarruf sigorta ve para transfer hizmetlerine de ihtiyaci vardir Mikrofinans yoksul haneler icin yararli olmali gelirlerini yukseltmeye varliklarini kurmaya ve veya dis soklara karsi desteklemeye yardimci olmalidir Mikrofinans kendi odemesini kendisi yapabilir Bagisci ve hukumet yardimlar belirsiz ve yetersizdir ve cok sayida yoksul insana ulasmak icin mikrofinans kendisi odemek zorundadir Mikrofinans kalici yerel kurumlarin olusturulmasi anlamina gelir Mikrofinans ayrica yoksul insanlarin finansal ihtiyaclarinin bir ulkenin ana mali sistemi icine entegre edilmesi anlamina gelir Hukumetin isi finansal hizmetlere olanak vermektir saglamak degil Bagisci fonlari ozel sermayenin tamamlayicisi olmalidir rakibi degil En onemli darbogaz guclu kurum ve yoneticilerin eksikligidir Bagiscilar kapasite gelistirme uzerinde odaklanmalidir Faiz oranlarinin tavan yapmasi mikrofinans kurumlarinin maliyetlerini karsilamasini engel olarak yoksul insanlara zarar verir Mikrofinans kurumlari hem maddi ve sosyal performanslarini olcmeli ve aciklamalidir Mikrofinans sosyo ekonomik kalkinma icin bir arac olarak kabul edilir ve bagis vermekten acikca ayirt edilebilir Fakir ya da bir kredi geri odemeleri icin gerekli nakit akisini olusturmasi mumkun olamayan yoksul ailelerin bagis alanlar olmasi gerekir Digerlerine en iyi hizmet finansal kurumlar tarafindan verilir Yoksul Insanlarin Finansal IhtiyaclariGelismekte olan ekonomilerde ve ozellikle kirsal kesimlerde gelismis dunyada mali olarak siniflandirilmis pek cok faaliyet paraya bagli degildir para onlari yurutmek icin kullanilmamaktadir Neredeyse tanimi geregi yoksul insanlarin cok az parasi vardir Ama hayatlarinda paraya ihtiyaclarinin olacagi ya da paranin satin alabilecegi seylere ihtiyac duyacaklari durumlar genellikle ortaya cikar Stuart Rutherford son kitabi Yoksullar ve Paralari nda The Poor and Their Money cesitli ihtiyac tiplerine deginir Yasam Dongusu Ihtiyaclari dugun cenaze dogum egitim ev yapimi dulluk yaslilik gibi Kisisel Acil Durumlar hastalik sakatlik issizlik hirsizlik taciz ya da olum gibi Felaketler yanginlar seller kasirgalar ve savas veya meskenlerin buldozerle yikilmasi gibi insan yapimi olaylar Yatirim Olanaklari bir isin buyutulmesi toprak veya ekipman satin alimi konut iyilestirilmesi bir is guvencesi genellikle buyuk bir rusvet odemek gerektiren gibi Yoksul insanlar oncelikle farkli bicimlerdeki gayri nakdi degerin yaratilmasi ve alisverisi yoluyla bu ihtiyaclari karsilamak icin yaratici ve sik sik da isbirligi yollari bulurlar Nakit yerine gecen seyler ulkeden ulkeye degisir ama genellikle hayvancilik tahil taki ve degerli metalleri icerir Marguerite Robinson un Mikrofinans Devrimi nde Microfinance Revolution ifade ettigi gibi 1980 ler mikrofinansin buyuk olcekli yardimlari karli saglayabilecegini ve 1990 li yillar da 2001 s 54 mikrofinansin bir endustri olarak gelismeye basladigini gostermistir 2000 li yillarda mikrofinans endustrisinin hedefi cok daha karsilanmamis talebi buyuk olcude gidermek ve yoksullugun azaltilmasinda rol oynamaktir Son birkac on yilda yasayabilir ticari mikrofinans sektorun gelistirilmesinde cok ilerleme yapilmis olmakla birlikte sektorun dunya capindaki buyuk talebi karsilayabilmesinden once ele alinmasi gerekten cesitli konularda kalmistir Saglam bir ticari mikrofinans endustrisinin insa edilmesinde karsilasilan engeller ve zorluklar sunlardir Uygun olmayan bagisci subvansiyonlari Mevduat toplayan MFK larinin kotu duzenlemeleri ve denetlenmesi Tasarruf gelir veya sigorta ihtiyaclarini karsilayebilen birkac MFK bulunmasi MFK larin sinirli yonetim kapasitesi Kurumsal verimsizlikler Kirsal tarimsal mikrofinans metodolojilerinin daha fazla yayilmasi ve benimsenmesi ihtiyaci Yoksul Insanlarin Paralarini Yonetme YollariRutherford yoksul insanlarin para yoneticisi olarak karsi karsiya kaldigi temel sorunun faydali olacak kadar cok miktarda para toplamak oldugunu savunur Yeni bir evin yapilmasi insaata devam etmek icin gerekli miktar elde edilene kadar yillarca tasarruf yapilmasini ve cesitli yapi malzemesi edinilmesini gerektirebilir Cocuklarin okula gitmesi giderler onluk ve rusvet gibi seyler icin satmak amaciyla tavuk satin alma ve yetistirmeyle finanse edilebilir Tum deger ihtiyac olusmadan once biriktirildigi icin bu para yonetimi stratejisi artirarak tasarruf saving up olarak adlandirilir Bir seye ihtiyaclari oldugu durumlarda insanlarin genellikle yeterli paralari olmaz bu yuzden de borc alirlar Fakir bir aile arazi almak icin akrabalarindan pirinc almak icin tefeciden ya da dikis makinesi almak icin bir mikrofinans kurumundan borc alabilir Bu tur krediler maliyet olustuktan sonra tasarruf yoluyla geri odendigi icin Rutherford bunu azaltarak tasarruf saving down olarak adlandirir Rutherford mikrokredinin sorunun sadece yarisini ve belki de daha onemsiz olan yarisini ele aldigini vurgular yoksul insanlar varliklarini koruma ve biriktirmesine yardimci olmak icin borc alir Mikrokredi kurumlari kredilerini yoksul insanlarin sayisiz risklerini yonetmelerine yardimci olacak tasarruf hesaplari araciligiyla finanse etmelidirler Cogu ihtiyac tasarruf ve kredinin karisimi ile karsilanmaktadir Banglades teki Grameen Bankasi ve diger iki buyuk mikrofinans kurumlarinin bir kriter degerlendirmesinde musterilerine kirsal tarim disi mikro kurumlarin finansmani icin verdikleri her 1 icin cogunlukla musterilerinin tasarruflari olmak uzere diger kaynaklardan yaklasik 2 50 geldi Bu cogunlukla tasarrufla finanse edilen aile isletmelerinin bulundugu batidaki deneyimle ozellikle kurulus asamasinda paralellik gostermektedir Son calismalar ayni zamanda resmi olmayan tasarruf yontemlerinin guvensiz oldugunu da gostermistir Ornegin Wright ve Mutesasira tarafindan Uganda da yapilan bir calismada resmi olmayan sektorde tasarruf yapmaktan baska bir sansi olmayanlar biraz para muhtemelen biriktirdiklerinin yaklasik dortte birini kaybetmeye neredeyse mahkum olduklari sonucuna varilmistir Rutherford Wright ve digerlerinin calismalari uygulayicilarin yoksul insanlar borclanarak mikrokurumlar olusturarak ve gelirlerine artirarak yoksulluktan kurtulurlar mikrokredi paradigmasinin onemli bir yonunu gozden gecirmelerine neden oldu Yeni paradigma yoksul insanlarin kazandiklarinin cogunu tutarak ve varliklarini cogaltarak aciklarini azaltma cabalarina daha fazla onem vermektedir Krediye ihtiyaclari olsa da mikrokurumlarda oldugu gibi tuketim icin odunc almayi yararli bulabilirler Tasarruf etme ve ihtiyac halinde cekmek icin guvenli esnek bir yer de ev ve aile riskini yonetmek icin zorunludur Kaynakca