Etnolojik sergiler ve insan hayvanat bahçeleri olarak da bilinen insanat bahçeleri genellikle hatalı bir şekilde med

Etnolojik sergiler ve insan hayvanat bahçeleri olarak da bilinen insanat bahçeleri, genellikle hatalı bir şekilde "medeniyetin henüz etkilemediği" veya "ilkel" olarak nitelendirilmiş insanların halka açık sergileriydi. En çok 19. ve 20. yüzyıllarda meşhurdu. Bu sergiler genellikle sergi kültürünün varsayılan aşağılığını vurguladı ve "Batı toplumu"nun üstünlüğünü ima etti. Bu tür sergiler varlıkları boyunca alçaltıcı, aşağılayıcı ve insanlıktan çıkarıcı doğaları konusunda tartışmalara yol açtı. Egzotik insanları, farklılıklarını abartan bir karikatüre benzer şekilde sergileyen sirklerin ve "ucube gösterileri"nin bir parçası olarak başladı. Daha sonra, sergilerin batı kültürüne göre daha düşük olduğunu vurgulayan ve boyun eğdirilmeleri için daha fazla gerekçe sağlayan bağımsız gösterimler haline geldi. Bu tür gösterimler, birçok Dünya fuarında yer aldı ve daha sonra hayvanlardan oluşturulan hayvanat bahçelerinin bölümlerine dönüştü.

Mindanao'da köle olan ve denizde ölen annesiyle birlikte William Dampier tarafından satın alınan Miangas'lı Giolo (gerçek adı Jeoly). Jeoly, 1691'de Londra'da çiçek hastalığından ölene kadar tek kişilik bir insanat bahçesi olarak üç ay boyunca para karşılığı sergilendi.

1889'da Maître tarafından Paris'e getirilen Tierra del Fuego (Arjantin Patagonyası) yerlileri.

Batılı olmayan dünyanın tamamına dair emperyalist bir görüş, bu sergileri Beyazların yerli insan ve insan olmayan sakinleri yöneten hayvan bakıcıları şeklinde tanımlayan geniş bir hayvan parkı olarak tasvir etti.

Viktorya döneminden sonra insan sergilerinin önemi yavaş yavaş azaldığından hayvanat bahçeleri günümüze kadar birçok tartışmayı beraberinde getirmektedir.

Kaynakça

^ . Independent Türkçe. 3 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.
^ . Haberturk.com. 31 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.
^ . Sözcü. 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.
^ . Yeni Akit. 14 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.
^ . Zafer Dergisi. 27 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.
^ . Esquiremag.ph. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2020.
^ Abbattista (2016). "World Expositions as Time Machines: Two Views of the Visual Construction of Time between Anthropology and Futurama". World History Connected. 13 (3). 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Haziran 2021.
^ ^a ^b Moving bodies, displaying nations : national cultures, race and gender in world expositions : Nineteenth to Twenty-first century. Trieste: EUT. 2014. ISBN . OCLC 898024184.
^ Cengage Advantage Books: Understanding Humans: An Introduction to Physical Anthropology and Archaeology. Cengage Learning. 2008. s. 172. ISBN .
^ . EGO (Almanca). 15 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2020.
^ . New York Almanack. 13 Eylül 2020. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. Non-Western society was an 'animal' park; the social Darwinist its zookeeper.

Dış bağlantılar

Pascal Blanchard (Ağustos 2000). "Human zoos - Racist theme parks for Europe's colonialists". Le Monde Diplomatique. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Haziran 2021. ; Pascal Blanchard (Ağustos 2000). "Ces zoos humains de la République coloniale". Le Monde Diplomatique (Fransızca). 5 Nisan 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Haziran 2021.
"On A Neglected Aspect Of Western Racism" 25 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde . - Kurt Jonassohn, Aralık 2000
The Colonial Exposition of May 1931 15 Aralık 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . - Michael Vann
"Adelaide İnsanat Bahçesi resmi websitesi" 7 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Qureshi, Sadiah (2004), "Displaying Sara Baartman, the 'Hottentot Venus", History of Science 42:233-257. .

[1] . Independent Türkçe. 3 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.

[2] . Haberturk.com. 31 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.

[3] . Sözcü. 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.

[4] . Yeni Akit. 14 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.

[5] . Zafer Dergisi. 27 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021.

[esquiremag.ph-6] . Esquiremag.ph. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2020.

[7] Abbattista (2016). "World Expositions as Time Machines: Two Views of the Visual Construction of Time between Anthropology and Futurama". World History Connected. 13 (3). 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Haziran 2021.

[Abbattista_2014-8] Moving bodies, displaying nations : national cultures, race and gender in world expositions : Nineteenth to Twenty-first century. Trieste: EUT. 2014. ISBN . OCLC 898024184.

[9] Cengage Advantage Books: Understanding Humans: An Introduction to Physical Anthropology and Archaeology. Cengage Learning. 2008. s. 172. ISBN .

[ieg-ego.eu-10] . EGO (Almanca). 15 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2020.

[11] . New York Almanack. 13 Eylül 2020. 23 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021. Non-Western society was an 'animal' park; the social Darwinist its zookeeper.