Bağdat Kuşatması (1625-1626)

Bağdat Kuşatması (13 Kasım 1625-3 Temmuz 1626), 1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşı'nda bir evre. Hafız Ahmed Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu 1623'te İranlıların eline geçen Bağdat'ı 7 ay 20 gün kuşatmasına karşın geri alamadı.

Kuşatma öncesi

Serdar-ı ekremliğe tayin edilen sadrazam Hafız Ahmed Paşa 5 Mayıs 1625'ten itibaren Bağdat’ı geri almak amacıyla Diyarbakır’da sefer hazırlıklarına ve kuvvet toplamaya başladı. Bununla birlikte, kuşatma için yeterli olmayan top ve kuşatma gereçleriyle Bağdat'a doğru ilerledi.

Bağdat'taki Safevî muhafızların Meşhed’e Hüseyin’in türbesini ziyarete gittiklerini öğrenen Ahmed Paşa bu muhafızlerın dönüş yolunu kesmek için Diyuarbakır Beylerbeyi Murad Paşa ve Anadolu Beylerbeyi İlyas Paşa komutasında 15.000 kişilik bir birliği ileri sürdü. Kendisi de ordunun ana kısmıyla Mardin ve Musul üzerinden 1625 Ekim'inde Kerkük’e, Kasım'da ise Bağdat önlerine ulaştı ve kaleyi kuştma altına aladı.

Kuşatma

Buna mukabil, Osmanlı ordusu Bağdat'ın etrafını tam anlamıyla saramadığından takviye İran kuvvetleri kaleye girmeye devam etti. Osmanlı ordusu kaleye yaptığı hücumlarda başarı kazanamazken, kuşatmanın 70. günü Şah Abbas 30.000 kişilik Safevî ordusuyla Dicle nehri boyundan kalenin yardımına geldi. Zeynel Han komutasındaki 10.000 kişilik bir başka Safevî birliği ise Osmanlı ordusunun gerisine sarkarak ikmal yollarını kesti. Bunun sonucunda Osmanlı ordusuna zahire getirmekte olan 3.000 kişilik bir kafile, Şehriban civarında bu birliklere esir düştü.

İki cephede mücadele vermek zorunda kalan Osmanlı ordusu Şah Abbas'ın ordusuyla üç şiddetli muharebeye tutuştu.

Kuşatma sonrası

Ayrıca bakınız

• 1623-1639 Osmanlı-Safevî Savaşı

Kaynakça