Bir Müzisyenin Portresi italyanca Ritratto di musico yaygın olarak italyan Rönesans sanatçısı Leonardo da Vinci ye

Bir Müzisyenin Portresi (İtalyanca: Ritratto di musico), yaygın olarak İtalyan Rönesans sanatçısı Leonardo da Vinci'ye atfedilen bitmemiş bir tablodur. 1483-1487. Leonardo Milano'dayken üretilen eser, küçük bir ceviz ağacından panel üzerine yağ ve belki de tempera ile boyanmıştır. Bilinen tek erkek portre resmidir ve bakıcısının kimliği bilim adamları arasında yakından tartışılmıştır.

Bir Müzisyenin Portresi


Sanatçı	Leonardo da Vinci
Yıl	1483-1487
Boyutlar	44,7 cm × 32 cm (17,6 in × 13 in)
Konum	, Milano

Belki de Antonello da Messina'nın Erken Hollanda portre resim stilini İtalya'ya tanıtmasından etkilenen çalışma, 15. yüzyılda Milano'da hakim olan profil portresinden dramatik bir değişime işaret ediyor. Leonardo'nun orada yaptığı Kayaların bakiresi ve Erminli Leydi gibi diğer resimleriyle pek çok benzerliği paylaşıyor, ancak Müzisyenin Portresi, o zamandan beri Pinacoteca Ambrosiana'da bulunduğu şehirde kalan tek panel resmidir. En az 1672 tarihi olarak bilinmekte. Komisyonun güncel bir kaydı yoktur. Leonardo'nun diğer eserleriyle üslup benzerliklerine dayanarak, güncel olanların çoğu en azından bakıcının yüzünü ona atfediyor. Resmin geri kalanı üzerindeki belirsizlik, Leonardo'nun çalışmasına özgü olmayan, vücudun sert ve katı niteliklerinden kaynaklanmaktadır. Bu, resmin bitmemiş haliyle açıklanabilirken, bazı bilim adamları Leonardo'nun öğrencilerinden biri tarafından yardım edildiğine inanıyor. Portrenin samimiyeti, özel bir komisyonu veya kişisel bir arkadaş tarafından bir kişiyi gösteriyor. 20. yüzyıla kadar Milano Dükü ve Leonardo'nun işvereni Ludovico Sforza'nın gösterilmesi düşünülüyordu. Fakat, 1904-1905 restorasyonu sırasında, üst boyamanın kaldırılması, bakıcının bir müzisyen olduğunu gösteren notaları tutan bir eli ortaya çıkardı. Milan'da aktif olan birçok müzisyen bakıcı olarak önerildi; Franchinus Gaffurius, 20. yüzyıl boyunca en çok tercih edilen adaydı, ancak 21. yüzyılda bilimsel görüş Atalante Migliorotti'ye kaydı. Diğer dikkate değer öneriler arasında Josquin des Prez ve Gaspar van Weerbeke var, ancak bu iddiaların hiçbirini doğrulayacak tarihsel bir kanıt yok. Çalışma, stoacı ve ahşap nitelikleri nedeniyle eleştirildi, ancak yoğunluğu ve konunun yüzündeki yüksek ayrıntı seviyesi ile dikkat çekmiştir.

Açıklama

Bir Müzisyenin Portresi

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

İlgili resim, küçük, 44,7 cm x 32 cm (17,6 inç x 12,6 inç) bir ceviz ahşap panel üzerinde yağ ve belki de tempera ile yapılmıştır. Sağ eli katlanmış bir nota parçası tutan büst uzunluğunda ve dörtte üç oranında genç bir adamı tasvir ediyor. Resim, yüz ve saç dışında büyük ölçüde bitmemiş, ancak genel olarak iyi durumda, sadece sağ alt köşede hasar var. Sanat tarihçisi Kenneth Clark, Leonardo'nun hayatta kalan eserlerinden müzisyenin renklerin zamanla solmasına rağmen belki de en iyi şekilde korunmuş resim olduğunu belirtti. Eserin alt kısmı biraz kırpılmış olabilir. Özellikle başın arkasına doğru az miktarda rötuş var; sanat tarihçisi Frank Zöllner, bu rötuşun boynun ve dudakların sol tarafında bir miktar başarısız gölgelemeye neden olduğunu kaydetmiştir. Siyah arka planıyla portre, Leonardo'nun daha sonraki portrelerini anımsatıyor; Erminli Leydi ve La Belle Ferronnière, bakıcının vücudu ve kafası aynı yöne baktığı için onlardan farklı. Biyografi yazarı Walter Isaacson, çalışmanın bitmemiş halinden dolayı portrenin gölgelerinin açıkça sert olduğunu ve portrenin kendisinin Leonardo'nun resimlerinde tipik olarak bulunan ince yağlı boya katmanlarından daha azını içerdiğini belirtti.

Müzisyen

Bakıcının omuz hizasında kıvırcık saçları vardır, kırmızı bir bere takar ve izleyicinin görüş alanı dışındaki bir şeye dikkatle bakar. Bakışları, dikkati yüzüne, özellikle büyük camsı gözlerine odaklayan dikkatli ışıklandırmayla yoğunlaşır. Sıkı beyaz bir atlet giymektedir. Siyah dublörünün resmi bitmemiş ve kahverengimsi-turuncu çalınmasının sadece altı boyanmıştır. Renkler, muhtemelen küçük yeniden boyama ve kötü koruma nedeniyle soldu. Çalışmanın teknik incelemesi, ikilinin muhtemelen başlangıçta koyu kırmızı ve çalınan parlak sarı olduğunu ortaya çıkardı. Ağız bir gülümsemeyi ima ediyor ya da adamın şarkı söylemek üzere olduğunu ya da yeni şarkı söylediğini gösteriyor. Yüzünün dikkate değer bir özelliği, çerçevenin dışındaki ışığın gözlerindeki etkisidir. Işık her iki gözün öğrencilerini genişletir, ancak doğru sağ, soldan çok daha fazla, bu mümkün olmayan bir şey. Bazıları bunun sadece dramatik bir etki olduğunu, böylece izleyicinin müzisyenin yüzünün solundan sağına doğru bir hareket hissi duyduğunu iddia etti. Sanat tarihçisi Luke Syson, "Gözler, müzisyenin belki de en çarpıcı özelliği, görmenin en soylu duygusu ve ressamın en önemli aracı olarak önceliği olduğunu" yazdı.

Nota

Bir Müzisyenin Portresi

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Garip ve narin bir şekilde tutulan sert bir şekilde katlanmış kağıt parçası, üzerinde nota ve harflerin yazılı olduğu bir nota parçasıdır. Resmin alt kısmının kötü durumda olması nedeniyle notlar ve harfler büyük ölçüde okunaksızdır. Bu, bazı akademisyenlerin mektupların söylediklerini varsaymaktan, genellikle kendi yorumlarını müzisyen kimliği teorilerini desteklemek için kullanmaktan alıkoymadı. Sanat tarihçisi Martin Kemp, "Cantore Angelico ", İtalyanca" melek şarkıcı "anlamına gelir. Notlar, konunun bir müzisyen olduğunu kuvvetle ima etmekten başka, resme çok az netlik kattı. Bunlar mensural notasyondadır ve bu nedenle muhtemelen çok sesli müzik gösterirler. Leonardo'nun Windsor Kalesi Baskı Odası'nda müzikal notasyonlu reddeden günümüze kalan çizimleri, resimdeki müziğe benzemiyor. Bu, bu bestecinin Leonardo'ya ait olmadığını ve besteciyi ve müziğin önemini bilinmediğini düşündürmektedir.

İlişkilendirme

Giovanni Ambrogio de Predis'in Portresi

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Leonardo'ya atıf önceki yüzyıllarda tartışmalı olsa da, modern sanat tarihçileri artık bir Müzisyenin Portresi'ni orijinal eserlerinden biri olarak görüyor. Eserin Leonardo'ya atfedilmesine ilişkin şüpheler, neredeyse resim bilindiği süreden beri mevcuttur. Pinacoteca Ambrosiana için bir 1672 kataloğunda ilk görünüşü onu Leonardo tarafından listelenmiş, ancak koleksiyonun 1686 envanterinde Bernardino Luini'ye atfedilmiştir. Bu, hızla çizildi ve "veya daha doğrusu Leonardo" olarak değiştirildi. 1798'de Ambrosiana, portreyi "Luini okulu" na bağladı, ancak kısa süre sonra Leonardo tarafından yeniden yayımlandı. 1672'de ilk listelendiğinde, "bir dük komisyonundan beklenebilecek tüm zarafete" sahip olarak tanımlandı, bu da konunun Milan Dükü Ludovico Sforza olduğu düşünüldüğünü ima ediyordu. Resim yapıldığında Leonardo'nun işvereni. Buda, bilim adamlarının Ambrosiana'daki Bir Leydi Portresi'nin bir kolye olduğuna inandıkları 20. yüzyıla kadar kabul edildi, şimdi Giovanni Ambrogio de Predis'e atfedildi, ancak o zamanlar Leonardo d'Este'nin bir portresi olduğu düşünülüyordu. Ludovico'nun karısı, 20. yüzyılın ortalarında, Leonardo uzmanı Angela Ottino della Chiesa, Leonardo'ya atıfta bulunmayı destekleyen on bir akademisyen belirledi; eseri Ambrogio de Predis'e atfeden sekiz kişi; kararsız iki kişi ve bunu Leonardo'nun öğrencilerinden biri olan Giovanni Antonio Boltraffio'nun işi olarak gören birisi olarak düşünülebilir.

Portre komisyonunun mevcut kaydı yoktur. Leonardo'ya atfedilmesi, diğer eserlerine üslup ve teknik benzerliklere dayanmaktadır, özellikle de Kayaların Bakiresi Louvre'daki meleğin yüzü ve Wilderness'taki Aziz Jerome'daki ünlü figürün yüzü. Leonardo'nun popüler hale getirdiği bir tarz olan portrenin koyu arka planı, bu atfı, Erminli Leydi, La Belle Ferronnière ve Vaftizci Aziz John gibi onun tarafından daha sonraki resimlerinde görüldüğü şekliyle daha da güçlendiriyor. Özellikle Erminli Leydi, X-ışını testinden Müzisyene birçok üslup benzerliği göstermiştir. Leonardo'nun tarzının diğer tipik özellikleri arasında melankolik atmosfer, hassas gözler, belirsiz ağız (yeni kapanmış veya açılmak üzere gibi görünüyor) ve daha önceki portresi Ginevra de 'i anımsatan kıvırcık saçlar sayılabilir. Leonardo'nun bir diğer özelliği de, o zamanlar Lombardiya'daki diğer sanatçılar tarafından yaygın olarak kullanılmamasına rağmen tercih ettiği ve önerdiği bir ortam olan ceviz ağacının kullanılmasıdır. Bu atıf, farklı derecelerde genişleyen müzisyenin gözlerinin öğrencilerinin karşılaştırılmasıyla da destekleniyor; Leonardo'nun not defterlerindeki yazılar ise şu şekilde:

Resmin atfedilmesine yönelik meydan okuma, Leonardo'nun alışılagelmiş resimlerinden farklı olan, katı ve stoacı tavrından kaynaklanmaktadır. Bazı akademisyenler bunu resmin bitmemiş durumunun bir sonucu olarak düşünürken diğerleri giysinin ve gövdenin Leonardo'nun bir öğrencisi tarafından boyandığını öne sürdüler; Leonardo'ya yardım edilirse, en çok alıntı yapılan adaylar Boltraffio ve Ambrogio de Predis, üslubunun portrenin sert ve katı niteliklerine daha yakın olmasından dolayı, Sanat tarihçisi Carlo Pedretti'ye göre, Leonardo'nun başka bir öğrencisi olan Boltraffio ve Marco d'Oggiono, gözleri portreyle aynı şekilde tasvir ederek, eser üzerinde Leonardo ile işbirliği yapmış olabileceğini öne sürüyor. Sanat tarihçisi Pietro Marani, Leonardo'nun 1480'lerin ortalarında asistanlarının olmasının pek olası olmadığını ve öyle olsa bile, bir resmi ya da kişisel bir arkadaş için bir portreye yardım etmeyeceklerini belirtti. Marani'nin iddialarına rağmen, Leonardo'nun yardım edilip edilmediğine dair modern bilimsel fikir birliği belirsizliğini koruyor: Zöllner, "artık Leonardo'nun yüzü infaz ettiği, Boltraffio'nun ise tüm üst vücut tarafından verildiği kabul edildi", ise sadece Syson'a göre bilim adamlarının "önemli bir azınlığı" tam bir atıfla aynı fikirde değildi. [4] Resmin olası işbirlikçi doğası üzerindeki tartışmalara rağmen, çoğu bilim insanı, resmin tamamı Leonardo'nun elinde değilse, yüzün en azından öyle olduğu konusunda hemfikirdir.

Flört

Sanat tarihçileri eseri Leonardo'nun ilk Milano dönemine (c. 1482-1499) yerleştirir, bu dönemdeki diğer eserlerle benzerliklerinden dolayı, X-ışını testi yoluyla bulunan bir Ermine ile Leydi'ye üslup benzerlikleri ve Kayaların Bakiresi'nde chiaroscuro'nun işlenmesi ve bronz bir at heykeli için yaptığı eskizler. Daha eski kaynaklar, çalışmayı bu dönemin ortasına tarihlendiriyor 1485-1490 ve 1490 tarihleri verilmiştir. Syson ve Marani de dahil olmak üzere modern bilim adamları, Leonardo'nun portreyi 1487'den çok daha sonra gerçekleştiremeyeceğini gözlemlemişlerdir, bunun gibi anatomik çalışmaları tarafından bildirilen daha sonraki çalışmalarının incelik ve gerçekçiliğinden yoksun olduğu düşünülmektedir. Erminli Leydi; Leonardo, insan anatomisi, özellikle de kafatasının anatomisi üzerine bir çalışmayı ancak 1489'da gerçekleştirdi. Bu nedenle, resmin artık dönemin başlarında, 1480'lerin ortalarında genellikle 1483 ile 1487 arasında tamamlandığı düşünülmektedir.

Arka Fon

Tarihsel Bağlamı

Bir Müzisyenin Portresi, 15. yüzyıl Milano'sunda yaygın olan portre biçiminden radikal bir sapmadır. Milanlı seyirci, İtalya'daki diğer yerlerden daha sanatsal açıdan muhafazakârdı ve Zanetto Bugatto, Vincenzo Foppa ve Ambrogio Bergognone gibi portrelerin hepsi olmasa da çoğunun profilde olmasını beklerdi. Bakıcının üç çeyrek profili, portrelerin genellikle düz siyah bir arka plana yerleştirildiği Erken Hollanda resminde zaten yaygındı. Antonello da Messina, Bir Adamın Portresi (Il Condottiere) ve Kızıl Şapkalı Bir Adamın Portresi gibi çalışmalarla Venedik ve Sicilya'da benzer siyah arka plan ve üç çeyrek görünüm portrelerini tanıtacaktı. Leonardo muhtemelen Antonello'nun tarzından etkilenmiş olabilir ve sanatçının çalışmalarını Antonello'nun 1476 yılında Milano'ya yaptığı kısa ziyaret sırasında veya 1486'da Venedik'te eski öğretmeni Andrea del'i ziyaret ederken şehirde görmüş olabilir. Verrocchio. Sanat tarihçisi Daniel Arasse Bir Müzisyenin Portresi'nin Leonardo'nun portrelerinden Antonello'nun portresine en çok benzeyen olmasına rağmen, figürün sadece Antonello'nun portrelerinin çoğunun değil, aynı zamanda Leonardo'nun da diğer portreleridir. Leonardo'nun çevresinden bir sanatçının Pinacoteca di Brera'daki Genç Adam Portresi (c. 1490-1491), bir Müzisyenin Portresi'nden büyük ölçüde etkilenmiştir.

Kırmızı Şapkalı Adamın Portresi, 1475-1476, Antonello.

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Il Condottiere, c. 1475, Antonello. Louvre, Paris.

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Genç Bir Adamın Portresi, 1490-1491, Leonardo Çemberi

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Köken ve sergi geçmişi

Bir Müzisyenin Portresi, Leonardo'nun bilinen tek erkek portre resmi ve Milano'da kalan tek panel resmidir. Marani, eserin büyük olasılıkla özel kullanım amaçlı olduğunu kaydetti. Genellikle o zamanlar müze koleksiyonunun büyük bir kısmını oluşturan kurucusu Kardinal Federico Borromeo'nun Ambrosiana'ya hediye ettiği eserler arasında yer almadığı düşünülmektedir. Leonardo'nun The Virgin and Child with Saint Anne ve Saint John the Baptist ve Codex Atlanticus gibi ünlü eser koleksiyoncusu Galeazzo Arconati tarafından 1637'de Ambrosiana'ya verilmiş olması muhtemeldir. Eser ilk olarak 1672'de Pietro Paolo Bosca tarafından Ambrosiana'da kataloglandığında belgelendi. Kaynaklar, Napolyon'un Müzisyen Portresi'ni 1796'da Fransa'ya götürüp götürmediğine göre değişir. Marani, yağmalandığını belirtti, ancak Syson, Fransızların Codex Atlanticus'u daha değerli gördüğünü ve onun yerine aldığını belirtti.Her iki bilim adamı da 1798'de Ambrosiana'da olduğu konusunda hemfikir. Portre, 2011-2012 sergisi Leonardo da Vinci: Milano Mahkemesinde Londra Ulusal Galeri'de 2015 Leonardo 1452-1519: Milano Kraliyet Sarayı'nda Il Disegno del Mondo sergisinde sergilendi.

Bakıcının kimliği

Resim 1

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Resim 2

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Resim 3

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Bakıcının Ludovico olarak tanımlanması, Luigi Cavenaghi ve Antonio Grandi tarafından 1904-1905 restorasyonunda bir üst boya tabakası kaldırılana ve el tutan notalar ortaya çıkana kadar kabul edildi. Bu, akademisyenleri konunun Ludovico değil, Leonardo ile aynı zamanda Milano'da bir müzisyen olduğuna inanmaya yöneltti. Bu keşiften bu yana, bakıcı olarak çok sayıda aday önerildi; ancak kimliği belirsizliğini koruyor. Adam belkide, Leonardo ve stüdyosunun başka çalışmalarında yer almış olabilir. Ulusal Galeri'deki akademisyenler, Francesco Napoletano'nun [it] Profildeki Bir Gençlik Portresi ile Leonardo'nun Profildeki Genç Büstü çiziminin aynı kişiye ait olduğunu öne sürdüler. Çeşitli tarihi adaylar'da önerildi, ancak kesin kanıtlar henüz yok.

Franchinus Gaffurius

Mimarlık tarihçisi Luca Beltrami'nin Franchinus Gaffurius (1451-1522) önerisi, 20. yüzyılın başlarında önde gelen aday oldu. Gaffurius, Milano'da bir rahip ve önde gelen bir müzik teorisyeni, Ludovico Sforza için saray müzisyeni ve Milano Katedrali'nin maestro di cappella'sıydı. Leonardo'yu tanıdığından ise emindir. 1496 müzik eseri Practica Musicae, Leonardo'nun çeşitli gravürlerini içermektedir. Ayrıca Beltrami, "Cant" ve "Ang" harflerinin Latince "Cantum Angelicum" dan kısaltıldığını ve Gaffurius'un bir başka müzik eseri olan Angelicum ac divinum opus'a atıfta bulunduğunu öne sürdü. İkonografik kanıtlar Gaffurius ile bakıcıyla eşleşmediği için bu teoriye şüphe atıldı. Kemp, "Cant" ve "Ang" harflerinin, İtalyancada "melek şarkıcı" anlamına gelen "Cantore Angelico" yerine kolayca karşılık gelebileceğini belirtti. Resmin konusu, onu rahip olarak tanımlayacak bir rahip giysisi içinde tasvir edilmemişti ve resmin konusu genç bir adamdı, oysa Gaffurius resmin yaratıldığı sırada otuzlu yaşlarının başlarında olacaktı.

Sol üstten saat yönünde: Ludovico Sforza, Gaffurius, Gian Galeazzo Sforza ve Josquin, Portrait of a Musician (ortada)

Boy	0,43 m (1 ft 5 in)

Marani'nin 1999 tarihli incelemesi Toskana müzisyen Atalante Migliorotti'yi (1466-1532) önermektedir. O zamandan beri birçok yorumcu bu teoriyi desteklemektedir. 1482'de Migliorotti ve Leonardo, Milano'daki Ludovico Sforza mahkemesine gitmek için Floransa'dan ayrıldı. Arkadaş oldukları biliniyordu ve Leonardo'nun Migliorotti'ye lavtayı öğrettiğine inanılıyordu. Resmin tasavvuru sırasında Migliorotti, onlu yaşlarının sonlarında veya yirmili yaşlarının başlarında olacak ve onu makul bir aday yapacaktı. Ek olarak, Codex Atlanticus'un 1482 envanterinde Leonardo, "yüzü kaldırılmış bir Atalante portresi" listeledi. Bunun bir çalışma veya daha eski bir versiyonu olduğu düşünülüyor., Bir Müzisyenin Portresi. Mevcut portrenin samimi doğası, konunun kişisel bir arkadaş olmasını özellikle olası kılıyor. Bu teoriye karşı ana argüman, konunun yüzünün 1482 notunda anlatıldığı gibi yükseltilmemesidir. Ancak Marani, müzisyenin yüzü gerçek anlamda kaldırılmasa da, "yüzünü müzik sayfasından yeni kaldırmış bir şarkıcıya işaret eden ifadenin yükseldiğini" belirtti. Franchinus Gaffurius'un önde gelen aday olarak yaygın şekilde reddedilmesinden bu yana, Migliorotti artık birçok yorumcu tarafından tercih ediliyor.

Josquin des Prez

1972'de Belçikalı müzikolog Suzanne Clercx-Lejeune [fr], Fransız şarkıcı ve besteci Josquin des Prez'i (c. 1450-55-1521) bakıcı olarak önerdi. Josquin, Leonardo ile eşzamanlı olarak 1480'lerde Sforza ailesinin hizmetinde çalıştı. Clercx-Lejeune, notalar üzerindeki kelimelerin "Cont" ("Contratenor" un kısaltması), "Cantuz" (Cantus) ve "AZ" ("Altuz" un kısaltması) olduğunu öne sürdü ve bu Josquin'in kitleleri, motetleri ve şarkıları gibi alçalan melodik çizgiye sahip bir şarkıyla ilişkilendirildikleri anlamına geliyordu. Bu teori o zamandan beri itibarını yitirdi; notasyon büyük ölçüde okunaksız ve birçok besteci bu şekilde yazıyordu. Gaffurius gibi, Josquin'in diğer portreleri de bakıcıya benzerlik göstermiyor ve otuzlu yaşlarının ortasında bir rahip olarak, resmin konusu olması pek olası değildi.

Gaspar van Weerbeke

Sanat tarihçisi Laure Fagnart, 2019'da bakıcının Hollandalı bir besteci ve şarkıcı olan Gaspar van Weerbeke (c. 1445-1516) olduğunu öne sürdü. Weerbeke, Leonardo ile aynı zamanda Sforza ailesi için çalıştı ve muhtemelen birbirlerini tanıyorlardı. Bu teori, Galeazzo Maria Sforza'dan Gotardo Panigarola'ya mahkeme için müzisyenlerin kıyafetleri ile ilgili mektuplardan alıntı yapıyor. Abbot [Antonio Guinati] ve Cordier'e, ikisi de bizim şarkıcılarımız. " Fagnart'ın da belirttiği gibi, mektup Weerbeke'yi kesinlikle portre ile ilişkilendirmek için çok belirsiz bir şekilde belirtilmiştir. Ayrıca Weerbeke, Josquin ve Gaffurius ile aynı konuyu sunar; Weerbeke 30'lu yaşlarında ve muhtemelen bakıcı olamayacak kadar yaşlı olurdu.

Others

Leonardo'nun Milano'dayken kendisiyle birlikte yaşadığı göz önüne alındığında, Gian Galeazzo Sforza (1469-1494) önerildi ve orijinal, belirsiz, portre açıklamasında Milano Dükü'nü tasvir ettiği belirtildi. Syson, Ludovico iktidara gelmeden önce Gian Galeazzo tahtın haklı varisi olduğu için bu tanımlamanın özellikle anlamlı olacağını belirtti. Bununla birlikte, bunu destekleyecek doğrudan bir kanıt yok ve notaların ortaya çıkarılması, Gian Galeazzo'nun bir müzisyen olduğu bilinmediği için bunu pek olası değil. İtalyan bir lutenist ve besteci olan Francesco Canova da Milano (1497-1543) ve Flaman şarkıcı Giovanni Cordier, somut kanıtlar olmasa da önerildi. Hollandalı illüstratör Siegfried Woldhek, Bir Müzisyenin Portresi'nin Leonardo'nun üç otoportresinden biri olduğunu öne sürdü.

Eleştirel görüş

Portrait of a Musician'ın eleştirel görüşü tarihsel olarak karışıktır ve bilim adamları bazen ona Leonardo'ya tam bir atıfta bulunma konusunda isteksiz davranırlar. 19. yüzyıl sanat tarihçisi Eugène Müntz, "Rembrandt'a layık modelleme gücünü" tamamladı, ancak eseri somurtkan bir ifade, zayıf renk ve eksiklik nedeniyle eleştirdi. Marani'ye göre, bu yorumlar büyük ölçüde Müntz'in analiz için çok zayıf bir yeniden üretim kullanmasıyla açıklanabilir. Müntz gibi, Zöllner de eserin eksikliğinde ve anlatımında hata buldu; ayrıca pozunun Ginevra de 'Benci'ninkinden daha aşağı olduğunu düşünüyordu. Sanat tarihçisi Jack Wasserman, portrenin Leonardo'nun diğer çalışmalarının tipik yüz yoğunluğundan yoksun olduğunu belirtti; ancak Syson ve Kemp, bakıcının yoğun bakışlarını övdü ve sanat tarihçisi Alessandro Vezzosi bu konuda şunları söyledi: çalışma "Leonardo eşi benzeri görülmemiş bir psikolojik yoğunluğa ulaşır ve Lady'de bir Ermin ile yüceliğe ulaşır." Chiaroscuro bir tartışma konusu olmuştur: Zöllner ve diğer bilim adamları bunu "aşırı vurgulu" olarak eleştirdiler; Syson bunu dramatik ve zorlayıcı olarak değerlendirdi; asaacson ise gölgelemeyi eleştirdi ancak gözlerin ışıklandırmasını övdü. Syson, eserin bitmemiş halinin bu olumsuz tepkileri büyük ölçüde açıkladığını belirtti.

Yorumlama

Çağdaş kayıtların azlığı nedeniyle, bazı bilim adamları resmin amacına ilişkin teoriler önermişlerdir. Bazıları, deneğin yüzündeki gerilimin, o yeni bitirdiği veya performans gösterme sürecinde olduğu için yoğun olduğuna inanıyor. Diğer bilim adamları, resmi, Leonardo'nun, resmin şiir, heykel ve müzik gibi diğer sanat formlarına üstünlüğüne dair kendi kendini ilan eden ideolojisinin bir temsili olarak görürler. Leonardo, Tamamlanmamış Resim Üzerine İncelemesinin başında şunları söyledi:

Müziğin Kız Kardeşi ve Küçük'ü Resme Nasıl Denilmesi Gerekiyor. Müzik, işitmeye, göze ikinci bir duyuya bağlı olduğu ve aynı zamanda çalışan orantılı kısımlarının birleşiminden armoni oluşturduğu için resmin kardeşinden başkası kabul edilmemelidir. [Bu parçalar], üyeleri tarafından bir orantılılığı çevreleyen bir veya daha fazla harmonik tempo içinde ortaya çıkmaya ve ölmeye sınırlıdır; böyle bir armoni, [ilgili] üyeleri tarafından insan güzelliğini yaratan çevresel çizgilerden farklı değildir. Yine de resim müziğin üstündedir ve müziğe hükmeder, çünkü ne yazık ki müzik gibi yaratıldıktan hemen sonra ölmez. Aksine resim varlığını sürdürür ve aslında tek bir yüzeyde olanı canlı olarak gösterir. - Leonardo da Vinci, Resim Üzerine Bir İnceleme (1490-1492)

Görünüşe göre bu sözler, resmin maddi ve kalıcı fiziksel niteliklerinin aksine müziğin geçici doğasını onaylamıyor. Bu teori, genç adamın gözlerindeki üzüntünün, müziğin bir performanstan sonra kaybolduğu fikrine bağlı olduğunu öne sürüyor. Başka bir yorum, Leonardo'nun adamın güzelliğini tasvir etmek için harekete geçirilmiş olmasıdır. Resmin garip ve görünüşte samimi estetiği düşünüldüğünde, büyük olasılıkla yakın bir arkadaş için kişisel bir hediye olarak yapılmış olmasıdır.