Döviz kuru riski döviz riski veya kur riski olarak da bilinir bir yerel para birimi dışındaki bir para birimi cinsi

Döviz kuru riski (döviz riski veya kur riski olarak da bilinir), bir yerel para birimi dışındaki bir para birimi cinsinden ifade edildiğinde ortaya çıkan bir finansal risktir. Döviz kuru riski, işlemin tamamlandığı tarihten önce yerel para birimi ile para birimi arasındaki kurda olumsuz bir değişiklik riski olduğunda ortaya çıkar.

Döviz kuru riski, bir firmanın yabancı bağlı ortaklığının konsolide kuruluşun yerel para birimi dışındaki bir para biriminde mali tablolarını tutması durumunda da mevcuttur. Mal ve hizmet ihraç eden veya ithal eden veya yabancı yatırım yapan yatırımcılar ve işletmeler döviz kuru riskine sahiptir ancak riski yönetmek (yani azaltmak) için adımlar atabilirler.

Tarihçe

Uluslararası Bretton Woods sistemi altında birçok işletme kur riskiyle ilgilenmiyordu ve bunu yönetmedi. Firmalar, Bretton Woods sisteminin çöküşünün ardından dalgalı döviz kurlarına geçene kadar, döviz kuru dalgalanmalarından kaynaklanan artan bir riske maruz kaldılar ve risklerini korumak için artan hacimde finansal türevler alıp satmaya başladılar. Meksika pezosu krizi, Asya para krizi, 1998 Rusya mali krizi ve Arjantin pezosu krizi gibi 1990'larda ve 2000'lerin başlarında yaşanan döviz krizleri, dövizde önemli kayıplara yol açtı ve firmaların döviz risklerine daha fazla dikkat etmelerine yol açtı.

Döviz kuru riski türleri

Ekonomik risk

Bir firma, piyasa değerinin beklenmedik döviz kuru dalgalanmalarından etkilenmesi derecesine kadar ekonomik riske (aynı zamanda tahmini risk olarak da bilinir) sahiptir; bu, firmanın rakipleriyle ilgili pazar payını, firmanın gelecekteki nakit akışlarını ve nihayetinde firmanın değerini ciddi şekilde etkileyebilir. Ekonomik risk, gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değerini etkileyebilir. Yabancı bir ülkede satılan bir mala olan talebi etkileyen döviz kurlarındaki değişim ekonomik riske bir örnek olabilir.

Ekonomik riske bir başka örnek, makroekonomik koşulların yabancı bir ülkedeki yatırımı etkileme olasılığıdır. Makroekonomik koşullar arasında döviz kurları, hükûmet düzenlemeleri ve siyasi istikrar yer alır. Bir yatırımı veya bir projeyi finanse ederken, bir şirketin işletme maliyetleri, borç yükümlülükleri ve ekonomik olarak sürdürülemez koşulları tahmin etme yeteneği, bu ekonomik riskleri karşılayacak yeterli gelir elde etmek için kapsamlı bir şekilde hesaplanmalıdır. Örneğin, bir Amerikan şirketi İspanya'daki bir üretim tesisine para yatırdığında, İspanyol hükûmeti, Amerikan şirketinin tesisi işletme kabiliyetini, yasaları değiştirmek veya hatta tesise el koymak gibi olumsuz yönde etkileyen değişiklikler başlatabilir veya aksi takdirde Amerikan şirketinin kârlarını İspanya dışına taşımasını zorlaştıracak. Sonuç olarak, bir yatırımın kârından ve sonuçlarından daha ağır basan tüm olası risklerin, yatırıma başlamadan önce yakından incelenmesi ve stratejik olarak planlanması gerekir. Potansiyel ekonomik riskin diğer örnekleri, dik piyasa gerileme dönemleri, beklenmedik maliyet aşımları ve mallara olan düşük taleptir.

Uluslararası yatırımlar, yerli yatırımlara kıyasla önemli ölçüde daha yüksek ekonomik risk seviyeleri ile ilişkilidir. Uluslararası şirketlerde ekonomik risk, özellikle yabancı devlet tahvillerinin alım satımı sırasında, sadece yatırımcıları değil, aynı zamanda tahvil sahiplerini ve hissedarları da büyük ölçüde etkiler. Bununla birlikte, ekonomik risk aynı zamanda küresel olarak yatırımcılar için fırsatlar ve karlar yaratabilir. Yatırımcılar, yabancı tahvillere yatırım yaparken, döviz piyasalarının dalgalanmasından ve farklı ülkelerdeki faiz oranlarından kâr elde edebilirler. Yatırımcılar, yabancı düzenleyici makamların olası değişikliklerinden daima haberdar olmalıdır. Tahvillerin büyüklükleri, türleri, zamanlaması, kredi kalitesi ve ifşaları ile ilgili değişen yasa ve yönetmelikler, yabancı ülkelerdeki yatırımları derhal ve doğrudan etkileyecektir. Örneğin, yabancı bir ülkedeki bir merkez bankası faiz oranlarını yükseltirse veya yasama organı vergileri artırırsa, yatırımın geri dönüşü önemli ölçüde etkilenecektir. Sonuç olarak, farklı para birimleri, araçlar ve endüstriler sunan birçok ülkede zaman, döviz kurları ve ekonomik kalkınmanın çeşitlendirilmesini dikkate alan çeşitli analitik ve tahmine dayalı araçlar kullanılarak ekonomik risk azaltılabilir.

Kapsamlı bir ekonomik tahmin yapılırken, birkaç risk faktörü not edilmelidir. En etkili stratejilerden biri, bir yatırımın standart ekonomik ölçütleriyle ilişkilendirilen bir dizi pozitif ve negatif risk geliştirmektir. Bir makroekonomik modelde, başlıca riskler arasında GSYİH'deki değişiklikler, döviz kuru dalgalanmaları ve emtia fiyatı ve borsa dalgalanmaları bulunur. Ekonomik sistemin istikrarını belirlemek de aynı derecede önemlidir. Bir yatırıma başlamadan önce bir firma, döviz kuru değişikliklerini etkileyen yatırım sektörünün istikrarını dikkate almalıdır. Örneğin, bir hizmet sektörü, büyük bir tüketici sektörüne kıyasla envanter dalgalanmalarına ve döviz kuru değişikliklerine sahip olma olasılığı daha düşüktür.

Koşullu risk

Bir firmanın yabancı projeler için teklif verirken, diğer sözleşmeleri müzakere ederken veya doğrudan yabancı yatırımlarla uğraşırken koşullu riski vardır. Böyle bir risk, bir firmanın, bir sözleşmenin veya müzakerenin sonucuna bağlı olarak aniden ulusötesi veya ekonomik bir döviz riskiyle karşılaşma potansiyelinden kaynaklanır. Örneğin, bir firma, bir proje teklifinin yabancı bir işletme veya hükûmet tarafından kabul edilmesini bekliyor olabilir, bu teklif kabul edilirse derhal bir alacakla sonuçlanabilir. Firma, beklerken, alacağın tahakkuk edip etmeyeceğine ilişkin belirsizlik nedeniyle koşullu bir riskle karşı karşıyadır.

İşlem riski

Şirketler genellikle birden fazla para birimini içeren bir işleme katılır. Bu işlemlerin yasal ve muhasebe standartlarını karşılamak için şirketler, ilgili yabancı para birimlerini yerel para birimlerine çevirmek zorundadır. Bir firma, döviz cinsinden bir sözleşmeden dolayı değerleri döviz kurlarında beklenmedik değişikliklere tabi olan sözleşmeye bağlı nakit akışları (alacaklar ve borçlar) olduğunda işlem riskine sahiptir. Yabancı para cinsinden nakit akışlarının yerel değerini gerçekleştirmek için, firma yabancı para birimini yerli parayla değiştirmeli veya çevirmelidir.

Firmalar, dalgalı bir döviz piyasası karşısında belirli fiyatlar ve teslim tarihleri olan sözleşmeler için müzakere ettiklerinde, oranların bir işlemin başlatılması ile uzlaştırılması veya ödeme arasında sürekli dalgalanması ile bu firmalar önemli zarar riskiyle karşı karşıyadır. İşletmeler, tüm parasal işlemleri kârlı hale getirme hedefine sahiptir ve bu nedenle döviz piyasaları dikkatle izlenmelidir.

Kamu muhasebe kurallarının uygulanması, ulusötesi riskleri olan firmaların "yeniden ölçüm" olarak bilinen bir süreçten etkilenmesine neden olur. Sözleşmeye bağlı nakit akışlarının cari değeri, her bir bilançoda yeniden ölçülür.

Çeviri riski

Bir firmanın çevrim riski, finansal raporlamasının döviz kuru hareketlerinden ne kadar etkilendiğidir. Tüm firmaların genellikle raporlama amacıyla konsolide mali tablolar hazırlaması gerektiğinden, çok uluslu şirketler için konsolidasyon süreci yabancı varlıkların ve yükümlülüklerin veya yabancı iştiraklerin mali tablolarının yabancı para biriminden yerel para birimine çevrilmesini gerektirir. Çeviri riski bir firmanın nakit akışlarını etkilemeyebilirken, bir firmanın bildirilen kazançları ve dolayısıyla hisse senedi fiyatı üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir.

Çevirme riski, bir şirketin hisse senetleri, varlıkları, yükümlülükleri veya gelirleri ile ilgili riskle ilgilenir ve bunların herhangi bir kısmı yabancı para biriminde olduğunda dalgalanan döviz kurları nedeniyle değeri değişebilir. Yabancı bir ülkede iş yapan bir şirket, sonunda ev sahibi ülkenin para birimini kendi yerel para birimine çevirmek zorunda kalacaktır. Döviz kurları değer kazandığında veya değer kaybettiğinde, yabancı para biriminin değerinde önemli, tahmin edilmesi zor değişiklikler meydana gelebilir. Örneğin, ABD şirketleri Euro, Pound, Yen, vb. Beyanları ABD dolarına çevirmelidir. Yabancı bir bağlı kuruluşun gelir tablosu ve bilançosu, çevrilmesi gereken iki mali tablodur. Ev sahibi ülkede iş yapan bir yan kuruluş, genellikle, bağlı ortaklığın ticari faaliyetlerine bağlı olarak değişebilen, o ülkenin öngörülen çeviri yöntemini izler.

İştirakler, entegre veya kendi kendine yeten bir yabancı kuruluş olarak tanımlanabilir. Entegre bir yabancı kuruluş, ana şirketin bir uzantısı olarak faaliyet gösterir ve nakit akışları ve ana şirketinkilerle oldukça ilişkili olan ticari faaliyetler. Kendi kendine yeten bir yabancı kuruluş, ana şirketten bağımsız olarak yerel ekonomik ortamında faaliyet gösterir. Hem entegre hem de kendi kendini idame ettiren yabancı kuruluşlar, bağlı ortaklığın faaliyet gösterdiği ve günlük operasyonların işlem gördüğü birincil ekonomik çevrenin para birimi olan fonksiyonel para birimini kullanır. Yönetim, her biri için uygun fonksiyonel para birimini belirlemek üzere yabancı iştiraklerinin yapısını değerlendirmelidir.

Üç çeviri yöntemi vardır: geçerli oran yöntemi, zamansal yöntem ve ABD çeviri prosedürleri. Cari kur yönteminde, tüm mali tablo satır öğeleri "cari" döviz kuruna çevrilir. Geçici yönteme göre, belirli varlıklar ve borçlar, kalemin yaratılma zamanlamasıyla tutarlı döviz kurları üzerinden çevrilir. ABD çeviri prosedürleri, yabancı iştirakleri, ikincil karakterizasyona göre değil, işlevsel para birimine göre ayırt eder. Bir firma zamansal yöntemle çeviri yaparsa, sıfır net açık pozisyona mali denge denir. Zamansal yönteme cari kur yöntemiyle ulaşılamaz çünkü toplam varlıkların eşit miktarda borçla eşleştirilmesi gerekir, ancak bilançonun öz sermaye bölümü tarihi döviz kurlarından çevrilmelidir.

Riski ölçmek

Döviz piyasaları verimli ise - satın alma gücü paritesi, faiz oranı paritesi ve uluslararası Fisher etkisi geçerli olacak şekilde - bir firmanın veya yatırımcının döviz riskiyle ilgilenmesi gerekmez. Kur riskine önemli ölçüde maruz kalınması için, genellikle üç uluslararası parite koşulundan bir veya daha fazlasından bir sapma meydana gelmesi gerekir.

Finansal risk en yaygın olarak, yüzde getiri veya değişim oranları gibi bir miktarın varyansı veya standart sapması cinsinden ölçülür. Döviz cinsinden, ilgili bir faktör, yabancı para spot döviz kurundaki değişim oranı olacaktır. Döviz kurlarındaki bir varyans veya spread, artmış riski gösterirken, standart sapma, olasılıklı bir dağılımdaki ortalama döviz kurundan ortalama olarak döviz kurlarının saptığı miktara göre döviz kuru riskini temsil eder. Daha yüksek bir standart sapma, daha büyük bir kur riskine işaret eder. Ekonomistler, sapmaların tekdüze muamelesi ve sapma değerlerinin otomatik olarak karesini alması nedeniyle, standart sapmanın bir risk göstergesi olarak doğruluğunu eleştirdiler. Finansal riski ölçmek için ortalama mutlak sapma ve yarı değişkenlik gibi alternatifler geliştirilmiştir.

Riskteki değer

Uygulayıcılar ilerlemiş ve düzenleyiciler, en kötü getirileri olan sonuçları vurgulamak için döviz kurlarındaki değişimler için bir getiri dağılımının son ucunu inceleyen risk altındaki değer VaR adı verilen bir finansal risk yönetimi tekniğini kabul etmişlerdir. Avrupa'daki bankalara, Uluslararası Ödemeler Bankası tarafından, belirli piyasa riski seviyeleri için sermaye gereksinimlerinin belirlenmesinde kendi tasarımları olan VaR modellerini kullanma yetkisi verilmiştir. VaR modelini kullanmak, risk yöneticilerinin belirli bir süre boyunca bir yatırım portföyünde kaybedilebilecek miktarı, döviz kurlarında belirli bir değişiklik olasılığı ile belirlemelerine yardımcı olur.

Riski yönetmek

İşlem riskinden korunma

Döviz kuru riskine maruz kalan firmalar, bu riski azaltmak için bir dizi riskten korunma stratejisi kullanabilir. İşlem riski, para piyasalarının, döviz türevlerinin (vadeli sözleşmeler, opsiyonlar, vadeli sözleşmeler ve swaplar gibi) kullanımıyla veya dövizle faturalama, makbuzların ve ödemelerin öncülük ve gecikmesi ve risk netleştirme gibi operasyonel tekniklerle azaltılabilir. Her riskten korunma stratejisi, işin doğasına ve karşılaşabileceği risklere bağlı olarak, onu diğerinden daha uygun hale getirebilecek kendi faydalarıyla birlikte gelir.

Forward ve futures sözleşmeleri benzer amaçlara hizmet eder: Her ikisi de, aksi takdirde olumsuz döviz dalgalanmalarını dengeleyen - belirli bir oranda belirli bir fiyat için - gelecekte gerçekleşecek işlemlere izin verir. Vadeli sözleşmeler, belirli işlemlere göre özelleştirilebildiğinden bir dereceye kadar daha esnektir, oysa vadeli sözleşmeler standart miktarlarda gelir ve diğer para birimleri gibi belirli emtialara veya varlıklara dayanır. Vadeli işlemler yalnızca belirli para birimleri ve dönemler için mevcut olduğundan, riski tamamen azaltamazlar çünkü döviz kurlarının her zaman sizin lehinize hareket etme şansı vardır. Bununla birlikte, vadeli işlemlerin standardizasyonu, onları bazıları için çekici kılan şeyin bir parçası olabilir: iyi düzenlenirler ve yalnızca borsalarda işlem görürler.

Şirketlerin potansiyel kayıpları en aza indirmek için kullanabilecekleri iki popüler ve ucuz yöntem, opsiyonlarla ve vadeli sözleşmelerle korunmaktır . Bir şirket bir opsiyon satın almaya karar verirse, işlem için "en kötü" olan bir oran belirleyebilir. Opsiyonun süresi dolarsa ve parası biterse, şirket işlemi açık piyasada uygun bir oranda gerçekleştirebilir. Bir şirket bir forward sözleşmesi yapmaya karar verirse, gelecekte belirli bir tarih için belirli bir döviz kuru belirleyecektir.

Para birimi faturalama, firmaya fayda sağlayan para birimi cinsinden faturalama işlemlerinin uygulanmasını ifade eder. Bunun döviz riskini mutlaka ortadan kaldırmadığını, bunun yerine yükünü bir taraftan diğerine taşıdığını belirtmek önemlidir. Bir firma, başka bir ülkeden ithalatını kendi para biriminde faturalandırabilir, bu da riski ihracatçıya ve kendisinden uzaklaştırır. Bu teknik göründüğü kadar basit olmayabilir; ihracatçının para birimi ithalatçınınkinden daha değişkense, firma o para biriminde faturalandırmaktan kaçınmak isteyecektir. Hem ithalatçı hem de ihracatçı kendi para birimlerini kullanmaktan kaçınmak isterse, değişimi üçüncü, daha istikrarlı bir para birimi kullanarak yapmak oldukça yaygındır.

Bir firma liderlik etmeyi ve geride kalmayı bir çit olarak görüyorsa, son derece dikkatli olmalıdır. Öncü ve gecikme, nakit girişlerinin veya çıkışlarının zaman içinde ileri veya geri hareketini ifade eder. Örneğin, bir firmanın üç ay içinde büyük bir meblağ ödemesi gerekiyorsa, ancak aynı zamanda başka bir siparişten benzer bir miktar alacak şekilde ayarlanmışsa, meblağın alındığı tarihi ödemeye denk gelecek şekilde değiştirebilir. Bu gecikme, gecikmeli olarak adlandırılır. Makbuz tarihi daha erken değiştirilirse, bu ödemeye başlanarak geçecektir.

Maruz kalma işlemi riskini azaltmanın diğer bir yöntemi, doğal riskten korunmadır (veya döviz risklerini netleştirmektir), bu, işletmeler para birimlerini değiştirdiğinde bankalar tarafından alınan marjı azaltacağı için etkin bir koruma yöntemidir; ve anlaşılması kolay bir riskten korunma şeklidir. Netleştirmeyi uygulamak için, sistematik bir yaklaşım gerekliliğinin yanı sıra riske gerçek zamanlı bir bakış ve süreci başlatmak için bir platform olacak, bu da yabancı nakit akışı belirsizliğiyle birlikte prosedürü daha zor hale getirebilir. Döviz hesapları gibi bir yedekleme planına sahip olmak bu süreçte yardımcı olacaktır. Aynı para biriminde giriş ve çıkışlarla ilgilenen şirketler, giriş ve çıkışların netini hesaplayarak ve risklerin bir kısmını veya tamamını ödeyecek yabancı para birimi hesap bakiyelerini kullanarak verimlilikler ve riskte bir azalma yaşayacaklardır.

Çeviri riskinden korunma

Çeviriye maruz kalma, büyük ölçüde anavatanındaki muhasebe standartlarının gerektirdiği çeviri yöntemlerine bağlıdır. Örneğin, Birleşik Devletler Federal Muhasebe Standartları Kurulu belirli yöntemlerin ne zaman ve nerede kullanılacağını belirler. Çeviriye maruz kalma net varlıklar ve net borçlar arasındaki farklılıklardan yalnızca döviz kuru farklarından kaynaklandığından, firmalar bir bilanço koruması uygulayarak çeviri riskini yönetebilirler. Bu mantığı takiben, bir firma, herhangi bir ödenmemiş tutarsızlığı dengelemek için uygun miktarda maruz kalmış varlık veya borç alabilir. Döviz türevleri, çevrim riskine karşı korunmak için de kullanılabilir.

Çevirme riskinden korunmak için yaygın bir teknik, çeviriden kaynaklanan nakit olmayan zararı telafi etmek için nakit kâr elde edileceği umuduyla vadeli piyasada spekülasyon yapmayı içeren bilanço riskinden korunma olarak adlandırılır. Bu, firmanın konsolide bilançosunda eşit miktarda maruz kalmış yabancı para varlık ve yükümlülük gerektirir. Bu her yabancı para birimi için başarılırsa, net çevirme riski sıfır olacaktır. Döviz kurlarındaki bir değişiklik, maruz kalan yükümlülüklerin değerini eşit derecede değiştirecek, ancak maruz kalan varlıkların değerindeki değişikliğin tersi olacaktır.

Şirketler ayrıca döviz takası veya vadeli işlem sözleşmeleri satın alarak çeviri riskini korumaya çalışabilirler. Şirketler ayrıca müşterilerden şirketin yerel para birimi cinsinden ödeme yapmalarını talep edebilir ve böylece risk müşteriye aktarılır.

Finansal riskten korunma dışındaki stratejiler

Firmalar, maliyetleri düşürmek için üretim alanlarını dikkatlice seçerek, tedarik zinciri yönetiminde esnek bir kaynak sağlama politikası kullanarak ve ihracat pazarını daha fazla sayıda ülkede çeşitlendirerek, ekonomik veya işletme risklerini yönetmek için finansal riskten korunma dışında stratejiler benimseyebilirler veya güçlü araştırma ve geliştirme faaliyetleri uygulayarak ve daha az döviz kuru riskine maruz kalma arayışında ürünlerini farklılaştırarak.

Üretim ve geliştirme için alternatif yöntemler araştırmak için daha fazla çaba sarf ederek, bir firmanın ürünlerini döviz riskine maruz bırakacak ihracat kaynaklarına güvenmek yerine yerel olarak üretmenin daha fazla yolunu keşfetmesi mümkündür. Firmalar, dünyadaki kur dalgalanmalarına dikkat ederek üretimlerini avantajlı bir şekilde başka ülkelere taşıyabilirler. Bu stratejinin etkili olması için, yeni tesisin daha düşük üretim maliyetlerine sahip olması gerekir. Yabancı bir ülkenin siyasi ve ekonomik istikrarı gibi bir firmanın taşınmadan önce dikkate alması gereken birçok faktör vardır.

Kaynakça

^ Levi, Maurice D. (2005). International Finance, 4th Edition. New York, NY: Routledge. ISBN .
^ Moffett, Michael H.; Stonehill, Arthur I.; Eiteman, David K. (2009). Fundamentals of Multinational Finance, 3rd Edition. Boston, MA: Addison-Wesley. ISBN .
^ Homaifar, Ghassem A. (2004). Managing Global Financial and Foreign Exchange Risk. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons. ISBN .
^ ^a ^b Moosa, Imad A. (2003). International Financial Operations: Arbitrage, Hedging, Speculation, Financing and Investment. New York, NY: Palgrave Macmillan. ISBN .
^ Dunn, Robert M., Jr.; Mutti, John H. (2004). International Economics, 6th Edition. New York, NY: Routledge. ISBN .
^ Pilbeam, Keith (2006). International Finance, 3rd Edition. New York, NY: Palgrave Macmillan. ISBN .
^ Reszat, Beate (2003). The Japanese Foreign Exchange Market. New Fetter Lane, London: Routledge. ISBN .
^ . investinganswers.com. 23 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ ^a ^b . www.readyratios.com. 9 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ . International Banker (İngilizce). 2 Ocak 2017. 3 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ ^a ^b . investinganswers.com. 23 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ . Kantox (İngilizce). 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ Wang, Peijie (2005). The Economics of Foreign Exchange and Global Finance. Springer Berlin.
^ Kenton, Will. . Investopedia. 17 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Kennon, Joshua. . the balance. 16 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Wang, Peijie (2005). The Economics of Foreign Exchange and Global Finance. Berlin, Germany: Springer. ISBN .
^ ^a ^b ^c Eun, Cheol S.; Resnick, Bruce G. (2011). International Financial Management, 6th Edition. New York, NY: McGraw-Hill/Irwin. ISBN .
^ Hull, John (2003). Options, futures & other derivatives (5. bas.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall. ISBN . OCLC 49355599.
^ . Investopedia. 11 Nisan 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ (İngilizce). 15 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.
^ Siddaiah, Thummuluri (2010). International financial management. Upper Saddle River, NJ: Pearson. ISBN . OCLC 430736596.
^ ^a ^b Levi, Maurice D. (2005). International finance (4. bas.). Londra: Routledge. ISBN . OCLC 55801025.
^ "FX hedging – Understanding Transaction vs. Translation Risk – CurrencyVue" (İngilizce). Erişim tarihi: 13 Aralık 2018. ^[]
^ Bhasin, Gaurav. . ProFormative. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Konuyla ilgili yayınlar

Bartram (Eylül 2013). "Foreign Currency Exposure and Hedging: Evidence from Foreign Acquisitions". Quarterly Journal of Finance.
Bartram (Haziran 2012). "Crossing the Lines: The Relation between Exchange Rate Exposure and Stock Returns in Emerging and Developed Markets" (PDF). Journal of International Money and Finance. 31 (4): 766-792. doi:10.1016/j.jimonfin.2012.01.011. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF).
Bartram (Şubat 2010). "Resolving the Exposure Puzzle: The Many Facets of Exchange Rate Exposure" (PDF). Journal of Financial Economics. 95 (2): 148-173. doi:10.1016/j.jfineco.2009.09.002. 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF).
Bartram (Ağustos 2008). "What Lies Beneath: Foreign Exchange Rate Exposure, Hedging and Cash Flows" (PDF). Journal of Banking and Finance. 32 (8): 1508-1521. doi:10.1016/j.jbankfin.2007.07.013. 22 Eylül 2017 tarihinde kaynağından (PDF).
Bartram (Aralık 2007). "Corporate Cash Flow and Stock Price Exposures to Foreign Exchange Rate Risk". Journal of Corporate Finance. 13 (5): 981-994. doi:10.1016/j.jcorpfin.2007.05.002.
Bartram (Eylül 2007). "The Foreign Exchange Exposure Puzzle". Managerial Finance. 33 (9): 642-666. doi:10.1108/03074350710776226.
Bartram (Ekim 2006). "The Impact of the Introduction of the Euro on Foreign Exchange Rate Risk Exposures". Journal of Empirical Finance. 13 (4–5): 519-549. doi:10.1016/j.jempfin.2006.01.002.
Bartram (Haziran 2004). "Linear and Nonlinear Foreign Exchange Rate Exposures of German Nonfinancial Corporations". Journal of International Money and Finance. 23 (4): 673-699. doi:10.1016/s0261-5606(04)00018-x.
Bartram (2002). "The Interest Rate Exposure of Nonfinancial Corporations". European Finance Review. 6 (1): 101-125. doi:10.1023/a:1015024825914.

[Levi_20052-1] Levi, Maurice D. (2005). International Finance, 4th Edition. New York, NY: Routledge. ISBN .

[Moffett_et_al._20092-2] Moffett, Michael H.; Stonehill, Arthur I.; Eiteman, David K. (2009). Fundamentals of Multinational Finance, 3rd Edition. Boston, MA: Addison-Wesley. ISBN .

[Homaifar_20042-3] Homaifar, Ghassem A. (2004). Managing Global Financial and Foreign Exchange Risk. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons. ISBN .

[Moosa_20032-4] Moosa, Imad A. (2003). International Financial Operations: Arbitrage, Hedging, Speculation, Financing and Investment. New York, NY: Palgrave Macmillan. ISBN .

[Dunn_&_Mutti_20042-5] Dunn, Robert M., Jr.; Mutti, John H. (2004). International Economics, 6th Edition. New York, NY: Routledge. ISBN .

[Pilbeam_20062-6] Pilbeam, Keith (2006). International Finance, 3rd Edition. New York, NY: Palgrave Macmillan. ISBN .

[Reszat_20032-7] Reszat, Beate (2003). The Japanese Foreign Exchange Market. New Fetter Lane, London: Routledge. ISBN .

[8] . investinganswers.com. 23 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[Economic_Risk2-9] . www.readyratios.com. 9 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[10] . International Banker (İngilizce). 2 Ocak 2017. 3 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[investinganswers.com2-11] . investinganswers.com. 23 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[12] . Kantox (İngilizce). 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[13] Wang, Peijie (2005). The Economics of Foreign Exchange and Global Finance. Springer Berlin.

[14] Kenton, Will. . Investopedia. 17 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[15] Kennon, Joshua. . the balance. 16 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.

[Wang_20052-16] Wang, Peijie (2005). The Economics of Foreign Exchange and Global Finance. Berlin, Germany: Springer. ISBN .

[Eun_&_Resnick_20112-17] Eun, Cheol S.; Resnick, Bruce G. (2011). International Financial Management, 6th Edition. New York, NY: McGraw-Hill/Irwin. ISBN .

[18] Hull, John (2003). Options, futures & other derivatives (5. bas.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall. ISBN . OCLC 49355599.

[Chen-19] . Investopedia. 11 Nisan 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[20] (İngilizce). 15 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2018.

[21] Siddaiah, Thummuluri (2010). International financial management. Upper Saddle River, NJ: Pearson. ISBN . OCLC 430736596.

[:02-22] Levi, Maurice D. (2005). International finance (4. bas.). Londra: Routledge. ISBN . OCLC 55801025.

[23] "FX hedging – Understanding Transaction vs. Translation Risk – CurrencyVue" (İngilizce). Erişim tarihi: 13 Aralık 2018. ^[]

[24] Bhasin, Gaurav. . ProFormative. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.