Bu maddenin içeriğinin Türkçeleştirilmesi veya Türkçe dilbilgisi ve kuralları doğrultusunda düzeltilmesi gerek

Hemispatial neglect (yarımekansal ihmal), beynin bir yarım küresinde hasar meydana geldikten sonra devam eden ve gözlemlenen bir görüş alanını fark etme ve ona karşı dikkat eksikliğinden kaynaklanan bir nöropsikolojik durumdur. Bir kişinin, vücudun veya çevrenin bir tarafındaki uyaranları işleyememesi ve algılayamamasıyla tanımlanır, bu yetersizlik duyum eksikliğinden kaynaklanmaz. Hemispatial neglect genellikle hasarlı yarımküreye karşı konumludur, fakat ipsilezyonel ihmal örnekleri rapor edilmiştir (doku bozukluğuyla aynı tarafta).

Hemispatial neglect

Hemispatial neglect (Yarımekansal ihmal) genellikle beynin sağ parietal lobundaki doku bozulmasıyla alakalıdır(tepedeki sarı alan).
Uzmanlık	Psikiyatri, Nöroloji

Sunum

Hemispatial neglect kritik anlamda %80 e varana kadar sol tarafın görsel ihmaline sebep olan sağ beyin yarımküresindeki felç ve tek taraflı beyin hasarından kaynaklanır. İhmal genellikle orta serebral arter bölgesindeki masif vuruşlarla üretilir ve alacalıdır, böylece çoğu hasta sendromun tüm özelliklerini göstermez. Sağ taraflı uzamsal ihmal nadirdir, çünkü sağ boşluğun hem sol hem de sağ serebral hemisferler tarafından yedekli işlenmesi vardır, oysa sol-baskın beyinlerin çoğunda sol boşluk sadece sağ serebral yarımküre tarafından işlenir. Bu durum en çarpıcı şekilde görsel algıyı ('görsel ihmal') etkilese de ihmal, diğer algı biçimlerinde de tek başına veya görsel ihmal ile birlikte bulunabilir.

Örneğin, beynin sağ parietal lobunu etkileyen bir inme, görme alanının sol tarafı için ihmale yol açabilir, ihmali olan bir hastanın duyusal alanın sol tarafı yokmuş gibi davranmasına neden olabilir (hala sol tarafa dönüyor olmasına rağmen). Aşırı bir durumda ihmali olan bir hasta, açlıktan şikayet etse bile, tabağının sol tarafındaki yiyecekleri yemekte başarısız olabilir. İhmali olan bir kişinin bir saat çizmesi istenirse, çizimleri sadece 12 ila 6 arasındaki sayıları gösterebilir veya 12 sayının tamamı saat yüzünün yarısında, diğer yarısı bozuk veya boş şekilde, olabilir. İhmal hastaları vücutlarının doku bozukluğunun görüldüğü kısmın zıttı tarafını göz ardı edebilir; örneğin, sadece ihmal edilmeyen tarafı tıraş edebilirler veya makyaj uygulayabilirler. Bu hastalar sıklıkla ihmal edilen taraftaki, sol taraftaki, kapı çerçeveleri gibi nesnelere veya yapılara çarpabilir.

İhmal, hastanın bir uzvunu veya vücudun tüm tarafına sahip olduğunu reddettiği sanrısal bir form olarak da ortaya çıkabilir. Bu yanılsama genellikle başka yanılsamalar olmadan tek başına meydana geldiğinden, genellikle tek içerikli bir yanılsama olarak etiketlenir.

İhmal sadece mevcut hissi etkilemekle kalmaz, hafıza ve hatırlama algısını da etkiler. İhmalden muzdarip bir hasta, belirli bir nesnenin belleğini hatırlaması ve daha sonra adı geçen nesneyi çizmesi istendiğinde, nesnenin sadece yarısını çizebilir.Bunun hafızanın algısal bir eksikliğinden (hafızanın uzamsal bilgisini kaybeden hastaya) veya hafızadaki bilginin tam ve sağlam olduğu ancak basitçe göz ardı edilmesinden dolayı olup olmadığı ve aynı şekilde hastanın somut nesnenin kısımlarını göz ardı edebileceği kesin değildir.

Bazı ihmal biçimleri de çok hafif olabilir - örneğin, ipsilezyonel uyarandan rekabetin karşıyanlı uyaranın algılanmasını engellediği bir tür yok olma denir. Bu hastalar, muayene edenin burnuna sabitlenmesi istendiğinde, etkilenen tarafta parmakların sallandığını tespit edebilir. Muayene eden kişi hastanın hem etkilenen hem de etkilenmeyen taraflarında parmaklarını salladığında, hasta sadece ipsilezyonel tarafta hareket gördüğünü rapor edecektir.

Sekel

Sıklıkla takdir edilmemiş olsa da, tek taraflı ihmalin dramatik sonuçları olabilir. Barthel ADL indeksi tarafından ölçüldüğü gibi fonksiyonel yetenek üzerinde yaş, cinsiyet, güç, inme tarafı, denge, propriyospsiyon, biliş veya premorbid (hastalıktan kaynaklı depresyon semptomları) ADL durumundan daha olumsuz bir etkisi vardır. Bir inmenin ilk 10 günü içindeki varlığı, bir yıl sonra zayıf fonksiyonel iyileşmenin hemiparezi, hemianopsi, yaş, görsel bellek, sözel bellek veya görsel-inşaat yeteneği dahil diğer değişkenlerden daha güçlü bir göstergesidir. Sağ yarıküre hasarı olan hastaların sol beyin hasarı olanlara göre iki kat daha fazla düşmeleri ihmalin nedenleri arasındadır. İhmali olan hastalar, benzer fonksiyonel durumdaki diğer hastalardan daha uzun süre rehabilite edilir ve daha az günlük ilerleme kaydeder. Ve ihmalli hastaların, hem ciddi konuşma yitimi hem de sağ yarıküre felci olan hastalara göre bağımsız olarak yaşama olasılığı daha düşüktür.

Nedenler

Parietal ve frontal loblardaki beyin bölgeleri, dikkatin (dahili olarak veya göz hareketleriyle, baş dönmeleri veya uzuv uzanmasıyla) karşı tarafa yayılması ile ilişkilidir. İhmal en çok temporo-parietalin birleşme noktası ve posterior parietal korteksteki hasarla ilişkilidir. Mekanın sol tarafına dikkat eksikliği görsel, işitsel, propriyoseptif ve koku alanlarında ortaya çıkabilir. Yarımekânsal ihmal genellikle duyu eksikliği olarak ortaya çıkmasına rağmen (ve sıklıkla duyusal eksiklikle eşlik eden), bu aslında duyu girdisine yeterli dikkati vermekteki başarısızlıktır.

Her ne kadar hemispatial neglect, sol hemisfer hasarıyla (sağ tarafının ihmaline yol açarak) tanımlanmış olsa da, en sık sağ hemisferdeki hasardan sonra görülür. Bu uyumsuzluk beynin sağ yarıküresinin uzamsal algı ve bellek için uzman olduğu gerçeğini yansıttığı düşünülürken, sol yarıküre dil için uzmanlaşmıştır - sağ görsel alanların her iki yarıküre tarafından fazladan işlenmesi söz konusudur. Bu nedenle sağ yarımküre, sol yarımküre fonksiyonunun kaybını telafi edebilir, ancak tam tersi olamaz. İhmal, hemianopsi ile karıştırılmamalıdır. Hemianopsi, retinadan beyinsel yarımkürelere girişi kesen birincil görsel yollardaki hasardan kaynaklanır. İhmal, işleme alanlarının zarar görmesidir. Beyinsel yarımküreler girdiyi alır, ancak işlemede iyi anlaşılmayan bir hata vardır.

Mekanizma teorileri

Araştırmacılar ihmalin mekansal dikkat veya mekansal temsil bozukluğu olup olmadığını tartıştılar.

Mekansal dikkat

Mekansal dikkat, bir konumdaki nesnelerin başka bir konumdaki nesnelerin işlenmesi için seçildiği işlemdir. Bu, ihmalin daha kasıtlı olduğu anlamına gelir. Hasta, dikkatini etkilenmeyen tarafa yönlendirme meyiline sahiptir. İhmal, görsel korteksin ipsilezyonel uyarımının eksikliği ve kontrasepsiyonel tarafta artan engelleyiş nedeniyle kontrasepsiyonel tarafta uyaranlardaki azalmadan kaynaklanır. Bu teoride ihmal, görsel korteksin bozulmasının neden olduğu dikkat ve uyum bozukluğu olarak görülür. Bu bozukluğu olan hastalar dikkat ve hareketleri ipsilezyonel tarafa yönlendirecek ve görsel alanları korumasına rağmen kontrasepsiyon tarafındaki uyaranları ihmal edecektir. Tüm bunların sonucu, etkilenmeyen taraftaki görsel performansın artan duyarlılığıdır. Hasta, bu taraftan dikkati kurtarmaya yeterli olmayan ipsilezyonel tarafa yakınlık gösterir.

Mekansal temsil

Mekansal temsil, mekanın beyinde temsil edilme şeklidir. Bu teoride, ihmalin altında yatan nedenin mekanın karşı taraf temsillerini oluşturmadaki yetersizliği olduğuna inanılmaktadır. Bu teoride ihmal hastaları, tanıdık bir sahnenin kontrasepsiyonel yanını, belirli bir noktadan, hafızadan tanımlamaktaki başarısızlığı kanıtlarlar.

Bu teoriyi desteklemek için Bisiach ve Luzzatti'nin Piazza del Duomo çalışmasından elde edilen kanıtlar düşünülebilir. Çalışma için, Piazza del Duomo meydanının yerleşimine de aşina olan hemispatial ihmali olan hastalar gözlendi. Hastalardan fiziksel olarak meydanda olmadan kendilerini meydandaki çeşitli bakış açılarında hayal etmeleri istendi. Daha sonra onlardan mağazalar gibi meydanın etrafındaki farklı yerleri tanımlamaları istendi. Her ayrı bakış noktasında, hastalar sürekli olarak sadece sağ taraftaki yer işaretlerini tanımladılar ve temsilin sol tarafını görmezden geldiler. Bununla birlikte, farklı bakış açılarındaki çoklu açıklamalarının sonuçları, tüm meydanın etrafındaki bilgileri bildiklerini, ancak belirli bir bakış noktasında temsil edilen alanın yalnızca sağ tarafını tanımlayabildiklerini gösterdi. Tartışma noktalarını değiştirmesi istendiğinde, karşı taraftaki sahne şimdi ipsilesional tarafta olacak şekilde, hasta daha önce ihmal ettikleri sahneyi ayrıntılarıyla tanımlayabildi.

Aynı desenler, gerçek görsel uyaranları beyindeki görüntülemeyle karşılaştırarak da bulunabilir (Rossetti ve ark., 2010). Fransa haritasına oldukça aşina olan ihmalli bir hastadan, hem haritanın zihinsel görüntüsü hem de haritanın fiziksel görüntüsü ile bir ülke haritasında Fransız kasabalarını adlandırması istendi. Görüntü daha sonra zihinsel ve fiziksel olarak 180 derece döndürüldü. Zihinsel imgede ihmal, imge ile tutarlı kaldı; yani harita orijinal yönelimdeyken, hasta çoğunlukla Fransa'nın Doğu yakasındaki kasabaları adlandırdı ve zihinsel olarak haritayı döndürdüklerinde daha çok Fransa'nın Batı tarafındaki kasabaları adlandırdılar çünkü Batı kıyısı artık temsil edilen alanın sağındaydı. Fakat, haritanın fiziksel kopyasıyla, hastanın odağı her iki yönde de Fransa'nın Doğu tarafındaydı. Bu, araştırmacıları hafızadaki görüntüler için ihmalin, dışsal alandaki uyaranların ihmalinden ayrılabileceğine inanmasına yönlendirdir. Bu durumda, hastaların ihmallerini, özneye ve birbirlerine göre algılanabilecek, hayal edilebilecek veya hatırlanabilecek nesnelerin mekânsal ilişkilerini yeniden yapılandırabilen uzamsal temsil bozukluğu haline getiren hafıza kaybı yoktur. doğru şekilde hareket etmek üzere organize edilmişlerdir.

Bu teori rüyalardaki ihmal ile de desteklenebilir (Figliozzi ve ark., 2007). Çalışma REM döngüsü sırasında ihmalli bir hastanın uyurken göz hareketlerini takip ederek gerçekleştirildi. Sonuçlar, göz hareketlerinin çoğunun sağ tarafına yönelik olduğunu, bu da rüyalarında temsil edilen görüntülerin yarımekansal ihmalden etkilendiğini gösterdi.

Başka bir örnek, tanıdık bir rotayı tarif ederken sol dönüşleri tanımlayamayan sol ihmalli bir hasta olabilir. Bu, karşı taraftaki şeyleri tarif edememenin sözel öğeleri de etkileyebileceğini göstermektedir. Bu bulgular mekan temsilinin sembolik olmaktan çok topolojik olduğunu göstermektedir. Hastalar, ipsilesional tarafa uzamsal referanstaki sapma ile kontrasepsiyonel alan temsili kaybı gösterirler. Bu durumlarda, temsili yeterliliğin azalmasından ziyade, temsilin sağ-sol farklılığını görürüz.

Tanı

Sadece türünü değil, aynı zamanda ihmalin şiddetini de değerlendirmek için doktorlar, çoğu hastanın yatağında yapılan çeşitli testler uygular. Belki de en çok kullanılan ve en hızlı olanlardan biri çizgi bölmektir. Bu testte, bir parça kağıda birkaç inç uzunluğunda bir çizgi çizilir ve daha sonra hastadan çizgiyi orta noktadan ayırması istenir. Örneğin, sol taraflı ihmal sergileyen hastalar, hattın gerçek orta noktasından sağa doğru bir sapma sergileyecektir. Yaygın olarak kullanılan bir başka test çizgi iptal testidir. Burada bir hastaya çeşitli çizgilerin dağıldığı bir kağıt parçası sunulur ve her bir çizgiyi işaretlemesi istenir. Sol taraflı ihmal gösteren hastalar kağıdın sol tarafındaki tüm çizgileri tamamen görmezden gelecektir. Görme ihmali, hastaya sunulan bir resmin bir kopyasını çizerek de değerlendirilebilir. Hastadan karmaşık bir resim çizmesi istenirse, resmin tüm karşı tarafını ihmal edebilir. Tek bir nesne çizmesi istenirse, hasta bu nesnenin kontrasepsiyonel tarafını çizmez. Bir hastadan kitaptan bir sayfa okuması da istenebilir. Hasta gözlerini sol kenar boşluğuna yönlendiremez ve sayfayı merkezden okumaya başlar. Bir hastaya tek bir kelime sunmak, hastanın sadece kelimenin ipsilesional kısmını okumasına veya göremedikleri parçayı mantıksal bir ikame ile değiştirmesine neden olur. Örneğin, "fıstık" kelimesi ile sunulurlarsa, "fındık" okuyabilir veya "ceviz" diyebilirler.

Çeşitleri

İhmal, farklı hastalarda kendisini radikal olarak farklı gösteren heterojen bir hastalıktır. Hiçbir farklı mekanizma bu farklı tezahürleri açıklayamaz. İhmalde çok çeşitli bozulmuş mekanizmalar bulunur. Bu mekanizmalar tek başına ihmale sebep olmaz. Tek başına dikkatin karmaşıklığı - etkileşimde bulunabilecek çeşitli mekanizmalardan sadece biri - ihmalin birbiriyle yarışan birçok varsayımsal açıklamasına yol açmıştır. Bu nedenle, belirli nöroanatomik lokuslara özel ihmal sunumları atamanın zor olduğu şaşırtıcı değildir. Bu sınırlamalara rağmen, üst üste gelen dört değişkenle tek taraflı ihmali gevşek bir şekilde tanımlayabiliriz: tip, aralık, eksen ve yönelim.

Tip

Hemispatial neglect türleri genel olarak girdi bozuklukları ve çıktı bozuklukları olarak ikiye ayrılır. Girdi ya da "dikkatsizlik" ihmali, karşıt manzaraları, sesleri, kokuları ya da dokunsal uyaranları göz ardı etmeyi içerir. Şaşırtıcı bir şekilde, bu dikkatsizlik hayali uyaranlara bile uygulanabilir. "Temsili ihmal" olarak adlandırılan ifadede, hastalar hatıraların, hayallerin ve halüsinasyonların sol tarafını görmezden gelebilirler.

İhmal sonucu motor ve motor öncesi eksiklikleri içerir. Motor ihmali olan bir hasta, nöromüsküler kabiliyetine rağmen kontrasepsiyonel bir uzuv kullanmaz. Motor-ihmali veya yönlü hipokinezi olan biri, etkilenmeyen uzuvları ipsilateral boşlukta hünerle hareket ettirebilir, ancak kontrasepsiyonel alana yönlendirmede zorluk çekebilir. Bu nedenle, motor öncesi ihmali olan bir hasta, etkilenmemiş sağ kolu kullanırken bile sol taraftaki bir nesneyi kavrayabilir.

Aralık

Hemispatial ihmal, hastanın neyi ihmal ettiği konusunda geniş bir yelpazeye sahip olabilir. Genellikle "egosentrik" ihmal olarak adlandırılan ilk ihmal aralığı, kendi bedenlerini veya kişisel alanlarını ihmal eden hastalarda bulunur. Bu hastalar, vücudun, başın veya retinanın orta çizgisine dayanarak lezyonlarının karşı tarafını ihmal etme eğilimindedir. Örneğin, boşluk algılama testinde, sağ tarafta egosentrik hemispatial ihmali olan denekler, sağ görme alanlarındaki alanı ihmal ettikleri için genellikle sayfanın en sağ tarafında hata yaparlar.

Bir sonraki ihmal aralığı, bireylerin ya kişisel ya da dışsal alanlarını ihmal ettiği "allocentric" ihmaldir. Kişisel alan, hastanın normal erişimindeki alanı ifade ederken, dışsal alan, vücudun mevcut temasının veya erişim yeteneğinin ötesindeki nesneleri / çevreyi ifade eder. Allocentrik ihmali olan hastalar, izleyiciye göre nerede göründüklerine bakılmaksızın, tek tek öğelerin kontrasepsiyonel tarafını ihmal etme eğilimindedir. Örneğin, yukarıda belirtilen aynı boşluk algılama testinde, sağ tarafta allocentrik hemispatial ihmali olan denekler, sayfanın tüm alanlarında, özellikle de her bir öğenin sağ tarafını ihmal ederek hatalar yapar.

Bu farklılaşma önemlidir çünkü değerlendirmelerin çoğu yalnızca ulaşılan veya kişisel alan kapsamı dahilindeki ihmali test eder. Ancak standart bir kağıt ve kalem ihmal testini geçen bir hasta yine de sol kolu görmezden gelebilir veya odanın sol tarafında uzaktaki nesneleri fark etmeyebilir.

Kişisel ihmalin neden olabileceği somatoparafreni vakalarında, hastalar kontrasepsiyonel uzuvların sahipliğini reddeder. Sacks (1985), personelin battaniyesinin altında sakladığı bir kadavranın bacağını çıkardığını ittikten sonra yataktan düşen bir hastayı tanımladı. Hastalar "kimin eli olduğunu bilmiyorum, ama yüzüğümü çıkarsalar iyi olur" gibi şeyler söyleyebilirler ya da, "Bu birinin bana taktığı sahte bir kol. Gerçeğini bulması için kızımı gönderdim. "

Eksen

İhmal testlerinin çoğu sağ veya sol taraf hataları arar. Ancak hastalar yatay veya radyal eksenin bir tarafında uyaranları da ihmal edebilirler. Örneğin, yazdırılan bir sayfadaki tüm yıldızları daire içine almaları istendiğinde, üstte veya altta bulunanları yoksayarak sayfanın hem sol hem de sağ tarafındaki hedefleri bulabilirler.

Son zamanlarda yapılan bir çalışmada, araştırmacılar sol ihmali olan hastalardan orta çizgilerini bir neon ampulle yansıtmalarını istediler ve doğrudan ileriye doğru yönlendirme eğiliminde olduklarını, ancak gerçek orta çizgilerinin sağına konumlandırdıklarını buldular. Bu kayma, sol görme alanını sağa doğru kaydeden terapötik prizma gözlüklerinin başarısını açıklayabilir. Görsel girişi değiştirerek, zihnin orta hat duyusunu düzeltir gibi görünüyorlar. Sonuç sadece görsel ihmalin iyileştirilmesi değil, aynı zamanda dokunsal, motor ve hatta temsili ihmalin iyileştirilmesidir.

Yönelme

İhmal çalışmalarında önemli bir soru şudur: "neyin kaldı?" Yani, bir kişi görsel, işitsel veya dokunsal alanının sol yarısını ihmal ederken hangi referans çerçevesini benimser? Cevabın karmaşık olduğu kanıtlandı. Deneklerin kendi orta çizgilerinin solundaki nesneleri ihmal edebileceği (egosentrik ihmal) veya bunun yerine bir odadaki tüm nesneleri görebilir, ancak her bir nesnenin sol yarısını ihmal edebilir (allocentrik ihmal).

Bu iki geniş kategori ayrıca alt bölümlere ayrılabilir. Benmerkezci ihmali olan hastalar, gövdelerinin, kafalarının veya retinalarının solundaki uyaranları görmezden gelebilir. Allocentric ihmal edilenler, sunulan bir nesnenin gerçek solunu ihmal edebilir veya önce zihninde eğimli veya ters çevrilmiş bir nesneyi düzeltebilir ve daha sonra solda olarak yorumlanan tarafı ihmal edebilir. Örneğin, hastalara bir yüzün baş aşağı fotoğrafı verilirse, nesneyi zihinsel olarak sağ tarafa çevirebilir ve sonra ayarlanan görüntünün sol tarafını ihmal edebilirler. Başka bir örnekte, hastalara bir halter verilirse, hastalar, sağ temporal lob lezyonundan beklendiği gibi, halterin sol tarafını daha fazla ihmal edecektir. Halter, sol taraf sağ tarafta olacak şekilde döndürülürse, hastalar şimdi alanın sağ tarafında olmasına rağmen nesnenin sol tarafını daha önemli bir şekilde ihmal edecektir. Bu, eğik veya ayna görüntüsü sunumlarında da görülür. Dünya haritasının ayna görüntüsüne bakan bir hasta, haritanın sağ tarafına ters çevrilmesine rağmen Batı Yarımküre'yi görmeyi ihmal edebilir.

Çeşitli nöropsikolojik araştırma çalışmaları, hem alisantrik hem de egosentrik ihmali desteklemek için yeni kanıtlar sunarak hemispatial ihmalde referans çerçevesinin rolünü dikkate almıştır. Başlamak için Dongyun Li, Hans-Otto Karnath ve Christopher Rorden tarafından yapılan bir çalışma, allocentrik ihmalin benmerkezci pozisyona göre değişip değişmediğini incelemiştir. Bu deneysel tasarım, on bir sağ hemisferik inme hastasının test edilmesinden ibaretti. Bu hastaların beşi karşı taraflarında mekansal ihmal, geri kalan altı hastada mekansal ihmal göstermedi. Çalışma sırasında hastalara yedi üçgenden oluşan iki dizi sunuldu. İlk dizi güneybatıdan kuzeydoğuya (SW-NE), ikinci dizi güneydoğudan kuzeybatıya (SE-NW) koştu. Deneysel çalışmaların bir bölümünde, dizideki orta üçgen bir taraf boyunca bir boşluk içeriyordu. Katılımcılar bu boşluğun varlığını algılama yetenekleri üzerinde test edildi ve boşluk mevcutsa bir yanıt düğmesine ve boşluk yoksa ikinci bir yanıt düğmesine basmaları söylendi.

İhmal referans çerçevesini test etmek için, iki farklı dizi dikkatlice yerleştirildi, böylece üçgendeki boşluk allocentrik alanın zıt taraflarına düştü. SW-NE dizisinde, üçgen içindeki boşluk, üçgenin işaret ettiği nesne merkezli eksenin allocentrik sağına düştü. SE-NW konfigürasyonunda, üçgendeki boşluk nesne merkezli eksenin allosentrik soluna düştü. Ayrıca, dizilerin konumunun merkeze göre orta hattına göre değiştirilmesi egosentrik ihmali test etmek için kullanılmıştır. Bu nedenle diziler 0 ° 'de (yani katılımcının ana hat ortası doğrultusunda), −40 ° solda ve + 40 ° sağda sunuldu. Sonuçta, dizinin test görme alanı içindeki pozisyonunun değiştirilmesi, benmerkezci ihmal ve allosentrik ihmalin aynı anda ölçülmesine izin verdi. Bu deneysel tasarımın sonuçları, mekânsal ihmal hastalarının üçgenin allocentrik sol tarafı ve ayrıca vücudun egosentrik sol tarafında sunulan nesneler için daha kötü performans gösterdiğini göstermiştir. Ayrıca, nesneler vücudun kontrendikal tarafında sunulduğunda, nesnenin ekseninin sol tarafındaki nesnenin özelliklerini tespit etmek için zayıf doğruluk daha şiddetliydi. Dolayısıyla bu bulgular, hem allocentric hem de egocentric önyargıların aynı anda mevcut olduğunu ve egosentrik bilginin allocentric ihmalin şiddetini etkileyebileceğini göstermektedir.

Moscovitch ve Behrmann tarafından yürütülen ikinci bir çalışma, somatosensoriyel sistemle ilgili ihmalin referans çerçevesini araştırdı. Bu deney sırasında yan lob lezyonu ve ardından hemispatial ihmali olan 11 hasta analiz edildi. Çift eşzamanlı stimülasyon prosedürü kullanıldı, bu sırada hastalara bir el bileğinin sol ve sağ tarafına hafifçe ve aynı anda dokundu. Hastalar avuç içi aşağı bakacak ve avuç içi yukarı bakacak şekilde test edildi. Bu deneysel durum, bilim insanlarının somatosensoriyel sistemdeki ihmalin duyusal reseptör yüzeyine (egosentrik) veya daha yüksek dereceli bir uzaysal referans çerçevesine (allosentrik) göre olup olmadığını belirlemelerine izin verdi. Bu deneyin sonuçları, hemispatial ihmal hastalarının el yönüne bakılmaksızın uzayın karşı tarafındaki somatosensoriyel uyaranları ihmal ettiğini göstermiştir. Bu bulgular, somatosensoriyel sistem içinde, egosentrik, duyusal bir referans çerçevesine ek olarak, allocentrik, uzamsal referans çerçevesine göre uyaranların ihmal edildiğini göstermektedir. Nihayetinde, bu deneyler tarafından yapılan keşifler, hemispatial ihmalin, görsel, işitsel ve dokunsal alanlarda ihmalin niteliğini ve kapsamını belirleyen, aynı anda türetilmiş birden çok referans çerçevesine göre gerçekleştiğini göstermektedir.

Tedavi

Tedavi, hastanın dikkatini sola doğru, genellikle aşamalı olarak, orta çizgiden sadece birkaç derece geçip oradan ilerleyerek getirmenin yollarını bulmaktır. İhmalin onarımı genellikle nöropsikologlar, mesleki terapist, konuşma dili patologları, nörolojik müzik terapistleri, fizyoterapistler, optometristler ve ortoptistler tarafından gerçekleştirilir .

Çeşitli başarı raporları ile test edilen tedavi biçimleri, hastanın vizyonunu sola doğru çekmek için bir prizma lensinin giyildiği prizmatik adaptasyonu içerir, "iyi" uzuvun kullanımı teşvik etmek için bir askıda kısıtlanmış hareket kısıtlı terapi kontrasepsiyonel uzuv. Göz yaması da benzer şekilde kullanılmıştır ve "iyi" göz üzerine bir yama yerleştirilmiştir. Farmasötik tedaviler çoğunlukla bromokriptin, levodopa ve amfetamin gibi dopaminerjik tedavilere odaklanmıştır, ancak bu testlerin karışık sonuçları olmuştur, bazı durumlarda yardımcı olur ve diğerlerinde hemispatial ihmali vurgular. Kalorik vestibüler stimülasyonun (CVS) bazı durumlarda kısa bir remisyon sağladığı gösterilmiştir. Bununla birlikte, bu teknik, baş dönmesi nistagmus ve kusma gibi meydana gelen ve hoş olmayan yan etkileri bilinmektedir. Schindler ve meslektaşları tarafından yapılan bir çalışmada, karşı taraf arka boyun kaslarında boyun kası titreşiminin kullanımını, öznel bakıştan bakışları saptırmak için inceledik. Deneklere arka arkaya 15 tedavi seansı verildi ve ihmal bozukluğunun orta hat algısı ve tarama açıkları dahil farklı yönleri açısından değerlendirildi. Çalışma, özellikle görsel tarama teknikleri ile kombine edildiğinde boyun kası stimülasyonunun işe yarayabileceğine dair kanıtlar olduğunu bulmuştur. İyileşme, tedavinin tamamlanmasından 2 ay sonra belirgindi.

Ortaya çıkan tedavi seçeneklerinin diğer alanları arasında prizmalar, görsel tarama eğitimi, zihinsel görüntü eğitimi, video geri bildirim eğitimi, gövde rotasyonu, galvanik vestibüler stimülasyon (GVS), transkraniyal manyetik stimülasyon (TMS) ve transkraniyal doğru akım stimülasyonu (tDCS) bulunur. Ortaya çıkan bu tedavi seçeneklerinden en çok çalışılan müdahale prizma adaptasyonudur ve nispeten kısa süreli kullanımdan nispeten uzun süreli fonksiyonel kazanımlar olduğuna dair kanıtlar vardır. Bununla birlikte, tüm bu tedavi müdahaleleri (özellikle stimülasyon teknikleri) nispeten yenidir ve randomize edilmiştir, kontrollü deneme kanıtları hala sınırlıdır. Kanıta dayalı uygulamada daha fazla destek sağlamak için bu araştırma alanında daha fazla araştırma yapılması zorunludur.

Pierce & Buxbaum'un (2002) bir derleme makalesinde, uzuvun ihmal tarafına taşınmasına odaklanan Hemisferik Aktivasyon Yaklaşımlarına ilişkin kanıtların, literatürde çelişkili kanıtlar olduğu sonucuna varmışlardır. Yazarlar, bu yaklaşımdaki olası bir sınırlamanın, hastaların birçok hasta için mümkün olmayabilecek ihmal edilen uzuvları aktif olarak hareket ettirmeleri için gereklilik olduğunu belirtmektedir. Kısıtlamaya Bağlı Terapi (Constraint-Induced Therapy-CIT), çeşitli çalışmalarda ihmali iyileştirmek için etkili, uzun süreli bir tedavi gibi görünmektedir. Bununla birlikte, CIT kullanımı, bilek ve el ekstansiyonunun aktif kontrolüne sahip hastalar ile sınırlıdır. Prizma Camları, Hemispatial Camlar ve Göz Yamaları ihmal testlerinde performansı iyileştirmede etkili görünmektedir. Kalorik Stimülasyon tedavisi ihmalin iyileştirilmesinde etkili gibi görünmektedir; ancak, etkiler genellikle kısa vadelidir. İnceleme ayrıca Optokinetic Stimülasyonun pozisyon duyu, motor beceriler, vücut yönelimi ve algısal ihmalin kısa vadede iyileştirilmesinde etkili olduğunu göstermektedir. Kalorik Stimülasyon tedavisinde olduğu gibi, etkinliğini göstermek için uzun vadeli çalışmalar gerekli olacaktır. Birkaç Gövde Rotasyon Terapisi çalışması, ihmal testlerinde ve Fonksiyonel Bağımsızlık Tedbirinde (FIM) performansın iyileştirilmesindeki etkinliğini göstermektedir. Daha az çalışılan tedavi olanakları arasında Dorsal görsel işleme akışını, Zihinsel Görüntü Eğitimini ve Boyun Titreşim Terapisini hedefleyen tedaviler yer alır. Tek taraflı ihmalli hastalarda postüral bozukluklarını ve denge bozukluklarını iyileştirmeyi amaçlayan gövde rotasyonu tedavileri, belirli postural rehabilitasyon cihazları kullanılırken gönüllü gövde kontrolünün yeniden kazanılmasında iyimser sonuçlar göstermiştir. Böyle bir cihaz, gövde kontrolünü geliştirmek için işitsel ve görsel geri bildirim mekanizmalarıyla birlikte mekansal keşif görevlerini kullanan Bon Saint Côme aparatıdır. Bon Saint Côme cihazının, gövde stabilite egzersizlerinin kombinasyonu ve hem de postüral görevleri yerine getirmek için gereken bilişsel gereklilikler nedeniyle hemiplejik kişilerde etkili olduğu gösterilmiştir.

Ayrıca bakınız

Agnosia (Özellikle ayna agnozi)
Allochiria
Anosognosia
Blindsight
Beyin hasarı
Crossmodal dikkat
Delusion
Hemimotor ihmali
Monotematik kuruntu

Kaynakça

^ ^a ^b Unsworth, C. A. (2007). Cognitive and Perceptual Dysfunction. In T. J. Schmitz & S. B. O'Sullivan (Eds.), Physical Rehabilitation (pp. 1149-1185). Philadelphia, F.A: Davis Company.
^ Kim, M; Na, D L; Kim, G M; Adair, J C; Lee, K H; Heilman, K M (1999). "Ipsilesional neglect: behavioural and anatomical features". Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. 67 (1). ss. 35-38. doi:10.1136/jnnp.67.1.35. (PMC) 1736416 $2. (PMID) 10369819.
^ Li, Korina (2015). "Review: Spatial neglect". Practical Neurology. 15 (5). ss. 333-339. 29 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.
^ Giuseppe, Vallar M. (2015). "Spatial Neglect". Journal of Neurological and Neurosurgery Psychiatry. 86 (9). ss. e3.4-e3. 25 Kasım 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.
^ ^a ^b ^c Martha J. Farah (15 Haziran 2000). The Cognitive Neuroscience of Vision (İngilizce). Wiley-Blackwell. ISBN .
^ Vallar (Mart 1998). "Spatial hemineglect in humans". Trends in Cognitive Sciences. 2 (3). ss. 87-95.
^ Kleinman (2007). "Right Hemispatial Neglect: Frequency and Characterization Following Acute Left Hemisphere Stroke". Brain and Cognition. 64 (1). ss. 50-59.
^ Iachini (2009). "Lateralization of egocentric and allocentric spatial processing after parietal brain lesions". Brain and Cognition. 69 (3). ss. 514-20.
^ John L. Bradshaw; Jason B. Mattingley (1995). Clinical Neuropsychology (İngilizce). Academic Press. ISBN .
^ ^a ^b ^c ^d Mark D'Esposito; Professor of Neuroscience and Psychology and Director Henry H Wheeler Jr Brain Imaging Center at Helen Wills Neuroscience Institute and Department of Psychology Mark D'Esposito, M.D. (2003). Neurological Foundations of Cognitive Neuroscience (İngilizce). MIT Press. ISBN .
^ ^a ^b ^c M.-Marsel Mesulam; Professor of Neurology and Psychiatry M -Marsel Mesulam (27 Ocak 2000). Principles of Behavioral and Cognitive Neurology (İngilizce). Oxford University Press. ISBN .
^ Brandt (2012). "Model Approach to Neurological Variants of Visuo-spatial Neglect". Biological Cybernetics. 106 (11–12). ss. 681-90.
^ ^a ^b ^c ^d Bisiach, Edoardo (1996). "Unilateral Neglect and the Structure of Space Representation". Current Directions in Psychological Science. 5 (2): 62–65. doi:10.1111/1467-8721.ep10772737.Bisiach, Edoardo (1996). "Unilateral Neglect and the Structure of Space Representation". Current Directions in Psychological Science. 5 (2). ss. 62-65. doi:10.1111/1467-8721.ep10772737. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Bisiach2" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
^ Rode G., Cotton F., Jacquin-Courtois S., Rossetti Y., Bartolomeo P. (2010). "Representation and disconnection in imaginal neglect". Neuropsychologia. 48 (10). ss. 2903-2911.
^ Doricchi, F.; Iaria, G.; Silvetti, M.; Figliozzi, F.; Siegler, I. (2007). "The "ways" we look at dreams: evidence from unilateral spatial neglect (with an evolutionary account of dream bizarreness". Experimental Brain Research: 450-461.
^ ^a ^b Farah, Martha J. (2004). The cognitive neuroscience of vision (Repr. ed.). Malden, Mass.: Blackwell. p. 208. ISBN 978-0631214038.
^ ^a ^b Mesulam, [ed. by] M.-Marsel (2000). Principles of behavioral and cognitive neurology (2. ed.). Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press. pp. 174–239. ISBN 978-0195134759.
^ ^a ^b Vaishnavi (Şubat 2001). (PDF). Journal of Cognitive Neuroscience. 13 (2): 181-189. 14 Haziran 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2012. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reference 1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
^ ^a ^b Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke" (PDF). Brain and Cognition. 64 (1): 50-59. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Mayıs 2012. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reference 2" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
^ ^a ^b Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke (Fig.2)". Brain and Cognition. 64 (1): 50-59.
^ ^a ^b Beschin (1997). "Left of What? The role of egocentric coordinates in neglect". Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. 63 (4): 483-489.
^ ^a ^b Tipper, S.P.; Behrmann, M. (1996). "Object-centered not scene-based visual neglect". Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance. 22 (5): 1261–1278. doi:10.1037/0096-1523.22.5.1261.
^ ^a ^b ^c ^d Li, D; Karnath, H; Rorden, C (2014). "Egocentric representations of space co-exist with allocentric representations: Evidence from spatial neglect". Cortex. 58: 161–169. doi:10.1016/j.cortex.2014.06.012. PMC 4130897. PMID 25038308. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Li" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
^ Moscovitch (1994). "Coding of spatial information int eh somatosensory system: evidence from patients with neglect following parietal lobe damage". Journal of Cognitive Neuroscience. 6 (2): 151-155.
^ Ian H. Robertson; John C. Marshall; John Crook Marshall (1993). "The Role of Spontaneous Eye Movements in Orienting Attention and in Ulinateral Neglect". Unilateral neglect: clinical and experimental studies (İngilizce). ss. 107-22. ISBN .
^ Miller S. M. (2007). "Studies of caloric vestibular stimulation: implications for the cognitive neurosciences, the clinical neurosciences and neurophilosophy". Acta Neuropsychiatrica. 19 (3): 183-203.
^ "Neck muscle vibration induces lasting recovery in spatial neglect". J Neurol Neurosurg Psychiatry. 73 (4): 412-9. 2002.
^ "Prism adaptation first among equals in alleviating left neglect: A review". Restorative Neurology and Neuroscience. 24 (4–6): 409-418. 2006.
^ ^a ^b Pierce S. R.; Buxbaum L. J. (2002). "Treatments of unilateral neglect: A review". Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 83 (2): 256–268. doi:10.1053/apmr.2002.27333.
^ de Seze M. (2001). . Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 82 (6): 793-800. 5 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.

notlar

Hans-Otto Karnath; A. David Milner; Giuseppe Vallar (2002). The cognitive and neural bases of spatial neglect (İngilizce). Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN . Hans-Otto Karnath; A. David Milner; Giuseppe Vallar (2002). The cognitive and neural bases of spatial neglect (İngilizce). Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN . Hans-Otto Karnath; A. David Milner; Giuseppe Vallar (2002). The cognitive and neural bases of spatial neglect (İngilizce). Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN .
Robertson, IH ve Halligan, PW (1999). Mekânsal ihmal: Tanı ve tedavi için klinik bir el kitabı. Hove, Doğu Sussex: Erlbaum.
Heilman, KM ve Valenstein, E. (2003) Klinik Nöropsikoloji: Dördüncü Baskı
Husain (2003). "Non-spatially lateralized mechanisms i n hemispatial neglect". Nature Reviews Neuroscience. 4 (1): 26-36.

Konuyla ilgili yayınlar

Bartolomeo, Paolo (2014). Sağ beyin hasarından sonra dikkat bozuklukları: Yarıya bölünmüş dünyalarda yaşamak^[] Londra : Springer, 2014. (içerik bağlantıdan kaldırılmıştır.)
Bartolomeo (2007). "Visual neglect" (PDF). Current Opinion in Neurology. 20 (4): 381-6. 18 Mart 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.
Thomas Hoffman, Beyni hayatının yarısını gözardı 30 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . eden The Guardian. 23 Kasım 2012 Cuma 08.27 EST
Husain Masud (2008). "PDF". Scholarpedia. 3 (2): 3681. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.
Robin Walker Tek Taraflı İhmal: Klinik ve Deneysel Çalışmalar 3 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Monash Üniversitesi ve Durham Üniversitesi'nde ayrıntılı kitap incelemesi
Schindler (2002). "Neck muscle vibration induces lasting recovery in spatial neglect". J Neurol Neurosurg Psychiatry. 73 (4): 412-9.
Vaishnavi (Şubat 2001). (PDF). Journal of Cognitive Neuroscience. 13 (2): 181-189. 14 Haziran 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2012.
Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke" (PDF). Brain and Cognition. 64 (1): 50-59. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Mayıs 2012.
Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke (Fig.2)". Brain and Cognition. 64 (1): 50-59.

Sınıflandırma	D ICD-9-CM: 781.8
Dış kaynaklar	eMedicine: neuro/719

[Unsworth,_C._A._2007-1] Unsworth, C. A. (2007). Cognitive and Perceptual Dysfunction. In T. J. Schmitz & S. B. O'Sullivan (Eds.), Physical Rehabilitation (pp. 1149-1185). Philadelphia, F.A: Davis Company.

[2] Kim, M; Na, D L; Kim, G M; Adair, J C; Lee, K H; Heilman, K M (1999). "Ipsilesional neglect: behavioural and anatomical features". Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. 67 (1). ss. 35-38. doi:10.1136/jnnp.67.1.35. (PMC) 1736416 $2. (PMID) 10369819.

[3] Li, Korina (2015). "Review: Spatial neglect". Practical Neurology. 15 (5). ss. 333-339. 29 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.

[4] Giuseppe, Vallar M. (2015). "Spatial Neglect". Journal of Neurological and Neurosurgery Psychiatry. 86 (9). ss. e3.4-e3. 25 Kasım 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.

[Farah-5] Martha J. Farah (15 Haziran 2000). The Cognitive Neuroscience of Vision (İngilizce). Wiley-Blackwell. ISBN .

[6] Vallar (Mart 1998). "Spatial hemineglect in humans". Trends in Cognitive Sciences. 2 (3). ss. 87-95.

[Kleinman-7] Kleinman (2007). "Right Hemispatial Neglect: Frequency and Characterization Following Acute Left Hemisphere Stroke". Brain and Cognition. 64 (1). ss. 50-59.

[Iachini-8] Iachini (2009). "Lateralization of egocentric and allocentric spatial processing after parietal brain lesions". Brain and Cognition. 69 (3). ss. 514-20.

[Bradshaw-9] John L. Bradshaw; Jason B. Mattingley (1995). Clinical Neuropsychology (İngilizce). Academic Press. ISBN .

[D'Esposito-10] Mark D'Esposito; Professor of Neuroscience and Psychology and Director Henry H Wheeler Jr Brain Imaging Center at Helen Wills Neuroscience Institute and Department of Psychology Mark D'Esposito, M.D. (2003). Neurological Foundations of Cognitive Neuroscience (İngilizce). MIT Press. ISBN .

[Mesulam-11] M.-Marsel Mesulam; Professor of Neurology and Psychiatry M -Marsel Mesulam (27 Ocak 2000). Principles of Behavioral and Cognitive Neurology (İngilizce). Oxford University Press. ISBN .

[Brandt-12] Brandt (2012). "Model Approach to Neurological Variants of Visuo-spatial Neglect". Biological Cybernetics. 106 (11–12). ss. 681-90.

[Bisiach2-13] Bisiach, Edoardo (1996). "Unilateral Neglect and the Structure of Space Representation". Current Directions in Psychological Science. 5 (2): 62–65. doi:10.1111/1467-8721.ep10772737.Bisiach, Edoardo (1996). "Unilateral Neglect and the Structure of Space Representation". Current Directions in Psychological Science. 5 (2). ss. 62-65. doi:10.1111/1467-8721.ep10772737. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Bisiach2" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )

[14] Rode G., Cotton F., Jacquin-Courtois S., Rossetti Y., Bartolomeo P. (2010). "Representation and disconnection in imaginal neglect". Neuropsychologia. 48 (10). ss. 2903-2911.

[15] Doricchi, F.; Iaria, G.; Silvetti, M.; Figliozzi, F.; Siegler, I. (2007). "The "ways" we look at dreams: evidence from unilateral spatial neglect (with an evolutionary account of dream bizarreness". Experimental Brain Research: 450-461.

[:0-16] Farah, Martha J. (2004). The cognitive neuroscience of vision (Repr. ed.). Malden, Mass.: Blackwell. p. 208. ISBN 978-0631214038.

[:1-17] Mesulam, [ed. by] M.-Marsel (2000). Principles of behavioral and cognitive neurology (2. ed.). Oxford [u.a.]: Oxford Univ. Press. pp. 174–239. ISBN 978-0195134759.

[Reference_1-18] Vaishnavi (Şubat 2001). (PDF). Journal of Cognitive Neuroscience. 13 (2): 181-189. 14 Haziran 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2012. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reference 1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )

[Reference_2-19] Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke" (PDF). Brain and Cognition. 64 (1): 50-59. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 8 Mayıs 2012. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Reference 2" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )

[Reference_3-20] Kleinman (2007). "Right hemispatial neglect: Frequency and characterization following acute left hemisphere stroke (Fig.2)". Brain and Cognition. 64 (1): 50-59.

[Beschin-21] Beschin (1997). "Left of What? The role of egocentric coordinates in neglect". Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. 63 (4): 483-489.

[Tipper-22] Tipper, S.P.; Behrmann, M. (1996). "Object-centered not scene-based visual neglect". Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance. 22 (5): 1261–1278. doi:10.1037/0096-1523.22.5.1261.

[Li-23] Li, D; Karnath, H; Rorden, C (2014). "Egocentric representations of space co-exist with allocentric representations: Evidence from spatial neglect". Cortex. 58: 161–169. doi:10.1016/j.cortex.2014.06.012. PMC 4130897. PMID 25038308. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Li" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )

[Moscovitch-24] Moscovitch (1994). "Coding of spatial information int eh somatosensory system: evidence from patients with neglect following parietal lobe damage". Journal of Cognitive Neuroscience. 6 (2): 151-155.

[25] Ian H. Robertson; John C. Marshall; John Crook Marshall (1993). "The Role of Spontaneous Eye Movements in Orienting Attention and in Ulinateral Neglect". Unilateral neglect: clinical and experimental studies (İngilizce). ss. 107-22. ISBN .

[26] Miller S. M. (2007). "Studies of caloric vestibular stimulation: implications for the cognitive neurosciences, the clinical neurosciences and neurophilosophy". Acta Neuropsychiatrica. 19 (3): 183-203.

[Schindler-27] "Neck muscle vibration induces lasting recovery in spatial neglect". J Neurol Neurosurg Psychiatry. 73 (4): 412-9. 2002.

[Luaute-28] "Prism adaptation first among equals in alleviating left neglect: A review". Restorative Neurology and Neuroscience. 24 (4–6): 409-418. 2006.

[Pierce-29] Pierce S. R.; Buxbaum L. J. (2002). "Treatments of unilateral neglect: A review". Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 83 (2): 256–268. doi:10.1053/apmr.2002.27333.

[30] Seze M. (2001). . Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 82 (6): 793-800. 5 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020.