Lviv üniversitesi

Lviv Üniversitesi (Ukraynaca: Львівський університет, Lehçe: Uniwersytet Lwowski) ya da resmi adıyla Lviv İvan Franko Ulusal Üniversitesi (Ukraynaca: Львівський національний університет імені Івана Франка) Ukrayna'da, tarih boyunca eğitimini kesintisiz sürdüren en eski üniversite. Batı Ukrayna'nın Lviv Oblastı'ndaki tarihi Lviv kentinde bulunur. Ukrayna devlet sınavları puan alımları ile yüksek öğretim kurulu listesinde ülkenin en iyi dördüncü (2020) üniversitesi olarak yer almaktadır.

Lviv İvan Franko Ulusal Üniversitesi
Львівський національний університет імені Івана Франка
Latince: Universitas Leopoliensis
Slogan	Раtriаe dесоri сіvibus еducаndis
Kuruluş	1661
Tür	Devlet
Rektör	Melnik Vladimir Petrovich
Öğrenciler	11649
Konum	Lviv, Ukrayna
Okul renkleri	Mavi ve altın sarısı
Web sitesi	www.lnu.edu.ua

Tarihçe

Lviv Üniversitesi'nin geçmişi on yedinci yüzyıla kadar uzanıyor.

16.-17. yüzyıllarda. Ukrayna topraklarındaki kültürel yaşamın merkezleri kilise kardeşlikleriydi. Şehrin ileri gelenleri ve din adamlarının desteğiyle, hümanizm fikirlerinin yayılmasına, bilimin ve eğitimin gelişmesine katkıda bulundular. Ukrayna'daki en eski ve Ukrayna'nın önde gelen kültür merkezi olan Lviv'deki Uspenske Staropihiyske Kardeşliği idi. 1586'dan itibaren ortaokul düzeyinde Lviv'de bir kardeşlik okulu faaliyet gösterdi. Kilise Slavcası, Yunan, Latin ve Polonya dilleri, matematik, dilbilgisi, retorik, astronomi, felsefe ve diğer disiplinler burada okutulmuştur. Lviv Kardeşliği'nin üyeleri ''GİMNAZİUM" (kendi tabirleriyle adlandıkları okulu) bir yüksek öğretim kurumuna dönüştürmeyi bile planladılar. 16. yüzyılın sonu ve 17. yüzyılın ilk yarısının Ukrayna kültürünün önde gelen isimleri Lviv Kardeşlik Okulu'nda çalıştı ve eğitim gördü: Lavrentiy Zyzaniy (Kukil) ve kardeşi Stepan, Kyrylo Stavrovetsky, Ivan Boretsky ve diğerleri.

17.yüzyılın ortalarına kadar Ukrayna'da hiç yüksek öğretim kurumu yoktu. Kadim Polonya, burada tehlikeli bir siyasi ve kültürel merkez haline gelebilecek bir yüksek okulun kurulmasına karşı çıktı. Ukraynalı gençler, Krakow ve diğer Avrupa şehirlerinin üniversitelerinde yüksek öğrenim görmeye mecbur kılındı.

Ukrayna ile Polonya-Litvanya Topluluğu arasındaki Hadiach Antlaşması'nın (1658) maddelerine göre, Polonya hükûmeti gelecekte Ukrayna'da iki yüksek okul-akademi açma sözü verdi: biri Kiev'de, diğeri ise uygun bulunulacak bir yerde. Akademilere Krakow Üniversitesinin ile aynı üniversite hakları verileceği vadedildi. Polonya-Litvanya Topluluğunun etkili çevreleri, Ukrayna'daki belirli siyasi koşulların baskısı altında kendi ulusal üniversitelerini kurma olasılığını dışlamadılar. Aynı zamanda, Ukrayna'daki Katolikliği koruyan Cizvit Tarikatı'nın Lviv'deki şubesi için büyük umutları vardı. Cizvitler 16. yüzyılın sonunda Lviv'de ortaya çıktılar ve 1608'de ortaokullarını burada açtılar. On yedinci yüzyılın ortalarında. bu kolej bakıma muhtaç hale geldi, ancak Cizvitler tarafından yok olmaktan kurtarıldı, çünkü Polonya ileri gelenlerinin himayesinden ve desteğinden yararlanıyordu. Cizvitler, Lviv'de bir kardeşlik okulu temelinde bir üniversite kurma gerekliğini anladılar, bu yüzden sürekli olarak okullarını bir akademiye dönüştürmeye çalıştılar. Tekrarlanan dilekçelerin ardından, Kral Jan II Casimir, 20 Ocak 1661'de, Lviv'deki Cizvit Koleji'ne tüm üniversite disiplinlerini öğretme, lisans, yüksek lisans verme hakkı veren bir belge imzaladı. Bununla birlikte, belgeyi imzaladıktan hemen sonra, akademinin kuruluşu Krakow Üniversitesi ve eyaletteki bazı etkili kişilerin güçlü bir muhalefetiyle karşılaştı. Engellere rağmen, Lviv Üniversitesi'ndeki çalışmalar diğer Avrupa akademileri örneğini takip etti. Daha sonra, 1758'de Polonya Kralı III August 20 Ocak 1661'de John II Casimir tarafından verilen bir belgeyi onayladı. Kurulduğu andan 1773'e kadar Lviv Üniversitesi tamamen Cizvit tarikatının kontrolü altındaydı ve Roma'daki Cizvit generaline bağlıydı. Üniversiteye rektör başkanlık ediyordu. Üniversite binası Lviv'in merkezindeki Krakivska Caddesi yakınındaydı. Üniversite yeni yerler satın alıp yeni tesisler inşa etti ve kendi kütüphanesine sahipti, Lviv'deki en büyük matbaa üniversiteye aitti.

Üniversite, felsefi ve teolojik olmak üzere iki bölümden (fakülteler). Daha önceki ortaöğretim seviyesinde olan okul üniversitenin bünyesinde bulunarak yüksek öğretim görmek isteyenlere hazırlık okulu görevindydi.

Tarihsel kaynaklar, 1667'de felsefi ve teoloji bölümlerinde yaklaşık 500 öğrencinin okuduğunu ve eğitim sürecinin sekiz öğretmen tarafından sağlandığını göstermektedir. On sekizinci yüzyılın ortalarında. öğrenci sayısı 700 kişiye, öğretmen sayısı ise15-17'ye çıktı. Polonyalılar öğrencilerin% 75'ini oluşturuyordu, geri kalanı Ukraynalılar ve diğer etnik gruplardandı.

Lviv Üniversitesi'ndeki eğitim süreci, 16. yüzyılın sonunda geliştirilen Cizvit okullarının programına göre yürütülmüştür; bu programda göze çarpan değişiklikler ancak on sekizinci yüzyılın ortalarında yapılmaya başlandı. Felsefe fakültesinde temel olarak mantık, fizik ve metafiziğin bir bileşimi olan Aristoteles'in felsefi sistemi; Matematik, astronomi, biyoloji ve meteoroloji unsurları fiziğin bir parçası olarak kabul edildi, psikoloji ve ahlak ise metafiziğin bir parçası olarak kabul edildi. Ayrıca tarih, coğrafya, yunanca dersleride okutuluyordu. Felsefe fakültesinde öğrenim iki veya üç yıl sürüyordu. Bu bölümden mezun olduktan sonra ilahiyat eğitimi almak mümkün oluyordu. İlahiyat fakültesinde öğrenim 4 yıldı. Ayrıca kilisenin tarihi, Eski ve Yeni Ahit, dogmatik ve ahlaki teoloji, kanon hukuku, kutsal kitap, İbranice gibi derslerde veriliyordu. Tüm üniversite disiplinleri profesörler tarafından okutuluyordu.

On sekizinci yüzyılın ortası ve ikinci yarısında. Bilimsel bilginin, özellikle doğa bilimlerinin gelişmesine bağlı olarak, üniversitenin eğitim sürecinde değişiklikler olmuştur. 1744'te, mimarlık ve matematik üzerine bir ders kitabının yazarı olan F.Grodzitsky başkanlığında Matematik Bölümü açıldı, bir matematik ve fizik kabinesi oluşturdu ve üniversitede astronomi gözlemevi açtı. Lehçe, Fransızca, Almanca, Coğrafya ve Tarihi ayrı disiplin olarak öğretilmeye başlanıldı. Tanınmış bilim adamları bu üniversitede çalıştı: tarihçi K. Nesetsky, matematikçiler F. Grodzitsky ve T. Sekerzhinsky, yazar G. Piramovich, toplum bilimci, şair, yazar ve filozof I. Krasitsky. Üniversitenin ünlü mezunları arasında bulunan I. Gizel, M. Slotvynsky, J. Bogomolovsky ve diğerleri üniversitede eğitim verdiler.

Cizvit oluşumunun 1773'te feshedilmesinden sonra Lviv Üniversitesi kapatıldı. Böylece, Cizvit Akademisi'nin bir dizi bölümü kısa sürede Lviv'deki Josephine Üniversitesi'nin temellerini oluşturdu.

1772'de Galiçya, Avusturya İmparatorluğu'nun egemenliğine girdi. Birçok ulus devletini merkezileştirmek ve Almanlaştırmak amacıyla İmparator II. Joseph yönetimi, özellikle yüksek öğrenime büyük önem vererek Lviv'de bir üniversite kurulması öngörüldü. Bölümlerdeki öğretmenlik pozisyonlarının oluşturulması, din ve milliyet gözetmeksizin adayların kabulü ile bir sınav yoluyla gerçekleştirilecekti.

Krakivska Caddesi'ndeki eski Trinitaryans Tarikatı'nın binaları Üniversiteye devredildi. 17 Haziran 1784 tarihli hükûmet kararı, akademik kadronun içeriği ve üniversitenin bütçesini belirledi. Aynı yılın Ekim ayında, üniversite yönetimine bir belge ve talimatlar verildi. Belgede, Lviv Üniversitesi'nin dört fakülteden oluştuğu belirtildi: felsefe, hukuk, sağlık ve teoloji. Üniversitenin büyük açılışı 16 Kasım 1784'te yapıldı.

1805 ile 1817 arasında, Lviv'deki üniversite temelinde bir lise vardı. Bu, Avusturya eyaletindeki yüksek öğrenim reformundan kaynaklanıyordu. Araştırmalar, lisede verilen derslerin çoğu üniversite düzeyinde öğretilmeye devam ettiğini, aynı fakültelerde işlendiği göstermektedir.

Üniversitenin en yüksek yönetim organı Senatodur (konsistorya). Rektör, dekanlar ve kıdemlilerden (yaş ve deneyim açısından en yaşlı profesörler) oluşuyordu. Senato, üniversitenin genel yönetimi ile ilgili en önemli konulara karar verdi. Diğer tüm konulara, aynı zamanda fakülte müdürü olan dekanlar tarafından karar verildi. Üniversitenin bir miktar özerkliği olduğu anlaşılmaktadır.

1784 yılında kurulan Gimnazyum üniversiteye hazırlık okulu işlevindeydi, Gimnazyumda 5 yıl boyunca Almanca ve Latince öğretiliyordu. İlk üç yıl boyunca üniversitenin tüm öğrencileri, genel olan Felsefe Fakültesi'nin hazırlık programına göre okuyordu. Felsefe Fakültesinden mezun olduktan sonra, öğrenciler ya belirli bilimlerdeki bilgilerini derinleştirmek için orada çalışmaya devam ediyorlardı ya da dört yıl süren fakültelerden - hukuk, sağlık veya ilahiyat fakültelerinden birine giriyorlardı. Eğitim süreci dili Latince, Lehçe ve Almancaydı. 1825'te Leh Dili ve Edebiyatı Bölümü açıldı.

1787'de teoloji fakültesinde iki yıl süren ukraynaca ve Rusça kurslarında studium Ruthenum faaliyet gösterdi - Ukrayana ulusal uyanışının önde gelen figürlerinin isimleri : Markiyan Shashkevych, Yakov Holovatsky, Yuri Venelin (Hutsy). 1806 yılına kadar Lviv üniversitesi ile birlikte kurs vermeye devam ettiler.

Lviv üniversitesini Fizik biliminde -18.yy. ikinci yarısı ve XIX yüzyılın ilk yarısında temsil edenler: prof. Ignasiy Yuzeg Martynovych (1755–1795) deneysel fizik üzerine iki ciltlik bir ders kitabı yazdı. XVIII.Yüzyılın 80'li yıllarının ünlü bilim insanı. F. Güsman (1741-1806) Viyana'da fizik açısından dünyanın yaşının iki ciltlik bir tanımını yayınladı. Zakarpattia'nın yerlisi olan Ivan Zemanchyk, fizik bölümündeki ekipman miktarını artırmak için çok şey yaptı. Sadece fizikle değil astronomiyle de ilgilenen Prof. A. Kuntsek (1795-1865), matematik ve klasik filoloji dersleri vermiş, yedi bilimsel makale ve ders kitabı yazmıştır (örneğin, "Işık Doktrini", "Popüler Astronomi", " Popüler Meteoroloji Dersi " vb.)

Lviv Üniversitesi'ndeki ilk kimya ve botanik profesörü Burhardt Zatsbert Shiverek'ti (1742-1807). B. Shiverek'in temel çalışmaları - Precarpathia'nın maden sularının incelenmesi ve bir botanik bahçesinin kurulması.

Üniversitedeki ilk profesyonel matematikçilerden biri olan ve matematik üzerine bir ders kitabı yazan Franz Crodesch'ti (1761-1831).

"Saf Mekaniğin Öğeleri" ders kitabını yazan ve 1834-1838'de Üniversitede ders veren seçkin Avusturyalı matematikçi Leopold Schultz von Strashnitsky'ye (1803-1852) ün kazandırdı.

"Doğa Tarihi" kitabını yazan Prof. Balthazar Gake (1740–1815). Galiçya'da jeoloji bilimi alanında öncü oldu.

Bu dönemde felsefe alanında en çok ilgiyi hak eden Peter Lodiy oldu (1764-1829). "Metafizik" ve "Mantıksal Yönergeler" ders kitaplarını yazdı. Felsefe üzerine bir dizi eser de Çek Ignac Jan Hanusz (1812-1869) tarafından yazılmıştır. Ludwik Edward Tsenmark (1753–1814) üniversitede ilk tarih profesörü oldu. Aynı zamanda yardımcı tarih disiplinleri alanında da uzmandı ve bu konuda bir el kitabı yayınladı. Gottfried Ulih (1743-1794), yardımcı tarih disiplinlerinin ilk profesörü oldu, Lviv'de bir okuma odası kurdu, diplomasi ve nümismatik üzerine bir ders kitabı yazdı ve tarih üzerine bir dizi eserin yazarı oldu. Genel tarih ve Avusturya tarihi profesörü Joseph Mouse (1778–1856), genç öğrenciler arasında çok popülerdi.

Dilbilimin sorunlarının yanı sıra estetik sorunlarıyla da ilgilenen ve kendi şiirlerinin iki ciltlik bir koleksiyonunu yayınlayan Victor Vaclav Hahn (1763-1816) tarafından 1784'te restore edilen üniversitede klasik filoloji öğretildi. Edebiyat tarihi üzerine birkaç eser yazdı. Dilbilimciler arasında profesörler Ignat Pollak (1785–1825) ve prof. Leopold Umlyaukh (1757 - ölüm tarihi bilinmiyor).

XIX yüzyılın 20-30'ları. Ülkeler coğrafyası ve beşeri bilimler alanındaki araştırmalar yeniden canlandı. I. Mohylnytsky Lviv üniversitesi mezunu, 1829'da yayınlanan Galiçya'da Ukrayna dilinin ilk gramerini hazırladı. "Rus dili hakkında bilgi", Ukrayna tarihine kısa bir genel bakış içeriyordu ve Ukrayna dilini, Doğu Slav dilleri. Lviv Üniversitesi  Profesörü İ. Lavrivsky, altı ciltlik Ukrayna-Lehçe-Almanca sözlüğü derledi ve Lehçeye "Geçmiş Yılların Hikayesi" ne çevrildi. Yerli toprakların tarihinin incelenmesine önemli bir katkı, prof. M. Hrynevetsky. İlk baskıları ve diğer antikaları topladı.

Lviv Üniversitesi'ndeki o zamanın hukuk bilimi, sözde tarih hukuk okuluna dayanıyordu. Medeni hukuk alanında seçkin bir uzman prof. 1806'dan 1827'ye kadar Lviv'de çalışan ve çeşitli bilimsel makaleler yayınlayan Joseph Winiwarter idi.

1830-1831 Polonya ulusal kurtuluş ayaklanması olayları ve özellikle öğrenci gençlerin aktif rol aldığı 1848 Devrimi, Lviv Üniversitesi'nin gelişiminde önemli bir etkiye sahipti. 1848 Kasım Ayaklanması sırasında, üniversite binası yandı ve halihazırda 51.000'den fazla cildi olan değerli bilimsel kütüphanesi yıkıldı. Değerli el yazmaları yakıldı. Üniversite donanımı düzeninde akasalıklar meydana geldi, bu nedenle uzun süre derslere başlamak imkansızdı.

XIX yüzyılın ikinci yarısında. Üniversite binalarının sayının artış meydana gelmişti. 1851'den beri üniversite Nicholas (şimdi Hrushevskoho Caddesi) sokaktaki bir  binada yer alıyordu. 1891'de mimar J. Braunscoin tarafından tasarlandı.  Dlugosha'da (şimdi St. Cyril ve Methodius Caddesi) kimyasal, jeolojik-mineralojik ve farmakolojik enstitüler için ayrı bir bina inşa edildi. 1894'te yeni kurulan tıp fakültesi binası (Pekarska Caddesi) ve 1897'de Fizik Enstitüsü binası inşaatı tamamlandı. 1905'te üniversite kütüphanesi için bir bölüm inşa edildi.

Üniversitenin o zamanki en yüksek yönetim organı, rektör, rektör yardımcısı, dekanlar, fakülte temsilcileri, sekreterden oluşan akademik senato idi. Senato, eğitim süreci, bilimsel çalışma, akademik derece verme, idari işler gibi üniversite yaşamının bu tür konularından sorumluydu.

Neredeyse XIX yüzyılın sonuna kadar Üniversitede üç fakülte vardı: hukuk, felsefe ve teoloji. Hukuk Fakültesi, hem öğrenci ve öğretmen sayısı hem de devlet öncelikleri açısından üniversitenin lideriydi. Kasım 1891'de, uzun gecikmelerden sonra, Avusturya İmparatoru I. Franz Joseph, 9 Eylül 1894'te bir tıp fakültesi açma emri verdi.

Dört fakültenin her biri bir meslektaş organı tarafından yönetiliyordu - fakülte profesörleri konseyi veya dekan, dekan yardımcıları, tüm profesörler ve doçentlerden seçilmiş iki temsilciyi içeren bir kurul.

Modern anlamda bir bölüm yoktu, bölüm kavramı, belirli bir ders veren profesörün kişisiyle ilişkilendirildi. Bununla birlikte, üniversitenin, bölüm veya ofisin modern konseptine kabaca karşılık gelen bilimsel kurumları veya başka enstitüleri vardı. Enstitüler pratik ve seminer dersleri verdi, kalıcı binaları, ekipmanları, kütüphaneleri ve hizmet personeli vardı. Eylül 1894'te üniversite arşivi oluşturuldu ve 1848'den önce yayınlanan tüm dosyalar ve kitaplar buraya aktarıldı.

Lviv Üniversitesi'nin öğretim kadrosu, profesörler, doçentler, asistanlar ve öğretim görevlilerinden oluşuyordu. Üniversitede veya doçent (venia docendi) öğretmenlik hakkı ancak Viyana'daki Eğitim Bakanlığı tarafından doktora, habilitasyon ve onay alındıktan sonra elde edilebilir. Üniversitedeki öğretmen sayısı sürekli artıyordu. 1850 / 51'de öğrettiyse. yıl sadece 27 öğretmen vardı, 1913 / 14'te öğretmenlik yaptı. 169. Lviv Üniversitesi öğrencileri de belirli kategorilere ayrıldı: sıradan öğrenciler (sıradan), yarı zamanlı öğrenciler (olağanüstü) ve ücretsiz öğrenciler. Her zamanki gibi, özgür dinleyiciler öğretmenlerle anlaşarak derslere katılan kadınlardı. 1851'de 699 öğrenci üniversitede (302'si Hukuk Fakültesi'nde, 89'u Felsefe Fakültesi'nde, 308'i İlahiyat Fakültesi'nde) ve 1890 / 91'de okudu. yıl zaten 1255 (fakülteler tarafından sırasıyla: 683, 189, 358 kişi), 1900/01 - 2060 öğrenci (Hukuk Fakültesi - 1284 kişi, Felsefe Fakültesi - 309, Tıp Fakültesi - 127 ve İlahiyat Fakültesi - 340) ve 1913/14 öğretiminde. yıl - 5871 öğrenci (sırasıyla: 3493, 1229, 971 ve 358 kişi).

XIX yüzyılın ikinci yarısında. kadınların üniversite eğitimine devam etme hakkı mücadelesi devam etti. 1897'de kadınların Felsefe Fakültesinde ve 1900'de Tıp Fakültesi ve Eczacılık Bölümünde eğitim almalarına izin verildi. Kadınlar defalarca hukuk okumalarına izin verilmesini talep ettiler, ancak hükûmet yanıt vermedi.

Öğrencilerin çoğunluğu için üniversitede harç ödendi. İlahiyat fakültesi öğrencileri okul ücretini hiç ödemedi. Laik fakültelerde, bu tür avantajlardan öğrencilerin yalnızca bir kısmı yararlanıyordu (yoksulluk sertifikası için başvuran ve sömestr kolokyasını başarıyla geçen öğrenciler). Öğrenim ücretlerine ek olarak, öğrenciler, sınavlar, konferanslar, seminerler, kütüphaneyi kullanma hakkı ve daha fazlası için ödenen immatriculation (öğrencilere ciddi kabul) için bir ücret ödedi.

Öğrenci bursları da vardı. Burs fonu esas olarak bireylerin bağışlarından oluşuyordu. En ünlüsü, Karol Ludwik, J. Slovatsky, Tsalevich, Gayetsky ve diğerlerinin adını taşıyan burs fonlarıydı. Öğrencilerin yurtları vardı ama buralardaki yer sayısı sınırlıydı.

Hukuk, felsefe ve teoloji fakültelerinde, çalışma tıp fakültesinde - beş, eczacılık bölümünde - iki veya üç yıl olmak üzere dört yıl sürdü. Akademik yıl iki yarıyıldan oluşuyordu: kış (1 Ekim - 20 Mart arası) ve yaz (Nisan sonu - Temmuz sonu). Öğrenciler akademik disiplinleri seçme hakkına sahipti. XIX yüzyılın 70'lerine kadar. tüm fakültelerde öğretim esas olarak Almanca, teolojik - Latince; birkaç konu Ukraynaca ve Lehçe olarak öğretildi. 27 Nisan 1869'da imparatorun özel emriyle Polonya dili tüm bölgede resmi olarak tanındı - Lviv Üniversitesi'nin Polonizasyonu yavaş yavaş gerçekleşiyordu. 1870'te 13 konu Lehçe, 46'sı Almanca, 13'ü Latince ve 7'si Ukraynaca öğretildi. 4 Temmuz 1871'de İmparator I.. 1906 gibi erken bir tarihte, 185 konu Lehçe, 5 Almanca, Latince 14 ve Ukraynaca 19 ders verildi.

XIX yüzyılın 70'lerinde. Kültür tarihine "emek devi" olarak giren dünyaca ünlü Ukraynalı düşünür, yazar, bilim insanı, çevirmen, siyasetçi ve halk figürü Ivan Franko, kültür tarihine "emek devi" olarak girmiştir.

XIX - XX yüzyılın başlarında okulumuzda öğrenci yılları. gelecekte M. Pavlyk, O. Terletsky, V. Navrotsky, O. Makovei, Y. Puzyna ve diğerleri gibi ünlü bilim adamları, yazarlar, halk figürleri tarafından yapılmıştır.

Lviv Üniversitesi'nin XIX'in ikinci yarısında - XX yüzyılın başlarında bilimsel hayatı. önemli değişiklikler geçirdi. Yeni disiplinlerin öğretilmesi tanıtıldı, yeni sınıflar, laboratuvarlar vb. Oluşturuldu. Üniversite öğretmenleri ders kitapları ve el kitapları yazdılar, esas olarak fen alanında değerli araştırmalar yaptılar.

Fizik bilimleri alanında profesörler Victor Pierre (Pierre), Wojciech Urbanski, Aloysius Handel, Tomasz Stanecki, Ignatius Zakszewski, Marian Smoluchowski ve diğerlerini isimlendirebiliriz. Özellikle prof. W. Pierre, fiziksel dolabın maddi temelini düzenledi ve zenginleştirdi, (1848'de yıkıldı) V. Urbansky, iki ciltlik bir ders kitabı olan "Bilimsel Fizik" yayınladı. 1879'da, Deneysel Fizik Profesörü T. Stanetsky (1826-1891) spor salonları için birçok fizik ve matematik ders kitabının yazarıdır. 1899'dan itibaren dünyaca ünlü fizikçi M. Smolukhovsky (1872-1917) üniversitede çalıştı. Lviv dönemine ait başlıca eserleri, "Gaz moleküllerinin ortalama hareketi ve difüzyon teorisi ile bağlantısı", "Brown moleküler hareket ve süspansiyonun kinetik teorisi üzerine" dir.

Lviv Üniversitesi'ndeki matematik biliminin temsilcileri, profesörler Ignacy Lemokh, Vavzhynets Zhmurko, Yuzef Puzyna, Vaclav Serpinsky, Zygmunt Yanishevsky idi. Bu profesörlerin çalışmaları arasında, I. Lemokh anketinin temellerini içeren pratik jeodezi ders kitapları, V. Zhmurko'nun "Matematik Sergisi", Y. Puzyna'nın iki ciltlik "Analitik Fonksiyonlar Teorisi" ve diğerleri bilimsel ilgi alanıydı.

İlk kimya bölümü 1801 yılında Lviv Üniversitesi'nde açıldı. Bu dönemin tanınmış kimyagerleri profesörler Bronislav Radzishevsky (1838-1914), prof. Stanislav Opolsky (1886-1919) - organik kimya üzerine değerli bir ders kitabının yazarı, Bronislav Lyakhovych - kuruluşundan itibaren 1894'ten 1903'e kadar inorganik Kimya Bölümü başkanı Stanislav Tolochko.

Jeoloji bilimleri 1851'de Felsefe Fakültesi'nde zorunlu dersler listesine dahil edildi. 1852'de bir mineraloji müzesi açıldı, 1864'te Mineraloji Bölümü kuruldu. 1868 yılına kadar modern petrografinin kurucusu, "Petrografi Ders Kitabı" nın yazarı Ferdinand Zirkel (1838-1912) tarafından yönetildi.

XIX yüzyılın 80'li yılların başlarında. Coğrafya bölümü üniversitede prof. Anthony Reman (1840–1917), Karpatlar'ın fiziksel coğrafyası üzerine yaptığı çalışmalarla tanınır. Coğrafi bilimlerin gelişimine önemli bir katkı, Ukraynalı coğrafyacı SL Rudnytsky (1877–1937) Yevheniush Romer (1871–1954) tarafından yapılmıştır.

Antoni Reman'ın ilk doktora öğrencisi Ukraynalı bir Hryhoriy Velychko idi (1889'da doktora tezini savundu).

1852'de Doğa Tarihi Bölümü temelinde iki bölüm kuruldu - Zooloji ve Botanik. Üniversitede zoolojinin gelişimi esas olarak 350'den fazla bilimsel makalenin yazarı olan ünlü bilim insanı Benedict Dybowski'nin (1833-1930) isimleriyle ilişkilidir. Józef Nusbaum-Gilyarowicz (1859–1917), Polonya evrimciler okulunun kurucusudur.

Lviv tarih bilimi önemli gelişme kaydetti. Lviv tarih okulunun kurucusu Xavier Liske'dir (1838–1891). Lviv okulunun tarihçileri arasında önemli bir yer Tadeusz Wojciechowski (1833–1919), hukuk tarihçisi Oswald Balzer (1858–1933), Bronisław Dembinski (1858–1939) ve Ludwig Finkel (1858–1930) tarafından işgal edildi - üç ciltlik Polonya Tarihi Bibliyografyası ve Polonya Tarihi Istografi kitabının yazarı. Lviv Üniversitesi ". 1894-1914 yılları arasında yeni oluşturulan Doğu Avrupa Genel Tarih ve Tarih Bölümü'nün başında, Ukrayna'nın en önemli tarihçilerinden biri olan ve 10 ciltlik "Ukrayna-Rusya Tarihi" kitabının yazarı olan M. Hrushevsky (1866-1934), tarih, edebiyat tarihi, tarih yazımı, kaynak çalışmaları, Ukrayna tarih okulunun yaratıcısı üzerine yüzlerce eser.

XIX yüzyılın ikinci yarısında hukuk bilimi. dar pratiklikten tarihsel, hukuksal ve felsefi disiplinlerin derinlemesine incelenmesine geçti. 1862'de, aşağıdaki iki bölüm Ukrayna eğitim dili ile faaliyet göstermeye başladı: medeni hukuk, ceza hukuku ve usul. Avukatlar Tadeusz Pilat, Ernst Til, Oleksandr Ogonovsky, Mauritius Allergant, Oleksandr Dolivsky, Marceliy Khlyamtach, Stanislav Shakhovsky, Przemyslav Dombkovsky, Yulian Makarevych, Stanislav Dnistryansky ve diğerleri Lviv Üniversitesi'ne şan kazandırdı.

Ukrayna filolojisi üniversitede, Rus Filolojisi Bölümü'nün başkanlığını Rus Dili Dilbilgisi ve Galiçya ve Macar Rusya Halk Şarkıları'nın yazarı Yakiv Holovatsky'nin (1814-1888) yaptığı 1848 yılından beri öğretilmektedir. 1849'da J. Holovatsky üniversiteye rektör olarak atandı. En büyük başarısı altı ciltlik Rus Edebiyatı Tarihi olan Omelyan Ogonovsky, OM Kolessa, Kyrylo Studynsky ve Hilarion Sventsitsky, J. Holovatsky'nin çalışmalarını sürdürdü.

Üniversitedeki Polonya çalışmalarının tarihi, profesörler Antoni Maletsky (1821–1913), Roman Pilyat (1846–1906), Wilhelm Brukhnalsky (1859–1938), Konstantin Wojciechowski (1872–1924), Bronislav Gubrynovych (1870–1933), J. Kallenbach, J. Kleiner, W. Hahn ve diğerleri.

Klasik filolojinin Lviv Üniversitesi'nde büyük gelenekleri vardı. 1918'e kadar, Ludwik Cwicklinski (1852–1942), Bronisław Kruczkiewicz (1849–1919) ve Stanisław Witkowski (1866–1950) gibi dünyaca ünlü bilim adamları bu bölümde çalıştı. Onlar sayesinde Lviv, klasik filoloji alanında seçkin bir yayın merkezi haline geldi. Romantik filoloji üzerine dersler 1918'de verilmeye başlandı.

Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun yıkılmasından sonra Galiçya, Polonya tarafından ele geçirildi. 18 Kasım 1918'de Polonya Dinler ve Eğitim Bakanlığı özel bir emirle Lviv Üniversitesini himayesine aldığını duyurdu ve buraya Polonya Kralı Jan Casimir'in adını verdi. Okulda eğitim dili sadece Lehçe haline geldi, sadece İlahiyat Fakültesi'nde bazı konular Latince öğretildi. Eğitim dili Ukraynaca olan bölümler kapatıldı. İki veya üç yıl boyunca, Ukrayna uyruklu tüm profesörler ve doçentler kovuldu ve Ukraynalı gençlerin üniversite çalışmalarına erişimi kısıtlandı.

Üniversitenin yönetimi, Üniversite Statüsüne (1924, 1929 ve 1934 Tüzüğü) dayanıyordu. Yönetim organı, rektörün başkanlık ettiği akademik senato olarak kaldı. 1924 yılına kadar üniversite dört fakülteden oluşuyordu. 31 Ekim 1924 Bakanlığının emriyle, Felsefe Fakültesi iki ayrı fakülteye ayrıldı: Beşeri Bilimler Fakültesi ve Matematik ve Doğa Bilimleri Fakültesi. Yirminci yüzyılın 20'li yıllarının başlarında. Üniversitede 55 bölüm, 19 bölüm, 6 klinik, 2 poliklinik, fakülte kütüphanesi, üniversite arşivi bulunan bilimsel kütüphane, botanik bahçesi vardı.

Aynı zamanda, üniversitede eğitim dili olarak Ukraynaca olan tek bir bölüm veya Ukrayna uyruklu tek bir profesör yoktu. Sadece 1933'te doçent I. Sventsitsky'ye öğretme hakkı verildi. 1928 / 29'da öğretmenlik yaptı. Yılda Profesör Ya Yaniv başkanlığında Rus Filolojisi Bölümü açıldı.

Öğrenci sayısı bakımından Lviv Üniversitesi Polonya'nın en büyük üniversitelerinden biriydi. 1919 / 20'den 1937 / 38'e kadar okudu. sayıları 2647'den 5026 kişiye yükseldi. Ukraynalıların üniversiteye girme konusunda kısıtlamalara sahip olduğu "numerus clausus" ilkesi getirildi (girenlerin sayısının% 15'inden fazla değil; Bu durumda Polonyalılar% 50'den az değildi). Öğretim yılı 1 Ekim'de başladı ve 23 Nisan 1923'te eski Galiçya Sejm'in binası, üniversitenin ana binası olan Lviv Üniversitesi'ne devredildi.

Yirminci yüzyılın 20-30'larında. Matematik, Lviv Üniversitesi'nde önemli bir başarı elde etti. Burada Vaclav Serpinsky, Hugo Steinhaus, Stanislav Ruzevych gibi matematik bilim adamları, 1920'den Eustace Zhilinsky, 1922'den Stefan Banakh, 1927'den Vladislav Niklibor ve Julius Schauder ve 1929'dan - Stefan Kachmazh, 1934'ten - Vladislav Orlich, 1936'dan - Herman Ausrbach ve Stanislav Mazur. Bu matematikçiler, Lviv Matematik Okulu olarak bilinen güçlü bir bilimsel ekip oluşturdu. Liderinin The Theory of Linear Field Operations kitabının yazarı Stefan Banach (1892–1945) olduğu kabul edilir.

Fizik, belirli bir dönemde profesörler Roman Negrush, Stanislav Loria, Leopold Infeld, Wojciech Rubinowicz ve diğerleri tarafından temsil edildi. Astronomik gözlemevinin başında bulunan Profesör E. Rybko, 1932'den beri astronomi alanında çalışıyor. Stanislav Tolochko, Volodymyr Ishebyatovsky ve Viktor Keemulya kimya bilimi alanında dikkat çekti. İkincisi, 1937'de kurulan Fiziksel Kimya Bölümü'ne başkanlık etti. 30 Haziran'da sona erdi, 3 bölüme veya üç aylık dönemlere ayrıldı.

23 Nisan 1923'te eski Galiçya Sejm'in binası, üniversitenin ana binası olan Lviv Üniversitesi'ne devredildi.

Yirminci yüzyılın 20-30'larında. Matematik, Lviv Üniversitesi'nde önemli bir başarı elde etti. Burada Vaclav Serpinsky, Hugo Steinhaus, Stanislav Ruzevych gibi matematik bilim adamları, 1920'den Eustace Zhilinsky, 1922'den Stefan Banakh, 1927'den Vladislav Niklibor ve Julius Schauder ve 1929'dan - Stefan Kachmazh, 1934'ten - Vladislav Orlich, 1936'dan - Herman Ausrbach ve Stanislav Mazur. Bu matematikçiler, Lviv Matematik Okulu olarak bilinen güçlü bir bilimsel ekip oluşturdu. Liderinin The Theory of Linear Field Operations kitabının yazarı Stefan Banach (1892–1945) olduğu kabul edilir.

Fizik, belirli bir dönemde profesörler Roman Negrush, Stanislav Loria, Leopold Infeld, Wojciech Rubinowicz ve diğerleri tarafından temsil edildi. Astronomik gözlemevinin başında bulunan Profesör E. Rybko, 1932'den beri astronomi alanında çalışıyor. Stanislav Tolochko, Volodymyr Ishebyatovsky ve Viktor Keemulya kimya bilimi alanında dikkat çekti. İkincisi, 1937'de kurulan Fiziksel Kimya Bölümü'ne başkanlık etti.

Jeoloji bilimi üniversitede daha da geliştirildi. 1921'de prof. Z. Weiberg, Kristalografi Bölümü'nü kurdu ve başkanlık etti, daha sonra bu bölüme Ludwik Hrobak başkanlık etti. 1924 yılında, Prof.Dr.Başkanlığında Mineraloji ve Petrografi Bölümü kuruldu. Yu Tokarsky.

Coğrafya bilimi, ünlü bilim insanı E. Romer'in önderliğinde gelişti. A. Zirgofer ekonomik coğrafya alanında çalıştı.

Biyoloji araştırmalarına prof. J. Hirschl (1883–1951). Ona ek olarak, B. Fulinsky (1881–1942), G. Polyushynsky, J. Sembrat, J. Kuntse, J. Noskevich, S. Pilyavsky, L. Monnet ve J. Romanyshyn, Zooloji Enstitüsü'nde çalıştı.

1926'da Karşılaştırmalı Anatomi Bölümü, Prof. K. Kvitnevsky (1873–1942).

1918'den 1924'e kadar çiçekçi I. Vilchynsky ve botanikçi-coğrafyacı ve paleobotanist M. Kohvar, Botanik Bölümü'nde çalıştı. 1924'ten itibaren bölüme S. Kulchynsky başkanlık etti. Şu anda bilimsel çalışmanın yönü esas olarak floristikti (S. Kulchynsky, S. Tolpa, M. Kostyniuk, G. Koziy). Bitki Fizyolojisi Profesörü S. Kshemenevsky oldukça ünlüydü.

Savaşlar arası dönemde, Tıp Fakültesi'nde yeni bölümler açıldı: Biyoloji Bölümü (1920), İlaç Teknolojisi (1932), Farmasötik Kimya (1932), Sağlık ve Tıp Tarihi (1930), Mikrobiyoloji. 1936).

I. Badian'ın (1930–1937) bakteriyel sitoloji alanındaki çalışmaları dünya çapında tanınmıştır. I. Lenartovych tanınmış bir dermatologdu. 1936'da N. Gonsyorovsky Mikrobiyoloji Bölümü'nü düzenledi ve başkanlık etti. En ünlü tıbbi mikrobiyolog prof. G. Weigl (1883–1957). 1922'den itibaren Biyokimya Bölümü J. Parnassus'un önderliğinde çalıştı.

Polonya'nın çok ötesinde, kurucusu Kazimir Twardowski (1866–1938) olan ünlü Lviv-Varşova felsefi okulu kuruldu. Polonya Felsefe Topluluğu, yayıncılık faaliyetlerini genişleten Lviv Üniversitesi'nde faaliyet gösterdi. Lviv-Varşova felsefi okulu bilim adamları J. Lukasevych, A. Tarsky, I. Dombska, S. Lushchevska, G. Melberg, L. Khvistek, M. Borovsky, R. Ingarden, L. Blaustein ve diğerlerini içeriyordu.

Tarih bilimi, önde gelen bilim adamları Konstantin Khilinsky (1880–1938), Jan Ptasnik (1876–1930), Emil Modelsky (1881–1966), Frantsysk Buyak (1875–1953) ve diğerlerinin isimleriyle temsil edildi.

Profesörler O. Baltser, P. Dombkovsky, doçent K. Koraniy hukuk tarihi alanında, medeni hukuk ve süreç alanında çalıştı - prof. M. Allergand, K. Stefko, E. Till, A. Dolinsky, ceza hukuku alanında - Y. Markevich, uluslararası kamu hukuku alanında - prof. P. Ehrlich.

Önde gelen dallardan biri Polonya çalışmalarıydı. E. Kukharsky ve K. Kolabushevsky burada çalışmaya devam etti. Bu dönemdeki Polonya dilbiliminin tarihi, Kalina, Krynsky, Nietzsche, Ulashin, Gartner ve kısmen R. Pilyat ve V. Bu dönemin en değerli eserleri arasında G. Gartner'ın (1892-1935) "Modern Polonya dilinin grameri" kitabıdır.

Üniversitede Ukrayna filolojisi prof. Ya Yaniv, klasik filoloji - prof. S. Vitkovsky ve R. Ganshynets (1888–1958), Alman çalışmaları - Z. Cherny.

1925'ten 1935'e kadar üniversitede Arapça, İbranice-Aramice, Türkçe, Moğol, Hint, İran filolojisi ve Doğu tarihi bölümleri vardı. Ünlü Oryantalistler ve dilbilimciler prof. M. Sharr, prof. Z. Smogorshevsky, prof. V. Kotvich, prof. G. Blatt, A. Tavaronsky ve Y. Kurylovych.

SSCB ile Almanya arasındaki 23 Ağustos 1939 tarihli anlaşmanın gizli protokolünün maddelerine göre, Batı Ukrayna, Sovyetler Birliği'nin etki alanına girdi. 22 Eylül'de Sovyet birlikleri Lviv'e girdi. 26 Ekim 1939'da, Batı Ukrayna Halk Meclisi, Sovyet iktidarının getirildiğini ilan etmek için Lviv'de toplandı.

Bu dönemde Lviv Üniversitesi de köklü değişikliklere uğradı. SSCB Yüksek Okulu Tüzüğü uyarınca, üniversitenin tüm vatandaşlar için ücretsiz ve ücretsiz eğitim veren bir yüksek öğretim kurumu olarak radikal bir örgütsel yeniden yapılandırılması gerçekleştirildi. İlahiyat Fakültesi tasfiye edildi ve Tıp ve İlaç Bölümleri bir Tıp Enstitüsü olarak yeniden düzenlendi. Ekim 1939'da yeni bölümler kuruldu: Marksizm-Leninizm tarihi, diyalektik ve tarihsel materyalizm, politik ekonomi, Ukrayna dili, Ukrayna edebiyatı, Rus dili, Rus edebiyatı, SSCB tarihi, Ukrayna tarihi, beden eğitimi. Yüksek mesleki eğitim sağlamanın yanı sıra, gençleri Marksist-Leninist ideoloji ve materyalist dünya görüşü temelinde eğitmek zorunda kaldılar.

2 Aralık 1940'ta Akademik Konsey, sosyal kökenleri, cinsiyetleri, ırkları veya milliyetleri ne olursa olsun tüm vatandaşların üniversiteye girme hakkına sahip olduğunu belirten yeni bir üniversite tüzüğünü onayladı.

Tanınmış bilim adamları üniversitede çalışmaya davet edildi: edebiyat tarihçisi M. Wozniak, edebiyat eleştirmeni, halk bilimci ve şair V.Shchurat, halk bilimci ve müzikolog F.Kolessa, yazar, edebiyat eleştirmeni M. Rudnytsky, tarihçi I. Krypyakevych, matematikçi M Zarytsky ve diğerleri. Ukrayna SSR Halk Eğitim Komiserliği buraya Kiev ve Kharkiv'den 45 araştırmacı gönderdi. Mesleğe göre tarihçi, doçent M. Marchenko üniversitenin rektörlüğüne atandı.

8 Ocak 1940 tarihli bir kararname ile, Ukrayna SSR Verkhovna Rada Başkanlığı, seçkin Ukraynalı yazar ve düşünür Ivan Franko'nun ismini verdi.

15 Ocak 1940'ta, Üniversite beş fakülteden oluşan onaylı tüzük temelinde yeni müfredat üzerinde çalışmaya başladı: tarih, hukuk, filoloji (Ukrayna dili ve edebiyatı, Slav filolojisi, Romano-Germen filolojisi bölümleri ile), fizik ve matematik. (matematik, mekanik, fizik bölümleri ile), doğa bilimleri (biyolojik, kimyasal, coğrafi, jeolojik bölümleri ile). Yeni oluşturulan kolej organları - Üniversite Akademik Konseyi ve Fakülteler Konseyi - eğitim, metodolojik ve bilimsel çalışma konularını ele aldı, bilimsel dereceler ve akademik unvanlar sağladı. Ana eğitim ve bilim birimi, eğitim çalışmaları yapan, özel kurs programları ve özel seminerler geliştiren, bilimsel çalışmalar düzenleyen bölüm (1940'ta 52 tane vardı) olmaya devam etti.

Üniversite, beşeri bilimlerde dört yıl ve doğa bilimlerinde beş yıl sürdü. 1940 yılında tarih, filoloji, doğa bilimleri ve fizik ve matematik fakültelerinde uzaktan eğitim tanıtıldı. Hukuk Fakültesi'nde All-Union Yazışmalar Enstitüsünün bir şubesi açıldı.

Üniversitede bilimsel etkinlik başladı. Öğretmenlerin ilk bilimsel oturumu Ocak-Şubat 1941'de ve Nisan ayında - ilk öğrenci bilimsel konferansı gerçekleşti. 1940 yılında, 33 yüksek lisans öğrencisinin katıldığı bir yüksek lisans dersi işlemeye başladı.

Ancak, Almanların Sovyetler Birliği'ne saldırısı ve 30 Haziran 1941'de Lviv'in Hitler'in birlikleri tarafından işgal edilmesi ile üniversitenin çalışmaları durduruldu. İlk günlerde, üniversite, politeknik ve tıp enstitülerinden 70 tanınmış bilim insanı tutuklandı ve dayak ve zorbalıktan sonra şu anda Sakharov Caddesi olan bölgede vuruldu. İşgalciler tarafından yok edilenler arasında T. Boy-Zhelensky, Roman Lonchan de Berier, Mauritius Allergand, Heinrich Auerbach ve Stanislaw Sack gibi dünyaca ünlü bilim adamları da vardı.

1942'de Alman işgal yetkilileri Ukrayna'daki yüksek okulları kapattı. İşgalciler üniversite mülklerini yağmaladılar ve yok ettiler. 15 bin ciltlik fizik, matematik ve kimya fakültelerinin derslik ve laboratuvarları, folklor ve etnografya bölümü kütüphanesi teçhizatı Almanya'ya ihraç edildi. Ana okuma odasının yıkıldığı üniversitenin bilimsel kütüphanesinden 20 bin cilt en değerli kitap, yaklaşık 5 bin eski baskı ve incunabula, 500 değerli el yazması çıkarıldı.

Üniversitenin yeniden başlaması, Lviv'in Hitler'in birliklerinden kurtarılmasından hemen sonra başladı. 30 Temmuz 1944'te üniversitede, 127 öğretmen ve teknisyenin katılımcılarının Lviv'in ekonomi, eğitim, kültür ve eğitim kurumlarının yeniden inşasında aktif rol almak için entelijansiyaya başvurduğu bir toplantı düzenlendi.

1944'ün ikinci yarısında ve 1945'in ilk yarısında, esas olarak öğrenciler ve öğretmenler tarafından, sokaktaki binalar düzenlendi. Scherbakova (şimdi Hrushevskoho), 4 (Biyoloji Fakültesi), sokakta. Lomonosov (şimdi Cyril ve Methodius), 6 ve 8 (kimyasal ve fiziksel binalar), sokaktaki bilimsel kütüphane ve yatakhaneyi yeniledi. Herzen, 7, astronomik gözlemevi ve botanik bahçesini kısmen yeniden inşa etti.

15 Ekim 1944'te üç yıldan fazla bir aradan sonra, 2-4 kurstan 194 öğrenci üniversitede okumaya başladı. 1 Kasım 1944'te 226 birinci sınıf öğrencisi eğitimine başladı. Birinci sınıf öğrencileri, okul yılının başından sonra kaydedildi. Toplamda, 1945 Mart ayının sonunda 799 öğrenci üniversitede okuyordu. Eğitici ve metodik atölyeler, astronomik gözlemevi, botanik bahçesi, bilimsel kütüphane, jeoloji ve botanik müzeleri çalışmalarına yeniden başlandı.

1948 yılında, tanınmış bir makine bilimcisi olan Profesör G. Savin, üniversitenin rektörü olarak atandı. 1951'den 1963'e kadar üniversiteye tanınmış bir bilim insanı-jeolog, profesör, SSCB Bilimler Akademisi'nin ilgili üyesi, daha sonra SSCB Bilimler Akademisi'nin akademisyeni E. Lazarenko başkanlık etti. 1963'ten 1981'e kadar rektör, 1981-1990'da elektrik mühendisliği alanında bir bilim insanı olan Profesör M. Maksimovich'di - tarih alanında bir bilim insanı olan Profesör V. Chugayov.

Savaş sonrası dönemde, üniversitedeki yapısal değişiklikler devam etti. 1945 yılında dört bölümden oluşan Kimya Fakültesi kuruldu. 1950 yılının sonunda Yabancı Filoloji Fakültesi, Filoloji Fakültesi'nden ayrı bir yapısal birim olarak ayrıldı. Yani, üniversitede toplam dokuz fakülte vardı. Aynı zamanda sayısı 71'e yükselen yeni bölümler açıldı. 1953'te Fizik ve Matematik Fakültesi: Mekanik ve Matematik ve Fizik temelinde iki yeni bölüm oluşturuldu ve 1975'ten beri Mekanik Fakültesi Matematik, Matematik ve Uygulamalı Matematik ve Mekanik olarak ikiye ayrıldı.

1959'da, özel olmayan fakültelerde yabancı dil öğretmek için genel bir üniversite yabancı (İngilizce ve Almanca) dilleri bölümü kuruldu.

1953 yılında Filoloji Fakültesi bünyesinde basın çalışanlarını yetiştirmek için bir gazetecilik bölümü açıldı ve ertesi yıl ayrı bir gazetecilik fakültesi düzenlendi.

1966'da, Kiev Ulusal Ekonomi Enstitüsü'nün Lviv şubesi temelinde, aşağıdaki bölümleri içeren İktisat Fakültesi kuruldu: ekonomi, ulusal ekonominin organizasyonu ve planlanması, finans, muhasebe ve istatistik, matematiksel yöntemler ekonomi.

1975 / 76'da öğretmenlik yaptı. Yıl, üniversitenin zaten 13 fakültesi vardı. Aynı akademik yılda yabancı uyruklu vatandaşlara yönelik Rus dili ve doğa bilimleri bölümleri ile hazırlık fakültesi çalışmalarına başladı.

Fakülte, bölüm sayısının artması, yeni bilimsel alanların gelişmesi, bilimsel ve teknolojik ilerleme ile bağlantılı olarak eğitim süreçlerinin iyileştirilmesi, üniversitenin malzeme ve teknik altyapısının genişlemesini gerektirmiştir. 1950 / 51'de öğretmenlik yaptı. üniversitede toplam 42,8 bin metrekare alana sahip 12 eğitim binası vardı. m ve 1959–1962 yıllarında sokağa Kimya Fakültesi'nin eklenmesiyle çalışma alanı artırılmıştır. Lomonosov. 50'lerin sonunda - 60'ların başında üniversite sokakta bir oda aldı. Bir öğrenci kütüphanesi, hukuk ve coğrafya bölümleri ve birkaç fiziksel laboratuvarı barındıran Sich Riflemen (eski adıyla 17 Eylül). 1966'da Üniversiteye, İktisat Fakültesi'nin bulunduğu 18 Svobody Caddesi'nde bir bina verildi. 1971'de sokakta Fizik Fakültesi'nin yeni binası faaliyete geçti. Драгоманова. 1984 yılında başka bir bina üniversitenin aynı caddesine taşındı. Üniversitenin 1984 yılında eğitim alanı 55 bin metrekareden fazlaydı. m.

Üniversitenin en eski bölümlerinden biri botanik bahçesidir. 1957–1959'da gelişimi için genel bir plan geliştirildi. Burada iki bölüm düzenlendi: girişler ve bitki fizyolojisi. 1970 yılında botanik bahçesi bilimsel bir kurum statüsünü aldı.

Üniversitenin bilimsel kütüphanesi, eğitim sürecinin ve bilimsel çalışmanın organizasyonunda önemli bir rol oynar. Savaş sonrası yıllarda, kitap fonu neredeyse 5 kat arttı ve 1985'te 2.700.000'den fazla birime ulaştı.

Üniversitenin eğitimsel, metodolojik ve bilimsel faaliyetlerinin gelişimi, 1947'de SSCB Yüksek Öğretim Bakanı'nın emriyle Nisan 1957'de yasal bir yayınevi olarak yeniden düzenlenen bir matbaa ve yayınevinin kurulması ile kolaylaştırıldı. Lviv Üniversitesi, Lviv Üniversitesi Yüksek Okul Yayıncılık Derneği'nin yayınevine ve 1989'dan beri bağımsız yayınevi Svit'e tahsis edildi. Üniversite fakülteleri tarafından kapsamlı yayıncılık faaliyeti yürütülmüştür. 1948 gibi erken bir tarihte, fakültelerdeki bilimsel çalışmanın durumunu yansıtan, Lviv Üniversitesi'nin "Bilimsel Notları" başlatıldı. 1962 yılından itibaren dizinin endikasyonuyla "Lviv Üniversitesi Bültenleri" genel başlığı altında yayınlanmaktadır. Öğrenciler de yayınlamaktan çekinmediler - üç öğrenci "Almanak" yayınlandı (1954, 1956, 1958). 1959 yılında kurulan üniversitenin makine ofset laboratuvarında çok sayıda ders kitabı ve metodSavaş sonrası yıllarda, üniversite son derece nitelikli bir bilim adamları ekibi oluşturdu. 1946-1965'te, üniversite personeli 53 doktora tezini savundu ve 1965-1975 - 52'de. 1946-1975'te 842 aday tezi savundu. Bilimin gelişimine olan değerli katkının genel kabulü, üniversite profesörlerinin akademisyen olarak seçilmesi ve SSCB Bilimler Akademisi'nin onursal unvanların verilmesi ile ilgili üyeleri olarak seçilmesiyle kanıtlanmıştır. Özellikle, 1948'de profesörler O. Vyalov, B. Gnedenko, G. Savin, 1958'de SSCB Bilimler Akademisi'nin tam üyelerine seçildi - Profesör I. Krypyakevych. 1961'de Profesör V. Sobolev, SSCB Bilimler Akademisi'nin tam üyesi oldu. Üniversite mezunları arasında Ukrayna Ulusal Bilimler Akademisi akademisyenleri O. Parasyuk, J. Pidstryhach, I. Yukhnovsky, V. Panasyuk, R. Kucher, M. Brodin, E. Fradkin bulunmaktadır. R. Bratun, D. Pavlychko, R. Ivanychuk, R. Fedoriv, V. Luchuk gibi tanınmış Ukraynalı yazarlar üniversitede okudu.

Bölümlerde ve fakültelerde 50-60'lı yıllarda araştırma ekipleri oluşturarak, plastisite ve mukavemet teorisi, diferansiyel denklemler, teorik mineraloji, metal sistemlerin fiziksel ve kimyasal analizi, Fransızca, Slav çalışmaları başta olmak üzere bilimsel alanların temellerini attı. ekonomik kaynaklar ve kültür SSCB'nin batı bölgeleri, Slav halklarının ve diğerlerinin tarihi ve kültürel bağları, bunların çoğu sonraki yıllarda Lviv Üniversitesi'nin bilimsel yüzünü belirledi. 60'lı ve 70'li yıllarda, Ukrayna SSR Bilimler Akademisi tarafından koordine edilen bilimsel araştırma konusu önemli ölçüde genişledi ve ekonomik sözleşme konuları yavaş yavaş hayata geçti.

Üniversitenin ilk yılına kayıtlı öğrenci sayısı yıldan yıla artmıştır. Bu, yeni fakültelerin, uzmanlıkların ve uzmanlıkların oluşturulmasıyla kolaylaştırıldı. 1950'de, araştırmanın ilk yılında, 1970'te 575 kişi kaydoldu - 1985'te 1.100'den fazla - 1.300'den fazla kişi. 1947 / 48'de öğretmenlik yaptı. Yazışma departmanı 2006 yılında çalışmaya başladı ve bu da işten ayrılmadan yüksek öğrenim almayı mümkün kıldı. 1951–1953'te, ilk uzaktan eğitim kurslarına giriş 300-325 idi, 1965'te neredeyse 1.200 kişi. 1959'da üniversite, 1960-1962'de Ukrayna dili ve edebiyatı, tarih, fizik, matematik, kimya - hukuk, Rus dili ve edebiyatı, İngilizce ve Almanca dilleri, biyoloji, 1963-1965'te - radyo fiziği akşam derslerine öğrenci almaya başladı ve elektronik, hesaplamalı matematik, biyokimya, 1966 - ulusal ekonomi ve endüstrinin planlanması, muhasebe, 1970 - ekonomik bilginin mekanize işlenmesinin organizasyonu. O yıllarda akşam eğitiminin ilk kurslarına giriş yıllık 300-350 kişiydi. Akşam dersleri için işe alım 1992'de sonlandırıldı.

1969'dan 1996 / 97'ye kadar okudu. Üniversitede yıl gençleri üniversiteye girmeye hazırlayan bir hazırlık bölümü vardı. 1971'den beri İleri Eğitim ve Yeniden Eğitim Enstitüsü faaliyet göstermektedir. 1989'dan beri 5.998 kişi İleri Eğitim ve Öğretim Enstitüsünde ikinci eğitim aldı.

Ukrayna'nın bağımsızlığının ilanı Üniversitemiz tarihinde yeni bir sayfadır. 1990 yılında, Üniversite Fizik ve Matematik Bilimleri Doktoru Profesör Ivan Vakarchuk tarafından yönetildi. Yeni fakülte ve bölümlerin açılması - Lviv Üniversitesi'nde eğitimin organizasyonunda geniş ölçekli bir reform programının uygulanması. 1992 yılında Uluslararası İlişkiler Fakültesi ve Felsefe Fakültesi kuruldu; 1997'de - üniversite öncesi eğitim fakültesi. 1992'de Tarih Bilimleri Doktoru J. Hrytsak başkanlığında Tarih Araştırmaları Enstitüsü kuruldu. 1997'den beri, Üniversitenin aşağıdaki yapısal alt bölümleri faaliyet göstermektedir - Hukuk Fakültesi, İnsani Çalışmalar Merkezi, Edebiyat Araştırmaları Enstitüsü ve İtalyan Dili ve Kültürü Araştırma Merkezi. 1978 yılından bu yana, her yıl yaklaşık 1000 öğrencinin eğitim gördüğü Lviv Bölge Küçük Bilimler Akademisi ile işbirliği devam etmektedir. Üniversite, bilim adamlarının rehberliğinde derslere, derslere, çalıştaylara, öğrencilerin araştırma çalışmalarına, Küçük Akademi'nin bölümlerinin son konferanslarına ev sahipliği yapıyor.

11 Ekim 1999'da Ukrayna Cumhurbaşkanı Kararı ile Ivan Franko Lviv Devlet Üniversitesi'ne "ulusal" statüsü verildi.

Ukrayna'nın bağımsızlık yıllarında, Lviv Ivan Franko Ulusal Üniversitesi ülkemizin en prestijli kurumlarından biri haline gelmiş, yüksek uluslararası prestij kazanmış, güçlü bir bilim merkezi haline gelmiştir.

Lviv Ivan Franko Ulusal Üniversitesi'nin ana binasının alınlığında - slogan: "Patriae decori civibus educandis" ("Eğitimli vatandaşlar - Anavatan dekorasyonu"). Ekip bu fikri uygulamak için çok çalışıyor. Üniversitemizin başarıların korunması ve en iyi ulusal akademik geleneklerin oluşturulması ile modern bir Avrupa eğitim kurumuna dönüştürülmesi, üniversite topluluğumuzun ana hedefidir.

1. ^ . Освіта.UA (Rusça). 11 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
2. ^

   Kaynakça

   . Львівський національний університет імені Івана Франка (Ukraynaca). 15 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2021.