Ebû Amr Minhâcüddîn Osmân b Sirâciddîn Muhammed el Cûzcânî Farsça ابو عمرو منهاج الدين عث�

Ebû Amr Minhâcüddîn Osmân b. Sirâciddîn Muhammed el-Cûzcânî (Farsça: ابو عمرو منهاج الدين عثمان بن سراج الدين محمد جوزجاني), daha çok Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî adıyla bilinen, 1193 yılında Gur bölgesinde Firuzkuh'ta doğan 13. yüzyıl Farslı Din alimi, Kadı ve tarihçiydi.

Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî
ابو عمرو منهاج الدين عثمان بن سراج الدين محمد جوزجاني
Doğum	1193 Firuzkuh, Gurlular
Ölüm	1266’dan sonra Delhi Sultanlığı
Milliyet	Fars
Meslek	Tarihçi, Din alimi, Kadı
Dönem	Gurlular Memlûk Hanedanı
Önemli eser(ler)	Tabakât-ı Nâsırî

Cûzcânî 1226'da 'a göç etti. Buradaki yönetici kendisini Hindistan’da kurulmuş en eski medreselerinden biri olan Multan'daki Medrese-i Fîrûzî’nin başına tayin etti. 1228’de Delhi Memlük Sultanı Şemseddin İltutmuş Cûzcânî’yi Delhi’deki yargı sitemin () ve dini müesseselerin başına getirdi. Sultanın Baş tarihçisi oldu. Delhi Sultanlığı dışında Gurlu hanedanı hakkında da yazdı. İltutmuş'un oğlu Sultan Nâsırüddin I. Mahmud Şah (1246-1266) döneminde adına yaptırılmış olan Delhi'deki Medrese-i Nâsıriyye’nin başına getirildi. Sultan Mahmud Şah için Tabakât-ı Nâsırî'yi (1260) yazdı. Cûzcânî Sultan Gıyaseddin Balaban’ın hükümdarlığı sırasında (1266-1287) öldü ve büyük bir ihtimalle Delhi’de defnedildi.

Ayrıca bakınız

Referans listesi

^ Bosworth 2000.
^ James P. Delgado, Khubilai Khan's Lost Fleet: In Search of a Legendary Armada, (University of California Press, 2008), p.38.
^ C.E. Bosworth, The Later Ghaznavids, (Columbia University Press, 1977), 112.
^ Shafique N. Virani, The Ismailis in the Middle Ages: A History of Survival, A Search for Salvation, (Oxford University Press, 2007), 23;"Minhaj-i-Siraj Juzjani, the foremost historian of the Delhi Sultanate, wrote his "Nasirid Generations"(Tabaqat-i Nasiri)...."
^ . . alamahabibi.com. 19 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2012. Minhaj Siraj Juzjani, historian of the Ghorid court, speaks of other celebrated and powerful personalities of the Suris who were the ancestors of the kings of Ghor.
^ Indian Historical Writing c.600-c.1400, Duad Ali, The Oxford History of Historical Writing: Volume 2: 400-1400, (Oxford University Press, 2012), 94.
^ . 1 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.

Kaynakça

Bosworth, Clifford Edmund (1982–2021). "Menhāj-e Serāj". Yarshater, Ehsan (Ed.). Encyclopædia Iranica (İngilizce). Londra ve New York: Routledge & Kegan Paul.

Daha fazla bilgi için

Rasikh, Jawan Shir (2020). "The many lives of a medieval Muslim scholar: An introduction to the life and times of Minhaj Siraj al-Din Juzjani, 1193–1260 CE". Afghanistan. 3 (2). ss. 111-134. doi:10.3366/afg.2020.0053.
. 1 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.

Dış bağlantılar

Tabaqat-i-Nasiri 21 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Banglapedia 22 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .'da.
Tabaqat-i Nasiri 17 Mayıs 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Iranica online 21 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .'da.

[FOOTNOTEBosworth2000-1] Bosworth 2000.

[2] James P. Delgado, Khubilai Khan's Lost Fleet: In Search of a Legendary Armada, (University of California Press, 2008), p.38.

[3] C.E. Bosworth, The Later Ghaznavids, (Columbia University Press, 1977), 112.

[4] Shafique N. Virani, The Ismailis in the Middle Ages: A History of Survival, A Search for Salvation, (Oxford University Press, 2007), 23;"Minhaj-i-Siraj Juzjani, the foremost historian of the Delhi Sultanate, wrote his "Nasirid Generations"(Tabaqat-i Nasiri)...."

[Habibi-5] . . alamahabibi.com. 19 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2012. Minhaj Siraj Juzjani, historian of the Ghorid court, speaks of other celebrated and powerful personalities of the Suris who were the ancestors of the kings of Ghor.

[6] Indian Historical Writing c.600-c.1400, Duad Ali, The Oxford History of Historical Writing: Volume 2: 400-1400, (Oxford University Press, 2012), 94.

[7] . 1 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.