Siyasetin estetikleştirilmesi, ilk kez Walter Benjamin tarafından faşist rejimlerin temel bileşeni olarak ortaya atılan bir fikirdi.
Benjamin, faşizmin, kitlelerin haklarının tanındığını görmeden ve proleter kitlelerin ortadan kaldırmayı amaçladığı mülkiyet ilişkilerini etkilemeden kendilerini ifade etmelerine izin verdiği bir gösteri anlamında siyasetin estetize edilmesine yöneldiğini söylemiştir. Benjamin şunları söyledi:
Faşizm, yeni proleterleşen kitleleri, o kitlelerin ortadan kaldırmaya çalıştığı mülkiyet yapısını etkilemeden örgütlemeye çalışır. Faşizm, kurtuluşunu bu kitlelere haklarını vermekte değil, kendilerini ifade etme şansı vermekte görüyor. Kitlelerin mülkiyet ilişkilerini değiştirme hakkı vardır; faşizm mülkiyeti korurken onlara bir ifade kazandırmaya çalışıyor. Faşizmin mantıksal sonucu, estetiğin siyasi hayata girmesidir. (...) Homeros'un zamanında Olimpos tanrıları için bir gösteri olan insanoğlu, kendisi için bir gösteri haline gelmiştir. (...) Komünizm buna sanatı siyasallaştırarak karşılık verir.
Bu aynı zamanda İtalyan Fütürist hareketiyle bağlantılı olarak kaydedilmiş ve İtalya'nın faşist rejimine dahil olmasının ana motivasyonu olarak varsayılmıştır.[]
Alternatif olarak, "estetiğin siyasallaşması" (ya da "sanatın siyasallaşması") ideolojik olarak karşıt bir sentez için bir terim olarak kullanılmıştır; burada sanat nihai olarak siyasi hayata tabidir ve dolayısıyla onun bir sonucudur, ondan ayrıdır, ancak sanatın sonuçsal siyasi doğasına ilişkin teori olarak siyasi kullanım için dahil edilmeye çalışılır. Tarihçi Emilio Gentile, bu iki fikrin birbirini dışlamadığını ve büyük ölçüde birbirini içerdiğini vurgulamıştır.
Benjamin'in orijinal formülasyonunda, estetiğin siyasallaşması, siyasetin estetize edilmesinin karşıtı olarak görülüyordu; ikincisi muhtemelen totaliter Faşist rejimleri "mitleştirmenin" bir aracı olarak gösteriliyordu. Buna karşılık sanatın siyasallaştırılması, "deha ve ebedi değer gibi kavramların gizemini çözerek ve sanatın bir ulusun ya da ırkın özsel doğasını ifade ettiği fikrini ... gizemden arındırarak" sanatın siyasi değerini ve gücünü onaylamayı gerektirir. Başka bir deyişle sanatı politize etmek, onun temelde belirli bir sosyo-kültürel bağlamda var olan bir ürün olduğunu kabul etmektir; dolayısıyla komünizm "sanatı yalnızca kültürel bir ürün olarak değil, kültürel bir güç olarak da ciddiye alır".
Benjamin'in konsepti Guy Debord'un 1967 tarihli Gösteri Toplumu kitabıyla ilişkilendirilmiştir.
Çeviriler
- Harry Zohn, at marxists.org, Schocken/Random House, ed. Hannah Arendt
- Walter Benjamin'in Illuminations adlı kitabında bazı alıntılar
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Jay, Martin (1992). ""The Aesthetic Ideology" as Ideology; Or, What Does It Mean to Aestheticize Politics?". Cultural Critique. University of Minnesota Press (21): 41-61. doi:10.2307/1354116.
- ^ a b c Walter Benjamin (1935) ", ch.XIX/Epilogue, link to full translated text 30 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ Jay, Martin (1992). "'The Aesthetic Ideology' as Ideology; Or, What Does It Mean to Aestheticize Politics?". (21): 42. doi:10.2307/1354116.
- ^ Miller, J. Hillis (2005). Wolfreys, Julian (Ed.). The J. Hillis Miller Reader. : . ss. 330-331. ISBN .
- ^ Tamara Trodd (2015) The Art of Mechanical Reproduction p.14 24 Kasım 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ (1992). "Aesthetic and Anaesthetics: Walter Benjamin's Artwork Essay Reconsidered". (62): 3-41. 16 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Kasım 2023.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Siyasetin estetiklestirilmesi ilk kez Walter Benjamin tarafindan fasist rejimlerin temel bileseni olarak ortaya atilan bir fikirdi Benjamin fasizmin kitlelerin haklarinin tanindigini gormeden ve proleter kitlelerin ortadan kaldirmayi amacladigi mulkiyet iliskilerini etkilemeden kendilerini ifade etmelerine izin verdigi bir gosteri anlaminda siyasetin estetize edilmesine yoneldigini soylemistir Benjamin sunlari soyledi Fasizm yeni proleterlesen kitleleri o kitlelerin ortadan kaldirmaya calistigi mulkiyet yapisini etkilemeden orgutlemeye calisir Fasizm kurtulusunu bu kitlelere haklarini vermekte degil kendilerini ifade etme sansi vermekte goruyor Kitlelerin mulkiyet iliskilerini degistirme hakki vardir fasizm mulkiyeti korurken onlara bir ifade kazandirmaya calisiyor Fasizmin mantiksal sonucu estetigin siyasi hayata girmesidir Homeros un zamaninda Olimpos tanrilari icin bir gosteri olan insanoglu kendisi icin bir gosteri haline gelmistir Komunizm buna sanati siyasallastirarak karsilik verir Bu ayni zamanda Italyan Futurist hareketiyle baglantili olarak kaydedilmis ve Italya nin fasist rejimine dahil olmasinin ana motivasyonu olarak varsayilmistir kaynak belirtilmeli Alternatif olarak estetigin siyasallasmasi ya da sanatin siyasallasmasi ideolojik olarak karsit bir sentez icin bir terim olarak kullanilmistir burada sanat nihai olarak siyasi hayata tabidir ve dolayisiyla onun bir sonucudur ondan ayridir ancak sanatin sonucsal siyasi dogasina iliskin teori olarak siyasi kullanim icin dahil edilmeye calisilir Tarihci Emilio Gentile bu iki fikrin birbirini dislamadigini ve buyuk olcude birbirini icerdigini vurgulamistir Benjamin in orijinal formulasyonunda estetigin siyasallasmasi siyasetin estetize edilmesinin karsiti olarak goruluyordu ikincisi muhtemelen totaliter Fasist rejimleri mitlestirmenin bir araci olarak gosteriliyordu Buna karsilik sanatin siyasallastirilmasi deha ve ebedi deger gibi kavramlarin gizemini cozerek ve sanatin bir ulusun ya da irkin ozsel dogasini ifade ettigi fikrini gizemden arindirarak sanatin siyasi degerini ve gucunu onaylamayi gerektirir Baska bir deyisle sanati politize etmek onun temelde belirli bir sosyo kulturel baglamda var olan bir urun oldugunu kabul etmektir dolayisiyla komunizm sanati yalnizca kulturel bir urun olarak degil kulturel bir guc olarak da ciddiye alir Benjamin in konsepti Guy Debord un 1967 tarihli Gosteri Toplumu kitabiyla iliskilendirilmistir CevirilerHarry Zohn at marxists org Schocken Random House ed Hannah Arendt Walter Benjamin in Illuminations adli kitabinda bazi alintilarAyrica bakinizSanat icin sanat Uretim iliskileriKaynakca Jay Martin 1992 The Aesthetic Ideology as Ideology Or What Does It Mean to Aestheticize Politics Cultural Critique University of Minnesota Press 21 41 61 doi 10 2307 1354116 a b c Walter Benjamin 1935 ch XIX Epilogue link to full translated text 30 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde Jay Martin 1992 The Aesthetic Ideology as Ideology Or What Does It Mean to Aestheticize Politics 21 42 doi 10 2307 1354116 Miller J Hillis 2005 Wolfreys Julian Ed The J Hillis Miller Reader ss 330 331 ISBN 978 0 8047 5056 1 Tamara Trodd 2015 The Art of Mechanical Reproduction p 14 24 Kasim 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde 1992 Aesthetic and Anaesthetics Walter Benjamin s Artwork Essay Reconsidered 62 3 41 16 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Kasim 2023