Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Venera 7 (Rusça: Венера-7, çevirisi: "Venüs 7"), Sovyetler Birliği'nin Venüs'e gönderdiği Venera serisi uzay sondalarından biridir. Venera 7, 15 Aralık 1970'te Venüs'e indiğinde başka bir gezegene yumuşak iniş yapan ve oradan Dünya'ya veri gönderen ilk uzay aracı olmuştur.
Tasarımı
İniş aracı 180 bar (18.000 kPa) basınca ve 580 °C (1.076 °F) sıcaklığa dayanabilmesi için tasarlanmıştı Bunlar, Venüs'te karşılaşılması beklenenden önemli ölçüde büyüktü, ancak Venüs yüzeyinin bilinmezleri nedeniyle tasarımcılar hata payını büyük bırakmayı tercih etti. Katılaştırmanın Hatta metalin fazla sertleştirilmesi nedeniyle hem sondanın kendisinin hem de gezegenler arası (İng: bus) bilimsel araçlara yeterince yer kalmamıştır. Gezegenler arası platformda güneş rüzgarı enerjisiyle çalışan bir parçacık dedektörüyle bir de kozmik ışın dedektörü vardı. İniş aracında ısı ve basınç sensörlerinin yanı sıra atmosfer basıncını ölçmek için bir de ivmeölçer vardı. Sondada ayrıca bir radar altimetresi vardı.
Fırlatma
Sonda, 17 Ağustos 1970, saat 05:38'de (UTC) Baykonur Uzay Üssü'nden fırlatıldı. Sondanın 3MV sistemi esas alınarak tasarlanmış bir gezegenler arası platformu ve bir iniş aracı vardı. Venüs'e uçuş rotası sırasında yaptığı iki yön düzeltme, platforma monteli KDU-414 motoru sayesinde yapıldı.
İniş
Venera 7, 15 Aralık 1970'te Venüs'ün atmosferine girdi. Atmosfere girişin ilk aşamalarında iniş aracı sondanın 'çatı'sına bağlı kalmaya devam etti, böylece çatı olabildiğince uzun süre -8 °C'ye soğutulabilecekti. İniş aracı, sondanın gövde titreşimi platformun Dünya'ya sabitlenmesini kırdığında gövdeden ayrıldı. Yerden 60 km'de paraşüt açıldı ve atmosfer testi başladı; atmosferin %97'si karbondioksit çıkmıştı. Başta paraşüt 1.8 m2'ye küçültüldü, 13 dakika sonra 2,5 m2 ye çıkacaktı, çünkü paraşüt küçültme halatı erimişti. Açılmadan 6 dakika sonra paraşüt arıza yaptı ve iniş planlanandan hızlı oldu. Sonunda paraşüt hepten bozulmuş ve sonda serbest düşüşe geçmişti. En nihayetinde sonda, saat 05:37:10 UTC'de 16.5 m/s hızla Venüs yüzeyine temas etti. Sondanın indiği koordinatlar şunlardır: 5°G 351°D.
Sonda, temas anında sessizleşmiş gibi görünüyordu, ancak teypler kaydetmeye devam etmekteydi. Birkaç hafta sonra, radyo astronom Oleg Rjiga'nın teypleri gözden geçirmesi sırasında teyplerde fazladan 23 dakikalık çok zayıf sinyaller bulundu. Sonda Venüs'e inmiş ve muhtemelen sıçrayarak yana devrilmişti; o yüzden orta kazanımlı anten Dünya'ya güçlü bir sinyal göndermek için gereken açıya girememişti.
Sonda, 53 dakika boyunca Dünya'ya bilgi iletmişti;bunun 20 dakikası yüzeydendi. Venüs'ün yüzey sıcaklığının 475 ± 20 °C olduğu keşfedildi. Isı ve atmosfer modelleri kullanılarak 9.0 ± 1.5 MPa yüzey basıncının olduğu hesaplandı. Sondanın çalışmayı aniden kesmiş olması nedeniyle (0.2 saniye içinde işlemez hâle geçmişti), sondanın düşük seviye toz içeren katı bir yüzeye çarptığını çıkarmak mümkündür.
Sonda, Venüs'ün yoğun atmosferi sebebiyle dışarıdan görülemeyen yüzeyi hakkında bilgi sağladı. Sonda insanların kesinlikle Venüs'ün yüzeyinde hayatta kalamayacağını teyit etmiş ve Venüs'te sıvı su bulunma ihtimalini tamamen boşa çıkartmış oldu.
Notlar
- ^ "Science: Onward from Venus". Time. 8 Şubat 1971. 21 Aralık 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ocak 2013.
- ^ Siddiqi 2018.
- ^ a b c d e f g h Huntress Jr & Marov 2011.
- ^ "Venera 7". NASA Space Science Data Coordinated Archive. NASA. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Ekim 2019.
- ^ a b c d e f g h i j k l Reeves 1994.
- ^ Harvey 2007.
- ^ . 29 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2015.
- ^ a b "Итоги работы станции "Венера-7"". Galspace (Rusça). 1 Eylül 2006 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Mayıs 2020.
- ^ a b Ulivi & Harland 2007.
Kaynakça
- Harvey, Brian (2007). Russian Planetary Exploration History, Development, Legacy and Prospects. Springer-Praxis. ISBN .
- Huntress Jr, Wesley T.; Marov, Mikhail Ya (2011). Soviet Robots in the Solar System Mission Technologies and Discoveries. Springer-Praxis. ISBN .
- Ulivi, Paolo; Harland, David M (2007). Robotic Exploration of the Solar System Part I: The Golden Age 1957–1982. Springer. ISBN .
- Reeves, Robert (1994). The Superpower Space Race: An Explosive Rivalry through the Solar System. Plenum Press. ISBN .
- Siddiqi, Asif A. (2018). Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration, 1958–2016 (PDF). The NASA history series (second ed.). Washington, DC: NASA History Program Office (PDF). ISBN . 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 6 Mayıs 2020.
Dış bağlantılar
- Venera 711 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde . NASA NSSDC Master Catalog Data (İngilizce)
- Plumbing the Atmosphere of Venus30 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde . (İngilizce)
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Venera 7 Rusca Venera 7 cevirisi Venus 7 Sovyetler Birligi nin Venus e gonderdigi Venera serisi uzay sondalarindan biridir Venera 7 15 Aralik 1970 te Venus e indiginde baska bir gezegene yumusak inis yapan ve oradan Dunya ya veri gonderen ilk uzay araci olmustur Venera 7 nin inis aracinin bir replikasiVenera 7 nin nisaniTasarimiInis araci 180 bar 18 000 kPa basinca ve 580 C 1 076 F sicakliga dayanabilmesi icin tasarlanmisti Bunlar Venus te karsilasilmasi beklenenden onemli olcude buyuktu ancak Venus yuzeyinin bilinmezleri nedeniyle tasarimcilar hata payini buyuk birakmayi tercih etti Katilastirmanin Hatta metalin fazla sertlestirilmesi nedeniyle hem sondanin kendisinin hem de gezegenler arasi Ing bus bilimsel araclara yeterince yer kalmamistir Gezegenler arasi platformda gunes ruzgari enerjisiyle calisan bir parcacik dedektoruyle bir de kozmik isin dedektoru vardi Inis aracinda isi ve basinc sensorlerinin yani sira atmosfer basincini olcmek icin bir de ivmeolcer vardi Sondada ayrica bir radar altimetresi vardi FirlatmaSonda 17 Agustos 1970 saat 05 38 de UTC Baykonur Uzay Ussu nden firlatildi Sondanin 3MV sistemi esas alinarak tasarlanmis bir gezegenler arasi platformu ve bir inis araci vardi Venus e ucus rotasi sirasinda yaptigi iki yon duzeltme platforma monteli KDU 414 motoru sayesinde yapildi InisVenera 7 15 Aralik 1970 te Venus un atmosferine girdi Atmosfere girisin ilk asamalarinda inis araci sondanin cati sina bagli kalmaya devam etti boylece cati olabildigince uzun sure 8 C ye sogutulabilecekti Inis araci sondanin govde titresimi platformun Dunya ya sabitlenmesini kirdiginda govdeden ayrildi Yerden 60 km de parasut acildi ve atmosfer testi basladi atmosferin 97 si karbondioksit cikmisti Basta parasut 1 8 m2 ye kucultuldu 13 dakika sonra 2 5 m2 ye cikacakti cunku parasut kucultme halati erimisti Acilmadan 6 dakika sonra parasut ariza yapti ve inis planlanandan hizli oldu Sonunda parasut hepten bozulmus ve sonda serbest dususe gecmisti En nihayetinde sonda saat 05 37 10 UTC de 16 5 m s hizla Venus yuzeyine temas etti Sondanin indigi koordinatlar sunlardir 5 G 351 D Sonda temas aninda sessizlesmis gibi gorunuyordu ancak teypler kaydetmeye devam etmekteydi Birkac hafta sonra radyo astronom Oleg Rjiga nin teypleri gozden gecirmesi sirasinda teyplerde fazladan 23 dakikalik cok zayif sinyaller bulundu Sonda Venus e inmis ve muhtemelen sicrayarak yana devrilmisti o yuzden orta kazanimli anten Dunya ya guclu bir sinyal gondermek icin gereken aciya girememisti Sonda 53 dakika boyunca Dunya ya bilgi iletmisti bunun 20 dakikasi yuzeydendi Venus un yuzey sicakliginin 475 20 C oldugu kesfedildi Isi ve atmosfer modelleri kullanilarak 9 0 1 5 MPa yuzey basincinin oldugu hesaplandi Sondanin calismayi aniden kesmis olmasi nedeniyle 0 2 saniye icinde islemez hale gecmisti sondanin dusuk seviye toz iceren kati bir yuzeye carptigini cikarmak mumkundur Sonda Venus un yogun atmosferi sebebiyle disaridan gorulemeyen yuzeyi hakkinda bilgi sagladi Sonda insanlarin kesinlikle Venus un yuzeyinde hayatta kalamayacagini teyit etmis ve Venus te sivi su bulunma ihtimalini tamamen bosa cikartmis oldu Notlar Science Onward from Venus Time 8 Subat 1971 21 Aralik 2008 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Ocak 2013 Siddiqi 2018 a b c d e f g h Huntress Jr amp Marov 2011 Venera 7 NASA Space Science Data Coordinated Archive NASA 11 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Ekim 2019 a b c d e f g h i j k l Reeves 1994 Harvey 2007 29 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 29 Eylul 2015 a b Itogi raboty stancii Venera 7 Galspace Rusca 1 Eylul 2006 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 6 Mayis 2020 a b Ulivi amp Harland 2007 KaynakcaHarvey Brian 2007 Russian Planetary Exploration History Development Legacy and Prospects Springer Praxis ISBN 9780387463438 Huntress Jr Wesley T Marov Mikhail Ya 2011 Soviet Robots in the Solar System Mission Technologies and Discoveries Springer Praxis ISBN 9781441978974 Ulivi Paolo Harland David M 2007 Robotic Exploration of the Solar System Part I The Golden Age 1957 1982 Springer ISBN 9780387493268 Reeves Robert 1994 The Superpower Space Race An Explosive Rivalry through the Solar System Plenum Press ISBN 0 306 44768 1 Siddiqi Asif A 2018 Beyond Earth A Chronicle of Deep Space Exploration 1958 2016 PDF The NASA history series second ed Washington DC NASA History Program Office PDF ISBN 9781626830424 8 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 6 Mayis 2020 Dis baglantilarVenera 711 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde NASA NSSDC Master Catalog Data Ingilizce Plumbing the Atmosphere of Venus30 Eylul 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ingilizce