Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Küçük Albert deneyi, 20. yüzyılın ortalarında psikologların klasik koşullanmanın insanlardaki kanıtı olarak yorumladıkları bir çalışmaydı. Araştırma raporu korkunun renk veya dokunsal niteliklerle genelleştirilmediğini göstermesine rağmen, çalışmanın aynı zamanda uyaran genellemesine bir örnek olduğu iddia ediliyor. Deney Johns Hopkins Üniversitesi'nde John B. Watson ve yüksek lisans öğrencisi Rosalie Rayner tarafından gerçekleştirildi. Sonuçlar ilk olarak Journal of Experimental Psychology dergisinin Şubat 1920 sayısında yayınlandı.
Sahadaki çocukları gözlemledikten sonra Watson, çocukların yüksek seslere korkulu tepkisinin doğuştan gelen koşulsuz bir tepki olduğunu varsaydı. Artık "klasik koşullanma" olarak bilinen prosedürün ilkelerini izleyerek, bu koşulsuz tepkiyi bir çocuğu, normalde bir çocuk tarafından korkulmayacak olan ayırt edici bir uyarandan korkmaya koşullandırmak için kullanabileceği fikrini test etmek istedi (bu durumda, tüylü nesneler). Ancak araştırma makalesinde yarattığı korkunun ne güçlü ne de kalıcı olduğunu itiraf etti.
Yöntem
Watson ve Rayner'ın amacı, duygusal olarak istikrarlı bir çocukta fobik koşullandırma yapmaktı. Bu çalışma için bir hastaneden dokuz aylık bir bebek seçerek ona "Albert" adı verdiler. Watson, Ivan Pavlov'un köpeklerle yaptığı deneylerde kullandığı prosedürleri takip etti.
Deneyden önce Albert'e bir dizi temel duygusal test verildi: bebek kısa bir süreyle beyaz bir fare, tavşan, bir köpek, bir maymun, maske (saçlı ve saçsız), pamuk, yün, yanan gazete ve diğer uyaranlara maruz bırakıldı. Albert temel testler sırasında bu öğelerin hiçbirinden korkmadı.
Albert (11 aylık), deney için, bir odanın ortasındaki masanın üzerindeki şilte üzerine kondu. Albert'in yanına beyaz bir laboratuvar faresi yerleştirildi ve onunla oynamasına izin verildi. Bu noktada Watson ve Rayner, bebek fareye her dokunduğunda asılı bir çelik çubuğa çekiçle vurarak Albert'in arkasından yüksek bir ses çıkartır. Albert gürültüye ağlayarak karşılık verir. İki uyaranın bu şekilde birkaç eşleştirmesinden sonra, Albert'e yalnızca fare sunulur. Albert sadece fareyi görmesi ile üzülür, ağlar ve sürünerek uzaklaşır. Görünüşe göre, bebek beyaz fareyi gürültüyle ilişkilendirmişti. Başlangıçta nötr bir uyaran olan fare, koşullu bir uyaran haline gelmiş ve başlangıçta gürültüyle verilen sıkıntıya (koşulsuz tepki) benzer bir duygusal tepki (koşullu tepki) ortaya çıkarmıştı.
Küçük Albert beyaz fareye olan tepkisini genelliyor gibidir. Tüylü bir tavşan, köpek ve fok derisi bir ceket ve hatta sakalında beyaz pamuk topları olan bir Noel Baba maskesi gibi diğer birkaç tüylü nesneyi görünce de üzülür. Ancak, bu uyaran genellemesi saçı olan her şeyi kapsamaz.
Watson'ın deneyinin modern standartlara göre pek çok kusuru vardı. Örneğin, yalnızca tek bir konusu vardı ve hiçbir değişken kontrolü yoktu. Ayrıca, konu için beklenen riskler göz önüne alındığında, böyle bir deneyin mevcut yasa ve düzenlemelere uygun olarak yürütülmesi zor olabilir.
Sonraki olaylar
Albert, deneyin sonunda yaklaşık bir yaşındaydı ve bildirildiğine göre kısa bir süre sonra hastaneden ayrılmıştı. Watson, Albert'in koşullu korkularını ortadan kaldırmak için neler yapılabileceğini tartışmış olsa da, Albert'le bu tür bir duyarsızlaştırma girişiminde bulunulmaz.
Watson daha sonra Little Albert çalışmasını anlatan bir dizi hafta sonu dersi verdi. Bu derslerden birine Mary Cover Jones katıldı ve bu onun psikoloji alanında yüksek lisans yapmaya olan ilgisini artırdı. Jones, çocuklarda korku tepkilerinin nasıl ortadan kaldırılacağını bulmak için bir deney yaptı ve Peter adında iki yaşında bir çocuk üzerinde çalıştı. Peter, beyaz tavşanlara ve tüylü nesnelere karşı Küçük Albert ile benzer korkuları paylaşıyordu. Jones, Peter'ı doğrudan koşullandırma olarak bilinen hayvana maruz bırakarak ve Peter'ın tavşandan korkmayan çocuklarla etkileşime girmesini sağlayarak, Peter'ın beyaz tavşanlara karşı toleransını artırmayı başardı. Mary Cover Jones, bir korku tepkisini duyarsızlaştıran veya koşulsuz hale getiren ve "Davranış Terapisinin Annesi" olarak tanınan ilk psikologdu.
Kaynakça
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Kucuk Albert deneyi 20 yuzyilin ortalarinda psikologlarin klasik kosullanmanin insanlardaki kaniti olarak yorumladiklari bir calismaydi Arastirma raporu korkunun renk veya dokunsal niteliklerle genellestirilmedigini gostermesine ragmen calismanin ayni zamanda uyaran genellemesine bir ornek oldugu iddia ediliyor Deney Johns Hopkins Universitesi nde John B Watson ve yuksek lisans ogrencisi Rosalie Rayner tarafindan gerceklestirildi Sonuclar ilk olarak Journal of Experimental Psychology dergisinin Subat 1920 sayisinda yayinlandi Deneyin filminden alinan bir dizi yayinlanmis fotograftan biri source source source source track The film of the experiment Sahadaki cocuklari gozlemledikten sonra Watson cocuklarin yuksek seslere korkulu tepkisinin dogustan gelen kosulsuz bir tepki oldugunu varsaydi Artik klasik kosullanma olarak bilinen prosedurun ilkelerini izleyerek bu kosulsuz tepkiyi bir cocugu normalde bir cocuk tarafindan korkulmayacak olan ayirt edici bir uyarandan korkmaya kosullandirmak icin kullanabilecegi fikrini test etmek istedi bu durumda tuylu nesneler Ancak arastirma makalesinde yarattigi korkunun ne guclu ne de kalici oldugunu itiraf etti YontemWatson ve Rayner in amaci duygusal olarak istikrarli bir cocukta fobik kosullandirma yapmakti Bu calisma icin bir hastaneden dokuz aylik bir bebek secerek ona Albert adi verdiler Watson Ivan Pavlov un kopeklerle yaptigi deneylerde kullandigi prosedurleri takip etti Deneyden once Albert e bir dizi temel duygusal test verildi bebek kisa bir sureyle beyaz bir fare tavsan bir kopek bir maymun maske sacli ve sacsiz pamuk yun yanan gazete ve diger uyaranlara maruz birakildi Albert temel testler sirasinda bu ogelerin hicbirinden korkmadi Albert 11 aylik deney icin bir odanin ortasindaki masanin uzerindeki silte uzerine kondu Albert in yanina beyaz bir laboratuvar faresi yerlestirildi ve onunla oynamasina izin verildi Bu noktada Watson ve Rayner bebek fareye her dokundugunda asili bir celik cubuga cekicle vurarak Albert in arkasindan yuksek bir ses cikartir Albert gurultuye aglayarak karsilik verir Iki uyaranin bu sekilde birkac eslestirmesinden sonra Albert e yalnizca fare sunulur Albert sadece fareyi gormesi ile uzulur aglar ve surunerek uzaklasir Gorunuse gore bebek beyaz fareyi gurultuyle iliskilendirmisti Baslangicta notr bir uyaran olan fare kosullu bir uyaran haline gelmis ve baslangicta gurultuyle verilen sikintiya kosulsuz tepki benzer bir duygusal tepki kosullu tepki ortaya cikarmisti Kucuk Albert beyaz fareye olan tepkisini genelliyor gibidir Tuylu bir tavsan kopek ve fok derisi bir ceket ve hatta sakalinda beyaz pamuk toplari olan bir Noel Baba maskesi gibi diger birkac tuylu nesneyi gorunce de uzulur Ancak bu uyaran genellemesi saci olan her seyi kapsamaz Watson in deneyinin modern standartlara gore pek cok kusuru vardi Ornegin yalnizca tek bir konusu vardi ve hicbir degisken kontrolu yoktu Ayrica konu icin beklenen riskler goz onune alindiginda boyle bir deneyin mevcut yasa ve duzenlemelere uygun olarak yurutulmesi zor olabilir Sonraki olaylarAlbert deneyin sonunda yaklasik bir yasindaydi ve bildirildigine gore kisa bir sure sonra hastaneden ayrilmisti Watson Albert in kosullu korkularini ortadan kaldirmak icin neler yapilabilecegini tartismis olsa da Albert le bu tur bir duyarsizlastirma girisiminde bulunulmaz Watson daha sonra Little Albert calismasini anlatan bir dizi hafta sonu dersi verdi Bu derslerden birine Mary Cover Jones katildi ve bu onun psikoloji alaninda yuksek lisans yapmaya olan ilgisini artirdi Jones cocuklarda korku tepkilerinin nasil ortadan kaldirilacagini bulmak icin bir deney yapti ve Peter adinda iki yasinda bir cocuk uzerinde calisti Peter beyaz tavsanlara ve tuylu nesnelere karsi Kucuk Albert ile benzer korkulari paylasiyordu Jones Peter i dogrudan kosullandirma olarak bilinen hayvana maruz birakarak ve Peter in tavsandan korkmayan cocuklarla etkilesime girmesini saglayarak Peter in beyaz tavsanlara karsi toleransini artirmayi basardi Mary Cover Jones bir korku tepkisini duyarsizlastiran veya kosulsuz hale getiren ve Davranis Terapisinin Annesi olarak taninan ilk psikologdu Kaynakca Harris B 1979 Whatever happened to little Albert American Psychologist 34 2 151 160 Hill G 2009 AS amp A Level Psychology Through Diagrams pg 27 Watson amp Rayner 1920 p 1 Hill pg 177 Harris 1979