Üçtanrıcılık (Yunanca τριθεΐα, "üç tanrısallık"), teslis karşıtı Hristiyan öğretisi. Teslisin birliği de tektanrıcılık da reddedilir. Üç ayrı tanrıyı öne süren herhangi bir gerçek düşünce ekolünden daha çok "olası bir sapmayı" temsil eder. Her bir hipostazın veya kutsal kişinin (Baba, Oğul ve Kutsal Ruh) bir bütün olarak Üçleme'nin birliği yerine her birinin bireyselliğini vurgulayanlara uygulanan "düşmanca bir etiketten biraz daha fazlasıydı". Suçlama özellikle MS 3. ve 7. yüzyıllar arasında popülerdi.
Hıristiyanlık tarihinde, çeşitli teologlar üçtanrıcılığa girmekle suçlanmıştır. En eskileri arasında monofizitler Yahya en-Nahvi ve Eugenios ve Tarsoslu Konon gibi takipçileri vardı. Teslisin üç ilahi varlığın eştözlü ortak doğasının bir soyutlama olduğunu öğrettiler. Amaçları, Aristoteles ile Hristiyanlık arasında uzlaşma çabasıydı. Patrik Petrus Calinicus'unsavunduğu bu görüş 616'da İskenderiye'de üçtanrıcılık olarak mahkûm oldu. 680-81'de Üçüncü Konstantinopolis Konsilinde yine üçtanrıcılık olarak kınandı.
Geç Antik dönemde, bazı aykırı hareketler Ortodoksluğu üçtanrıcılıkla eşdeğer görerek eleştirdi. Sabellyalılar, Monarşistler ve Makedonistler rakiplerini üçtanrıcı olarak nitelendirdi. Yahudiler ve Müslümanlar sık sık Üçlü Birlikçiliği sadece giydirilmiş üçtanrıcılık olarak eleştirdiler (bkz. İslam'da teslis). Ortodokslar tarafından üçtanrıcılıkla suçlanan gruplar arasında ve Nasturiler yer almaktadır.
Orta Çağ'da, skolastik Roscelinus üçtanrıcılıkla suçlandı. Üç tanrısal kişinin ayrı ayrı var olduğunu gören aşırı bir nominalistti. 1092'de veya yaklaşık Soissons sinodunda üçtanrıcı olarak mahkûm edildi. Realist skolastik Gilbert de la Porrée, üç tanrısal varlık ile Tanrı'nın özünü ayırt ederek (üçlüden ziyade dörtçülük yaparak) ters yönde hata yaptı ve üçtanrıcılıkla suçlandı. 1148'de Reims Konseyi'nde kınandı. Gilbert'in fikirleri Fiore'den Joachim'i etkiledi ve Dördüncü Lateran Konseyi (1215), teslisin sayısal birliğini teyit ederek konuyu açıklığa kavuşturmaya çalıştı.
Modernitede, Avusturyalı Katolik Anton Günther, Hegelci panteizmi çürütme çabasıyla, üç tanrısal kişiyi, yalnızca ortak kökenleriyle birbirine bağlanmış üç mutlak ve farklı gerçeklik olarak ilan etti.
Kaynakça
- ^ a b c Marie-Anne Vannier (2005) [2002], (Ed.), Tritheism, James Clarke & Co, 17 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 30 Eylül 2020 .
- ^ a b Christian Wildberg (2018), Edward N. Zalta (Ed.), , 17 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 30 Eylül 2020 .
- ^ a b c F. L. Cross, (Ed.) (2009) [2005], Tritheism, 3rd rev., Oxford University Press, 20 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 30 Eylül 2020 .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Uctanricilik Yunanca tri8eia uc tanrisallik teslis karsiti Hristiyan ogretisi Teslisin birligi de tektanricilik da reddedilir Uc ayri tanriyi one suren herhangi bir gercek dusunce ekolunden daha cok olasi bir sapmayi temsil eder Her bir hipostazin veya kutsal kisinin Baba Ogul ve Kutsal Ruh bir butun olarak Ucleme nin birligi yerine her birinin bireyselligini vurgulayanlara uygulanan dusmanca bir etiketten biraz daha fazlasiydi Suclama ozellikle MS 3 ve 7 yuzyillar arasinda populerdi Hiristiyanlik tarihinde cesitli teologlar uctanriciliga girmekle suclanmistir En eskileri arasinda monofizitler Yahya en Nahvi ve Eugenios ve Tarsoslu Konon gibi takipcileri vardi Teslisin uc ilahi varligin estozlu ortak dogasinin bir soyutlama oldugunu ogrettiler Amaclari Aristoteles ile Hristiyanlik arasinda uzlasma cabasiydi Patrik Petrus Calinicus unsavundugu bu gorus 616 da Iskenderiye de uctanricilik olarak mahkum oldu 680 81 de Ucuncu Konstantinopolis Konsilinde yine uctanricilik olarak kinandi Gec Antik donemde bazi aykiri hareketler Ortodokslugu uctanricilikla esdeger gorerek elestirdi Sabellyalilar Monarsistler ve Makedonistler rakiplerini uctanrici olarak nitelendirdi Yahudiler ve Muslumanlar sik sik Uclu Birlikciligi sadece giydirilmis uctanricilik olarak elestirdiler bkz Islam da teslis Ortodokslar tarafindan uctanricilikla suclanan gruplar arasinda ve Nasturiler yer almaktadir Orta Cag da skolastik Roscelinus uctanricilikla suclandi Uc tanrisal kisinin ayri ayri var oldugunu goren asiri bir nominalistti 1092 de veya yaklasik Soissons sinodunda uctanrici olarak mahkum edildi Realist skolastik Gilbert de la Porree uc tanrisal varlik ile Tanri nin ozunu ayirt ederek ucluden ziyade dortculuk yaparak ters yonde hata yapti ve uctanricilikla suclandi 1148 de Reims Konseyi nde kinandi Gilbert in fikirleri Fiore den Joachim i etkiledi ve Dorduncu Lateran Konseyi 1215 teslisin sayisal birligini teyit ederek konuyu acikliga kavusturmaya calisti Modernitede Avusturyali Katolik Anton Gunther Hegelci panteizmi curutme cabasiyla uc tanrisal kisiyi yalnizca ortak kokenleriyle birbirine baglanmis uc mutlak ve farkli gerceklik olarak ilan etti Kaynakca a b c Marie Anne Vannier 2005 2002 Ed Tritheism James Clarke amp Co 17 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 30 Eylul 2020 KB1 bakim Editorler parametresini kullanan link a b Christian Wildberg 2018 Edward N Zalta Ed 17 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi erisim tarihi 30 Eylul 2020 KB1 bakim Editorler parametresini kullanan link a b c F L Cross Ed 2009 2005 Tritheism 3rd rev Oxford University Press 20 Agustos 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 30 Eylul 2020 KB1 bakim Editorler parametresini kullanan link