Aydınlanmacı mutlakiyetçilik veya Aydınlanmacı despotizm hükümdarlarının Aydınlanma dan etkilendiği mutlâkî

Aydınlanmacı mutlakiyetçilik (veya Aydınlanmacı despotizm), hükümdarlarının Aydınlanma'dan etkilendiği mutlâkî krallık yönetimi. Aydınlanmacı krallar, aydınlanma ilkelerini, bilhassa akılcılığı benimserler ve hükümranlıklarındaki bölgelerde bu ilkeleri uygularlar. Dini toleransa, basın ve konuşma özgürlüklerine ve özel mülkiyet hakkına izin verme eğilimindedirler. Çoğu sanatı, bilimi ve eğitimi teşvik eder.

Aydınlanmacı mutlakiyetçiler

I. Petro (1682–1725)
II. Katerina (1762–1796)
III. Carlos (1759–1788)
II. Friedrich (Prusya kralı) (1740–1786)
Napolyon Bonapart Fransız Cumhuriyeti birinci kosülü (1799–1804) ve Birinci Fransız İmparatorluğu imparatoru (1804–1814).
VI. Frederik (1808–1839)
III. Gustav (1771–1792)
II. Joseph (Kutsal Roma imparatoru) (1765–1790)
I. José (bakanı Sebastião José de Carvalho e Melo aracılığıyla) (1750–1777)
Maria Theresa (1740–1780)
III. Selim (1789–1808)
II. Mahmud (1808–1839)
I. Leopold, Toskana Büyük Dükü (1765–1790)
Kangxi (1661-1722)
Qianlong (1735-1796)
I. Ferdinando (1816–1825)
Maria Karolina, Napoli ve Sicilya (1768–1814) Kraliçesi
VII. Christian (bakanı Johann Friedrich Struensee aracılığıyla) (1770–1772)
Filippo (Parma dükü) (bakanı Guillaume du Tillot aracılığıyla) (1748–1765)
(1737–1780)
(1780–1796)
(1730–1773)
(1773–1796)
(1839–1842, 1860–1868)

Ayrıca bakınız

Aydınlanma Çağı

Kaynakça

^
* McKay, A History of Western Society, Houghton Mifflin, 2006, pp. 616–619
- R. K. Massie, Catherine the Great: Portrait of a Woman, Random House, 2012
^ ^a ^b ^c H. M. Scott, 1990, p. 1.
^ H. M. Scott, 1990, pp. 265ff.
^ ^a ^b H. Arnold Barton, Scandinavia in the Revolutionary Era 1760–1815, University of Minnesota Press, 1986, pp. 142ff. .
^ Ustun, Kadir (2013). The New Order and Its Enemies: Opposition to Military Reform in the Ottoman Empire, 1789–1807 (PhD tez). Columbia University. doi:10.7916/D80Z79P1. 12 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
^ . J. J. Strossmayer University. 2011. 24 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
^ Kolesnikov-Jessop, Sonia (9 Nisan 2009). "A Chinese Emperor's Savoir-Vivre". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 6 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Kasım 2023.
^ "The Kangxi and Qianlong Emperors". projects.mcah.columbia.edu. 7 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Kasım 2023.
^ Bearne, Catherine Mary (1907). A Sister of Marie Antoinette: The Life-Story of Maria Carolina, Queen of Naples. London: T. Fisher Unwin, p. 142.

[1] * McKay, A History of Western Society, Houghton Mifflin, 2006, pp. 616–619
R. K. Massie, Catherine the Great: Portrait of a Woman, Random House, 2012

[2] R. K. Massie, Catherine the Great: Portrait of a Woman, Random House, 2012

[H.M._Scott,_1990,_p._1-2] H. M. Scott, 1990, p. 1.

[3] H. M. Scott, 1990, pp. 265ff.

[H._Arnold_Barton_1986-4] H. Arnold Barton, Scandinavia in the Revolutionary Era 1760–1815, University of Minnesota Press, 1986, pp. 142ff. .

[5] Ustun, Kadir (2013). The New Order and Its Enemies: Opposition to Military Reform in the Ottoman Empire, 1789–1807 (PhD tez). Columbia University. doi:10.7916/D80Z79P1. 12 Ocak 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.

[6] . J. J. Strossmayer University. 2011. 24 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.

[7] Kolesnikov-Jessop, Sonia (9 Nisan 2009). "A Chinese Emperor's Savoir-Vivre". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 6 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 6 Kasım 2023.

[8] "The Kangxi and Qianlong Emperors". projects.mcah.columbia.edu. 7 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Kasım 2023.

[9] Bearne, Catherine Mary (1907). A Sister of Marie Antoinette: The Life-Story of Maria Carolina, Queen of Naples. London: T. Fisher Unwin, p. 142.