Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Camillo Benso, Cavour Kontu (10 Ağustos 1810, Torino - 6 Haziran 1861, Torino), İtalyan devlet adamı. Uluslararası gelişmeler ve devrimci hareketlerden yararlanarak Savoy Hanedanı yönetiminde İtalya'nın siyasi birliğini sağlayan ve yeni krallığın ilk başbakanı olan Piyemonteli muhafazakâr devlet adamı.
| Camillo Benso, Cavour Kontu | |
|---|---|
 | |
| 1. İtalya Başbakanı | |
| Görev süresi 23 Mart 1861 - 7 Haziran 1861 | |
| Yerine geldiği | Makam oluşturuldu |
| Yerine gelen | |
| Görev süresi 21 Ocak 1960 - 23 Mart 1961 | |
| Yerine geldiği | Alfonso Ferrero La Marmora |
| Yerine gelen | Kendisi İtalya Başbakanı olarak |
| Görev süresi 4 Kasım 1852 - 19 Temmuz 1859 | |
| Yerine geldiği | Massimo d'Azeglio |
| Yerine gelen | Alfonso Ferrero La Marmora |
| Ekonomi Bakanı | |
| Görev süresi 19 Nisan 1851 - 11 Mayıs 1852 | |
| Başbakan | Massimo D'Azeglio |
| Yerine geldiği | |
| Yerine gelen | |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 10 Ağustos 1810 Torino, Sardinya Krallığı |
| Ölüm | 7 Haziran 1861 (50 yaşında) Torino, İtalya Krallığı |
| İmzası |  |
Ailesi ve gençlik dönemi
Köklü bir geçmişi olan Cavourlar 16. yüzyıldan başlayarak asker ve memur olarak Savoia hanedanına hizmet etmişlerdi. Camillo'nun Cenevre doğumlu ve Kalvenci olan annesi, dönemin bütün siyasal, dinsel ve toplumsal akımlarına açık bir kent olan Cenevre'nin havasını aileye taşırken, babası Michele de, eski rejimle yakın bağlarından dolayı Fransız Devrimi'yle birlikte saygınlığı tehlikeye giren ailenin Napolyon döneminde yeniden seçkin bir konuma gelmesini sağlamıştı.
Cavour, on yaşında Torino Askeri Akademisi'ne girdi. Ailenin küçük oğlu olarak bir miras beklentisi olmadığından, önündeki tek seçenek Savoia ve Piemonte prensi Carlo Alberto'nun koruyuculuğu altında parlak bir makama ulaşmaktı. Daha öğrenciliği sırasında siyasal düşüncelere ilgi duymaya başladı. 1821'deki meşrutiyetçi Piemonte devriminin askeri öğrencilere kadar yansıyan özgürlükçü ve ulusal yankılarından etkilendi. Aile içindeki konuşmalardan Bourbonların yeniden başa geçtiği Fransa'daki iç siyasal gelişmeler, Osmanlı yönetimine karşı Yunan ayaklanması, Rusya'daki özgürlükçü Dekabrist ayaklanması (1825) gibi güncel konuları yakından izledi. Benjamin Franklin, Piemonte devriminin ünlü önderi ve uzak akrabası Santorre di Santarosa gibi kişilere ve liberallere duyduğu sempatiyi coşkulu bir biçimde açığa vurmaya başladı. Kendisinden üç yaş büyük bir askeri öğrenci olan Baron Severino Cassio'nun etkisiyle yurtsever düşüncelere yöneldi. Cumhuriyetçi olarak tanınan Cassio ile yakınlığından rahatsız olan ailesi bu ilişkiyi sona erdirmesini isteyince, büyük bir tepki gösterdi. Aileyi bu müdahaleye yönelten, Temmuz 1824'te kişisel hizmetine verildiği Prens Carlo Alberto'ya karşı takındığı ters tutumdu. Veliaht prensle arasının bozulmasına yol açan bu durum, saraydan uzaklaştırılmasına ve 20 yıl kadar hiçbir siyasal görev alamamasına neden oldu.
Siyasal görüşlerinin gelişimi
1826'da istihkam teğmeni olarak orduya katılan Cavour, önce Torino'ya, ardından tahkimat yapılan çeşitli sınır karakollarına gönderildi. 1830'da görevli olarak gittiği Cenova'da aşırı demokratik ve cumhuriyetçi fikirleri savunan Anna Giustiniani Schiaffino'yla tanıştı. O sıralarda Giuseppe Mazzini'nin önderlik ettiği gizli devrimci örgüt 'nın birçok üyesi sık sık Schiaffino'nun evine konuk oluyordu. Cavour, Anna Schiaffino'ya duyduğu aşk ve Severino Cassio ile yeniden kurduğu arkadaşlığın etkisiyle ateşli bir radikalizmi benimsedi. Bu arada Temmuz 1830 Fransız Devrimi devrimci tutkusunu daha da pekiştirdi. Avrupa'daki siyasal olayları aktaran gazeteleri daha iyi izleyebilmek için İngilizce öğrendi. Fransız yazarları Benjamin Constant ve 'nun liberal görüşlerinden yola çıkarak ataerkil mutlakiyetçiliğe, toprak sahipleri, aristokrasi ve ruhban sınıfının çıkarlarını temsil eden Bourbon yanlısı gericiliğe ve taht ile kilise arasındaki birliğe karşı kesin bir tutum takıldı. Bu gelişmeler üzerine yeniden resmi makamların kuşkusunu çekti ve polis gözetimi altında tutulmaya başladı. Babasının araya girmesiyle kovuşturmaya uğramayarak yalnızca uzak bir dağ kalesine sürgün edildi. Artık orduda kalamayacağını anladığından 1831'de istifa etti. Babasının girişimiyle Torino'nun güneyindeki bir köye belediye başkanı olarak atandı. Bu arada amcalarının yöredeki geniş topraklarının yönetimini de üstlendi. Kendini tarım ve iş hayatına verdi, Leri'deki topraklarını modern bir işletme durumuna getirdi. Banco di Torino'nun kuruluşuna katıldı.
Bu sıradan uğraşlar sırasında içine düştüğü yalnızlıktan kurtulmak için toplumsal sorunlarla ilgilenmeye başladı. Yoksulluk ve mahkûmların eğitimiyle ilgili sorunları araştırmaya girişti. 1834'te yoksulluk üzerine yazdığı inceleme, ertesi yıl Londra'da yayımlanan Report from His Majesty's Commissioners for inquiring into the Administration and practical Operation of the Poor Laws (Majestelerinin Yoksullara Yardım Yasalarının Uygulanışını ve Pratikteki İşleyişini Araştırmakla Görevli Kurulun Raporu) adlı kitapçıkta yer aldı. İngiltere'deki Yoksullara Yardım Yasaları'nın tarihi üzerine ikinci kitapçığını 1835'te Torino'da yayımladı.
Aynı dönemde öteden beri tasarladığı Paris ve Londra gezilerini gerçekleştirdi. Böylece anayasal ve liberal rejimlerce yönetilen, hızlı ekonomik ve toplumsal değişimlerden geçen Batı'nın iki büyük başkentini tanıma olanağını buldu. İngiltere'de Tocqueville ile karşılaştı. İngiltere ve Fransa'da parlamenter işleyişi inceledi, üniversitelerdeki derslere katıldı, fabrikaları, demiryollarını, limanları, hastane, okul ve hapishaneleri gezdi. Bu iki Batı başkentinde ve Cenevre'de edindiği deneyimler, aşırılıklardan uzak durarak "orta yolu" izleme ilkesine sıkıca sarılmasını sağladı. Daha iyi bir toplum kurmak için şiddete başvurmayı gerekli gören devrimcilere olduğu kadar, gözü kapalı bir biçimde her türlü ilerlemeye karşı çıkarak sonuçta devrimci ayaklanmalara yol açan gericilere de tepki duymaya başladı. Her şeyden önce iyi bir Avrupalı olmayı istemekle birlikte, yurtsever tutumundan da vazgeçmedi. Değerini anlayan bir arkadaşının Fransa'da parlak bir gelecek için Piemonte'den ayrılması için yaptığı öneriyi bu nedenle geri çevirdi.
1835'te, gezilerinden döndükten sonra bir dizi başarılı ticari girişimde bulunarak büyük bir servet edindi. Ayrıca yazılarıyla da belirli bir ün kazandı. Yazılarında ülkenin gelecekteki siyasal yapısı konusuna doğrudan girmemekle birlikte, İtalya'da köklü değişiklikler getirebilecek toplumsal ve ekonomik görüşler öne sürdü.
Politik kariyeri
1848'e doğru, Avrupa'yı saracak devrimci fırtınanın ilk esintileri kendini duyurunca, Cavour'un siyasete duyduğu ilgi yeniden öteki ilgilerini bastırmaya başladı. Kral Carlo Alberto'nun reform önlemlerine ve basına belli bir oranda özgürlük tanımaya karar vermesinin ardından siyasete tam anlamıyla döndü. 1847'de kralın olağan danışmanı kont Cesare Balbo ile anlaşarak, kısa sürede radikal reformların baş savunucusu durumuna gelen Il Risorgimento adlı gazeteyi kurdu. Bu gazetede meşruti krallıktan ve Savoia hanedanının başkanlığında İtalyan birliğinden yana çıktı. Ekonomi alanındaki liberal görüşlerine rağmen, Cavour politikada muhafazakârdı. Carlo Alberto'nun liberal bir anayasayı benimsemesinde belirleyici bir rol oynadı. Il Risorgimento aracılığıyla, Lombardia ve Venezia'yı elinde tutan Avusturya'ya savaş açmanın tarihsel bir zorunluluk olduğu gürüşünü yaymaya başladı. Parlamento'ya seçildikten sonra tutucular ile devrimciler arasında orta bir yol izlediğinden, hem sağın, hem de solun düşmanlığını kazandı.
Avusturya'ya karşı girişilen savaş Piemonte'nin aleyhine bir gelişme gösterince, orduya gönüllü yazılmaya karar verdi. Ama üçüncü Yasama Meclisine seçildikten sonra, yitirilmiş bir savaşın sürdürülmesini savunan solun aşırı kanadına karşı çıkarak, Avusturya ile barış antlaşmasının onaylanması için çalışmaya başladı. Haziran 1848 ara seçimlerinde milletvekili seçilince, Custoza yenilgisinin yarattığı kargaşa ortamında akıl yolunu göstermeye çalıştı. Çabaları boşa çıktı, ocak 1849 seçimlerinde yenik düştü. Novara yenilgisi ve Carlo Alberto'nun tahtan çekilmesinden sonra yeniden Torino milletvekili oldu. Mali ve askeri konulara ilişkin tartışmalardaki derin bilgisiyle, Marki Massimo Taparelli Azeglio'nun sağ eğilimli hükûmetini destekleyen çoğunluk milletvekilleri arasında önemli bir yer edindi. Ekim 1850'de Azeglio kabinesinde tarım ve ticaret bakanlığına getirildi ve kısa zamanda hükûmetin en etkin ve etkili üyesi oldu. Fransa, Belçika ve İngiltere'yle yapılan bir dizi antlaşmayla, serbest ticaretin olabildiğince genişlemesini sağlamaya çalıştı. Ayrıca, Piemonte ile büyük devletler arasında bir ekonomik çıkarlar ağı oluşturarak, Avusturya'ya karşı siyasal bir ittifakın zeminini hazırlamaya girişti.
1850'de maliye bakanlığına atandıktan sonra merkez sağ ile merkez sol arasında bir ittifak yaratmaya girişti. Böylece Piemonte'yi laikleştirme ve modernleştirme politikasını daha büyük bir hareket serbestliğiyle yürütebilecek yeni çoğunluk oluşturmak istiyordu. Connubio (evlilik) olarak adlandırılan bu ittifak, meclisteki desteğini bütünüyle yitirmiş olan Azeglio'nun istifasına neden oldu. 1849'da Carlo Alberto'nun yerine geçen II. Vittorio Emanuele, yeniden güçlü bir Azeglio hükûmeti kurma çabalarının sonuçsuz kalması üzerine, hükûmeti kurma görevini Cavor'a verme yoluna gitti. Böylece Cavour, bu tarihten ölümüne değin ülkesinin siyasal önderi oldu.
Başbakanlığı
4 Kasım 1852'de II. Vittorio Emanuele tarafından başbakanlığa atanınca, kendi merkez sağ partisiyle Rattazzi'nin yönettiği merkez sol parti arasında ittifaka dayalı bir hükûmet kurdu. Hükûmeti ortaya bir ekonomik reform programı koydu: toprakların ıslah edilmesi ve sulanması, Piemonte ticaretini geliştirme, Banco di Sardegna'nın kurulması ve demiryolu yapımı. Cavour aynı zamanda orduyu yeniden düzenledi. Piemonte kilisesinin ayrıcalıklarını kaldırarak ve manastırların mal varlığına el koyarak Kilise'nin gücünü azaltmaya çalıştı. Bu politika Kilise'ye karşıt olarak yorumlandı ve Kilise çevrelerinin Cavour'a karşı çıkmasına yol açtı. Cavour istifa etti, ancak görevine yeniden getirildi. İtalyan birliğini gerçekleştirme amacıyla La Farina'nın kurduğu Società nazionale'den yararlanarak, yarımadada, ulusal bir hanedanın yönettiği tek krallık olan Piemonte ile birleşerek yabancı boyunduruğundan kurtulma düşüncesini yaydı. Öte yandan, Avusturya'ya karşı müttefikler edinmek gereğini anlayan Cavour, Piemonte'nin İngiltere ve Fransa'nın yanında Kırım savaşı'na katılmasına karar verdi.
Kırım ve Paris
Cavour'un istemeden içine çekildiği Avrupa dramı ocak 1854'te Kırım Savaşına katılma kararı ile başladı. Fransa ve İngiltere'nin Akdeniz'e inebilmek için Çanakkale Boğazını denetim altına almak isteyen ve Osmanlı topraklarının bütünlüğünü tahdit eden Rusya'ya karşı birleşmesiyle patlak veren savaşın hemen başında III. Vittorio Emanuele Fransız ve İngiliz temsilcilerine yardım sözü vermişti. Bakanları Kırım macerasına karşı oy veren Cavour, ittifakı kabul etmezse kral tarafından görevden alınma, kabul ederse çalışma arkadaşları tarafından istifaya zorlanma seçenekleri arasında kaldı. Her zamanki cesareti ve özgüveniyle ittifakı kabul ederek, görevden alınmasını önledi ve savaşa girdi. İngiltere-Fransa-Sardinya ittifakının baskısıyla, Avusturya'nın tarafsızlıktan vazgeçerek bir ültimatomla Rusya'yı barış yapmaya zorlaması, savaşın dönüm noktası oldu.
1856'da Cavour, bazı güçlüklere karşın Avrupa'nın en büyük devletlerinin temsil edildiği Paris Kongresi'ndeki barış görüşmelerine küçük Piemonte'nin de katılmasını sağladı. Paris Kongresi'nde İtalyan sorununu ortaya atma olanağı buldu. III. Napolyon'un yakın gelecekte İtalya'ya askeri müdahale tasarısını destekleyerek ve ittifaka ancak Rusya'nın yenilmesi kesinleştiğinde katılan Avusturya'ya karşı duyulan genel hoşnutsuzluktan yararlanarak, kongrede İtalya sorununun da Avrupa barışını tehdit eden bir konu olarak tartışılmasını sağladı. Avusturya böylece Avrupa kamuoyunda yalnız kaldı. Cavour'a göre, barışı tehdit eden etkenler Avusturya'nın İtalya topraklarına göz dikmesi, Orta İtalya'da papalığın kötü yönetimi ve Güney İtalya'da İspanyol Bourbonlarının otokratik egemenliğiydi. Böylece İtalya sorununu diplomatik düzeyde ilk kez yarımadanın bağımsızlığını öne çıkaran bir tutumla ortaya koydu, sorun Fransa ve İngiltere'nin Avusturya karşıtı siyasete kararlı bir destek vermelerini sağlama noktasında yoğunlaşıyordu.
Cavour, Paris'te bulunduğu sırada Avrupa'nın en yetenekli diplomatlarıyla tanışarak onların tutumlarını değerlendirme ve büyük devletlerin izledikleri politikaların ardında yatan nedenleri inceleme fırsatı bulmuştu. Bu yüzden, Avrupa'nın İtalyan davasına çıkar gözetmeksizin destek olmasını ummanın hayal olacağını çok iyi biliyordu. Sonunda, tükenmek bilmeyen enerjisi ve en elverişsiz durumlardan bile yararlanmada gösterdiği sınırsız yeteneğiyle III. Napolyon'u kendi tarafına çekmeyi başardı. Bunun için kullandığı koz Fransa'nın İtalya'ya yapılacak bir seferle Avusturya'nın yerini alması ve böylece yeniden Avrupa'nın en büyük devleti konumuna gelmesiydi.
20 ve 21 Temmuz 1858 günlerinde, Plombieres görüşmesinde Cavour ve III. Napolyon, Avusturya'nın İtalyan topraklarından çekilmesini amaçlayan bir antlaşmanın temelleri üzerinde görüş birliğine vardılar. Buna göre III. Napolyon Adriyatik denizi'ne ulaşan bir Kuzey İtalya krallığı'nın kurulmasını onaylıyor, buna karşılık, Savoia ve Nice kontluğu Fransa'ya geri veriliyordu. Plombieres'de yaptıkları gizli bir toplantıda, ertesi yıl Avrupa ülkelerini Avusturya ile savaşa kışkırtma konusunda anlaştılar. Cavour o zaman bütün ustalığını, III. Napolyon'un Fransa'nın müdahalesi için gerekli gördüğü koşulu sağlamak, yani Avusturya'yı Piemonte'ye bir ültimatom göndermeye ve savaş ilan etmeye zorlamak için kullandı. Gizli bir anlaşma yapıldığına ilişkin ilk kuşkular belirdiğinde, Avrupa devletleri ve özellikle İngiltere, Fransızların ve Piemontelilerin bu tasarıyı gerçekleştirmelerini engellemek için bir kampanya başlattı. Bu yoğun kampanya Cavour'u kişisel ve ulusal bir yıkımın eşiğine kadar getirdi. Ama Avusturya'nın 23 Nisan 1859'da Piemonte'ye bir ültimatom göndererek derhal silahsızlanmaması durumunda savaş açma tehdidinde bulunması, çıkmazdan kurtulmasını sağladı. Tehdit üzerine Fransa-Piemonte ittifakı yürürlüğe girdi ve Avusturya'nın üstün askerî gücüne karşı Fransa'nın desteğiyle denge sağlandı. 4 Haziran'daki Magenta zaferi Lombardiya'yı Piemonte-Fransa güçlerine kazandırdı. Zafer haberi üzerine Orta İtalya'da geniş bir devrimci ayaklanma başladı. 24 Haziran'da Fransa-Piemonte ordularının Solferino'daki zaferinden sonra devrimci ayaklanmanın boyutlarından ürken III. Napolyon, Vittorio Emanuele'nin haberi olmadan Avusturya imparatoruyla, Lombardiya'nın Piemonte'ye bırakılması temeline dayanan bir mütareke imzaladı. Art arda gelen Fransa-Piemonte zaferlerinin ardından III. Napolyon Temmuz 1859'da Villafranca'da Avusturya İmparatoru I. Franz Joseph'le barış antlaşması imzaladı.
Savaş, Toscana'da, Modena ve Parma düklüklerinde ve Po Irmağı ile Apennin Dağları arasında, Bologna'dan Cattolica'ya kadar uzanan Papalık Devletleri'nde devrimci hareketlere yol açtıştı. Düklük yöneticileri ve papanın elçileri kovuldu. Ateşkes, Cavour'un Alpler'den Adriyatik'e kadar bütün İtalya'yı kurtarma hayallerinin yanında önemsiz bir başarı olarak kalan Lombardiya'nın ele geçirilmesi dışında, her şeyi belirsiz bırakıyordu. Cavour, Villafranca'da, hayal kırıklığının acısını ve öfkesini kraldan çıkartarak istifa etti. Ancak Ocak 1860'ta yeniden iktidara geldi.
Cavour'un genellikle doğru çıkan sezgileri bu kez onu yanılttı ve ateşkesten sağlanabilecek yararları ancak daha sonra görebildi. Artık ne İtalya'daki devrimci yükseliş durdurulabilir, ne de Fransa İmparatoru İtalya'nın kendi kaderini belirleme hakkının koruyucusu olma konumundan çekilebilirdi. Kralın istemeyerek yeniden göreve getirdiği Cavour, daha önce Piemonte'nin eski hükümdarlarına ait olan iç kesimdeki düklüklerin ilhakı için çalıştı. Bunu ancak Nice ve Savoia'yı Fransa'ya bırakarak gerçekleştirebildi.
İtaya'nın birleştirilmesi
Nice'in Fransa'ya bırakılması, halk kahramanı Giuseppe Garibaldi ile Cavour arasındaki anlaşmazlığı daha da keskinleştirdi. Piemonte'nin Alpler duvarının elden çıkarılmasının yol açtığı kayıp ancak İtalya'nın içlerine ve İki Sicilye Krallığı'na doğru genişlemeyle giderilebilirdi. Ama kıtanın huzurunu sık sık bozduğu için Avrupa diplomasisinin sevilmeyen adamı durumuna gelmiş olan Cavour, İngiltere'den destek görmesine karşın inisiyatifi ele alacak durumda değildi.
Cavour'un manevra yeteneğinin kısıtlanmasından doğan tıkanıklığı gideren Garibaldi oldu. Ünlü Binler Seferi'yle Sicilya'ya çıkan Garibaldi adadaki ve güneydeki Bourbon egemenliğine son verdi. Garibaldi'nin askeri başarıları Piemonte'nin ve Cavour'un cesur diplomasisini bir süre ikinci plana düşürdü. Daha da önemlisi, ılımlı ve kralcı bir İtalya'yla devrimci ve cumhuriyetçi bir İtalya arasındaki çatışmanın ilk belirtileri ortaya çıkmaya başladı. Birliğin bozulması tehlikesi Garibaldi'nin sağduyusu ve Cavour'un diplomatik manevralarıyla atlatıldı. Avrupa'nın gözünde devrimci aşırılıklar karşısında hukukun ve düzenin; Napolyon'un gözünde ise Garibaldi'nin saldırılarına karşı papalık topraklarının son parçasının savunucusu konumunu kazanan Cavour, Garibaldi'yi durdurmak ve iki İtalya'yı tek birleşik krallığa dönüştürmek için Vittorio Emanuele komutasında bir orduyu Marche ve Umbria'nın ötesine gönderdi.
Bu sırada yeni devletin başkentinin belirlenmesi sorunu henüz çözülmemişti. Cavour başkentin ancak Roma olabileceğini düşünüyordu; ama bu durum papanın konumunun ne olacağı sorununu da gündeme getiriyordu. Kilise ile devletin ayrılması görüşünü içtenlikle benimseyen Cavour, papalıkla yaptığı görüşmelerde bunu ateşli bir biçimde savundu. Kilisenin dünyevi iktidardan vazgeçerek ve Roma'yı İtalyan devletine bırakarak özgürleşeceğini ve yeni bir dünyanın kurulmasına destek vererek insanlığa canlılık getireceğini belirtti. IX. Pius'tan olumlu bir karşılık alamadı. Özgür bir devlette özgür bir kilise formülünü benimsetme yönündeki çabalarını sürdürürken ağır biçimde hastalandı ve öldü.
Kaynakça
- ^ . 9 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2008.
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Yeni makam | İtalya Başbakanı 1861 | Sonra gelen: |
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Camillo Benso Cavour Kontu 10 Agustos 1810 Torino 6 Haziran 1861 Torino Italyan devlet adami Uluslararasi gelismeler ve devrimci hareketlerden yararlanarak Savoy Hanedani yonetiminde Italya nin siyasi birligini saglayan ve yeni kralligin ilk basbakani olan Piyemonteli muhafazakar devlet adami Camillo Benso Cavour Kontu1 Italya BasbakaniGorev suresi 23 Mart 1861 7 Haziran 1861Yerine geldigi Makam olusturulduYerine gelenGorev suresi 21 Ocak 1960 23 Mart 1961Yerine geldigi Alfonso Ferrero La MarmoraYerine gelen Kendisi Italya Basbakani olarakGorev suresi 4 Kasim 1852 19 Temmuz 1859Yerine geldigi Massimo d AzeglioYerine gelen Alfonso Ferrero La MarmoraEkonomi BakaniGorev suresi 19 Nisan 1851 11 Mayis 1852Basbakan Massimo D AzeglioYerine geldigiYerine gelenKisisel bilgilerDogum 10 Agustos 1810 1810 08 10 Torino Sardinya KralligiOlum 7 Haziran 1861 50 yasinda Torino Italya KralligiImzasiAilesi ve genclik donemiKoklu bir gecmisi olan Cavourlar 16 yuzyildan baslayarak asker ve memur olarak Savoia hanedanina hizmet etmislerdi Camillo nun Cenevre dogumlu ve Kalvenci olan annesi donemin butun siyasal dinsel ve toplumsal akimlarina acik bir kent olan Cenevre nin havasini aileye tasirken babasi Michele de eski rejimle yakin baglarindan dolayi Fransiz Devrimi yle birlikte sayginligi tehlikeye giren ailenin Napolyon doneminde yeniden seckin bir konuma gelmesini saglamisti Cavour on yasinda Torino Askeri Akademisi ne girdi Ailenin kucuk oglu olarak bir miras beklentisi olmadigindan onundeki tek secenek Savoia ve Piemonte prensi Carlo Alberto nun koruyuculugu altinda parlak bir makama ulasmakti Daha ogrenciligi sirasinda siyasal dusuncelere ilgi duymaya basladi 1821 deki mesrutiyetci Piemonte devriminin askeri ogrencilere kadar yansiyan ozgurlukcu ve ulusal yankilarindan etkilendi Aile icindeki konusmalardan Bourbonlarin yeniden basa gectigi Fransa daki ic siyasal gelismeler Osmanli yonetimine karsi Yunan ayaklanmasi Rusya daki ozgurlukcu Dekabrist ayaklanmasi 1825 gibi guncel konulari yakindan izledi Benjamin Franklin Piemonte devriminin unlu onderi ve uzak akrabasi Santorre di Santarosa gibi kisilere ve liberallere duydugu sempatiyi coskulu bir bicimde aciga vurmaya basladi Kendisinden uc yas buyuk bir askeri ogrenci olan Baron Severino Cassio nun etkisiyle yurtsever dusuncelere yoneldi Cumhuriyetci olarak taninan Cassio ile yakinligindan rahatsiz olan ailesi bu iliskiyi sona erdirmesini isteyince buyuk bir tepki gosterdi Aileyi bu mudahaleye yonelten Temmuz 1824 te kisisel hizmetine verildigi Prens Carlo Alberto ya karsi takindigi ters tutumdu Veliaht prensle arasinin bozulmasina yol acan bu durum saraydan uzaklastirilmasina ve 20 yil kadar hicbir siyasal gorev alamamasina neden oldu Siyasal goruslerinin gelisimi1826 da istihkam tegmeni olarak orduya katilan Cavour once Torino ya ardindan tahkimat yapilan cesitli sinir karakollarina gonderildi 1830 da gorevli olarak gittigi Cenova da asiri demokratik ve cumhuriyetci fikirleri savunan Anna Giustiniani Schiaffino yla tanisti O siralarda Giuseppe Mazzini nin onderlik ettigi gizli devrimci orgut nin bircok uyesi sik sik Schiaffino nun evine konuk oluyordu Cavour Anna Schiaffino ya duydugu ask ve Severino Cassio ile yeniden kurdugu arkadasligin etkisiyle atesli bir radikalizmi benimsedi Bu arada Temmuz 1830 Fransiz Devrimi devrimci tutkusunu daha da pekistirdi Avrupa daki siyasal olaylari aktaran gazeteleri daha iyi izleyebilmek icin Ingilizce ogrendi Fransiz yazarlari Benjamin Constant ve nun liberal goruslerinden yola cikarak ataerkil mutlakiyetcilige toprak sahipleri aristokrasi ve ruhban sinifinin cikarlarini temsil eden Bourbon yanlisi gericilige ve taht ile kilise arasindaki birlige karsi kesin bir tutum takildi Bu gelismeler uzerine yeniden resmi makamlarin kuskusunu cekti ve polis gozetimi altinda tutulmaya basladi Babasinin araya girmesiyle kovusturmaya ugramayarak yalnizca uzak bir dag kalesine surgun edildi Artik orduda kalamayacagini anladigindan 1831 de istifa etti Babasinin girisimiyle Torino nun guneyindeki bir koye belediye baskani olarak atandi Bu arada amcalarinin yoredeki genis topraklarinin yonetimini de ustlendi Kendini tarim ve is hayatina verdi Leri deki topraklarini modern bir isletme durumuna getirdi Banco di Torino nun kurulusuna katildi Bu siradan ugraslar sirasinda icine dustugu yalnizliktan kurtulmak icin toplumsal sorunlarla ilgilenmeye basladi Yoksulluk ve mahkumlarin egitimiyle ilgili sorunlari arastirmaya giristi 1834 te yoksulluk uzerine yazdigi inceleme ertesi yil Londra da yayimlanan Report from His Majesty s Commissioners for inquiring into the Administration and practical Operation of the Poor Laws Majestelerinin Yoksullara Yardim Yasalarinin Uygulanisini ve Pratikteki Isleyisini Arastirmakla Gorevli Kurulun Raporu adli kitapcikta yer aldi Ingiltere deki Yoksullara Yardim Yasalari nin tarihi uzerine ikinci kitapcigini 1835 te Torino da yayimladi Ayni donemde oteden beri tasarladigi Paris ve Londra gezilerini gerceklestirdi Boylece anayasal ve liberal rejimlerce yonetilen hizli ekonomik ve toplumsal degisimlerden gecen Bati nin iki buyuk baskentini tanima olanagini buldu Ingiltere de Tocqueville ile karsilasti Ingiltere ve Fransa da parlamenter isleyisi inceledi universitelerdeki derslere katildi fabrikalari demiryollarini limanlari hastane okul ve hapishaneleri gezdi Bu iki Bati baskentinde ve Cenevre de edindigi deneyimler asiriliklardan uzak durarak orta yolu izleme ilkesine sikica sarilmasini sagladi Daha iyi bir toplum kurmak icin siddete basvurmayi gerekli goren devrimcilere oldugu kadar gozu kapali bir bicimde her turlu ilerlemeye karsi cikarak sonucta devrimci ayaklanmalara yol acan gericilere de tepki duymaya basladi Her seyden once iyi bir Avrupali olmayi istemekle birlikte yurtsever tutumundan da vazgecmedi Degerini anlayan bir arkadasinin Fransa da parlak bir gelecek icin Piemonte den ayrilmasi icin yaptigi oneriyi bu nedenle geri cevirdi 1835 te gezilerinden dondukten sonra bir dizi basarili ticari girisimde bulunarak buyuk bir servet edindi Ayrica yazilariyla da belirli bir un kazandi Yazilarinda ulkenin gelecekteki siyasal yapisi konusuna dogrudan girmemekle birlikte Italya da koklu degisiklikler getirebilecek toplumsal ve ekonomik gorusler one surdu Politik kariyeri1848 e dogru Avrupa yi saracak devrimci firtinanin ilk esintileri kendini duyurunca Cavour un siyasete duydugu ilgi yeniden oteki ilgilerini bastirmaya basladi Kral Carlo Alberto nun reform onlemlerine ve basina belli bir oranda ozgurluk tanimaya karar vermesinin ardindan siyasete tam anlamiyla dondu 1847 de kralin olagan danismani kont Cesare Balbo ile anlasarak kisa surede radikal reformlarin bas savunucusu durumuna gelen Il Risorgimento adli gazeteyi kurdu Bu gazetede mesruti kralliktan ve Savoia hanedaninin baskanliginda Italyan birliginden yana cikti Ekonomi alanindaki liberal goruslerine ragmen Cavour politikada muhafazakardi Carlo Alberto nun liberal bir anayasayi benimsemesinde belirleyici bir rol oynadi Il Risorgimento araciligiyla Lombardia ve Venezia yi elinde tutan Avusturya ya savas acmanin tarihsel bir zorunluluk oldugu gurusunu yaymaya basladi Parlamento ya secildikten sonra tutucular ile devrimciler arasinda orta bir yol izlediginden hem sagin hem de solun dusmanligini kazandi Avusturya ya karsi girisilen savas Piemonte nin aleyhine bir gelisme gosterince orduya gonullu yazilmaya karar verdi Ama ucuncu Yasama Meclisine secildikten sonra yitirilmis bir savasin surdurulmesini savunan solun asiri kanadina karsi cikarak Avusturya ile baris antlasmasinin onaylanmasi icin calismaya basladi Haziran 1848 ara secimlerinde milletvekili secilince Custoza yenilgisinin yarattigi kargasa ortaminda akil yolunu gostermeye calisti Cabalari bosa cikti ocak 1849 secimlerinde yenik dustu Novara yenilgisi ve Carlo Alberto nun tahtan cekilmesinden sonra yeniden Torino milletvekili oldu Mali ve askeri konulara iliskin tartismalardaki derin bilgisiyle Marki Massimo Taparelli Azeglio nun sag egilimli hukumetini destekleyen cogunluk milletvekilleri arasinda onemli bir yer edindi Ekim 1850 de Azeglio kabinesinde tarim ve ticaret bakanligina getirildi ve kisa zamanda hukumetin en etkin ve etkili uyesi oldu Fransa Belcika ve Ingiltere yle yapilan bir dizi antlasmayla serbest ticaretin olabildigince genislemesini saglamaya calisti Ayrica Piemonte ile buyuk devletler arasinda bir ekonomik cikarlar agi olusturarak Avusturya ya karsi siyasal bir ittifakin zeminini hazirlamaya giristi 1850 de maliye bakanligina atandiktan sonra merkez sag ile merkez sol arasinda bir ittifak yaratmaya giristi Boylece Piemonte yi laiklestirme ve modernlestirme politikasini daha buyuk bir hareket serbestligiyle yurutebilecek yeni cogunluk olusturmak istiyordu Connubio evlilik olarak adlandirilan bu ittifak meclisteki destegini butunuyle yitirmis olan Azeglio nun istifasina neden oldu 1849 da Carlo Alberto nun yerine gecen II Vittorio Emanuele yeniden guclu bir Azeglio hukumeti kurma cabalarinin sonucsuz kalmasi uzerine hukumeti kurma gorevini Cavor a verme yoluna gitti Boylece Cavour bu tarihten olumune degin ulkesinin siyasal onderi oldu Basbakanligi 4 Kasim 1852 de II Vittorio Emanuele tarafindan basbakanliga ataninca kendi merkez sag partisiyle Rattazzi nin yonettigi merkez sol parti arasinda ittifaka dayali bir hukumet kurdu Hukumeti ortaya bir ekonomik reform programi koydu topraklarin islah edilmesi ve sulanmasi Piemonte ticaretini gelistirme Banco di Sardegna nin kurulmasi ve demiryolu yapimi Cavour ayni zamanda orduyu yeniden duzenledi Piemonte kilisesinin ayricaliklarini kaldirarak ve manastirlarin mal varligina el koyarak Kilise nin gucunu azaltmaya calisti Bu politika Kilise ye karsit olarak yorumlandi ve Kilise cevrelerinin Cavour a karsi cikmasina yol acti Cavour istifa etti ancak gorevine yeniden getirildi Italyan birligini gerceklestirme amaciyla La Farina nin kurdugu Societa nazionale den yararlanarak yarimadada ulusal bir hanedanin yonettigi tek krallik olan Piemonte ile birleserek yabanci boyundurugundan kurtulma dusuncesini yaydi Ote yandan Avusturya ya karsi muttefikler edinmek geregini anlayan Cavour Piemonte nin Ingiltere ve Fransa nin yaninda Kirim savasi na katilmasina karar verdi Kirim ve Paris Camillo Benso Cavour Kontu Cavour un istemeden icine cekildigi Avrupa drami ocak 1854 te Kirim Savasina katilma karari ile basladi Fransa ve Ingiltere nin Akdeniz e inebilmek icin Canakkale Bogazini denetim altina almak isteyen ve Osmanli topraklarinin butunlugunu tahdit eden Rusya ya karsi birlesmesiyle patlak veren savasin hemen basinda III Vittorio Emanuele Fransiz ve Ingiliz temsilcilerine yardim sozu vermisti Bakanlari Kirim macerasina karsi oy veren Cavour ittifaki kabul etmezse kral tarafindan gorevden alinma kabul ederse calisma arkadaslari tarafindan istifaya zorlanma secenekleri arasinda kaldi Her zamanki cesareti ve ozguveniyle ittifaki kabul ederek gorevden alinmasini onledi ve savasa girdi Ingiltere Fransa Sardinya ittifakinin baskisiyla Avusturya nin tarafsizliktan vazgecerek bir ultimatomla Rusya yi baris yapmaya zorlamasi savasin donum noktasi oldu 1856 da Cavour bazi gucluklere karsin Avrupa nin en buyuk devletlerinin temsil edildigi Paris Kongresi ndeki baris gorusmelerine kucuk Piemonte nin de katilmasini sagladi Paris Kongresi nde Italyan sorununu ortaya atma olanagi buldu III Napolyon un yakin gelecekte Italya ya askeri mudahale tasarisini destekleyerek ve ittifaka ancak Rusya nin yenilmesi kesinlestiginde katilan Avusturya ya karsi duyulan genel hosnutsuzluktan yararlanarak kongrede Italya sorununun da Avrupa barisini tehdit eden bir konu olarak tartisilmasini sagladi Avusturya boylece Avrupa kamuoyunda yalniz kaldi Cavour a gore barisi tehdit eden etkenler Avusturya nin Italya topraklarina goz dikmesi Orta Italya da papaligin kotu yonetimi ve Guney Italya da Ispanyol Bourbonlarinin otokratik egemenligiydi Boylece Italya sorununu diplomatik duzeyde ilk kez yarimadanin bagimsizligini one cikaran bir tutumla ortaya koydu sorun Fransa ve Ingiltere nin Avusturya karsiti siyasete kararli bir destek vermelerini saglama noktasinda yogunlasiyordu Cavour Paris te bulundugu sirada Avrupa nin en yetenekli diplomatlariyla tanisarak onlarin tutumlarini degerlendirme ve buyuk devletlerin izledikleri politikalarin ardinda yatan nedenleri inceleme firsati bulmustu Bu yuzden Avrupa nin Italyan davasina cikar gozetmeksizin destek olmasini ummanin hayal olacagini cok iyi biliyordu Sonunda tukenmek bilmeyen enerjisi ve en elverissiz durumlardan bile yararlanmada gosterdigi sinirsiz yetenegiyle III Napolyon u kendi tarafina cekmeyi basardi Bunun icin kullandigi koz Fransa nin Italya ya yapilacak bir seferle Avusturya nin yerini almasi ve boylece yeniden Avrupa nin en buyuk devleti konumuna gelmesiydi 20 ve 21 Temmuz 1858 gunlerinde Plombieres gorusmesinde Cavour ve III Napolyon Avusturya nin Italyan topraklarindan cekilmesini amaclayan bir antlasmanin temelleri uzerinde gorus birligine vardilar Buna gore III Napolyon Adriyatik denizi ne ulasan bir Kuzey Italya kralligi nin kurulmasini onayliyor buna karsilik Savoia ve Nice kontlugu Fransa ya geri veriliyordu Plombieres de yaptiklari gizli bir toplantida ertesi yil Avrupa ulkelerini Avusturya ile savasa kiskirtma konusunda anlastilar Cavour o zaman butun ustaligini III Napolyon un Fransa nin mudahalesi icin gerekli gordugu kosulu saglamak yani Avusturya yi Piemonte ye bir ultimatom gondermeye ve savas ilan etmeye zorlamak icin kullandi Gizli bir anlasma yapildigina iliskin ilk kuskular belirdiginde Avrupa devletleri ve ozellikle Ingiltere Fransizlarin ve Piemontelilerin bu tasariyi gerceklestirmelerini engellemek icin bir kampanya baslatti Bu yogun kampanya Cavour u kisisel ve ulusal bir yikimin esigine kadar getirdi Ama Avusturya nin 23 Nisan 1859 da Piemonte ye bir ultimatom gondererek derhal silahsizlanmamasi durumunda savas acma tehdidinde bulunmasi cikmazdan kurtulmasini sagladi Tehdit uzerine Fransa Piemonte ittifaki yururluge girdi ve Avusturya nin ustun askeri gucune karsi Fransa nin destegiyle denge saglandi 4 Haziran daki Magenta zaferi Lombardiya yi Piemonte Fransa guclerine kazandirdi Zafer haberi uzerine Orta Italya da genis bir devrimci ayaklanma basladi 24 Haziran da Fransa Piemonte ordularinin Solferino daki zaferinden sonra devrimci ayaklanmanin boyutlarindan urken III Napolyon Vittorio Emanuele nin haberi olmadan Avusturya imparatoruyla Lombardiya nin Piemonte ye birakilmasi temeline dayanan bir mutareke imzaladi Art arda gelen Fransa Piemonte zaferlerinin ardindan III Napolyon Temmuz 1859 da Villafranca da Avusturya Imparatoru I Franz Joseph le baris antlasmasi imzaladi Savas Toscana da Modena ve Parma dukluklerinde ve Po Irmagi ile Apennin Daglari arasinda Bologna dan Cattolica ya kadar uzanan Papalik Devletleri nde devrimci hareketlere yol actisti Dukluk yoneticileri ve papanin elcileri kovuldu Ateskes Cavour un Alpler den Adriyatik e kadar butun Italya yi kurtarma hayallerinin yaninda onemsiz bir basari olarak kalan Lombardiya nin ele gecirilmesi disinda her seyi belirsiz birakiyordu Cavour Villafranca da hayal kirikliginin acisini ve ofkesini kraldan cikartarak istifa etti Ancak Ocak 1860 ta yeniden iktidara geldi Cavour un genellikle dogru cikan sezgileri bu kez onu yaniltti ve ateskesten saglanabilecek yararlari ancak daha sonra gorebildi Artik ne Italya daki devrimci yukselis durdurulabilir ne de Fransa Imparatoru Italya nin kendi kaderini belirleme hakkinin koruyucusu olma konumundan cekilebilirdi Kralin istemeyerek yeniden goreve getirdigi Cavour daha once Piemonte nin eski hukumdarlarina ait olan ic kesimdeki dukluklerin ilhaki icin calisti Bunu ancak Nice ve Savoia yi Fransa ya birakarak gerceklestirebildi Itaya nin birlestirilmesi Nice in Fransa ya birakilmasi halk kahramani Giuseppe Garibaldi ile Cavour arasindaki anlasmazligi daha da keskinlestirdi Piemonte nin Alpler duvarinin elden cikarilmasinin yol actigi kayip ancak Italya nin iclerine ve Iki Sicilye Kralligi na dogru genislemeyle giderilebilirdi Ama kitanin huzurunu sik sik bozdugu icin Avrupa diplomasisinin sevilmeyen adami durumuna gelmis olan Cavour Ingiltere den destek gormesine karsin inisiyatifi ele alacak durumda degildi Cavour un manevra yeteneginin kisitlanmasindan dogan tikanikligi gideren Garibaldi oldu Unlu Binler Seferi yle Sicilya ya cikan Garibaldi adadaki ve guneydeki Bourbon egemenligine son verdi Garibaldi nin askeri basarilari Piemonte nin ve Cavour un cesur diplomasisini bir sure ikinci plana dusurdu Daha da onemlisi ilimli ve kralci bir Italya yla devrimci ve cumhuriyetci bir Italya arasindaki catismanin ilk belirtileri ortaya cikmaya basladi Birligin bozulmasi tehlikesi Garibaldi nin sagduyusu ve Cavour un diplomatik manevralariyla atlatildi Avrupa nin gozunde devrimci asiriliklar karsisinda hukukun ve duzenin Napolyon un gozunde ise Garibaldi nin saldirilarina karsi papalik topraklarinin son parcasinin savunucusu konumunu kazanan Cavour Garibaldi yi durdurmak ve iki Italya yi tek birlesik kralliga donusturmek icin Vittorio Emanuele komutasinda bir orduyu Marche ve Umbria nin otesine gonderdi Bu sirada yeni devletin baskentinin belirlenmesi sorunu henuz cozulmemisti Cavour baskentin ancak Roma olabilecegini dusunuyordu ama bu durum papanin konumunun ne olacagi sorununu da gundeme getiriyordu Kilise ile devletin ayrilmasi gorusunu ictenlikle benimseyen Cavour papalikla yaptigi gorusmelerde bunu atesli bir bicimde savundu Kilisenin dunyevi iktidardan vazgecerek ve Roma yi Italyan devletine birakarak ozgurlesecegini ve yeni bir dunyanin kurulmasina destek vererek insanliga canlilik getirecegini belirtti IX Pius tan olumlu bir karsilik alamadi Ozgur bir devlette ozgur bir kilise formulunu benimsetme yonundeki cabalarini surdururken agir bicimde hastalandi ve oldu Kaynakca 9 Mayis 2008 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Subat 2008 Siyasi goreviOnce gelen Yeni makam Italya Basbakani 1861 Sonra gelen