Dirt (Alice in Chains albümü)

Dirt, Amerikan Grunge grubu Alice in Chains'in Columbia Records aracılığıyla 29 Eylül 1992'de yayımlanan ikinci stüdyo albümüdür. Billboard 200 listesinde 6. sıraya yükselen albüm, müzik eleştirmenleri tarafından da iyi karşılanmıştır. O zamandan beri RIAA tarafından dört kez platin sertifikası aldı ve dünya çapında beş milyon kopya satarak Dirt, grubun bugüne kadarki en çok satan albümü oldu. Basçı Mike Starr Ocak 1993'te gruptan kovulduğu için grubun dört orijinal üyeyle birlikte kaydettiği son albümüdür. Albüm beş single üretti: " Would ?", " Them Bones ", " Angry Chair ", " Rooster " ve " Down in a Hole "; tümü müzik videolarıyla birlikte. Dirt, En İyi Hard Rock Performansı dalında Grammy Ödülü'ne aday gösterildi. "Would?" parçasının videosu, Cameron Crowe'un 1992 yapımı Singles filminin film görüntülerinde yer aldığından, Bir Filmden En İyi Video dalında MTV Video Müzik Ödülü'ne aday gösterildi.

Dirt
Alice in Chains studio
Yayımlanma	29 Eylül 1992 (1992-09-29)
Kaydedilme	April–July 1992
Stüdyo	in Burbank in Seattle in Los Angeles
Tarz	Grunge heavy metal alternative metal alternative rock
Süre	57:37
Şirket	Columbia
Yapımcı	Dave Jerden, Alice in Chains
Alice in Chains kronolojisi
Sap (1992) Jar of Flies (1994)

Albümdeki şarkılar depresyon, ağrı, öfke, anti-sosyal davranış, ilişkiler, uyuşturucu bağımlılığı (öncelikle eroin ), savaş, ölüm ve diğer duygusal olarak yüklü konulara odaklandı. "Iron Gland" adlı parçanın vokallerinde Slayer'dan Tom Araya yer alıyor. Albümdeki müziğin çoğu gitarist Jerry Cantrell tarafından yazılmıştı, ancak ilk kez vokalist Layne Staley kendi başına iki şarkı yazdı: "Hate to Feel" ve "Angry Chair", iki parçanın da gitar kaydında Staley içeriyor. Rolling Stone, albümü Tüm Zamanların En İyi 100 Metal Albümü listesinde 26. sırada listeledi.Dirt, Ölmeden Önce Duymanız Gereken 1001 Albüm 2005 kitabına dahil edildi. " Kerrang! Eleştirmenlerin Seçimi Yılın Albümü ". Guitar World, Dirt'i 1992'nin en iyi gitar albümü seçti. Loudwire, albümü 1990'ların en iyi Metal albümlerinden biri olarak adlandırdı ve Rolling Stone, 2019'da "50 En Büyük Grunge Albümü" listesinde 6. sırada yer aldı.

Alice in Chains'in dördüncü stüdyo albümü Black Gives To Blue, 29 Eylül 2009'da Dirt'in 17. yıldönümünde yayınlandı.

Albümün arka planı ve kaydı

Dirt'in kayıtları 1992 baharında başladı. Daha önce grupla ilk işi olan Facelift'te çalışmış olan yapımcı Dave Jerden, onlarla tekrar çalışmak istedi. Vokalist Layne Staley'in sözlerine ve sesine ve baş gitarist Jerry Cantrell'in gitar riflerine hayran kaldı. Yapımcılığını, mühendisliğini ve miksajını Rick Parashar'ın yaptığı " Would? " Adlı parça albümden önce kaydedildi ve ilk olarak 1992 yapımı Singles filminin soundtrack'inde yer aldı.Dirt, Nisan-Temmuz 1992 arasında Burbank, California'daki Eldorado Recording Studio'da , Seattle'daki London Bridge Studio'da ve Los Angeles'ta One on One Stüdyolarında kaydedildi.

Dirt, 4 LAPD polisinin siyahi motorcu Rodney King'in darp edilmesinden dolayı patlak veren isyanlar sırasında kaydedildi. Darp görüntüleri TV'lere sızınca isyanlar arttı İsyanlar kayıtların ilk gününde başladı. Olayla ilgili karar açıklandığında grup televizyon seyrediyordu. Jerry Cantrell, bir adam içeri girip orayı yağmalamaya başladığında bir dükkânda bira alıyordu. Cantrell ayrıca trafiğe takıldı ve insanların birbirlerini arabalarından çekip dövdüğünü gördü. LA polis şiddetini protesto ederken grup, şehirden zarar görmeden çıkmaya çalıştı. Slayer vokalisti Tom Araya'yı yanlarına aldılar ve işler sakinleşene kadar dört beş gün Joshua Tree çölüne gittiler, sonra stüdyoya geri dönüp albümü kaydetmeye başladılar.

Albümü kaydederken, vokalist Layne Staley yoğun uyuşturucudan dolayı rehabilitasyona girdi ve tamamlamadan ayrıldı. Tekrar hızla eroin kullanmaya başladı. Staley bu durumda Cold-Turkey'e (rehabilitasyonun en radikal türü) çekilip bir odada tek başına Dean R. Koontz'un The Bad Place kitabını okumaya başladı. Yapımcı Jerden, Staley'in o durumu için şunu söyledi; "Tüm albüm kaydı boyunca Staley'in bana düşman gözüyle baktığını düşünüyorum. Çünkü ona sık sık ayık olmasını tembihliyordum.. Görünüşe göre bana çok kızmış. Bir yapımcı olarak benim işim nedir? Bir kayıt oluşturmak. Layne'in arkadaşı olmak için para almıyorum. "

Yoğun uyuşturucu kullanımı yaşayan tek kişi Staley değildi; davulcu Sean Kinney ve basçı Mike Starr da alkol bağımlılığıyla mücadele ediyordu.

Dave Jerden, albümün ünlü gitar tonunu üç farklı amfiyi harmanlayarak elde etti - alt uç için bir Bogner Fish preamp, orta frekanslar için bir Bogner Ecstacy ve yüksek frekanslar için bir Rockman Headphone amfi.

Müzik ve sözler

Gitarist Jery Cantrell albüm sözlerindeki karanlık tema için şunları söyledi; "Öncelikle şakı yazma yolunda elimizdeki malzeme Facelift'ten daha karanlık. Bu albümde çok fazla ruh araştırması yaptık. Çok fazla yoğun duygu var. " Günlük iblislerimizle müzik yoluyla ilgileniyoruz. Gün içinde biriken tüm zehirleri oyun oynarken temizliyoruz ". İlaç kullanımı albümde lirik bir tema olarak ön plana çıktı. Üç parça ("Sickman", "Junkhead" ve "God Smack") özellikle eroin kullanımına ve etkilerine atıfta bulunuyor.

Staley, albümün yarı kavramsal olduğunu ve içinde iki temel tema olduğunu ortaya koydu. İlk tema "bir tür kişisel ıstırap ve kargaşayla başa çıkmak, bu acıyı dindirmek için uyuşturucuya dönüşmek ve bir bakıma cevabın bu olduğundan emin olmaktır. Daha sonra şarkılar cehenneme gittikçe yaklaşmaya başlar ve sonra uyuşturucuların bu acıyı hafifletmenin yolu olmadığını anlar. Temel olarak, hayatımın son üç yılının tüm hikayesi. " Staley diğer temayı "acı veren ilişkiler ve kişilerle ilişkiler" olarak tanımladı.

Staley daha sonra Dirt'teki bazı şarkıların lirik içeriğinden duyduğu üzüntüyü dile getirdi: ""Uyuşturucular hakkında yazdım ve onlar hakkında yazarak güvensiz veya dikkatsiz olduğumu düşünmedim. Hayranlarımın eroinin havalı olduğunu düşünmesini istemedim. Ama sonra hayranlarım bana gelip baş parmaklarını havaya uçurdular. Ben de olmasını istemediğim şey buydu. "

Cantrell 2013 yılında şunları söyledi: "karanlığın her zaman grubun bir parçası olduğunu ama hepsi bununla ilgili değildi

Yazdığımız en karanlık bokta bile her zaman bir iyimserlik vardı. Dirt ile 'Oh evet, bu iyi bir şey' demiyorduk. Bu her şeyden çok bir uyarıydı, 'Hey, gel de şuna bir bak, harika!' O sırada neler olup bittiğinden bahsediyorduk ama bunun içinde her zaman hayatta kalan bir unsur vardı - insan olmanın daha karanlık unsurlarına karşı zaferi. . "

Cantrell, 1993'te RIP dergisine yaptığı açıklamada, şarkı sözlerinin hepsinde uyuşturucu referanslarının bulunmadığını söyledi:

"Bence "Sickman" o kadar da kötü değil.Zorlukların çoğunun "Junkhead" ve "Godsmack" den geleceğini düşündüm.Bu şarkılar, "Junkhead" den "Angry Chair" e kadar olan beş şarkının ikinci tarafında bir sebepten dolayı sıraya giriyor: çünkü bir hikâye anlatıyor.Uyuşturucu harika, seks harika, Rock'N' roll.... "Junkhead" gerçekten genç bir naif tavırla başlar! Sonra, ilerledikçe, biraz büyümek ve ne hakkında olduğunun biraz farkına varmak var ve bu konuyla ilgili değil. Bu ifadeyi çok kullanıyorum, ama çok mantıklı: ölmek gerçekten kolay; yaşamak gerçekten zor. Yaşamak çok cesaret ister. Ölmek için çok cesaret gerekmez. Bu beş parça ve "Sickman", bu tür bir zihniyetten [uyuşturucu] bahseder.Diğer şeyler hiç de öyle değil. "Rain When I Die" adlı parça bir kıza yazılmıştır.İyi kısmı bir hikâyesinin olmasıdır ve böyle olması gerekiyordu.Bazen biraz bunaltıcı ve rahatsız edici olabilir, belki rahatsız edicidir, ama bu yüzden tüm bu şarkılar bir arada.Rahatsız edici olsa bile, başka kimsenin endişelenmesi gereken bir şey ya da bir başkasının hayatını yaşamak için ihtiyaç duyduğu şey değildir.

1999'daki Music Bank kutu seti koleksiyonunun liner notlarında Cantrell, uyuşturucu kullanımıyla ilgili "en dürüst" şarkılar olarak "Junkhead" ve "God Smack" i alıntı yaptı.

Them Bones;

Cantrell " Them Bones " u "ölümlülük, bugünlerde bir yığın kemiğe dönüşeceğimiz " hakkında yazdığını söyledi. 1993'te RIP dergisine şunları söyledi: "'Them Bones' oldukça kesilmiş ve kurumuş. Bu biraz alaycı, ama esasen ölümlülüğün ve hayatınla uğraşmakla ilgili. Herkes bir gün ölecek. Ondan korkmak yerine, bu böyle: bu yüzden sahip olduğunuz zamanın tadını çıkarın. Olabildiğince yaşayın, olabildiğince çok eğlenin. Korkunuzla yüzleşin ve yaşayın. Aile üyelerim oldukça erken yaşta öldü; bu yüzden bu konuda hep bir fobim oldu. Ölüm beni korkutuyor. Bence pek çok insanı korkutuyor. Hayatınızın sonu görüşlerinize bağlıdır, . Oldukça korkutucu bir şey. "Them Bones" bu düşünceyi dinlendirmeye çalışıyor. Kalan şeyi kullanın ve onu iyi kullanın. "

Dam That River;

Cantrell, Sean Kinney ile yaptığı kavgadan sonra "Dam That River" ı yazmak için ilham aldı ve Kinney başının üzerine bir sehpa kırdı.

Rain When I Die;

"Rain When I Die" in sözleri Cantrell ve Staley tarafından kendi kız arkadaşları hakkında yazılmıştır.

Sickman;

Staley, Cantrell'den "ona [Cantrell] 'in yazabileceği en iğrenç melodiyi, en hastalıklı, en karanlık, en berbat ve en ağır şeyi yazmasını” istediğinde "Sickman" bir araya geldi.

Rooster;

" Rooster ", Vietnam Savaşı'nda görev yapan babası Jerry Cantrell Sr. için Cantrell tarafından yazılmıştır ve çocukluk lakabı "Horoz" dur. Cantrell şarkıyı "Vietnam'ın yol açtığı tüm zararlardan babamla benim aramızdaki iyileşme sürecinin başlangıcı" olarak nitelendirdi.

Dirt;

"Dirt" adlı başlık parçasından bahseden Cantrell, "Layne'nin ona söylediği sözler o kadar ağırdı ki, ona asla bir şey vermedim ve bunun duyacağım en kötü şey olacağını düşünmedim." Dedi. Staley, şarkıyı "temelde kıçımı gömen belirli bir kişiye" yazdığını söyledi.

Iron Gland;

43 saniyelik "Iron Gland", Cantrell'in çalacağı ve diğer grup üyelerini rahatsız eden bir gitar riffinden geliştirildi, bu yüzden şarkıyı yarattı (Black Sabbath'ın " Iron Man " adlı eserine atıfta bulunarak), . Vokallerde Thrash metal grubu Slayer'dan Tom Araya ve Layne Staley yer alıyor.

"Hate to Feel" ve "Angry Chair" her iki parçada da gitar çalan Staley tarafından bestelendi ve Cantrell, Staley'in şarkı yazarı ve gitarist olarak büyüdüğünü görmekten gurur duyduğunu ifade etti.

Down in a Hole;

" Down in a Hole ", Cantrell tarafından uzun süredir kız arkadaşı Courtney Clarke'a yazılmıştır. Cantrell şarkıyı 1999'da Music Bank kutu setinin notlarında şöyle açıkladı: ["Down in a Hole "] şahsen ilk üçümde. Uzun zamandır aşkıma. Bu hayatımın gerçeği, seçtiğim yol ve tuhaf bir şekilde şu anda nerede olduğumuzu önceden söyledi. İkimizin de anlaması zor ... bu hayat uzun vadeli ilişkilerde pek başarıya yol açmıyor. "

Would;

Albümün son parçası " Would? ", Cantrell tarafından 1990 yılında aşırı dozda uyuşturucudan ölen, arkadaşı ve Mother Love Bone'un baş solisti Andrew Wood'a bir övgü olarak yazılmıştır. Cantrell, şarkının "yargılayan insanlara yönelik" olduğunu da söyledi.

Albüm kapağı ve adı

Albümün kapak resminde, çatlak bir çöl manzarasına yarı gömülü bir kadın yer alıyor. Kapak, albümün sanat yönetmeni Mary Maurer ile birlikte fotoğrafı da yaratan Rocky Schenck tarafından fotoğraflandı. Bu kapak için çöle yarı gömülü çıplak bir kadın olması grubun fikriydi ve o ya ölü ya da diri olabilirdi. Grup, istedikleri kadının türünü tartıştı ve kısa süre sonra Schenck oyuncu kadrosuna başladı. Schenck, model / oyuncu Mariah O'Brien'ın bir fotoğrafını sundu ve grup onu seçti.

Kapak çekimi 14 Haziran 1992'de Schenck'in Hollywood stüdyosunda davulcu Sean Kinney'nin gözetiminde yapıldı. Sekiz saatlik fotoğraf seansından sonra, O'Brien banyoya gitti ve peruğunu toprağa gömülü bıraktı.

Uzun yıllar boyunca, dinleyiciler albüm kapağındaki modelin Staley o sırada kız arkadaşı Demri Parrot olduğuna inanıyordu, ancak 2001 yılında fotoğrafı çeken Schenck Revolver Magazine açıklama yaparak; Mariah O'Brien'dir. Daha önce Spinal Tap adlı grubun single'ı " Bitch School'da boy göstermiştir. Dergi ayrıca O'Brien'ın yer aldığı çekimin sahne arkası fotoğraflarını da yayınladı. Schenck, Revolver Magazine'e şunları söyledi:

Herkes her zaman "Dirt" kapağındaki kadının Demri Parrott'un olup olmadığını sorar. Sanırım Demri'nin adı olası bir model olarak bir veya iki kez bahsedilmiş olabilir, ancak bu hiçbir zaman ciddi bir değerlendirme olmadı.

Layne Staley, Aralık 1992'de Kanada'daki MEAT dergisine verdiği röportajda kapak hakkında şunları söyledi:

Bu albüm kapağı hakkında; tek kelime olarak "intikam" demeyi tercih ediyorum.'Dirt' şarkısı temelde kıçımı gömen bir kişiye yazılmıştı, bu yüzden albüm kapağındaki kadın, benim yerime o kişinin toprağa çekildiğini gösteriyor (gülüyor).Resim onun tükürme görüntüsüdür ve bu planlanmadı bile.Aslında, ilk gördüğümde bu konuda oldukça kızgındım-o da bu konuda mutlu değil (gülüyor). Gerçek tüyler ürperticiydi.

Kapak, Alice in Chains'in 2009 çıkışlı Black Gives Way to Blue albümünden " A Looking in View " müzik videosunda belirtildi. Videonun 6:55 gösterirken, (Sacha Senisch oynadığı) bir kadın Dirt' in kapağa benzer bir kırık çöl yerde yatarken görülüyor.

Satış ve başarılar

Eylül 1992'de piyasaya sürülmesinin ardından Dirt, Billboard 200'de altıncı sıraya yükseldi ve 102 hafta listelerde yer aldı, 24 Eylül 1994 haftasında 196 numarada sona erdi.Dirt, Alice in Chains'e uluslararası tanınırlık kazandırdı ve albüm Amerika Birleşik Devletleri'nde dört kez platin statüsü, Kanada'da platin statüsü ve Birleşik Krallık'ta altın statüsü kazandı. Albüm, 2008 itibarıyla Amerika Birleşik Devletleri'nde 3.358.000 kopya satmıştı. 23 Kasım 2009'da albümün yeniden düzenlenmiş versiyonu plak olarak yayınlandı.

Eleştiriler

Dirt büyük beğeni topladı ve birçok eleştirmen ve hayran tarafından grubun en iyi albümü olarak kabul edildi. Geriye dönük bir incelemede, AllMusic'ten Steve Huey, "Dirt", "Alice in Chains'in ana sanatsal ifadesidir ve düz bir başyapıt kaydetmeye en çok yaklaştıkları şeydir. Layne Staley'nin eroin bağımlılığının derinliklerinden gelen ilkel, mide bulandırıcı ulumaları ve şimdiye kadar kaydedilen en üzücü konsept albümlerden biri. Dirt'teki her şarkı açık bir şekilde eroin hakkında değildir, ancak Jerry Cantrell'in solo yazdığı katkıları (albümün neredeyse yarısı) tematik tutarlılığı etkin bir şekilde sürdürür - neredeyse her şarkı morbidite, kendinden tiksinme ve / veya bir benliğin terk edilmesiyle doludur. farkında ama güçsüz bağımlı.

PopMatters'tan Michael Christopher albümü "kayıt hiçbir şekilde kutlama değildi - ancak daha acımasız bir şekilde doğru olan bir çalışma bulmakta zorlanacaksınız - ve bu yüzden her zaman şimdiye kadar yapılmış en büyük kayıtlardan biri olacak . " Guitar World'den Chris Gill, Dirt'i "devasa ve önsezili, yine de ürkütücü ve samimi" ve "son derece karanlık ve acımasızca dürüst" olarak nitelendirdi.Kerrang'dan Don Kaye ! Dirt'i "vahşice doğru ve insanın tahammülüne şiddetle sallanan bir tanıklık" olarak tanımladı.

Dirt, doom metali hardcore punk ile birleştiren sludge metal alt türünün en etkili albümlerinden biri olarak kabul edilir. " Kerrang! Eleştirmenlerin Seçtiği Yılın Albümü "1992".

Dirt, albümündeki " Would? ", " Them Bones ", " Angry Chair ", " Rooster " ve " Down in a Hole ", hepsi top-30 listesine girdi. Albüm yaklaşık bir yıl boyunca Billboard'un listelerinde kaldı.

1993 Grammy Ödülleri'nde Dirt, En İyi Hard Rock Performansı dalında aday gösterildi.

Dirt ayrıca, Ölmeden Önce Duymanız Gereken 1001 Albüm 2005 kitabına da dahil edildi.

Dirt, 2008 yılında Close-Up dergisi tarafından son yirmi yılın en iyi 5. albümü seçildi.

Türkçe

2011'de Loudwire'dan Joe Robinson, Megadeth'in Rust in Peace ve Tool'un Ænima'sı gibi diğer albümlerin yanı sıra Dirt'i 1990'ların en iyi metal albümlerinden biri olarak seçti ve "Metal ve grunge arasındaki savaşta Alice in Chains nadir bir grup. bu, her iki türün hayranları tarafından benimseniyor.. Grup ilk albümleri Facelift ile metal grubu olarak pazarlandı. Ardından 1992'de 'Dirt' için grunge olarak lanse edildi. . "

Albüm, Ekim 2011'de Guitar World dergisinin 1992'deki ilk on gitar albümü listesinde bir numaraya, The Offspring 's Ignition ikinci, Bad Religion 's Generator ise üçüncü sırada yer aldı.

Dirt, Haziran 2017'de Rolling Stone'un " Tüm Zamanların En İyi 100 Metal Albümü" listesinde 26. sırada yer aldı.Rolling Stone, Nisan 2019'da albümü "En İyi 50 Grunge Albümü" listesinde 6. sırada yer aldı.

Tur

Staley, 1992'de Boston'da Alice in Chains ile bir konserde.

Alice in Chains, Ozzy Osbourne'un No More Tours turuna açıcı olarak eklendi. Tur başlamadan günler önce, bir ATV kazasında ayağını kıran Staley, onu sahnede koltuk değneği kullanmaya zorladı. Starr, turnede 22 Ocak 1993'te Rio de Janeiro'daki Hollywood Rock konserinden sonra gruptan atıldı ve yerini eski Ozzy Osbourne basçısı Mike Inez aldı.

1993 yazında Alice in Chains, grubun Staley ile birlikte performans sunduğu son büyük turnesi olan alternatif müzik festivali Lollapalooza için Primus, Tool, Rage Against the Machine ve Babes in Toyland'a katıldı.

Çalma listesi

"Sickman", "Junkhead", "Dirt" ve "God Smack", şarkı sözleri veya müzik için herhangi bir spesifikasyon olmaksızın Cantrell / Staley'e atfedilmiştir. "Rain When I Die", Cantrell / Staley / Kinney / Starr'a yatırıldı, ancak daha sonra Cantrell ve Staley'in sözlerini yazdığı ortaya çıktı.

No.	Başlık	Süre
1.	""	2:30
2.	"Dam That River"	3:09
3.	"Rain When I Die"	6:01
4.	"^[I]"	5:38
5.	"Sickman"	5:29
6.	""	6:15
7.	"Junkhead"	5:09
8.	"Dirt"	5:16
9.	"God Smack"	3:56
10.	"Intro (Dream Sequence)/Iron Gland^[II]" (sometimes unlisted or listed as "Untitled")	0:43
11.	""	5:15
12.	""	4:48
13.	""	3:28
Toplam süre:		57:37

Çıkışlar

" Fear the Voices " ve "Lying Season" şarkıları, Alice in Chains'in 1991 demo kasetinde Sap ve Dirt'ten şarkıların yer aldığı bir programda yer aldı. Bu şarkıların her ikisi de daha sonra grubun 1999'da müzik seti olan Music Bank'a dahil edildi . "Fear the Voices", 1999 yılında Music Bank'ı tanıtmak için single olarak yayınlandı ve aynı yıl bir radyo hiti haline geldi. Cantrell, iki şarkıyla ilgili olarak grubun sesini geliştirmeye devam ettiği bir dönemden geldiklerini söyledi.

Personel

Alice in Chains Layne Staley – lead vocals, rhythm guitar on "Angry Chair" and "Hate to Feel" Jerry Cantrell – lead and rhythm guitars, backing vocals, acoustic guitar on "Down In a Hole", co-lead vocals on "Would?"  – bass  – drums Additional performance Tom Araya – vocals on "Iron Gland"

Technical personnel by Dave Jerden and Alice in Chains, except "", produced by and Alice in Chains by Bryan Carlstrom, assisted by Annette Cisneros and by Dave Jerden, assisted by Annette Cisneros by Steve Hall and Eddy Schreyer / – Mary Maurer – Doug Erb Logo – David Coleman Sun logo/icons – Layne Staley –

Satış Sertifikaları

Bölge	Sertifika	Satış/gönderi

Ülke	Sertifika	Satış
Kanada (Music Canada)
Birleşik Krallık (BPI)	Gold
ABD(RIAA)

Kaynakça

1. ^ . Warner Music. 22 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
2. ^ ^{a b} de Sola, David (4 Ağustos 2015). Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. ss. 168-180. ISBN . 
3. ^ "10 Best Grunge Bands of All Time". Loudwire. 30 Eylül 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Eylül 2015. 
4. ^ "Alice In Chains' 'Dirt,' the Era's Most Nihilistic Album, Turns 25". Billboard. 28 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Ekim 2018. 
5. ^ "The 100 Greatest Metal Albums of All Time". Rolling Stone. 12 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Ocak 2019. 
6. ^ ^{a b} "Top 11 Metal Albums of the 1990s". Loudwire. 9 Kasım 2011. 11 Kasım 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
7. ^ . MetroWeekly. 4 Nisan 2014. 12 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
8. ^ "Dirt at 27: Why Alice in Chains' second album remains their magnum opus". Metal Hammer. 29 Eylül 2019. 1 Ekim 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
9. ^ "Alice in Chains' Mike Starr's Last Interview – Loveline (February 16, 2010)". YouTube. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
10. ^ ^{a b} "The 100 Greatest Metal Albums of All Time". Rolling Stone. 21 Haziran 2017. 24 Haziran 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Ekim 2019. 
11. ^ ^{a b} "Alice in Chains: Through the Looking Glass". Rolling Stone. 26 Kasım 1992. 22 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
12. ^ "Alice In Chains' Jerry Cantrell Revisits the Band's Five Records". Noisey. 7 Haziran 2018. 8 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
13. ^ . Revolver. 25 Eylül 2017. 25 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
14. ^ Fischer, Blair R. (4 Eylül 1998). "Malice in Chains". Rolling Stone. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2008. 
15. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. ss. 171-178. ISBN . 
16. ^ . KillerGuitarRigs.com. 23 Mayıs 2020. 28 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
17. ^ Turman, Katherine (Şubat 1993). "Digging Dirt". RIP. 
18. ^ Kleidermacher, Mordechai (Temmuz 1990). "Link with Brutality". . 
19. ^ ^{a b c d e} Drew Masters (Aralık 1992). . M.E.A.T., 39. s. 18. 28 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
20. ^ Wiederhorn, Jon (8 Şubat 1996). "To Hell and Back". Rolling Stone. 14 Aralık 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2008. 
21. ^ . The Skinny. 13 Kasım 2013. 9 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2017. 
22. ^ ^{a b} "Alice In Chains – Digging Dirt". Users.stargate.net. RIP Magazine – February 1993. 30 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2014. 
23. ^ "Alice In Chains: the story behind Rooster". Team Rock. 15 Kasım 2006. 23 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
24. ^ . Setlist.fm. 28 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2016. 
25. ^ Yates (24 Ağustos 2018). "Out of Darkness". Guitarist Magazine. Birleşik Krallık. s. 83. 
26. ^ "Alice In Chains – Down In A Hole". U of Music. 13 Şubat 2016. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
27. ^ "Jerry Cantrell wrote Alice in Chains' "Would?" as a tribute to Andrew Wood from Mother Love Bone". YouTube. 8 Temmuz 2017. 29 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2017. 
28. ^ "Heroin's Tragedy". Entertainment Weekly. 14 Temmuz 1992. 8 Ocak 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
29. ^ ^{a b} . Revolver Magazine. 1 Ocak 2011. 26 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
30. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 179. ISBN . 
31. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. s. 180. ISBN . 
32. ^ "Alice In Chains – A Looking in View". YouTube. 2 Eylül 2009. 27 Aralık 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. 
33. ^ . Warner Music. 22 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
34. ^ "Dirt Chart History". Billboard. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Haziran 2020. 
35. ^ "Dirt – Alice in Chains : Awards (Billboard Singles)". AllMusic. Rovi Corporation. 10 Ekim 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Haziran 2020. 
36. ^ "Billboard 200 Chart - Week of September 24, 1994". Billboard. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Haziran 2020. 
37. ^ "American album certifications – Alice in Chains – Dirt". RIAA. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Aralık 2008. 
38. ^ "Canadian album certifications – Alice in Chains – Dirt". Music Canada. 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2019. 
39. ^ "British album certifications – Alice in Chains – Dirt". British Phonographic Industry. 7 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Nisan 2019. 
40. ^ "Ask Billboard: Alice in Chains, Anthony Hamilton, Jay-Z". Billboard.com. 12 Eylül 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Kasım 2012. 
41. ^ . Music on Vinyl. 23 Kasım 2009. 22 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
42. ^ "Dirt [180g Vinyl]". Amazon. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018. 
43. ^ ^{a b} Christopher, Michael (23 Eylül 2003). "Alice in Chains: Dirt". PopMatters. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2012. 
44. ^ ^{a b} Gill, Chris (September 1999). "Dirt". .
45. ^ "How Haven't You Heard ... Alice in Chains – Dirt". Magazine. 14 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Kasım 2012. 
46. ^ "1992 Kerrang! Critic's Choice Albums of the Year". Kerrang! (423): 17-19. 19 Aralık 1992. 
47. ^ "Alice in Chains – Artist chart History". Billboard.com. 3 Şubat 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2007. 
48. ^ "Remembering Layne Staley: The Other Great Seattle Musician to Die on April 5". VH1. 6 Nisan 2004. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 22 Aralık 2007. 
49. ^ "35th Grammy Awards – 1993". Rockonthenet.com. 10 Şubat 2004 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Aralık 2007. 
50. ^ "1001 Albums You Must Hear – 2008 Edition". RockList.net. 7 Mart 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Kasım 2012. 
51. ^ "Metallica, Pantera: Top Albums of Last 17 Years". ultimate-guitar.com. 30 Nisan 2008. 1 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
52. ^ Grassi, Tony. "Photo Gallery: The Top 10 Guitar Albums of 1992". . 1 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2011. 
53. ^ "50 Greatest Grunge Albums". Rolling Stone. 1 Nisan 2019. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
54. ^ Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books. 4 Ağustos 2015. ss. 191-194. ISBN . 
55. ^ . Aliceinchains.com. 19 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2007. 
56. ^ "Layne Staley, Alice in Chains Singer, Dead at 34". VH1. 20 Nisan 2002. 4 Haziran 2002 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Kasım 2007. 
57. ^ . 45worlds.com. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2018.