Edgar Wallace

Richard Horatio Edgar Wallace (d. 1 Nisan 1875 - ö. 10 Şubat 1932) İngiliz romancı, oyun yazarı ve gazetecidir.

Edgar Wallace
Edgar Wallace, 1928
Doğum	Richard Horatio Edgar Wallace 1 Nisan 1875(1875-04-01) Greenwich, Kent, İngiltere
Ölüm	10 Şubat 1932 (56 yaşında) Beverly Hills, Kaliforniya, ABD
Milliyet	İngiliz
Meslek	Yazar, savaş muhabiri, gazeteci, roman, senaryo ve oyun yazarı
Tanınma nedeni	King Kong'un yaratıcısı
Evlilik	Ivy Maude Caldecott (e. 1901; b. 1918) Ethel Violet King (e. 1921)
İmza

Gayrimeşru bir Londra çocuğu olarak yoksulluk içinde doğan Wallace, 12 yaşında okulu bıraktı. 21 yaşında orduya katıldı ve İkinci Boer Savaşı sırasında Reuters ve Daily Mail için savaş muhabirliği yaptı. Borçla mücadele ederek Güney Afrika'yı terk etti, Londra'ya döndü ve para kazanmak için heyecanlı hikâyeler yazmaya başladı, The Four Just Men (1905) de dahil olmak üzere pek çok kitap yayınladı. Kongo'da bir muhabir olarak geçirdiği ve orada Belçika vahşetine şahitlik eden Wallace, The Windsor Magazine gibi dergilerde kısa öykülerini serileştirdi ve daha sonra Sanders of the River (1911) gibi koleksiyonlar yayınladı. 1921'de Hodder & Stoughton ile anlaşma imzaladı ve uluslararası alanda tanınan bir yazar oldu.

1931 genel seçimlerinde Blackpool Liberal Milletvekili (David Lloyd George'un Bağımsız Liberallerinden biri) olarak başarısız bir siyasi girişimin ardından Wallace, RKO Yapım için senaryo yazarı olarak çalışmak üzere Hollywood'a taşındı. King Kong'un ilk taslağı (1933) sırasında teşhis edilmemiş diyabetten aniden öldü.

Wallace o kadar üretken bir yazardı ki, yayıncılarından biri İngiltere'de o dönem çıkan tüm kitapların dörtte birinin onun tarafından yazıldığını iddia etti. Wallace, gazeteciliğin yanı sıra, senaryo oyunları, şiir, tarihi kurgu dışı, 18 sahne oyunu, 957 kısa öykü ve 12'si sadece 1929'da olmak üzere 170'in üzerinde roman yazdı. Wallace'ın çalışmalarından 160'tan fazla film yapıldı.

King Kong'daki çalışmalarına ek olarak, J.G. Reeder dedektif hikâyeleri ve The Green Archer dizisinin yazarı olarak da hatırlanır. Çeşitli baskılarda birleştirilmiş çalışmalarının 50 milyondan fazla kopyası satılmıştır ve 1997'de The Economist, onu "20. yüzyılın en üretken gerilim yazarlarından biri" olarak tanımlamıştır. İngiltere'de yayınlanan kitaplarının büyük çoğunluğunun baskısı tükenmiş olmasına rağmen, yine de hala Almanya'da okunmaya devam ediyor. Almanya'daki hayranları için 1963'te oğlu Bryan Edgar Wallace'ın yer aldığı The Edgar Wallace Story adlı 50 dakikalık bir Alman TV belgeseli yapılmıştır..

Hayatı ve çalışmaları

Soyu ve doğumu

Wallace'ın büyük büyük babası şovmen James Henry Marriott ve büyükannesi ise aktris Alice Marriott idi. Wallace, 7 Ashburnham Grove, Greenwich adresinde aktör baba Richard Horatio Marriott Edgar (1847-1894) ve anne Mary Jane "Polly" Richards (1843-1904)'ın çocuğu olarak doğdu.

Wallace'ın anne tarafından da ailesi şov dünyasındaydı ve 1867'de annesi evlenene kadar tiyatroda sahne sanatçısı, yer gösterici ve küçük rollerde oyuncu olarak çalışmıştı. Kocası Kaptan Joseph Richards, 1838'de doğmuştu ve İrlandalı bir ailedendi. O ve babası John Richards, Tüccar Donanması kaptanlarıydılar ve annesi Catherine Richards ise denizci bir aileden geliyordu. Joseph, 1868'de denizde öldü ve hamile karısını sefalet içinde bıraktı. Wallace'ın büyük kardeşinin doğumundan sonra annesi "Polly" Richards adıyla sahnelere geri döndü. 1872'de Alice Marriott, kocası Richard Edgar ve üç yetişkin çocuğu Grace, Adeline ve Richard Horatio Marriott Edgar tarafından yönetilen Marriott aile tiyatro topluluğuyla tanıştı ve onlara katıldı.

Wallace'ın ailesi, bir gösteri sonrası partide "süpürge dolabı" tarzı bir cinsel ilişki yaşadı. Hamile olduğunu öğrenen annesi, Greenwich'te en az 6 ay sürecek hayali bir iş uydurdu ve 1 Nisan 1875'te oğlunun doğumuna kadar yaşadığı pansiyonda bir oda tuttu. Kapandığı bu dönemde ebesinden doğacak çocuğu büyütecek bir çift bulmasını istemişti. Ebe, Wallace'ın annesini, kocası George Freeman'ın bir Billingsgate balıkçısı olduğu on çocuk annesi Bayan Freeman ile tanıştırdı. 9 Nisan 1875'te annesi Edgar Wallace'ı yarı okuryazar Freeman ailesine teslim etti.

Çocukluk ve erken kariyeri

O zamanlar Richard Horatio Edgar Freeman olarak bilinen Wallace, mutlu bir çocukluk geçirdi ve kendisine ikinci bir anne olan 20 yaşındaki Clara Freeman ile yakın bir bağ kurdu. 1878'de annesi, oğluna bakmaları için Freeman'lara ödediği küçük meblağı artık karşılayamaz hale geldi ve çocuğu bir bakımevine yerleştirmek yerine Freemanlar onu evlat edindi. Annesi bir çocuk olarak Wallace'ı bir daha hiç ziyaret etmedi. Üvey babası George Freeman, Richard'ın iyi bir eğitim almasını sağlamaya kararlıydı ve Wallace, bir süre Peckham'da bir yatılı okul olan St. Peter's ile St. Alfege'e gitti, ancak okuldan kaçtı ve sonra 12 yaşında tam zamanlı eğitimi bıraktı.

Wallace, gençliğinin ilk yıllarında, Fleet Sokağı yakınlarındaki Ludgate Circus'ta gazete satıcılığı, süt dağıtım elemanı, kauçuk fabrikası işçisi, ayakkabı dükkanı asistanı ve gemi aşçısı gibi sayısız işte çalışmıştı. Süt dağıtımında para çaldığı için işinden kovuldu. 1894'te Londra'nın güneydoğusundaki Thames Nehri'nin güney kıyısında bulunan Deptford'dan Edith Anstree adında bir kız ile nişanlandı, ancak daha sonra nişanı bozdu ve orduya piyade olarak katıldı.

Wallace, İngiliz Ordusuna, Ben-Hur'un yazarı Lew Wallace'tan sonra Edgar Wallace adı altında kaydoldu. Tıbbi kayıtlarda, 33 inçlik bir göğse sahip olduğu ve gecekondularda geçirdiği çocukluğundan dolayı bodur kaldığı kaydedildi. 1896'da Batı Kent Alayı ile Güney Afrika'ya gönderildi. Ordu hayatını sevmedi, ancak daha az zahmetli ama daha nahoş olan Kraliyet Ordusu Tabip Birliği'ne bir transfer ayarlamayı başardı ve böylece kendisine daha uygun bulduğu Basın Kolordusuna tekrar transfer edildi.

1898–1918

Edgar Wallace c. 1898–1902

Wallace, 1898'de Cape Town'da tanıştığı Rudyard Kipling'den çok esinlenerek şarkılar ve şiirler yayınlamaya başladı. Wallace'ın ilk balad kitabı, The Mission that Failed!, aynı yıl yayınlandı. 1899'da ordudan ayrıldı ve tam zamanlı olarak yazmaya başladı. Afrika'da kalarak, Boer Savaşı sırasında önce Reuters, ardından Daily Mail (1900) ve diğer süreli yayınlarda savaş muhabirliği yaptı.

Edgar Wallace, 2 Nisan 1901'de Güney Afrika'da, Ivy Maude Caldecott (1879-1926) ile evlendi, ancak Ivy'nin bir misyoner olan babası Peder William Shaw Caldecott bu evliliğe şiddetle karşı çıktı. Çiftin ilk çocuğu Eleanor Clare Hellier Wallace 1903'te menenjitten aniden öldü ve çift kısa süre sonra derin bir borç içinde Londra'ya döndü.

Wallace, Londra'da Mail için çalıştı ve hızlı para kazanmak için dedektif hikâyeleri yazmaya başladı. 1903'te Wallace, hiç tanımadığı biyolojik annesi Polly ile tanışır. Ölümcül bir hastalığın pençesinde olan 60 yaşındaki yoksul kadın Wallace'dan para istemek için gelir ancak geri çevrilir. Polly o yıl Bradford Revirinde ölür. 1904'te Bryan Edgar Wallace adında oğlu, ardından 1908'de kızı Patricia doğar.

Londra, Fleet Sokağı'nda, yazar olarak ün kazanmadan önce Daily Mail için orada çalışan Edgar Wallace'ın anısına yerleştirilen plaket.

İlk kitabı için herhangi bir destek bulamayan Wallace, The Four Just Men'i (1905) yayınlayan kendi yayın şirketi Tallis Press'i kurdu. Mail'deki promosyona ve iyi satışlara rağmen, proje mali açıdan kötü yönetildi ve Wallace, batmaktan Mail'in sahibi Alfred Harmsworth tarafından kurtarıldı. Wallace'ın raporlarındaki yanlışlıklar, Mail'e karşı iftira davalarının açılmasına yol açtığında sorunlar daha da arttı. Wallace, gazetenin tarihinde kovulan ilk muhabir olarak 1907'de gönderildi ve tanınırlığına rağmen onu istihdam edecek başka bir gazete bulamadı. Aile sürekli olarak iflasa yakın bir durumda yaşıyordu, Ivy yiyecek için mücevherlerini satmak zorunda kaldı.

1907'de Edgar, Belçika Kralı II. Leopold yönetiminde Kongolulara ve 15 milyona kadar Kongolunun öldürüldüğü Belçika kauçuk şirketlerine karşı işlenen vahşet hakkında rapor vermek için Kongo Bağımsız Devleti'ne gitti.Weekly Tale-Teller dergisinden Isabel Thorne, Wallace'ı, deneyimlerinden ilham alan hikâyelerini serileştirmesi için cesaretlendirdi. Bu hikâyeler, Sanders of the River (1911) adlı ilk koleksiyonu olarak yayınlandı ve 1935'te Paul Robeson'ın oynadığı isimsiz bir filme uyarlandı. Wallace 11 tane daha benzer koleksiyon (toplam 102 hikâye) yayınladı. Bunlar bir Afrika nehri üzerinde geçen egzotik maceraları ve yerel kabile ayinlerini anlatan hikâyelerdi, ayrıca Wallace için hiçbir çekiciliği olmadığı için çoğunlukla aşk teması içermiyorlardı. İlk 28 kitabını ve film haklarını, telif ücreti olmadan, sıcak para karşılığında satar. Eleştirmen David Pringle 1987'de şunları kaydetti: " Sanders Kitapları bugünlerde, belki de içerdikleri açık ırkçılıkları nedeniyle pek fazla basılmıyor".

1908'den 1932'ye kadar olan dönem, Wallace'ın hayatının en üretken dönemiydi. Başlangıçta, esas olarak İngiltere ve Güney Afrika'daki alacaklıları memnun etmek için yazdı. Kitaplarının başarısı bir gazeteci olarak itibarını geri kazanmaya başlayınca, at yarışı çevrelerinden haber yapmaya başladı. Week-End ve Evening News için yazdı, Week-End Racing Supplement için editör oldu, kendi yarış gazeteleri Bibury's ve RE Walton's Weekly'yi başlattı ve kendine birçok yarış atı satın aldı. Binlerce iddiayı kaybetti ve onca başarısına rağmen, karşılayamayacağı abartılı bir yaşam tarzı için büyük meblağlar harcadı.

9 Ekim 1916'da Ivy, son çocuğu Michael Blair Wallace'ı doğurdu ve 1918'de boşanma davası açtı.

1918–1929

Ivy, çocuklarla birlikte Tunbridge Wells'e taşındı ve Wallace, bankacı Frederick King'in kızı sekreteri Ethel Violet King'le (1896–1933) yakınlaştı. 1921'de evlendiler; kızları Margaret Penelope June (Penny Wallace olarak bilinir) 1923'te doğdu. 1897'de Battersea, Londra, İngiltere'de Frederick King ve Mary Ann L Hayward'ın çocuğu olarak doğan Ethel Violet King, 8 Nisan 1933'te Londra, İngiltere'de öldü.

Wallace, bu dönemde kurgu yazma kariyerini daha ciddiye almaya başladı ve 1921'de yayıncı Hodder & Stoughton ile imza attı ve para toplamak için çalışmalarının haklarını parça parça satmak yerine sözleşmelerini yeniden düzenledi. Bu durum, kitapları için daha önce hiç sahip olmadığı avanslar, telif hakları ve tam ölçekli tanıtım kampanyaları elde etmesini sağladı. Yayıncısı, agresif bir şekilde onu "King of Thrillers" olarak tanımlayarak reklamını yaptı. Üç günde 70.000 kelimelik bir roman yazabileceği ve aynı anda üç romanı bitirebileceği söylendi ve yayıncılar, yazdığı her şeyi yazabildiği kadar hızlı yayınlamaya karar verdiler. 1928'de İngiltere'de okunan her dört kitaptan birinin Wallace'ın kaleminden çıktığı tahmin ediliyordu. Bilim kurgu, sinema, oyunlar ve Birinci Dünya Savaşı'nın kurgusal olmayan on ciltlik tarihi dahil olmak üzere birçok türde eserler yazdı. 170'in üzerinde roman, 18 tiyatro oyunu ve 957 kısa öykü yazdı ve eserleri 28 dile çevrildi. Eleştirmen Wheeler Winston Dixon, Wallace'ın bu olağanüstü üretkenliğinin bir tür halk şakası haline geldiğini öne sürüyor.

Wallace, yıllık Edgar Wallace Ödülü veren Basın Kulübü'nün başkanı olarak da görev yaptı.The Ringer adlı romanının büyük başarısının ardından Wallace, British Lion'a tüm çıktılarında ilk seçeneği vermesi karşılığında British Lion Film Corporation'ın başkanlığına atandı. Wallace'ın sözleşmesi ona yıllık bir maaş, şirkette önemli bir stok bloğu, British Lion'un çalışmasına dayanarak ürettiği her şeyden büyük bir gelir ve ayrıca British Lion'un toplam yıllık karının %10'unu verdi. Ek olarak, British Lion, büyük oğlu Bryan E. Wallace'ı film editörü olarak işe aldı. 1929'a gelindiğinde Wallace'ın kazancı yılda neredeyse 50.000 sterlindi (günümüz şartlarında yaklaşık 2 milyon sterline eşdeğer).

İlkler

Wallace, zamanının diğer yazarlarının yaptığı gibi amatör dedektifler yerine doğrudan polisleri roman kahramanı olarak kullanan ilk İngiliz polisiye roman yazarı oldu. Romanlarının çoğu birbirinden bağımsız hikâyelerden oluşur ve nadiren aynı kahramanları tekrar tekrar kullanır. Bunu yaparken de kitaptan kitaba bir süreklilik zorunluluğu oluşmaması için katı bir hikâye düzeninden kaçınır.

6 Haziran 1923'te Edgar Wallace, günümüzdeki BBC'nin henüz yeni kurulan selefi British Broadcasting Company için at yarışlarını izlediği The Derby hakkında bir haber yaptığında, ilk İngiliz radyo spor muhabiri oldu.

Ivy'nin ölümü

Wallace'ın ilk karısı Ivy'ye 1923'te meme kanseri teşhisi kondu ve tümör başarılı bir şekilde çıkarılmasına rağmen, 1925'te hastalığı ölümcül olarak yeniden nüksetti ve Ivy 1926'da öldü.

Politika, ABD'ye göç ve senaryo yazımı

Wallace, Liberal Parti'ye katıldı ve 1931 genel seçimlerinde Ulusal Hükûmeti ve onun için resmi Liberal desteği reddeden ve serbest ticareti güçlü bir şekilde destekleyen bir avuç Bağımsız Liberalden biri olarak İngiliz Parlamentosu'na (Blackpool) itiraz etti. Ayrıca Sunday News'i satın aldı, altı ay boyunca editörlüğünü yaptı ve kapanmadan önce bir tiyatro köşesi yazdı. Yine de, seçimi 33.000'den fazla oyla kaybetti. Kasım 1931'de borç yükü altında Amerika'ya gitti. Gainsborough Pictures tarafından İngiltere'de üretilen The Hound of the Baskervilles'in (1932) ilk sesli film uyarlamasının senaryosunu yazdı.

Hollywood'a taşındı ve RKO yayıncılık için "senaryo doktoru" olarak çalışmaya başladı. Daha sonraki oyunu The Green Pack, mükemmel eleştiriler aldı ve statüsünü daha da artırdı. Wallace, Hollywood selüloiti üzerine kendi çalışmasını almak istedi ve bu yüzden The Four Just Men ve Mr J.G. Reeder gibi kitaplarını yeniden uyarladı. Hollywood'da, Stanley Holloway'in senaristi ve kendi üvey kardeşi Marriott Edgar ile tanıştı. Wallace'ın gangster Al Capone hakkında yazdığı On the Spot oyunu, yazarın en büyük teatral başarısı olacaktı. Jack Adrian tarafından "tartışmasız, yapısı, diyalogları, aksiyonu, olay örgüsü ve çözümlemesi ile, 20. yüzyıl melodramlarının hâlâ en iyi ve en saflarından biri" olarak tanımlandı. Başroldeki Al Capone benzeri karakter Tony Perelli'yi oynayan Charles Laughton'ın kariyeri de bu rolle başladı.

Ölüm ve sonrası

Ölüm

Aralık 1931'de Wallace, RKO yayıncılık tarafından, yapımcı Merian C. Cooper için "goril filmi" (King Kong, 1933) üzerinde çalışmakla görevlendirildi. Ancak 1932 Ocak ayının sonlarında ani ve şiddetli baş ağrıları çekmeye başladı. Kendisine diyabet teşhisi kondu. Durumu günler içinde hızla kötüleşti. Violet, Southampton'dan bir uçakla California'ya geçiş ayarladı, ancak bu arada Edgar'ın komaya girdiği ve 10 Şubat 1932'de Beverly Hills, North Maple Drive'da çifte zatürre nedeniyle öldüğü haberini aldı. Fleet Caddesi'ndeki gazete bürolarındaki bayraklar yarıya indirildi ve St.Bride Kilisesi'nin çanları yasla çaldı. Cesedi İngiltere'ye gönderildi ve Bourne End'deki kır evi Chalklands'den fazla uzak olmayan Buckinghamshire, Fern Lane'deki, Little Marlow Mezarlığı'na gömüldü.

Ölümünün ardından

Son yıllardaki başarılarına rağmen, Wallace, bazıları hâlâ Güney Afrika'daki yıllarından kalan ve birçoğu yarış bahisçilerine olan devasa borçlar biriktirmişti. Oldukça popüler eserlerinden elde edilen büyük telif hakları, mirasının iki yıl içinde toparlanmasını sağladı.

Violet Wallace kocasından sadece 14 ay daha uzun yaşadı. 1933 Nisan'ında 33 yaşında aniden öldü.

Mirası

Edgar Wallace'ın barı, Essex Caddesi, Strand, Londra

Violet Wallace'ın kendi vasiyetiyle, Wallace mülkündeki payı, kendisi de bir gizem ve suç romanları yazarı olan ve baş hayırsever ve hissedar olan kızı Penelope'ye (1923–1997) bırakıldı. Penelope, Wallace'ın, 2.eşi Ethel Violet King'den doğan çocuğu idi. Penelope, 1955'te George Halcrow ile evlendi. Çift, Wallace mülkünü ve edebi mirasını yönetti. 1969'da Edgar Wallace Derneği'ni kurdu. Bu çalışma, Penelope'nin yine Penelope adlı kızı tarafından günümüzde devam ettirilmektedir. Derneğin 20 ülkede üyesi bulunmaktadır. Edebi kurum halen Londra ajansı AP Watt tarafından yönetiliyor.

Wallace'ın en büyük oğlu Bryan Edgar Wallace (1904-1971) aynı zamanda gizem ve suç romanlarının da yazarıydı. 1934'te Bryan, aynı zamanda bir yazar olan (1907-94) ile evlendi. Lane'in Edgar Wallace biyografisi 1938'de yayınlandı.

Edgar Wallace Gizem Dergisi, suç ve dedektif romanlarında uzmanlaşmış, aylık cep boyutunda bir kurgu dergisiydi. 1964'ten 1967'ye kadar 35 sayı yayınladı. Her sayı, kısa suç veya gizem kurgu orijinal eserlerinin yanı sıra Wallace, Chekhov, Steinbeck ve Agatha Christie gibi yazarların hikâyelerinin yeniden baskılarını da içeriyordu.

Wallace'ın çalışmalarına dayanarak 160'tan fazla film ve birkaç radyo uyarlaması yapıldı. Wallace'ın Londra'da Strand'ın dışında, Essex Caddesi'nde kendi adını taşıyan bir barı da var.

Yazarlık

Yöntem

Wallace sözlerini fonograf silindirlerine (o zamanın diktafonları) aktarırdı ve sekreterleri metne geçirirdi. Bu kadar yüksek hızda çalışabilmesinin ve hikâyelerinin anlatı güdüsüne sahip olmasının nedeni bu olabilir. Wallace'ın başarılı kitaplarının çoğu iki ya da üç gün içerisinde bu şekilde hazırlanırdı. Bu süre içerisinde kartonlarca sigara ve sayısız tatlı çaylar tüketilirdi ve genellikle 72 saat içinde neredeyse kesintisiz çalışarak eserini tamamlardı. Romanlarının çoğu bölümler halinde tefrika edilmiş olsa da, yukarıda anlatılan şekilde yazılmıştır. Bölüm bölüm yazılan serileştirilmiş hikâyeler, okuyucuyu bir hikâye dalgasına kapıp götüremeyen, belirgin bir şekilde farklı bir anlatım enerjisine sahiptir.

Wallace, dikte edildikten ve yazıldıktan sonra kendi çalışmasını nadiren düzenlerdi. Öte yandan çalışmasının başka editörler tarafından da gözden geçirilmesinden nefret ederek doğrudan yayıncılara gönderirdi. Şirket, yazdırmadan önce yalnızca olgusal hatalar için üstünkörü kontroller yapardı.

Wallace, çok sayıda kitap yazdığı için bazı hayalet yazarları kullandığına dair yaygın suçlamalarla da karşı karşıya kaldı, ancak buna dair hiçbir kanıt bulunamayınca, bu üretkenliği şakalara, karikatürlere ve skeçlere konu oldu. Tefecileri kapıdan uzak tutmak için "üç günlük kitaplarının" büyük bir eleştirel övgü toplaması pek beklenemezdi, ancak Wallace da kendi eserlerinde edebi değer bulmadığını ifade eder.

Temalar ve eleştiri

Bölge Komiseri Sanders gibi Wallace karakterleri, Afrika'daki sömürgeci beyaz üstünlüğünün değerlerini temsil etmek için ele alındığında, bugünün liberalleri tarafından gayet ırkçı ve paternalist olarak görülebilir. Yazıları, Afrikalıları sağlam bir ele ihtiyaç duyan aptal çocuklar olarak gördüğü için bazıları tarafından eleştirildi. Örneğin Sanders, "yarım milyon yamyam halkına" "medeniyet" getirme sözü verdi.George Orwell, Wallace'ı "zorba tapan" ve "proto-faşist" olarak nitelendirdi, ancak birçok eleştirmen Wallace'ı zamanın piyasası için yazan popülist bir yazar olarak gösterdi. 170 roman da dahil olmak üzere eserlerinin 50 milyondan fazla kopyası satılan Wallace, gerçekten son derece popülist bir yazardı ve edebiyatçılar tarafından bu şekilde kabul edildi.

QD Leavis, Arnold Bennett ve Dorothy L Sayers, Wallace'a yönelik eleştirilerin başını çektiler ve onun hiçbir sosyal eleştiri ya da sarsıcı bir gündem sunmadığını, hatta okuyucuları daha iyi şeylerden uzaklaştırdığını öne sürdüler. 1935'te hasta yatağında iyileşirken bir Wallace romanı okuyan Troçki, romanı "[hiçbir] algı, yetenek veya hayal gücü olmayan, sıradan, aşağılık ve hatta kaba..." buldu. Eleştirmenler Steinbrunner ve Penzler, Wallace'ın yazarlığını şöyle tanımlarlar: "İki boyutlu bir karakterizasyona sahip olup, eylemler sezgiye, tesadüfe ve son derece anlamsız, kafa karıştırıcı davranışlara dayanır. Basmakalıp olan bir duyguyu iletmek için genellikle fazla kaba ve klişe yüklüdürler. Kahramanlar ve kötü adamlar gayet açık bir şekilde resmedilmiştir ve yan karakterler, esprili hizmetçiler, şaşkın polisler, nefes nefese kalmış kadın kahramanlar bir kitaptan diğerine değiştirilebilir." Bununla birlikte Oxford Companion to the Theatre, Wallace için "Bütün eserlerinde olağandışı bir ayrıntı hassasiyeti, anlatı becerisi ve polis yöntemleri ile suç psikolojisine ilişkin içsel bilgisiyle, bir suç muhabiri olarak çıraklığının meyvelerini sundu" iddiasında bulunuyor.

Wallace, diğer birçok gerilim yazarının aksine olay örgüsü formülleri kullanmadı. Eleştirmen Wheeler Winston Dixon, Wallace'ın feminist ve kendi kaderini tayin edebilen (Barbara on the Own 1926, Four-Square Jane 1929, The Girl from Scotland Yard 1926), akran hiyerarşilerini altüst eden (Chick, 1923), bilim kurgu temaları içeren (The Day of Uniting, 1926), şizofreni konusunu işleyen (The Man Who Knew, 1919) ve otobiyografi (İnsanlar, 1926) gibi temaları araştırarak, çok çeşitli perspektifleri ve karakterizasyonları ortaya koyduğunu iddia ediyor.

Bilim kurgu

Edgar Wallace bilimkurgu yazmaktan zevk aldı, ancak çeşitli çabalara rağmen türde çok az finansal başarı elde etti. Sürekli gelir ihtiyacı, onu her zaman daha kolay satılan kurgu türlerine geri getirdi. Güneş'in karşı tarafında olduğu için görünmeyen, ancak Dünya yörüngesinde dönen ikinci bir Dünya üzerinde bulunan meslektaşı ile kablosuz iletişim kuran bir bilim insanı hakkında kısa bir hikâye olan Planetoid 127, ilk olarak 1924'te yayınlandı, ancak 2011 gibi geç bir tarihte yeniden basıldı. Buradaki "ayna Dünya" veya "ayna Evren" fikri daha sonra bilim kurgu içinde standart bir alt tür haline geldi. Hikâye ayrıca Rudyard Kipling'in sert bilim kurgu hikâyesi "Kablosuz" ile benzerlikler taşıyor. Wallace'ın diğer bilim kurgu çalışmaları arasında, kısa bir barışın ardından İngiltere'ye bir Alman saldırısının geleceğini doğru bir şekilde öngören, dünyanın mısır mahsullerini yok edecek bir ajanı serbest bırakmakla tehdit eden biyo-teröristlerin hikâyesi olan The Green Rust, 1925 ve dünyadaki herkesi kör eden bir hastalık hakkında olan The Black Grippe sayılabilir. Son bilim kurgu eseri ve bugün de hala geniş çapta hatırlanan en büyük çalışması ise King Kong'un senaryosudur.

King Kong

RKO için kaleme aldığı birçok senaryo arasından Merian C. Cooper'ın "goril resmi" en kalıcı etkiye sahip oldu ve klasik King Kong (1933) haline geldi.

Wallace, King Kong için "The Beast" başlıklı 110 sayfalık ilk taslağı Aralık 1931'in sonundan Ocak 1932'ye kadar beş hafta içerisinde yazmıştı. Film başlangıçta The Beast olarak adlandırılacaktı ve bu Wallace'ın davranışının adıydı. Bir diğeri "Kong" başlıklı olan toplam üç taslak versiyon vardı. Kong, 1927'de yayınlanan başka bir Cooper filmi Chang'e çok benzediği ve kulağa Çince gibi geldiği için filmin adı olarak reddedildi. Wallace, King Ape (Kral Maymun) ismini önerdi. Wallace'ın kendi günlüğü bu taslağın yazım sürecini şöyle tanımlıyor: Cooper hikâye toplantılarında ve telefon konuşmalarında öykünün bazı yönlerini besledi. Wallace daha sonra Cooper'ın fikirlerini geliştirdi; arkasından gelişen senaryoyu adım adım onayladı. Cooper, proje üzerinde çalışırken, Wallace'ı doğru zihniyete sokmak ve senaryo metninde yeniden kullanılabilmesi için, 'in Dracula'sını ve James Whale'nin Frankenstein'ı ile Willis O'Brien tarafından Creation için çekilen sekansların parçaları da dahil olmak üzere, yakın zamanda çekilmiş çeşitli filmleri de gösterdi.

Taslak tamamlanmamış olmasına rağmen, Wallace, Ocak ayı sonundaki önemli doktor randevusundan önce, her biri Cooper'ın kendi isteğiyle, yalnızca küçük revizyonlar yaptı; Cooper, Şubat ayı başlarında senaryoyu tartışmak için Wallace'ı aradığında, başka biri cevap verdi; Wallace hastanedeydi. 10 Şubat'ta Wallace öldü ve Merian C. Cooper senaristsiz kaldı. Wallace'ın senaryosunun parçalı doğası gereği, filmin ana diyalogsuz eyleminin (orman sekansları) önce hem sigorta açısından hem de RKO yönetim kurulu için bir ön gösterim olarak çekilmesi gerektiği anlamına geliyordu.

My Hollywood Diary'de Edgar Wallace senaryosunun kabulü hakkında şunları yazmıştı: "Cooper dün gece beni aradı ve 'Kong'u okuyan herkesin hevesli olduğunu söyledi. Ekran için yazılmış en iyi macera hikayesi olduğunu söylüyorlar." Wallace'ın film için yüksek beklentileri vardı: "'Kong'un harika olacağından eminim."

Wallace senaryosuna Denham ve volkanik hareketleri nedeniyle Wallace'ın "Buhar Adası" adını verdiği adadaki parti ile başladı. Wallace'ın orijinal senaryosunda Ann Darrow'un adı Shirley Redman idi. Jack Driscoll, Wallace senaryosunda John Lanson veya Johnny olarak anılır. Wallace'ın tedavisinde görünen Kaptan Englehorn, burada çok daha otoriterdir. Danby G. Denham, yan gösteri olarak sergilemek üzere Madison Square Garden'a veya Polo Grounds'a getirmek için dev bir maymun arayan bir organizatör ve PT Barnum tipi şovmendir. Film, Rose ve Creelman muamelesinde Carl Denham'a dönüşen Denham'ın, Barnum'un hyping eylemlerini yansıtarak Kong'dan "dünyanın sekizinci harikası" olarak bahsetmesiyle Barnum temasını koruyor. Wallace ana karakterleri, onların ilişkilerini ve genel olay örgüsündeki rollerini yaratmıştı.

Wallace'ın orijinal senaryosunda Kong, kaçan bir grup mahkûmun lideri tarafından yapılan bir tecavüz girişiminden Shirley'i kurtardığında iniş ekibiyle karşılaşır. Teknenin mürettebatı, Shirley'i kaçıran firari hükümlülerden oluşur. Bir dinozor teknelerine saldırır ve onu harap eder. Adada sığınak bulurlar. Louis adındaki mahkûm ona tecavüz etmeye çalıştığında Shirley bir çadırdadır. Kong görünür, Shirley'i kurtarır ve onu mağarasına götürür. Wallace, senaryodaki bir notta Kong'un 30 fit boyunda olduğunu ve böylece Kong'u dev bir maymun olarak belirlediğini belirtti. John ve kalan hükümlüler daha sonra Shirley'in peşinden giderler. Bir vadiyi geçmek için bir kütük kullanırlar. Kong onlara saldırır ve kütük vadiye düşerken ölümlerine yol açar. Kong dövüşür ve bir triceratops öldürür. Dinozorlar ve pterodaktiller Kong'a ve gruba saldırır. Kong, Shirley'i dağlardaki sığınağına götürür. Jack, Shirley'i kurtarır. Keşif grubu, Kong'u devirmek için gaz bombaları kullanır.

Kong, bir kafese konularak New York'a getirilir. Shirley, Senorita tarafından bilerek serbest bırakılan aslanlar ve kaplanlar tarafından saldırıya uğrar ve Kong kedileri öldürerek Shirley'i uzaklaştırır. Kong, uçakların kendisine ateş ettiği Empire State Binası'na tırmanır. Merian C. Cooper, Wallace'a RKO'dan, John'un polisi Shirley'e yönelik tehlike nedeniyle Kong'u vurmaktan caydırmasını öneren bir dahili not gönderir: "Lütfen, Polisin bir dakikalığına ateş etmeyi bırakıp bırakmayacağını ve bu sırada John'un Empire State'in tepesinde tek elle kurtarma girişiminde bulunduğu temayı çözmenin pratik olup olmadığına bakın." Kong, sonunda asılı olduğu bayrak direğine yıldırım çarptığında ölür. Filmin ilk tanıtım fotoğrafları "Kong" ve "Edgar Wallace tarafından" başlığına sahiptir ve Wallace'ın öngördüğü gibi bir şimşek fırtınası ve şimşek çakmaları gösterir.

Wallace'ın versiyonunda, bir gülü soyan küçük bir maymun, Kong'un Shirley'nin kıyafetlerini soyması sahnesine taslak olarak kullanılıyordu. Ayrıca Wallace'ın versiyonu, alabora olmuş bir tekneye yaklaşırken saldıran dinozorun bakış açısından bir sualtı sahnesi de içeriyordu.

Wallace, güzellik ve canavar temasını, genel olay örgüsü yapısını ve ana hatlarını, birçok kilit karakteri ve hikâyedeki önemli olayların veya bölümlerin çoğunu yarattı. Merian C. Cooper ve Ernest B. Schoedsack senaryodan çok etkilendiler ve Wallace'ın My Hollywood Diary'deki (1932) günlük notlarına göre başlamaya hazırdılar, ancak onun 110 sayfalık senaryosu nihai ve tamamlanmış çekim senaryosu değildi ve yalnızca ilk kaba taslaktı.

Wallace'ın ölümünden sonra, Ruth Rose, Wallace'ın başlattığı ancak bitiremediği veya tamamlayamadığı senaryo üzerinde çalışmaya getirildi. Rose, Schoedsack'in karısıydı ve yapımcıların beklentilerini son senaryoya çevirmeyi başardı. Rose, Wallace'ın Ann Darrow'a tecavüz girişimine ilişkin orijinal fikrinin yerine Kafatası Adası'ndaki ritüel sahneyi ekledi. Rose, ana karakterlerin ve olay örgüsünün tanıtıldığı filmin açılış sahnelerini de ekledi. Wallace'ın öldüğü sırada senaryosunu yazmak için tartıştığı bir film olan The Most Dangerous Game'in senaryosunda çalışan James Ashmore Creelman da senaryoyu düzeltmek için getirildi. Rose ve Creelman'ın işi, Wallace'ın orijinal senaryosunu elden geçirmek ve beklendiği gibi çevrilemeyen sahneleri değiştirmekti.

Orijinal Wallace senaryosu, Mike Hankin'in 2013 tarihli Ray Harryhausen – Majick'lerin Ustası, Cilt 1: Başlangıçlar ve Bitişler kitabında yayınlandı.

Orijinal Wallace senaryosu, Ronald Gottesman ve Harry Geduld tarafından düzenlenen The Girl in the Hairy Paw'da (1976) ve King Kong'un Modern Library yeniden baskısının (2005) önsözünde Mark Cotta Vaz tarafından analiz edilmiş ve tartışılmıştır.

Aralık 1932'de, King Kong için yazdığı hikâye ve senaryo, Cooper'ı aynı gazetede çalıştıkları zamandan beri tanıyan bir gazeteci ve yazar olan Delos W. Lovelace tarafından "romanlaştırıldı" veya kopyalandı ve King Kong adı altında kitap halinde yayınlandı. Lovelace, transkripsiyonu büyük ölçüde Ruth Rose ve James A. Creelman senaryosuna dayandırdı. Wallace, Cooper ve Lovelace'e atfedilen King Kong'un bu "romanı", ilk olarak Grosset ve Dunlap tarafından yayınlandı. Kitap, 2005 yılında Greg Bear'ın girişi yazısı, Mark Cotta Vaz'ın önsözü ile Random House'un bir bölümü olan Modern Library tarafından ve ABD'de de Penguin tarafından yeniden basıldı. İngiltere'de, Victor Gollancz 2005 yılında ciltli bir versiyonunu yayınladı. İlk ciltsiz baskı, 1965'te ABD'de Bantam ve 1966'da İngiltere'de Corgi tarafından yayınlanmıştı. 1976'da Grosset ve Dunlap, romanı ciltsiz ve ciltli baskılarda yeniden yayınladılar. Aynı yıl hem Tempo ve hem de Futura tarafından da ciltsiz baskılar yayınlandı. 2005 yılında, Blackstone Audio, diğerlerinin yanı sıra Ray Bradbury, Harlan Ellison ve Ray Harryhausen'in yorumlarıyla birlikte CD'de sesli kitap olarak kitabın sözlü bir versiyonunu yayınladı. Harryhausen, Wallace'ın orijinal senaryosunu okuduğunu belirtti. 2005 yılında romanın Almanca ve Çekçe versiyonları da çıktı.

28 Ekim 1933'te Cinema Weekly, Edgar Wallace ve Draycott Montagu Dell'e (1888–1940) atfedilen "King Kong" adlı kısa öyküyü yayınladı. Dell, her ikisi de İngiliz gazetelerinde çalışırken Wallace'ı tanıyor ve onunla çalışıyordu. Bu, Rose ve Creelman senaryosuna dayanan, ancak Wallace muamelesi gibi adada başlayan Wallace ve Cooper anlatımının "hikayeleştirilmesi" olarak adlandırılabilir. Hem Wallace hem de Cooper, hikâyeyi bir kitap, kısa hikâye veya seri biçimde geliştirmelerine izin veren bir sözleşme imzalamıştı. Walter F. Ripperger ayrıca Mystery dergisinde 1933'te Şubat ve Mart sayılarında "King Kong" başlıklı Wallace ve Cooper hikâyesinin iki parçalı bir serileştirmesini yazdı.

Batı Almanya

1959'da Danimarkalı prodüksiyon şirketi Rialto Film, Batı Alman dağıtımcısı Constantin Film adına "The Fellowship of the Frog (Kurbağa Kardeşliği)"u bir film haline getirdi. Bu ilk başarı, Rialto Film'i bir Alman yan kuruluşu kurmaya, Wallace'ın romanlarının çoğunun haklarını güvence altına almaya ve 1972'ye kadar 38 film daha çekmeye teşvik etti. Zaman içinde Wallace'ın en büyük oğlu Bryan'ın da Batı Berlin merkezli yapım şirketi CCC-Filmkunst tarafından sinemaya uyarlanan 10 romanı vardı. Her iki dizi de çağdaş İngiltere'de kuruldu ancak tamamen Batı Almanya ve Batı Berlin'de çekildi. Eleştirmenler tarafından eleştirilmesine rağmen, filmler Alman televizyonunda ara sıra tekrar gösterimleri ile gündeme geldiler.

2004 yılında Oliver Kalkofe, popüler siyah beyaz Wallace filmlerine saygı duruşu niteliğindeki Der Wixxer filmini çekti. Birçok tanınmış komedyene yer verdi. 2007'de Kalkofe, Neues vom Wixxer'in devamını çekti.

Almanya'da hâlâ basılan Wallace'ın kitaplarından daha fazlası var ve çalışmaları orada sürekli olarak popülerliğini koruyor.

Edebi çalışmalar

Afrika romanları (Sanders of the River serisi)

• Sanders of the River (1911) - The Weekly Tale-Teller'da serileştirilen kısa öyküler, 1935'te filme çekildi
• The People of the River (1911) - The Weekly Tale-Teller'da tefrika edilen kısa öyküler
• The River of Stars (1913) - Sanders'ın bir kamera hücresi görünümüne sahip tam uzunlukta roman.
• Bosambo of the River (1914) - The Weekly Tale- Teller'da tefrika edilen kısa öyküler
• Bones (1915) - The Weekly Tale-Teller'da tefrika edilmiş kısa öyküler
• The Keepers of the King's Peace (1917) - Windsor Magazine'de tefrika edilen kısa öyküler
• Lieutenant Bones (1918) - Windsor Magazine'de tefrika edilen kısa öyküler
• Bones in London (1921) - Windsor Magazine'de serileştirilen kısa öyküler
• Sandi the Kingmaker (1922) - Windsor Magazine'de tefrika edilen uzun metrajlı roman
• Bones of the River (1923) - The 20-Story Magazine'de tefrika edilen kısa öyküler
• Sanders (1926) - kısa öyküler
• Again Sanders (1928) - kısa öyküler

Seri, ölümünden sonra Francis Gérard tarafından devam ettirildi -

• The Return of Sanders of the River - kısa öyküler (1938)
• The Law of the River - kısa öyküler (1940)
• The Justice of Sanders - kısa öyküler (1951)

Four Just Men serisi

•  The Four Just Man (1905)
• The Council of Justice (1908)
• The Just Men of Cordova (1917)
• The Law of the Four Just Men (1921)
• The Three Just Men (1925)
• Again the Three (1928)

Mr. J.G. Reeder serisi

• Room 13 (1924)
• The Mind of Mr. J.G. Reeder (ABD'de: The Murder Book of Mr. J.G. Reeder) (1925)
• Terror Keep (1927)
• Red Aces (1929)
• The Crook in Crimson (1929)
• The Guv'nor and Other Short Stories (ABD'de: Mr. Reeder Returns) (1932)

Detective Sgt. (Insp.) Elk serisi

• The Nine Bears (1910) Silinski olarak revize edildi – Master Criminal (1930)
• The Fellowship of the Frog (1925) The Frog olarak adapte edildi, Return of the Frog olarak devamı geldi.
• The Joker or The Colossus (1926)
• The Twister (1928)
• The India-Rubber Men (1929) The Return of the Frog olarak adapte edildi
• White Face (1930)

Educated Evans serisi

• Educated Evans (1924)
• More Educated Evans (1926)
• Good Evans (1927)

Smithy serisi

• Smithy (1905)
• Smithy Abroad (1909)
• Smithy and The Hun (1915)
• Nobby or Smithy's Friend Nobby (1916)

Suç romanları

• Angel Esquire (1908)
• The Fourth Plague (1913)
• Grey Timothy (1913)
• The Man Who Bought London (1915)
• The Melody of Death (1915)
• A Debt Discharged (1916)
• The Tomb of Ts'in (1916)
• The Secret House (1917)
• The Clue of the Twisted Candle (1918)
• Down Under Donovan (1918)
• The Man Who Knew (1918)
• The Strange Lapses of Larry Loman (1918) (short novelette)
• The Green Rust (1919)
• Kate Plus Ten (1919)
• The Daffodil Mystery (1920)
• Jack O'Judgment (1920)
• The Angel of Terror (1922)
• The Crimson Circle (1922)
• Mr. Justice Maxell (1922)
• The Valley of Ghosts (1922)
• Captains of Souls (1923)
• The Clue of the New Pin (1923)
• The Green Archer (1923)
• The Missing Million (1923)
• The Dark Eyes of London (expanded from The Croakers (1924))
• Double Dan (1924) a.k.a. Diana of Kara Kara
• The Face in the Night (1924)
• The Sinister Man (1924)
• The Three Oak Mystery (1924)
• The Avenger or The Hairy Arm (1925)
• The Blue Hand (1925)
• The Daughters of the Night (1925)
• The Gaunt Stranger or Police Work (1925)
  • revised as The Ringer (1926)
• A King by Night (1925)
• The Strange Countess (1925)
• The Black Abbot (1926)
• The Day of Uniting (1926)
• The Door with Seven Locks (1926)
• The Girl from Scotland Yard (1926)
• The Man from Morocco or Souls In Shadows or The Black (US Title) (1926)
• The Million Dollar Story (1926)
• The Northing Tramp (1926)
• Penelope of the Polyantha (1926)
• The Square Emerald or The Woman (1926)
• The Terrible People or The Gallows' Hand (1926)
• We Shall See! (US title: The Gaol-Breakers) (1926)
• The Yellow Snake, a.k.a. The Black Tenth (1926)
• Big Foot (1927)
• The Feathered Serpent or Inspector Wade or Inspector Wade and the Feathered Serpent (1927)
• Flat 2 (1927)
• The Forger or The Counterfeiter (1927)
• The Hand of Power or The Proud Sons of Ragusa (1927)
• The Man Who Was Nobody (1927)
• Number Six (1927)
• The Squeaker or The Sign of the Leopard (US title: The Squealer) (1927)
• The Traitor's Gate (1927)
• The Double (1928)
• The Flying Squad (1928)
• The Gunner (US title: Gunman's Bluff) (1928)
• Four Square Jane (1929)
• The Golden Hades or Stamped In Gold or The Sinister Yellow Sign (1929)
• The Green Ribbon (1929)
• The Calendar (1930)
• The Clue of the Silver Key or The Silver Key (1930)
• The Lady of Ascot (1930)
• The Devil Man or Sinister Street or Silver Steel or The Life and Death of Charles Peace (1931)
• The Man at the Carlton or The Mystery of Mary Grier (1931)
• The Coat of Arms or The Arranways Mystery (1931)
• On the Spot: Violence and Murder in Chicago (1931)
• When the Gangs Came to London or Scotland Yard's Yankee Dick or The Gangsters Come To London (1932)
• The Frightened Lady or The Case of the Frightened Lady or Criminal At Large (1933)
• The Green Pack (1933)
• The Man Who Changed His Name (1935)
• The Mouthpiece (1935)
• Smoky Cell (1935)
• The Table (1936)
• Sanctuary Island (1936)
• The Road to London (1986)

Diğer romanlar

• Captain Tatham of Tatham Island (1909)
• The Duke in the Suburbs (1909)
• Private Selby (1912)
• "1925" – The Story of a Fatal Peace (1915)
• Those Folk of Bulboro (1918)
• Tam o' the Scoots (1918)
• The Book of All Power (1921)
• The Flying Fifty-Five (1922)
• The Books of Bart (1923)
• Barbara on Her Own (1926)

Şiir koleksiyonları

• The Mission That Failed (1898)
• War and Other Poems (1900)
• Writ In Barracks (1900)

Kurgu olmayan

• Unofficial Despatches of the Anglo-Boer War (1901)
• Famous Scottish Regiments (1914)
• Field Marshal Sir John French (1914)
• Heroes All: Gallant Deeds of the War (1914)
• The Standard History of the War (1914)
• Kitchener's Army and the Territorial Forces: The Full Story of a Great Achievement (1915)
• Vol. 2–4. War of the Nations (1915)
• Vol. 5–7. War of the Nations (1916)
• Vol. 8–9. War of the Nations (1917)
• Famous Men and Battles of the British Empire (1917)
• The Real Shell-Man: The Story of Chetwynd of Chilwell (1919)
• People or Edgar Wallace by Himself (1926)
• The Trial of Patrick Herbert Mahon (1928)
• My Hollywood Diary (1932)

Oyunlar

• An African Millionaire (1904)
• The Forest of Happy Dreams (1910)
• Dolly Cutting Herself (1911)
• The Manager's Dream (1914)
• M'Lady (1921)
• The Mystery of room 45 (1926)
• Double Dan (1927)
• A Perfect Gentleman (1927)
• The Terror (1927) based on the novel The Black Abbot
• Traitors Gate (1927)
• The Lad (1928)
• The Man Who Changed His Name (1928)
• The Squeaker (1928)
• The Calendar (1929)
• Persons Unknown (1929)
• The Ringer (1929)
• The Mouthpiece (1930)
• On the Spot (1930)
• Smoky Cell (1930)
• The Squeaker (1930)
• To Oblige A Lady (1930)
• The Case of the Frightened Lady (1931)
• The Old Man (1931)
• The Green Pack (1932)
• The Table (1932)

Senaryolar

• The Valley of Ghosts (1928, British film)
• Mark of the Frog (1928, American film)
• Prince Gabby (1929, British film)
• The Squeaker (1930, British film)
• The Hound of the Baskervilles (1932, British film)
• King Kong (5 Ocak 1932, "The Beast" başlıklı orijinal senaryonun ilk taslağı 110 sayfadır) Senaryo bütünüyle kullanılmamış olsa da, çoğu kısmı son senaryo için korunmuştur. Orijinal Wallace senaryosunun bazı bölümleri 1976'da yayınlandı. Orijinal senaryonun tamamı 2013 yılında Ray Harryhausen – The Master of the Majicks, Vol. 1, Los Angeles'taki Archive Editions yayınevi tarafından yayınlandı.

Kısa hikaye koleksiyonları

• P.C. Lee (1909) Police Constable Lee; 24 short stories
• The Admirable Carfew (1914)
• The Adventures of Heine (1917)
• Tam O' the Scouts (1918)
• The Man Called McGinnice (1918)
• The Fighting Scouts (1919)
• The Black Grippe (1920)
• Chick (1923)
• Elegant Edward (1924)
• The Exploits of Airman Hay (1924)
• The Black Avons (1925)
• The Brigand (1927)
• The Mixer (1927)
• This England (1927)
• The Orator (1928)
• The Thief in the Night (1928)
• The Lone House Mystery and Other Stories (Collins and son, 1929)
• The Governor of Chi-Foo (1929)
• Again the Ringer The Ringer Returns (US Title) (1929)
• The Big Four or Crooks of Society (1929)
• The Black or Blackmailers I Have Foiled (1929)
• The Cat-Burglar (1929)
• Circumstantial Evidence (1929)
• Fighting Snub Reilly (1929)
• For Information Received (1929)
• Forty-Eight Short Stories (1929)
• Planetoid 127 and The Sweizer Pump (1929)
• The Ghost of Down Hill & The Queen of Sheba's Belt (1929)
• The Iron Grip (1929)
• The Lady of Little Hell (1929)
• The Little Green Man (1929)
• The Prison-Breakers (1929)
• The Reporter (1929)
• Killer Kay (1930)
• Mrs William Jones and Bill (1930)
• Forty Eight Short-Stories (George Newnes Limited ca. 1930)
• The Stretelli Case and Other Mystery Stories (1930)
• The Terror (1930)
• The Lady Called Nita (1930)
• Sergeant Sir Peter or Sergeant Dunn, C.I.D. (1932)
• The Scotland Yard Book of Edgar Wallace (1932)
• The Steward (1932)
• Nig-Nog And Other Humorous Stories (1934)
• The Last Adventure (1934)
• The Woman From the East (1934) – co-written with Robert George Curtis
• The Edgar Wallace Reader of Mystery and Adventure (1943)
• The Undisclosed Client (1963)
• The Man Who Married His Cook (White Lion, 1976)
• The Death Room: Strange and Startling Stories (1986)
• The Sooper and Others (1984)
• Stories collected in the Death Room (William Kimber, 1986)
• Winning Colours: The Selected Racing Writings of Edgar Wallace (1991)

Diğer

• King Kong, Draycott M. Dell ile birlikte, (ölümünden sonra 1933), 28 Ekim 1933 Cinema Monthly
• Ayrıca bkz. Edgar Wallace Gizemleri
• Ayrıca bkz Bryan Edgar Wallace Filmografisi

Kaynakça

1. ^ . 26 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
2. ^ ^{a b} "More at home abroad". The Economist. 21 Ağustos 1997. 23 Ocak 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
3. ^ Dixon (1998), p. 73
4. ^ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u} "Edgar Wallace, British writer". Encyclopædia Britannica, Inc. Encyclopædia Britannica, Inc. 8 Kasım 2022. 20 Ekim 2022 tarihinde kaynağından . 
5. ^ ^{a b c d e} . Shot. 16 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
6. ^ "Index entry". FreeBMD. ONS. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Ağustos 2016. 
7. ^ Gerolstein (25 Mayıs 2018). . Kurt of Gerolstein. 9 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
8. ^ ^{a b c d e f g h i j k} Sutherland, John (2012). Lives of the Novelists: A History of Fiction in 294 Lives. Yale University Press. s. 122. ISBN . 
9. ^ Teri Duerr (Yaz 2013). . Mystery Scene. 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
10. ^ Edgar Wallace: the Biography of a Phenomenon. Margaret Wallace. Limited (İngilizce). University of Michigan. 1939. s. 169.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor ()
11. ^ Pringle, David (1987). Imaginary People: A Who's Who of Modern Fictional Characters. Londra: Grafton Books. s. 401. ISBN . 
12. ^ Adrian (11 Şubat 1997). "Obituary: Penny Wallace". Jack Adrian. The Independent. 20 Ekim 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
13. ^ . Crime Time. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
14. ^ Dixon (1998), p. 79
15. ^ Dixon, Wheeler W. (1998). The Transparency of Spectacle: Meditations on the Moving Image. SUNY Press. s. 72. ISBN . 
16. ^ ^{a b} Fowler (24 Ekim 2011). "Invisible Ink: No 99 – Edgar Wallace". Christopher Fowler. The Independent. 18 Aralık 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
17. ^ . Time. 31 Ağustos 1931. 15 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
18. ^ . Archaeology in Marlow. 14 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2015. 
19. ^ Pace (21 Şubat 1994). "Margaret Lane, 86, British Writer on Beatrix Potter and the Brontes". The New York Times. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
20. ^ Lane, Margaret (1938). Edgar Wallace: The Biography of a Phenomenon (Limited ed.). University of Michigan.
21. ^ ^{a b c} Dixon (1998) pp. 74–81
22. ^ Dixon (1998) pp. 74–79
23. ^ The Popular Press Companion to Popular Literature, Victor E. Neuburg, Popular Press, 1983, p196
24. ^ Dixon (1998) pp. 73–79
25. ^ Dixon (1998) p. 87
26. ^ Blood on the Stage, 1925–1950: Milestone Plays of Crime, Mystery, and Detection, "Edgar Wallace", (2010) by Amnon Kabatchnik, Scarecrow Press, p15
27. ^ Hartnoll, Phyllis, (Ed.) (1985) [1983]. The Oxford Companion to the Theatre. Oxford: Oxford University Press. s. 876. 
28. ^ ""Introduction, Planetoid 127". Fantastic Stories of Imagination". Sam Moskowitz. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
29. ^ . The Encyclopedia of Science Fiction. 21 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
30. ^ (PDF). 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
31. ^ Wallace, Edgar. My Hollywood Diary. London: Hutchinson, 1932, p. 192.
32. ^ Wallace (1932) p. 202
33. ^ Hankin, Mike. Ray Harryhausen – The Master of the Majicks, Vol. 1: Beginnings and Endings. Los Angeles, CA: Archive Editions, 2013.

Daha fazla okuma için

• Clark, Neil Kurgudan Daha Yabancı: King Kong'u Yaratan Adam Edgar Wallace'ın Hayatı, (The History Press, Ekim 2014 (İngiltere), Şubat 2015 (ABD))
• Cox, JR "Edgar Wallace", İngiliz Gizem Yazarları, 1860–1919, ed. B. Benstock, B. ve Staley, TF (1988)
• Curtis, Robert Edgar Wallace Her Yönde (John Long, 1932)
• Hankin, Mike Ray Harryhausen – Majick'lerin Ustası, Cilt 1: Başlangıçlar ve Bitişler (Archive Editions, LLC, 2013). Edgar Wallace'ın Kong senaryosunun ilk taslağını içerir.
• Kabatchnik, Ammon "Edgar Wallace" in Stage on Blood, 1925–1950: Milestone Plays of Crime, Mystery and Detection (Scarecrow Press, 2010) s. 7-16
• Lane, Margaret Edgar Wallace, Bir Fenomenin Biyografisi (William Heinemann, Ekim 1938). 1965 yılında gözden geçirilmiş ve yeniden basılmıştır. Kısaltılmış bir versiyon Reader's Digest, Vol. 34, No. 205, Mayıs 1939.
• Lofts, WOG ve Adley, D. Edgar Wallace'ın İngiliz Bibliyografyası (1969)
• Nolan, JE "Edgar Wallace" in Review Films, 18 (1967), 71–85
• Wallace, E. People: Kısa Bir Otobiyografi (1926)
• Wallace, E Benim Hollywood Günlüğüm (1932)
• Wallace, Ethel V. Edgar Wallace tarafından Karısı (Hutchinson, 1932)

Dış bağlantılar

• 1969 yılında kızı Penelope Wallace tarafından kurulan Edgar Wallace Derneği 29 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• IMDb'de Edgar Wallace
• IMDb'de Mixer (1992 TV series)/ Edgar Wallace
• British Film Institute'ne bağlı Screenonline'da Edgar Wallace
• Edgar Wallace'ın doğduğu ev 27 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
• Kongre Kütüphanesi'nde Edgar Wallace, 252 katalog kaydı