Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Forza Italia (FI ; "İleri İtalya" veya "Haydi İleri İtalya",), İtalya'da liberal-muhafazakar,Hristiyan-demokratik,liberalsosyal demokratik ve popülist eğilimleri olan merkez sağ . Lideri, dört kez İtalya Başbakanı olan Silvio Berlusconi idi.
Parti, Aralık 1993'te kuruldu ve kısa bir süre sonra Mart 1994'te katıldığı ilk kazandı. Özgürlükler Kutbu / İyi Hükûmet Kutbu, Özgürlükler Kutbu ve Özgürlükler Evi koalisyonlarının ana ortağıydı. Varlığı boyunca parti, liderinin kişisel imajına ve karizmasına güçlü bir güven duymasıyla -ve medya kampanyalarının özellikle televizyon aracılığıyla ustaca kullanılması ile - karakterize edildi - bu nedenle bir "kişilik partisi" veya Berlusconi'nin "şahsi partisi" olarak anıldı. Partinin örgütü ve ideolojisi büyük ölçüde liderine bağlıydı. Seçmenlere hitap etmesi ideolojisi veya programından çok Berlusconi'nin kişiliğine dayanıyordu.
Kasım 2008'de, başkanlık ettiği partinin ulusal konseyi, Forza Italia'yı, Berlusconi'nin resmi kuruluşu Mart 2009'da gerçekleştirilen yeni siyasi aracı olan Özgürlük Halkı (PdL) ile birleştirmek için oy kullandı.
Tarihi
Kuruluşu (1993–1994)
Forza Italia, Antonio Martino, , Antonio Tajani, , ve ile birlikte İtalya'daki dört ana özel televizyon kanalının sahibi ve başarılı bir iş insanı olan Silvio Berlusconi tarafından 1993 yılında kuruldu.
İtalya, Tangentopoli olarak bilinen bir dizi yolsuzluk skandalı ve ardından Mani pulite adlı polis soruşturmasıyla sarsıldı. Bu, 1947'den itibaren İtalya'yı yöneten beş partinin sözde sonuna kadar ortadan kaybolmasına yol açtı: , PSI, , ve (1983'ten 1991'e kadar adında başarılı bir beş partili koalisyon kurdular ve ardından 1991'den 1994'e kadar PRI olmadan yönetildiler).
Forza Italia'nın amacı, özellikle (İtalyan Komünist Partisi'nin doğrudan mirasçıları) başarabilseydi, "kafası karışmış, siyasi öksüzler ve temsil edilmeme riskiyle karşı karşıya olan" ılımlı seçmenleri (Berlusconi'nin tanımladığı gibi) çekmekti. Bir sonraki seçimi kazandı ve 1947'den beri ilk kez hükûmete girdi.
Forza Italia'nın kurulması finans, personel ve lojistik açısından Berlusconi'nin Fininvest şirketi tarafından desteklendi: Reklam şubesi Publitalia '80 (Dell'Utri tarafından yönetiliyor), FI adaylarının seçimini, pazarlama ağını organize etti yeni partinin "pazar potansiyelini" araştıran kamuoyu araştırma merkezi Diakron'da görev yaptı ve Fininvest yan kuruluşu Programma Italia'nın finansal aracıları Forza Italia kulüplerinin kurulmasını teşvik etti. Yeni partinin kampanyası büyük ölçüde Fininvest'in TV kanallarına ve PR kaynaklarına bağlıydı. Bu, Forza Italia'nın "sanal", "plastik" veya "işletme şirketi partisi" gibi etiketler kazanmasına yol açtı. Siyaset bilimci Emanuela Poli, 2001 yılında parti üzerine yaptığı araştırmada, Forza Italia'yı "Fininvest'in siyasi pazardaki çeşitliliği" olarak nitelendirdi. Forza Italia vakası, daha önce hiç olmadığı kadar büyük bir siyasi parti tarafından bir ticari şirket tarafından başlatılmamıştı. Ancak yavaş yavaş kitlesel üyeli bir organizasyona dönüştü. İlk parti kongresinin yapılmasına kadar dört yıl geçti. FI, farklı bölgelerdeki temsilini genişletmek için, çoğunlukla yeni partiye sığınan DC ve PSI olmak üzere "eski" partilerin yerleşik politikacılarını içine aldı ve yerel müşterilerini de yanlarında getirdi.
FI'nin siyasi programı, o zamanlar Milano'nun özel Bocconi Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü ve ara sıra Fininvest'in işbirlikçisi olan Giuliano Urbani'nin 1993 sonlarında yazdığı "İyi Hükümet Arayışında " (Alla ricerca del buongoverno) manifestosundan güçlü bir şekilde etkilendi. Yolsuzluğu, siyasi partilerin hakimiyetini ve komünizmin kalıntılarını İtalya'nın hastalıkları olarak suçlarken, çözüm olarak piyasa ekonomisini, sivil toplum iddiasını ve daha verimli siyaseti savundu. Birkaç ay içinde Forza Italia, doğru bir iletişim stratejisi ve Mediaset TV kanalları tarafından yayınlanan seçim noktalarında büyük bir fikir birliğine vararak önde gelen İtalyan partilerinden biri oldu.
İktidarda kısa bir dönem (1994-1995)
Forza Italia, kuruluşundan birkaç ay sonra, Lega Nord, , ve oluşan Pole of Freedoms / Pole of Good Government adlı siyasi koalisyonun başkanı olarak sonra ulusal iktidara geldi.
Silvio Berlusconi, en önemli kabine görevlerinin Forza Italia üyeleri tarafından üstlenildiği bir hükûmette Mayıs 1994'te İtalya Başbakanı olarak yemin etti: Antonio Martino Dışişleri Bakanı, Savunma Bakanı, Adalet Bakanı ve Giulio Tremonti (o sırada bağımsız bir Parlamento üyesi) Maliye Bakanı idi.
Haziran ayında yapılan 1994 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde Forza Italia, 27 milletvekilini seçerek oyların %30.6'sı ile ulusal olarak birinci oldu. Parti, Avrupa Parlamentosundaki mevcut bir gruba katılmadı, bunun yerine tamamen Forza Italia milletvekillerinden oluşan yeni Forza Europa grubunu kurdu.
Berlusconi liderliğindeki ilk hükûmetin ömrü kısa oldu ve Aralık ayında Lega Nord, emeklilik reformu konusundaki anlaşmazlıklar ve Berlusconi için ilk avviso di garanzia (bir soruşturmanın ön bildirimi) Milan savcıları tarafından kabul edildikten sonra koalisyondan ayrıldığında hükûmet düştü. Forza İtalya'nın liderinin yerini, yönetimin Hazine Bakanı olan bağımsız bir politikacı olan Lamberto Dini aldı. Forza Italia'nın hiçbir üyesi yeni hükûmete katılmadı ve parti lideri muhalefete düşürüldü. Ancak parti, hem Kuzey'de (Piedmont, Lombardiya ve Veneto'da kazanan) hem de Güney'de (Campania, Apulia ve Calabria) 1995 İtalyan bölge seçimlerinde önemli başarılar elde etti.
Beş yıllık muhalefet (1996–2001)
1996'da Forza Italia liderliğindeki Özgürlükler Kutbu koalisyonu o yılki genel seçimleri kaybetti ve Berlusconi'nin "çöl geçişi" olarak adlandırdığı süreç başladı; bu, böylesine genç ve yapılandırılmamış bir parti için ölümcül olabilirdi. Parti, 1996 ile 2001 yılları arasında Forza Italia'nın ulusal koordinatörü olarak görev yapan eski bir Hristiyan Demokrat olan Claudio Scajola yönetimindeki teşkilatını 1996-1998 yılları arasında güçlendirmeye başladı.
Aralık 1999'da Forza Italia, Avrupa Parlamentosu'nda Forza Italia'nın parti lideri Antonio Tajani'nin Başkan Yardımcısı olduğu Avrupa Halk Partisi'ne tam üye oldu. Aynı yıl, parti 1999 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde iyi bir oy aldı (oyların %25,2'si).
2000 İtalyan bölgesel seçimlerinde, Lega Nord'un desteğiyle, Özgürlükler Kutbu on beş bölgeden sekizini kazandı (Campania hariç tümü en kalabalık olanları) ve Forza Italia'nın üç üyesi yeniden seçildi. Piedmont (Enzo Ghigo), Lombardy Roberto Formigoni) ve Veneto (Giancarlo Galan) Bölge başkanları ile birlikte Ligurya (Sandro Biasotti), Apulia (Raffaele Fitto) ve Calabria'da (Giuseppe Chiaravalloti) ilk kez seçilen üç kişi daha.
Parti, 2001 genel seçimlerinde yeniden iktidara geldi ve Giorgio La Malfa'nın küçük İtalyan Cumhuriyetçi Partisi ile, Özgürlükler Evi (CdL) adlı ve esas olarak Ulusal İttifak, Lega Nord, Hristiyan Demokratik Merkez ve Birleşik Hristiyan Demokratlar'dan oluşan yeni bir koalisyonda oyların %29.4'ünü aldı (son iki parti, 2002 yılında Hristiyan ve Merkez Demokratlar Birliği, UDC'yi oluşturmak için birleşti).
Hükümette beş yıl (2001–2006)
Haziran 2001'de, Mayıs seçimlerindeki büyük başarıdan sonra, Silvio Berlusconi, İtalyan cumhuriyeti tarihindeki en uzun süre hizmet veren kabine olan İtalyan hükûmetinin başına döndü. Yine tüm önemli bakanlık görevleri Forza Italia üyelerine verildi: İçişleri (Claudio Scajola 2001–2002, Giuseppe Pisanu 2002–2006), Savunma (Antonio Martino 2001–2006), Finans (Giulio Tremonti, 2001–2004 ve 2005–2006), Endüstri (Antonio Marzano 2001–2005, Claudio Scajola 2005–2006) ve Dış İlişkiler (Franco Frattini, 2002–2004). Ek olarak, Ulusal İttifak lideri Gianfranco Fini, 2004-2006 yılları arasında Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı olarak atanırken, Lega Nord'un üst düzey figürü Roberto Castelli, 2001-2006 yılları arasında Adalet Bakanı olarak atandı.
2004 Avrupa seçimlerinde Forza Italia, oyların %20.1'ini alarak ve 16 milletvekili geri dönerek ülke çapında ikinci oldu.
Ulusal ofiste, hükûmetin popülaritesi yıldan yıla istikrarlı bir şekilde azalmaya devam etti. Nisan 2005'teki bölgesel seçimler, Lombardiya ve Veneto gibi kuzey bölgelerinde ve Sicilya'nın kalesi olan Güney'de bir yerlerde güçlü kalan parti için ciddi bir darbe oldu. Bu hayal kırıklığı yaratan seçim performansının ardından, Hristiyan Birliği ve Merkez Demokratlar liderlerinin ısrarı nedeniyle kabine yeniden düzenlendi ve Berlusconi üçüncü kabinesini kurdu.
Berlusconi hükûmeti, görevde bulunduğu beş yıl boyunca bir dizi reformu kabul etti: emeklilik sistemi reformu, işgücü piyasası reformu, yargı reformu ve anayasa reformu - ikincisi Haziran 2006'da yapılan referandumla reddedildi. Dış politikada ülkenin konumunu ABD'ye daha yakın bir konuma kaydırırken, ekonomi politikasında 2001 seçim kampanyası boyunca açıkça vadettiği vergi indirimlerini gerçekleştiremedi.
Özgürlük Halkına Doğru (2006–2009)
2006 genel seçimlerinde parti, "Berlusconi Başkan" (Berlusconi Presidente) ifadesiyle biraz farklı bir logo ile hazır bulundu. Logosunda "Başkan" kelimesini kullanan tek partiydi. FI, Temsilciler Meclisi seçiminde, koltukları ilk-geçmiş esasına göre tartışılan ve sol olan (Trentino-Alto Adige) hesaba katılmadan, Senato için % 23.7 ve 137 sandalye aldı. Berlusconi liderliğindeki görevdeki hükûmet, Romano Prodi'yi Başbakan olarak geri döndüren ve Forza Italia ve Özgürlükler Evi müttefiklerini muhalefete düşüren Birlik koalisyonuna az farkla yenildi.
31 Temmuz 2007'de Berlusconi'nin himayesinde yer alan ve muhtemel halefi Michela Vittoria Brambilla, görünüşe göre Berlusconi'nin desteğiyle "Özgürlük Partisi"nin (Partito della Libertà) adını ve logosunu kaydettirdi. 18 Kasım'da Forza Italia, Romano Prodi'nin ikinci hükümetine karşı 7 milyondan fazla İtalyan'ın ( Umberto Bossi dahil) imzalarını toplayarak cumhurbaşkanı Giorgio Napolitano'dan yeni bir seçim çağrısı yapmasını istemesinin ardından, Berlusconi Forza Italia kısa süre sonra birleşecek veya Özgürlük Halkı (PdL) partisine dönüşecekti.
24 Ocak 2008'de Prodi II Kabinesinin ani düşüşünden, Birlik koalisyonunun dağılmasının ve ardından gelen siyasi krizin yeni bir genel seçime giden yolu açmasından sonra, Berlusconi 25 Ocak'ta Forza Italia'nın muhtemelen sonuna itiraz edeceğini ima etti. seçim ve yeni parti bu seçimden sonra resmi olarak kurulmuş olacaktı. Gianfranco Fini ile uzlaşma ortamında Berlusconi, yeni partinin diğer partilerin katılımını görebileceğini de belirtti. Son olarak, 8 Şubat'ta Berlusconi ve Fini, Lega Nord ile ittifak halinde olan "Özgürlük Halkı" bayrağı altında ortak bir liste oluşturmayı kabul etti.2008 genel seçimlerinde PdL, Lega Nord (%8.3) ile yapılan ittifak sayesinde %37.4 oy aldı ve her iki mecliste de çoğunluk kazandı. Berlusconi seçimlerden kısa bir süre sonra dördüncü hükûmeti kurdu.
Alfredo Biondi'nin başkanlık ettiği ve Berlusconi'nin katıldığı partinin ulusal konseyi 21 Kasım 2008'de Forza Italia'nın resmi kuruluşu 27 Mart 2009'da gerçekleşen Özgürlük Halkı (PdL) olarak tasfiye edilmesine resmen karar verdi.
Canlanma (2013)
Haziran 2013'te Berlusconi, Forza Italia'nın yeniden canlanacağını ve Özgürlük Halkı'nın merkez-sağ koalisyona dönüşeceğini duyurdu. Modern Forza Italia 18 Eylül 2013'te lanse edildi ve PdL 16 Kasım 2013 tarihinde yeni partiye dahil edildi.
İdeoloji
Forza Italia, esas olarak eski Hristiyan Demokratlar, eski Liberaller ve eski Sosyalistler tarafından oluşturulan merkez sağ partiydi. Partinin ideolojisi özgürlükçülükten sosyal demokrasiye (İtalya'da genellikle " liberal sosyalizm " olarak anılır), Katolik sosyal öğreti ve sosyal piyasa ekonomisinin unsurlarını içeren bir çeşitlilik gösteriyordu. Parti, Avrupa Halk Partisi'nin (EPP) bir üyesiydi ve kendisini yenileme ve modernizasyon partisi olarak sundu. Forza Italia'nın temel değerleri "özgürlük" ve "bireyin merkeziliği" idi. Karşılaştırmalı bir perspektiften Forza Italia'nın ideolojisi liberal muhafazakar (veya muhafazakar liberal), ulusal muhafazakar ve liberal olarak nitelendirildi.
İç yapı
PdL ile birleştirilmeden önce Forza Italia'nın bir başkanı (şu anda Silvio Berlusconi), iki başkan yardımcısı (Giulio Tremonti ve Roberto Formigoni), bir başkanlık komitesi (Claudio Scajola başkanlığında) ve ulusal bir hayır konseyi (Alfredo Biondi başkanlığında) vardı.
Başkan partinin lideriydi, ancak birçok Avrupa partisindeki genel sekretere benzer şekilde, iç organizasyon ve günlük siyasi faaliyetlerden ulusal bir koordinatör sorumluydu. Dahası, partinin İtalya'nın her yerinde tematik departmanları ve bölgesel, il veya büyükşehir koordinasyon kurullarının yanı sıra birçok bağlı kulüp (Club Azzurro) vardı.
FI, partiyi kendi özel çıkarlarını ilerletmek için kuran Berlusconi üzerinde yoğunlaştığı için, işletme şirketi partisinin prototip bir örneği olarak kabul edilir.
Parti içinde örgütlenme konusunda uzun bir tartışma yaşandı. Orijinal fikir, İtalyan geleneksel, bürokratik ve kendine gönderme yapan parti makinelerinden farklı olması amaçlanan "hafif parti" (partito leggero) idi. Bu, partinin ilk kurucularının, özellikle Marcello Dell'Utri ve Antonio Martino'nun çizgisiydi. Ancak Claudio Scajola ve eski Hristiyan Demokratların çoğu, mümkün olduğunca çok insanı katılmaya ve daha meslektaş, katılımcı ve demokratik bir karar alma sürecine sahip olmak için daha kılcal tabanlı bir örgütü destekledi.
1999'da yapılan bir çalışmada, siyaset bilimciler Jonathan Hopkin ve Caterina Paolucci, partinin örgütsel modelini bir ticari firmanın modeline benzeterek, "seçim zamanında kısa vadeli desteği seferber etme temel işlevi olan hafif bir örgütlenme" olarak tanımladılar. Diğer birçok yazar bu karşılaştırmayı benimsedi, ve Berlusconi'yi "politik girişimci" olarak etiketledi.
Popüler destek
Genel olarak FI (Temsilciler Meclisi) ve 1994 yılından bu yana Avrupa Parlamentosu seçimlerinin seçim sonuçları aşağıdaki tabloda gösterilmektedir.
Grafikler teknik sorunlar nedeniyle geçici olarak kullanılamıyor. (T334940) |
İtalya'nın en kalabalık 10 bölgesindeki Forza Italia'nın seçim sonuçları aşağıdaki tabloda gösterilmektedir.
| 1994 genel | 1995 bölgesel | 1996 genel | 1999 Avrupa | 2000 bölgesel | 2001 genel | 2004 Avrupa | 2005 bölgesel | 2006 genel | |
| Piedmont | 26.5 | 26.7 | 21.7 | 28.8 | 30.8 | 32.0 | 22.2 | 22.4 | 23.5 |
| Lombardiya | 26.0 | 29.2 | 23.6 | 30.5 | 33.9 | 32.3 | 25.7 | 26.0 | 27.1 |
| Veneto | 23.7 | 24.0 | 17.1 | 26.0 | 30.4 | 32.0 | 24.6 | 22.7 | 24.5 |
| Emilia-Romagna | 16.5 | 18.2 | 15.1 | 20.4 | 21.2 | 23.8 | 19.8 | 18.2 | 18.6 |
| Toskana | 16.4 | 19.1 | 14.3 | 19.5 | 20.3 | 21.7 | 17.8 | 17.2 | 16.9 |
| Lazio | 20.5 | 18.9 | 16.1 | 20.6 | 21.5 | 26.4 | 17.5 | 15.4 | 21.4 |
| Campania | 19.9 | 18.9 | 23.4 | 25.2 | 20.9 | 33.8 | 19.5 | 11.9 | 27.2 |
| Apulia | 20.7 | 24.6 | 28.0 | 28.7 | 30.1 | 20.4 | 26,8 | 27.3 | |
| Calabria | 19.0 | 19.7 | 18.3 | 21.4 | 18.3 | 25.7 | 13.0 | 10.0 | 20.7 |
| Sicilya | 33.6 | 17.1 (1996) | 32.2 | 26.8 | 25.1 (2001) | 36.7 | 21.5 | 19.2 (2006) | 29.1 |
Seçim sonuçları
İtalyan Parlamentosu
| Temsilciler Meclisi | |||||
| Seçim yılı | Oylar | % | Koltuklar | +/− | Önder |
|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | 8.138.781 (1.) | 21.0 | 113 / 630 | ||
| 1996 | 7.712.149 (2.) | 20.6 | 122 / 630 |  9 | |
| 2001 | 10.923.431 (1.) | 29.4 | 178 / 630 | 56 | |
| 2006 | 9.045.384 (2.) | 23.6 | 140 / 630 |  38 | |
| Cumhuriyet Senatosu | |||||
| Seçim yılı | Oylar | % | Koltuklar | +/− | Önder |
|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | PdL / PBG ile | - | 36 / 315 | ||
| 1996 | PpL ile | - | 48 / 315 | 12 | |
| 2001 | CdL ile | - | 82 / 315 | 34 | |
| 2006 | 9.048.976 (2.) | 23.7 | 79 / 315 | 3 | |
Avrupa Parlementosu
| Avrupa Parlementosu | |||||
| Seçim yılı | Oylar | % | Koltuklar | +/− | Önder |
|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | 10.809.139 (1.) | 30.6 | 27 / 87 | ||
| 1999 | 7.913.948 (1.) | 25.2 | 22 / 87 | 5 | |
| 2004 | 6.806.245 (2.) | 20.9 | 16 / 78 | 6 | |
Liderlik
- Başkan: Silvio Berlusconi (1994–2009)
- Başkan Yardımcısı: Giulio Tremonti (2004–2009), Roberto Formigoni (2008–2009)
- Sözcü: Antonio Tajani (1994–1996), Paolo Bonaiuti (1996–2001), Sandro Bondi (2001–2004), Elisabetta Gardini (2004–2008), Daniele Capezzone (2008–2009)
- Başkanlık Komitesi Başkanı: Claudio Scajola (2004–2009)
- Başkanlık Komitesi Başkan Yardımcısı: Carlo Vizzini (2005–2009)
- Ulusal Konsey Başkanı: Alfredo Biondi (2004–2009)
- Koordinatör: Domenico Mennitti (1994), Luigi Caligaris (1994), Cesare Previti (1994–1996), Claudio Scajola (1996–2001), Roberto Antonione (2001–2003), Claudio Scajola (2003), Sandro Bondi (2003–2008)), Denis Verdini (2008–2009)
- Koordinatör Yardımcısı: Giuliano Urbani / Mario Valducci (1995–1996), Fabrizio Cicchitto (2003–2009), Gianfranco Micciché (2004–2009), Renato Brunetta (2007–2009), Gian Carlo Abelli (2008–2009)
- Sayman: Mario Valducci (1994–1995), Domenico Lo Jucco (1995–1997), Giovanni Dell'Elce (1997–2003), Rocco Crimi (2003–2009)
- Temsilciler Meclisinde Parti Lideri: Raffaele Della Valle (1994), Vittorio Dotti (1994–1996), Giuseppe Pisanu (1996–2001), Elio Vito (2001–2008), Fabrizio Cicchitto (PdL grubunun lideri, 2008 –2009)
- Senato'daki Parti Lideri: Enrico La Loggia (1994–2001), Renato Schifani (2001–2008), Gaetano Quagliariello (PdL grubunun başkan yardımcısı, 2008–2009)
- Avrupa Parlamentosunda Parti Lideri: Giancarlo Ligabue (1994–1997), Claudio Azzolini (1997–1999), Antonio Tajani (1999–2009)
Bibliyografya
- Ruzza, Carlo; Fella, Stefano (2009), "Forza Italia", Ruzza, Carlo; Fella, Stefano (Ed.), Re-inventing the Italian right: territorial politics, populism and 'post-fascism', London New York: Routledge, ss. 104-140, ISBN .
- Hopkin, Jonathan (2004). "Forza Italia after ten years". Italian Politics. 20: 83-99. doi:10.3167/ip.2004.200106. JSTOR 43039789.
- McDonnell, Duncan (April 2013). "Silvio Berlusconi's Personal Parties: From Forza Italia to the Popolo Della Libertà". . 61 (S1): 217-233. doi:10.1111/j.1467-9248.2012.01007.x.
- Paolucci, Caterina (August 2006). "The nature of Forza Italia and the Italian transition". Journal of Southern Europe and the Balkans. 8 (2): 163-178. doi:10.1080/14613190600787260.
- Poli, Emanuela (2001). Forza Italia: Strutture, leadership e radicamento territoriale. Bologna: Il Mulino.
- Raniolo, Francesco (December 2006). "Forza Italia: a leader with a party". South European Society and Politics. 11 (3–4): 439-455. doi:10.1080/13608740600856470.
Notlar
- ^ İsim genellikle diğer dillere çevrilmez: forza, forzare için ikinci tekil şahıs zorunluluğudur, bu durumda "zorlamak" veya "basmak" anlamına gelir ve bu nedenle "İleri, İtalya", "Hadi, İtalya" veya "Git, İtalya!" anlamına gelir. Forza Italia! Bir spor sloganı olarak kullanıldı ve aynı zamanda 'nde Hristiyan Demokrasi sloganıydı (bkz. Giovanni Baccarin, "Che fine ha fatto la DC?", Gregoriana, Padova 2000).
- ^ Forza Italia bir liste sunamadı.
- ^ Forza Italia (% 17,8) ve "La Puglia prima di tutto" nun (% 9,0) birleşik sonucu, FI bölge liderinin kişisel listesi .
Kaynakça
- ^ . Parties and Elections in Europe. 31 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2018.
- ^ CliffsNotes AP European History with CD-ROM. John Wiley & Sons. 4 Ekim 2010. ss. 231-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ International Encyclopedia of Political Science. SAGE Publications. 7 Eylül 2011. ss. 1796-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Springer. 2011. s. 63. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ Political Handbook of the World 2015. SAGE Publications. 24 Mart 2015. ss. 3066-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ Routledge Handbook of European Elections. Routledge. 14 Ağustos 2015. ss. 115-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ The New Italian Republic: From the Fall of the Berlin Wall to Berlusconi. Routledge. 1 Kasım 2002. ss. 135-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ Political Parties and Electoral Change: Party Responses to Electoral Markets. SAGE Publications. 9 Haziran 2004. ss. 144-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ Italy: From the 1st to the 2nd Republic. Routledge. 7 Mart 2013. ss. 44-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ The Handbook of Electoral System Choice. Palgrave Macmillan UK. 5 Ocak 2016. ss. 244-. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ Re-inventing the Italian Right. 2009. s. 128.
- ^ Berlusconism and Italy: A Historical Interpretation. Palgrave Macmillan. 2014. s. 169.
- ^ Politics and Society in Western Europe. SAGE. 1999. s. 108. ISBN . 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
- ^ a b c Chiara Moroni, Da Forza Italia al Popolo della Libertà, Carocci, Rome 2008
- ^ Political Institutions of Italy. Oxford University Press. 12 Mayıs 2007. s. 39. ISBN . 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.
- ^ Negotiating Change: Approaches to and the Distributional Implications of Social Welfare and Economic Reform. Stanford University. 2011. s. 132. STANFORD:RW793BX2256. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
- ^ Maurizio Cotta; Luca Verzichelli (12 Mayıs 2007). Political Institutions of Italy. Oxford University Press. s. 39. ISBN . 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Ağustos 2012.
- ^ Carol Diane St Louis (2011). Negotiating Change: Approaches to and the Distributional Implications of Social Welfare and Economic Reform. Stanford University. s. 132. STANFORD:RW793BX2256. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
- ^ a b c Oreste Massari, I partiti politici nelle democrazie contempoiranee, Laterza, Rome-Bari 2004
- ^ TV Political Advertising in Italy: When Politicians Are Afraid. SAGE. 2006. s. 251.
- ^ Seisselberg (1996). "Conditions of success and political problems of a 'media‐mediated personality‐party': The case of Forza Italia". West European Politics. 19 (4): 715-743. doi:10.1080/01402389608425162.
- ^ Silvio Berlusconi: Television, Power and Patrimony. Verso. 2005. s. 86.
- ^ Il partito personale. Laterza. 2000.
- ^ McDonnell (2013). "Silvio Berlusconi's Personal Parties".
- ^ Italy. Palgrave Macmillan. 2012. s. 88.
- ^ The Many Faces of Populism in Italy: The Northern League and Berlusconism. Emerald Group. 2014. ss. 42-43.
- ^ . Corriere della Sera. 22 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2010.
- ^ Forza Italia after Ten Years. 2005. s. 87.
- ^ Re-inventing the Italian Right. 2009. s. 107.
- ^ Newly governing parties in Italy: Comparing the PDS/DS, Lega Nord and Forza Italia. Routledge. 2008. s. 57.
- ^ Forza Italia: The Overwhelming Success and the Consequent Problems of a Virtual Party. Westview. 1996. ss. 37-55.
- ^ Diamanti (Bahar 2004). "Dal partito di plastica alla Repubblica fondata sui media". Comunicazione Politica. 5 (1): 51-64.
- ^ Diamanti (1995). "Partiti, modelli". Politica ed Economia: Almanacco: 71-80.
- ^ a b Hopkin (May 1999). "The business firm model of party organisation: Cases from Spain and Italy". European Journal of Political Research. 35 (3): 307-339. doi:10.1111/1475-6765.00451.
- ^ Forza Italia after Ten Years. 2005. s. 84.
- ^ Forza Italia: strutture, leadership e radicamento territoriale. Il Mulino. 2001. s. 41.
- ^ Forza Italia: The new politics and old values of a changing Italy. Routledge. 1996. s. 138.
- ^ (İngilizce). 49. 2016. ss. 117-130 (abstract). ISSN 2071-8160. OCLC 8207495904. 5 Aralık 2022 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ The Federal Future of Europe: From the European Community to the European Union. University of Michigan Press. 2000. s. 320. ISBN . 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
- ^ At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Springer. 28 Haziran 2011. s. 359–. ISBN . 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ağustos 2012.
- ^ [1] 20 Kasım 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ^ . Corriere della Sera. 24 Aralık 2009. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2010.
- ^ . Corriere della Sera. 24 Aralık 2009. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2010.
- ^ . La Stampa. 8 Şubat 2008. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2010.
- ^ . Il Sole 24 Ore. 28 Haziran 2013. 23 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013.
- ^ . International Business Times. 18 Eylül 2013. 23 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2018.
- ^ . Reuters. 16 Kasım 2013. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2013.
- ^ (PDF). 7 Şubat 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ Ruzza; Fella (2009). Re-inventing the Italian Right. s. 128.
- ^ de Boissieu, Laurent (17 Şubat 2007). . Europe Politique. 27 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2014.
- ^ European politics 15 Ağustos 2007 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi
- ^ . Webcitation. 18 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013.
- ^ The Italian Party System: The Effective Magnitude of an Earthquake. Greenwood. 1998. s. 104. ISBN .
- ^ Representative Government in Modern Europe. Bosten: McGraw Hill. 2001. ISBN .
- ^ Hopkin (1999). "The business firm model of party organisation: Cases from Spain and Italy". European Journal of Political Research. 35 (3): 307-339. doi:10.1023/A:1006903925012.
- ^ Raniolo (2006). "Forza Italia: A Leader with a Party". South European Society and Politics. 11 (3–4): 439-455. doi:10.1080/13608740600856470.
- ^ "Silvio's Party". Leadership and Uncertainty Management in Politics: Leaders, Followers and Constraints in Western Democracies (İngilizce). Palgrave Macmillan UK. 11 Ağustos 2015. ss. 93-110. ISBN .
- ^ McDonnell (2013). "Silvio Berlusconi's Personal Parties: From Forza Italia to the Popolo Della Libertà". Political Studies. 61 (1_suppl): 217-233. doi:10.1111/j.1467-9248.2012.01007.x.
- ^ The Rise of Entrepreneurial Parties in European Politics (İngilizce). Springer Nature. 2020. s. 3. doi:10.1007/978-3-030-41916-5. ISBN .
- ^ Party Transformations in European Democracies. State University of New York Press. 2012. s. 25.
- ^ Re-inventing the Italian Right. 2009. s. 122.
- ^ Nominating Candidates Under New Rules in Italy and Japan: You Cannot Bargain with Resources You Do Not Have. Springer. 2011. s. 63.
- ^ "Political parties". Comparative Politics. Third. Oxford University Press. 2014. s. 207.
- ^ The Many Faces of Populism in Italy: The Northern League and Berlusconism. Emerald Group. 2014. s. 44.
- ^ Machiavelli's Children: Leaders and Their Legacies in Italy and Japan. Cornell University Press. 2003. s. 322.
- ^ A Leader with a Party. Routledge. 2013. s. 106.
Dış bağlantılar
- Resmi internet sitesi 4 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Forza Italia FI Ileri Italya veya Haydi Ileri Italya Italya da liberal muhafazakar Hristiyan demokratik liberalsosyal demokratik ve populist egilimleri olan merkez sag Lideri dort kez Italya Basbakani olan Silvio Berlusconi idi Parti Aralik 1993 te kuruldu ve kisa bir sure sonra Mart 1994 te katildigi ilk kazandi Ozgurlukler Kutbu Iyi Hukumet Kutbu Ozgurlukler Kutbu ve Ozgurlukler Evi koalisyonlarinin ana ortagiydi Varligi boyunca parti liderinin kisisel imajina ve karizmasina guclu bir guven duymasiyla ve medya kampanyalarinin ozellikle televizyon araciligiyla ustaca kullanilmasi ile karakterize edildi bu nedenle bir kisilik partisi veya Berlusconi nin sahsi partisi olarak anildi Partinin orgutu ve ideolojisi buyuk olcude liderine bagliydi Secmenlere hitap etmesi ideolojisi veya programindan cok Berlusconi nin kisiligine dayaniyordu Kasim 2008 de baskanlik ettigi partinin ulusal konseyi Forza Italia yi Berlusconi nin resmi kurulusu Mart 2009 da gerceklestirilen yeni siyasi araci olan Ozgurluk Halki PdL ile birlestirmek icin oy kullandi TarihiKurulusu 1993 1994 Forza Italia Antonio Martino Antonio Tajani ve ile birlikte Italya daki dort ana ozel televizyon kanalinin sahibi ve basarili bir is insani olan Silvio Berlusconi tarafindan 1993 yilinda kuruldu Italya Tangentopoli olarak bilinen bir dizi yolsuzluk skandali ve ardindan Mani pulite adli polis sorusturmasiyla sarsildi Bu 1947 den itibaren Italya yi yoneten bes partinin sozde sonuna kadar ortadan kaybolmasina yol acti PSI ve 1983 ten 1991 e kadar adinda basarili bir bes partili koalisyon kurdular ve ardindan 1991 den 1994 e kadar PRI olmadan yonetildiler Forza Italia nin amaci ozellikle Italyan Komunist Partisi nin dogrudan mirascilari basarabilseydi kafasi karismis siyasi oksuzler ve temsil edilmeme riskiyle karsi karsiya olan ilimli secmenleri Berlusconi nin tanimladigi gibi cekmekti Bir sonraki secimi kazandi ve 1947 den beri ilk kez hukumete girdi Forza Italia nin kurulmasi finans personel ve lojistik acisindan Berlusconi nin Fininvest sirketi tarafindan desteklendi Reklam subesi Publitalia 80 Dell Utri tarafindan yonetiliyor FI adaylarinin secimini pazarlama agini organize etti yeni partinin pazar potansiyelini arastiran kamuoyu arastirma merkezi Diakron da gorev yapti ve Fininvest yan kurulusu Programma Italia nin finansal aracilari Forza Italia kuluplerinin kurulmasini tesvik etti Yeni partinin kampanyasi buyuk olcude Fininvest in TV kanallarina ve PR kaynaklarina bagliydi Bu Forza Italia nin sanal plastik veya isletme sirketi partisi gibi etiketler kazanmasina yol acti Siyaset bilimci Emanuela Poli 2001 yilinda parti uzerine yaptigi arastirmada Forza Italia yi Fininvest in siyasi pazardaki cesitliligi olarak nitelendirdi Forza Italia vakasi daha once hic olmadigi kadar buyuk bir siyasi parti tarafindan bir ticari sirket tarafindan baslatilmamisti Ancak yavas yavas kitlesel uyeli bir organizasyona donustu Ilk parti kongresinin yapilmasina kadar dort yil gecti FI farkli bolgelerdeki temsilini genisletmek icin cogunlukla yeni partiye siginan DC ve PSI olmak uzere eski partilerin yerlesik politikacilarini icine aldi ve yerel musterilerini de yanlarinda getirdi FI nin siyasi programi o zamanlar Milano nun ozel Bocconi Universitesi nde siyaset bilimi profesoru ve ara sira Fininvest in isbirlikcisi olan Giuliano Urbani nin 1993 sonlarinda yazdigi Iyi Hukumet Arayisinda Alla ricerca del buongoverno manifestosundan guclu bir sekilde etkilendi Yolsuzlugu siyasi partilerin hakimiyetini ve komunizmin kalintilarini Italya nin hastaliklari olarak suclarken cozum olarak piyasa ekonomisini sivil toplum iddiasini ve daha verimli siyaseti savundu Birkac ay icinde Forza Italia dogru bir iletisim stratejisi ve Mediaset TV kanallari tarafindan yayinlanan secim noktalarinda buyuk bir fikir birligine vararak onde gelen Italyan partilerinden biri oldu Iktidarda kisa bir donem 1994 1995 Forza Italia mitingi sirasinda Berlusconi Forza Italia kurulusundan birkac ay sonra Lega Nord ve olusan Pole of Freedoms Pole of Good Government adli siyasi koalisyonun baskani olarak sonra ulusal iktidara geldi Silvio Berlusconi en onemli kabine gorevlerinin Forza Italia uyeleri tarafindan ustlenildigi bir hukumette Mayis 1994 te Italya Basbakani olarak yemin etti Antonio Martino Disisleri Bakani Savunma Bakani Adalet Bakani ve Giulio Tremonti o sirada bagimsiz bir Parlamento uyesi Maliye Bakani idi Haziran ayinda yapilan 1994 Avrupa Parlamentosu secimlerinde Forza Italia 27 milletvekilini secerek oylarin 30 6 si ile ulusal olarak birinci oldu Parti Avrupa Parlamentosundaki mevcut bir gruba katilmadi bunun yerine tamamen Forza Italia milletvekillerinden olusan yeni Forza Europa grubunu kurdu Berlusconi liderligindeki ilk hukumetin omru kisa oldu ve Aralik ayinda Lega Nord emeklilik reformu konusundaki anlasmazliklar ve Berlusconi icin ilk avviso di garanzia bir sorusturmanin on bildirimi Milan savcilari tarafindan kabul edildikten sonra koalisyondan ayrildiginda hukumet dustu Forza Italya nin liderinin yerini yonetimin Hazine Bakani olan bagimsiz bir politikaci olan Lamberto Dini aldi Forza Italia nin hicbir uyesi yeni hukumete katilmadi ve parti lideri muhalefete dusuruldu Ancak parti hem Kuzey de Piedmont Lombardiya ve Veneto da kazanan hem de Guney de Campania Apulia ve Calabria 1995 Italyan bolge secimlerinde onemli basarilar elde etti Bes yillik muhalefet 1996 2001 1996 da Forza Italia liderligindeki Ozgurlukler Kutbu koalisyonu o yilki genel secimleri kaybetti ve Berlusconi nin col gecisi olarak adlandirdigi surec basladi bu boylesine genc ve yapilandirilmamis bir parti icin olumcul olabilirdi Parti 1996 ile 2001 yillari arasinda Forza Italia nin ulusal koordinatoru olarak gorev yapan eski bir Hristiyan Demokrat olan Claudio Scajola yonetimindeki teskilatini 1996 1998 yillari arasinda guclendirmeye basladi Aralik 1999 da Forza Italia Avrupa Parlamentosu nda Forza Italia nin parti lideri Antonio Tajani nin Baskan Yardimcisi oldugu Avrupa Halk Partisi ne tam uye oldu Ayni yil parti 1999 Avrupa Parlamentosu secimlerinde iyi bir oy aldi oylarin 25 2 si 2000 Italyan bolgesel secimlerinde Lega Nord un destegiyle Ozgurlukler Kutbu on bes bolgeden sekizini kazandi Campania haric tumu en kalabalik olanlari ve Forza Italia nin uc uyesi yeniden secildi Piedmont Enzo Ghigo Lombardy Roberto Formigoni ve Veneto Giancarlo Galan Bolge baskanlari ile birlikte Ligurya Sandro Biasotti Apulia Raffaele Fitto ve Calabria da Giuseppe Chiaravalloti ilk kez secilen uc kisi daha Parti 2001 genel secimlerinde yeniden iktidara geldi ve Giorgio La Malfa nin kucuk Italyan Cumhuriyetci Partisi ile Ozgurlukler Evi CdL adli ve esas olarak Ulusal Ittifak Lega Nord Hristiyan Demokratik Merkez ve Birlesik Hristiyan Demokratlar dan olusan yeni bir koalisyonda oylarin 29 4 unu aldi son iki parti 2002 yilinda Hristiyan ve Merkez Demokratlar Birligi UDC yi olusturmak icin birlesti Hukumette bes yil 2001 2006 Silvio Berlusconi 2005 yilinda ABD Baskani George W Bush ile birlikte Haziran 2001 de Mayis secimlerindeki buyuk basaridan sonra Silvio Berlusconi Italyan cumhuriyeti tarihindeki en uzun sure hizmet veren kabine olan Italyan hukumetinin basina dondu Yine tum onemli bakanlik gorevleri Forza Italia uyelerine verildi Icisleri Claudio Scajola 2001 2002 Giuseppe Pisanu 2002 2006 Savunma Antonio Martino 2001 2006 Finans Giulio Tremonti 2001 2004 ve 2005 2006 Endustri Antonio Marzano 2001 2005 Claudio Scajola 2005 2006 ve Dis Iliskiler Franco Frattini 2002 2004 Ek olarak Ulusal Ittifak lideri Gianfranco Fini 2004 2006 yillari arasinda Basbakan Yardimcisi ve Disisleri Bakani olarak atanirken Lega Nord un ust duzey figuru Roberto Castelli 2001 2006 yillari arasinda Adalet Bakani olarak atandi 2004 Avrupa secimlerinde Forza Italia oylarin 20 1 ini alarak ve 16 milletvekili geri donerek ulke capinda ikinci oldu Ulusal ofiste hukumetin popularitesi yildan yila istikrarli bir sekilde azalmaya devam etti Nisan 2005 teki bolgesel secimler Lombardiya ve Veneto gibi kuzey bolgelerinde ve Sicilya nin kalesi olan Guney de bir yerlerde guclu kalan parti icin ciddi bir darbe oldu Bu hayal kirikligi yaratan secim performansinin ardindan Hristiyan Birligi ve Merkez Demokratlar liderlerinin israri nedeniyle kabine yeniden duzenlendi ve Berlusconi ucuncu kabinesini kurdu Berlusconi hukumeti gorevde bulundugu bes yil boyunca bir dizi reformu kabul etti emeklilik sistemi reformu isgucu piyasasi reformu yargi reformu ve anayasa reformu ikincisi Haziran 2006 da yapilan referandumla reddedildi Dis politikada ulkenin konumunu ABD ye daha yakin bir konuma kaydirirken ekonomi politikasinda 2001 secim kampanyasi boyunca acikca vadettigi vergi indirimlerini gerceklestiremedi Ozgurluk Halkina Dogru 2006 2009 Berlusconi 2008 deki bir miting sirasinda 2006 genel secimlerinde parti Berlusconi Baskan Berlusconi Presidente ifadesiyle biraz farkli bir logo ile hazir bulundu Logosunda Baskan kelimesini kullanan tek partiydi FI Temsilciler Meclisi seciminde koltuklari ilk gecmis esasina gore tartisilan ve sol olan Trentino Alto Adige hesaba katilmadan Senato icin 23 7 ve 137 sandalye aldi Berlusconi liderligindeki gorevdeki hukumet Romano Prodi yi Basbakan olarak geri donduren ve Forza Italia ve Ozgurlukler Evi muttefiklerini muhalefete dusuren Birlik koalisyonuna az farkla yenildi 31 Temmuz 2007 de Berlusconi nin himayesinde yer alan ve muhtemel halefi Michela Vittoria Brambilla gorunuse gore Berlusconi nin destegiyle Ozgurluk Partisi nin Partito della Liberta adini ve logosunu kaydettirdi 18 Kasim da Forza Italia Romano Prodi nin ikinci hukumetine karsi 7 milyondan fazla Italyan in Umberto Bossi dahil imzalarini toplayarak cumhurbaskani Giorgio Napolitano dan yeni bir secim cagrisi yapmasini istemesinin ardindan Berlusconi Forza Italia kisa sure sonra birlesecek veya Ozgurluk Halki PdL partisine donusecekti 24 Ocak 2008 de Prodi II Kabinesinin ani dususunden Birlik koalisyonunun dagilmasinin ve ardindan gelen siyasi krizin yeni bir genel secime giden yolu acmasindan sonra Berlusconi 25 Ocak ta Forza Italia nin muhtemelen sonuna itiraz edecegini ima etti secim ve yeni parti bu secimden sonra resmi olarak kurulmus olacakti Gianfranco Fini ile uzlasma ortaminda Berlusconi yeni partinin diger partilerin katilimini gorebilecegini de belirtti Son olarak 8 Subat ta Berlusconi ve Fini Lega Nord ile ittifak halinde olan Ozgurluk Halki bayragi altinda ortak bir liste olusturmayi kabul etti 2008 genel secimlerinde PdL Lega Nord 8 3 ile yapilan ittifak sayesinde 37 4 oy aldi ve her iki mecliste de cogunluk kazandi Berlusconi secimlerden kisa bir sure sonra dorduncu hukumeti kurdu Alfredo Biondi nin baskanlik ettigi ve Berlusconi nin katildigi partinin ulusal konseyi 21 Kasim 2008 de Forza Italia nin resmi kurulusu 27 Mart 2009 da gerceklesen Ozgurluk Halki PdL olarak tasfiye edilmesine resmen karar verdi Canlanma 2013 Haziran 2013 te Berlusconi Forza Italia nin yeniden canlanacagini ve Ozgurluk Halki nin merkez sag koalisyona donusecegini duyurdu Modern Forza Italia 18 Eylul 2013 te lanse edildi ve PdL 16 Kasim 2013 tarihinde yeni partiye dahil edildi IdeolojiForza Italia esas olarak eski Hristiyan Demokratlar eski Liberaller ve eski Sosyalistler tarafindan olusturulan merkez sag partiydi Partinin ideolojisi ozgurlukculukten sosyal demokrasiye Italya da genellikle liberal sosyalizm olarak anilir Katolik sosyal ogreti ve sosyal piyasa ekonomisinin unsurlarini iceren bir cesitlilik gosteriyordu Parti Avrupa Halk Partisi nin EPP bir uyesiydi ve kendisini yenileme ve modernizasyon partisi olarak sundu Forza Italia nin temel degerleri ozgurluk ve bireyin merkeziligi idi Karsilastirmali bir perspektiften Forza Italia nin ideolojisi liberal muhafazakar veya muhafazakar liberal ulusal muhafazakar ve liberal olarak nitelendirildi Berlusconi 2006 yilinda ABD Kongresi nin ortak oturumuna hitap ediyor Ic yapiPdL ile birlestirilmeden once Forza Italia nin bir baskani su anda Silvio Berlusconi iki baskan yardimcisi Giulio Tremonti ve Roberto Formigoni bir baskanlik komitesi Claudio Scajola baskanliginda ve ulusal bir hayir konseyi Alfredo Biondi baskanliginda vardi Baskan partinin lideriydi ancak bircok Avrupa partisindeki genel sekretere benzer sekilde ic organizasyon ve gunluk siyasi faaliyetlerden ulusal bir koordinator sorumluydu Dahasi partinin Italya nin her yerinde tematik departmanlari ve bolgesel il veya buyuksehir koordinasyon kurullarinin yani sira bircok bagli kulup Club Azzurro vardi Silvio Berlusconi el sikisiyor FI partiyi kendi ozel cikarlarini ilerletmek icin kuran Berlusconi uzerinde yogunlastigi icin isletme sirketi partisinin prototip bir ornegi olarak kabul edilir Parti icinde orgutlenme konusunda uzun bir tartisma yasandi Orijinal fikir Italyan geleneksel burokratik ve kendine gonderme yapan parti makinelerinden farkli olmasi amaclanan hafif parti partito leggero idi Bu partinin ilk kurucularinin ozellikle Marcello Dell Utri ve Antonio Martino nun cizgisiydi Ancak Claudio Scajola ve eski Hristiyan Demokratlarin cogu mumkun oldugunca cok insani katilmaya ve daha meslektas katilimci ve demokratik bir karar alma surecine sahip olmak icin daha kilcal tabanli bir orgutu destekledi 1999 da yapilan bir calismada siyaset bilimciler Jonathan Hopkin ve Caterina Paolucci partinin orgutsel modelini bir ticari firmanin modeline benzeterek secim zamaninda kisa vadeli destegi seferber etme temel islevi olan hafif bir orgutlenme olarak tanimladilar Diger bircok yazar bu karsilastirmayi benimsedi ve Berlusconi yi politik girisimci olarak etiketledi Populer destekGenel olarak FI Temsilciler Meclisi ve 1994 yilindan bu yana Avrupa Parlamentosu secimlerinin secim sonuclari asagidaki tabloda gosterilmektedir Grafikler teknik sorunlar nedeniyle gecici olarak kullanilamiyor T334940 Italya nin en kalabalik 10 bolgesindeki Forza Italia nin secim sonuclari asagidaki tabloda gosterilmektedir 1994 genel 1995 bolgesel 1996 genel 1999 Avrupa 2000 bolgesel 2001 genel 2004 Avrupa 2005 bolgesel 2006 genelPiedmont 26 5 26 7 21 7 28 8 30 8 32 0 22 2 22 4 23 5Lombardiya 26 0 29 2 23 6 30 5 33 9 32 3 25 7 26 0 27 1Veneto 23 7 24 0 17 1 26 0 30 4 32 0 24 6 22 7 24 5Emilia Romagna 16 5 18 2 15 1 20 4 21 2 23 8 19 8 18 2 18 6Toskana 16 4 19 1 14 3 19 5 20 3 21 7 17 8 17 2 16 9Lazio 20 5 18 9 16 1 20 6 21 5 26 4 17 5 15 4 21 4Campania 19 9 18 9 23 4 25 2 20 9 33 8 19 5 11 9 27 2Apulia 20 7 24 6 28 0 28 7 30 1 20 4 26 8 27 3Calabria 19 0 19 7 18 3 21 4 18 3 25 7 13 0 10 0 20 7Sicilya 33 6 17 1 1996 32 2 26 8 25 1 2001 36 7 21 5 19 2 2006 29 1Secim sonuclariItalyan Parlamentosu Temsilciler MeclisiSecim yili Oylar Koltuklar Onder1994 8 138 781 1 21 0 113 630 Silvio Berlusconi1996 7 712 149 2 20 6 122 630 9 Silvio Berlusconi2001 10 923 431 1 29 4 178 630 56 Silvio Berlusconi2006 9 045 384 2 23 6 140 630 38 Silvio BerlusconiCumhuriyet SenatosuSecim yili Oylar Koltuklar Onder1994 PdL PBG ile 36 315 Silvio Berlusconi1996 PpL ile 48 315 12 Silvio Berlusconi2001 CdL ile 82 315 34 Silvio Berlusconi2006 9 048 976 2 23 7 79 315 3 Silvio BerlusconiAvrupa Parlementosu Avrupa ParlementosuSecim yili Oylar Koltuklar Onder1994 10 809 139 1 30 6 27 87 Silvio Berlusconi1999 7 913 948 1 25 2 22 87 5 Silvio Berlusconi2004 6 806 245 2 20 9 16 78 6 Silvio BerlusconiLiderlikBaskan Silvio Berlusconi 1994 2009 Baskan Yardimcisi Giulio Tremonti 2004 2009 Roberto Formigoni 2008 2009 Sozcu Antonio Tajani 1994 1996 Paolo Bonaiuti 1996 2001 Sandro Bondi 2001 2004 Elisabetta Gardini 2004 2008 Daniele Capezzone 2008 2009 Baskanlik Komitesi Baskani Claudio Scajola 2004 2009 Baskanlik Komitesi Baskan Yardimcisi Carlo Vizzini 2005 2009 Ulusal Konsey Baskani Alfredo Biondi 2004 2009 Koordinator Domenico Mennitti 1994 Luigi Caligaris 1994 Cesare Previti 1994 1996 Claudio Scajola 1996 2001 Roberto Antonione 2001 2003 Claudio Scajola 2003 Sandro Bondi 2003 2008 Denis Verdini 2008 2009 Koordinator Yardimcisi Giuliano Urbani Mario Valducci 1995 1996 Fabrizio Cicchitto 2003 2009 Gianfranco Micciche 2004 2009 Renato Brunetta 2007 2009 Gian Carlo Abelli 2008 2009 Sayman Mario Valducci 1994 1995 Domenico Lo Jucco 1995 1997 Giovanni Dell Elce 1997 2003 Rocco Crimi 2003 2009 Temsilciler Meclisinde Parti Lideri Raffaele Della Valle 1994 Vittorio Dotti 1994 1996 Giuseppe Pisanu 1996 2001 Elio Vito 2001 2008 Fabrizio Cicchitto PdL grubunun lideri 2008 2009 Senato daki Parti Lideri Enrico La Loggia 1994 2001 Renato Schifani 2001 2008 Gaetano Quagliariello PdL grubunun baskan yardimcisi 2008 2009 Avrupa Parlamentosunda Parti Lideri Giancarlo Ligabue 1994 1997 Claudio Azzolini 1997 1999 Antonio Tajani 1999 2009 BibliyografyaRuzza Carlo Fella Stefano 2009 Forza Italia Ruzza Carlo Fella Stefano Ed Re inventing the Italian right territorial politics populism and post fascism London New York Routledge ss 104 140 ISBN 9780415344616 Hopkin Jonathan 2004 Forza Italia after ten years Italian Politics 20 83 99 doi 10 3167 ip 2004 200106 JSTOR 43039789 McDonnell Duncan April 2013 Silvio Berlusconi s Personal Parties From Forza Italia to the Popolo Della Liberta 61 S1 217 233 doi 10 1111 j 1467 9248 2012 01007 x Paolucci Caterina August 2006 The nature of Forza Italia and the Italian transition Journal of Southern Europe and the Balkans 8 2 163 178 doi 10 1080 14613190600787260 Poli Emanuela 2001 Forza Italia Strutture leadership e radicamento territoriale Bologna Il Mulino Raniolo Francesco December 2006 Forza Italia a leader with a party South European Society and Politics 11 3 4 439 455 doi 10 1080 13608740600856470 Notlar Isim genellikle diger dillere cevrilmez forza forzare icin ikinci tekil sahis zorunlulugudur bu durumda zorlamak veya basmak anlamina gelir ve bu nedenle Ileri Italya Hadi Italya veya Git Italya anlamina gelir Forza Italia Bir spor slogani olarak kullanildi ve ayni zamanda nde Hristiyan Demokrasi sloganiydi bkz Giovanni Baccarin Che fine ha fatto la DC Gregoriana Padova 2000 Forza Italia bir liste sunamadi Forza Italia 17 8 ve La Puglia prima di tutto nun 9 0 birlesik sonucu FI bolge liderinin kisisel listesi Kaynakca Parties and Elections in Europe 31 Ekim 2007 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 18 Mayis 2018 CliffsNotes AP European History with CD ROM John Wiley amp Sons 4 Ekim 2010 ss 231 ISBN 978 0 470 55100 4 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 International Encyclopedia of Political Science SAGE Publications 7 Eylul 2011 ss 1796 ISBN 978 1 4522 6649 7 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 At Europe s Service The Origins and Evolution of the European People s Party Springer 2011 s 63 ISBN 978 3 642 19414 6 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 Political Handbook of the World 2015 SAGE Publications 24 Mart 2015 ss 3066 ISBN 978 1 4833 7155 9 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 Routledge Handbook of European Elections Routledge 14 Agustos 2015 ss 115 ISBN 978 1 317 50363 7 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 The New Italian Republic From the Fall of the Berlin Wall to Berlusconi Routledge 1 Kasim 2002 ss 135 ISBN 978 1 134 80791 8 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 Political Parties and Electoral Change Party Responses to Electoral Markets SAGE Publications 9 Haziran 2004 ss 144 ISBN 978 0 7619 4719 6 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 Italy From the 1st to the 2nd Republic Routledge 7 Mart 2013 ss 44 ISBN 978 1 134 64369 1 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 The Handbook of Electoral System Choice Palgrave Macmillan UK 5 Ocak 2016 ss 244 ISBN 978 0 230 52274 9 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 Re inventing the Italian Right 2009 s 128 Berlusconism and Italy A Historical Interpretation Palgrave Macmillan 2014 s 169 Politics and Society in Western Europe SAGE 1999 s 108 ISBN 978 0 7619 5862 8 25 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Agustos 2012 a b c Chiara Moroni Da Forza Italia al Popolo della Liberta Carocci Rome 2008 Political Institutions of Italy Oxford University Press 12 Mayis 2007 s 39 ISBN 978 0 19 928470 2 2 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Agustos 2012 Negotiating Change Approaches to and the Distributional Implications of Social Welfare and Economic Reform Stanford University 2011 s 132 STANFORD RW793BX2256 2 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Agustos 2012 Maurizio Cotta Luca Verzichelli 12 Mayis 2007 Political Institutions of Italy Oxford University Press s 39 ISBN 978 0 19 928470 2 2 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Agustos 2012 Carol Diane St Louis 2011 Negotiating Change Approaches to and the Distributional Implications of Social Welfare and Economic Reform Stanford University s 132 STANFORD RW793BX2256 2 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Agustos 2012 a b c Oreste Massari I partiti politici nelle democrazie contempoiranee Laterza Rome Bari 2004 TV Political Advertising in Italy When Politicians Are Afraid SAGE 2006 s 251 Seisselberg 1996 Conditions of success and political problems of a media mediated personality party The case of Forza Italia West European Politics 19 4 715 743 doi 10 1080 01402389608425162 Silvio Berlusconi Television Power and Patrimony Verso 2005 s 86 Il partito personale Laterza 2000 McDonnell 2013 Silvio Berlusconi s Personal Parties Italy Palgrave Macmillan 2012 s 88 The Many Faces of Populism in Italy The Northern League and Berlusconism Emerald Group 2014 ss 42 43 Corriere della Sera 22 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Haziran 2010 Forza Italia after Ten Years 2005 s 87 Re inventing the Italian Right 2009 s 107 Newly governing parties in Italy Comparing the PDS DS Lega Nord and Forza Italia Routledge 2008 s 57 Forza Italia The Overwhelming Success and the Consequent Problems of a Virtual Party Westview 1996 ss 37 55 Diamanti Bahar 2004 Dal partito di plastica alla Repubblica fondata sui media Comunicazione Politica 5 1 51 64 Diamanti 1995 Partiti modelli Politica ed Economia Almanacco 71 80 a b Hopkin May 1999 The business firm model of party organisation Cases from Spain and Italy European Journal of Political Research 35 3 307 339 doi 10 1111 1475 6765 00451 Forza Italia after Ten Years 2005 s 84 Forza Italia strutture leadership e radicamento territoriale Il Mulino 2001 s 41 Forza Italia The new politics and old values of a changing Italy Routledge 1996 s 138 Ingilizce 49 2016 ss 117 130 abstract ISSN 2071 8160 OCLC 8207495904 5 Aralik 2022 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 13 Aralik 2020 The Federal Future of Europe From the European Community to the European Union University of Michigan Press 2000 s 320 ISBN 978 0 472 11075 9 1 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 13 Aralik 2020 At Europe s Service The Origins and Evolution of the European People s Party Springer 28 Haziran 2011 s 359 ISBN 978 3 642 19413 9 2 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Agustos 2012 1 20 Kasim 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde Corriere della Sera 24 Aralik 2009 29 Ekim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Haziran 2010 Corriere della Sera 24 Aralik 2009 29 Ekim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Haziran 2010 La Stampa 8 Subat 2008 29 Ekim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Haziran 2010 Il Sole 24 Ore 28 Haziran 2013 23 Ekim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 28 Temmuz 2013 International Business Times 18 Eylul 2013 23 Ekim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 6 Mayis 2018 Reuters 16 Kasim 2013 2 Aralik 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 16 Kasim 2013 PDF 7 Subat 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Ruzza Fella 2009 Re inventing the Italian Right s 128 de Boissieu Laurent 17 Subat 2007 Europe Politique 27 Temmuz 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Aralik 2014 European politics 15 Agustos 2007 tarihinde Archive is sitesinde arsivlendi Webcitation 18 Ekim 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 28 Temmuz 2013 The Italian Party System The Effective Magnitude of an Earthquake Greenwood 1998 s 104 ISBN 978 0 275 95612 7 Representative Government in Modern Europe Bosten McGraw Hill 2001 ISBN 978 0 07 118095 5 Hopkin 1999 The business firm model of party organisation Cases from Spain and Italy European Journal of Political Research 35 3 307 339 doi 10 1023 A 1006903925012 Raniolo 2006 Forza Italia A Leader with a Party South European Society and Politics 11 3 4 439 455 doi 10 1080 13608740600856470 Silvio s Party Leadership and Uncertainty Management in Politics Leaders Followers and Constraints in Western Democracies Ingilizce Palgrave Macmillan UK 11 Agustos 2015 ss 93 110 ISBN 978 1 137 43924 6 McDonnell 2013 Silvio Berlusconi s Personal Parties From Forza Italia to the Popolo Della Liberta Political Studies 61 1 suppl 217 233 doi 10 1111 j 1467 9248 2012 01007 x The Rise of Entrepreneurial Parties in European Politics Ingilizce Springer Nature 2020 s 3 doi 10 1007 978 3 030 41916 5 ISBN 978 3 030 41916 5 Party Transformations in European Democracies State University of New York Press 2012 s 25 Re inventing the Italian Right 2009 s 122 Nominating Candidates Under New Rules in Italy and Japan You Cannot Bargain with Resources You Do Not Have Springer 2011 s 63 Political parties Comparative Politics Third Oxford University Press 2014 s 207 The Many Faces of Populism in Italy The Northern League and Berlusconism Emerald Group 2014 s 44 Machiavelli s Children Leaders and Their Legacies in Italy and Japan Cornell University Press 2003 s 322 A Leader with a Party Routledge 2013 s 106 Dis baglantilarResmi internet sitesi 4 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde