Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Fransız Demokrasisi için Birlik (Fransızca: Union pour la Démocratie Française, UDF) Fransa'da eski merkez siyasi partidir.
Fransız Demokrasisi için Birlik Union pour la Démocratie Française | |
|---|---|
 | |
| Kısaltma | UDF |
| Liderler | Valéry Giscard d'Estaing, Raymond Barre, François Bayrou |
| Kuruluş tarihi | 1 Şubat 1978 (ittifak) 1997 (parti) |
| Kapanış tarihi | 2007 |
| Bölünme | , , |
| Ardılı | Demokrat Hareket |
| Merkez | UDF 133 bis, rue de l'Université, 75007 Paris |
| İdeoloji | Merkezcilik Hristiyan demokrasi Liberalizm |
| Siyasi pozisyon | Merkez sağ |
| Avrupa üyeliği | Avrupa Halk Partisi (1994–04) (2004–07) |
| Resmî renkler | Turuncu |
| Fransa | |
1978 yılında dönemin Cumhurbaşkanı Valéry Giscard d'Estaing'i desteklemek için bir seçim ittifakı hedefiyle kurulmuştur. Partinin ismi, Giscard d'Estaing'in 1976 yılında yayınlanan "Fransız Demokrasisi" adlı kitabından uyarlanmıştır. Parti 2007 yılına kadar faaliyetini sürdürmüştür. Bu tarihte faaliyetlerine son verilerek üyeleri ve tüm mal varlığını François Bayrou'nun önderi olduğu merkez partisi Demokrat Hareket'e devredilmiştir.
İttifakın kurucu partileri; Sosyal Demokratların Merkezi, Liberal Muhafazakâr eğilimli Cumhuriyetçi Parti, Sol Liberal Radikal Parti, Merkez Sol eğilimli Sosyal Demokrat Parti ve Merkez de bulunan Perspektifler ve Gerçekler Kulübü idi. Fransız Demokrasisi için Birlik (UDF), Charles de Gaulle'ün önderi olduğu Cumhuriyet için İttifak ve devamı niteliğindeki Halk Hareketi için Birlik partilerinin büyük ortak olduğu koalisyon hükûmetlerinin küçük ortağı olarak iktidarda bulunmuştur.
Kuruluşu ve ilk yılları
1974 yılında yapılan Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Valéry Giscard d'Estaing, Fransa Cumhurbaşkanı seçildi. İlk başbakanı Gaullist politikacı Jacques Chirac idi ve iki yıl sonra başbakanlıktan istifa ederek Cumhuriyet için Birlik'i kurdu. Çoğunlukta olmasına rağmen Chirac ve partisi Cumhurbaşkanı ve Başbakanın politikalarına karşı sert bir şekilde muhalefet etti. 1978 yılında yapılan seçim konuşmasında ise Cumhurbaşkanı d'Estaing Fransız halkının dört eğilimi olduğunu belirtti: Komünistler, Sosyalistler, Neo-Gaullist'ler ve kendi takipçileri. Bu konuşmadan sonra kendi takipçilerini organize etmek amacıyla Fransız Demokrasisi için Birlik'i kurdu.
De Gaulle yanlısı politikanın aksine UDF, federal bir Avrupa'nın var olması gerektiğini ve devletin ekonomiye sınırlı müdahale etmesini savundu. Eski Başbakan Chirac'ın UDF'ye sert eleştirileri ve Chirac ile D'Estaing arasındaki yıpratıcı rekabet, 1981 yılındaki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde d'Estaing'in François Mitterand'a karşı yenilmesine neden oldu.
1980'li yıllar
1981 yılı seçimlerinde yaşanan hezimet sonrası iki parti arasındaki buzlar eridi ve Chirac grubu de Gaulle'cu politikalarından vazgeçti. İki parti, 1984 yılında yapılan Avrupa Parlamentosu seçimlerinde ortak liste ile katıldı. Bu dönemde UDF başkanı Raymond Barre ile Jacques Chirac arasında merkez sağ siyasetin lideri olma yarışı da hız kazandı. Raymond Barre'ın aksine Jacques Chirac sosyalist bir cumhurbaşkanı ile birlikte ülke yönetimine sıcak bakıyordu ve seçimlerin ardından UDF'nin desteğiyle çoğunluğu sağlayarak hükûmeti kurdu.
1988 yılında yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ilk turda hem Jacques Chirac hem de Raymond Barre aday oldu ve Barre ilk turda elenmesinin ardından ikinci tura kalan Chirac'a desteğini açıkladı. Buna rağmen François Mitterand ikinci turda tekrar cumhurbaşkanlığına seçilince bazı UDF üyeleri seçim sonrası kurulan sosyalist Michel Rocard hükûmetinde bakan olarak yer aldı. Bir grup UDF'li ise Merkezi Birlik adıyla yeni bir parti kurarak UDF'den ayrıldı.
1990'lı yıllar
1991 yılında Michel Rocard hükûmetinden ayrılan UDF'li üyelerin ardından istifa eden hükûmet,yerini Edith Cresson başbakanlığındaki yeni bir hükûmete bıraktı. Ekonomik bunalım, skandallar ve iç karışıklıklar sebebiyle zayıflayan sosyalist iktidara karşı UDF ile Cumhuriyet İçin İttifak (RPR) partileri güç birliği yaptılar. İki parti, Fransa İçin Birlik adı altında girdikleri seçimlerden birinci çıktı ve Neo-Gaullist politikacı Edouard Balladur başbakan olarak atandı. Balladur, UDF üyelerine kabine de geniş yer verdi. 1995 yılındaki cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesi Edouard Balladur ile Jacques Chirac arasında bölünen UDF taraftarları birçok yeni oluşum kurdular.
Yapılan seçimler sonucu Cumhurbaşkanı olan Jacques Chirac, Balladur yanlılarını hükûmetten tasfiye etti. Buna rağmen Alain Juppé'nin başkanlığındaki kabinede birkaç UDF üyesi yer aldı.
1997 yılında yapılan seçimlerde yenilgiye uğrayan UDF'de bölünmeler oldu. Bazı UDF'li politikacıların Faşist Milliyetçi Cephe'nin desteğiyle bölge konseyi başkanlıklarına seçilmesi yeni krizlere neden oldu ve bunun sonucunda UDF, 1998 yılında yeniden yapılanmaya gitti. Yeni oluşumda François Bayrou başkan oldu ve 2002 yılındaki seçimlerin ilk turunda Jacques Chirac'a karşı aday olduysa da elendi. Jacques Chirac'a destek vermeyen ve Chirac'ın ittifak çağrısını reddeden Bayrou'nun partisi Yeni UDF, cumhurbaşkanlığı seçiminden bir ay sonra yapılan genel seçimler sonrası kurulan kabinede koalisyon ortağı olarak yer aldı. Koalisyon partisi olmasına rağmen hükûmet politikalarını zaman zaman eleştiren UDF, 2004 yılındaki kabine değişikliği sonrası hükûmetten çekildi. Bu dönemde partideki çekişmeler de devam etti.Partideki en büyük sorun olan RPR ile ortaklık konusu 2006 yılında yapılan parti kurultayında sonuca bağlandı ve UDF bağımsız bir parti olarak yola devam kararı aldı.
Son dönemi
2007 yılının Nisan ayında Başkan Bayrou,Demokratik Hareket adıyla yeni bir parti kurulması konusunda parti üyelerine bir plan sundu.Ancak Bayrou'nun sunduğu planı UDF'li milletvekillerinin çoğunluğu reddetti ve Nicolas Sarkozy'yi desteklemek amacıyla Yeni Merkez adında bir oluşum meydana getirdi. Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrası yapılan genel seçimlerde Bayrou yanlıları 3 sandalye kazanırken rakipleri Yeni Merkez ise 22 sandalyenin sahibi oldu.
30 Kasım 2007 tarihinde ise UDF varlığına son vererek Bayrou önderliğindeki Demokrat Hareket'e katıldı.
Siyasi görüşleri
UDF, çok farklı görüşlere sahip siyasetçileri bünyesinde barındıran bir partiydi. Ekonomi alanında, sol-liberal politikalardan sağ politikalara uzanan geniş bir yelpazede siyasi düşüncelere sahip siyasetçiler bulunmaktaydı. Partideki derin görüş ayrılıkları sürekli çekişmelerin yaşanmasına neden oluyordu. 2002 yılına kadar genelde sağa yakın merkez düşüncede bir parti olan UDF parti içi tutarsızlıklardan kurtulamadı.
Parti Başkanları
- Jean Lecanuet (1 Şubat 1978 - 30 Haziran 1988)
- Valéry Giscard d'Estaing (30 Haziran 1988 - 31 Mart 1996)
- François Léotard (31 Mart 1996 - 16 Eylül 1998)
- François Bayrou (17 Eylül 1998 - 30 Kasım 2007)
Seçim sonuçları
Yasama
| Yıl | Lider | 1. Tur | 2. Tur | Sandalye | Notlar | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oy | % | Oy | % | ||||
| 1978 | Jean Lecanuet (CDS) | 6,128,849 | 21.45 | 5,907,603 | 23.18 | 121 / 488 | "Cumhurbaşkanlığı Çoğunluğu" Parçası (RPR ile) |
| 1981 | Jean-Claude Gaudin (PR) | 4,827,437 | 19.20 | 3,489,363 | 18.68 | 62 / 491 | "Yeni Çoğunluk için Birlik" Parçası (RPR ile) |
| 1986 | Jean-Claude Gaudin (PR) | 6,008,612 (RPR-UDF ortak listesi) 2,330,167 (UDF ayrı listesi) | 21.44 8.31 | 127 / 573 | "RPR-UDF Birliği" Parçası | ||
| 1988 | Jean-Claude Gaudin (PR) | 4,519,459 | 18.50 | 4,299,370 | 21.18 | 129 / 575 | "İttifak ve Merkez Birliği" Parçası (RPR ile) |
| 1993 | Valéry Giscard d'Estaing (PR) | 4,731,013 | 18.71 | 5,178,039 | 26.14 | 207 / 577 | "Fransa için Birlik" Parçası (RPR ile) |
| 1997 | François Léotard (PR) | 3,617,440 | 14.22 | 5,284,203 | 20.07 | 112 / 577 | "Cumhurbaşkanlığı Çoğunluğu" Parçası (RPR ile) |
| 2002 | François Bayrou | 1,226,462 | 4.86 | 832,785 | 3.92 | 29 / 577 | "Cumhurbaşkanlığı Çoğunluğu" Parçası (RPR ile) |
Avrupa Parlamentosu
| Seçim | Lider | Oy | % | Sandalye | Grup |
|---|---|---|---|---|---|
| Simone Veil | 5,588,851 | 27.61 (#1) | 25 / 81 | (17); EPP (8) | |
| Simone Veil | 8,683,596 (UDF-RPR ortak listesi) | 43.03 (#1; UDF+RPR) | 22 / 81 | (12); EPP (9); (1) | |
| Valéry Giscard d'Estaing (PR) | 5,242,038 (UDF-RPR ortak listesi) | 28.88 (#1; UDF+RPR) | 12 / 81 | (11); EPP (1) | |
| Dominique Baudis (CDS) | 4,985,574 (UDF-RPR ortak listesi) | 25.58 (#1; UDF+RPR) | 14 / 87 | EPP (13); (1) | |
| François Bayrou | 1,638,680 | 9.28 (#5) | 9 / 87 | EPP-ED | |
| François Bayrou | 2,053,446 | 11.96 (#3) | 11 / 78 |
Kaynakça
- ^ Massart (2004), The Impossible Resurrection: Christian Democracy in France
- ^ Startin, Nick (2005), "Maastricht, Amsterdam and beyond: The troubled evolution of the French right", French Relations with the European Union, Routledge, s. 64
- ^ Gary Marks; Carole Wilson (1999). "National Parties and the Contestation of Europe". Thomas F. Banchoff; Mitchell P. Smith (Ed.). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. s. 126. ISBN . 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 26 Ağustos 2012.
- ^ Nicolasw Hubé (2013). "France". Nicolò Conti (Ed.). Party Attitudes Towards the EU in the Member States: Parties for Europe, Parties Against Europe. Routledge. s. 25. ISBN . 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2017.
- ^ Bronwyn Winter (2008). Hijab & the Republic: Uncovering the French Headscarf Debate. Syracuse University Press. s. 74. ISBN . 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2017.
- ^ Howarth David; Georgios Varouxakis; David Howarth (2014). Contemporary France: An Introduction to French Politics and Society. Routledge. s. 71. ISBN . 17 Şubat 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2017.
- ^ James Shields (2007). The Extreme Right in France: From Pétain to Le Pen. Routledge. s. 141. ISBN . 17 Şubat 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2017.
- ^ Thomas Jansen; Steven Van Hecke (2011). At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party. Springer Science & Business Media. s. 51. ISBN . 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Mart 2017.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Fransiz Demokrasisi icin Birlik Fransizca Union pour la Democratie Francaise UDF Fransa da eski merkez siyasi partidir Fransiz Demokrasisi icin Birlik Union pour la Democratie FrancaiseKisaltmaUDFLiderlerValery Giscard d Estaing Raymond Barre Francois BayrouKurulus tarihi1 Subat 1978 1978 02 01 ittifak 1997 parti Kapanis tarihi2007Bolunme ArdiliDemokrat HareketMerkezUDF 133 bis rue de l Universite 75007 ParisIdeolojiMerkezcilik Hristiyan demokrasi LiberalizmSiyasi pozisyonMerkez sagAvrupa uyeligiAvrupa Halk Partisi 1994 04 2004 07 Resmi renkler TuruncuFransa 1978 yilinda donemin Cumhurbaskani Valery Giscard d Estaing i desteklemek icin bir secim ittifaki hedefiyle kurulmustur Partinin ismi Giscard d Estaing in 1976 yilinda yayinlanan Fransiz Demokrasisi adli kitabindan uyarlanmistir Parti 2007 yilina kadar faaliyetini surdurmustur Bu tarihte faaliyetlerine son verilerek uyeleri ve tum mal varligini Francois Bayrou nun onderi oldugu merkez partisi Demokrat Hareket e devredilmistir Ittifakin kurucu partileri Sosyal Demokratlarin Merkezi Liberal Muhafazakar egilimli Cumhuriyetci Parti Sol Liberal Radikal Parti Merkez Sol egilimli Sosyal Demokrat Parti ve Merkez de bulunan Perspektifler ve Gercekler Kulubu idi Fransiz Demokrasisi icin Birlik UDF Charles de Gaulle un onderi oldugu Cumhuriyet icin Ittifak ve devami niteligindeki Halk Hareketi icin Birlik partilerinin buyuk ortak oldugu koalisyon hukumetlerinin kucuk ortagi olarak iktidarda bulunmustur Kurulusu ve ilk yillari1974 yilinda yapilan Cumhurbaskanligi secimlerinde Valery Giscard d Estaing Fransa Cumhurbaskani secildi Ilk basbakani Gaullist politikaci Jacques Chirac idi ve iki yil sonra basbakanliktan istifa ederek Cumhuriyet icin Birlik i kurdu Cogunlukta olmasina ragmen Chirac ve partisi Cumhurbaskani ve Basbakanin politikalarina karsi sert bir sekilde muhalefet etti 1978 yilinda yapilan secim konusmasinda ise Cumhurbaskani d Estaing Fransiz halkinin dort egilimi oldugunu belirtti Komunistler Sosyalistler Neo Gaullist ler ve kendi takipcileri Bu konusmadan sonra kendi takipcilerini organize etmek amaciyla Fransiz Demokrasisi icin Birlik i kurdu De Gaulle yanlisi politikanin aksine UDF federal bir Avrupa nin var olmasi gerektigini ve devletin ekonomiye sinirli mudahale etmesini savundu Eski Basbakan Chirac in UDF ye sert elestirileri ve Chirac ile D Estaing arasindaki yipratici rekabet 1981 yilindaki Cumhurbaskanligi secimlerinde d Estaing in Francois Mitterand a karsi yenilmesine neden oldu 1980 li yillar1981 yili secimlerinde yasanan hezimet sonrasi iki parti arasindaki buzlar eridi ve Chirac grubu de Gaulle cu politikalarindan vazgecti Iki parti 1984 yilinda yapilan Avrupa Parlamentosu secimlerinde ortak liste ile katildi Bu donemde UDF baskani Raymond Barre ile Jacques Chirac arasinda merkez sag siyasetin lideri olma yarisi da hiz kazandi Raymond Barre in aksine Jacques Chirac sosyalist bir cumhurbaskani ile birlikte ulke yonetimine sicak bakiyordu ve secimlerin ardindan UDF nin destegiyle cogunlugu saglayarak hukumeti kurdu 1988 yilinda yapilan cumhurbaskanligi secimlerinde ilk turda hem Jacques Chirac hem de Raymond Barre aday oldu ve Barre ilk turda elenmesinin ardindan ikinci tura kalan Chirac a destegini acikladi Buna ragmen Francois Mitterand ikinci turda tekrar cumhurbaskanligina secilince bazi UDF uyeleri secim sonrasi kurulan sosyalist Michel Rocard hukumetinde bakan olarak yer aldi Bir grup UDF li ise Merkezi Birlik adiyla yeni bir parti kurarak UDF den ayrildi 1990 li yillar1991 yilinda Michel Rocard hukumetinden ayrilan UDF li uyelerin ardindan istifa eden hukumet yerini Edith Cresson basbakanligindaki yeni bir hukumete birakti Ekonomik bunalim skandallar ve ic karisikliklar sebebiyle zayiflayan sosyalist iktidara karsi UDF ile Cumhuriyet Icin Ittifak RPR partileri guc birligi yaptilar Iki parti Fransa Icin Birlik adi altinda girdikleri secimlerden birinci cikti ve Neo Gaullist politikaci Edouard Balladur basbakan olarak atandi Balladur UDF uyelerine kabine de genis yer verdi 1995 yilindaki cumhurbaskanligi secimleri oncesi Edouard Balladur ile Jacques Chirac arasinda bolunen UDF taraftarlari bircok yeni olusum kurdular Yapilan secimler sonucu Cumhurbaskani olan Jacques Chirac Balladur yanlilarini hukumetten tasfiye etti Buna ragmen Alain Juppe nin baskanligindaki kabinede birkac UDF uyesi yer aldi 1997 yilinda yapilan secimlerde yenilgiye ugrayan UDF de bolunmeler oldu Bazi UDF li politikacilarin Fasist Milliyetci Cephe nin destegiyle bolge konseyi baskanliklarina secilmesi yeni krizlere neden oldu ve bunun sonucunda UDF 1998 yilinda yeniden yapilanmaya gitti Yeni olusumda Francois Bayrou baskan oldu ve 2002 yilindaki secimlerin ilk turunda Jacques Chirac a karsi aday olduysa da elendi Jacques Chirac a destek vermeyen ve Chirac in ittifak cagrisini reddeden Bayrou nun partisi Yeni UDF cumhurbaskanligi seciminden bir ay sonra yapilan genel secimler sonrasi kurulan kabinede koalisyon ortagi olarak yer aldi Koalisyon partisi olmasina ragmen hukumet politikalarini zaman zaman elestiren UDF 2004 yilindaki kabine degisikligi sonrasi hukumetten cekildi Bu donemde partideki cekismeler de devam etti Partideki en buyuk sorun olan RPR ile ortaklik konusu 2006 yilinda yapilan parti kurultayinda sonuca baglandi ve UDF bagimsiz bir parti olarak yola devam karari aldi Son donemi2007 yilinin Nisan ayinda Baskan Bayrou Demokratik Hareket adiyla yeni bir parti kurulmasi konusunda parti uyelerine bir plan sundu Ancak Bayrou nun sundugu plani UDF li milletvekillerinin cogunlugu reddetti ve Nicolas Sarkozy yi desteklemek amaciyla Yeni Merkez adinda bir olusum meydana getirdi Cumhurbaskanligi secimi sonrasi yapilan genel secimlerde Bayrou yanlilari 3 sandalye kazanirken rakipleri Yeni Merkez ise 22 sandalyenin sahibi oldu 30 Kasim 2007 tarihinde ise UDF varligina son vererek Bayrou onderligindeki Demokrat Hareket e katildi Siyasi gorusleriUDF cok farkli goruslere sahip siyasetcileri bunyesinde barindiran bir partiydi Ekonomi alaninda sol liberal politikalardan sag politikalara uzanan genis bir yelpazede siyasi dusuncelere sahip siyasetciler bulunmaktaydi Partideki derin gorus ayriliklari surekli cekismelerin yasanmasina neden oluyordu 2002 yilina kadar genelde saga yakin merkez dusuncede bir parti olan UDF parti ici tutarsizliklardan kurtulamadi Parti BaskanlariJean Lecanuet 1 Subat 1978 30 Haziran 1988 Valery Giscard d Estaing 30 Haziran 1988 31 Mart 1996 Francois Leotard 31 Mart 1996 16 Eylul 1998 Francois Bayrou 17 Eylul 1998 30 Kasim 2007 Secim sonuclariYasama Yil Lider 1 Tur 2 Tur Sandalye NotlarOy Oy 1978 Jean Lecanuet CDS 6 128 849 21 45 5 907 603 23 18 121 488 Cumhurbaskanligi Cogunlugu Parcasi RPR ile 1981 Jean Claude Gaudin PR 4 827 437 19 20 3 489 363 18 68 62 491 Yeni Cogunluk icin Birlik Parcasi RPR ile 1986 Jean Claude Gaudin PR 6 008 612 RPR UDF ortak listesi 2 330 167 UDF ayri listesi 21 44 8 31 127 573 RPR UDF Birligi Parcasi1988 Jean Claude Gaudin PR 4 519 459 18 50 4 299 370 21 18 129 575 Ittifak ve Merkez Birligi Parcasi RPR ile 1993 Valery Giscard d Estaing PR 4 731 013 18 71 5 178 039 26 14 207 577 Fransa icin Birlik Parcasi RPR ile 1997 Francois Leotard PR 3 617 440 14 22 5 284 203 20 07 112 577 Cumhurbaskanligi Cogunlugu Parcasi RPR ile 2002 Francois Bayrou 1 226 462 4 86 832 785 3 92 29 577 Cumhurbaskanligi Cogunlugu Parcasi RPR ile Avrupa Parlamentosu Secim Lider Oy Sandalye GrupSimone Veil 5 588 851 27 61 1 25 81 17 EPP 8 Simone Veil 8 683 596 UDF RPR ortak listesi 43 03 1 UDF RPR 22 81 12 EPP 9 1 Valery Giscard d Estaing PR 5 242 038 UDF RPR ortak listesi 28 88 1 UDF RPR 12 81 11 EPP 1 Dominique Baudis CDS 4 985 574 UDF RPR ortak listesi 25 58 1 UDF RPR 14 87 EPP 13 1 Francois Bayrou 1 638 680 9 28 5 9 87 EPP EDFrancois Bayrou 2 053 446 11 96 3 11 78Kaynakca Massart 2004 The Impossible Resurrection Christian Democracy in France Startin Nick 2005 Maastricht Amsterdam and beyond The troubled evolution of the French right French Relations with the European Union Routledge s 64 Gary Marks Carole Wilson 1999 National Parties and the Contestation of Europe Thomas F Banchoff Mitchell P Smith Ed Legitimacy and the European Union Taylor amp Francis s 126 ISBN 978 0 415 18188 4 26 Aralik 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 26 Agustos 2012 Nicolasw Hube 2013 France Nicolo Conti Ed Party Attitudes Towards the EU in the Member States Parties for Europe Parties Against Europe Routledge s 25 ISBN 978 1 317 93656 5 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Mart 2017 Bronwyn Winter 2008 Hijab amp the Republic Uncovering the French Headscarf Debate Syracuse University Press s 74 ISBN 978 0 8156 3174 3 25 Eylul 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Mart 2017 Howarth David Georgios Varouxakis David Howarth 2014 Contemporary France An Introduction to French Politics and Society Routledge s 71 ISBN 978 1 4441 1887 2 17 Subat 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Mart 2017 James Shields 2007 The Extreme Right in France From Petain to Le Pen Routledge s 141 ISBN 978 1 134 86111 8 17 Subat 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Mart 2017 Thomas Jansen Steven Van Hecke 2011 At Europe s Service The Origins and Evolution of the European People s Party Springer Science amp Business Media s 51 ISBN 978 3 642 19414 6 10 Haziran 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 12 Mart 2017