Gümüş tetrafloroborat AgBF4 kimyasal formülüne sahip inorganik bir bileşiktir Polar organik çözücülerin yanı

Gümüş tetrafloroborat, AgBF₄ kimyasal formülüne sahip inorganik bir bileşiktir. Polar organik çözücülerin yanı sıra su içinde çözünen beyaz bir katıdır. Katı halde, Ag + merkezleri florüre bağlanır.

Gümüş tetrafloroborat
Tanımlayıcılar


CAS numarası	14104-20-2
ChemSpider	140438
ECHA InfoCard	100.034.491
EC Numarası	237-956-5
PubChem CID	159722
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID40884548
Özellikler
Molekül formülü	AgBF₄
Molekül kütlesi	194.673 g/mol
Görünüm	Kirli beyaz toz
Yoğunluk	0.936 g/cm³
Erime noktası	71.5 °C (160.7 °F)
Tehlikeler
NFPA 704 (yangın karosu)	( 3) (0) (0)
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).

Hazırlık

Gümüş tetrafloroborat, benzen varlığında ve gümüş oksit arasındaki reaksiyonla hazırlanır.

Laboratuvar kullanımları

İnorganik ve organometalik kimya laboratuvarında, bazen "gümüş BF-4" olarak adlandırılan gümüş tetrafloroborat yararlı bir ayıraçtır. Diklorometanda gümüş tetrafloroborat, orta derecede güçlü bir oksidandır. benzer şekilde, genellikle halojenür anyonları veya ligandları zayıf koordine edici tetrafloroborat anyonları ile değiştirmek için kullanılır. Halitin soyutlanması, uygun gümüş halidin çökeltilmesiyle tahrik edilir.

Kaynakça

^ Evgeny Goreshnik, Zoran Mazej, "X-ray single crystal structure and vibrational spectra of AgBF₄" Solid State Sciences 2005, Volume 7, pp. 1225–1229. doi:10.1016/j.solidstatesciences.2005.06.007
^ N. G. Connelly, W. E. Geiger (1996). "Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry". Chemical Reviews. 96 (2): 877–910. doi:10.1021/cr940053x. PMID 11848774 12 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

İnorganik kimya ile ilgili bu madde seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] Evgeny Goreshnik, Zoran Mazej, "X-ray single crystal structure and vibrational spectra of AgBF₄" Solid State Sciences 2005, Volume 7, pp. 1225–1229. doi:10.1016/j.solidstatesciences.2005.06.007

[2] N. G. Connelly, W. E. Geiger (1996). "Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry". Chemical Reviews. 96 (2): 877–910. doi:10.1021/cr940053x. PMID 11848774 12 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..