Güvenceli esneklik etkin bir işgücü piyasası politikasına sahip bir refah devleti modelidir Terim ilk kez 1990 lar

Güvenceli esneklik etkin bir işgücü piyasası politikasına sahip bir refah devleti modelidir. Terim ilk kez 1990'larda Danimarka'nın sosyal demokrat Başbakanı Poul Nyrup Rasmussen tarafından ortaya atılmıştır.

Terim, ekonomide dinamik işgücü piyasası esnekliğinin ve işçiler için güvenliğin birlikteliğini vurgular. Danimarka Hükûmeti, güvenceli esnekliği "(1) işgücü piyasasındaki esneklik ile (2) sosyal güvence ve (3) işsizler için hak ve yükümlülükler içeren aktif bir işgücü piyasası politikasının üç yönlü bir bileşimi" olan bir "altın üçgen" olarak görmektedir.

Avrupa Komisyonu, güvenceli esnekliği, işgücü piyasasında esnekliği ve güvenceyi aynı anda arttırmaya yönelik entegre bir strateji olarak değerlendirmektedir. Güvenceli esneklik dört politika bileşeni üzerinden tasarlanmakta ve uygulanmaktadır: 1) esnek ve güvenilir sözleşme düzenlemeleri; 2) geniş kapsamlı hayat boyu öğrenme politikaları; 3) etkin aktif işgücü piyasası politikaları; ve 4) istihdam geçişleri sırasında yeterli gelir desteği sağlayan modern sosyal güvenlik sistemleri.

Güvenceli esneklik kavramının, örneğin Danimarka'da olduğu gibi, net artan oranlı vergilendirmenin yanı sıra yüksek ücretlerin olduğu ülkelerde geliştirildiğini kabul etmek önemlidir.

Tarihi

Danimarka'da

Danimarka güvenceli esneklik modelinin kökleri, 1899 Eylül Uzlaşması (İşgücü Piyasası Anayasası olarak da adlandırılır) sırasında işverenler ve sendikalar arasındaki müzakerelerin karşılıklı yarar sağlayan (karlı ve güvenli) bir devlet için zemin hazırladığı on dokuzuncu yüzyıla dayanır. 'Anayasa' 1960 yılında revize edilmiş ve Temel Sözleşme olarak yeniden adlandırılmıştır. Bu sözleşme, sendikal örgütlenme özgürlüğünün yanı sıra, işgücünü işe alma ve gerektiğinde işten çıkarma hakkı da dahil olmak üzere, yönetimin işi yönetme ve bölüştürme ayrıcalığını da düzenlemektedir. "Bu nedenle, dernek kurma hakkı da dahil olmak üzere Danimarka işgücü piyasası düzenleme modelinin bu gönüllülük ilkelerine dayandığını ve mevzuatın veya devletin müdahalesinin asgari düzeyde tutulduğunu anlamak önemlidir. Örgütlenme hakkı ve işgücü piyasası derneklerinin tanınması, çatışan çıkarların karşılıklı olarak tanınmasına dayanmaktadır." Danimarka'da işverenler, işçiler ve devlet arasındaki üçlü anlaşmalar, devletin aktif müdahalesine olanak tanıyan ve işçilerin 'etkinleştirilmesini' destekleyen karmaşık bir sistemle desteklenmektedir.

1990'ların başında Danimarkalı politik karar alıcılar, dönemin işsizlik trendini kırmayı amaçlayan bir mali politika oluşturmuş ve bu politika, yapısal işsizliği azaltmayı amaçlayan 1994 tarihli ilk aktif işgücü piyasası politikasıyla (ALMP) daha da pekiştirilmiştir. Bazıları doğal işsizlik oranının arttığına inansa da, Danimarka hükûmeti esnek güvenlik modeli olarak adlandırılan modeli uygulayarak durumu iyileştirmeye çalıştı. Dolayısıyla politika değişikliği, esnekliğin getirilmesinin, cömert refah programlarının devam eden sağlanması yoluyla güvenlikle ilişkilendirilmesinin yanı sıra, işgücünün sosyal yardımlar yoluyla 'aktivasyonu' yoluyla bağlandığı 1994 ve 1996 işgücü piyasası reformlarıyla ortaya çıktı. Danimarka'da faal olmak "bir hak ve zorunluluk" olarak kabul edilmektedir. Bu kombinasyondan beklenen etkiler iki yönlüdür: işgücü piyasası politikalarının yeterlilik etkileri ve refah programları yoluyla motivasyon etkileri.

Bu sistemin gerektirdiği işsizlik yardımları ve eğitim hükümleri, Danimarka toplumunun yüksek gelirli üyeleri üzerinde daha yüksek bir vergi yükü oluşturmaktadır. Danimarka şu anda yüksek vergi oranlarına sahiptir ve bu da kısmen cömert sosyal yardımları karşılamaktadır. Güvenceli esneklik bu nedenle düşük ve orta gelirlilerin yararına olabilmektedir. Ancak bu durum, Danimarka'nın düşük işsizlik rakamları (2008'de %2.8) ve benzer şekilde düşük sosyal dışlanma oranları ile birleşen yüksek çıktı büyümesi ile kısmen dengelenebilir. Son yıllarda Danimarkalılar sürekli olarak dünyanın en mutlu ulusu olarak gösterilmektedir ve bu durum kısmen Danimarka'nın güvenceli esneklik modelinin özelliklerine bağlanmaktadır.

Hollanda'da

Hollanda ayrıca ülke pazarına uygun güvenceli esneklik politikaları da uygulamaktadır. 1998 yılında, işgücünü hastalık ve işyeri tehlikelerine yönelik yardımlarla aktif olarak desteklemek amacıyla ülkenin iş kanunlarında önemli değişiklikler yapılmıştır. Yasanın amacı, hastalık nedeniyle işe gelmeyen çalışanlara destek sağlamaktı ve masraflar işveren tarafından karşılanıyordu. Bu durum uzun vadede işverenler için mali bir yük oluşturuyordu. Ancak, güvenceli esneklik yasası işverenlere esnek sözleşmelerle geçici işçi çalıştırma imkanı tanımış ve bu da doğrudan maliyet tasarrufu sağlamıştır. Geçici işçilerin kullanımı kısa vadede daha esnek ve uygun maliyetli olsa da, güvenceli esneklik önlemleri ile kalıcı işgücü uzun vadede ekonomi için daha faydalıdır. Sonuç olarak, şirketler artık geçici işçileri uygun ve güvenceli çalışanlara dönüştürmek için daha fazla yatırım yapmaktadır. Hollanda'nın düşük işsizlik oranlarına sahip olmasına rağmen, güvenceli esneklik yasaları güvenlik ve esneklik arasında eşit olmayan bir dengeye neden olmuştur.

Avrupa istihdam stratejisinde

Avrupa Komisyonu'nun yaklaşımına göre güvenceli esneklik, daha fazla ve daha iyi işlerin yaratılabilmesi için esnek iş düzenlemeleri ile işler arasında güvenli geçişler arasında doğru dengeyi kurmakla alakalıdır. Buradaki fikir, esneklik ve güvencenin birbirinin zıttı değil tamamlayıcısı olarak görülmesi gerektiğidir. Esneklik, insanların iş ve özel sorumluluklarını birleştirebilecekleri, eğitimlerini güncel tutabilecekleri ve potansiyel olarak esnek çalışma saatlerine sahip olabilecekleri esnek çalışma organizasyonları geliştirmekle ilgilidir. Aynı zamanda hem işverenlere hem de çalışanlara iş değiştirmeleri için daha esnek bir ortam sağlamakla ilgilidir. Güvenlik, 'istihdam güvenliği' demektir - insanlara becerilerini güncel tutmak ve yeteneklerini geliştirmek için ihtiyaç duydukları eğitimi sağlamanın yanı sıra bir süreliğine işlerini kaybetmeleri durumunda onlara yeterli işsizlik yardımı sağlamak.

Güvenceli esneklik aynı zamanda Avrupa Birliği'nin rekabet gücünü korurken ve geliştirirken Avrupa sosyal modelini korumanın bir yolu olarak görülmektedir. Küreselleşme ve teknolojik değişim bağlamında iş dünyasının sürekli uyum sağlaması için daha fazla talepte bulunulduğu bir ortamda, yüksek düzeyde istihdam güvencesinin sadece çalışanların belirli işlerinin korunmasına bağlı olmayacağı, esas olarak çalışanların iş piyasasında kalabilmeleri, işler arasında sorunsuz geçişler yapabilmeleri ve kariyerlerinde ilerleme kaydedebilmeleri için gerekli araçlara bağlı olduğu savunulmaktadır.

Ayrıca, güvenceli esneklik, bazı Avrupa ülkelerinde işgücü piyasasının içeridekiler (istikrarlı ve kaliteli işlerde çalışan işçiler) ve dışarıdakiler (işsizler veya güvencesiz istihdamda olup da daimi sözleşmeyle bağlantılı diğer avantajlardan faydalanamayanlar, sıklıkla gençler, göçmenler, vb) arasında bölünmesiyle mücadele ederek işgücü piyasalarını önemli ölçüde daha kapsayıcı hale getirecek bir strateji olarak görülmektedir. Güvenceli esnekliğin modern işgücü piyasası zorluklarının üstesinden gelmek için uygunluğu, Avrupa İşçi Sendikaları Konfederasyonu ve BusinessEurope tarafından sosyal ortakların ulus ötesi Avrupa düzeyindeki temsilcileri tarafından da kabul edilmiştir.

Bu nedenle, güvenceli esneklik Avrupa istihdam stratejisinin ve revize edilmiş Lizbon Büyüme ve İstihdam Stratejisinin temel motivasyonu olarak benimsenmiştir. Özellikle, Büyüme ve İstihdam için Entegre Kılavuz İlkelerin (Avrupa Konseyi tarafından kabul edilen ve 2005-2008 ve 2008-2010 dönemleri için hedefleri belirleyen) 21 No.lu İlkesi, Üye Devletlere "sosyal ortakların rolünü göz önünde bulundurarak, istihdam güvencesiyle birlikte esnekliği teşvik etme ve işgücü piyasasındaki bölünmeyi azaltma" çağrısında bulunmaktadır.

Avrupa Komisyonu'nun "Güvenli Esnekliğin Ortak İlkelerine Doğru: Esneklik ve güvenlik yoluyla daha fazla ve daha iyi işler" başlıklı önemli Tebliği, Haziran 2007'de yayımlandı ve güvenceli esnekliği birbiriyle etkileşim halinde olan dört bileşene dayanan 'entegre bir yaklaşım' olarak tanımlamaktadır.

Avrupa Komisyonları, "herkese uygun çözüm yok" ilkesini kabul ederek, tüm AB Üye Devletlerinde, ortak olarak kabul edilen ilkeler doğrultusunda, karşılıklı öğrenme ile desteklenen ulusal, kişiye özel, güvenceli esneklik stratejilerinin aşamalı olarak uygulanmasını savunmuştur. Söz konusu ortak ilkeler 5 Aralık 2007 tarihinde İstihdam ve Sosyal İşler Konseyi tarafından kabul edilmiştir.

Konseyin talebi üzerine Avrupa Komisyonu, Fransa Dönem Başkanlığı ve bir önceki Slovenya Dönem Başkanlığı ile Avrupa sosyal ortaklarının temsilcilerinden oluşan "Güvenceli Esneklik Misyonu "nu başlatmıştır. Nisan ve Temmuz 2008 tarihleri arasında Fransa, İsveç, Finlandiya, Polonya ve İspanya'da gerçekleştirilen Misyon, güvenceli esneklik yaklaşımının ve ortak ilkelerinin profilini yükselterek ve ilgili işgücü piyasası aktörlerinin süreci sahiplenmelerine yardımcı olarak farklı ulusal bağlamlarda güvenceli esnekliğin uygulanmasını teşvik etmeyi amaçlamıştır. Misyon ayrıca Üye Devletler arasında iyi uygulama ve karşılıklı öğrenme alışverişini teşvik etmeyi de amaçlamıştır. Aralık 2008'de Konsey'e rapor sunmuştur.

Güvenceli esneklik, Komisyon'un krize verdiği yanıtta, Kasım 2008 tarihli Avrupa Ekonomik Toparlanma Planı'nda ve Mart 2009 tarihli "Ekonomik Toparlanmanın Sağlanması" başlıklı müteakip Bildiri'de belirgin bir şekilde yer almıştır.

Son olarak, Haziran 2009 tarihli Avrupa Konseyi, "mevcut kriz durumunda, 'güvenceli esnekliğin' işgücü piyasalarının modernleştirilmesi ve uyarlanabilirliğinin teşvik edilmesi için önemli bir araç olduğu" sonucuna varmıştır.

Eleştiriler

Güvenceli esneklik, "neredeyse her türlü politika karışımına uygulanabilecek zıtlıkların tamamen dilsel bir birleşimi" olarak eleştirilmiştir. Metodolojik ve ampirik analize dayanan özel bir monografi, esnek güvenceyi on farklı bakış açısıyla eleştirmektedir (Avrupa refah devleti, çalışma koşulları, işin güvencesizliği, sendikacılık, 2008 mali kriziyle ilgili olarak vb.), Esnek sigorta, işyeri vergisi vb. gibi çeşitli alternatif önlemler önererek ve şu sonuca varıyor:

Çalışma haklarının güvenlik yardımlarıyla temelde takas edilebilirliğine ilişkin tüm tartışmalar sırasında, esnekleşme tüm Avrupa'da yayılmaktadır. Eğer bu tartışmalı konuda bir uzlaşma sağlanırsa, o zaman bile güvenlik önlemleri, özellikle de istihdam güvenliği önlemleri, esneklikteki ilerlemeyi yakalamakta zorlanacaktır. Her iki bileşeni de zaman içinde çok farklı işleyişe sahip olmasına rağmen, güvenceli esnekliğin uygulanmasında zamanlamaya gereken önem verilmemektedir. İstihdamı koruma mevzuatı bir gecede gevşetilebilir ve bu gevşeme güvenlik önlemleriyle hemen telafi edilemez. İkincisi uzun süreler gerektirir ve etkinliği çok az öngörülebilir. Böylesine koordinasyonsuz bir politika işverenlere zaman kazanma ve işleri geri dönülmez hale getirme şansı verir. Küreselleşme, dünya rekabeti ve kaynak sıkıntısı gibi zorluklara küçük reformlarla cevap verilebileceği umulmamalıdır. Reformun seviyesi değişimin seviyesine uygun olmalıdır. Zorlukların üstesinden gelebilmek için mevcut siyasi felsefenin yeniden gözden geçirilmesi, yani bir paradigma değişikliği gerekmektedir (Degryse ve Pochet 2009). Özellikle, sürdürülebilir kalkınma yerine sürdürülebilir sosyal kalkınmaya öncelik verilmeli ve demokratik değerler doğru bir şekilde uygulanmalıdır. İşte o zaman çoğunluk dostu bir Avrupa inşa etme şansı doğacaktır.
— (2011) Güvenceli esneklik ve siyaset felsefesi, Nova, New York, p. 170

Ayrıca bakınız

Notlar

^ Esneklik terimi etkin bir şekilde iki farklı modeli kapsamaktadır: bir yandan 'sayısal esneklik', yani daha kolay işe alma ve işten çıkarma sözleşmeleri fikri ve diğer yandan 'bilgi toplumu' veya 'yaşam boyu öğrenme' kavramıyla yakından bağlantılı olan 'işlevsel esneklik'; bu sayede Avrupa işgücü, sadece çok sayıda becerinin (çok değerlilik) istihdamı sağlayacağı değişen bir çalışma hayatına hazırlanmaktadır.(Crouch, 1999).
^ Bakınız http://www.bm.dk/sw3792.asp 7 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde . . Yaygın olarak atıfta bulunulan bir diğer tanım ise "... nispeten zayıf konumda olan çalışanların işgücü piyasası kariyerlerini ve biyografilerini kolaylaştıran ve kalıcı ve yüksek kaliteli işgücü piyasası katılımına ve sosyal içermeye izin veren bir iş, istihdam, gelir ve kombinasyon güvencesi derecesi, aynı zamanda (2) rekabet gücünü ve verimliliği korumak ve artırmak için işgücü piyasalarının (ve bireysel şirketlerin) değişen koşullara zamanında ve yeterli uyum sağlamasına izin veren bir sayısal (hem iç hem de dış), işlevsel ve ücret esnekliği derecesi" şeklindedir. Wilthagen and Tros (2004: 170)
^ Jørgensen, 2000
^ Jørgensen (2004)
^ Jørgensen, 2000:119
^ İşgücü piyasasında 'esneklik' fikri 1980'lerde ortaya çıkmış ve o zamandan bu yana çeşitli Avrupa ülkelerinde farklı derecelerde uygulanmıştır (Esping-Andersen, 1999). Aslında, istihdamı koruma mevzuatının kısıtlayıcı olduğu ya da olduğu ülkelerde (örneğin geçici çalışma) 'atipik' iş sözleşmeleri uygulamaya konmuştur. Bu durum özel sektör için esneklik getirmiş olabilir, ancak "istihdam ve gelir güvencesinin azalması pahasına olmuştur" (EC, 2006:75).
^ Eleştirilere ve İşsizlik Oranları ile işsizlik süreleri arasında daha önce bahsedilen korelasyonlara rağmen, çalışmalar bunların daha yüksek çıktı ve refaha yol açması ve dolayısıyla verimliliği teşvik etmesi nedeniyle olumlu etkileri olabileceğini de göstermektedir (örneğin bkz. Acemoğlu ve Shimer, 2000). Araştırmalar ayrıca " uygun ALMP'lerin benimsenmesi ve uygulanmasıyla birlikte UB sistemleriyle bağlantılı ahlaki tehlike sorunlarının büyük ölçüde telafi edilebileceğini" göstermektedir. (EC, 2006:93).
^ Björklund, 2000:155
^ Jørgensen, 2000:127
^ Madsen, 2006
^ Anderson, 2009
^ Sherman, 2009
^ ^a ^b Metis (28 Şubat 2007). . Metis (Fransızca). 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2023.
^ EC, 2005
^ Maarten Keune; Amparo Serrano (2014). Deconstructing Flexicurity: Towards New Concepts and Approaches for Employment and Social Policy. Routledge. s. 11. ISBN .
^ ^a ^b Tangian, Andranik (2011). Flexicurity and Political Philosophy. New York: Nova. ISBN .

Kaynakça

Acemoğlu, Daron ve Robert Shimer (2000). "İşsizlik Sigortasından Verimlilik Kazanımı" . Avrupa Ekonomik İncelemesi 44, 1195–1224.
Björklund, A. (2000) "Farklı Yollara Gitmek: Danimarka ve İsveç'te İşgücü Piyasası Politikaları", G. Esping-Andersen ve M. Regini (Ed.) İşgücü Piyasalarını Neden Serbestleştirelim? Oxford Üniversitesi Yayınları: Oxford.
Bredgaard, T., F. Larsen ve PK Madsen (2005) "Esnek Danimarka İşgücü Piyasası - Bir İnceleme" İşgücü Piyasası Araştırma Merkezi (CARMA) Araştırma Raporu 31:2005, CARMA: Aalborg, Danimarka.
Bredgaard, T., F. Larsen ve PK Madsen (2006) "Eylemdeki esnekliği belirlemenin zorlukları" İşgücü Piyasası Araştırma Merkezi (CARMA), "Esneklik ve Ötesi" konferansında sunulan makale, 12–13 Ekim 2006, Aalborg, Danimarka.
Crouch, C. (1999) Batı Avrupa'da Sosyal Değişim, Oxford University Press: Oxford.
EC (Avrupa Komisyonu) (2005) Büyüme ve İstihdam için Birlikte Çalışmak. Büyüme ve İstihdam için Entegre Kılavuzlar (2005–2008), Avrupa Toplulukları Resmi Yayın Ofisi: Lüksemburg.
EC (Avrupa Komisyonu) (2006) "Vladimír Špidla, Avrupa Komisyonu'nun İstihdam, Sosyal İşler ve Eşit Fırsatlardan Sorumlu Üyesi, Gayri Resmi Bakanlar Toplantısı: "Güvenli Esneklik", Gayri Resmi Bakanlar Toplantısı: "Flexicurity", Villach (Avusturya), 20 Ocak 2006" Basın bülteni, http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=SPEECH/06/20&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en .
EC (Avrupa Komisyonu) (2006) Avrupa'da İstihdam 2006, Avrupa Toplulukları Resmi Yayın Ofisi: Lüksemburg.
AK (Avrupa Komisyonu) (2007) "Yeni AB raporu, aktif işgücü politikasının düşük büyümeye rağmen istihdam oranını artırabileceğini gösteriyor", http://ec.europa.eu/employment_social/emplweb/news/news_en.cfm?id=81 .
Esping-Andersen, G. (1999) Sanayi Sonrası Ekonomilerin Sosyal Temelleri, Oxford University Press: Oxford.
Esping-Andersen, G. ve M. Regini (Ed.) (2000) İşgücü Piyasalarını Neden Serbestleştirelim? Oxford Üniversitesi Yayınları: Oxford.
Avrupa Yaşam ve Çalışma Koşullarını İyileştirme Vakfı (2007) "Flexicurity", http://www.eurofound.eu.int/areas/industrialrelations/dictionary/definitions/FLEXICURITY.htm .
Jørgensen, H. (2000) "1994'ten bu yana Danimarka işgücü piyasası politikası – işgücü piyasası düzenlemelerinin yeni 'Columbus' yumurtası mı?" P. Klemmer ve R. Wink (Ed.) Avrupa'da İşsizliğin Önlenmesi, Ruhr Bölgesel ve Yenilik Politikası Araştırma Enstitüsü, Edward Elgar: Cheltenham.
Madsen, PK (2006) "Nasıl uçabilir? İskandinav refah devletinde dinamik bir işgücü piyasasının paradoksu" JL Campbell, JA Hall, OK Pedersen (Ed.) Ulusal Kimlik ve Çeşitli Kapitalizm: The Case of Capitalism'de Danimarka, McGill University Press: Montreal.
Anderson, J. (2009) "2009 Vergi Sefaleti ve Reform Endeksi" Forbes Magazine, https://archive.today/20130123114114/http://www.forbes.com/global/2009/0413/034-tax-misery- reform-index.html .
Sherman, L. (2009) "Dünyanın En Mutlu Yerleri" Forbes Dergisi, https://www.forbes.com/2009/05/05/world-happiest-places-lifestyle-travel-world-happiest.html
Nickell, S. ve R. Layard (1999) "İşgücü piyasası kurumları ve ekonomik performans", O. Ashenfelter ve D. Card (Ed.) Handbook of Labor Economics, Elsevier: Amsterdam.
Schulze-Cleven T., B. Watson ve J. Zysman (2007) "Nasıl Zengin Milletler Zengin Kalabilir: Dijital Çağda Yenilik ve Uyum Sağlayabilir" Yeni Politik Ekonomi, 12:4, 451–475.
Tangian, A. (2011) Esneklik ve Siyaset Felsefesi. Nova: New York.
(PDF; 388 kB)
Wilthagen, T. ve F. Tros (2004) "'Flexicurity' Kavramı: istihdam ve işgücü piyasalarını düzenlemeye yönelik yeni bir yaklaşım", 'Flexicurity: Avrupa'da Kavramsal Sorunlar ve Siyasi Uygulama' Tanfer, Avrupa Emek ve Araştırma İncelemesi, cilt 10, No.2.

[1] Esneklik terimi etkin bir şekilde iki farklı modeli kapsamaktadır: bir yandan 'sayısal esneklik', yani daha kolay işe alma ve işten çıkarma sözleşmeleri fikri ve diğer yandan 'bilgi toplumu' veya 'yaşam boyu öğrenme' kavramıyla yakından bağlantılı olan 'işlevsel esneklik'; bu sayede Avrupa işgücü, sadece çok sayıda becerinin (çok değerlilik) istihdamı sağlayacağı değişen bir çalışma hayatına hazırlanmaktadır.(Crouch, 1999).

[2] Bakınız http://www.bm.dk/sw3792.asp 7 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde . . Yaygın olarak atıfta bulunulan bir diğer tanım ise "... nispeten zayıf konumda olan çalışanların işgücü piyasası kariyerlerini ve biyografilerini kolaylaştıran ve kalıcı ve yüksek kaliteli işgücü piyasası katılımına ve sosyal içermeye izin veren bir iş, istihdam, gelir ve kombinasyon güvencesi derecesi, aynı zamanda (2) rekabet gücünü ve verimliliği korumak ve artırmak için işgücü piyasalarının (ve bireysel şirketlerin) değişen koşullara zamanında ve yeterli uyum sağlamasına izin veren bir sayısal (hem iç hem de dış), işlevsel ve ücret esnekliği derecesi" şeklindedir. Wilthagen and Tros (2004: 170)

[3] Jørgensen, 2000

[4] Jørgensen (2004)

[5] Jørgensen, 2000:119

[6] İşgücü piyasasında 'esneklik' fikri 1980'lerde ortaya çıkmış ve o zamandan bu yana çeşitli Avrupa ülkelerinde farklı derecelerde uygulanmıştır (Esping-Andersen, 1999). Aslında, istihdamı koruma mevzuatının kısıtlayıcı olduğu ya da olduğu ülkelerde (örneğin geçici çalışma) 'atipik' iş sözleşmeleri uygulamaya konmuştur. Bu durum özel sektör için esneklik getirmiş olabilir, ancak "istihdam ve gelir güvencesinin azalması pahasına olmuştur" (EC, 2006:75).

[7] Eleştirilere ve İşsizlik Oranları ile işsizlik süreleri arasında daha önce bahsedilen korelasyonlara rağmen, çalışmalar bunların daha yüksek çıktı ve refaha yol açması ve dolayısıyla verimliliği teşvik etmesi nedeniyle olumlu etkileri olabileceğini de göstermektedir (örneğin bkz. Acemoğlu ve Shimer, 2000). Araştırmalar ayrıca " uygun ALMP'lerin benimsenmesi ve uygulanmasıyla birlikte UB sistemleriyle bağlantılı ahlaki tehlike sorunlarının büyük ölçüde telafi edilebileceğini" göstermektedir. (EC, 2006:93).

[8] Björklund, 2000:155

[9] Jørgensen, 2000:127

[10] Madsen, 2006

[11] Anderson, 2009

[12] Sherman, 2009

[:0-13] Metis (28 Şubat 2007). . Metis (Fransızca). 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2023.

[14] EC, 2005

[KeuneSerrano2014-15] Maarten Keune; Amparo Serrano (2014). Deconstructing Flexicurity: Towards New Concepts and Approaches for Employment and Social Policy. Routledge. s. 11. ISBN .

[Tangian2011-16] Tangian, Andranik (2011). Flexicurity and Political Philosophy. New York: Nova. ISBN .