Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Küçük orman ötleğeni[] veya küçük orman çalı bülbülü[] (Setophaga angelae), Karayiplerde yer alan Porto Riko adasına endemik ve nadir türde bir kuştur. 1968 yılında keşfedilmiş ve 1972 yılında tanımlanmıştır. Orman ötleğenigiller (Parulidae) familyasının en son tanımlanan türüdür. Türün ismindeki angelae, kâşiflerinden biri olan Angela Kepler'e atfendir. Böcekçil olan kuş, yapraklar üzerindeki küçük böcekleri toplayarak beslenir.
| Küçük orman ötleğeni | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||
 Tehlikede (IUCN 3.1) | |||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||
| Setophaga angelae ve , 1972 | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
| Küçük orman ötleğeni dağılım haritası | |||||||||||||||
Küçük popülasyonları ve sınırlı habitatları sebebiyle, 1982 yılından itibaren koruma çalışmaları başlamıştır ve 2005 itibarıyla hâlâ korunmaya muhtaçtır. Yaşam alanının koruma altındaki ağaçlık bölgelerde olmasından dolayı büyük bir tehdit altında değildir; ancak bölgeye sonradan getirilen sıçanlar ve kuyruksürengiller gibi türlerin varlığı, yaşam alanlarının daralması ve doğal afetler sonucunda tür, muhtemel tehlike altındadır.
Taksonomi
Küçük orman ötleğeni, Parulidae familyasının Dendroica cinsinin 29 türünden biri olan orman ötleğenigiller türüne aittir. İlk olarak 1968 yılında Cameron ve Angela Kepler tarafından, Porto Riko'nun endemik kuş türleri olan Porto Riko papağanı ve Porto Riko todusu üzerinde çalışmalarını devam ettirirken keşfedilmiştir. 18 Mayıs 1971'de, o zamanlar tek yaşam alanı olduğu düşünülen Karayip Ulusal Ormanı'nda bir örnek yakalanmıştır. Bir yıl sonra Kepler ve Parkes, türü tanımlayarak isimlendirmiş ve böylece Yeni Dünya'da keşfedilen en yeni ötleğen (Dendroica spp.) olmuştur. Ayrıca Batı Hint Adaları'nda 1927'den sonra keşfedilen ve 20. yüzyılda Porto Riko'da tanımlanan ilk tür olmuştur. Tür başlangıçta Dendroica cinsine yerleştirilmiş olsa da, 2010 yılında Yeni Dünya ötleğenlerinin mitokondriyal DNA dizileri kullanılarak yapılan filogenetik çalışmalar, ötleğen cinslerinin yeniden düzenlenmesine yol açtı. Sonuç olarak, çalışmanın yazarları Dendroica cinsinin Setophaga cinsine dahil edilmesini önerdiler. Aynı çalışmalar, küçük orman ötleğeninin, Jamaika'ya özgü Ok başlı ötleğene ve Dominika ile Guadeloupe adalarına özgü kurşuni ötleğen ile yakın akraba olduğunu gösterdi. 2011 yılında Amerikan Ornitologlar Birliği (American Ornithologists' Union), Orman ötleğengiller (peruliade) familyasının sınıflandırmasını yeniden düzenledi ve Dendroica cinsindeki türleri Setophaga cinsine taşıdı. Bu revize edilmiş sınıflandırma daha sonra Uluslararası Ornitologlar Birliği (International Ornithologists' Union) tarafından da kabul edildi.
Cins adı, "güve" anlamına gelen Eski Yunanca kelime σής (sḗs) ve "yemek" anlamına gelen -φαγέω (-phagéō) kelimelerinin birleşmesidir. Tür adı olan "angelae" ise türün kaşiflerinden Angela Kepler için bir övgü niteliği taşır.
Fiziksel özellikleri
Küçük orman ötleğeninin gövdesinin üstü ağırlıklı olarak siyahtır ve beyaz alanlarla kaplıdır. Gövdenin alt kısmı ise, beyazdır ve siyah çizgiler vardır. Diğer tanımlayıcı özellikleri ise, koyu kahverengi gözleri, kulaklarındaki ve boynundaki beyaz benekler, tamamlanmamış beyaz bir göz halkası, gözünün üzerindeki beyaz bir çizgi ve dış kuyruk tüylerinde bulunan iki beyaz noktadır. Antil ötleğenlerinin (S. adelaidae, S. delicata, S. plumbea ve S pharetra) karakteristik özellikleri, uzun bir gagaya ve kısa yuvarlak kuyruğa (ortalama 53.8 mm) sahip olmalarıdır. Bu türler içinde yalnızca Setophaga spp. (50 mm) ortalama bir küçük orman ötleğeninden daha kısa kanatlara sahiptir. Erginleşmemiş olanlar yetişkinlerden biraz farklıdır; arka kısımları bir yıl boyunca gri-yeşil renginde kalır ve temmuz ayından ekim ayına kadar kısmen bu tüylerini değiştirirler. Erginliğe erişmiş ortalama bir küçük orman ötleğeninin boyu 12.5 cm (4.9 inç) ve ağırlığı 8.4 gram olur.
Benzer türler
Küçük orman ötleğeni genellikle, Karayipler'de üremeyen ve Porto Riko'da Eylül ortalarından Mayıs'ın başlarına kadar görülen siyah ve beyaz ötleğen (Mniotilta varia) ile karıştırılır. Temel fiziksel farklılık yüzlerdedir. Küçük orman ötleğeninin tamamlanmayan beyaz bir göz halkası vardır; siyah ve beyaz ötleğenin gözünde ise beyaz bir kemeri ve gözünün altında beyaz yarım halkası bulunur. Diğer bir fark ise baş kısmındadır. Küçük orman ötleğeninin başının tümü siyahtır. Siyah ve beyaz ötleğenin ise başında beyaz bir kemer bulunur. İkinci tür genellikle daha kalın dallarda yiyecek ararken, küçük orman ötleğeni ise ağaç tepelerinde ve daha ince dalların uçlarında böcek arar.
Ses
 | Virtual Birds'de Küçük orman ötleğeni kuşunun kuş sesi bulunur. |
Küçük orman ötleğeninin şakımasını ve çağrısını duymak güçtür. Bu tür, kısık seslidir ve çağrısı ile şakıması, Porto Riko'nun en yaygın kuşu olan Sarı şeker kuşuna benzer. Şakıması, "tekdüze bir nota üzerinde söylenen kısa, hızlı ve pek de müzikal olmayan notalardan oluşan, hacmi yükselen ve sonunda biraz daha düşük perdeli kısa bir çift heceli dizi ile biten" bir dizidir. Çağrısı ise "tek bir kısa, metalik 'tık' sesi" olarak tanımlanmıştır.
Dağılımı ve yaşam alanı
İlk keşfedildiğinde, küçük orman ötleğeninin yalnızca 640 metreden 1.030 metreye kadar olan yüksek yerlerde, Porto Riko'nun doğusundaki Karayip Ulusal Parkı'nın küçük ağaçlarında yaşadığına inanılıyordu. Bu bölgedeki ağaçların boyları nadiren 5 metreyi geçer ve sert, kalın sürgünleri, derimsi yaprakları ile içine girilemez yoğun çalıların bulunduğu, yırtıcı hayvanlardan saklanılabilecek bir yerdir. Daha sonra Maricao Eyalet Ormanı'nda (1972, bilinen en büyük popülasyon), Carite Eyalet Ormanı'nda (1977) ve Toro Negro Eyalet Ormanı'nda (1970'lerin sonunda) üç popülasyon daha keşfedilmiştir. Ayrıca araştırmalar türün, 370 ila 600 metreye (1.213 ila 1.968 fit), tabonuko ve palo kolorado ormanlarına göç ettiğini göstermiştir.
Küçük orman ötleğeni, geçmişte, Porto Riko'nun rutubetli dağlık ormanları ile kaplı dört farklı bölgesinde yaşamaktaydı. Şu anda ise, iki bölgede nesli tamamen tükenmiştir ve sadece Karayip Ulusal Ormanı ve Maricao Eyalet Ormanı'nda görülmektedir. Karayip Ulusal Ormanı'nda bulunan küçük ormanların karakteristik özelliği çok yağmur alması ve rutubetli olması, düşük sıcaklık, güneş alması ve sabit rüzgârlardır. Dağların zirvelerinde ve özellikle yoğun çalılık ve küçük ağaçlarla bitkilerin bulunduğu ve zeminin üzerinde yosunların ve epifitlerin yetiştiği yerlerde bulunurlar. Türlerin zenginliği, Luquillo Dağları'nda yer alan diğer ağaç türleri (Tabonuco, Palo colorado ve Palma sierra ormanları) ile karşılaştırıldığında düşüktür. Batı Porto Riko'da yer alan Maricao Eyalet Ormanı'ndaki küçük ağaçlar, yıllık ortalama 2.250 cm (994 inç) yağmur almaktadır. Bu oran en az yıllık 1.702 cm (67 inç) yağmur alan bir yağmur ormanı için yüksek bir rakamdır. Ancak toprağın düşük su tutma kapasitesi nedeniyle, bitki örtüsü beklenenden daha azdır. Türe Maricao Eyalet Ormanı'nın Podokarpus ormanlarında en yoğun şekilde rastlanılır. Toro Negro ve Carite küçük ağaçlarının bulunduğu bölgeler hakkında ise az bilgi bulunmaktadır.
Davranış
Beslenme
Küçük orman ötleğeni genellikle güneşi engelleyen ağaçların arasında yiyecek böcek ararken görülür. Yiyecek ararken genellikle, siyah ve beyaz ötleğen, Porto Riko tanager ve Aşağı Antil pewee gibi, diğer kuşlarla sürü hâlinde uçar. Avını yakalamak için, toplama, etrafında uçma ve gagalama şeklinde tanımlanan üç manevra yapar. Toplama, duran veya hareket eden kuş tarafından yapılan avlanma manevrasıdır. Etrafında uçma ise uçan bir kuş için avlanma manevrasıdır. Gagalama ise gagası ile kazarak, tavukların yiyecek aramasına benzer bir şekilde alt tabakadaki besinlere ulaşması şeklindedir. Özellikle yapraklardan yapılan toplama, küçük orman ötleğeni tarafından en çok kullanılan manevradır, gagalama ise en az kullanılan yöntemdir.
Üreme
Küçük orman ötleğeni, Mart ile Haziran ayları arasında ürer. Ebeveynlerin ikisi de yuvanın yapılmasında ve yavruların beslenmesinde görev alır. Yuvalar ağaç gövdelerine yakın, havadar kuru yaprakların, çoğunlukla Cecropia yapraklarının olduğu Bulbophyllum wadsworthii ağaçlarının bulunduğu bölgelerde bulunur. Yuvalar iyi gizlenmiştir ve zeminden 1,3 metre ila 7,6 metre yüksekliklere yapılır. Yuvalar fincan şeklindedir ve küçük köklerden, ince dallardan, ve B. wadsworthii ağaçlarının kuru dallarından ve kuru Panicum maximum yapraklarından yapılır. İç kısmı C. abietifolia bitkisinin liflerinden, kuru yapraklardan ve diğer bitkilerden yapılmaktadır. Dişiler, üzerinde kırmızı-kahverengi benekleri olan 2 ila 3 tane beyaz yumurta yumurtlar. Yavrular böceklerle beslenmektedir, ebeveynlerinin yavrularını kelebekler, düz kanatlıların yetişkinleri ve kelebek larvaları ile beslediği gözlemlenmiştir.
Tehditler ve koruma çalışmaları
Popülasyon
1989 yılının Eylül ayında Porto Riko'nun orta ve doğu bölgelerini kasıp kavuran Hugo Kasırgası, küçük orman ötleğeninin bilinen dört popülasyonundan üçünü etkiledi. El Yunque Millî Parkı, Toro Negro ve Carite popülasyonları bu kasırgadan zarar gördü. Cordillera Central'da bulunan Toro Negro Ormanı'nda iki yıl sonra yapılan bir araştırmada ise herhangi bir bireye rastlanmadı. O zamandan beri yapılan araştırmalar, bilinmeyen nedenlerle Carite ve Toro Negro'daki popülasyonların muhtemelen yok olduğunu ortaya koymaktadır. Küçük orman ötleğeninin popülasyonlarının izlenmesi, Porto Riko Yuvalama Kuşu Sayımı (PRBBS) tarafından üç ila dört yılda bir gerçekleştirilen kuş sayımlarıyla sağlanmaktadır. 2001 yılında Maricao Devlet Ormanı'nda yapılan bir araştırmada ise sadece üç birey tespit edilmiştir. 2000 yılında hazırlanan bir IUCN değerlendirmesine göre, küçük orman ötleğeni popülasyonunun 600 ergin bireyden oluşan durağan bir sayıya sahip olduğu tahmin edilmektedir. 2020 yılında ise popülasyonun en azından 1800 ergin bireyden oluştuğu tahmin edildi, bu sayı ise toplamda en az 2700 bireye tekabül ediyor.
Tehditler
Küçük orman ötleğeninin iki büyük düşmanı vardır; yırtıcı hayvanlar ve yaşam alanının yok edilmesi ve değiştirilmesidir. Tespit edilen yerli yırtıcı hayvanlar, Margarops fuscatus, keskin incik kemikli atmaca (Accipiter striatus) ve bölgede soyu tükenmiş olan beyaz boyunlu kargadır (Corvus leucognaphalus). Bunun yanında doğrulanmamış iki endemik yılan türü ve çeşitli etoburlar da (fosil kayıtlarından) bulunmaktadır. Bölgeye sonradan getirilmiş olan, kediler, köpekler, sıçanlar ve küçük kuyruksürengiller yuvalara zarar verme ihtimali olan canlılardandır. Bu canlılar, Maricao Eyalet Ormanı ve Karayip Ulusal Ormanı'nda insanların bulunduğu bölgelerde, çoğunlukla ulaşım amaçları sebebiyle hızlı bir şekilde çoğalmaktadır. Küçük orman ötleğeninin yaşam alanının yok olmasına temelde insanlar ve doğa olmak üzere iki faktör yol açar. İnsanlar iletişim kuleleri kurmakta, ağaçları yok etmekte, yollar ve tren yolları yapmaktadır. Doğa ise orman yangınları ve kasırgalarla zarar vermektedir.
Koruma çalışmaları
Küçük orman ötleğeni Birleşik Devletler tarafından 1982'de hazırlanan Tehlikede Olan Türler Yasası'ndaki listeye aday gösterilmiştir. 2005'te bir grup bilim insanı, bilgin, sanatçı ve çevreci, George W. Bush yönetimine, içinde Küçük orman ötleğeninin de olduğu 225 türün Tehlikede Olan Türler Yasası'ndaki listeye eklenmesi için istekte bulunmuştur. Bu 225 türün üçte birinden fazlası 20 yıldan beri, yarısından fazlası ise 10 yıldan daha uzun süredir aday listesinde yer almaktadır. Yeni araştırmalara göre Tehlikede Olan Türler Yasası'nın 1973'te hazırlanmasından beri, Birleşik Devletler'de bulunan 114 türün soyu, federal hükûmet tarafından yaşam alanlarının yeteri kadar korunmaması sebebiyle tükenmiştir.
Dünya Korunma Birliği küçük orman ötleğeninin durumunu 1988 yılında değerlendirmiş ve düşük risk/az endişe verici olarak sınıflandırmıştır. 1994'te, durumu düşük risk/neredeyse tehlike altında olan koruma durumu, 2000'de hassasa çevrilmiş ve bu şekilde kalmıştır. "Durumunun hassas olmasının sebebi; 'Doğrudan veya acil bir tehdit yok, ama nüfusunda küçük bir azalma, uzun vadede yaşamını devam ettirmesini tehlikeye sokar ve bu nedenle hassas olarak değerlendirilmiştir.' şeklinde açıklanmıştır."
Kaynakça
- Özel
- ^ a b BirdLife International. (2017). "Setophaga angelae". IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi. 2017: e.T22721749A118919769. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T22721749A118919769.en
![image]()
. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020. - ^ Sherman, Snady (21 Mayıs 1998). . Delaware Valley Ornithological Club. 2 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- ^ a b Cuevas, Victor, M. (January 2002). "Wildlife Facts - January 2002 - Elfin-woods Warbler". USDA Forest Service. 15 Ocak 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- ^ a b c Kepler, C. B. and Parkes, K. (Ocak 1972). (PDF). The Auk. 89 (1). ss. 1-18. 26 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2006.
- ^ Lovette, Irby J.; Pérez-Emán, Jorge L.; Sullivan, John P.; Banks, Richard C.; Fiorentino, Isabella; Córdoba-Córdoba, Sergio; Echeverry-Galvis, María; Barker, F. Keith; Burns, Kevin J.; Klicka, John; Lanyon, Scott M. (Kasım 2010). "A comprehensive multilocus phylogeny for the wood-warblers and a revised classification of the Parulidae (Aves)". Molecular Phylogenetics and Evolution (İngilizce). 57 (2): 753-770. doi:10.1016/j.ympev.2010.07.018. 29 Haziran 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ a b Chesser, R. Terry; Banks, Richard C.; Barker, F. Keith; Cicero, Carla; Dunn, Jon L.; Kratter, Andrew W.; Lovette, Irby J.; Rasmussen, Pamela C.; Remsen, J. V.; Rising, James D.; Stotz, Douglas F. (Temmuz 2011). "Fifty-Second Supplement to the American Ornithologists' Union check-list of North American Birds". The Auk (İngilizce). 128 (3): 600-613. doi:10.1525/auk.2011.128.3.600. 23 Şubat 2022 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ . IOC World Bird List Datasets. 31 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ Jobling, James A. (2010). The Helm dictionary of scientific bird names: from aalge to zusii. Londra: Christopher Helm. ISBN .
- ^ a b c d e Cruz, Alexander and Delannoy, Carlos A. "Ecology of the Elfin-woods Warbler (Dendroica Angelae) II" (PDF). ss. 152-162. 27 Eylül 2006 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 17 Kasım 2007.
- ^ Wauer, Roland H. (1996). A birder's West Indies: an island-by-island tour. 1st ed. Austin: University of Texas Press. ISBN .
- ^ a b . Forest Service Research Data Archive. 9 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ a b c Anadón Irrizary, Verónica (2006). Distribution, habitat occupancy and population density of the Elfin-woods Warbler 24 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. MS Thesis. University of Puerto Rico at Mayagüez
- ^ a b c d e "Candidate and Listing Priority Assignment Form - Elfin woods Warbler" (PDF). 2001. 26 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- ^ a b c Arroyo Vázquez, Bryan (Haziran 1992). (PDF). The Wilson Bulletin. 104 (2). ss. 362-365. 26 Eylül 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2007.
- ^ "Elfin-woods Warbler". Oiuseax.net. 20 Ekim 2007 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- ^ Toms, Judith D. Non-breeding competition between migrant American Redstarts (Setophaga ruticilla) and resident Adelaide's warblers (Dendroica adelaidae) in the Guanica Biosphere Reserve, southwest Puerto Rico (Tez). University of Missouri Libraries.
- ^ "Setophaga angelae: BirdLife International". IUCN Red List of Threatened Species. 31 Ağustos 2020. Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ a b "Species factsheet: Dendroica angelae". BirdLife International. 2005. 1 Aralık 2009 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- ^ IUCN (31 Ağustos 2020). "Setophaga angelae: BirdLife International: The IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T22721749A180061064" (İngilizce). doi:10.2305/iucn.uk.2020-3.rlts.t22721749a180061064.en.retrieved. 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Nisan 2024.
- ^ Lucas, Tim (5 Mayıs 2004). . 7 Kasım 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2006.
- Genel
- . 15 Haziran 2006'da ulaşıldı. (İspanyolca)
- Oberle, Mark (2003). Las aves de Puerto Rico en fotografías (İspanyolca). Editorial Humanitas. s. 24. .
- Curson, Quinn and Beadle (1994). New World Warblers. Christopher Helm. .
Konuyla ilgili yayınlar
- Anadón-Irizarry, V.; González, R.; Llerandi-Román, I.; Campos-Cerqueira, M. (2017). "Status and recommendations for the recovery of the Elfin-woods Warbler (Setophaga angelae) in Puerto Rico". Journal of Caribbean Ornithology. 30 (1): 28–32.
- (PDF) (Report). U.S. Fish and Wildlife Service. April 2010. Archived from the original (PDF) on December 23, 2014.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Kucuk orman otlegeni kaynak belirtilmeli veya kucuk orman cali bulbulu kaynak belirtilmeli Setophaga angelae Karayiplerde yer alan Porto Riko adasina endemik ve nadir turde bir kustur 1968 yilinda kesfedilmis ve 1972 yilinda tanimlanmistir Orman otlegenigiller Parulidae familyasinin en son tanimlanan turudur Turun ismindeki angelae kasiflerinden biri olan Angela Kepler e atfendir Bocekcil olan kus yapraklar uzerindeki kucuk bocekleri toplayarak beslenir Kucuk orman otlegeniKorunma durumuTehlikede IUCN 3 1 Biyolojik siniflandirmaAlem AnimaliaSube ChordataSinif AvesTakim PasseriformesFamilya ParulidaeCins SetophagaTur S angelaeIkili adlandirmaSetophaga angelaeve 1972Kucuk orman otlegeni dagilim haritasi Kucuk populasyonlari ve sinirli habitatlari sebebiyle 1982 yilindan itibaren koruma calismalari baslamistir ve 2005 itibariyla hala korunmaya muhtactir Yasam alaninin koruma altindaki agaclik bolgelerde olmasindan dolayi buyuk bir tehdit altinda degildir ancak bolgeye sonradan getirilen sicanlar ve kuyruksurengiller gibi turlerin varligi yasam alanlarinin daralmasi ve dogal afetler sonucunda tur muhtemel tehlike altindadir TaksonomiKucuk orman otlegeni Parulidae familyasinin Dendroica cinsinin 29 turunden biri olan orman otlegenigiller turune aittir Ilk olarak 1968 yilinda Cameron ve Angela Kepler tarafindan Porto Riko nun endemik kus turleri olan Porto Riko papagani ve Porto Riko todusu uzerinde calismalarini devam ettirirken kesfedilmistir 18 Mayis 1971 de o zamanlar tek yasam alani oldugu dusunulen Karayip Ulusal Ormani nda bir ornek yakalanmistir Bir yil sonra Kepler ve Parkes turu tanimlayarak isimlendirmis ve boylece Yeni Dunya da kesfedilen en yeni otlegen Dendroica spp olmustur Ayrica Bati Hint Adalari nda 1927 den sonra kesfedilen ve 20 yuzyilda Porto Riko da tanimlanan ilk tur olmustur Tur baslangicta Dendroica cinsine yerlestirilmis olsa da 2010 yilinda Yeni Dunya otlegenlerinin mitokondriyal DNA dizileri kullanilarak yapilan filogenetik calismalar otlegen cinslerinin yeniden duzenlenmesine yol acti Sonuc olarak calismanin yazarlari Dendroica cinsinin Setophaga cinsine dahil edilmesini onerdiler Ayni calismalar kucuk orman otlegeninin Jamaika ya ozgu Ok basli otlegene ve Dominika ile Guadeloupe adalarina ozgu kursuni otlegen ile yakin akraba oldugunu gosterdi 2011 yilinda Amerikan Ornitologlar Birligi American Ornithologists Union Orman otlegengiller peruliade familyasinin siniflandirmasini yeniden duzenledi ve Dendroica cinsindeki turleri Setophaga cinsine tasidi Bu revize edilmis siniflandirma daha sonra Uluslararasi Ornitologlar Birligi International Ornithologists Union tarafindan da kabul edildi Cins adi guve anlamina gelen Eski Yunanca kelime shs sḗs ve yemek anlamina gelen fagew phageō kelimelerinin birlesmesidir Tur adi olan angelae ise turun kasiflerinden Angela Kepler icin bir ovgu niteligi tasir Fiziksel ozellikleriSiyah ve beyaz otlegen genellikle kucuk orman otlegeni ile karistirilabilen bir turdur Kucuk orman otlegeninin govdesinin ustu agirlikli olarak siyahtir ve beyaz alanlarla kaplidir Govdenin alt kismi ise beyazdir ve siyah cizgiler vardir Diger tanimlayici ozellikleri ise koyu kahverengi gozleri kulaklarindaki ve boynundaki beyaz benekler tamamlanmamis beyaz bir goz halkasi gozunun uzerindeki beyaz bir cizgi ve dis kuyruk tuylerinde bulunan iki beyaz noktadir Antil otlegenlerinin S adelaidae S delicata S plumbea ve S pharetra karakteristik ozellikleri uzun bir gagaya ve kisa yuvarlak kuyruga ortalama 53 8 mm sahip olmalaridir Bu turler icinde yalnizca Setophaga spp 50 mm ortalama bir kucuk orman otlegeninden daha kisa kanatlara sahiptir Erginlesmemis olanlar yetiskinlerden biraz farklidir arka kisimlari bir yil boyunca gri yesil renginde kalir ve temmuz ayindan ekim ayina kadar kismen bu tuylerini degistirirler Erginlige erismis ortalama bir kucuk orman otlegeninin boyu 12 5 cm 4 9 inc ve agirligi 8 4 gram olur Benzer turler Kucuk orman otlegeni genellikle Karayipler de uremeyen ve Porto Riko da Eylul ortalarindan Mayis in baslarina kadar gorulen siyah ve beyaz otlegen Mniotilta varia ile karistirilir Temel fiziksel farklilik yuzlerdedir Kucuk orman otlegeninin tamamlanmayan beyaz bir goz halkasi vardir siyah ve beyaz otlegenin gozunde ise beyaz bir kemeri ve gozunun altinda beyaz yarim halkasi bulunur Diger bir fark ise bas kismindadir Kucuk orman otlegeninin basinin tumu siyahtir Siyah ve beyaz otlegenin ise basinda beyaz bir kemer bulunur Ikinci tur genellikle daha kalin dallarda yiyecek ararken kucuk orman otlegeni ise agac tepelerinde ve daha ince dallarin uclarinda bocek arar Ses Virtual Birds de Kucuk orman otlegeni kusunun kus sesi bulunur Kucuk orman otlegeninin sakimasini ve cagrisini duymak guctur Bu tur kisik seslidir ve cagrisi ile sakimasi Porto Riko nun en yaygin kusu olan Sari seker kusuna benzer Sakimasi tekduze bir nota uzerinde soylenen kisa hizli ve pek de muzikal olmayan notalardan olusan hacmi yukselen ve sonunda biraz daha dusuk perdeli kisa bir cift heceli dizi ile biten bir dizidir Cagrisi ise tek bir kisa metalik tik sesi olarak tanimlanmistir Dagilimi ve yasam alaniIlk kesfedildiginde kucuk orman otlegeninin yalnizca 640 metreden 1 030 metreye kadar olan yuksek yerlerde Porto Riko nun dogusundaki Karayip Ulusal Parki nin kucuk agaclarinda yasadigina inaniliyordu Bu bolgedeki agaclarin boylari nadiren 5 metreyi gecer ve sert kalin surgunleri derimsi yapraklari ile icine girilemez yogun calilarin bulundugu yirtici hayvanlardan saklanilabilecek bir yerdir Daha sonra Maricao Eyalet Ormani nda 1972 bilinen en buyuk populasyon Carite Eyalet Ormani nda 1977 ve Toro Negro Eyalet Ormani nda 1970 lerin sonunda uc populasyon daha kesfedilmistir Ayrica arastirmalar turun 370 ila 600 metreye 1 213 ila 1 968 fit tabonuko ve palo kolorado ormanlarina goc ettigini gostermistir Kucuk orman otlegeninin dagilimi 2001 Kucuk orman otlegeni gecmiste Porto Riko nun rutubetli daglik ormanlari ile kapli dort farkli bolgesinde yasamaktaydi Su anda ise iki bolgede nesli tamamen tukenmistir ve sadece Karayip Ulusal Ormani ve Maricao Eyalet Ormani nda gorulmektedir Karayip Ulusal Ormani nda bulunan kucuk ormanlarin karakteristik ozelligi cok yagmur almasi ve rutubetli olmasi dusuk sicaklik gunes almasi ve sabit ruzgarlardir Daglarin zirvelerinde ve ozellikle yogun calilik ve kucuk agaclarla bitkilerin bulundugu ve zeminin uzerinde yosunlarin ve epifitlerin yetistigi yerlerde bulunurlar Turlerin zenginligi Luquillo Daglari nda yer alan diger agac turleri Tabonuco Palo colorado ve Palma sierra ormanlari ile karsilastirildiginda dusuktur Bati Porto Riko da yer alan Maricao Eyalet Ormani ndaki kucuk agaclar yillik ortalama 2 250 cm 994 inc yagmur almaktadir Bu oran en az yillik 1 702 cm 67 inc yagmur alan bir yagmur ormani icin yuksek bir rakamdir Ancak topragin dusuk su tutma kapasitesi nedeniyle bitki ortusu beklenenden daha azdir Ture Maricao Eyalet Ormani nin Podokarpus ormanlarinda en yogun sekilde rastlanilir Toro Negro ve Carite kucuk agaclarinin bulundugu bolgeler hakkinda ise az bilgi bulunmaktadir DavranisBeslenme Kucuk orman otlegeni genellikle gunesi engelleyen agaclarin arasinda yiyecek bocek ararken gorulur Yiyecek ararken genellikle siyah ve beyaz otlegen Porto Riko tanager ve Asagi Antil pewee gibi diger kuslarla suru halinde ucar Avini yakalamak icin toplama etrafinda ucma ve gagalama seklinde tanimlanan uc manevra yapar Toplama duran veya hareket eden kus tarafindan yapilan avlanma manevrasidir Etrafinda ucma ise ucan bir kus icin avlanma manevrasidir Gagalama ise gagasi ile kazarak tavuklarin yiyecek aramasina benzer bir sekilde alt tabakadaki besinlere ulasmasi seklindedir Ozellikle yapraklardan yapilan toplama kucuk orman otlegeni tarafindan en cok kullanilan manevradir gagalama ise en az kullanilan yontemdir Ureme Kucuk orman otlegeni Mart ile Haziran aylari arasinda urer Ebeveynlerin ikisi de yuvanin yapilmasinda ve yavrularin beslenmesinde gorev alir Yuvalar agac govdelerine yakin havadar kuru yapraklarin cogunlukla Cecropia yapraklarinin oldugu Bulbophyllum wadsworthii agaclarinin bulundugu bolgelerde bulunur Yuvalar iyi gizlenmistir ve zeminden 1 3 metre ila 7 6 metre yuksekliklere yapilir Yuvalar fincan seklindedir ve kucuk koklerden ince dallardan ve B wadsworthii agaclarinin kuru dallarindan ve kuru Panicum maximum yapraklarindan yapilir Ic kismi C abietifolia bitkisinin liflerinden kuru yapraklardan ve diger bitkilerden yapilmaktadir Disiler uzerinde kirmizi kahverengi benekleri olan 2 ila 3 tane beyaz yumurta yumurtlar Yavrular boceklerle beslenmektedir ebeveynlerinin yavrularini kelebekler duz kanatlilarin yetiskinleri ve kelebek larvalari ile besledigi gozlemlenmistir Tehditler ve koruma calismalariPopulasyon Kucuk orman otlegeninin kus sayimi 2001 1989 yilinin Eylul ayinda Porto Riko nun orta ve dogu bolgelerini kasip kavuran Hugo Kasirgasi kucuk orman otlegeninin bilinen dort populasyonundan ucunu etkiledi El Yunque Milli Parki Toro Negro ve Carite populasyonlari bu kasirgadan zarar gordu Cordillera Central da bulunan Toro Negro Ormani nda iki yil sonra yapilan bir arastirmada ise herhangi bir bireye rastlanmadi O zamandan beri yapilan arastirmalar bilinmeyen nedenlerle Carite ve Toro Negro daki populasyonlarin muhtemelen yok oldugunu ortaya koymaktadir Kucuk orman otlegeninin populasyonlarinin izlenmesi Porto Riko Yuvalama Kusu Sayimi PRBBS tarafindan uc ila dort yilda bir gerceklestirilen kus sayimlariyla saglanmaktadir 2001 yilinda Maricao Devlet Ormani nda yapilan bir arastirmada ise sadece uc birey tespit edilmistir 2000 yilinda hazirlanan bir IUCN degerlendirmesine gore kucuk orman otlegeni populasyonunun 600 ergin bireyden olusan duragan bir sayiya sahip oldugu tahmin edilmektedir 2020 yilinda ise populasyonun en azindan 1800 ergin bireyden olustugu tahmin edildi bu sayi ise toplamda en az 2700 bireye tekabul ediyor Tehditler Keskin incik kemikli atmaca Kucuk orman otlegeninin dogal dusmanidir Kucuk orman otlegeninin iki buyuk dusmani vardir yirtici hayvanlar ve yasam alaninin yok edilmesi ve degistirilmesidir Tespit edilen yerli yirtici hayvanlar Margarops fuscatus keskin incik kemikli atmaca Accipiter striatus ve bolgede soyu tukenmis olan beyaz boyunlu kargadir Corvus leucognaphalus Bunun yaninda dogrulanmamis iki endemik yilan turu ve cesitli etoburlar da fosil kayitlarindan bulunmaktadir Bolgeye sonradan getirilmis olan kediler kopekler sicanlar ve kucuk kuyruksurengiller yuvalara zarar verme ihtimali olan canlilardandir Bu canlilar Maricao Eyalet Ormani ve Karayip Ulusal Ormani nda insanlarin bulundugu bolgelerde cogunlukla ulasim amaclari sebebiyle hizli bir sekilde cogalmaktadir Kucuk orman otlegeninin yasam alaninin yok olmasina temelde insanlar ve doga olmak uzere iki faktor yol acar Insanlar iletisim kuleleri kurmakta agaclari yok etmekte yollar ve tren yollari yapmaktadir Doga ise orman yanginlari ve kasirgalarla zarar vermektedir Koruma calismalari Kucuk orman otlegeni Birlesik Devletler tarafindan 1982 de hazirlanan Tehlikede Olan Turler Yasasi ndaki listeye aday gosterilmistir 2005 te bir grup bilim insani bilgin sanatci ve cevreci George W Bush yonetimine icinde Kucuk orman otlegeninin de oldugu 225 turun Tehlikede Olan Turler Yasasi ndaki listeye eklenmesi icin istekte bulunmustur Bu 225 turun ucte birinden fazlasi 20 yildan beri yarisindan fazlasi ise 10 yildan daha uzun suredir aday listesinde yer almaktadir Yeni arastirmalara gore Tehlikede Olan Turler Yasasi nin 1973 te hazirlanmasindan beri Birlesik Devletler de bulunan 114 turun soyu federal hukumet tarafindan yasam alanlarinin yeteri kadar korunmamasi sebebiyle tukenmistir Dunya Korunma Birligi kucuk orman otlegeninin durumunu 1988 yilinda degerlendirmis ve dusuk risk az endise verici olarak siniflandirmistir 1994 te durumu dusuk risk neredeyse tehlike altinda olan koruma durumu 2000 de hassasa cevrilmis ve bu sekilde kalmistir Durumunun hassas olmasinin sebebi Dogrudan veya acil bir tehdit yok ama nufusunda kucuk bir azalma uzun vadede yasamini devam ettirmesini tehlikeye sokar ve bu nedenle hassas olarak degerlendirilmistir seklinde aciklanmistir KaynakcaOzel a b BirdLife International 2017 Setophaga angelae IUCN Tehdit Altindaki Turlerin Kirmizi Listesi 2017 e T22721749A118919769 doi 10 2305 IUCN UK 2017 3 RLTS T22721749A118919769 en Erisim tarihi 24 Kasim 2020 Sherman Snady 21 Mayis 1998 Delaware Valley Ornithological Club 2 Aralik 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 19 Mart 2006 a b Cuevas Victor M January 2002 Wildlife Facts January 2002 Elfin woods Warbler USDA Forest Service 15 Ocak 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mart 2006 a b c Kepler C B and Parkes K Ocak 1972 PDF The Auk 89 1 ss 1 18 26 Eylul 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 18 Haziran 2006 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Lovette Irby J Perez Eman Jorge L Sullivan John P Banks Richard C Fiorentino Isabella Cordoba Cordoba Sergio Echeverry Galvis Maria Barker F Keith Burns Kevin J Klicka John Lanyon Scott M Kasim 2010 A comprehensive multilocus phylogeny for the wood warblers and a revised classification of the Parulidae Aves Molecular Phylogenetics and Evolution Ingilizce 57 2 753 770 doi 10 1016 j ympev 2010 07 018 29 Haziran 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Nisan 2024 a b Chesser R Terry Banks Richard C Barker F Keith Cicero Carla Dunn Jon L Kratter Andrew W Lovette Irby J Rasmussen Pamela C Remsen J V Rising James D Stotz Douglas F Temmuz 2011 Fifty Second Supplement to the American Ornithologists Union check list of North American Birds The Auk Ingilizce 128 3 600 613 doi 10 1525 auk 2011 128 3 600 23 Subat 2022 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Nisan 2024 IOC World Bird List Datasets 31 Ocak 2021 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Nisan 2024 Jobling James A 2010 The Helm dictionary of scientific bird names from aalge to zusii Londra Christopher Helm ISBN 978 1 4081 2501 4 a b c d e Cruz Alexander and Delannoy Carlos A Ecology of the Elfin woods Warbler Dendroica Angelae II PDF ss 152 162 27 Eylul 2006 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 17 Kasim 2007 KB1 bakim Birden fazla ad yazar listesi link Wauer Roland H 1996 A birder s West Indies an island by island tour 1st ed Austin University of Texas Press ISBN 978 0 292 79098 8 a b Forest Service Research Data Archive 9 Nisan 2024 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Nisan 2024 a b c Anadon Irrizary Veronica 2006 Distribution habitat occupancy and population density of the Elfin woods Warbler 24 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde MS Thesis University of Puerto Rico at Mayaguez a b c d e Candidate and Listing Priority Assignment Form Elfin woods Warbler PDF 2001 26 Eylul 2007 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 19 Mart 2006 a b c Arroyo Vazquez Bryan Haziran 1992 PDF The Wilson Bulletin 104 2 ss 362 365 26 Eylul 2007 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 17 Kasim 2007 Elfin woods Warbler Oiuseax net 20 Ekim 2007 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mart 2006 Toms Judith D Non breeding competition between migrant American Redstarts Setophaga ruticilla and resident Adelaide s warblers Dendroica adelaidae in the Guanica Biosphere Reserve southwest Puerto Rico Tez University of Missouri Libraries Setophaga angelae BirdLife International IUCN Red List of Threatened Species 31 Agustos 2020 Erisim tarihi 9 Nisan 2024 a b Species factsheet Dendroica angelae BirdLife International 2005 1 Aralik 2009 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mart 2006 IUCN 31 Agustos 2020 Setophaga angelae BirdLife International The IUCN Red List of Threatened Species 2020 e T22721749A180061064 Ingilizce doi 10 2305 iucn uk 2020 3 rlts t22721749a180061064 en retrieved 25 Subat 2024 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Nisan 2024 Lucas Tim 5 Mayis 2004 7 Kasim 2005 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 19 Mart 2006 Genel 15 Haziran 2006 da ulasildi Ispanyolca Oberle Mark 2003 Las aves de Puerto Rico en fotografias Ispanyolca Editorial Humanitas s 24 ISBN 0 9650104 2 2 Curson Quinn and Beadle 1994 New World Warblers Christopher Helm ISBN 0 7136 3932 6 Konuyla ilgili yayinlarVikitur de konuyla ilgili taksonomik bilgiler bulunur Dendroica angelae Anadon Irizarry V Gonzalez R Llerandi Roman I Campos Cerqueira M 2017 Status and recommendations for the recovery of the Elfin woods Warbler Setophaga angelae in Puerto Rico Journal of Caribbean Ornithology 30 1 28 32 PDF Report U S Fish and Wildlife Service April 2010 Archived from the original PDF on December 23 2014