Metot oyunculuğu birçok tiyatro uygulayıcısı tarafından formüle edilmiş oyunculukta içtenlik ve duygusal etkile

Metot oyunculuğu birçok tiyatro uygulayıcısı tarafından formüle edilmiş, oyunculukta içtenlik ve duygusal etkileyiciliği ön planda olan performans ortaya koymaya yönelik alıştırma ve tekniklerin genel adıdır. Bu teknik, Rus oyuncu ve yönetmen Konstantin Stanislavskiy'in , ve kitaplarında geliştirdiği Stanislavski sistemi'ne dayanmaktadır.

Marlon Brando'nun Elia Kazan'ın 1951 yapımı *A Streetcar Named Desire* filmindeki performansı Stanislavski yönelimli oyunculuğun gücünün sinemadaki örneklerindendir.

Lee Strasberg, Stella Adler ve metot oyunculuğun gelişimine katkıda bulunanlar isimler arasındadır. Ancak üç tiyatrocu da onlara göre başarılı bir performans ortaya koymak için bu yaklaşımın farklı bir yönüne vurgu yapmaktadır: Strasberg bu tekniğin psikolojik yönüne, Adler sosyolojik yönüne ve Meisner de davranışsal yönüne ağırlık vermektedir. Ortaya koydukları bu yaklaşımı New York'ta Group Theatre'ta çalışırken geliştirdiler.

Gelişimi

Metot oyunculuğu, Rus tiyatrocu Konstantin Stanislavski'nin geliştirdiği oyunculuk sistemi üzerinden geliştirildi. Stanislavski 20. yüzyılda hazırlık, alıştırma ve prova tekniklerini sistematik bir yapı haline getirmiştir. Bu sistem (1) 'ın yönetmen merkezli, bütünlüklü estetikli, disiplinli ve kadro yaklaşımını, (2) 'nun aktör merkezli realizmini, (3) André Antoine'nin sahnelemesini ve bağımsız tiyatro hareketini bir araya getirmiş ve bunların üzerine geliştirilmiştir.

Sistem, Stanislavski'nin deyimiyle bir "deneyimleme sanatı" yaratmayı amaçlar. Sistem ilk olarak oyuncunun bilinç düzeyindeki düşüncelerini ve istençlerini yani kontrol edebildiği yapılarını harekete geçirir, ardından oyuncunun farkındalık alanı dışında kalan psikolojik süreçlerine yani duygusal deneyimlerine ve bilinçdışı davranışlarına ulaşıp bunları harekete geçirmeye çalışır. Provalar sırasında oyuncunun bunlardan yararlanarak oynadığı karakterin o an içinde olduğu durumda yapması gerekenler için içsel bir kaynak bulması beklenir. Stanislavski sonraki çalışmalarında ise bilişsel yapıya odaklanma yerine sistemini fiziksel merkezli bir yapı haline getirmiştir. Oluşturduğu sistemde onun için önemli olan "aktif analiz" olarak adlandırdığı kavramdır. Bu, oyuncunun kendini bırakıp düşünmeden, bir nevi doğaçlama, her türlü şartta tepkiselliğini ortaya çıkarabilmesi olarak tanımlanabilir.

Psikolojik etkileri

Metot oyunculuğu, oyuncunun kişisel deneyimlerinden faydalanarak performansında gerçek duygular ortaya çıkarmaya hedefler. Oyuncu, performansı sırasında hissettiği duyguları ayrıştırmakta zorlandığında bu durum psişesine zarar verebilir. Oyuncunun role girerken kullandığı duygular haz verici olduğu kadar travmatik de olabilir. Sık rastlanan duygusal çökkünlük gibi psikolojik etkiler, oyuncu bastırılmış ve çözümleyemediği duygularını performansında göstermeye başladığında görülebilir. Çökkünlüğün ve tükenmişliğin yanı sıra oyuncularda korku, kaygı, utanç, uyku bozukluğu, kişilik değişimi ve psikotik bozukluklar görülebilir.

Metot oyuncuları listesi

Bu liste eksiktir, maddeyi geliştirerek yardımcı olabilirsiniz.

Dipnotlar

^ Blum (1984, 63) and Hayward (1996, 216).
^ ^a ^b Krasner (2000b, 130).
^ Krasner (2000b, 129).
^ Benedetti (1989, 5–11, 15, 18) and (1999b, 254), Braun (1982, 59), Carnicke (2000, 13, 16, 29), Counsell (1996, 24), Gordon (2006, 38, 40–41), and Innes (2000, 53–54).
^ Benedetti (1999a, 201), Carnicke (2000, 17), and Stanislavski (1938, 16–36).
^ Benedetti (1999a, 170).
^ Benedetti (1999a, 182–183).
^ Benedetti (1999a, 325, 360) and (2005, 121) and Roach (1985, 197–198, 205, 211–215).
^ Benedetti (1999a, 355–256), Carnicke (2000, 32–33), Leach (2004, 29), Magarshack (1950, 373–375), and Whyman (2008, 242).
^ Quoted by Carnicke (1998, 156).
^ Konin, Elly A. “Acting Emotions: Shaping Emotions on Stage.”
^ Hamden, Raymond. “Clinical and Forensic Psychology.”
^ ^a ^b ^c Zeke (30 Ekim 2014). . nyfa.edu. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Zeke (22 Nisan 2016). "Here's To You, Anne Bancroft". medium.com. 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Nisan 2019.
^ "Warren Beatty went full method by directing Rules Don't Apply as Howard Hughes". consequenceofsound.net. 28 Ekim 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Brendemühl, Jutta (11 Eylül 2018). . blog.goethe.de. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2019.
^ Academy, New York Film (11 Kasım 2015). . nyfa.edu. 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ ^a ^b ^c ^d Child, Ben (29 Temmuz 2016). "Extreme weight loss and tooth extraction: when method acting goes too far". The Guardian. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – www.theguardian.com vasıtasıyla.
^ Bilton, Chris (22 Ekim 2015). "Getting Schooled on 'Caginess' by a Nicolas Cage Expert". vice.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "Michael Caine 'uses painful secret to cry on set'". 28 Ekim 2009. 24 Ekim 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – www.telegraph.co.uk vasıtasıyla.
^ Champagne, Christine. "The Documentary That Reveals Just How Method Jim Carrey Went to Play Andy Kaufman". HWD. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ . moviemezzanine.com. 9 Haziran 2015. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Hope, Hannah (15 Şubat 2016). "Sacha Baron Cohen method acting: 'Isla Fisher made love to Borat and Bruno'". mirror. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "The Infiltrator: Bryan Cranston on his out on a limb acting style". 29 Ekim 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ . 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ . theatermania.com. 11 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ . briantimoneyacting.co.uk. 18 Temmuz 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "Johnny Depp - There's method in his madness". The Independent. 29 Ocak 2010. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Hirschberg, Lynn; Hirschberg, Lynn (19 Mayıs 1988). "Robert Downey Jr.'s Weird Science of Acting". rollingstone.com. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "Here's How Seriously Adam Driver Takes Playing Kylo Ren". 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "â€˜If you talk to anyone on set they donâ€™t take me seriously at all â€" much to my dismayâ€™". irishtimes.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "Sally Field Just As Method As Daniel Day-Lewis, She Says". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Wallace, William (15 Aralık 2002). "Fiennes reveals his method to portraying madness". Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – LA Times vasıtasıyla.
^ . blacklistedjournalist.com. 18 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Jackson, Dan (28 Şubat 2018). . Thrillist. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Miller, Matt (9 Ekim 2017). . Esquire. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "Happy Birthday, Kamal Haasan: FIVE films of the actor which didn't work at the box office - Times of India". 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Hill, Sam (6 Şubat 2015). . WhatCulture.com. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ . Taste of Cinema - Movie Reviews and Classic Movie Lists. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ McArdle, Terence; Weil, Martin (25 Ağustos 2013). "Julie Harris, esteemed film and stage actress who won five Tony Awards, dies at 87". Washington Post. 4 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ D'Alessandro, Anthony; D'Alessandro, Anthony (21 Aralık 2014). "'Interstellar's Anne Hathaway: Going Method To Create Amelia Brand". deadline.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Gilbey, Ryan (5 Ağustos 2017). "Sally Hawkins: low-key star with plenty to smile about | The Observer profile". The Guardian. 27 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Simkins, Michael (31 Mart 2016). "Method acting can go too far – just ask Dustin Hoffman | Michael Simkins". The Guardian. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . briantimoneyacting.co.uk. 2 Şubat 2015. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Hopper, Dennis. Dennis Hopper: Interviews. Ed. Nick Dawson. Jackson: University Press of Mississippi, 2012. p. 202.
^ "Exclusive: Michael Ironside Talks Turbo Kid; Teaser Trailer Arrives!". 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "Irvine: I lost two stone for role". Irish Independent. 22 Ocak 2013. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ . 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Choudhury, Ayan. "Irrfan Khan: The method actor". 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Sharf, Zack (13 Mart 2018). "Tom Hardy Understands Shia LaBeouf's Extreme Method Acting: 'Drama Is Not Known to Attract Stable Types'". IndieWire (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ "9 Times Jared Leto Went Full Method for a Role". ELLE. 4 Ağustos 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ "'It's not like emotion begins to die with age, but it's hard to find films that explore dimension of age and beauty'". 2 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "Method actor Karl Malden stars in both stage and film version of "Baby Doll"". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "Matthew McConaughey, 'Dallas Buyers Club'". Zimbio. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Douglas, Edward (6 Temmuz 2012). "Exclusive Interview: Korea's De Niro, Choi Min-Sik". ComingSoon.net. 12 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . HowStuffWorks. 29 Ağustos 2007. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ "23 Crazy Details Behind The Making Of The Breakfast Club". 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ ^a ^b Ghosh, Ananya (3 Mayıs 2015). "Method Acting is not about losing yourself in a character". mid-day (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Timoney, Brian (4 Temmuz 2016). . Brian Timoney Acting (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Gelbart, Bryn (12 Ekim 2016). "Edward Norton On Why Method Acting Is Misunderstood – Hamptons Film Festival". IndieWire (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Topel, Fred. "Harry Potter and the Scary Gary Oldman Method Acting Lesson" (July 10, 2007). Rotten Tomatoes. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ "David Oyelowo on the Role That Made Him a Method Actor". 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Sachs, Ben (30 Haziran 2015). . ReelRundown (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "Robert Pattinson's method acting almost got him fired from 'Twilight'". 3 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Meyers, McKenna (22 Şubat 2018). . ReelRundown (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ "George Peppard Dies; Stage and Screen Actor, 65". 27 Haziran 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Brody, Richard (21 Şubat 2014). "Is Method Acting Destroying Actors?". The New Yorker (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 24 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.
^ . briantimoneyacting.co.uk. 8 Haziran 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Gilbert, Paul (25 Kasım 2014). . The Young Folks. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Delbridge, Matt (1 Ağustos 2017). "The Method gone bananas? How motion capture actors are embracing their inner ape". The Conversation (İngilizce). 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ SINGH, PREETI (22 Temmuz 2017). . The Sunday Guardian Live. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "From the Archives: Rod Steiger, Method Actor Infused his Roles With Raw Intensity". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ Timoney, Brian (29 Temmuz 2016). . Brian Timoney Acting (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Varma, Indira. "Personal Quotes". IMDB. IMDB. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Şubat 2019.
^ "Eli Wallach: Early proponent of method acting whose many stage and film roles included Tuco in The Good, the Bad and the Ugly". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.
^ "Ryan Reynolds finds Denzel Washington's method acting endearing". Hindustan Times. 25 Kasım 2011. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.
^ Barker, Emily (14 Kasım 2017). "16 intense method actors who went to extreme lengths for their roles". NME. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ Lawrence, Will (10 Kasım 2011). "Michelle Williams: I was born to play Marilyn". 24 Ekim 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.
^ . 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2019.

Kaynakça

Benedetti, Jean. 1989. Stanislavski: An Introduction. Revised edition. Original edition published in 1982. London: Methuen. .
Benedetti, Jean. 1998. Stanislavski and the Actor. London: Methuen. .
Benedetti, Jean. 1999a. Stanislavski: His Life and Art. Revised edition. Original edition published in 1988. London: Methuen. .
Benedetti, Jean. 1999b. "Stanislavsky and the Moscow Art Theatre, 1898–1938". In Leach and Borovsky (1999, 254–277).
Blum, Richard A. 1984. American Film Acting: The Stanislavski Heritage. Studies in Cinema 28. Ann Arbor, MI: UMI Press.
Braun, Edward. 1982. "Stanislavsky and Chekhov". The Director and the Stage: From Naturalism to Grotowski. London: Methuen. . p. 59–76.
Carnicke, Sharon M. 1998. Stanislavsky in Focus. Russian Theatre Archive Ser. London: Harwood Academic Publishers. .
Carnicke, Sharon M. 2000. "Stanislavsky's System: Pathways for the Actor". In Hodge (2000, 11–36).
Carnicke, Sharon M. 2009. Stanislavsky in Focus: An Acting Master for the Twenty-First Century. 2nd ed. of Carnicke (1998). Routledge Theatre Classics. London: Routledge. .
Counsell, Colin. 1996. Signs of Performance: An Introduction to Twentieth-Century Theatre. London and New York: Routledge. .
Gordon, Robert. 2006. The Purpose of Playing: Modern Acting Theories in Perspective. Ann Arbor: U of Michigan P. .
Gussow, Mel. 1982. "Obituary: Lee Strasberg of Actors Studio Dead 10 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .".
Innes, Christopher, ed. 2000. A Sourcebook on Naturalist Theatre. London and New York: Routledge. .
Stanislavski, Konstantin. 1936. . London: Methuen, 1988. .
Stanislavski, Konstantin. 1938. An Actor's Work: A Student's Diary. Trans. and ed. Jean Benedetti. London and New York: Routledge, 2008. .
Stanislavski, Konstantin. 1957. An Actor's Work on a Role. Trans. and ed. Jean Benedetti. London and New York: Routledge, 2010. .
Krasner, David. 2000b. "Strasberg, Adler, Meisner: Method Acting". In Hodge (2000, 129–150).
Leach, Robert. 2004. Makers of Modern Theatre: An Introduction. London: Routledge. .
Strasberg, Lee. 1965. Strasberg at the Actors Studio: Tape-Recorded Sessions. Ed. Robert H. Hethmon. New York: Theater Communications Group.
Strasberg, Lee. 1987. A Dream of Passion: The Development of the Method. Ed. Evangeline Morphos. New York: Plume, 1988. .
. 1950. Stanislavsky: A Life. London and Boston: Faber, 1986. .
Roach, Joseph R. 1985. The Player's Passion: Studies in the Science of Acting. Theater:Theory/Text/Performance Ser. Ann Arbor: U of Michigan P. .
Whyman, Rose. 2008. The Stanislavsky System of Acting: Legacy and Influence in Modern Performance. Cambridge: Cambridge UP. .

[1] Blum (1984, 63) and Hayward (1996, 216).

[krasner130-2] Krasner (2000b, 130).

[krasner129-3] Krasner (2000b, 129).

[4] Benedetti (1989, 5–11, 15, 18) and (1999b, 254), Braun (1982, 59), Carnicke (2000, 13, 16, 29), Counsell (1996, 24), Gordon (2006, 38, 40–41), and Innes (2000, 53–54).

[rep-5] Benedetti (1999a, 201), Carnicke (2000, 17), and Stanislavski (1938, 16–36).

[6] Benedetti (1999a, 170).

[7] Benedetti (1999a, 182–183).

[MOPA-8] Benedetti (1999a, 325, 360) and (2005, 121) and Roach (1985, 197–198, 205, 211–215).

[9] Benedetti (1999a, 355–256), Carnicke (2000, 32–33), Leach (2004, 29), Magarshack (1950, 373–375), and Whyman (2008, 242).

[ANALYSIS-10] Quoted by Carnicke (1998, 156).

[11] Konin, Elly A. “Acting Emotions: Shaping Emotions on Stage.”

[12] Hamden, Raymond. “Clinical and Forensic Psychology.”

[Method_Acting:_Method_or_Madness-13] Zeke (30 Ekim 2014). . nyfa.edu. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Here's_To_You,_Anne_Bancroft-14] Zeke (22 Nisan 2016). "Here's To You, Anne Bancroft". medium.com. 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 12 Nisan 2019.

[15] "Warren Beatty went full method by directing Rules Don't Apply as Howard Hughes". consequenceofsound.net. 28 Ekim 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Goethe_Institut-16] Brendemühl, Jutta (11 Eylül 2018). . blog.goethe.de. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2019.

[17] Academy, New York Film (11 Kasım 2015). . nyfa.edu. 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[theguardian.com-18] Child, Ben (29 Temmuz 2016). "Extreme weight loss and tooth extraction: when method acting goes too far". The Guardian. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – www.theguardian.com vasıtasıyla.

[19] Bilton, Chris (22 Ekim 2015). "Getting Schooled on 'Caginess' by a Nicolas Cage Expert". vice.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[20] "Michael Caine 'uses painful secret to cry on set'". 28 Ekim 2009. 24 Ekim 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – www.telegraph.co.uk vasıtasıyla.

[21] Champagne, Christine. "The Documentary That Reveals Just How Method Jim Carrey Went to Play Andy Kaufman". HWD. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[22] . moviemezzanine.com. 9 Haziran 2015. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[23] Hope, Hannah (15 Şubat 2016). "Sacha Baron Cohen method acting: 'Isla Fisher made love to Borat and Bruno'". mirror. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[24] "The Infiltrator: Bryan Cranston on his out on a limb acting style". 29 Ekim 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[25] . 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[26] . theatermania.com. 11 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[27] . briantimoneyacting.co.uk. 18 Temmuz 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[28] "Johnny Depp - There's method in his madness". The Independent. 29 Ocak 2010. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[29] Hirschberg, Lynn; Hirschberg, Lynn (19 Mayıs 1988). "Robert Downey Jr.'s Weird Science of Acting". rollingstone.com. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[30] "Here's How Seriously Adam Driver Takes Playing Kylo Ren". 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[31] "â€˜If you talk to anyone on set they donâ€™t take me seriously at all â€" much to my dismayâ€™". irishtimes.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[32] "Sally Field Just As Method As Daniel Day-Lewis, She Says". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[33] Wallace, William (15 Aralık 2002). "Fiennes reveals his method to portraying madness". Erişim tarihi: 30 Ocak 2019 – LA Times vasıtasıyla.

[34] . blacklistedjournalist.com. 18 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[35] Jackson, Dan (28 Şubat 2018). . Thrillist. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[36] Miller, Matt (9 Ekim 2017). . Esquire. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[37] "Happy Birthday, Kamal Haasan: FIVE films of the actor which didn't work at the box office - Times of India". 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[38] Hill, Sam (6 Şubat 2015). . WhatCulture.com. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[39] . Taste of Cinema - Movie Reviews and Classic Movie Lists. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[McArdle-40] McArdle, Terence; Weil, Martin (25 Ağustos 2013). "Julie Harris, esteemed film and stage actress who won five Tony Awards, dies at 87". Washington Post. 4 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[41] D'Alessandro, Anthony; D'Alessandro, Anthony (21 Aralık 2014). "'Interstellar's Anne Hathaway: Going Method To Create Amelia Brand". deadline.com. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Gilbey-42] Gilbey, Ryan (5 Ağustos 2017). "Sally Hawkins: low-key star with plenty to smile about | The Observer profile". The Guardian. 27 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Simkins-43] Simkins, Michael (31 Mart 2016). "Method acting can go too far – just ask Dustin Hoffman | Michael Simkins". The Guardian. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[44] . briantimoneyacting.co.uk. 2 Şubat 2015. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[45] Hopper, Dennis. Dennis Hopper: Interviews. Ed. Nick Dawson. Jackson: University Press of Mississippi, 2012. p. 202.

[46] "Exclusive: Michael Ironside Talks Turbo Kid; Teaser Trailer Arrives!". 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[47] "Irvine: I lost two stone for role". Irish Independent. 22 Ocak 2013. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[48] . 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Choudhury-49] Choudhury, Ayan. "Irrfan Khan: The method actor". 22 Şubat 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Films_for_Liberation-50] . 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Sharf-51] Sharf, Zack (13 Mart 2018). "Tom Hardy Understands Shia LaBeouf's Extreme Method Acting: 'Drama Is Not Known to Attract Stable Types'". IndieWire (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[elle-52] "9 Times Jared Leto Went Full Method for a Role". ELLE. 4 Ağustos 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[53] "'It's not like emotion begins to die with age, but it's hard to find films that explore dimension of age and beauty'". 2 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[54] "Method actor Karl Malden stars in both stage and film version of "Baby Doll"". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[55] "Matthew McConaughey, 'Dallas Buyers Club'". Zimbio. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Douglas-56] Douglas, Edward (6 Temmuz 2012). "Exclusive Interview: Korea's De Niro, Choi Min-Sik". ComingSoon.net. 12 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[57] . HowStuffWorks. 29 Ağustos 2007. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[58] "23 Crazy Details Behind The Making Of The Breakfast Club". 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[newyork.methodactingstrasberg.com-59] Ghosh, Ananya (3 Mayıs 2015). "Method Acting is not about losing yourself in a character". mid-day (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Timoney2-60] Timoney, Brian (4 Temmuz 2016). . Brian Timoney Acting (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Gelbart-61] Gelbart, Bryn (12 Ekim 2016). "Edward Norton On Why Method Acting Is Misunderstood – Hamptons Film Festival". IndieWire (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Topel-62] Topel, Fred. "Harry Potter and the Scary Gary Oldman Method Acting Lesson" (July 10, 2007). Rotten Tomatoes. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[63] "David Oyelowo on the Role That Made Him a Method Actor". 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Sachs-64] Sachs, Ben (30 Haziran 2015). . ReelRundown (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[65] . 15 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[66] "Robert Pattinson's method acting almost got him fired from 'Twilight'". 3 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Meyers-67] Meyers, McKenna (22 Şubat 2018). . ReelRundown (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[68] "George Peppard Dies; Stage and Screen Actor, 65". 27 Haziran 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Brody-69] Brody, Richard (21 Şubat 2014). "Is Method Acting Destroying Actors?". The New Yorker (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[70] . 24 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019.

[71] . briantimoneyacting.co.uk. 8 Haziran 2016. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Gilbert-72] Gilbert, Paul (25 Kasım 2014). . The Young Folks. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Delbridge-73] Delbridge, Matt (1 Ağustos 2017). "The Method gone bananas? How motion capture actors are embracing their inner ape". The Conversation (İngilizce). 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[74] . 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[SINGH-75] SINGH, PREETI (22 Temmuz 2017). . The Sunday Guardian Live. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[76] . 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[77] "From the Archives: Rod Steiger, Method Actor Infused his Roles With Raw Intensity". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[Timoney1-78] Timoney, Brian (29 Temmuz 2016). . Brian Timoney Acting (İngilizce). 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[About_her_drama_training-79] Varma, Indira. "Personal Quotes". IMDB. IMDB. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Şubat 2019.

[80] "Eli Wallach: Early proponent of method acting whose many stage and film roles included Tuco in The Good, the Bad and the Ugly". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 16 Şubat 2020.

[81] "Ryan Reynolds finds Denzel Washington's method acting endearing". Hindustan Times. 25 Kasım 2011. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Ocak 2019.

[Barker-82] Barker, Emily (14 Kasım 2017). "16 intense method actors who went to extreme lengths for their roles". NME. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[Lawrence-83] Lawrence, Will (10 Kasım 2011). "Michelle Williams: I was born to play Marilyn". 24 Ekim 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 13 Ocak 2019.

[84] . 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2019.