Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Okyanus (Eski Yunanca: Ὠκεανός, trans. Okeanós), bir gezegenin hidrosferinin çoğunu oluşturan bir su kütlesidir.Dünya üzerinde bir okyanus, Dünya Okyanusunun ana geleneksel bölümlerinden biridir. Bunlar, bölgeye göre azalan sırada, Pasifik, Atlantik, Hint, Güney (Antarktika) ve Kuzey Kutbu Okyanuslarıdır. Spesifikasyon olmadan kullanılan "okyanus" veya "deniz" ifadeleri, Dünya yüzeyinin çoğunu kapsayan birbirine bağlı tuzlu su kütlesini ifade eder. Genel bir terim olarak, "okyanus" çoğunlukla Amerikan İngilizcesinde "deniz" ile değiştirilebilir; ancak İngiliz İngilizcesinde değil. Açıkça söylemek gerekirse, deniz kısmen veya tamamen karayla çevrili bir su kütlesidir (genellikle dünya okyanusunun bir bölümü).
Tuzlu deniz suyu yaklaşık 361.000.000 km² (139.000.000 km²) kapsar ve genellikle birkaç ana okyanus ve daha küçük denizlere bölünür; okyanus Dünya yüzeyinin yaklaşık %71'ini ve Dünya biyosferinin %90'ını kapsar. Okyanus Dünya suyunun %97'sini içerir ve oşinograflar Dünya Okyanusunun %20'sinden daha azının haritalandığını belirtmiştir. Toplam hacim yaklaşık 1,35 milyar kilometreküp (320 milyon cu mi), ortalama derinliği yaklaşık 3.700 metre (12.100 ft)dir.
Dünya okyanusu, Dünya'nın hidrosferinin temel bileşeni olduğundan, yaşamın ayrılmaz bir parçasıdır, karbon döngüsünün bir parçasını oluşturur ve iklim ve hava koşullarını etkiler. Dünya Okyanusu bilinen 230.000 türün yaşam alanıdır; ancak çoğu keşfedilmediği için okyanusta bulunan türlerin sayısı çok daha fazladır, muhtemelen iki milyonun üzerindedir. Dünya okyanuslarının kökeni bilinmemektedir; okyanusların Hadean eonunda oluştuğu düşünülmektedir ve yaşamın ortaya çıkışının nedeni olabilir.
Dünya dışı okyanuslar su veya diğer elementler ve bileşiklerden oluşabilir. Dünya dışı yüzey sıvılarının onaylanmış tek büyük kararlı gövdesi Titan'ın gölleridir; ancak Güneş Sisteminin başka yerlerinde okyanusların varlığına dair kanıt vardır. Jeolojik tarihlerinin başlarında Mars ve Venüs büyük su okyanuslarına sahip oldukları için teorileştirilir. Mars okyanus hipotezi, Mars yüzeyinin yaklaşık üçte birinin bir zamanlar su ile kaplandığını ve kaçak bir sera etkisinin Venüs'ün küresel okyanusunu kaynatmış olabileceğini düşündürmektedir. Suda çözünmüş tuzlar ve amonyak gibi bileşikler donma noktasını düşürür, böylece su brin veya konvektif buz gibi dünya dışı ortamlarda büyük miktarlarda bulunabilir. Doğrulanmamış okyanuslar, birçok cüce gezegen ve doğal uydunun yüzeyinin altında spekülasyon yapar; Özellikle, ayın Europa okyanusunun Dünya'nın su hacminin iki katından fazla olduğu tahmin edilmektedir. Güneş Sisteminin dev gezegenlerinin de henüz teyit edilmemiş bileşimlerden oluşan sıvı atmosferik katmanları olduğu düşünülmektedir. Okyanuslar ayrıca, gezegenler arası yaşanabilir bir bölgedeki sıvı suyun yüzey okyanusları da dahil olmak üzere dış gezegenlerde ve ekzomonlarda da bulunabilir. Okyanus gezegenleri, yüzeyi tamamen sıvıyla kaplı varsayımsal bir gezegendir.
Okyanus bölümleri
Genel olarak birkaç ayrı okyanus olarak tanımlansa da, küresel, birbirine bağlı tuzlu su kütlesine bazen Dünya Okyanusu veya küresel okyanus denir. Parçaları arasında nispeten serbest değiş tokuşu olan sürekli bir su kütlesi kavramı, oşinografi için temel öneme sahiptir.
Global sistem
Dünyanın okyanus ortası sırtları birbirine bağlıdır ve her okyanusun bir parçası olan ve dünyanın en uzun dağ silsilesi olan tek bir küresel okyanus ortası sırt sistemi oluşturur. Sürekli dağ silsilesi 65.000 km uzunluğundadır (en uzun kıta dağ silsilesi Andes'den birkaç kat daha uzun).
Fiziki özellikleri
Hidrosferin toplam kütlesi yaklaşık 1,4 kuintilyon tondur (1,4×1018 uzun ton veya 1,5×1018 kısa ton), bu da Dünya'nın toplam kütlesinin yaklaşık %0,023'üdür. %3'ten daha azı tatlı su; geri kalanı tuzlu su, neredeyse hepsi okyanusta. Dünya Okyanusunun alanı yaklaşık 361,9 milyon kilometrekare (139,7 milyon mil kare), Dünya yüzeyinin yaklaşık %70,9'unu kaplar ve hacmi yaklaşık 1.335 milyar metreküptür (320,3 milyon mil küp). Bu, kenar uzunluğu 1.101 kilometre (684 mi) olan bir su küpü olarak düşünülebilir. Ortalama derinliği 3.688 metre (12.100 ft) ve maksimum derinliği Mariana Çukuru'nda 10.994 metredir. Dünyadaki deniz sularının neredeyse yarısı 3000 metrenin (9.800 ft.) derinliğindedir. Derin okyanusun geniş alanları (200 metreden veya 660 fit'in altındaki herhangi bir şey) Dünya yüzeyinin yaklaşık %66'sını kaplar. Buna Hazar Denizi gibi Dünya Okyanusuna bağlı olmayan denizler dahil değildir.
Mavimsi okyanus rengi, katkıda bulunan birkaç ajanın bir bileşimidir. Önemli katkıda bulunanlar arasında çözünmüş organik madde ve klorofil bulunmaktadır. Denizciler ve diğer denizciler, okyanusun genellikle geceleri kilometrelerce uzanan görünür bir parıltı yaydığını bildirdiler. 2005 yılında, bilim adamları ilk kez bu ışığın fotoğrafik kanıtlarını elde ettiklerini açıkladılar. Büyük olasılıkla biyolüminesanstan kaynaklanmaktadır.
Okyanus bölgeleri
Oşinograflar okyanusu fiziksel ve biyolojik koşullar tarafından tanımlanan farklı dikey bölgelere bölerler. Pelajik bölge tüm açık okyanus bölgelerini içerir ve derinlik ve ışık bolluğu ile kategorize edilen diğer bölgelere ayrılabilir. Fotik bölge, yüzeyden 200 m derinliğe kadar okyanusları içerir; fotosentezin meydana gelebildiği bölgedir ve bu nedenle en biyolojik çeşitlidir. Bitkiler fotosentez gerektirdiğinden, fotik bölgeden daha derin bulunan yaşam ya yukarıdan batan malzemeye dayanmalı (deniz karına bakınız) ya da başka bir enerji kaynağı bulmalıdır. Hidrotermal menfezler, aotik bölge (200 m'yi aşan derinlikler) olarak bilinen şeyde birincil enerji kaynağıdır. Fotik bölgenin pelajik kısmı epipelajik olarak bilinir.
Aotik bölgenin pelajik kısmı sıcaklığa göre dikey bölgelere ayrılabilir. Mezopelajik en üst bölgedir. En alt sınırı, tropik bölgelerde genellikle 700-1.000 metre (2.300-3.300 ft) olan 12 °C'lik (54 °F) bir termoklindir. Ardından, 10 ila 4 °C (50 ve 39 °F) arasında, tipik olarak 700–1.000 metre (2.300-3.300 ft) ve 2.000-4.000 metre (6.600-13.100 ft) arasında uzanan ve dipsizin üst kısmı boyunca uzanan bathypelagic düz, alt sınırı yaklaşık 6.000 metre (20.000 ft) olan abizsopelajiktir. Son bölge derin okyanus çukurunu içerir ve hadalpelagik olarak bilinir. 6.000–11.000 metre (20.000-36.000 ft) arasındadır ve en derin okyanus bölgesidir.
Bentik bölgeler atotiktir ve derin denizin en derin üç bölgesine karşılık gelir. Bathyal bölge yaklaşık 4.000 metreye (13.000 ft) kadar kıta eğimini kaplar. Abyssal bölge, 4.000 ila 6.000 m arasındaki abyssal ovaları kaplamaktadır. Son olarak, hadal bölgesi, okyanus siperlerinde bulunan hadalpelagik bölgeye karşılık gelir.
Pelajik bölge ayrıca iki alt bölgeye ayrılabilir: neritik bölge ve okyanus bölgesi. Neritik bölge, kıta raflarının hemen üzerindeki su kütlesini kapsar, okyanus bölgesi ise tamamen açık suyu içerir.
Buna karşılık, kıyı bölgesi düşük ve yüksek gelgit arasındaki bölgeyi kaplar ve deniz ve kara koşulları arasındaki geçiş alanını temsil eder. Gelgit seviyesinin bölgenin koşullarını etkilediği alandır çünkü intertidal bölge olarak da bilinir.
Bir bölge derinlikte sıcaklıkta dramatik değişikliklere uğrarsa, bir termoklin içerir. Tropikal termoklin tipik olarak yüksek enlemlerde termoklinden daha derindir. Nispeten az güneş enerjisi alan polar sular sıcaklıkla tabakalandırılmaz ve genellikle termoklinden yoksundur; çünkü polar enlemlerdeki yüzey suyu daha büyük derinliklerde su kadar soğuktur. Termoklinin altında su, −1 °C ile 3 °C arasında değişen çok soğuktur. Bu derin ve soğuk tabaka okyanus suyunun büyük kısmını içerdiğinden, dünya okyanusunun ortalama sıcaklığı 3,9 °C'dir.[] Bir bölge derinlikte tuzlulukta dramatik değişikliklere uğrarsa, bir halokolin içerir. Bir bölge derinliğe sahip güçlü, dikey bir kimya gradyanına maruz kalırsa, bir kemoklin içerir.
Halocline genellikle termoklinle çakışır ve kombinasyon belirgin bir piknoklin üretir.
Keşif
Okyanusun en derin noktası, Kuzey Mariana Adaları yakınlarındaki Pasifik Okyanusu'nda bulunan Mariana Çukuru'dur. Maksimum derinliğinin 10,971 metre (35,994 ft) (artı veya eksi 11 metre) olduğu tahmin edilmiştir; maksimum derinliğin çeşitli tahminlerinin tartışılması için Mariana Çukuru makalesine bakın.) İngiliz deniz gemisi Challenger II, 1951'de açmayı inceledi ve açmanın en derin kısmını "Meydan Okuyan Derin" olarak adlandırdı. 1960'ta Trieste, iki kişilik bir ekip tarafından yönetilen açmanın tabanına başarıyla ulaştı.
Okyanus deniz akıntıları
Dalgaboyu hareketlerinin rezonans yönleri ile birlikte artım periyotları için gelgit yönünü gösteren amhidromik noktalar.
Okyanus deniz akımları farklı kökenlere sahiptir. Gelgit akımları gelgit ile fazdadır, bu nedenle kuasiperiyodiktir; belirli yerlerde, özellikle açıklıklarda [açıklama gerekli] çeşitli düğümler oluşturabilirler. Periyodik olmayan akımların kaynağı dalga, rüzgar ve farklı yoğunluklardır.
Rüzgar ve dalgalar yüzey akımları yaratır (“sürüklenme akımları” olarak adlandırılır). Bu akımlar bir yarı-kalıcı akımda (saatlik ölçek içinde değişen) ve hızlı dalgalar hareketinin etkisi altında birkaç Stokes hareketinde (birkaç saniyelik kademe) bozulabilir. Yarı-kalıcı akım dalgaların kırılması ve daha az etkili bir etki ile rüzgârın yüzeydeki sürtünmesi ile hızlanır.
Akımın bu hızlanması dalgalar ve baskın rüzgar yönünde gerçekleşir. Buna göre, deniz derinliği arttığında, toprağın dönüşü akımların yönünü derinlik artışıyla orantılı olarak değiştirirken sürtünme hızlarını düşürür. Belli bir deniz derinliğinde, akım yön değiştirir ve ters hızda ters yönde görülür ve akım hızı null olur: Ekman spirali olarak bilinir. Bu akımların etkisi esas olarak okyanus yüzeyinin karışık tabakasında, genellikle 400 ila 800 metre maksimum derinlikte görülür. Bu akımlar önemli ölçüde değişebilir, değişebilir ve çeşitli yıllık mevsimlere bağlıdır. Karışık katman daha az kalınsa (10 ila 20 metre), yüzeydeki yarı-kalıcı akım, Termokline kadar neredeyse homojen hale gelen, rüzgarın yönüne göre aşırı eğik bir yön benimser.
Bununla birlikte, derinlerde, deniz akımları sıcaklık gradyanları ve su yoğunluğu kütleleri arasındaki tuzluluktan kaynaklanır.
Kıyı bölgelerinde, kırılma dalgaları o kadar yoğundur ve derinlik ölçümü o kadar düşüktür ki, deniz akıntıları genellikle 1-2 deniz miline ulaşır.
İklim
Suyun okyanuslar arasında nasıl hareket ettiğini gösteren renkli, yönlendirilmiş çizgiler ile dünya harita. Orta derin Pasifik ve Hindistan'da soğuk derin su yükselir ve ısınırken, Kuzey Atlantik'teki Grönland ve Güney Atlantik'teki Antarktika yakınlarındaki ılık su düşer ve soğur.
Küresel termohalin dolaşımının bir haritası; mavi derin su akımlarını, kırmızı ise yüzey akımlarını temsil eder.
Okyanus akıntıları ısıyı tropik bölgelerden kutup bölgelerine aktararak Dünya'nın iklimini büyük ölçüde etkiler. Sıcak veya soğuk havanın aktarılması ve yağışların kıyı bölgelerine aktarılması, rüzgarları iç bölgelere götürebilir. Yüzey ısısı ve tatlı su akıları, büyük ölçekli okyanus dolaşımının termohalin sirkülasyon kısmını yönlendiren küresel yoğunluk gradyanları oluşturur. Kutup bölgelerine ısı verilmesinde ve böylece deniz buzu düzenlemesinde önemli bir rol oynar. Termohalin dolaşımındaki değişikliklerin Dünya'nın enerji bütçesi üzerinde önemli etkileri olduğu düşünülmektedir. Termohalin sirkülasyonu, derin suların yüzeye ulaşma hızını yönettiği ölçüde, atmosferik karbon dioksit konsantrasyonlarını da önemli ölçüde etkileyebilir.
Antarktika Circumpolar Akımı kıtayı çevreler, bölgenin iklimini etkiler ve çeşitli okyanuslardaki akımları birbirine bağlar.
En dramatik hava biçimlerinden biri okyanuslar üzerinde gerçekleşir: tropikal siklonlar (sistemin oluştuğu yere bağlı olarak "tayfunlar" ve "kasırgalar" olarak da adlandırılır).
Biyoloji
Okyanusun biyosfer üzerinde önemli bir etkisi vardır. Su döngüsünün bir aşaması olarak okyanus buharlaşması, çoğu yağışın kaynağıdır ve okyanus sıcaklıkları karadaki yaşamı etkileyen iklim ve rüzgar modellerini belirler. Okyanus içindeki yaşam karadaki yaşamdan 3 milyar yıl önce gelişti. Hem derinlik hem de kıyıya olan uzaklık, her bölgede bulunan bitki ve hayvanların biyolojik çeşitliliğini güçlü bir şekilde etkiler.
Yaşamın okyanusta evrimleştiği düşünüldüğü için, yaşam çeşitliliği muazzamdır, örneğin:
Bakteriler: Tüm dünyada bulunan her yerde bulunan tek hücreli prokaryotlar
Archaea: Okyanusun birçok ortamında ve birçok aşırı ortamda yaşayan bakterilerden farklı prokaryotlar
Yosunlar: Yosunlar, yeşil algler, diatomlar ve dinoflagellatlar gibi birçok fotosentetik, tek hücreli ökaryotları; ancak aynı zamanda bazı kırmızı algleri (Pyropia gibi organizmalar dahil) içeren çok hücreli algleri içeren "tümünü yakala" terimidir. yenilebilir nori deniz yosununun kaynağı) ve kahverengi algler (yosun gibi organizmalar dahil).
Bitkiler: Deniz otları veya mangrovlar dahil
Mantarlar: Okyanusal ortamlarda çeşitli rollere sahip birçok deniz mantarı bulunur
Hayvanlar: Çoğu hayvan filumunda, sadece süngerler, Cnidaria (mercanlar ve denizanası gibi) deniz ortamlarında bulunan tarak jöleleri, Brachiopodlar ve Ekinodermler (denizkestaneleri ve denizyıldızları gibi) dahil olmak üzere okyanusta yaşayan türler vardır. Kafadanbacaklılar (ahtapot ve kalamar içerir), kabuklular (ıstakoz, yengeç ve karides içerir), balıklar, köpekbalıkları, deniz memelileri (balinalar, yunuslar ve porpoises dahil) dahil olmak üzere diğer birçok bilinen hayvan grubu okyanusta yaşar.
Buna ek olarak, birçok kara hayvanı yaşamlarının büyük bir bölümünü okyanuslarda yaşamaya adapte olmuştur. Örneğin, deniz kuşları, esas olarak okyanuslardaki bir hayata adapte olan farklı bir kuş grubudur. Deniz hayvanları ile beslenirler ve yaşamlarının çoğunu su üzerinde geçirirler, birçoğu sadece üreme için karaya gider. Okyanuslara yaşam alanları olarak adapte olan diğer kuşlar penguenler, martılar ve pelikanlardır. Yedi kaplumbağa türü, deniz kaplumbağaları da zamanlarının çoğunu okyanuslarda geçirir.
Tuzluluk
Derinlikle birlikte hızlı tuzluluk artışı bölgesine halokline denir. Tuz içeriği arttıkça deniz suyunun maksimum yoğunluğunun sıcaklığı azalır. Suyun donma sıcaklığı tuzluluk ile azalır ve suyun kaynama sıcaklığı tuzluluk ile artar. Tipik deniz suyu atmosfer basıncında −2 °C civarında donar. Yağış, kutupsal ve ılıman bölgelerde olduğu gibi buharlaşmayı aşarsa, tuzluluk daha düşük olacaktır. Buharlaşma tropik bölgelerde olduğu gibi yağışı aşarsa, tuzluluk daha yüksek olacaktır. Bu nedenle, kutup bölgelerindeki okyanus suları ılıman ve tropikal bölgelerde okyanus sularından daha düşük tuzluluk içeriğine sahiptir.
Tuzluluk, deniz suyunda toplam halojen iyonu kütlesinin (flor, klor, brom ve iyot içerir) bir ölçüsü olan klorinite kullanılarak hesaplanabilir. Uluslararası anlaşma ile, tuzluluğu belirlemek için aşağıdaki formül kullanılır:
Tuzluluk (in cinsinden) = 1,80655 × Klorinite (in cinsinden)
Dünya dışı okyanuslar
Sanatçının Enceladus'un yer altı okyanusu hakkındaki anlayışı 3 Nisan 2014'ü doğruladı.
Europa'nın kompozisyonu için iki model, büyük bir yeraltı sıvı su okyanusunu tahmin ediyor. Güneş Sistemi'ndeki diğer gök cisimleri için de benzer modeller önerilmiştir.
Dünya, yüzeyinde büyük kararlı sıvı su kütleleri olan ve Güneş Sisteminde sadece tek bilinen gezegen olmasına rağmen, diğer gök cisimlerinin büyük okyanuslara sahip olduğu düşünülmektedir.
Gezegenler
Gaz devleri Jüpiter ve Satürn'ün yüzeyleri olmadığı ve bunun yerine bir tabaka sıvı hidrojen olduğu düşünülmektedir; ancak gezegen jeolojileri iyi anlaşılmamıştır. Buz devlerinin Uranüs ve Neptün'ün kalın atmosferleri altında sıcak, yüksek derecede sıkıştırılmış, süperkritik suya sahip olma olasılığı varsayılmıştır. Kompozisyonları hâlâ tam olarak anlaşılmamış olsa da, Wiktorowicz ve Ingersall tarafından 2006'da yapılan bir araştırma, Neptün'de böyle bir su "okyanus" olasılığını reddetti; ancak bazı çalışmalar egzotik elmasın egzotik okyanuslarının mümkün olduğunu öne sürdü.
Mars okyanus hipotezi, Mars yüzeyinin neredeyse üçte birinin su ile kaplandığını; ancak Mars'taki suyun artık okyanus olmadığı (çoğunun buz kapaklarında kaldığını) öne sürüyor. Olasılık, ortadan kaybolma nedenleri ile birlikte incelenmeye devam etmektedir. Gök bilimciler şimdi Venüs'ün 2 milyar yılı aşkın bir süredir sıvı su ve belki de okyanuslara sahip olabileceğini düşünüyorlar.
Doğal uydular
Kabuğu mantodan ayıracak kadar kalın küresel bir sıvı su tabakası olan Titan, Europa, Enceladus ve daha az kesin olarak Callisto, Ganymede ve Triton doğal uydularında bulunduğu düşünülmektedir. Io'da bir magma okyanusu olduğu düşünülüyor. Gayzerler, Satürn'ün Enceladus ayında, muhtemelen yüzey buz kabuğunun altında yaklaşık 10 kilometre (6,2 mil) bir okyanustan kaynaklanmış olarak bulundu. Diğer buzlu uyduların da iç okyanusları olabilir veya bir zamanlar dondurulmuş olan iç okyanusları olabilir.
Titan yüzeyinde büyük sıvı hidrokarbon gövdelerinin bulunduğu düşünülmektedir; ancak bunlar okyanuslar olarak kabul edilebilecek kadar büyük değildir ve bazen göl veya deniz olarak da adlandırılır. Cassini – Huygens uzay misyonu başlangıçta sadece kuru gölcükler ve boş nehir kanalları gibi görünen şeyleri keşfetti, bu da Titan'ın sahip olabileceği yüzey sıvılarını kaybettiğini gösteriyor. Daha sonra Titan'ın flybys'leri, daha soğuk kutup bölgelerinde bir dizi hidrokarbon gölü gösteren radar ve kızılötesi görüntüler sağladı. Titan'ın, dış kabuğunun üzerinde oluşan hidrokarbon karışımına ek olarak buzun altında bir yüzey altı sıvı-su okyanusu olduğu düşünülmektedir.
Cüce gezegenler ve trans-Neptunian nesneler
Ceres'in olası bir iç yapısını gösteren diyagram
Ceres kayalık bir çekirdek ve buzlu manto olarak farklılaşmış gibi görünmektedir ve yüzeyinin altında bir sıvı-su okyanusu barındırabilir.
Radyoaktif bozunma modellerinin Pluto, Eris, Sedna ve Orcus'un katı buzlu kabukların altında yaklaşık 100 ila 180 km kalınlığında.
Güneş dışı
Varsayımsal büyük ekstrasolar ayın yüzey sıvı-su okyanusları ile oluşturulması
Güneş Sistemi dışındaki bazı gezegenlerin ve doğal uyduların, yaşanabilir bölgede veya sıvı-su kuşağında Dünya'ya benzer olası su okyanus gezegenleri de dahil olmak üzere okyanusları olması muhtemeldir. Bununla birlikte, spektroskopi yöntemiyle bile okyanusların tespiti muhtemelen son derece zor ve sonuçsuzdur.
Teorik modeller, transit olarak tespit edilen GJ 1214 b'nin kütlesinin %75'ini oluşturan egzotik VII buz formundan oluştuğunu yüksek olasılıkla tahmin etmek için kullanılmıştır.
Diğer olası adaylar sadece kitlelerine ve yaşanabilir bölgedeki konumlarına dayanarak spekülasyon yaparlar; ancak gerçekte kompozisyonlarından çok az şey bilinir. Bazı bilim adamları Kepler-22b'nin "okyanus benzeri" bir gezegen olabileceğini düşünüyor. Gliese 581 d için yüzey okyanuslarını içerebilecek modeller önerilmiştir. Gliese 436 b'nin "sıcak buz" okyanusu olduğu tahmin ediliyor. Gezegenlerin yörüngesindeki gezegenler, özellikle de ana yıldızlarının yaşanabilir bölgesindeki gaz devleri teorik olarak yüzey okyanuslarına sahip olabilir.
Karasal gezegenler, bazıları magma okyanusuna gömülecek; ancak birçoğu buhar atmosferine girecek ve atmosfer soğuduğunda bir okyanus oluşturan yüzeye çökecek olan birikimleri sırasında su alacaklar. Magma katılaştıkça mantodan su da artacaktır - bu, kütlelerinin sudan oluşan düşük bir yüzdesine sahip gezegenler için bile olacaktır, bu nedenle "süper Dünya dış gezegenlerinin onlarca ila yüzlerce arasında su okyanusları üretmesi beklenebilir Milyonlarca yıl süren son önemli çarpışma etkisinin. "
Su dışı yüzey sıvıları
Okyanuslar, denizler, göller ve diğer sıvı cisimleri su dışındaki sıvılardan, örneğin Titan üzerindeki hidrokarbon göllerden oluşabilir. Triton üzerinde azot denizleri olasılığı da göz önünde bulunduruldu; ancak göz ardı edildi. Ayların buzlu yüzeylerinin Ganymede, Callisto, Europa, Titan ve Enceladus'un çok yoğun sıvı su veya su-amonyak okyanusları üzerinde yüzen kabuklar olduğuna dair kanıtlar vardır. Dünya genellikle okyanus gezegeni olarak adlandırılır; çünkü %70'i su ile kaplıdır. Ana yıldızlarına son derece yakın olan dünya dışı karasal gezegenler gelgitle kilitlenecek ve böylece gezegenin yarısı magma okyanusu olacak. Karasal gezegenlerin oluşumları sırasında dev etkilerin bir sonucu olarak magma okyanuslarına sahip olmaları da mümkündür. Yıldızlarına yakın olan Sıcak Neptünler, hidrodinamik kaçış yoluyla atmosferlerini kaybederek, yüzeylerinde çeşitli sıvılarla çekirdeklerini geride bırakabilirler. Uygun sıcaklık ve basınçların olduğu yerlerde, gezegenlerde bol miktarda sıvı olarak bulunabilen uçucu kimyasallar arasında amonyak, argon, karbon disülfür, etan, hidrazin, hidrojen, hidrojen siyanür, hidrojen sülfür, metan, neon, azot, nitrik oksit, fosfin bulunur silan, sülfürik asit ve su.
Süperkritik sıvılar, sıvılar olmasa da, sıvılarla çeşitli özellikleri paylaşırlar. Uranüs ve Neptün gezegenlerinin kalın atmosferinin altında, bu gezegenlerin sıcak yüksek yoğunluklu sıvı su, amonyak ve diğer uçucu karışımlarından oluşan okyanuslardan oluşması beklenmektedir. Jüpiter'in ve Satürn'ün gaz halindeki dış katmanları, süperkritik hidrojenin okyanuslarına yumuşak bir şekilde geçer. Venüs'ün atmosferi, yüzeyinde süper kritik bir sıvı olan %96,5 karbondioksittir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ "Perseus Project - Wikipedia". 12 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Ocean". Oxford İngilizce Sözlüğü. 15 Kasım 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Aralık 2023.
- ^ "Ocean | Definiti". 30 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Landscape and Culture â€" Cross-linguistic Perspectives - Helen Bromhead - Google Books". 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "WordNet Search - 3.1". 20 Nisan 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "How much of the ocean have we explored?". 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Captcha". 28 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "23-2 Charette and Smi". 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ Charette, Matthew; Smith, Walter (1 Haziran 2010). "The Volume of Earth's Ocean". Oceanography. 23 (2): 112-114. doi:10.5670/oceanog.2010.51. ISSN 1042-8275.
- ^ "Mapping an ocean of species - Los Angeles Times". 25 Haziran 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Ocean-bearing Planets: Looking For Extraterrestrial Life In All The Right Places -- ScienceDaily". 30 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ "Ocean". 24 Nisan 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Mayıs 2020.
- ^ . 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2016.
- ^ Spilhaus, Athelstan F. (1942). "Maps of the Whole World Ocean". Geographical Review. 32 (3): 431-435. doi:10.2307/210385. ISSN 0016-7428. 10 Şubat 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Aralık 2023.
- ^ "CIA - The World Factbook -- World". 5 Ocak 2010 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Mayıs 2020.
- ^ "Indian Ocean". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Southern Ocean". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 13 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Scientists map Mariana Trench, deepest known section of ocean in the world - Telegraph". 10 Kasım 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2012.
- ^ Coble, Paula G. (1 Şubat 2007). "Marine Optical Biogeochemistry: The Chemistry of Ocean Color". Chemical Reviews (İngilizce). 107 (2): 402-418. doi:10.1021/cr050350+. ISSN 0009-2665. 17 Aralık 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 17 Aralık 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "USATODAY.com - A glowing sea, courtesy of algae". 28 Haziran 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "DAAC Study: The Incredible Glowing Algae". 16 Eylül 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ Étude de la dérive à la surface sous l’effet du vent, Observation and estimation of Lagrangian, Stokes and Eulerian currents induced by wind and waves at the sea surface, F. Ardhuin, L. Marié, N. Rascle, P. Forget, and A. Roland, 2009: J. Phys. Oceanogr., vol. 39, n° 11, pp. 2820–2838
- ^ Mesure de l’effet de frottement à la surface de la mer, "Tangential stress beneath wind-driven air-water interfaces", M. L. Banner and W. L. Peirson, J. Fluid Mech., vol. 364, pp. 115–145, 1998.
- ^ Courants mesurés près de la surface, The drift current from observations made on the bouee laboratoire, Joseph Gonella, 1971: Cahiers Océanographiques, vol. 23, pp. 1–15.
- ^ a b . 13 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 12 Haziran 2014 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Composition of seawater". 18 Ocak 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 2 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2014.
- ^ "Ocean Stratification". 29 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Cambridge University Press - Wikipedia". 11 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ (PDF). 14 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2014.
- ^ . 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ (PDF). 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Marine Policy: An Introduction to Governance and International Law of the Oceans - Mark Zacharias - Google Books". 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 3 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "The Gravity Field and Interior Structure of Enceladus - NASA/ADS". 9 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "The Solar System and Beyond is Awash in Water | NASA". 10 Nisan 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ Wiktorowicz, Sloane J.; Ingersoll, Andrew P. (1 Şubat 2007). "Liquid water oceans in ice giants". Icarus. 186 (2): 436-447. doi:10.1016/j.icarus.2006.09.003. ISSN 0019-1035.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 8 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ M. Way et al. "Was Venus the First Habitable World of Our Solar System?
- ^ "Ganymede May Harbor 'Club Sandwich' of Oceans and Ice - NASA Jet Propulsion Laboratory". 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Ganymede's internal structure including thermodynamics of magnesium sulfate oceans in contact with ice - NASA/ADS". 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ekim 2020.
- ^ ab"Book sources - Wikipedia". 11 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 24 Şubat 2011 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 13 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2014.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Updates on Exoplanets during the First Kepler Science Conference - Planetary Habitability Laboratory @ UPR Arecibo". 8 Aralık 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Hot ice may cover recently discovered planet - Reuters". 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Formation of early water oceans on rocky planets - NASA/ADS". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Ekim 2020.
- ^ "The Titan Saturn System Mission - NASA/ADS". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ Nimmo, F.; Bills, B. G. (1 Ağustos 2010). "Shell thickness variations and the long-wavelength topography of Titan". Icarus. 208 (2): 896-904. doi:10.1016/j.icarus.2010.02.020. ISSN 0019-1035.
- ^ "[0910.0032] Elastic ice shells of synchronous moons: Implications for cracks on Europa and non-synchronous rotation of Titan". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ (PDF). 21 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "The ocean planet". 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ . 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2011.
- ^ "Chemistry of Silicate Atmospheres of Evaporating Super-Earths - NASA/ADS". 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ (PDF). 24 Mart 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 22 Haziran 2017 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 18 Eylül 2019 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 30 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
- ^ "NASA's Cosmos". 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Okyanus Eski Yunanca Ὠkeanos trans Okeanos bir gezegenin hidrosferinin cogunu olusturan bir su kutlesidir Dunya uzerinde bir okyanus Dunya Okyanusunun ana geleneksel bolumlerinden biridir Bunlar bolgeye gore azalan sirada Pasifik Atlantik Hint Guney Antarktika ve Kuzey Kutbu Okyanuslaridir Spesifikasyon olmadan kullanilan okyanus veya deniz ifadeleri Dunya yuzeyinin cogunu kapsayan birbirine bagli tuzlu su kutlesini ifade eder Genel bir terim olarak okyanus cogunlukla Amerikan Ingilizcesinde deniz ile degistirilebilir ancak Ingiliz Ingilizcesinde degil Acikca soylemek gerekirse deniz kismen veya tamamen karayla cevrili bir su kutlesidir genellikle dunya okyanusunun bir bolumu Atlantik Okyanusu nun yuzey gorunumu Tuzlu deniz suyu yaklasik 361 000 000 km 139 000 000 km kapsar ve genellikle birkac ana okyanus ve daha kucuk denizlere bolunur okyanus Dunya yuzeyinin yaklasik 71 ini ve Dunya biyosferinin 90 ini kapsar Okyanus Dunya suyunun 97 sini icerir ve osinograflar Dunya Okyanusunun 20 sinden daha azinin haritalandigini belirtmistir Toplam hacim yaklasik 1 35 milyar kilometrekup 320 milyon cu mi ortalama derinligi yaklasik 3 700 metre 12 100 ft dir Dunya okyanuslari Dunya okyanusu Dunya nin hidrosferinin temel bileseni oldugundan yasamin ayrilmaz bir parcasidir karbon dongusunun bir parcasini olusturur ve iklim ve hava kosullarini etkiler Dunya Okyanusu bilinen 230 000 turun yasam alanidir ancak cogu kesfedilmedigi icin okyanusta bulunan turlerin sayisi cok daha fazladir muhtemelen iki milyonun uzerindedir Dunya okyanuslarinin kokeni bilinmemektedir okyanuslarin Hadean eonunda olustugu dusunulmektedir ve yasamin ortaya cikisinin nedeni olabilir Dunya disi okyanuslar su veya diger elementler ve bilesiklerden olusabilir Dunya disi yuzey sivilarinin onaylanmis tek buyuk kararli govdesi Titan in golleridir ancak Gunes Sisteminin baska yerlerinde okyanuslarin varligina dair kanit vardir Jeolojik tarihlerinin baslarinda Mars ve Venus buyuk su okyanuslarina sahip olduklari icin teorilestirilir Mars okyanus hipotezi Mars yuzeyinin yaklasik ucte birinin bir zamanlar su ile kaplandigini ve kacak bir sera etkisinin Venus un kuresel okyanusunu kaynatmis olabilecegini dusundurmektedir Suda cozunmus tuzlar ve amonyak gibi bilesikler donma noktasini dusurur boylece su brin veya konvektif buz gibi dunya disi ortamlarda buyuk miktarlarda bulunabilir Dogrulanmamis okyanuslar bircok cuce gezegen ve dogal uydunun yuzeyinin altinda spekulasyon yapar Ozellikle ayin Europa okyanusunun Dunya nin su hacminin iki katindan fazla oldugu tahmin edilmektedir Gunes Sisteminin dev gezegenlerinin de henuz teyit edilmemis bilesimlerden olusan sivi atmosferik katmanlari oldugu dusunulmektedir Okyanuslar ayrica gezegenler arasi yasanabilir bir bolgedeki sivi suyun yuzey okyanuslari da dahil olmak uzere dis gezegenlerde ve ekzomonlarda da bulunabilir Okyanus gezegenleri yuzeyi tamamen siviyla kapli varsayimsal bir gezegendir Okyanus bolumleriDunya Okyanusunu bolmenin cesitli yollari Genel olarak birkac ayri okyanus olarak tanimlansa da kuresel birbirine bagli tuzlu su kutlesine bazen Dunya Okyanusu veya kuresel okyanus denir Parcalari arasinda nispeten serbest degis tokusu olan surekli bir su kutlesi kavrami osinografi icin temel oneme sahiptir Global sistem Dunyanin okyanus ortasi sirtlari birbirine baglidir ve her okyanusun bir parcasi olan ve dunyanin en uzun dag silsilesi olan tek bir kuresel okyanus ortasi sirt sistemi olusturur Surekli dag silsilesi 65 000 km uzunlugundadir en uzun kita dag silsilesi Andes den birkac kat daha uzun Fiziki ozellikleri Okyanus Ortasi Sirtlarin Dunyadaki Dagilimi USGS Hidrosferin toplam kutlesi yaklasik 1 4 kuintilyon tondur 1 4 1018 uzun ton veya 1 5 1018 kisa ton bu da Dunya nin toplam kutlesinin yaklasik 0 023 udur 3 ten daha azi tatli su geri kalani tuzlu su neredeyse hepsi okyanusta Dunya Okyanusunun alani yaklasik 361 9 milyon kilometrekare 139 7 milyon mil kare Dunya yuzeyinin yaklasik 70 9 unu kaplar ve hacmi yaklasik 1 335 milyar metrekuptur 320 3 milyon mil kup Bu kenar uzunlugu 1 101 kilometre 684 mi olan bir su kupu olarak dusunulebilir Ortalama derinligi 3 688 metre 12 100 ft ve maksimum derinligi Mariana Cukuru nda 10 994 metredir Dunyadaki deniz sularinin neredeyse yarisi 3000 metrenin 9 800 ft derinligindedir Derin okyanusun genis alanlari 200 metreden veya 660 fit in altindaki herhangi bir sey Dunya yuzeyinin yaklasik 66 sini kaplar Buna Hazar Denizi gibi Dunya Okyanusuna bagli olmayan denizler dahil degildir Mavimsi okyanus rengi katkida bulunan birkac ajanin bir bilesimidir Onemli katkida bulunanlar arasinda cozunmus organik madde ve klorofil bulunmaktadir Denizciler ve diger denizciler okyanusun genellikle geceleri kilometrelerce uzanan gorunur bir parilti yaydigini bildirdiler 2005 yilinda bilim adamlari ilk kez bu isigin fotografik kanitlarini elde ettiklerini acikladilar Buyuk olasilikla biyoluminesanstan kaynaklanmaktadir Okyanus bolgeleri Derinlik ve biyofiziksel kosullara dayanan baslica okyanus bolgeleri Osinograflar okyanusu fiziksel ve biyolojik kosullar tarafindan tanimlanan farkli dikey bolgelere bolerler Pelajik bolge tum acik okyanus bolgelerini icerir ve derinlik ve isik bollugu ile kategorize edilen diger bolgelere ayrilabilir Fotik bolge yuzeyden 200 m derinlige kadar okyanuslari icerir fotosentezin meydana gelebildigi bolgedir ve bu nedenle en biyolojik cesitlidir Bitkiler fotosentez gerektirdiginden fotik bolgeden daha derin bulunan yasam ya yukaridan batan malzemeye dayanmali deniz karina bakiniz ya da baska bir enerji kaynagi bulmalidir Hidrotermal menfezler aotik bolge 200 m yi asan derinlikler olarak bilinen seyde birincil enerji kaynagidir Fotik bolgenin pelajik kismi epipelajik olarak bilinir Aotik bolgenin pelajik kismi sicakliga gore dikey bolgelere ayrilabilir Mezopelajik en ust bolgedir En alt siniri tropik bolgelerde genellikle 700 1 000 metre 2 300 3 300 ft olan 12 C lik 54 F bir termoklindir Ardindan 10 ila 4 C 50 ve 39 F arasinda tipik olarak 700 1 000 metre 2 300 3 300 ft ve 2 000 4 000 metre 6 600 13 100 ft arasinda uzanan ve dipsizin ust kismi boyunca uzanan bathypelagic duz alt siniri yaklasik 6 000 metre 20 000 ft olan abizsopelajiktir Son bolge derin okyanus cukurunu icerir ve hadalpelagik olarak bilinir 6 000 11 000 metre 20 000 36 000 ft arasindadir ve en derin okyanus bolgesidir Bentik bolgeler atotiktir ve derin denizin en derin uc bolgesine karsilik gelir Bathyal bolge yaklasik 4 000 metreye 13 000 ft kadar kita egimini kaplar Abyssal bolge 4 000 ila 6 000 m arasindaki abyssal ovalari kaplamaktadir Son olarak hadal bolgesi okyanus siperlerinde bulunan hadalpelagik bolgeye karsilik gelir Pelajik bolge ayrica iki alt bolgeye ayrilabilir neritik bolge ve okyanus bolgesi Neritik bolge kita raflarinin hemen uzerindeki su kutlesini kapsar okyanus bolgesi ise tamamen acik suyu icerir Buna karsilik kiyi bolgesi dusuk ve yuksek gelgit arasindaki bolgeyi kaplar ve deniz ve kara kosullari arasindaki gecis alanini temsil eder Gelgit seviyesinin bolgenin kosullarini etkiledigi alandir cunku intertidal bolge olarak da bilinir Bir bolge derinlikte sicaklikta dramatik degisikliklere ugrarsa bir termoklin icerir Tropikal termoklin tipik olarak yuksek enlemlerde termoklinden daha derindir Nispeten az gunes enerjisi alan polar sular sicaklikla tabakalandirilmaz ve genellikle termoklinden yoksundur cunku polar enlemlerdeki yuzey suyu daha buyuk derinliklerde su kadar soguktur Termoklinin altinda su 1 C ile 3 C arasinda degisen cok soguktur Bu derin ve soguk tabaka okyanus suyunun buyuk kismini icerdiginden dunya okyanusunun ortalama sicakligi 3 9 C dir kaynak belirtilmeli Bir bolge derinlikte tuzlulukta dramatik degisikliklere ugrarsa bir halokolin icerir Bir bolge derinlige sahip guclu dikey bir kimya gradyanina maruz kalirsa bir kemoklin icerir Halocline genellikle termoklinle cakisir ve kombinasyon belirgin bir piknoklin uretir Kesif Okyanusun en derin noktasi Kuzey Mariana Adalari yakinlarindaki Pasifik Okyanusu nda bulunan Mariana Cukuru dur Maksimum derinliginin 10 971 metre 35 994 ft arti veya eksi 11 metre oldugu tahmin edilmistir maksimum derinligin cesitli tahminlerinin tartisilmasi icin Mariana Cukuru makalesine bakin Ingiliz deniz gemisi Challenger II 1951 de acmayi inceledi ve acmanin en derin kismini Meydan Okuyan Derin olarak adlandirdi 1960 ta Trieste iki kisilik bir ekip tarafindan yonetilen acmanin tabanina basariyla ulasti Okyanus deniz akintilari Buyuk su alti ozelliklerinin haritasi 1995 NOAA Dalgaboyu hareketlerinin rezonans yonleri ile birlikte artim periyotlari icin gelgit yonunu gosteren amhidromik noktalar Okyanus deniz akimlari farkli kokenlere sahiptir Gelgit akimlari gelgit ile fazdadir bu nedenle kuasiperiyodiktir belirli yerlerde ozellikle acikliklarda aciklama gerekli cesitli dugumler olusturabilirler Periyodik olmayan akimlarin kaynagi dalga ruzgar ve farkli yogunluklardir Ruzgar ve dalgalar yuzey akimlari yaratir suruklenme akimlari olarak adlandirilir Bu akimlar bir yari kalici akimda saatlik olcek icinde degisen ve hizli dalgalar hareketinin etkisi altinda birkac Stokes hareketinde birkac saniyelik kademe bozulabilir Yari kalici akim dalgalarin kirilmasi ve daha az etkili bir etki ile ruzgarin yuzeydeki surtunmesi ile hizlanir Okyanus yuzey akimlari ABD Ordusu 1943 Akimin bu hizlanmasi dalgalar ve baskin ruzgar yonunde gerceklesir Buna gore deniz derinligi arttiginda topragin donusu akimlarin yonunu derinlik artisiyla orantili olarak degistirirken surtunme hizlarini dusurur Belli bir deniz derinliginde akim yon degistirir ve ters hizda ters yonde gorulur ve akim hizi null olur Ekman spirali olarak bilinir Bu akimlarin etkisi esas olarak okyanus yuzeyinin karisik tabakasinda genellikle 400 ila 800 metre maksimum derinlikte gorulur Bu akimlar onemli olcude degisebilir degisebilir ve cesitli yillik mevsimlere baglidir Karisik katman daha az kalinsa 10 ila 20 metre yuzeydeki yari kalici akim Termokline kadar neredeyse homojen hale gelen ruzgarin yonune gore asiri egik bir yon benimser Bununla birlikte derinlerde deniz akimlari sicaklik gradyanlari ve su yogunlugu kutleleri arasindaki tuzluluktan kaynaklanir Kiyi bolgelerinde kirilma dalgalari o kadar yogundur ve derinlik olcumu o kadar dusuktur ki deniz akintilari genellikle 1 2 deniz miline ulasir Iklim Suyun okyanuslar arasinda nasil hareket ettigini gosteren renkli yonlendirilmis cizgiler ile dunya harita Orta derin Pasifik ve Hindistan da soguk derin su yukselir ve isinirken Kuzey Atlantik teki Gronland ve Guney Atlantik teki Antarktika yakinlarindaki ilik su duser ve sogur Kuresel termohalin dolasiminin bir haritasi mavi derin su akimlarini kirmizi ise yuzey akimlarini temsil eder Okyanus akintilari isiyi tropik bolgelerden kutup bolgelerine aktararak Dunya nin iklimini buyuk olcude etkiler Sicak veya soguk havanin aktarilmasi ve yagislarin kiyi bolgelerine aktarilmasi ruzgarlari ic bolgelere goturebilir Yuzey isisi ve tatli su akilari buyuk olcekli okyanus dolasiminin termohalin sirkulasyon kismini yonlendiren kuresel yogunluk gradyanlari olusturur Kutup bolgelerine isi verilmesinde ve boylece deniz buzu duzenlemesinde onemli bir rol oynar Termohalin dolasimindaki degisikliklerin Dunya nin enerji butcesi uzerinde onemli etkileri oldugu dusunulmektedir Termohalin sirkulasyonu derin sularin yuzeye ulasma hizini yonettigi olcude atmosferik karbon dioksit konsantrasyonlarini da onemli olcude etkileyebilir Antarktika Circumpolar Akimi kitayi cevreler bolgenin iklimini etkiler ve cesitli okyanuslardaki akimlari birbirine baglar En dramatik hava bicimlerinden biri okyanuslar uzerinde gerceklesir tropikal siklonlar sistemin olustugu yere bagli olarak tayfunlar ve kasirgalar olarak da adlandirilir Biyoloji Okyanusun biyosfer uzerinde onemli bir etkisi vardir Su dongusunun bir asamasi olarak okyanus buharlasmasi cogu yagisin kaynagidir ve okyanus sicakliklari karadaki yasami etkileyen iklim ve ruzgar modellerini belirler Okyanus icindeki yasam karadaki yasamdan 3 milyar yil once gelisti Hem derinlik hem de kiyiya olan uzaklik her bolgede bulunan bitki ve hayvanlarin biyolojik cesitliligini guclu bir sekilde etkiler Yasamin okyanusta evrimlestigi dusunuldugu icin yasam cesitliligi muazzamdir ornegin Bakteriler Tum dunyada bulunan her yerde bulunan tek hucreli prokaryotlar Archaea Okyanusun bircok ortaminda ve bircok asiri ortamda yasayan bakterilerden farkli prokaryotlar Yosunlar Yosunlar yesil algler diatomlar ve dinoflagellatlar gibi bircok fotosentetik tek hucreli okaryotlari ancak ayni zamanda bazi kirmizi algleri Pyropia gibi organizmalar dahil iceren cok hucreli algleri iceren tumunu yakala terimidir yenilebilir nori deniz yosununun kaynagi ve kahverengi algler yosun gibi organizmalar dahil Bitkiler Deniz otlari veya mangrovlar dahil Mantarlar Okyanusal ortamlarda cesitli rollere sahip bircok deniz mantari bulunur Hayvanlar Cogu hayvan filumunda sadece sungerler Cnidaria mercanlar ve denizanasi gibi deniz ortamlarinda bulunan tarak joleleri Brachiopodlar ve Ekinodermler denizkestaneleri ve denizyildizlari gibi dahil olmak uzere okyanusta yasayan turler vardir Kafadanbacaklilar ahtapot ve kalamar icerir kabuklular istakoz yengec ve karides icerir baliklar kopekbaliklari deniz memelileri balinalar yunuslar ve porpoises dahil dahil olmak uzere diger bircok bilinen hayvan grubu okyanusta yasar Buna ek olarak bircok kara hayvani yasamlarinin buyuk bir bolumunu okyanuslarda yasamaya adapte olmustur Ornegin deniz kuslari esas olarak okyanuslardaki bir hayata adapte olan farkli bir kus grubudur Deniz hayvanlari ile beslenirler ve yasamlarinin cogunu su uzerinde gecirirler bircogu sadece ureme icin karaya gider Okyanuslara yasam alanlari olarak adapte olan diger kuslar penguenler martilar ve pelikanlardir Yedi kaplumbaga turu deniz kaplumbagalari da zamanlarinin cogunu okyanuslarda gecirir Tuzluluk Derinlikle birlikte hizli tuzluluk artisi bolgesine halokline denir Tuz icerigi arttikca deniz suyunun maksimum yogunlugunun sicakligi azalir Suyun donma sicakligi tuzluluk ile azalir ve suyun kaynama sicakligi tuzluluk ile artar Tipik deniz suyu atmosfer basincinda 2 C civarinda donar Yagis kutupsal ve iliman bolgelerde oldugu gibi buharlasmayi asarsa tuzluluk daha dusuk olacaktir Buharlasma tropik bolgelerde oldugu gibi yagisi asarsa tuzluluk daha yuksek olacaktir Bu nedenle kutup bolgelerindeki okyanus sulari iliman ve tropikal bolgelerde okyanus sularindan daha dusuk tuzluluk icerigine sahiptir Tuzluluk deniz suyunda toplam halojen iyonu kutlesinin flor klor brom ve iyot icerir bir olcusu olan klorinite kullanilarak hesaplanabilir Uluslararasi anlasma ile tuzlulugu belirlemek icin asagidaki formul kullanilir Tuzluluk in cinsinden 1 80655 Klorinite in cinsinden Dunya disi okyanuslarSanatcinin Enceladus un yer alti okyanusu hakkindaki anlayisi 3 Nisan 2014 u dogruladi Europa nin kompozisyonu icin iki model buyuk bir yeralti sivi su okyanusunu tahmin ediyor Gunes Sistemi ndeki diger gok cisimleri icin de benzer modeller onerilmistir Dunya yuzeyinde buyuk kararli sivi su kutleleri olan ve Gunes Sisteminde sadece tek bilinen gezegen olmasina ragmen diger gok cisimlerinin buyuk okyanuslara sahip oldugu dusunulmektedir Gezegenler Sanatcinin Enceladus un yer alti okyanusu hakkindaki anlayisi 3 Nisan 2014 u dogruladi Gaz devleri Jupiter ve Saturn un yuzeyleri olmadigi ve bunun yerine bir tabaka sivi hidrojen oldugu dusunulmektedir ancak gezegen jeolojileri iyi anlasilmamistir Buz devlerinin Uranus ve Neptun un kalin atmosferleri altinda sicak yuksek derecede sikistirilmis superkritik suya sahip olma olasiligi varsayilmistir Kompozisyonlari hala tam olarak anlasilmamis olsa da Wiktorowicz ve Ingersall tarafindan 2006 da yapilan bir arastirma Neptun de boyle bir su okyanus olasiligini reddetti ancak bazi calismalar egzotik elmasin egzotik okyanuslarinin mumkun oldugunu one surdu Mars okyanus hipotezi Mars yuzeyinin neredeyse ucte birinin su ile kaplandigini ancak Mars taki suyun artik okyanus olmadigi cogunun buz kapaklarinda kaldigini one suruyor Olasilik ortadan kaybolma nedenleri ile birlikte incelenmeye devam etmektedir Gok bilimciler simdi Venus un 2 milyar yili askin bir suredir sivi su ve belki de okyanuslara sahip olabilecegini dusunuyorlar Dogal uydular Europa nin kompozisyonu icin iki model buyuk bir yeralti sivi su okyanusunu tahmin ediyor Gunes Sistemi ndeki diger gok cisimleri icin de benzer modeller onerilmistir Kabugu mantodan ayiracak kadar kalin kuresel bir sivi su tabakasi olan Titan Europa Enceladus ve daha az kesin olarak Callisto Ganymede ve Triton dogal uydularinda bulundugu dusunulmektedir Io da bir magma okyanusu oldugu dusunuluyor Gayzerler Saturn un Enceladus ayinda muhtemelen yuzey buz kabugunun altinda yaklasik 10 kilometre 6 2 mil bir okyanustan kaynaklanmis olarak bulundu Diger buzlu uydularin da ic okyanuslari olabilir veya bir zamanlar dondurulmus olan ic okyanuslari olabilir Titan yuzeyinde buyuk sivi hidrokarbon govdelerinin bulundugu dusunulmektedir ancak bunlar okyanuslar olarak kabul edilebilecek kadar buyuk degildir ve bazen gol veya deniz olarak da adlandirilir Cassini Huygens uzay misyonu baslangicta sadece kuru golcukler ve bos nehir kanallari gibi gorunen seyleri kesfetti bu da Titan in sahip olabilecegi yuzey sivilarini kaybettigini gosteriyor Daha sonra Titan in flybys leri daha soguk kutup bolgelerinde bir dizi hidrokarbon golu gosteren radar ve kizilotesi goruntuler sagladi Titan in dis kabugunun uzerinde olusan hidrokarbon karisimina ek olarak buzun altinda bir yuzey alti sivi su okyanusu oldugu dusunulmektedir Cuce gezegenler ve trans Neptunian nesneler Ceres in olasi bir ic yapisini gosteren diyagram Ceres kayalik bir cekirdek ve buzlu manto olarak farklilasmis gibi gorunmektedir ve yuzeyinin altinda bir sivi su okyanusu barindirabilir Radyoaktif bozunma modellerinin Pluto Eris Sedna ve Orcus un kati buzlu kabuklarin altinda yaklasik 100 ila 180 km kalinliginda Gunes disi Varsayimsal buyuk ekstrasolar ayin yuzey sivi su okyanuslari ile olusturulmasi Gunes Sistemi disindaki bazi gezegenlerin ve dogal uydularin yasanabilir bolgede veya sivi su kusaginda Dunya ya benzer olasi su okyanus gezegenleri de dahil olmak uzere okyanuslari olmasi muhtemeldir Bununla birlikte spektroskopi yontemiyle bile okyanuslarin tespiti muhtemelen son derece zor ve sonucsuzdur Teorik modeller transit olarak tespit edilen GJ 1214 b nin kutlesinin 75 ini olusturan egzotik VII buz formundan olustugunu yuksek olasilikla tahmin etmek icin kullanilmistir Ceres in olasi bir ic yapisini gosteren diyagram Diger olasi adaylar sadece kitlelerine ve yasanabilir bolgedeki konumlarina dayanarak spekulasyon yaparlar ancak gercekte kompozisyonlarindan cok az sey bilinir Bazi bilim adamlari Kepler 22b nin okyanus benzeri bir gezegen olabilecegini dusunuyor Gliese 581 d icin yuzey okyanuslarini icerebilecek modeller onerilmistir Gliese 436 b nin sicak buz okyanusu oldugu tahmin ediliyor Gezegenlerin yorungesindeki gezegenler ozellikle de ana yildizlarinin yasanabilir bolgesindeki gaz devleri teorik olarak yuzey okyanuslarina sahip olabilir Karasal gezegenler bazilari magma okyanusuna gomulecek ancak bircogu buhar atmosferine girecek ve atmosfer sogudugunda bir okyanus olusturan yuzeye cokecek olan birikimleri sirasinda su alacaklar Magma katilastikca mantodan su da artacaktir bu kutlelerinin sudan olusan dusuk bir yuzdesine sahip gezegenler icin bile olacaktir bu nedenle super Dunya dis gezegenlerinin onlarca ila yuzlerce arasinda su okyanuslari uretmesi beklenebilir Milyonlarca yil suren son onemli carpisma etkisinin Su disi yuzey sivilari Varsayimsal buyuk ekstrasolar ayin yuzey sivi su okyanuslari ile olusturulmasi Okyanuslar denizler goller ve diger sivi cisimleri su disindaki sivilardan ornegin Titan uzerindeki hidrokarbon gollerden olusabilir Triton uzerinde azot denizleri olasiligi da goz onunde bulunduruldu ancak goz ardi edildi Aylarin buzlu yuzeylerinin Ganymede Callisto Europa Titan ve Enceladus un cok yogun sivi su veya su amonyak okyanuslari uzerinde yuzen kabuklar olduguna dair kanitlar vardir Dunya genellikle okyanus gezegeni olarak adlandirilir cunku 70 i su ile kaplidir Ana yildizlarina son derece yakin olan dunya disi karasal gezegenler gelgitle kilitlenecek ve boylece gezegenin yarisi magma okyanusu olacak Karasal gezegenlerin olusumlari sirasinda dev etkilerin bir sonucu olarak magma okyanuslarina sahip olmalari da mumkundur Yildizlarina yakin olan Sicak Neptunler hidrodinamik kacis yoluyla atmosferlerini kaybederek yuzeylerinde cesitli sivilarla cekirdeklerini geride birakabilirler Uygun sicaklik ve basinclarin oldugu yerlerde gezegenlerde bol miktarda sivi olarak bulunabilen ucucu kimyasallar arasinda amonyak argon karbon disulfur etan hidrazin hidrojen hidrojen siyanur hidrojen sulfur metan neon azot nitrik oksit fosfin bulunur silan sulfurik asit ve su Superkritik sivilar sivilar olmasa da sivilarla cesitli ozellikleri paylasirlar Uranus ve Neptun gezegenlerinin kalin atmosferinin altinda bu gezegenlerin sicak yuksek yogunluklu sivi su amonyak ve diger ucucu karisimlarindan olusan okyanuslardan olusmasi beklenmektedir Jupiter in ve Saturn un gaz halindeki dis katmanlari superkritik hidrojenin okyanuslarina yumusak bir sekilde gecer Venus un atmosferi yuzeyinde super kritik bir sivi olan 96 5 karbondioksittir Ayrica bakinizOkyanuslarin sinirlari Abisal bolge Batiyal zon EpilimnionKaynakca Perseus Project Wikipedia 12 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 5 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Ocean Oxford Ingilizce Sozlugu 15 Kasim 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Aralik 2023 Ocean Definiti 30 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Landscape and Culture a Cross linguistic Perspectives Helen Bromhead Google Books 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 WordNet Search 3 1 20 Nisan 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 How much of the ocean have we explored 20 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Captcha 28 Temmuz 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 23 2 Charette and Smi 6 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Charette Matthew Smith Walter 1 Haziran 2010 The Volume of Earth s Ocean Oceanography 23 2 112 114 doi 10 5670 oceanog 2010 51 ISSN 1042 8275 Mapping an ocean of species Los Angeles Times 25 Haziran 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya 25 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Ocean bearing Planets Looking For Extraterrestrial Life In All The Right Places ScienceDaily 30 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 9 Mayis 2020 Ocean 24 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Mayis 2020 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 3 Mart 2016 Spilhaus Athelstan F 1942 Maps of the Whole World Ocean Geographical Review 32 3 431 435 doi 10 2307 210385 ISSN 0016 7428 10 Subat 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Aralik 2023 CIA The World Factbook World 5 Ocak 2010 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Mayis 2020 Indian Ocean 2 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Southern Ocean 2 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 13 Mart 2015 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Scientists map Mariana Trench deepest known section of ocean in the world Telegraph 10 Kasim 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya 24 Mayis 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 24 Mayis 2012 Coble Paula G 1 Subat 2007 Marine Optical Biogeochemistry The Chemistry of Ocean Color Chemical Reviews Ingilizce 107 2 402 418 doi 10 1021 cr050350 ISSN 0009 2665 17 Aralik 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 17 Aralik 2023 Arsivlenmis kopya 22 Haziran 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 USATODAY com A glowing sea courtesy of algae 28 Haziran 2012 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 DAAC Study The Incredible Glowing Algae 16 Eylul 2008 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Etude de la derive a la surface sous l effet du vent Observation and estimation of Lagrangian Stokes and Eulerian currents induced by wind and waves at the sea surface F Ardhuin L Marie N Rascle P Forget and A Roland 2009 J Phys Oceanogr vol 39 n 11 pp 2820 2838 Mesure de l effet de frottement a la surface de la mer Tangential stress beneath wind driven air water interfaces M L Banner and W L Peirson J Fluid Mech vol 364 pp 115 145 1998 Courants mesures pres de la surface The drift current from observations made on the bouee laboratoire Joseph Gonella 1971 Cahiers Oceanographiques vol 23 pp 1 15 a b 13 Temmuz 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 5 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 12 Haziran 2014 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Composition of seawater 18 Ocak 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 22 Subat 2014 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 2 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 2 Subat 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 2 Subat 2014 Ocean Stratification 29 Mart 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Cambridge University Press Wikipedia 11 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 PDF 14 Mayis 2014 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Mayis 2014 9 Mayis 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 PDF 23 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 10 Agustos 2020 Arsivlenmis kopya 19 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Marine Policy An Introduction to Governance and International Law of the Oceans Mark Zacharias Google Books 19 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 3 Nisan 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 The Gravity Field and Interior Structure of Enceladus NASA ADS 9 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 The Solar System and Beyond is Awash in Water NASA 10 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Wiktorowicz Sloane J Ingersoll Andrew P 1 Subat 2007 Liquid water oceans in ice giants Icarus 186 2 436 447 doi 10 1016 j icarus 2006 09 003 ISSN 0019 1035 Arsivlenmis kopya PDF 8 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 M Way et al Was Venus the First Habitable World of Our Solar System Ganymede May Harbor Club Sandwich of Oceans and Ice NASA Jet Propulsion Laboratory 2 Mayis 2014 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Ganymede s internal structure including thermodynamics of magnesium sulfate oceans in contact with ice NASA ADS 31 Temmuz 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Ekim 2020 a b Book sources Wikipedia 11 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 12 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya 31 Agustos 2015 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 24 Subat 2011 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 13 Kasim 2014 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Kasim 2014 Arsivlenmis kopya 13 Nisan 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Updates on Exoplanets during the First Kepler Science Conference Planetary Habitability Laboratory UPR Arecibo 8 Aralik 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Hot ice may cover recently discovered planet Reuters 24 Eylul 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Formation of early water oceans on rocky planets NASA ADS 5 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 2 Ekim 2020 The Titan Saturn System Mission NASA ADS 5 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Nimmo F Bills B G 1 Agustos 2010 Shell thickness variations and the long wavelength topography of Titan Icarus 208 2 896 904 doi 10 1016 j icarus 2010 02 020 ISSN 0019 1035 0910 0032 Elastic ice shells of synchronous moons Implications for cracks on Europa and non synchronous rotation of Titan 5 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 5 Mart 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 PDF 21 Temmuz 2010 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 The ocean planet 20 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 10 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 10 Haziran 2011 Chemistry of Silicate Atmospheres of Evaporating Super Earths NASA ADS 6 Agustos 2020 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020 PDF 24 Mart 2012 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 3 Mart 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 22 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 18 Eylul 2019 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 Arsivlenmis kopya PDF 30 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 11 Mayis 2020 NASA s Cosmos 14 Mayis 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 11 Mayis 2020