Sayda Kuşatması Birinci Haçlı Seferi sonrasında bir olaydır Kıyı kenti Sayda Venedik doçesi Ordelafo Faliero nu

Sayda Kuşatması Birinci Haçlı Seferi sonrasında bir olaydır. Kıyı kenti Sayda, Venedik doçesi Ordelafo Faliero'nun yardımıyla Kudüs Kralı I. Baudouin ve Norveç Kralı I. Sigurd kuvvetleri tarafından ele geçirildi.

Sayda Kuşatması

Norveçli Haçlı Seferi

Kral Sigurd ve Kral Baldvine, Kudüs'ten Ürdün Nehri'ne at sırtında gidiyorlar, (1899)

Tarih	19 Ekim – 5 Aralık 1110
Bölge	Sayda, (modern Lübnan)
Sonuç	Haçlı zaferi oluşturuldu

Taraflar

Fâtımîler

Komutanlar ve liderler

Sayda Valisi

Güçler

Norveçliler

5,000 asker
60 Kadırga

Franklar

Birçok Haçlı ve kuşatma silahları

Venedikliler

Bir gemi filosu, gücü bilinmiyor

Fâtımîler

Muhtemelen sadece şehrin garnizonu

Kayıplar

Bilinmiyor fakat muhtemelen az

Bilinmiyor fakat muhtemelen fazla

Arka plan

Ağustos 1108'de I. Baudouin, çeşitli İtalyan şehirlerinden bir denizci-maceracı filosunun desteğiyle Sidon'a karşı yürüdü. Ancak Fâtımî filosu, İtalyanları limanın dışında bir deniz savaşında yendi.Şam'dan ilave Türk atlılarının gelmesi üzerine Baudouin kuşatmayı kaldırmaya karar verdi.

1110 yazında, Kral Sigurd komutasındaki 60 gemilik bir Norveç filosu Levant'a ulaştı. Akka'ya vardığında Kudüs Kralı I. Baudouin tarafından karşılandı. Birlikte Ürdün Nehri'ne bir yolculuk yaptılar, ardından Baudouin sahildeki Müslümanların elindeki limanları ele geçirmek için yardım istedi. Sigurd'un cevabı, "Onlar kendilerini Mesih'in hizmetine adamak amacıyla gelmişlerdi" ve 1098'de Fâtımîler tarafından yeniden tahkim edilmiş olan Sayda şehrini almak için ona eşlik ettiler.

Kuşatma

Baudouin'in ordusu şehri karadan kuşattı, Norveçliler ise denizden geldi. Sur'daki Fâtımî donanmasının yardımını önlemek için bir deniz kuvvetine ihtiyaç vardı. Ancak bunu geri püskürtmek ancak bir Venedik filosunun talihli gelişiyle mümkün oldu. Şehir 47 gün sonra düştü.

İzlandalı skald aşağıdaki anlatımı verir.

Sætt frá ek dœla dróttin,

drengr minnisk þess, vinna,

tóku hvast í hristar

hríð valslöngur ríða.

Sterkr braut váligt virki

vals munnlitaðr gunnar,

fögr ruðusk sverð en sigri

snjallr bragningr hlaut fagna.

Skald der ki, İskandinav kralı,

Kafir şehri Saet'i ta'en etmiştir:

Korkunç gürültülü sapan makinası

Yan duvarları ve çatıları, taşlar ile yok etti.

Kasaba surları da sallandı, yıkıldı;

İskandinavlar karartılmış duvarlara tırmandı.

Kasaba kendi iradesiyle uzanıyor ki

Kuzgunun gagasını kırmızıya boyayan kazansın.

Neticesi

Şehir teslim olduğunda, Kral Baudouin daha önce Arsuf ve Akka'ya verdiği teslimiyet şartlarını verdi. Gidenlerin güvenli bir şekilde geçişine ve hatta Müslüman nüfusun bazı üyelerinin barış içinde kalmasına izin verdi.

Baudouin ve Kudüs Patriği Arles Ghibbelin'in emriyle kutsal haçtan bir kıymık çıkarıldı ve Sigurd'a verildi.

Sidon Lordluğu oluşturuldu ve daha sonra Kudüs Krallığı'nın bir memuru olan Eustace Grenier'e verildi.

Notlar

^ Fâtımîler, Kudüs'ün Haçlılar tarafından alınmasında olduğu gibi, bir şehri savunma sorumluluğunu sıklıkla bir valinin eline bırakırlardı.

Kaynakça

Özel

^ Krag, Claus (30 Haziran 2022). . 27 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi – Store norske leksikon vasıtasıyla.
^ Steven Runciman (1952). A History of The Crusades. Vol II: The Kingdom of Jerusalem, s. 74. .
^ The Crusades by Thomas Asbridge, s. 125

Genel

Battles and sieges, Tony Jaques
The Crusades and the expansion of Catholic Christendom, 1000-1714, John France
The Second Crusade, Jonathan Phillips
The chronicle of Ibn al-Athīr for the crusading period from al-Kāmil fīʼl-taʼrīkh, ʻIzz al-Dīn Ibn al-Athīr and Donald Sidney
Saga of Sigurd the Crusader and His Brothers Eystein and Olaf 25 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[1] Fâtımîler, Kudüs'ün Haçlılar tarafından alınmasında olduğu gibi, bir şehri savunma sorumluluğunu sıklıkla bir valinin eline bırakırlardı.

[2] Krag, Claus (30 Haziran 2022). . 27 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi – Store norske leksikon vasıtasıyla.

[3] Steven Runciman (1952). A History of The Crusades. Vol II: The Kingdom of Jerusalem, s. 74. .

[4] The Crusades by Thomas Asbridge, s. 125