Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Zehra "Ziba" Kazımi-Ahmedabadi (Farsça: زهرا کاظمی احمدآبادی; 1948 - 11 Temmuz 2003), İranlı-Kanadalı serbest fotoğrafçı. Tıbbi muayeneye göre İran'da tutuklanmasının ardından İranlı yetkililer tarafından tecavüze uğradı, işkence gördü ve öldürüldü.
Zehra Kazımi | |
|---|---|
 Zehra Kazımi tutuklanmadan önce görüntülendi. | |
| Doğum | 1948 Şiraz, İran |
| Ölüm | 11 Temmuz 2003 Evin Cezaevi, Tahran, İran |
| Ölüm sebebi | İşkence |
| Eğitim | Paris Üniversitesi |
| Meslek | Fotoğrafçı |
İranlı yetkililer onun ölümünün kaza sonucu olduğu ve sorgulanırken felç geçirerek öldüğü konusunda ısrar etseler de, eski bir askerî personel doktoru olan Shahram Azam, Kazımi'nin vücudunu incelediğini ve Kazımi'nin kafatası kırığı, burun kırığı, tecavüz belirtileri ve şiddetli karın morlukları gibi bariz işkence belirtileri gösterdiğini gözlemlediğini belirtti.
Ölümü ilk kez bir İranlının gözaltında ölümü büyük uluslararası ilgi gördü. Çifte vatandaşlığı ve ölümünün koşulları nedeniyle, o zamandan beri uluslararası bir célèbre davası haline geldi. Kasım 2003'te İfade Özgürlüğü İçin Kanadalı Gazeteciler, Kazımi'yi ifade özgürlüğünü savunmadaki cesaretinden dolayı Tara Singh Hayer Anma Ödülü ile onurlandırdı.
Yaşamı ve ölümü
Kazımi, İran'ın Şiraz kentinde doğdu ve 1974'te Paris Üniversitesi'nde edebiyat ve sinema okumak için Fransa'ya taşındı. Oğlu Stephan Hachemi ile 1993 yılında Kanada'nın Montreal kentine göç etti ve burada daha sonra İran ve Kanada vatandaşı olarak çifte vatandaşlık kazandı. Afrika, Latin Amerika ve Karayipler'de ve daha sonra Filistin toprakları, Irak ve Afganistan dahil olmak üzere çeşitli Orta Doğu ülkelerinde daha sık çalıştı. Son iki ülkeyi hem öncesinde hem de Amerikan işgali sırasında ziyaret etti. İran'a seyahatinden hemen önce Kazımi, ABD işgalini belgeleyerek Irak'ı tekrar ziyaret etti. Çalışmalarında tekrarlanan temalar, yoksulluk, yoksunluk, zorunlu sürgün ve baskının belgelenmesi ve ayrıca bu durumlarda kadınların gücü idi.
Tutuklanması
İran pasaportuyla doğduğu ülkeye geri dönen Kazımi'nin, Temmuz 2003'te Tahran'da gerçekleşmesi beklenen olası gösterilerin fotoğraflarını çekmesi için İran'a girmesine izin verildi. Gösteriler gerçekleşti ve altıncı günün ardından, güvenlik güçlerinin ve paramiliter kanunsuzların ya da "sivil giyimlilerin" yoğun bir şekilde konuşlandırılmasıyla etkili bir şekilde bastırıldı. Kısıtlamanın ardından, tahminen 4000 öğrenci "kaybolmuştu" ve protesto için tutuklandıkları ve Tahran'ın siyasi tutuklu gözaltı tesisi olan Evin cezaevine götürüldükleri düşünülüyordu. Bu tür olaylardan sonra alışılageldiği gibi, kayıpların aileleri, çocuklarına ne olduğunu öğrenmek umuduyla Tahran'ın kuzeyindeki Evin cezaevinin dışında toplandı. 23 Haziran 2003'te Kazımi, Evin de dahil olmak üzere Tahran'da çalışmasına izin verildiğini düşündüğü hükûmet tarafından verilmiş bir basın kartına sahip olarak bu aile üyelerinin fotoğraflarını çekmek için cezaevine gitti.
2003 yılında Nobel Barış Ödülü'nü kazanan ve daha sonra Kazımi'nin ölümüyle ilgili davada Kazımi'nin ailesinin başlıca temsilcisi olan İranlı avukat ve eski bir yargıç olan Şirin Ebadi'ye göre - bir cezaevi görevlisi, Kazemi'yi fotoğraf çekerken gördüğünde, cezaevi önünde fotoğraf çekmek yasak olduğu için, Kazemi'den fotoğraf makinesini kendisine vermesini istedi.
Yetkililerin daha önce fotoğraflarını çektiği aileleri taciz edebileceğinden endişe ederek basın kartını gösterdi ve filmi ışığa maruz bıraktı. Gardiyan ona öfkeyle bağırdı, 'Senden filmini göstermeni istemedim, kameranı bana vermeni söyledim' 'Kamerayı alabilirsin', diye karşılık verdi, 'ama film bana ait.' Gözaltına alındı ve sonraki üç gün içinde polis memurları, savcılar ve istihbarat görevlileri tarafından sorguya çekildi.
Kazımi ailesinin avukatlarının, Kazımi'nin ölümüne yol açan dayaklarda taraf olduğunu düşündüğü Evin cezaevi personeli, Kazımi'nin hassas bir bölgede cezaevinin bölümlerini fotoğrafladığını söylüyor. Tutuklanmasından birkaç gün sonra, katı gazeteler onun tutuklanmasıyla ilgili hikâyeler yayınladılar, "onu ülkeye gizlice gazeteci olarak giren bir casus olarak nitelendirdiler."
Kazımi, cezaevinin hiçbir yerini fotoğraflamadığını, yalnızca sokağın ve cezaevinde tutuklu aktivist öğrencilerin aile üyeleri olan göstericilerin fotoğraflarını çektiğini vurguladı.
Ölümü
11 Temmuz 2003'te, tutuklandıktan on dokuz gün sonra Kazımi, gözaltındayken İran'ın Baghiyyatullah al-Azam Askeri Hastanesinde öldü. İki gün sonra, İran'ın resmi IRNA haber ajansı, Kazımi'nin sorgulanırken felç geçirdiğini ve hastanede öldüğünü bildirdi. Bu haber, Kazımi'nin düşüp başını vurduktan sonra öldüğü şeklinde değişti. 16 Temmuz 2003'te İran cumhurbaşkanı yardımcısı , "Kazımi'nin dövülerek öldüğünü kabul etti". Muhammed Ali Ebtahi (Hukuki İşlerden Sorumlu Cumhurbaşkanı yardımcısı) ve Mesud Pezeşkiyan (Sağlık ve Tıp Eğitimi Bakanı), kafasına vurulmasından ötürü kafatasının kırılması sonucu öldüğünü itiraf etti. Ebtahi, kabulü geri alması için çok baskı altında olduğunu iddia etti, ancak buna direndi.
Şirin Ebadi, güvenlik görevlilerinin Kazımi'nin kaldığı ismi açıklanmayan bir arkadaşının evini aradığını ve arkadaşına Kazımi'nin "tıbbi durumunu" ve her gün aldığı ilaçları "sürekli" sorduklarını bildirdi. Yetkililer ayrıca Kazımi'nin, tek çocuğunu görmek için Şiraz'dan seyahat eden yaşlı, zayıf annesini, kızının hangi ilaçları kullanması gerektiği konusunda ısrar ettikleri sorguya kadar Kazımi'yi görmekten alıkoydu. Kazımi'nin arkadaşı Ebadi'ye daha sonra bunun Kazımi'nin öldüğü anlamına geldiğini anladığını ve yetkililerin "Ziba'nın önceden var olan ve hapishanede kötüleşen bir durumu olduğunu iddia etmek istediklerini" söyledi.
Hikâye, neredeyse iki yıl sonra, İran Savunma Bakanlığı'nda eski bir kadrolu doktor olan Shahram Azam'ın, tutuklanmasından dört gün sonra Kazımi'yi hastanede muayene ettiğini ve aşağıdakiler de dahil olmak üzere bariz işkence belirtileri bulduğunu belirten bir bildiri yayınladı:
- Çok vahşi bir tecavüzün kanıtı
- Bir kafatası kırığı, iki kırık parmak, eksik tırnaklar, ezilmiş bir ayak başparmağı ve kırık bir burun.
- Şiddetli karın morluğu, başın arkasında şişlik ve morarmış bir omuz.
- Boyunda derin çizikler ve bacaklarda kırbaç izleri.
Onun ölümüyle suçlanan iki İran istihbarat ajanından biri Eylül 2003'te beraat etti. Diğer ajan Muhammed Rıza Ağdam-Ahmedi (محمدرضا اقدم احمدی), "yarı kasten adam öldürmekle" suçlandı ve davası Ekim 2003'te Tahran'da başladı. Aynı ay İran parlamentosu, Tahran savcısı Said Murtazavi'yi Kazımi'nin felçten öldüğünü açıkladığı için kınadı. 25 Temmuz 2004'te Ağdam-Ahmedi beraat etti.
Cinayet davası
Şirin Ebadi, Kazımi'nin ailesinin davadaki ana temsilcisiydi ve onları 17-18 Temmuz 2004'te gerçekleşen Ağdam-Ahmedi davasının ikinci ve üçüncü oturumlarında temsil etti. Mahkemede Kazımi'nin annesi, gerçek katilin yargılanmasını istediğini belirtti. Ayrıca, üzerinde işkence izleri bulunan Kazımi'nin cenaze töreninden önce cesedini gördüğünü de belirtti.
Ebadi ve ailenin diğer avukatları, mahkemede Kazımi'nin Ağdam-Ahmedi tarafından öldürülmediğini bildiklerini ve Evin hapishanesinin üst düzey bir memuru olan Muhammed Bahşi olabileceğini tahmin ettikleri gerçek katili bulmak için mahkemeye getirilmesi gereken tanıklara ihtiyaç duydukları konusunda ısrar ettiler. İstedikleri tanıklar listesi, Tahran başsavcısı Said Murtazavi, Muhsin Armin, önceki parlamentonun reformist üyesi , Jamileh Kadivar ve Mohsen Mirdamadi, İstihbarat Bakanı Ali Yunisi, Hukuki İşlerden Sorumlu Başkan Yardımcısı Muhammed Ali Ebtahi, Kültür ve İslami Rehberlik Bakanı Ahmed Mescidcamii, Kazımi'nin sorgusu sırasında hazır bulunan beş yargıç, birkaç çalışan Evin cezaevi, Bağiyyatullah hastanesi başkanı ve dosyasını imzalayan tüm sağlık personeli. Yargıç Farahani tüm talepleri reddetti. Avukatlar ayrıca, Kazımi'nin vücudunun çeşitli yerlerinin hasar gördüğüne ve kıyafetlerinin yırtıldığına ve kana bulandığına dair resmi ölüm raporunu da alıntılayarak, işkence gördüğünü kanıtladı.
14 Temmuz 2004'te İran hükûmeti, İran Dışişleri Bakanı Kemal Harrazi ve yargı yetkililerinin Kanada Dışişleri Bakanı Bill Graham'a verdiği söz ve güvencelere rağmen, Kanada hükûmeti gözlemcilerinin duruşmaya katılma taleplerini reddetti. Aynı gün Graham, Tahran'daki Büyükelçi Philip MacKinnon'u geri çağırdı. MacKinnon, Hollanda büyükelçisi (Avrupa Birliği'ni temsil ediyor) ve İngiliz ve Fransız büyükelçiliklerinden diplomatların daha sonra 18 Temmuz'da olmasa da 17 Temmuz'daki duruşmaya katılmalarına izin verildi. İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Hamid Rıza Asefi, "Başından beri bir gözlemciye izin vermemiştik. Ama yasağın nedenini mahkemeye sormalısınız, koltuk sıkıntısı olmuş olabilir." diyerek İran'ın çifte vatandaşlığı tanımadığını ve Kazımi'nin İran pasaportuyla ülkeye giriş yapan ve vatandaşlığının kaldırılmasını hiçbir zaman talep etmeyen bir İran vatandaşı olması nedeniyle davanın açıkça bir iç mesele olduğunu söyledi.
Duruşma, 18 Temmuz'da Kazımi ailesinin avukatlarının delillerin sunulması, tanıkların mahkemeye çıkarılması ve katilin kimliğinin belirlenmesi için yeterli sürenin kalmadığını belirtmesiyle sona erdi. Ayrıca mahkemenin delillerine dikkat etmediğini de belirttiler. Oturum notlarını imzalamayı reddettiler. Kanada Dışişleri Bakanı Bill Graham, bu olayları "gerekli sürecin aleni bir şekilde inkar edilmesi" olarak tanımladı.
24 Temmuz 2003'te Yargıç Farahani kararını açıklayarak Ağdam Ahmedi'yi suçlamalardan akladı. Katilin bulunamadığı için İslami kaynaklara göre kan parasının aileye devlet tarafından ödenmesi gerektiğine de değindi. Kazımi'nin ailesinin avukatları, dosyanın tamamının yeniden gözden geçirilmesi için bir ceza mahkemesi kurulmasını ya da dosyadaki sayısız eksikliklerin tamamlanmasını isteyerek davaya itiraz edeceklerini açıkladı. İran'ın 1954 yılında İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi'ni imzalamış olmasına değinerek, aile isterse davayı uluslararası makamlara taşıyacaklarını da belirttiler. Temmuz ayının sonunda İran yargısı, Kazımi'nin ölümünün iddia edilen sebepleri listesine "kazara düşme" ve "açlık grevi"ni ekledi. Kazımi'nin kendi isteğiyle açlık grevi yaptığını, tansiyonunun düşmesine ve başının dönmesine, düşmesine ve başını çarpmasına neden olduğunu iddia ettiler. İtiraz edenler, bu hikayenin kırık kemiklerini, genital yaralanmalarını veya cilt yaralanmalarını açıklamadığına dikkat çekiyor.
Sonrası
Haziran 2005'te, Montreal'deki belediye Côte-Saint-Luc Kütüphanesinde, Zehra Kazımi'nin Orta Doğu'daki seyahatleri sırasında çektiği fotoğraflardan oluşan bir sergi, Yahudi patronların, Filistinli mülteci kamplarındaki sahneleri gösteren beş fotoğrafını sergilediği için "Filistin yanlısı önyargı" olduğu suçlamalarının ardından kapatıldı. Galeri yetkilileri, serginin geri kalanından ayrılırken beş fotoğrafı kaldırmaya başladı. Buna karşılık, Kazımi'nin oğlu Stephen Hachemi, Filistin fotoğraflarının kaldırılmasından annesinin ruhunun muzdarip olacağını bildirdi ve kütüphanenin ya tüm koleksiyonu sergilemesini ya da hiçbir şey göstermemesini talep etti. Sonunda, kütüphane tüm sergiyi kapattı.
Kaynakça
- ^ a b c d "Iran's changing story" | Updated 16 November 2005 Retrieved 15/03/08 []
- ^ Ebadi, Shirin, Iran Awakening, by Shirin Ebadi with Azadeh Moaveni, Random House New York, 2006, p.199
- ^ Memorial Award November 2003 6 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde .,
- ^ a b c d Ebadi, Iran Awakening, (2006), pp. 195–7
- ^ "Email: Naomi Klein and Aaron Maté @ Montreal". The Guardian. 3 Temmuz 2005. ISSN 0261-3077. 9 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Zehra Ziba Kazimi Ahmedabadi Farsca زهرا کاظمی احمدآبادی 1948 11 Temmuz 2003 Iranli Kanadali serbest fotografci Tibbi muayeneye gore Iran da tutuklanmasinin ardindan Iranli yetkililer tarafindan tecavuze ugradi iskence gordu ve olduruldu Zehra KazimiZehra Kazimi tutuklanmadan once goruntulendi Dogum1948 Siraz IranOlum11 Temmuz 2003 Evin Cezaevi Tahran IranOlum sebebiIskenceEgitimParis UniversitesiMeslekFotografci Iranli yetkililer onun olumunun kaza sonucu oldugu ve sorgulanirken felc gecirerek oldugu konusunda israr etseler de eski bir askeri personel doktoru olan Shahram Azam Kazimi nin vucudunu inceledigini ve Kazimi nin kafatasi kirigi burun kirigi tecavuz belirtileri ve siddetli karin morluklari gibi bariz iskence belirtileri gosterdigini gozlemledigini belirtti Olumu ilk kez bir Iranlinin gozaltinda olumu buyuk uluslararasi ilgi gordu Cifte vatandasligi ve olumunun kosullari nedeniyle o zamandan beri uluslararasi bir celebre davasi haline geldi Kasim 2003 te Ifade Ozgurlugu Icin Kanadali Gazeteciler Kazimi yi ifade ozgurlugunu savunmadaki cesaretinden dolayi Tara Singh Hayer Anma Odulu ile onurlandirdi Yasami ve olumuKazimi Iran in Siraz kentinde dogdu ve 1974 te Paris Universitesi nde edebiyat ve sinema okumak icin Fransa ya tasindi Oglu Stephan Hachemi ile 1993 yilinda Kanada nin Montreal kentine goc etti ve burada daha sonra Iran ve Kanada vatandasi olarak cifte vatandaslik kazandi Afrika Latin Amerika ve Karayipler de ve daha sonra Filistin topraklari Irak ve Afganistan dahil olmak uzere cesitli Orta Dogu ulkelerinde daha sik calisti Son iki ulkeyi hem oncesinde hem de Amerikan isgali sirasinda ziyaret etti Iran a seyahatinden hemen once Kazimi ABD isgalini belgeleyerek Irak i tekrar ziyaret etti Calismalarinda tekrarlanan temalar yoksulluk yoksunluk zorunlu surgun ve baskinin belgelenmesi ve ayrica bu durumlarda kadinlarin gucu idi Tutuklanmasi Kazimi nin tutuklandigi ve tutuldugu Evin Cezaevi Iran pasaportuyla dogdugu ulkeye geri donen Kazimi nin Temmuz 2003 te Tahran da gerceklesmesi beklenen olasi gosterilerin fotograflarini cekmesi icin Iran a girmesine izin verildi Gosteriler gerceklesti ve altinci gunun ardindan guvenlik guclerinin ve paramiliter kanunsuzlarin ya da sivil giyimlilerin yogun bir sekilde konuslandirilmasiyla etkili bir sekilde bastirildi Kisitlamanin ardindan tahminen 4000 ogrenci kaybolmustu ve protesto icin tutuklandiklari ve Tahran in siyasi tutuklu gozalti tesisi olan Evin cezaevine goturuldukleri dusunuluyordu Bu tur olaylardan sonra alisilageldigi gibi kayiplarin aileleri cocuklarina ne oldugunu ogrenmek umuduyla Tahran in kuzeyindeki Evin cezaevinin disinda toplandi 23 Haziran 2003 te Kazimi Evin de dahil olmak uzere Tahran da calismasina izin verildigini dusundugu hukumet tarafindan verilmis bir basin kartina sahip olarak bu aile uyelerinin fotograflarini cekmek icin cezaevine gitti 2003 yilinda Nobel Baris Odulu nu kazanan ve daha sonra Kazimi nin olumuyle ilgili davada Kazimi nin ailesinin baslica temsilcisi olan Iranli avukat ve eski bir yargic olan Sirin Ebadi ye gore bir cezaevi gorevlisi Kazemi yi fotograf cekerken gordugunde cezaevi onunde fotograf cekmek yasak oldugu icin Kazemi den fotograf makinesini kendisine vermesini istedi Yetkililerin daha once fotograflarini cektigi aileleri taciz edebileceginden endise ederek basin kartini gosterdi ve filmi isiga maruz birakti Gardiyan ona ofkeyle bagirdi Senden filmini gostermeni istemedim kamerani bana vermeni soyledim Kamerayi alabilirsin diye karsilik verdi ama film bana ait Gozaltina alindi ve sonraki uc gun icinde polis memurlari savcilar ve istihbarat gorevlileri tarafindan sorguya cekildi Kazimi ailesinin avukatlarinin Kazimi nin olumune yol acan dayaklarda taraf oldugunu dusundugu Evin cezaevi personeli Kazimi nin hassas bir bolgede cezaevinin bolumlerini fotografladigini soyluyor Tutuklanmasindan birkac gun sonra kati gazeteler onun tutuklanmasiyla ilgili hikayeler yayinladilar onu ulkeye gizlice gazeteci olarak giren bir casus olarak nitelendirdiler Kazimi cezaevinin hicbir yerini fotograflamadigini yalnizca sokagin ve cezaevinde tutuklu aktivist ogrencilerin aile uyeleri olan gostericilerin fotograflarini cektigini vurguladi Olumu 11 Temmuz 2003 te tutuklandiktan on dokuz gun sonra Kazimi gozaltindayken Iran in Baghiyyatullah al Azam Askeri Hastanesinde oldu Iki gun sonra Iran in resmi IRNA haber ajansi Kazimi nin sorgulanirken felc gecirdigini ve hastanede oldugunu bildirdi Bu haber Kazimi nin dusup basini vurduktan sonra oldugu seklinde degisti 16 Temmuz 2003 te Iran cumhurbaskani yardimcisi Kazimi nin dovulerek oldugunu kabul etti Muhammed Ali Ebtahi Hukuki Islerden Sorumlu Cumhurbaskani yardimcisi ve Mesud Pezeskiyan Saglik ve Tip Egitimi Bakani kafasina vurulmasindan oturu kafatasinin kirilmasi sonucu oldugunu itiraf etti Ebtahi kabulu geri almasi icin cok baski altinda oldugunu iddia etti ancak buna direndi Sirin Ebadi guvenlik gorevlilerinin Kazimi nin kaldigi ismi aciklanmayan bir arkadasinin evini aradigini ve arkadasina Kazimi nin tibbi durumunu ve her gun aldigi ilaclari surekli sorduklarini bildirdi Yetkililer ayrica Kazimi nin tek cocugunu gormek icin Siraz dan seyahat eden yasli zayif annesini kizinin hangi ilaclari kullanmasi gerektigi konusunda israr ettikleri sorguya kadar Kazimi yi gormekten alikoydu Kazimi nin arkadasi Ebadi ye daha sonra bunun Kazimi nin oldugu anlamina geldigini anladigini ve yetkililerin Ziba nin onceden var olan ve hapishanede kotulesen bir durumu oldugunu iddia etmek istediklerini soyledi Hikaye neredeyse iki yil sonra Iran Savunma Bakanligi nda eski bir kadrolu doktor olan Shahram Azam in tutuklanmasindan dort gun sonra Kazimi yi hastanede muayene ettigini ve asagidakiler de dahil olmak uzere bariz iskence belirtileri buldugunu belirten bir bildiri yayinladi Cok vahsi bir tecavuzun kaniti Bir kafatasi kirigi iki kirik parmak eksik tirnaklar ezilmis bir ayak basparmagi ve kirik bir burun Siddetli karin morlugu basin arkasinda sislik ve morarmis bir omuz Boyunda derin cizikler ve bacaklarda kirbac izleri Onun olumuyle suclanan iki Iran istihbarat ajanindan biri Eylul 2003 te beraat etti Diger ajan Muhammed Riza Agdam Ahmedi محمدرضا اقدم احمدی yari kasten adam oldurmekle suclandi ve davasi Ekim 2003 te Tahran da basladi Ayni ay Iran parlamentosu Tahran savcisi Said Murtazavi yi Kazimi nin felcten oldugunu acikladigi icin kinadi 25 Temmuz 2004 te Agdam Ahmedi beraat etti Cinayet davasiSirin Ebadi Kazimi nin ailesinin davadaki ana temsilcisiydi ve onlari 17 18 Temmuz 2004 te gerceklesen Agdam Ahmedi davasinin ikinci ve ucuncu oturumlarinda temsil etti Mahkemede Kazimi nin annesi gercek katilin yargilanmasini istedigini belirtti Ayrica uzerinde iskence izleri bulunan Kazimi nin cenaze toreninden once cesedini gordugunu de belirtti Ebadi ve ailenin diger avukatlari mahkemede Kazimi nin Agdam Ahmedi tarafindan oldurulmedigini bildiklerini ve Evin hapishanesinin ust duzey bir memuru olan Muhammed Bahsi olabilecegini tahmin ettikleri gercek katili bulmak icin mahkemeye getirilmesi gereken taniklara ihtiyac duyduklari konusunda israr ettiler Istedikleri taniklar listesi Tahran bassavcisi Said Murtazavi Muhsin Armin onceki parlamentonun reformist uyesi fa Jamileh Kadivar ve Mohsen Mirdamadi Istihbarat Bakani Ali Yunisi Hukuki Islerden Sorumlu Baskan Yardimcisi Muhammed Ali Ebtahi Kultur ve Islami Rehberlik Bakani Ahmed Mescidcamii Kazimi nin sorgusu sirasinda hazir bulunan bes yargic birkac calisan Evin cezaevi Bagiyyatullah hastanesi baskani ve dosyasini imzalayan tum saglik personeli Yargic Farahani tum talepleri reddetti Avukatlar ayrica Kazimi nin vucudunun cesitli yerlerinin hasar gordugune ve kiyafetlerinin yirtildigina ve kana bulandigina dair resmi olum raporunu da alintilayarak iskence gordugunu kanitladi 14 Temmuz 2004 te Iran hukumeti Iran Disisleri Bakani Kemal Harrazi ve yargi yetkililerinin Kanada Disisleri Bakani Bill Graham a verdigi soz ve guvencelere ragmen Kanada hukumeti gozlemcilerinin durusmaya katilma taleplerini reddetti Ayni gun Graham Tahran daki Buyukelci Philip MacKinnon u geri cagirdi MacKinnon Hollanda buyukelcisi Avrupa Birligi ni temsil ediyor ve Ingiliz ve Fransiz buyukelciliklerinden diplomatlarin daha sonra 18 Temmuz da olmasa da 17 Temmuz daki durusmaya katilmalarina izin verildi Iran Disisleri Bakanligi Sozcusu Hamid Riza Asefi Basindan beri bir gozlemciye izin vermemistik Ama yasagin nedenini mahkemeye sormalisiniz koltuk sikintisi olmus olabilir diyerek Iran in cifte vatandasligi tanimadigini ve Kazimi nin Iran pasaportuyla ulkeye giris yapan ve vatandasliginin kaldirilmasini hicbir zaman talep etmeyen bir Iran vatandasi olmasi nedeniyle davanin acikca bir ic mesele oldugunu soyledi Durusma 18 Temmuz da Kazimi ailesinin avukatlarinin delillerin sunulmasi taniklarin mahkemeye cikarilmasi ve katilin kimliginin belirlenmesi icin yeterli surenin kalmadigini belirtmesiyle sona erdi Ayrica mahkemenin delillerine dikkat etmedigini de belirttiler Oturum notlarini imzalamayi reddettiler Kanada Disisleri Bakani Bill Graham bu olaylari gerekli surecin aleni bir sekilde inkar edilmesi olarak tanimladi 24 Temmuz 2003 te Yargic Farahani kararini aciklayarak Agdam Ahmedi yi suclamalardan akladi Katilin bulunamadigi icin Islami kaynaklara gore kan parasinin aileye devlet tarafindan odenmesi gerektigine de degindi Kazimi nin ailesinin avukatlari dosyanin tamaminin yeniden gozden gecirilmesi icin bir ceza mahkemesi kurulmasini ya da dosyadaki sayisiz eksikliklerin tamamlanmasini isteyerek davaya itiraz edeceklerini acikladi Iran in 1954 yilinda Insan Haklari Evrensel Beyannamesi ni imzalamis olmasina deginerek aile isterse davayi uluslararasi makamlara tasiyacaklarini da belirttiler Temmuz ayinin sonunda Iran yargisi Kazimi nin olumunun iddia edilen sebepleri listesine kazara dusme ve aclik grevi ni ekledi Kazimi nin kendi istegiyle aclik grevi yaptigini tansiyonunun dusmesine ve basinin donmesine dusmesine ve basini carpmasina neden oldugunu iddia ettiler Itiraz edenler bu hikayenin kirik kemiklerini genital yaralanmalarini veya cilt yaralanmalarini aciklamadigina dikkat cekiyor SonrasiHaziran 2005 te Montreal deki belediye Cote Saint Luc Kutuphanesinde Zehra Kazimi nin Orta Dogu daki seyahatleri sirasinda cektigi fotograflardan olusan bir sergi Yahudi patronlarin Filistinli multeci kamplarindaki sahneleri gosteren bes fotografini sergiledigi icin Filistin yanlisi onyargi oldugu suclamalarinin ardindan kapatildi Galeri yetkilileri serginin geri kalanindan ayrilirken bes fotografi kaldirmaya basladi Buna karsilik Kazimi nin oglu Stephen Hachemi Filistin fotograflarinin kaldirilmasindan annesinin ruhunun muzdarip olacagini bildirdi ve kutuphanenin ya tum koleksiyonu sergilemesini ya da hicbir sey gostermemesini talep etti Sonunda kutuphane tum sergiyi kapatti Kaynakca a b c d Iran s changing story Updated 16 November 2005 Retrieved 15 03 08 tam kaynak belirtilmeli Ebadi Shirin Iran Awakening by Shirin Ebadi with Azadeh Moaveni Random House New York 2006 p 199 Memorial Award November 2003 6 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde a b c d Ebadi Iran Awakening 2006 pp 195 7 Email Naomi Klein and Aaron Mate Montreal The Guardian 3 Temmuz 2005 ISSN 0261 3077 9 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Mayis 2019