Güneş Sistemi'nin en yüksek dağlarının listesi

Bu Güneş Sistemi'ndeki en yüksek dağların bir listesi; bâzı durumlarda, Dünya'daki farklı sınıfların en yüksek zirveleri de listelenmiştir. 21,9 km yükseklikte, Mars'taki büyük kalkan volkanı Olympus Mons, herhangi bir gezegen üzerindeki en yüksek dağdır. 1971 yılında keşfi ardından 40 yıl boyunca Güneş Sistemi'nin bilinen en yüksek dağı idi. Ancak 2011 yılında asteroid ve protoplanet Vesta üzerindeki 'nin karşılaştırılabilir bir yükseklikte olduğu tespit edilmiştir.

Güneş Sistemi'ndeki en yüksek dağ olan Mars'taki Olympus Mons'un Dünya'daki Everest Dağı ve Mauna Kea ile kıyaslaması (iki irtifa da deniz seviyesinden zirveye ölçülmektedir).

Liste

Diğer dünyalarda deniz seviyesinden yüksekliğe hiçbir keyfî olmayan eşdeğer olmadığından yükseklikler, bazdan tepeye verilmiştir.

Dünya	En yüksek zirve(ler)	Yükseklik	yarıçapın %'si	Başlangıcı	Notlar
Merkür		030≤ 3 km	0123 0,12	çarpma	Caloris çarpışıyla şekillendi
Venüs		0646,4 km (takriben)	0106 0,11	tektonik	Radarca parlak yamaçları muhtemelen kurşun sülfit olan metalik Venüs karından dolayı vardır.
	Maat Mons	0494,9 km (takriben)	0081 0,081	volkanik	Venüs'teki en yüksek volkan
Dünya	Mauna Kea ve Mauna Loa	10210,2 km	0160 0,16	volkanik	Bunun 4,2 km'si su seviyesinin üstündedir
	Pico del Teide	0757,5 km	0118 0,12	volkanik	Rises 3,7 km above sea level
	Denali	0565,3 ilâ 5,9 km	0093 0,093	tektonik	Karada tabandan zirveye en yüksek dağ
	Everest Dağı	0413,6 ilâ 4,6 km	0072 0,072	tektonik	Kuzey tarafında 4,6 km, güney tarafında 3,6 km.
Ay		0555,5 km	0317 0,32	çarpma	çarpışıyla şekillendi
		0454,5 km	0259 0,26	çarpma	çarpışıyla şekillendi
		0111,1 km	0063 0,063	volkanik	Ay'daki en büyük volkanik yapı
Mars	Olympus Mons	219 21,9 km	0646 0,65	volkanik	Kuzey yaylalarının 26 km üzerine yükselir, 1000 km uzaktadır.
		14914,9 km	0440 0,44	volkanik	'in en büyüğü
		12612,6 km	0372 0,37	volkanik	Elysium'daki en yüksek volkan
		117 11,7 km	0345 0,35	volkanik	Zirve kalderası boydan boya 108 ilâ 138 km'dir
		084 8,4 km	0248 0,25	volkanik	Zirve kalderası 4,8 km derinliğindedir
		062 6,2 km	0183 0,18	çarpma	Mars'ta Hellas çarpmasıyla meydana gelen volkanik olmayan en yüksek tepelerdendir.
	Aeolis Mons ("Sivri Dağ")	050 4,5 ilâ 5,5 km	0162 0,16	çökelme	Gale Krateri'ndeki çökelmelerinden meydana gelmiştir; MSL keşif aracı oraya doğru yükselecektir
Vesta	merkezî zirvesi	22022 km	8370 8,4	çarpma	Ayrıca Güneş Sistemi'ndeki en büyük kraterlerin listesine bakınız
Ceres		0404 km	0853 0,85	belirsiz	Nispeten düz bölgede tecrit edilmeş dik yamaçlı doma
İo	"South"	17817,5 ilâ 18,2 km	0999 1,0	tektonik	GB tarafında 15 km yüksekliğinde uçurumu vardır
	doğu sırtı	12712,7 km (takriben)	0697 0,70	tektonik	Eğilmiş çift sırt şeklindedir
		11810,3 ilâ 13,4 km	0736 0,74	tektonik	KB yamacı toprak kayması, 25.000 km³'lük bir enkaz apronu bıraktı.
	isimsiz (245° W, 30° S)	0202,5 km (takriben)	013 0,14	volkanik	Tipik olmayan konik şekli olan İo'nun birçok volkanının en yükseklerinden
Mimas	merkezî zirve	0707 km (takriben)	3530 3.5	çarpma	Ayrıca Güneş Sistemi'ndeki en büyük kraterlerin listesine bakınız
Dione		0151,5 km	0267 0,27	tektonik	Etrafındaki kabuk takriben 0,3 km çökmüş
Titan		0202,0 km	0078 0,078	tektonik (?)	Küresel çekilmeyle meydana gelmiş olabilir
		01451,45 km	0056 0,056	buz-volkanik (?)	1,7 km derinliğinde yıkıntı yeri olan Sotra Patera'ya komşu collapse feature
İapetus	ekvator sırta	20020 km (takriben)	2720 2,7	belirsiz	Zirvelerin her biri ölçülmemiştir.
Oberon	isimsiz ("limb mountain")	11011 km (takriben)	1440 1.4	çarpma (?)	Voyager 2 buluşmasından kısa bir müddet sonra 6 km değeri söylendi
Plüton		056 ~5,6 km	0473 0,47	buz-volkanik (?)	~220 km çapında
		040 ~4,0 km	0330 0,34	buz-volkanik (?)	~160 km boyunda; zirvedeki çukur ~56 km çapında
		035 ≤ 3,5 km	0295 0,30	tektonik (?)	Su buzundan meydana gelir; Tenzing Norgay'dan adını almıştır.

Galeri

Aşağıdaki resimler tabandan tepeye yüksekliği azalan şekilde gösterilmiştir.

• 100.000 km'den Dawn tarafından görüntülenen Vesta'nın kratere Rheasilvia'nın merkezî zirve.
• Viking 1'in 1978 yılında gördüğü şekliyle Mars Olympus Mons
• İapetus'un ekvator sırtının Cassini görüntüsü
• İo'nun en yüksek tepesi olan Boösaule Montes "Güney"'in Voyager 1 fotoğrafı
• Ascraeus Mons (MOLA altimetre ile THEMIS IR, 3× dikey uzatması), Mars
• İo'nun Euboea Montes'i (sol üst altta), Haemus Montes (sağ alt); kuzey soldadır
• Mauna Kea (Mauna Loa'dan), Hawaii
• Teide, Kanarya Adaları
• Mimas'ın üzerindeki Herschel Krateri'nin fotoğrafı ve merkezî zirvesinin Cassini fotoğrafı
• Venüs üzerindeki Maxwell Montes'deki Skadi Mons'un Magellan tarafından çekilen radar görüntüsü
• Denali (McKinley Dağı), Alaska
• Aeolis Mons ("Sivri Dağ"), Mars (Curiosity keşif aracından 6 Ağustos 2012'de çekilmiş resmi).[a]
• Maat Mons, Venüs (radar resmi artı altimetre, 10× dikeyde mübalaga edilmiştir)
• Apollo 15'in iniş yerine yakın çekilmiş (1971) Ay'daki Mons Hadley
• Everest Dağı (Chomolungma/Sagarmāthā), Tibet/Nepal
• Dawn'ın LAMO aletiyle çekilmiş Ceres'deki Ahuna Mons
• Plüton'un muhtemel buz volkanı Wright Mons'ın merkezî çöküntüsü
• New Horizons'un Plüton'daki sırla Norgay Montes'ten çektiği resim

Notlar

1. ^ Fakat Olympus Mons daha geniştir; çapı Vesta'nınkinden daha büyüktür.
2. ^ 100× zirve yüksekliğinin kardeş dünyanın yarıçapına oranı
3. ^ Helman (2005)'te 20. sahifede: "McKinley Dağı'nın tabandan zirveye yüksekliği 5.500 m civarında olup tamamen su üstünde duran dağlanın en büyüğüdür"
4. ^ Zirvesi deniz seviyesinin 8,8 km üzerinde olup okyanusun 13 km üstü.
5. ^ Curiosity'nin iniş perspektifinden bakıldığında takrîben 5,25 km yüksekliktedir.
6. ^ Yığının altındaki tortunun altında olabilir. Tortunun birikmesi krater suyla dolarken olmuşsa krater, erozyon süreci üstün gelmeden önce tamamen dolmuş da olabilir. Fakat birikme, üç derece radyal eğimlerin ileri sürdürdüğü gibi olmuşsa erozyonun fonksiyonu, yığının büyümesini sınırlar.
7. ^ Güneş Sistemi'nin en büyüklerindendir.
8. ^ , radyal lava akış desenleriyle çevrili olup topografik olarak yüksek bir yerde olduklarından dolayı kalkan volkanı olduklarını gösterir. Bu volkanların çoğunda arazi (İng. İngilizce: relief) 1 km'den az gösterir. Bazılarında bu daha çoktur; 2,5 ilâ 3 km kadar 300 km'lik genişliği üzerinde yükselir. Fakat yamaçları sadece bir derece eğimlidir. A handful of Io's smaller shield volcanoes have steeper, conical profiles; the example listed is 60 km across and has slopes averaging 4° and reaching 6-7° approaching the small summit depression.
9. ^ Bâriz şekilde büzülmeyle meydana gelmiştir.
10. ^ Meydana geliş hipotezi, kabuğun tekrar düzenlenmesiyle beraber bağıl kilitlenme (İng. İngilizce: tidal locking) ile içerip yörüngeden çıkıp düşen eski bir halkadan meydana geldiğini ileri sürer.
11. ^ ^{a b c} İsim, hâlen tarafından tasdik edilmemiştir.

Kaynakça

1. ^ . MESSENGER web site. Johns Hopkins University/. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2012. 
2. ^ Oberst, J.; Preusker, F.; Phillips, R. J.; Watters, T. R.; Head, J. W.; Zuber, M. T.; Solomon, S. C. (2010). "The morphology of Mercury's Caloris basin as seen in MESSENGER stereo topographic models". Icarus. 209 (1). ss. 230-238. Bibcode:2010Icar..209..230O. doi:10.1016/j.icarus.2010.03.009. ISSN 0019-1035. 
3. ^ Fassett, C. I.; Head, J. W.; Blewett, D. T.; Chapman, C. R.; Dickson, J. L.; Murchie, S. L.; Solomon, S. C.; Watters, T. R. (2009). "Caloris impact basin: Exterior geomorphology, stratigraphy, morphometry, radial sculpture, and smooth plains deposits". Earth and Planetary Science Letters. 285 (3-4). ss. 297-308. Bibcode:2009E&PSL.285..297F. doi:10.1016/j.epsl.2009.05.022. ISSN 0012-821X. 
4. ^ Jones, Tom; Stofan, Ellen (2008). Planetology: Unlocking the secrets of the solar system. Washington, D.C.: National Geographic Society. s. 74. ISBN . 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mart 2016. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi ()
5. ^ Keep, M.; Hansen, V. L. (1994). "Structural history of Maxwell Montes, Venus: Implications for Venusian mountain belt formation". Journal of Geophysical Research. 99 (E12). s. 26015. Bibcode:1994JGR....9926015K. doi:10.1029/94JE02636. ISSN 0148-0227. 
6. ^ Otten, Carolyn Jones (10 Şubat 2004). "'Heavy metal' snow on Venus is lead sulfide". Newsroom. . 29 Ocak 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Aralık 2012. 
7. ^ "PIA00106: Venus - 3D Perspective View of Maat Mons". Planetary Photojournal. . 1 Ağustos 1996. 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
8. ^ Robinson, C. A.; Thornhill, G. D.; Parfitt, E. A. (1 Ocak 1995). "Large-scale volcanic activity at Maat Mons: Can this explain fluctuations in atmospheric chemistry observed by Pioneer Venus?". Journal of Geophysical Research. 100 (E6). ss. 11755-11764. Bibcode:1995JGR...10011755R. doi:10.1029/95JE00147. 1 Mart 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Şubat 2013. 
9. ^ "Mountains: Highest Points on Earth". National Geographic Society. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Eylül 2012. 
10. ^ ^{a b} "Teide National Park". UNESCO World Heritage Site list. UNESCO. 22 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 2 Haziran 2013. 
11. ^ "NOVA Online: Surviving Denali, The Mission". NOVA web site. Public Broadcasting Corporation. 2000. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Haziran 2007. 
12. ^ Adam Helman (2005). The Finest Peaks: Prominence and Other Mountain Measures. Trafford Publishing. ISBN . Erişim tarihi: 9 Aralık 2012. 
13. ^ Mount Everest (1:50.000 scale map), prepared under the direction of Bradford Washburn for the Boston Museum of Science, the Swiss Foundation for Alpine Research, and the National Geographic Society, 1991, ISBN 3-85515-105-9
14. ^ ^{a b} Fred W. Price (1988). The Moon observer's handbook. Londra: Cambridge University Press. ISBN . 
15. ^ ^{a b} Moore, Patrick (2001). On the Moon. Londra: Cassell & Co. 
16. ^ ^{a b} Wöhler, C.; Lena, R.; Pau, K. C. (16 Mart 2007), , League City, Texas: Dordrecht, D. Reidel Publishing Co, 7 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Ağustos 2007 KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi () Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "laps07" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
17. ^ ^{a b c d e f g} Plescia, J. B. (2004). "Morphometric properties of Martian volcanoes". Journal of Geophysical Research. 109 (E3). Bibcode:2004JGRE..109.3003P. doi:10.1029/2002JE002031. ISSN 0148-0227. 
18. ^ Carr, M.H., 2006, The Surface of Mars, Cambridge, 307 p.
19. ^ Comins, Neil F. (4 Ocak 2012). Discovering the Essential Universe. Macmillan. ISBN . 21 Eylül 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Aralık 2012. 
20. ^ JMARS MOLA elevation dataset.
21. ^ ^{a b} "Gale Crater's History Book". Mars Odyssey THEMIS web site. . 4 Kasım 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Aralık 2012. 
22. ^ Anderson, R. B.; Bell III, J. F. (2010). . International Journal of Mars Science and Exploration. Cilt 5. ss. 76-128. Bibcode:2010IJMSE...5...76A. doi:10.1555/mars.2010.0004. 7 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
23. ^ Wall, M. (6 Mayıs 2013). . . 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2013. 
24. ^ Kite, E. S.; Lewis, K. W.; Lamb, M. P.; Newman, C. E.; Richardson, M. I. (2013). "Growth and form of the mound in Gale Crater, Mars: Slope wind enhanced erosion and transport". Geology. 41 (5). ss. 543-546. doi:10.1130/G33909.1. ISSN 0091-7613. 
25. ^ Agle, D. C. (28 Mart 2012). "'Mount Sharp' On Mars Links Geology's Past and Future". NASA. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 31 Mart 2012. 
26. ^ Vega, P. (11 Ekim 2011). . Jet Propulsion Lab's Dawn mission web site. NASA. 5 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2012. 
27. ^ Schenk, P.; Marchi, S.; O'Brien, D. P.; Buczkowski, D.; Jaumann, R.; Yingst, A.; McCord, T.; Gaskell, R.; Roatsch, T.; Keller, H. E.; Raymond, C.A.; Russell, C. T. (1 Mart 2012), Mega-Impacts into Planetary Bodies: Global Effects of the Giant Rheasilvia Impact Basin on Vesta, The Woodlands, Texas: , contribution 1659, id.2757, 5 Ekim 2018 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 6 Eylül 2012 
28. ^ . JPL Dawn website. . 7 Mart 2016. 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2016. 
29. ^ Perry, Jason (27 Ocak 2009). . Gish Bar Times blog. 23 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
30. ^ Schenk, P.; Hargitai, H. "Boösaule Montes". Io Mountain Database. ELTE. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
31. ^ ^{a b} Schenk, P.; Hargitai, H.; Wilson, R.; McEwen, A.; Thomas, P. (2001). "The mountains of Io: Global and geological perspectives from Voyager and Galileo". Journal of Geophysical Research. 106 (E12). s. 33201. Bibcode:2001JGR...10633201S. doi:10.1029/2000JE001408. ISSN 0148-0227. 
32. ^ Schenk, P.; Hargitai, H. "Ionian Mons". Io Mountain Database. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
33. ^ Schenk, P.; Hargitai, H. "Euboea Montes". Io Mountain Database. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
34. ^ ^{a b} Martel, L. M. V. (16 Şubat 2011). . NASA Solar System Exploration web site. 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
35. ^ Moore, J. M.; McEwen, A. S.; Albin, E. F.; Greeley, R. (1986). "Topographic evidence for shield volcanism on Io". Icarus. 67 (1). ss. 181-183. Bibcode:1986Icar...67..181M. doi:10.1016/0019-1035(86)90183-1. ISSN 0019-1035. 
36. ^ ^{a b} Schenk, P.; Hargitai, H. . Io Mountain Database. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2012.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "unnamed_Io" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
37. ^ ^{a b} Schenk, P. M.; Wilson, R. R.; Davies, R. G. (2004). "Shield volcano topography and the rheology of lava flows on Io". Icarus. 169 (1). ss. 98-110. Bibcode:2004Icar..169...98S. doi:10.1016/j.icarus.2004.01.015. 
38. ^ ^{a b} Moore, Jeffrey M.; Schenk, Paul M.; Bruesch, Lindsey S.; Asphaug, Erik; McKinnon, William B. (1 Ekim 2004). "Large impact features on middle-sized icy satellites" (PDF). Icarus. 171 (2). ss. 421-443. Bibcode:2004Icar..171..421M. doi:10.1016/j.icarus.2004.05.009. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 20 Mart 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Moore Schenk et al. 2004" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
39. ^ Hammond, N. P.; Phillips, C. B.; Nimmo, F.; Kattenhorn, S. A. (1 Mart 2013). "Flexure on Dione: Investigating subsurface structure and thermal history". Icarus. 223 (1). ss. 418-422. doi:10.1016/j.icarus.2012.12.021. 
40. ^ Beddingfield, C. B.; Emery, J. P.; Burr, D. M. (Mart 2013), Testing for a Contractional Origin of Janiculum Dorsa on the Northern, Leading Hemisphere of Saturn's Moon Dione, The Woodlands, Texas: , s. 1301, erişim tarihi: 23 Aralık 2012 
41. ^ ^{a b} Mitri, G.; Bland,M. T.; Showman, A. P.; Radebaugh, J.; Stiles, B.; Lopes, R. M. C.; Lunine, J. I.; Pappalardo, R. T. (2010). "Mountains on Titan: Modeling and observations". . 115 (E10002). ss. 1-15. Bibcode:2010JGRE..11510002M. doi:10.1029/2010JE003592. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Temmuz 2012.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Mitri" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
42. ^ ^{a b} ; Kirk, R. L.; Mitchell, K. L.; LeGall, A.; Barnes, J. W.; Hayes, A.; Kargel, J.; Wye, L.; Radebaugh, J.; Stofan, E. R.; Janssen, M. A.; Neish, C. D.; Wall, S. D.; Wood, C. A.; Lunine, J. I.; Malaska, M. J. (19 Mart 2012). "Cryovolcanism on Titan: New results from Cassini RADAR and VIMS". Journal of Geophysical Research: Planets. Cilt 118. ss. 1-20. Bibcode:2013JGRE..118..416L. doi:10.1002/jgre.20062. 26 Kasım 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Nisan 2013.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Lopes_2012" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
43. ^ Giese, B.; Denk, T.; Neukum, G.; Roatsch, T.; Helfenstein, P.; Thomas, P. C.; Turtle, E. P.; McEwen, A.; Porco, C. C. (2008). "The topography of Iapetus' leading side" (PDF). Icarus. 193 (2). ss. 359-371. Bibcode:2008Icar..193..359G. doi:10.1016/j.icarus.2007.06.005. ISSN 0019-1035. 13 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
44. ^ Porco, C. C. (2005). "Cassini Imaging Science: Initial Results on Phoebe and Iapetus". Science. 307 (5713). ss. 1237-1242. Bibcode:2005Sci...307.1237P. doi:10.1126/science.1107981. ISSN 0036-8075. (PMID) 15731440. 2005Sci...307.1237P. 
45. ^ Kerr, Richard A. (6 Ocak 2006). "How Saturn's Icy Moons Get a (Geologic) Life". Science. 311 (5757). s. 29. doi:10.1126/science.311.5757.29. (PMID) 16400121. 7 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
46. ^ Ip, W.-H. (2006). (PDF). Geophysical Research Letters. 33 (16). s. L16203. Bibcode:2006GeoRL..3316203I. doi:10.1029/2005GL025386. ISSN 0094-8276. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016. 
47. ^ Moore, P.; Henbest, N. (1 Nisan 1986). "Uranus - the View from Voyager". . 96 (3). ss. 131-137. Bibcode:1986JBAA...96..131M. 5 Ekim 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Temmuz 2012. 
48. ^ ^{a b c d} "At Pluto, New Horizons Finds Geology of All Ages, Possible Ice Volcanoes, Insight into Planetary Origins". New Horizons News Center. The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory LLC. 9 Kasım 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. 
49. ^ ^{a b} Witze, A. (9 Kasım 2015). "Icy volcanoes may dot Pluto's surface". Nature News and Comment. . 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. 
50. ^ ^{a b} . New Horizons Multimedia. The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory LLC. 9 Kasım 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. 
51. ^ . New Horizons Multimedia. The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory LLC. 9 Kasım 2015. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. 
52. ^ Hand, E.; Kerr, R. (17 Temmuz 2015). "Potential geysers spotted on Pluto". Science. Cilt 349. doi:10.1126/science.aac8875. 
53. ^ ^{a b c} Hand, E.; Kerr, R. (15 Temmuz 2015). "Pluto is alive—but where is the heat coming from?". Science. doi:10.1126/science.aac8860. 
54. ^ Pokhrel, Rajan (19 Temmuz 2015). "Nepal's mountaineering fraternity happy over Pluto mountains named after Tenzing Norgay Sherpa - Nepal's First Landmark In The Solar System". The Himalayan Times. 13 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Temmuz 2015.