Summum bonum, Cicero tarafından antik Yunan felsefesindeki İyilik Fikrine karşılık gelen "en yüksek iyilik" anlamına gelen Latince bir ifadedir. Summum bonum genellikle kendi içinde bir amaç olarak düşünülür ve aynı zamanda zamanın filozofları tarafından İyi olarak nitelendirilen birçok başka arayışı içerir.
Terim ortaçağ felsefesinde kullanılmıştır. Aristotelesçilik ve Hıristiyanlığın sentezinde, en yüksek iyilik genellikle doğru olanın yaşamı ve / veya Tanrı ile bir araya gelerek ve Tanrı'nın ilkelerine göre yönetilen yaşam olarak tanımlanır.Kantçılıkta, insanoğlunun izlemesi gereken , tekil ve baskın sonu tanımlamak için kullanıldı.
Platon ve Aristo
Platon'un The Republic'i, 'Bilgi dünyasında her şeyden önce iyilik fikri en son ortaya çıkıyor ve... güzel ve doğru olan her şeyin evrensel yazarı olarak görülüyor' diyordu. Sessiz tefekkür, İyilik Fikrini takdir etmenin yoluydu.
Aristoteles, adlı eserinde, insan faaliyetinin hedefi olan "İyi olmalı, yani yüce iyilik olmalı" olduğunu kabul etti, ancak Platon'un İyilik fikrine Pragmatik soruyla meydan okudu: "Bir vizyonu olan Fikrin kendisi böylece daha iyi bir doktor veya general olur mu? ". Bununla birlikte, tartışmasız en azından, Aristoteles'in kavramı, Platon'un İyilik Fikrine çok şey borçludur.
Helenik senkretizm
İskenderiyeli Philo, Eski Ahit Tanrısını hareketsiz hareket ettiren ve İyilik Fikri ile birleştirdi.Neoplatonik filozof Plotinus, yüce Olan kavramı için Platon'un İyiliği üzerine inşa ederken, Plutarkhos ebedi iyilik ilkesini geliştirmek için Zerdüştlükten yararlandı.
Augustine of Hippo ilk yazılarında summum bonumu en yüksek insan hedefi olarak sundu, ancak daha sonra bunu De natura boni'de (On the Nature of Good, c. 399) Hristiyan Tanrısının bir özelliği olarak tanımladı. Augustinus, mutlak kötülüğün pozitif varlığını reddederek, Tanrı'nın merkezde yüce iyilik olduğu bir dünyayı tanımlıyor ve farklı kötülük derecelerini, bu merkezden uzaklığın farklı aşamaları olarak tanımlıyor.
Daha sonraki gelişmeler
Summum bonum, seküler ve dini Batı felsefesinde ilgi odağı olmaya devam etti. Hegel, Platon'un İyiye diyalektik yükselişinin yerini, Gerçeğe kendi diyalektik yükselişiyle değiştirdi.
GE Moore, kişisel ilişkilerde ve güzelliğin tefekküründe en yüksek iyiliğe sahipti - Bloomsbury Grubundaki tüm takipçileri, Clive Bell'in "Genel olarak iyi" ve "Bir bütün olarak iyi" arasındaki çok önemli ayrımı takdir etmemiş olsa bile.
Immanuel Kant tarafından sürdürülen en yüksek iyilik doktrini, bir temsilcinin erdemiyle orantılı olarak mutluluk yaşadığı durum olarak görülebilir. Bu, iradenin en yüce sonudur, yani ve kalınarak ifade edilen ahlaki mükemmellik olan iyi bir iradeye erişmenin ötesinde, ahlaki mükemmelliğinizle orantılı olarak mutluluğa erişmenin yüce, koşulsuz olduğu anlamına gelir. iradenin motivasyonu. Dahası, en yüksek iyilik doktrini gereği Kant, üç öncülü uzlaştırmak için Tanrı'nın varlığını ve akılcı faillerin ebedi varlığını varsayar: (I) faillerin ahlaki olarak en yüksek iyiye tam olarak ulaşmakla yükümlü oldukları; (II) bir temsilcinin yükümlülüğünün amacının mümkün olması gerektiği; (III) bir temsilcinin en yüksek faydayı tam olarak gerçekleştirmesinin mümkün olmadığı.
Yargılar
En yüksek iyiye ilişkin hükümler genel olarak dört kategoriye ayrılmıştır:
- Faydacılık, en yüksek iyilik, maksimum insan sayısı için mümkün olan maksimum psikolojik mutlulukla özdeşleştirildiğinde;
- En yüksek iyilik gelişmekle özdeşleştiğinde övünçülük veya erdem etiği ;
- Akılcı deontoloji, en yüksek iyilik erdem veya görevle özdeşleştirildiğinde;
- Hem erdem hem de mutluluğun en yüksek iyilikte birleştiği rasyonel ödeemonizm veya temperlenmiş deontolojizm.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ De Finibus, Book II, 37ff
- ^ a b Dinneen 1909.
- ^ a b Höwing, Thomas, (Ed.) (2016). "The Highest Good and the Notion of the Good as Object of Pure Practical Reason". The Highest Good in Kant’s Philosophy. De Gruyter. doi:10.1515/9783110369007-005. ISBN .
- ^ B. Jowett trans, The Essential Plato (1999) p. 269
- ^ 517b,c (Stephanus)
- ^ A. Kojeve, Introduction to the Reading of Hegel (1980) p. 108
- ^ H, Tredennick revd, The Ethics of Aristotle (1976) p. 63 and p. 72
- ^ Tredennick, p. 352
- ^ J. Boardman ed., The Oxford History of the Classical World (1991) p. 703
- ^ Boardman, p. 705-7
- ^ J. McWilliam, Augustine (1992) p. 152-4
- ^ Kojeve, p. 181-4
- ^ Quoted in H. Lee, Virginia Woolf (1996) p. 253
- ^ Höwing, Thomas, (Ed.) (2016). "God, the Highest Good, and the Rationality of Faith: Reflections on Kant's Moral Proof of the Existence of God". The Highest Good in Kant’s Philosophy. De Gruyter. doi:10.1515/9783110369007-010. ISBN .
- ^ Silber (Oct 1959). "Kant's Conception of the Highest Good as Immanent and Transcendent". The Philosophical Review. 68 (4): 469. doi:10.2307/2182492.
- İlişkilendirme
Bu madde şu anda kamu malı olan yayından metin içerir: Dinneen, M.F. (1909). "The Highest Good". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). 6. New York: Robert Appleton Company.
Dış bağlantılar
- Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Summum Bonum". Encyclopædia Britannica. 26 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 81.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Summum bonum Cicero tarafindan antik Yunan felsefesindeki Iyilik Fikrine karsilik gelen en yuksek iyilik anlamina gelen Latince bir ifadedir Summum bonum genellikle kendi icinde bir amac olarak dusunulur ve ayni zamanda zamanin filozoflari tarafindan Iyi olarak nitelendirilen bircok baska arayisi icerir Terim ortacag felsefesinde kullanilmistir Aristotelescilik ve Hiristiyanligin sentezinde en yuksek iyilik genellikle dogru olanin yasami ve veya Tanri ile bir araya gelerek ve Tanri nin ilkelerine gore yonetilen yasam olarak tanimlanir Kantcilikta insanoglunun izlemesi gereken tekil ve baskin sonu tanimlamak icin kullanildi Platon ve AristoPlaton un The Republic i Bilgi dunyasinda her seyden once iyilik fikri en son ortaya cikiyor ve guzel ve dogru olan her seyin evrensel yazari olarak goruluyor diyordu Sessiz tefekkur Iyilik Fikrini takdir etmenin yoluydu Aristoteles adli eserinde insan faaliyetinin hedefi olan Iyi olmali yani yuce iyilik olmali oldugunu kabul etti ancak Platon un Iyilik fikrine Pragmatik soruyla meydan okudu Bir vizyonu olan Fikrin kendisi boylece daha iyi bir doktor veya general olur mu Bununla birlikte tartismasiz en azindan Aristoteles in kavrami Platon un Iyilik Fikrine cok sey borcludur Helenik senkretizmIskenderiyeli Philo Eski Ahit Tanrisini hareketsiz hareket ettiren ve Iyilik Fikri ile birlestirdi Neoplatonik filozof Plotinus yuce Olan kavrami icin Platon un Iyiligi uzerine insa ederken Plutarkhos ebedi iyilik ilkesini gelistirmek icin Zerdustlukten yararlandi Augustine of Hippo ilk yazilarinda summum bonumu en yuksek insan hedefi olarak sundu ancak daha sonra bunu De natura boni de On the Nature of Good c 399 Hristiyan Tanrisinin bir ozelligi olarak tanimladi Augustinus mutlak kotulugun pozitif varligini reddederek Tanri nin merkezde yuce iyilik oldugu bir dunyayi tanimliyor ve farkli kotuluk derecelerini bu merkezden uzakligin farkli asamalari olarak tanimliyor Daha sonraki gelismelerSummum bonum sekuler ve dini Bati felsefesinde ilgi odagi olmaya devam etti Hegel Platon un Iyiye diyalektik yukselisinin yerini Gercege kendi diyalektik yukselisiyle degistirdi GE Moore kisisel iliskilerde ve guzelligin tefekkurunde en yuksek iyilige sahipti Bloomsbury Grubundaki tum takipcileri Clive Bell in Genel olarak iyi ve Bir butun olarak iyi arasindaki cok onemli ayrimi takdir etmemis olsa bile Immanuel Kant Immanuel Kant tarafindan surdurulen en yuksek iyilik doktrini bir temsilcinin erdemiyle orantili olarak mutluluk yasadigi durum olarak gorulebilir Bu iradenin en yuce sonudur yani ve kalinarak ifade edilen ahlaki mukemmellik olan iyi bir iradeye erismenin otesinde ahlaki mukemmelliginizle orantili olarak mutluluga erismenin yuce kosulsuz oldugu anlamina gelir iradenin motivasyonu Dahasi en yuksek iyilik doktrini geregi Kant uc onculu uzlastirmak icin Tanri nin varligini ve akilci faillerin ebedi varligini varsayar I faillerin ahlaki olarak en yuksek iyiye tam olarak ulasmakla yukumlu olduklari II bir temsilcinin yukumlulugunun amacinin mumkun olmasi gerektigi III bir temsilcinin en yuksek faydayi tam olarak gerceklestirmesinin mumkun olmadigi YargilarEn yuksek iyiye iliskin hukumler genel olarak dort kategoriye ayrilmistir Faydacilik en yuksek iyilik maksimum insan sayisi icin mumkun olan maksimum psikolojik mutlulukla ozdeslestirildiginde En yuksek iyilik gelismekle ozdeslestiginde ovunculuk veya erdem etigi Akilci deontoloji en yuksek iyilik erdem veya gorevle ozdeslestirildiginde Hem erdem hem de mutlulugun en yuksek iyilikte birlestigi rasyonel odeemonizm veya temperlenmis deontolojizm Ayrica bakinizIcsel deger etik Hayatin anlamiKaynakca De Finibus Book II 37ff a b Dinneen 1909 a b Howing Thomas Ed 2016 The Highest Good and the Notion of the Good as Object of Pure Practical Reason The Highest Good in Kant s Philosophy De Gruyter doi 10 1515 9783110369007 005 ISBN 978 3 11 036900 7 B Jowett trans The Essential Plato 1999 p 269 517b c Stephanus A Kojeve Introduction to the Reading of Hegel 1980 p 108 H Tredennick revd The Ethics of Aristotle 1976 p 63 and p 72 Tredennick p 352 J Boardman ed The Oxford History of the Classical World 1991 p 703 Boardman p 705 7 J McWilliam Augustine 1992 p 152 4 Kojeve p 181 4 Quoted in H Lee Virginia Woolf 1996 p 253 Howing Thomas Ed 2016 God the Highest Good and the Rationality of Faith Reflections on Kant s Moral Proof of the Existence of God The Highest Good in Kant s Philosophy De Gruyter doi 10 1515 9783110369007 010 ISBN 978 3 11 036900 7 Silber Oct 1959 Kant s Conception of the Highest Good as Immanent and Transcendent The Philosophical Review 68 4 469 doi 10 2307 2182492 Iliskilendirme Bu madde su anda kamu mali olan yayindan metin icerir Dinneen M F 1909 The Highest Good Herbermann Charles Ed Katolik Ansiklopedi Ingilizce 6 New York Robert Appleton Company Dis baglantilar Chisholm Hugh Ed 1911 Summum Bonum Encyclopaedia Britannica 26 11 bas Cambridge University Press s 81