Athamantis küçük gezegen tanımı 230 Athamantis Alman Avusturyalı gökbilimci tarafından 3 Eylül 1882 de Bothkamp

Athamantis (küçük gezegen tanımı: 230 Athamantis), Alman-Avusturyalı gökbilimci tarafından 3 Eylül 1882'de Bothkamp'ta keşfedilen oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Bu, K. de Ball'ın tek asteroit keşfiydi. Asteroit adını Orchomenus'un efsanevi Yunan kralı kızı 'ten almıştır.

230 Athamantis
Keşif

Keşfeden
Keşif tarihi	3 Eylül 1882
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	(230) Athamantis
Alternatif adlandırma	1949 WG
Küçük gezegen kategorisi	Ana kuşak
Yörünge özellikleri
Dönem 31 Temmuz 2016 (JG 2.457.600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı	133,58 yıl (48.791 gün)
Günöte	2,52818 AU (378,210 Gm)
Günberi	2,23641 AU (334,562 Gm)
Yarı büyük eksen	2,38229 AU (356,386 Gm)
Dış merkezlik	0,06124
Yörünge periyodu	3,68 yıl (1.343,0 gün)
Ortalama yörünge hızı	19,3 km/s
Ortalama ayrıklık	116,2°
Ortalama devinim	0° 16^m 4.969^s/gün
Eğiklik	9,443°
Çıkış düğümü boylamı	239,9°
Perihelyon açısı	139,1°
Fiziksel özellikler
Tayf tipi	S
Mutlak parlaklık (H)	7,35
Boyutlar	c/a = 0,76 ± 0,07
Ortalama çap	118 ± 2 km 108,99 ± 2,0 km 110.17 ± 4.57 km
Kütle	(2.3 ± 1.1) × 10¹⁸ kg (1,89 ± 0,19) × 10¹⁸ kg
Ortalama yoğunluk	2,7 ± 1,3 g/cm3 2,69 ± 0,43 g/cm3
Sinodal dönme süresi	24,0055 saat (1,00023 gün) 23,99 h
Geometrik albedo	0.146 (calculated) 0,1708 ± 0,006
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Bu asteroitin fotometrik gözlemleri, 23,99 saatlik bir periyoda ve 0,20 büyüklüğünde bir parlaklık değişimine sahip bir ışık eğrisi verdi. 230 Athamantis S-tipi asteroit spektrumuna sahiptir. 1991 yılında asteroitin bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Ortaya çıkan veriler, 101,8 km'lik bir kesit çapı tahmini sağladı.

Işık eğrisine dayanan 230 Athamantis'in üç boyutlu bir modeli

Kaynakça

^ ^a ^b ^c . JPL Small-Body Database. NASA/Jet Propulsion Laboratory. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2016.
^ ^a ^b ^c ^d ^e P. Vernazza et al. (2021) En büyük ana kuşak asteroitlerinin VLT/SPHERE görüntüleme araştırması: Nihai sonuçlar ve sentez. Astronomi ve Astrofizik 54, A56
^ ^a ^b ^c Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science (73), ss. 98-118, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. 1. tabloyu inceleyiniz
^ ^a ^b Zeigler, K. W.; Florence, W. B. (Temmuz 1985), "Photoelectric photometry of asteroids 9 Metis, 18 Melpomene, 60 Echo, 116 Sirona, 230 Athamantis, 694 Ekard, and 1984 KD", Icarus, 3 (62), ss. 512-517, Bibcode:1985Icar...62..512Z, doi:10.1016/0019-1035(85)90191-5.
^ Shevchenko, Vasilij G.; Tedesco, Edward F. (Eylül 2006), "Asteroid albedos deduced from stellar occultations", Icarus, 1 (184), ss. 211-220, Bibcode:2006Icar..184..211S, doi:10.1016/j.icarus.2006.04.006.

Dış bağlantılar

Asteroit Yörünge Elemanları Veritabanı 30 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Cüce Gezegen Keşfi Koşulları 10 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Asteroit Işık Eğrisi Veri Dosyası 20 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde .

[jpldata-1] . JPL Small-Body Database. NASA/Jet Propulsion Laboratory. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2016.

[VLT-2] P. Vernazza et al. (2021) En büyük ana kuşak asteroitlerinin VLT/SPHERE görüntüleme araştırması: Nihai sonuçlar ve sentez. Astronomi ve Astrofizik 54, A56

[Carry2012-3] Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science (73), ss. 98-118, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. 1. tabloyu inceleyiniz

[Zeigler1985-4] Zeigler, K. W.; Florence, W. B. (Temmuz 1985), "Photoelectric photometry of asteroids 9 Metis, 18 Melpomene, 60 Echo, 116 Sirona, 230 Athamantis, 694 Ekard, and 1984 KD", Icarus, 3 (62), ss. 512-517, Bibcode:1985Icar...62..512Z, doi:10.1016/0019-1035(85)90191-5.

[Shevchenko_Tedesco_2006-5] Shevchenko, Vasilij G.; Tedesco, Edward F. (Eylül 2006), "Asteroid albedos deduced from stellar occultations", Icarus, 1 (184), ss. 211-220, Bibcode:2006Icar..184..211S, doi:10.1016/j.icarus.2006.04.006.