Kerberos P4 S 2011 P 1 ya da S 2011 134340 Not 1 1 olarak da bilinir en uzun ekseninde yaklaşık 19 kilometre boyunda o

Kerberos, (P4, S/2011 P 1 ya da S/2011 (134340)^{[Not 1]} 1 olarak da bilinir) en uzun ekseninde yaklaşık 19 kilometre boyunda olan Plüton'un küçük bir doğal uydusudur. Plüton'un keşfedilen dördüncü doğal uydusuydu ve varlığı 20 Temmuz 2011'de ilan edildi. Temmuz 2015'te New Horizons uzay aracı tarafından Plüton ve diğer dört uydusuyla birlikte görüntülendi. Kerberos'un New Horizons görevinde elde edilen ilk görüntüsü 22 Ekim 2015'te kamuoyuna açıklandı.

Kerberos
Keşif
Kerberos'un New Horizons tarafından 14 Temmuz 2015'te 396.100 km mesafeden çekilen fotoğrafı
Keşfeden	Showalter, M. R. et al.
Keşif tarihi	28 Haziran 2011 (20 Temmuz 2011'de doğrulandı)
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Pluto IV
Telaffuz
Adın kaynağı	Κέρβερος Kerberos
Alternatif adlar	S/2011 (134340) 1 S/2011 P 1
Sıfatlar	Kerberean
Yörünge özellikleri
Yarı büyük eksen	57783±19 km
Dış merkezlik	0,00328 ± 0,00020
Yörünge periyodu	32,16756±0,00014 g
Eğiklik	0,389°±0,037°
Doğal uydusu	Plüton
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük	26,1±0,3
Boyutlar	19 × 10 × 9 km
Kütle	1,65×10¹⁶ kg
Sinodal dönme süresi	5,31 ± 0,10 d (kaotik)
Eksen eğikliği	96°
Albedo	0,56 ± 0,05
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Keşif

Kerberos, Pluto Companion Search Team araştırmacıları tarafından 28 Haziran 2011'de Hubble Uzay Teleskobu'nun Geniş Alan Kamerası kullanılarak Plüton'nun sahip olabileceği herhangi bir halkayı bulma girişimi sırasında keşfedildi. Halka arayışı, kısmen Temmuz 2015'te Plüton sisteminden geçecek olan New Horizons'ın halka parçacıklarına çarparak zarar görmesine karşı yürütülmekteydi. Ek gözlemler 3 ve 18 Temmuz 2011'de yapıldı ve Kerberos 20 Temmuz 2011'de yeni bir uydu olarak doğrulandı. Daha sonra 15 Şubat 2006 ve 25 Haziran 2010 tarihli Hubble görüntülerinde uydu tespit edildi; ancak bu görünütlerde Kerberos girişim sebebiyle örtülüydü. Kerberos'un parlaklığı Nix'in parlaklığının yalnızca %10'u kadardır ve yalnızca keşif ekibinin sekiz dakikalık pozlama süresi sayesinde bulunmuştur; önceki gözlemler daha kısa pozlama süreleri kullanmıştı. Resmi olarak S/2011 (134340) 1, gayri resmi olarak P4 olarak adlandırılmıştır.

Köken

Plüton'un diğer uyduları gibi Kerberos'un, Ay'ı yarattığı düşünülen dev çarpışmaya benzer şekilde, Plüton ile başka bir Kuiper kuşağı nesnesi arasındaki büyük bir çarpışmanın enkazından bir araya geldiğinden şüpheleniliyor.

Fiziksel özellikler

Kerberos çift loblu bir şekle sahiptir ve en uzun ekseninde yaklaşık 19 kilometre, en kısa ekseninde ise 9 km uzunluğundadır. Kerberos'un daha büyük lobu boydan boya yaklaşık 8 km, daha küçük lob ise yaklaşık 5 km'dir. Kerberos'un çift loblu şekli muhtemelen iki küçük nesnenin birleştirilmesinden oluşmaktadır, bu da Kerberos'un Plüton'un diğer uyduları ile birlikte Plüton çevresindeki molozların birleşmesiyle oluşmuş olabileceğini düşündürmektedir.

Kerberos, muhtemelen yüzeyinde su buzunun varlığından dolayı, Plüton'un diğer küçük uydularına benzer yüksek bir albedoya veya yansıtıcılığa sahiptir.New Horizons'ın geçişinden önce, Kerberos'un daha büyük bir boyuta ve daha koyu bir yüzeye sahip olduğu düşünülüyordu.

Dönüş

Plüton'un diğer küçük uyduları gibi, Kerberos da yerçekim kilitli değildir ve dönüşü kaotiktir, jeolojik zaman ölçeklerinde hızla değişiklik gösterir. Plüton ve Charon'un kütle merkezlerinin yörüngesinde dönerken değişen yerçekimi etkileri, Plüton'un Kerberos da dahil olmak üzere küçük uydularının kaotik şekilde elipsoid bir harekette bulunmasına neden olur.New Horizons'ın geçişi sırasında, Kerberos'un dönüş süresi yaklaşık 5,33 gündü ve dönme ekseni yörüngesine yaklaşık 96 derece eğimliydi. Kerberos'un yüksek eksen eğimi, Plüton-Charon kütle merkezi etrafındaki yörüngesine göre yana doğru döndüğü anlamına geliyordu.

Yörüngesel özellikler

Plüton'un uydularının Plüton-ekliptik düzlemi kütle merkezi çevresinde yörüngeleri

Önden görünüş

Yandan görünüş

Plüton · Charon · Styx · Nix · Kerberos · Hydra

Gözlemler, uydunun Plüton-Charon kütleçekim merkezi etrafında 57.783 km mesafeded dairesel, ekvatoral bir yörüngede döndüğünü göstermektedir. Kerberos da dahil olmak üzere Plüton'un tüm uyduları, Plüton'un ekvatoruna kıyasla çok düşük yörünge eğikliği olan son derece dairesel yörüngelere sahiptir. Kerberos, Nix ve Hydra arasında bir yörüngede dolaşır ve yaklaşık olarak her 32,167 günde bir Plüton çevresinde tam bir yörünge tamamlar.

Yörünge periyodu Charon ile 1:5 yörüngesel rezonansa yakındır, zamanlama tutarsızlığı yaklaşık %0,7'dir. Nix, Hydra ve Charon arasındaki yakın rezonanslarda olduğu gibi (sırasıyla 1:4 ve 1:6), bu ilişkinin gerçek bir rezonansa ne kadar yakın olduğunu belirlemek, Kerberos'un yörüngesine, özellikle de onun yörüngesel devinim oranına ilişkin daha doğru bilgi gerektirmektedir.

Keşif

New Horizons uzay aracı, 14 Temmuz 2015'te Plüton sisteminden geçişi sırasında Kerberos'un fotoğraflarını çekti. Üç ay sonra, 22 Ekim'de uydunun ilk görüntüsü yayınlandı. Plüton'un fotoğrafı yayınlanan son uydusudur. Fotoğraflar, ilk başta daha büyük ve daha az yansıtıcı olduğu düşünülen Kerberos'un aslında daha küçük boyutlarda ama parlak bir yüzeye sahip olduğunu ortaya koymaktadır.

Adlandırma

Kerberos'un adı Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından SETI tarafından sponsorluğu yapılan "Pluto Rocks" başlıklı internet anketi ile belirlendi.

Köken

Plüton'un diğer uyduları gibi; Kerberos'un da, Dünya'nın uydusu Ay gibi büyük bir çarpışma ile oluşmuş olabileceği düşünülmektedir.

Ayrıca bakınız

Notlar

^a 134340, Plüton'un resmî formal ismidir.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f "New Satellite of (134340) Pluto: S/2011 (134340) 1". Central Bureau for Astronomical Telegrams. International Astronomical Union. 20 Temmuz 2011. 26 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "telegram3" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
^ per "Cerberean." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
^ Showalter, M. R.; Hamilton, D. P. (3 Haziran 2015). "Resonant interactions and chaotic rotation of Pluto's small moons". Nature. 522 (7554): 45-49. Bibcode:2015Natur.522...45S. doi:10.1038/nature14469. (PMID) 26040889.
^ ^a ^b ^c "DPS 2015: Pluto's small moons Styx, Nix, Kerberos, and Hydra [UPDATED]". www.planetary.org. 10 Kasım 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Eylül 2020.
^ ^a ^b ^c ^d "Special Session: Planet 9 from Outer Space - Pluto Geology and Geochemistry". YouTube. . 25 Mart 2016. 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2019.
^ Brozović, Marina; Showalter, Mark R.; Jacobson, Robert A.; Buie, Marc W. (Ocak 2015). "The orbits and masses of satellites of Pluto". Icarus. 246: 317-329. Bibcode:2015Icar..246..317B. doi:10.1016/j.icarus.2014.03.015.
^ ^a ^b ^c Weaver, H. A.; Buie, M. W.; Showalter, M. R.; Stern, S. A. (18 Nisan 2016). "The Small Satellites of Pluto as Observed by New Horizons". Science. 351 (6279): aae0030. arXiv:1604.05366 $2. Bibcode:2016Sci...351.0030W. doi:10.1126/science.aae0030. (PMID) 26989256.
^ ^a ^b "Last of Pluto's Moons – Mysterious Kerberos – Revealed by New Horizons". NASA. 23 Ekim 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Ekim 2015.
^ ^a ^b "NASA's Hubble Discovers Another Moon Around Pluto". . 20 Temmuz 2011. 23 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.
^ "New Pluto Moon Foreshadows More Surprises for NASA Probe En Route". Space.com. 20 Temmuz 2011. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Temmuz 2011.
^ "Chapter 12: Into Unknown Danger". Chasing New Horizons: Inside the Epic First Mission to Pluto. Picador. 1 Mayıs 2018. ISBN .
^ . Space.com. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2012.
^ . earthsky.org. 13 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2019.
^ ^a ^b ^c "A fourth moon for Pluto". planetary.org. The Planetary Society. 20 Temmuz 2011. 11 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.
^ Stern (23 Şubat 2006). (PDF). Nature. 439 (7079): 946-948. doi:10.1038/nature04548. (PMID) 16495992. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.
^ "Kerberos In Depth". solarsystem.nasa.gov. NASA. 5 Aralık 2017. 31 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Şubat 2019.
^ . cosmosmagazine.com. Cosmos Magazine. 17 Haziran 2016. 22 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2019.
^ . pluto.jhuapl.edu. NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute. 22 Ekim 2015. 29 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2015.
^ ^a ^b "NASA's Hubble Finds Pluto's Moons Tumbling in Absolute Chaos". www.nasa.gov. NASA. 4 Haziran 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Eylül 2020.
^ ${\textstyle (P_{K}-5*P_{C})/P_{K}=0.0072}$ where ${\textstyle P_{K}=32.16756\,d}$ is Kerberos's period and ${\textstyle P_{C}=6.3872304\,d}$ is Charon's period.
^ Kramer, Miriam (2 Temmuz 2013). . space.com. 4 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2013.

Kaynak hatası: <ref> "notes" adında grup ana etiketi bulunuyor, ancak <references group="notes"/> etiketinin karşılığı bulunamadı (Bkz: )

[telegram3-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f "New Satellite of (134340) Pluto: S/2011 (134340) 1". Central Bureau for Astronomical Telegrams. International Astronomical Union. 20 Temmuz 2011. 26 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "telegram3" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )

[2] r "Cerberean." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.

[ShowalterHamilton2015-3] Showalter, M. R.; Hamilton, D. P. (3 Haziran 2015). "Resonant interactions and chaotic rotation of Pluto's small moons". Nature. 522 (7554): 45-49. Bibcode:2015Natur.522...45S. doi:10.1038/nature14469. (PMID) 26040889.

[Lakdawalla1110-4] "DPS 2015: Pluto's small moons Styx, Nix, Kerberos, and Hydra [UPDATED]". www.planetary.org. 10 Kasım 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Eylül 2020.

[LPSC-5] "Special Session: Planet 9 from Outer Space - Pluto Geology and Geochemistry". YouTube. . 25 Mart 2016. 28 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Mayıs 2019.

[6] Brozović, Marina; Showalter, Mark R.; Jacobson, Robert A.; Buie, Marc W. (Ocak 2015). "The orbits and masses of satellites of Pluto". Icarus. 246: 317-329. Bibcode:2015Icar..246..317B. doi:10.1016/j.icarus.2014.03.015.

[arxiv1604-8] Weaver, H. A.; Buie, M. W.; Showalter, M. R.; Stern, S. A. (18 Nisan 2016). "The Small Satellites of Pluto as Observed by New Horizons". Science. 351 (6279): aae0030. arXiv:1604.05366 $2. Bibcode:2016Sci...351.0030W. doi:10.1126/science.aae0030. (PMID) 26989256.

[:03-9] "Last of Pluto's Moons – Mysterious Kerberos – Revealed by New Horizons". NASA. 23 Ekim 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Ekim 2015.

[hubblesite2-10] "NASA's Hubble Discovers Another Moon Around Pluto". . 20 Temmuz 2011. 23 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.

[Wall-11] "New Pluto Moon Foreshadows More Surprises for NASA Probe En Route". Space.com. 20 Temmuz 2011. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Temmuz 2011.

[ChasingNH-12] "Chapter 12: Into Unknown Danger". Chasing New Horizons: Inside the Epic First Mission to Pluto. Picador. 1 Mayıs 2018. ISBN .

[autogenerated1-13] . Space.com. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2012.

[earthsky-14] . earthsky.org. 13 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2019.

[Lakdawalla2-15] "A fourth moon for Pluto". planetary.org. The Planetary Society. 20 Temmuz 2011. 11 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.

[Stern-16] Stern (23 Şubat 2006). (PDF). Nature. 439 (7079): 946-948. doi:10.1038/nature04548. (PMID) 16495992. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.

[17] "Kerberos In Depth". solarsystem.nasa.gov. NASA. 5 Aralık 2017. 31 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 21 Şubat 2019.

[18] . cosmosmagazine.com. Cosmos Magazine. 17 Haziran 2016. 22 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2019.

[19] . pluto.jhuapl.edu. NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute. 22 Ekim 2015. 29 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2015.

[chaos2-20] "NASA's Hubble Finds Pluto's Moons Tumbling in Absolute Chaos". www.nasa.gov. NASA. 4 Haziran 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Eylül 2020.

[21] ${\textstyle (P_{K}-5*P_{C})/P_{K}=0.0072}$ where ${\textstyle P_{K}=32.16756\,d}$ is Kerberos's period and ${\textstyle P_{C}=6.3872304\,d}$ is Charon's period.

[22] Kramer, Miriam (2 Temmuz 2013). . space.com. 4 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2013.

[Not 1]