Arnavut soylular

Arnavut Soylular, Orta Çağ Arnavutluk'unun yönetici sınıfı olan asilzadeler topluluğuydu. Bu soyluların yönetimindeki Arnavut prenslikleri genellikle çevredeki Venedik Cumhuriyeti, Bizans İmparatorluğu, Sırp İmparatorluğu, Napoli Krallığı ve Osmanlı İmparatorluğu'nun himayesinde yaşıyordu. Bu prensliklerin yöneticisi olan asilzadeler ise genelde Despot, Dux, Kont ve gibi unvanlar kullansa da Sebastokrator gibi Latince veya Slav orijinli unvanlar da kullanıyorlardı.

Osmanlı İmparatorluğu

Arnavut asilzadeler ile Türkler arasında ilişkinin dönüm noktası 1385'teki Savra Muharebesi olmuştu. Muharebenin ardından ilk kez Arnavut asilzadeler Osmanlı'ya bağlılık yemini etmişti.

Arnavut soylular Bulgar veya Sırp asilzadeler gibi birlik halinde Osmanlı ile mücadele etmek yerine kendi başlarına savaşlarda bulundu. Bundan ötürüdür ki özellikle Osmanlı ile savaşsız anlaşan asilzadelerden dolayı Türkler Bulgar ve Sırpların gözünde daha kötü bir imaj çizse de bu imaj Arnavutların gözünde daha olumlu olmuştu.

Arnavutluk tamamen Osmanlı İmparatorluğu'nun yönetimine girince bölge Osmanlı idare biçimi gereğinde sancaklara ve sayısız tımar bölgelerine bölündü. Arnavut soyluların büyük çoğunluğu bu yönetimde ya tımar sahibi ya da İskender Bey veya Balaban Paşa gibi Sancakbeyi oldu. Asilzadelerin, Osmanlı içerisinde yer bulmaları onları Osmanlı askeri sınıfının bir iki nesil içerisinde parçası kıldı. öyle ki zamanla Ağa, Bey ve Paşa gibi Osmanlı unvanlarını da benimsediler. Türklere karşı gösterdikleri kayda değer direnişler ise 1432-1436 Arnavut İsyanı ve İskender Bey'in isyanı olmuştu.

Soylu aileler

Bir noktada Arnavutluk'ta nüfuz kazanmış Arnavut asilzadeler aileler listesi:

Arianiti ailesi Balşa ailesi Buşatlı ailesi Dukagjini ailesi Losha ailesi Kastrioti ailesi

Köprülü ailesi Muzaka ailesi Spani ailesi Thopia ailesi Toptanî ailesi Viryonzade ailesi Zaharia ailesi

Kaynakça

1. ^ Universiteti Shtetëror i Tiranës. Instituti i Historisë e Gjuhësisë, Instituti i Gjuhësisë dhe i Letërsisë (Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë), Akademia e Shkencave e RPSH. Instituti i Ghuhësisë dhe i Letërsisë, Instituti i Historisë (Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë) (2005). Studia Albanica, Volume 38, Issue 1. Académie des sciences de la République Populaire d'Albanie, Institut d'histoire, Institut de linguistique et littérature. s. 85. Erişim tarihi: 26 Mart 2012. A turning point in the first contacts between the Albanian nobility and the Ottomans was the Battle of Savra (ca. 1385). 
2. ^ Universiteti Shtetëror i Tiranës. Instituti i Historisë e Gjuhësisë, Instituti i Gjuhësisë dhe i Letërsisë (Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë), Akademia e Shkencave e RPSH. Instituti i Ghuhësisë dhe i Letërsisë, Instituti i Historisë (Akademia e Shkencave e RPS të Shqipërisë) (2005). Studia Albanica, Volume 38, Issue 1. Académie des sciences de la République Populaire d'Albanie, Institut d'histoire, Institut de linguistique et littérature. s. 85. Erişim tarihi: 26 Mart 2012. After the Battle of Savra Albanian princes became vassals of the Ottomans. 
3. ^ Skendi, Stavro (1980). Balkan cultural studies. East European Monographs. s. 172. ISBN . Erişim tarihi: 26 Mart 2012. ...the Bulgarian and Serbian aristocracies...In the first place, the Albanian feudal lords did not fight against the Ottomans, as the Bulgarians and Serbs in an orderly battle, with united and compact forces. 
4. ^ Skendi, Stavro (1980). Balkan cultural studies. East European Monographs. s. 172. ISBN . Erişim tarihi: 26 Mart 2012. One might wonder why the Ottomans, who were so harsh on the Bulgarian and Serbian aristocracies, were so conciliatory with the Albanian nobility. 
5. ^ Zhelyazkova, Antonina. . 15 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2011. In 1440, he was promoted to sancakbey of Debar 
6. ^ İnalcık, Halil (1995), From empire to republic : essays on Ottoman and Turkish social history, İstanbul: Isis Press, s. 88, ISBN , OCLC 34985150, Balaban Aga, qui a accordé des timar à ses propres soldats dans la Basse- Dibra et dans la Çermeniça, ainsi qu'à son neveu à Mati, doit être ce même Balaban Aga, sancakbeyi d'Ohrid, connu pour ses batailles sanglantes contre Skanderbeg. 
7. ^ Hösch, Peter (1972). The Balkans: a short history from Greek times to the present day, Volume 1972, Part 2. Crane, Russak. s. 96. ISBN . Erişim tarihi: 4 Nisan 2011. 
8. ^ AARP, art and archaeology research papers. 1975. s. 61. 29 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Nisan 2023. Some timars were acquired by members of the Albanian nobility, 
9. ^ Schmitt, Oliver Jens (2010), Religion und Kultur im albanischsprachigen Südosteuropa, 4, Frankfurt am Main, Berlin, Bern, Bruxelles, New York, Oxford, Wien: Lang, s. 22, ISBN , After the adoption of timar system, the absorption of Albanian nobility into Ottoman military class did not take more than two generations 
10. ^ Military history. Empire Press. 1990. s. 49. The Kuprilis, Albanian noblemen, 

• Serbian Academy of Science (1980), Glas, Volumes 319–323 (Sırpça), Belgrad: Serbian Academy of Science and Arts 
• (2001), Das venezianische Albanien (1392–1479), München: R. Oldenbourg Verlag GmbH München, ISBN