Askeriye veya ordu ağırlıklı olarak savaşa yönelik toplu olarak silahlı kuvvetler olarak da bilinen ağır silahlı son der

Askeriye veya ordu, ağırlıklı olarak savaşa yönelik, toplu olarak silahlı kuvvetler olarak da bilinen, ağır silahlı, son derece organize bir güçtür. Genellikle egemen devlet tarafından resmi olarak yetkilendirilir ve muhafaza edilir, üyeleri farklı askerî üniformalarıyla tanımlanabilir. Bir ordu, donanma, hava kuvvetleri, uzay kuvvetleri, deniz kuvvetleri veya sahil güvenlik gibi bir veya daha fazla askerî şubeden oluşabilir. Ordunun ana görevi genellikle devletin savunulması ve dış silahlı tehditlere karşı çıkarları olarak tanımlanır.

NATO askerî töreni, Pabrade, Litvanya, 2014

Geniş kullanımda, "silahlı kuvvetler" ve "askeriye" terimleri genellikle eşanlamlı olarak ele alınsa da, teknik kullanımda bazen bir ülkenin silahlı kuvvetlerinin hem askerî hem de diğer paramiliter kuvvetlerini içerebileceği bir ayrım yapılır. Tanınan bir devlete ait olmayan çeşitli yapıda düzensiz askerî güçler vardır; düzenli askerî güçlerle birçok özelliği paylaşsalar da, daha az sıklıkla basitçe "ordu" (askeriye) olarak adlandırılırlar.

Aktif asker sayısına göre ülkeler (2009)

Bir ülkenin ordusu, askerî konutlar, okullar, kamu hizmetleri, lojistik, hastaneler, yasal hizmetler, gıda üretimi, finans ve bankacılık hizmetleri gibi özel altyapıya sahip ayrı bir sosyal alt kültür olarak işlev görebilir. Savaşın ötesinde ordu, devletin ek onay gerektiren veya onay gerektirmeyen fonksiyonlarında; iç güvenlik tehditlerine karşı, nüfus kontrolü, siyasi gündemin desteklenmesi, acil servis hizmetlerin, yeniden yapılanma, kurumsal ekonomik çıkarların korunmasında, törenlerde ve millî onur muhafızlığı gibi işlerde görevlendirilebilir.

Askeriyenin bir parçası olarak askerlik yapma kayıtlı tarihten daha eskidir.Klasik antik çağın en kalıcı imgelerinden bazıları, askerî liderlerinin gücünü ve yeteneklerini tasvir eder. M.Ö. 1274, Kadeş Savaşı, Firavun Ramses II 'nin saltanatı için belirleyici noktalardan biri oldu ve anıtlarında bu alçak kabartmalarla anıldı. Bin yıl sonra, ilk birleşik Çin imparatoru Qin Shi Huang, tanrıları askerî gücüyle etkilemek için o kadar kararlıydı ki, kendini pişmiş toprak askerlerden oluşan bir orduyla gömdürdü.Romalılar, askerî meselelere büyük önem verdiler, gelecek nesillere konuyla ilgili birçok tez ve yazının yanı sıra cömertçe oyulmuş zafer takıları ve zafer sütunlarını bıraktılar.

Etimoloji ve tanımlar

Fransa ve İngiltere deniz güçleri(**, Chesapeake Muharebesi'nde**) karşılıklı ateş açarken

20. yüzyılda, hava kuvvetleri , Britanya Savaşı'ndaki bu Alman bombacılarında olduğu gibi, kendi savaşlarını veren birer ayrı askerî kuvvet oldular.

Askeriye military kelimesinin İngilizcede kaydedilen ilk kullanımı, militarie, 1582 yılındaydı. Latince militaris (Latince asker miles), Fransızca üzerinden geçmiştir ancak etimolojisi belirsizdir. Bir öneriye göre mil-it yani bir vücuda, kütleye girmekten türemiştir. Kelime artık silah kullanımında yetenekli, askerî hizmette veya savaşmakta olan birilerini ifade etmekte kullanılmaktadır.

Bir isim olarak, askeriye genellikle bir ülkenin silahlı kuvvetlerine veya bazen, daha spesifik olarak, onları komuta eden kıdemli subaylara atıfta bulunur. Genel olarak, silahlı kuvvetlerin fizikselliği, personeli, teçhizatı ve işgal ettikleri fiziksel alanı ifade eder.

Bir sıfat olarak, ordu başlangıçta sadece askerlere ve askere atıfta bulunuyordu, ancak kısa sürede genel olarak kara kuvvetlerine ve meslekleriyle ilgili her şeye uygulanacak şekilde genişletildi. Hem (1741) hem de Birleşik Devletler Askerî Akademisi'nin(1802) adları bunu yansıtmaktadır. Bununla birlikte, (Napolyon Savaşları) zamanında askerî, askerî hizmet, askerî istihbarat ve askerî tarih sözcükleri ile bir bütün olarak silahlı kuvvetlere atıfta bulunulmaya başlandı. Bu nedenle, artık silahlı kuvvet personeli tarafından gerçekleştirilen herhangi bir faaliyeti ifade etmektedir.

Tarihçe

Askerî tarihin birkaç yönü vardır. Ana yönlerden biri, gelecekte daha etkin bir şekilde savaşmak için geçmiş başarılardan ve hatalardan ders çıkarmaktır. Bir diğeri, uyumlu askerî güçler yaratmak için kullanılan bir askerî gelenek duygusu yaratmaktır. Yine de, savaşları daha etkili bir şekilde önlemeyi öğrenmekte bir sebep olarak kabul edilebilir. Ordu hakkındaki insan bilgisi büyük ölçüde askerî çatışmalara (savaş), katılan ordularına, donanmalarına ve son zamanlarda hava kuvvetlerinin hem kayıtlı hem de sözlü tarihine dayanmaktadır.

Genellikle her ikisi de neredeyse tüm metinlerde geçmesine rağmen, askerî tarihin iki türü vardır: bir çatışmanın , , sonu ve hakkında herhangi bir açıklama sunmadan vakaları kaydedildiği tanımlayıcı tarih; ve çatışmaların nedenleri, doğası, sonu ve sonrası hakkında açıklamalar sunmayı amaçlayan analitik tarih; çatışmaların bir bütün olarak bilgi ve anlayışını elde etmenin bir yolu olarak ve daha iyi kavramlar veya yöntemler önermek için gelecekte hataların tekrarlanmasını önlemek ya da yeni teknoloji ihtiyacını savunmak için.

Organizasyon

Askerî komuta örneği; Birleşik Devletler Müşterek Muharip Komutanlığı'nın sorumluluk alanı haritası.

Askerî teknolojinin artmakta olan önemine rağmen, askerî faaliyet her şeyden önce insanlara bağlıdır. Örneğin, 2000 yılında İngiliz Ordusu doktrin beyanında "Adam^a (insan) hâlâ savaşın ilk silahıdır." şeklinde belirtmiştir.

Rütbe ve görev

Askerî teşkilat, askerî rütbeye bölünen katı bir komuta hiyerarşisi ile karakterize edilir ve rütbeler normal olarak subaylar (örn. albay), astsubaylar (örn. kıdemli çavuş) ve en düşük rütbedeki personele (örn. er) kadar gruplanır (otorite bu sıralamada aşağı doğru azalmaktadır). Kıdemli subaylar stratejik kararlar alırken, kendilerine bağlı askerî personel (askerler, denizciler, deniz piyadeleri veya havacılar) bunları yerine getirir. Rütbe unvanları askerî kuvvete ve ülkeye göre değişmekle birlikte, rütbe hiyerarşisi dünya çapındaki tüm devlet silahlı kuvvetleri için ortaktır.

Dünyadaki silahlı kuvvetler

^ "War in Ancient Times". Ancient History Encyclopedia. 2 Eylül 2009. 19 Aralık 2019 tarihinde kaynağından .
^ Terra cotta of massed ranks of Qin Shi Huang's terra cotta soldiers
^ ^a ^b ^c "military." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
^ Tucker, T.G. (1985) Etymological dictionary of Latin, Ares publishers Inc., Chicago. s. 156
^ ^a ^b "Merriam Webster Dictionary online". Merriam-Webster.com. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 1 Ağustos 2011.
^ "Soldiering: The military covenant" (PDF). 2000. 20 Haziran 2015 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2017.
^ O’Sullivan, Michael; Subramanian, Krithika (17 Ekim 2015). The End of Globalization or a more Multipolar World?(Rapor). Credit Suisse AG. Orijinalinden 15 Şubat 2018'de arşivlenmiştir.
^ Dupuy, T.N. (1990) Understanding war: History and Theory of combat, Leo Cooper, London, p. 67
^ Dupuy, T.N. (1990) Understanding war: History and Theory of combat, Leo Cooper, London, s. 67

a