Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Balıkçılgiller (Ardeidae), pelikansılar takımına ait, tatlısu ya da tuzlusu kıyılarında yaşayan uzun bacaklı kuşları kapsayan bir familyadır.
| Balıkçılgiller | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Büyük ak balıkçıl (Ardea alba) | |||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||
 Asgari endişe altında (IUCN 2.3) | |||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | |||||||||||
| |||||||||||
| Alt familyalar | |||||||||||
| |||||||||||
 | |||||||||||
| Balıkçılların Dünya üzerinde dağılımı | |||||||||||
Balıkçıl türlerinin sınıflandırılması şimdilik zorlukla ilerletilen bir konudur ve hâlâ Ardea ile Egretta cinsleri içine hangi türlerin alınacağı tam olarak belirlenememiştir. Ayrıca, familya içinde cinslerin birbirleriyle olan bağlantıları da tam olarak çözülememiştir. Ancak daha önceden tek başına monotipik bir familya olan Cochlearidae'yi oluşturan kayık gagalı balıkçıl artık balıkçılgiller familyasının bir üyesi olarak sayılmaktadır.
Balıkçılgiller familyasında yer alan kuş türleri, leylekgiller, aynakgiller ve turnagiller familyalarında sınıflandırılan kuş türlerine benzerlik gösterseler de bunlardan uçarken boyunlarını uzatmak yerine geriye çekmeleri ile ayrılırlar.
Familya üyeleri çoğunlukla sulak alanlarda yaşayan, balık, kurbağa ya da diğer sucul canlılarla beslenen kuşlardır. Karasal formları dışında suya uyum sağlamışlardır. Bu kuşların çoğu ağaçlara gruplar halinde yuvalarlar, bunlar dışındakiler ise sazlıkları tercih ederler.
Dağılımı, yaşam alanları ve göç
Balıkçılgiller kozmopolit dağılım gösteren geniş bir alana yayılmış bir familyadır. Antarktika dışında tüm kıtalarda bulunurlar. Arktik'in en soğuk bölgeleri, çok yüksek dağlar ve çöller dışında her türlü yaşam alanında en az bir tane balıkçılgiller familyasına ait bir kuş bulmak mümkündür. Hemen hemen tüm türlerin su ile bağlantısı vardır ve göllerin, ırmakların, bataklıkların ve denizlerin kıyısında beslenen, yüzemeyen su kuşlarıdır. Asıl olarak alçak rakımlı bölgelerde bulunsalar da bazı türler dağlık bölgelerde de bulunur. Türlerin çoğunluğu ise dönenceler arasında bulunan bölgede yaşar.
Balıkçıllar oldukça hareketli bir familyadır. Türlerin tamamına yakını en azından kısmen göçmendir. Örneğin Büyük Britanya'da göçmen değilken İskandinavya'da yaşayan popülasyonu göçmendir. Yıllık göç döneminden önce koloni hâlinde yaşayan balıkçıllar yeni beslenme alanları aramak ve koloni yakınlarında bulunan beslenme bölgelerindeki baskıyı azaltmak için üreme döneminden sonra çok geniş bir alana dağılmaya meyillidirler. Göç ederken de genellikle geceleri bireyler ya da küçük gruplar hâlinde uçarlar.
Fiziksel özellikleri
Balıkçıllar uzun bacakları ve boyunları olan orta ve büyük boylu kuşlardır. Gövde büyüklüğü açısından çok az eşeysel dimorfizm gösterirler. En küçük türü ise yaklaşık 30 cm'lik boyuyla küçük balaban olarak bilinir ancak Ixobrychus türünde sınıflandırılan tüm türler küçük balıkçıllardır. 152 cm'ye ulaşan boyuyla dev balıkçıl ise en büyük balıkçıl türüdür. Altıncı boyun eklemlerinin değişik şekli nedeniyle boyunları "S" yapacak şekilde kıvrılabilmektedir. Boyun geri çekilip toplanabilmekte ve ileriye doğru uzatılabilmektedir. Diğer uzun boyunlu kuşların aksine balıkçılların boynu uçarken geriye doğru çekilmiş durumdadır. Tüm balıkçılların boynu uzun değildir, gece balıkçılları ve balabanların boyunları daha kısadır. Bacaklar uzun ve güçlüdür. Zebrilus undulatus dışında tüm türlerde tibianın altından itibaren bacaklarda tüy yoktur. Uçarken bacaklar ve ayaklar geriye doğru uzanmış durumdadır. Balıkçılların ayaklarında bulunan ince uzun parmakların üçü öne biri de geriye doğru dönüktür.
Gagaları genellikle uzun ve zıpkın şeklindedir. Agamia agami türünde çok ince olan gagadan kalın gagasına kadar kalınlık açışından çeşitlilik gösterebilir. En atipik olan gaga şekli, kalın ve geniş gagası olan kayık gagalı balıkçılın gaga şeklidir. Gaga, gövdenin diğer tüysüz bölümleri gibi genellikle sarı, siyah ya da kahverengi renklidir ancak üreme dönemlerinde renk değiştirebilirler. Kanatları geniş ve uzundur. Balıkçılların tüyleri yumuşaktır ve genellikle mavi, siyah, kahverengi, gri ya da beyaz renklidir. Derilerinde dikkat çekici karmaşık desenler olabilir. Gündüz balıkçılları arasında Ardeola cinsi dışında çok az eşeysel dimorfizm vardır ancak gece balıkçılları ve balabanlar arasında ise eşeyler arasında farklılık kuraldır. Birçok türün farklı renk fenotipleri bulunur.Egretta sacra türünde hem açık hem koyu renkli fenotip vardır ve bu fenotiplerin yüzdesi coğrafi olarak değişiklik gösterir. Beyaz fenotipler yalnızca mercan kayalıklarından oluşan sahillerde görülür.
Davranış
Beslenme
Balıkçıllar etçil kuşlardır. Bu familyanın üyeleri genellikle sulak alanlarla ve suyla ilişkilendirilir ve çeşitli sucul canlılarla beslenirler. Besinlerinin arasında balıklar, sürüngenler, amfibiler, kabuklular, yumuşakçalar ve sucul böcekler bulunur. Türler genel olarak çeşitli besinlerle beslenebilirken bazıları belirli besinler konusunda özelleşebilir; örneğin sarı taçlı gece balıkçılı kabuklular ve özellikle yengeçler ile beslenirler. Türlerin çoğu kuşlar, kuş yumurtaları, kemirgenler gibi daha büyük avları başka kuşlardan kapabilir ama nadiren leş ile beslenirler. Çok nadiren meşe palamudu, baklagiller ve tohumlarla beslendikleri görülmüştür ancak balıkçılların yediği bitkisel besinlerin çoğu tesadüfidir.
En yaygın avlanma teknikleri suyun kıyısında ya da sığ suyun içinde avlarını yakına gelene kadar hareketsiz olarak beklemektir. Kuşlar bunu daha geniş görüş açısı sağlayan dik bir duruş ile yaptıkları gibi gagalarının ava daha yakın olduğu ve daha iyi gizlenme sağlayabilen sinsi bir duruşla da yapabilirler. Avını gören balıkçıl başını yanlara doğru hareket ettirerek su içindeki konumunu hesaplar ve kırılımı hesaplayarak gagalarını aynı bir zıpkın gibi kullanarak avlanırlar.
Hareketsiz beklemenin dışında balıkçıllar daha etken biçimlerde de avlanabilirler. Dakikada altmış adımdan daha yavaş olarak su içinde dolaşırlar ve gördükleri anda avlarını avlarlar. Diğer tekniklerin arasında ayaklarını su içinde hareket ettirerek gizlenmiş hayvanları ortaya çıkarmak sayılabilir. Kanatlar avlarını korkutmak, gölgeye çekmek ve yansımayı azaltmak için kullanılabilir. Bu tekniğin en uç örneği kanatlarını gövdesinin üzerinde şemsiye gibi açarak kullanan kara balıkçılda görülür.
ve gibi bazı türlerin avlarını yakına çekmek için yem kullandıkları kaydedilmiştir. Balıkçıllar ya bulundukları yerde bulunan malzemeyi yem olarak kullanır ya da ekmek gibi yanlarında getirdikleri malzemeyle avlarını yanlarına çekebilir.Amazon Nehri havzasında tohum, böcek, çiçek ve yaprak gibi çeşitli malzemeleri suya atarak avlarını yem ile çekmeye çalıştıkları da gözlemlenmiştir.
Ardea melanocephala, ıslıkçı balıkçıl ve özellikle de suya daha az bağımlıdır ve sudan uzaklarda avlanabilirler. Sığır balıkçılı özellikle otlanan büyük hayvanları takip ederek bu hayvanların hareketi nedeniyle ortaya çıkan böcekleri avlayarak besin bulma şansını artırır. Yapılan bir araştırma bu şekilde avlanmanın tek başına avlanmaya göre başarı oranını 3,6 kat daha artırdığı gösterilmiştir.
Üreme
Familya içinde üreme stratejileri çeşitlilik gösterse de genel olarak balıkçıllar tek eşlidir ve koloniler hâlinde ürerler. Gündüz balıkçılları ile gece balıkçıllarının çoğu koloniler hâlinde ya da kısmen koloniler hâlinde üreme dönemini geçirirken balabanlar ve kaplan balıkçılları çoğunlukla münferit olarak yuvalanırlar. Koloniler içinde farklı balıkçıl türleri olabildiği gibi diğer su kuşları türleri de olabilir. Hindistan'da ve üzerine yapılan bir araştırma da kolonilerin çoğunda her iki türe de rastlanmıştır. Ilıman iklimde yaşayan türlerde yuvalanmak dönemseldir; tropikal bölgelerde yaşayan türlerde ise dönemsel olabildiği gibi (genellikle yağmurlu mevsimle aynı döneme gelir) yıl boyunca da görülebilir. Yıl boyunca üreyebilen türler de bile yuvalanma yoğunluğu yıl içerisinde değişiklik gösterebilir. Tropikal balıkçıllar, yılda üç kere üreyebilen diğer tropikal kuşlara karşın yılda bir kere üreme dönemine girerler.
Kur yapma genellikle yuva içinde olur. Önce erkekler gelir ve yuvayı yapmaya başlar, aynı zamanda da dişileri çekmek için nümayişe başlarlar. Koloniler hâlinde yaşayan türlerde nümayişler değişik duruşlar ve ritüel davranışlar gibi görsel olabilirken kendi başına üreyen türlerde özel işitsel nümayişler görülür. Bunlara tek istisna yuvadan uzakta çifti oluşturan kayık gagalı balıkçıldır. Çiftler bir araya geldikten sonra, yalnızca erkeğin yuva yapmaya devam ettiği küçük balaban ve Ixobrychus exilis türleri dışında çiftler yuvayı yapmaya birlikte devam eder.
Bazı ornitologlar bazı dişi balıkçılların iktidarsız erkeklerle çift oluşturduklarını ve daha sonra cinsel ilişki için başka erkekler aradıkları gözlemlemiştir.
Balıkçılların yuvaları genellikle su yanında ya da üzerinde bulunur. Yuvalar genellikle bitki örtüsünün üzerine yerleştirilir ancak etrafta uygun ağaç bulunmadığı durumlarda bazı türlerin yuvalarını yere yaptığı görülmektedir. Ağaçların üzerine yuva birçok tür tarafından yapılmakta ve yuva yerden yüksektedir ancak sazlıklarda yaşayan türlerin yuvaları yere daha yakın olmaktadır.
Dişi balıkçıllar genel olarak bir kerede üç ila yedi yumurta yumurtlar. Küçük balabanlarda ve bazı büyük gündüz balıkçıllarında daha çok sayıda yumurta yumurtlandığı kaydedilmiştir. Bazı kaplan balıkçıllarında da yalnızca tek yumurtanın yumurtlandığı gözlemlenmiştir. Yumurta sayısı türün bulunduğu enleme göre değişiklik gösterir, ılıman iklimlerde yaşayan bireyler tropikal bölgelerde yaşayanlara göre daha fazla sayıda yumurta yumurtlarlar. Genel olarak yumurtalar parlak mavi ya da beyaz renklidir; istisnai olarak büyük balabanlar zeytin yeşili-kahverengi yumurta yumurtlarlar.
Taksonomi ve sistematik
Özellikle kafatası olmak üzere iskelet analizleri balıkçılgillerin gündüz ve içlerinde balabanları da barındıran gece balıkçılları olarak iki gruba ayrılabileceğini göstermiştir. DNA çalışmaları ve daha çok gövde ile uzuv kemikleri üzerinde yapılan analizler bu ayrımın yanlış olacağını göstermiştir. Kafatası morfolojisindeki benzerliklerin gündüz ve gece beslenme özelliklerinin getirdiği sorunlarla mücadele etmek için yakınsak evrimi yansıttığı anlaşılmaktadır. Günümüzde üç ana grubun belirlenebileceği düşünülmektedir ki bunlar en ilkelden en gelişmişe doğru:
- Kaplan balıkçıllar ve kayık gagalı balıkçıl
- Balabanlar
- Gündüz ve gece balıkçılları.
Gece balıkçılları, geleneksel olarak yapıldığı üzere Nycticoracinae alt familyasına ayrılabilir ancak Butorides ve Syrigma gibi bazı cinslerin konumu günümüzde tam olarak belirgin değildir ve moleküler çalışmalar ancak çok az takson üzerine yapılmıştır. Özellikle Ardeinae alt familyasındaki ilişkiler doğru olarak çözümlenememiştir. Aşağıda belirtilen konumlama geçici olarak kabul edilmelidir.
Yakın zamanlarda yapılan DNA araştırmalarının sağladığı kanıtlar bu familyanın Pelecaniformes (Pelikanlar) takımına ait olduğunu göstermiştir. Bu buluntular ışığında Uluslararası Ornitoloji Kongresi Ardeidae familyası ile kardeş familyası olan Threskiornithidae (Aynakgiller) familyasını Ciconiiformes (Leyleksiler) takımından çıkararak Pelecaniformes (Pelikanlar) takımına dahil etmiştir.
- Familya Ardeidae (Balıkçılgiller)
- Alt familya: Tigrisomatinae
- Cins Cochlearius
- Kayık gagalı balıkçıl (Cochlearius cochlearius)
- Cins Tigrisoma
- Meksika kaplan balıkçılı (Tigrisoma mexicanum)
- Tigrisoma fasciatum
- Çizgili kaplan balıkçıl (Tigrisoma lineatum)
- Cins Tigriornis
- Afrika kaplan balıkçılı (Tigriornis leucopha)
- Cins Zonerodius
- Cins Cochlearius
- Alt familya: Botaurinae
- Cins Zebrilus
- Cins Ixobrychus
- Küçük balaban (Ixobrychus minutus)
- Ixobrychus dubius
- Ixobrychus novaezelandiae (soyu tükenmiş y. 1890)
- Ixobrychus cinnamomeus
- Ixobrychus involucris
- Ixobrychus exilis
- Ixobrychus sinensis
- Ixobrychus eurhythmus
- Ixobrychus sturmii
- Ixobrychus flavicollis
- Cins Botaurus
- Botaurus lentiginosus
- (Botaurus stellaris)
- Botaurus pinnatus
- Botaurus poiciloptilus
- Alt familya: Ardeinae
- Cins Nycticorax
- (Nycticorax nycticorax)
- Nycticorax megacephalus (soyu tükenmiş 17. yy. ortası)
- Nycticorax duboisi (soyu tükenmiş y. 1700)
- Nycticorax mauritianus (soyu tükenmiş 17. yy. sonları)
- Nycticorax olsoni (soyu tükenmiş 16. yy.)
- Nankeen gece balıkçılı (Nycticorax caledonicus)
- Cins Nyctanassa
- Nyctanassa carcinocatactes (soyu tükenmiş 17. yy.)
- Sarı taçlı gece balıkçılı (Nyctanassa violacea)
- Cins Gorsachius
- Cins Butorides
- Butorides virescens
- Butorides sundevalli
- (Butorides striata)
- Cins Agamia
- Cins Pilherodius
- Cins Ardeola
- Ardeola grayii
- (Ardeola ralloides)
- Ardeola bacchus
- Ardeola speciosa
- Ardeola idae
- Ardeola rufiventris
- Cins
- (Bubulcus ibis)
- Cins Ardea
- Büyük mavi balıkçıl (Ardea herodias)
- (Ardea cinerea)
- Dev balıkçıl (Ardea goliath)
- Ardea cocoi
- Ardea pacifica
- Ardea melanocephala
- Ardea humbloti
- Ardea insignis
- Ardea sumatrana
- (Ardea purpurea)
- Büyük ak balıkçıl (Ardea alba)
- Ardea picata
- Cins Syrigma
- Islıkçı balıkçıl (Syrigma sibilatrix)
- Cins Egretta
- (Egretta garzetta ya da Ardea garzetta)
- Süt beyazı balıkçıl (Egretta thula)
- Kızılca balıkçıl(Egretta rufescens)
- Egretta vinaceigula
- Kara balıkçıl (Egretta ardesiaca)
- Louisiana balıkçılı (Egretta tricolor)
- Egretta novaehollandiae (ya da Ardea novaehollandiae)
- Küçük mavi balıkçıl (Egretta caerulea)
- Egretta sacra (ya da Ardea sacra)
- Kıyı balıkçılı (Egretta gularis)
- Egretta dimorpha
- Egretta eulophotes
- Cins Mesophoyx
- Cins Nycticorax
- Alt familya: Tigrisomatinae
Kaynakça
Özel
- ^ a b . www.mindat.org. 3 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2021.
- ^ a b c d e f g h i j k l Martínez-Vilalta, Albert; Motis, Anna (1992). "Family Ardeidae (Herons)". Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (Ed.). Handbook of the Birds of the World. Volume 1, Ostriches to Ducks. Barselona: Lynx Edicions. ss. 376-403. ISBN .
- ^ Itoh, Singi (1991). (PDF). The Condor. 93 (2). ss. 383-389. 5 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ Watts, Bryan (1988). (PDF). The Condor. 90 (4). ss. 860-865. 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ Meyerriecks, Andrew (1966). (PDF). The Auk. 83 (3). ss. 471-472. 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ Delacour, J (1946). (PDF). The Auk. 63 (3). ss. 441-442. 6 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ Post, R. (2009). "Little Egret (Egretta garzetta) and Grey Heron (Ardea cinerea) Using Bait for Fishing in Kenya". Waterbirds. 32 (3). ss. 450-452. doi:10.1675/063.032.0311.
- ^ Robinson, S. (1994). (PDF). Wilson Bulletin. 106 (3). ss. 569-571. 14 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ Dinsmore, James J. (1973). "Foraging Success of Cattle Egrets, Bubulcus ibis". American Midland Naturalist. 89 (1). ss. 242-246. doi:10.2307/2424157.
- ^ a b Hilaluddin, Aisha S. (2006). (PDF). Forktail. Cilt 22. 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2012.
- ^ McCracken & Sheldon (1998)
- ^ Sheldon et al. (1995, 2000)
- ^ A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History. Shannon J. Hackett, et al. Science 320, 1763 (2008).
- ^ "Gill, F. & D. Donsker (Eds). 2010. IOC World Bird Names (version 2.4). Available at http://www.worldbirdnames.org/ 4 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Genel
- McCracken, Kevin G. & Sheldon, Frederick H. (1998): Molecular and osteological heron phylogenies: sources of incongruence. Auk 115: 127–141.
- Sheldon, Frederick H.; McCracken, Kevin G. & Stuebing, Keeley D. (1995): Phylogenetic relationships of the zigzag heron (Zebrilus undulatus) and white-crested bittern (Tigriornis leucolophus) estimated by DNA-DNA hybridization. Auk 112(3): 672-679.
- Sheldon, Frederick H.; Jones, Clare E. & McCracken, Kevin G. (2000): Relative Patterns and Rates of Evolution in Heron Nuclear and Mitochondrial DNA. Molecular Biology and Evolution 17(3): 437–450.
Dış bağlantılar
- HeronConservation27 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . IUCN Balıkçıl Uzmanlık Grubu
- Internet Bird Collection
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Balikcilgiller Ardeidae pelikansilar takimina ait tatlisu ya da tuzlusu kiyilarinda yasayan uzun bacakli kuslari kapsayan bir familyadir Balikcilgiller Yasadigi donem araligi 56 0 myo Eosen Gunumuz PreYeYeOSDCPTJKPgNBuyuk ak balikcil Ardea alba Korunma durumuAsgari endise altinda IUCN 2 3 Biyolojik siniflandirmaAlem AnimaliaSube ChordataSinif AvesTakim PelecaniformesFamilya Ardeidae Leach 1820Alt familyalarArdeinae Botaurinae TigrisomatinaeBalikcillarin Dunya uzerinde dagilimi Balikcil turlerinin siniflandirilmasi simdilik zorlukla ilerletilen bir konudur ve hala Ardea ile Egretta cinsleri icine hangi turlerin alinacagi tam olarak belirlenememistir Ayrica familya icinde cinslerin birbirleriyle olan baglantilari da tam olarak cozulememistir Ancak daha onceden tek basina monotipik bir familya olan Cochlearidae yi olusturan kayik gagali balikcil artik balikcilgiller familyasinin bir uyesi olarak sayilmaktadir Balikcilgiller familyasinda yer alan kus turleri leylekgiller aynakgiller ve turnagiller familyalarinda siniflandirilan kus turlerine benzerlik gosterseler de bunlardan ucarken boyunlarini uzatmak yerine geriye cekmeleri ile ayrilirlar Familya uyeleri cogunlukla sulak alanlarda yasayan balik kurbaga ya da diger sucul canlilarla beslenen kuslardir Karasal formlari disinda suya uyum saglamislardir Bu kuslarin cogu agaclara gruplar halinde yuvalarlar bunlar disindakiler ise sazliklari tercih ederler Dagilimi yasam alanlari ve gocMangrovlar ve gelgit dalgalari arasinda balik ve yengecle beslenen Butorides sundevalli turu balikcil Galapagos Adalari na endemiktir Balikcilgiller kozmopolit dagilim gosteren genis bir alana yayilmis bir familyadir Antarktika disinda tum kitalarda bulunurlar Arktik in en soguk bolgeleri cok yuksek daglar ve coller disinda her turlu yasam alaninda en az bir tane balikcilgiller familyasina ait bir kus bulmak mumkundur Hemen hemen tum turlerin su ile baglantisi vardir ve gollerin irmaklarin batakliklarin ve denizlerin kiyisinda beslenen yuzemeyen su kuslaridir Asil olarak alcak rakimli bolgelerde bulunsalar da bazi turler daglik bolgelerde de bulunur Turlerin cogunlugu ise donenceler arasinda bulunan bolgede yasar Balikcillar oldukca hareketli bir familyadir Turlerin tamamina yakini en azindan kismen gocmendir Ornegin Buyuk Britanya da gocmen degilken Iskandinavya da yasayan populasyonu gocmendir Yillik goc doneminden once koloni halinde yasayan balikcillar yeni beslenme alanlari aramak ve koloni yakinlarinda bulunan beslenme bolgelerindeki baskiyi azaltmak icin ureme doneminden sonra cok genis bir alana dagilmaya meyillidirler Goc ederken de genellikle geceleri bireyler ya da kucuk gruplar halinde ucarlar Fiziksel ozellikleriBoynunu tamamen geriye cekmis bir tur balikcil olan Ixobrychus sinensis Balikcillar uzun bacaklari ve boyunlari olan orta ve buyuk boylu kuslardir Govde buyuklugu acisindan cok az eseysel dimorfizm gosterirler En kucuk turu ise yaklasik 30 cm lik boyuyla kucuk balaban olarak bilinir ancak Ixobrychus turunde siniflandirilan tum turler kucuk balikcillardir 152 cm ye ulasan boyuyla dev balikcil ise en buyuk balikcil turudur Altinci boyun eklemlerinin degisik sekli nedeniyle boyunlari S yapacak sekilde kivrilabilmektedir Boyun geri cekilip toplanabilmekte ve ileriye dogru uzatilabilmektedir Diger uzun boyunlu kuslarin aksine balikcillarin boynu ucarken geriye dogru cekilmis durumdadir Tum balikcillarin boynu uzun degildir gece balikcillari ve balabanlarin boyunlari daha kisadir Bacaklar uzun ve gucludur Zebrilus undulatus disinda tum turlerde tibianin altindan itibaren bacaklarda tuy yoktur Ucarken bacaklar ve ayaklar geriye dogru uzanmis durumdadir Balikcillarin ayaklarinda bulunan ince uzun parmaklarin ucu one biri de geriye dogru donuktur Egretta sacra turunun acik ve koyu renkli iki fenotipi bulunur Gagalari genellikle uzun ve zipkin seklindedir Agamia agami turunde cok ince olan gagadan kalin gagasina kadar kalinlik acisindan cesitlilik gosterebilir En atipik olan gaga sekli kalin ve genis gagasi olan kayik gagali balikcilin gaga seklidir Gaga govdenin diger tuysuz bolumleri gibi genellikle sari siyah ya da kahverengi renklidir ancak ureme donemlerinde renk degistirebilirler Kanatlari genis ve uzundur Balikcillarin tuyleri yumusaktir ve genellikle mavi siyah kahverengi gri ya da beyaz renklidir Derilerinde dikkat cekici karmasik desenler olabilir Gunduz balikcillari arasinda Ardeola cinsi disinda cok az eseysel dimorfizm vardir ancak gece balikcillari ve balabanlar arasinda ise eseyler arasinda farklilik kuraldir Bircok turun farkli renk fenotipleri bulunur Egretta sacra turunde hem acik hem koyu renkli fenotip vardir ve bu fenotiplerin yuzdesi cografi olarak degisiklik gosterir Beyaz fenotipler yalnizca mercan kayaliklarindan olusan sahillerde gorulur DavranisBeslenme Yutmadan once avini kertenkele ceviren buyuk ak balikcil Balikcillar etcil kuslardir Bu familyanin uyeleri genellikle sulak alanlarla ve suyla iliskilendirilir ve cesitli sucul canlilarla beslenirler Besinlerinin arasinda baliklar surungenler amfibiler kabuklular yumusakcalar ve sucul bocekler bulunur Turler genel olarak cesitli besinlerle beslenebilirken bazilari belirli besinler konusunda ozellesebilir ornegin sari tacli gece balikcili kabuklular ve ozellikle yengecler ile beslenirler Turlerin cogu kuslar kus yumurtalari kemirgenler gibi daha buyuk avlari baska kuslardan kapabilir ama nadiren les ile beslenirler Cok nadiren mese palamudu baklagiller ve tohumlarla beslendikleri gorulmustur ancak balikcillarin yedigi bitkisel besinlerin cogu tesadufidir Kanatlarini acarak semsiye gibi golge yaratan ve bundan yararlanarak avlanan kara balikcillar En yaygin avlanma teknikleri suyun kiyisinda ya da sig suyun icinde avlarini yakina gelene kadar hareketsiz olarak beklemektir Kuslar bunu daha genis gorus acisi saglayan dik bir durus ile yaptiklari gibi gagalarinin ava daha yakin oldugu ve daha iyi gizlenme saglayabilen sinsi bir durusla da yapabilirler Avini goren balikcil basini yanlara dogru hareket ettirerek su icindeki konumunu hesaplar ve kirilimi hesaplayarak gagalarini ayni bir zipkin gibi kullanarak avlanirlar Kanatlarini kullanarak avlanan Louisiana balikcili Hareketsiz beklemenin disinda balikcillar daha etken bicimlerde de avlanabilirler Dakikada altmis adimdan daha yavas olarak su icinde dolasirlar ve gordukleri anda avlarini avlarlar Diger tekniklerin arasinda ayaklarini su icinde hareket ettirerek gizlenmis hayvanlari ortaya cikarmak sayilabilir Kanatlar avlarini korkutmak golgeye cekmek ve yansimayi azaltmak icin kullanilabilir Bu teknigin en uc ornegi kanatlarini govdesinin uzerinde semsiye gibi acarak kullanan kara balikcilda gorulur ve gibi bazi turlerin avlarini yakina cekmek icin yem kullandiklari kaydedilmistir Balikcillar ya bulunduklari yerde bulunan malzemeyi yem olarak kullanir ya da ekmek gibi yanlarinda getirdikleri malzemeyle avlarini yanlarina cekebilir Amazon Nehri havzasinda tohum bocek cicek ve yaprak gibi cesitli malzemeleri suya atarak avlarini yem ile cekmeye calistiklari da gozlemlenmistir Ardea melanocephala islikci balikcil ve ozellikle de suya daha az bagimlidir ve sudan uzaklarda avlanabilirler Sigir balikcili ozellikle otlanan buyuk hayvanlari takip ederek bu hayvanlarin hareketi nedeniyle ortaya cikan bocekleri avlayarak besin bulma sansini artirir Yapilan bir arastirma bu sekilde avlanmanin tek basina avlanmaya gore basari oranini 3 6 kat daha artirdigi gosterilmistir Ureme Botaurus lentiginosus gibi buyuk balabanlar munferit olarak urerler Es bulmak icin erkek kendilerine ozgu yuksek sesle cagri yaparlar Familya icinde ureme stratejileri cesitlilik gosterse de genel olarak balikcillar tek eslidir ve koloniler halinde urerler Gunduz balikcillari ile gece balikcillarinin cogu koloniler halinde ya da kismen koloniler halinde ureme donemini gecirirken balabanlar ve kaplan balikcillari cogunlukla munferit olarak yuvalanirlar Koloniler icinde farkli balikcil turleri olabildigi gibi diger su kuslari turleri de olabilir Hindistan da ve uzerine yapilan bir arastirma da kolonilerin cogunda her iki ture de rastlanmistir Iliman iklimde yasayan turlerde yuvalanmak donemseldir tropikal bolgelerde yasayan turlerde ise donemsel olabildigi gibi genellikle yagmurlu mevsimle ayni doneme gelir yil boyunca da gorulebilir Yil boyunca ureyebilen turler de bile yuvalanma yogunlugu yil icerisinde degisiklik gosterebilir Tropikal balikcillar yilda uc kere ureyebilen diger tropikal kuslara karsin yilda bir kere ureme donemine girerler mavi renkli yumurtasi Kur yapma genellikle yuva icinde olur Once erkekler gelir ve yuvayi yapmaya baslar ayni zamanda da disileri cekmek icin numayise baslarlar Koloniler halinde yasayan turlerde numayisler degisik duruslar ve rituel davranislar gibi gorsel olabilirken kendi basina ureyen turlerde ozel isitsel numayisler gorulur Bunlara tek istisna yuvadan uzakta cifti olusturan kayik gagali balikcildir Ciftler bir araya geldikten sonra yalnizca erkegin yuva yapmaya devam ettigi kucuk balaban ve Ixobrychus exilis turleri disinda ciftler yuvayi yapmaya birlikte devam eder Bazi ornitologlar bazi disi balikcillarin iktidarsiz erkeklerle cift olusturduklarini ve daha sonra cinsel iliski icin baska erkekler aradiklari gozlemlemistir Balikcillarin yuvalari genellikle su yaninda ya da uzerinde bulunur Yuvalar genellikle bitki ortusunun uzerine yerlestirilir ancak etrafta uygun agac bulunmadigi durumlarda bazi turlerin yuvalarini yere yaptigi gorulmektedir Agaclarin uzerine yuva bircok tur tarafindan yapilmakta ve yuva yerden yuksektedir ancak sazliklarda yasayan turlerin yuvalari yere daha yakin olmaktadir Disi balikcillar genel olarak bir kerede uc ila yedi yumurta yumurtlar Kucuk balabanlarda ve bazi buyuk gunduz balikcillarinda daha cok sayida yumurta yumurtlandigi kaydedilmistir Bazi kaplan balikcillarinda da yalnizca tek yumurtanin yumurtlandigi gozlemlenmistir Yumurta sayisi turun bulundugu enleme gore degisiklik gosterir iliman iklimlerde yasayan bireyler tropikal bolgelerde yasayanlara gore daha fazla sayida yumurta yumurtlarlar Genel olarak yumurtalar parlak mavi ya da beyaz renklidir istisnai olarak buyuk balabanlar zeytin yesili kahverengi yumurta yumurtlarlar Taksonomi ve sistematikOzellikle kafatasi olmak uzere iskelet analizleri balikcilgillerin gunduz ve iclerinde balabanlari da barindiran gece balikcillari olarak iki gruba ayrilabilecegini gostermistir DNA calismalari ve daha cok govde ile uzuv kemikleri uzerinde yapilan analizler bu ayrimin yanlis olacagini gostermistir Kafatasi morfolojisindeki benzerliklerin gunduz ve gece beslenme ozelliklerinin getirdigi sorunlarla mucadele etmek icin yakinsak evrimi yansittigi anlasilmaktadir Gunumuzde uc ana grubun belirlenebilecegi dusunulmektedir ki bunlar en ilkelden en gelismise dogru Kaplan balikcillar ve kayik gagali balikcil Balabanlar Gunduz ve gece balikcillari Gece balikcillari geleneksel olarak yapildigi uzere Nycticoracinae alt familyasina ayrilabilir ancak Butorides ve Syrigma gibi bazi cinslerin konumu gunumuzde tam olarak belirgin degildir ve molekuler calismalar ancak cok az takson uzerine yapilmistir Ozellikle Ardeinae alt familyasindaki iliskiler dogru olarak cozumlenememistir Asagida belirtilen konumlama gecici olarak kabul edilmelidir Yakin zamanlarda yapilan DNA arastirmalarinin sagladigi kanitlar bu familyanin Pelecaniformes Pelikanlar takimina ait oldugunu gostermistir Bu buluntular isiginda Uluslararasi Ornitoloji Kongresi Ardeidae familyasi ile kardes familyasi olan Threskiornithidae Aynakgiller familyasini Ciconiiformes Leyleksiler takimindan cikararak Pelecaniformes Pelikanlar takimina dahil etmistir Kayik gagali balikcilCizgili kaplan balikcilKucuk balabanDev balikcilKucuk mavi balikcilFamilya Ardeidae Balikcilgiller Alt familya Tigrisomatinae Cins Cochlearius Kayik gagali balikcil Cochlearius cochlearius Cins Tigrisoma Meksika kaplan balikcili Tigrisoma mexicanum Tigrisoma fasciatum Cizgili kaplan balikcil Tigrisoma lineatum Cins Tigriornis Afrika kaplan balikcili Tigriornis leucopha Cins Zonerodius Zonerodius heliosylus Alt familya Botaurinae Cins Zebrilus Zebrilus undulatus Cins Ixobrychus Kucuk balaban Ixobrychus minutus Ixobrychus dubius Ixobrychus novaezelandiae soyu tukenmis y 1890 Ixobrychus cinnamomeus Ixobrychus involucris Ixobrychus exilis Ixobrychus sinensis Ixobrychus eurhythmus Ixobrychus sturmii Ixobrychus flavicollis Cins Botaurus Botaurus lentiginosus Botaurus stellaris Botaurus pinnatus Botaurus poiciloptilus Alt familya Ardeinae Cins Nycticorax Nycticorax nycticorax Nycticorax megacephalus soyu tukenmis 17 yy ortasi Nycticorax duboisi soyu tukenmis y 1700 Nycticorax mauritianus soyu tukenmis 17 yy sonlari Nycticorax olsoni soyu tukenmis 16 yy Nankeen gece balikcili Nycticorax caledonicus Cins Nyctanassa Nyctanassa carcinocatactes soyu tukenmis 17 yy Sari tacli gece balikcili Nyctanassa violacea Cins Gorsachius Gorsachius leuconotus Gorsachius magnificus Gorsachius goisagi Gorsachius melanolophus Cins Butorides Butorides virescens Butorides sundevalli Butorides striata Cins Agamia Agamia agami Cins Pilherodius Pilherodius pileatus Cins Ardeola Ardeola grayii Ardeola ralloides Ardeola bacchus Ardeola speciosa Ardeola idae Ardeola rufiventris Cins Bubulcus ibis Cins Ardea Buyuk mavi balikcil Ardea herodias Ardea cinerea Dev balikcil Ardea goliath Ardea cocoi Ardea pacifica Ardea melanocephala Ardea humbloti Ardea insignis Ardea sumatrana Ardea purpurea Buyuk ak balikcil Ardea alba Ardea picata Cins Syrigma Islikci balikcil Syrigma sibilatrix Cins Egretta Egretta garzetta ya da Ardea garzetta Sut beyazi balikcil Egretta thula Kizilca balikcil Egretta rufescens Egretta vinaceigula Kara balikcil Egretta ardesiaca Louisiana balikcili Egretta tricolor Egretta novaehollandiae ya da Ardea novaehollandiae Kucuk mavi balikcil Egretta caerulea Egretta sacra ya da Ardea sacra Kiyi balikcili Egretta gularis Egretta dimorpha Egretta eulophotes Cins Mesophoyx Mesophoyx intermediaKaynakcaOzel a b www mindat org 3 Haziran 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 24 Mayis 2021 a b c d e f g h i j k l Martinez Vilalta Albert Motis Anna 1992 Family Ardeidae Herons Josep del Hoyo Andrew Elliott Jordi Sargatal Ed Handbook of the Birds of the World Volume 1 Ostriches to Ducks Barselona Lynx Edicions ss 376 403 ISBN 978 84 87334 10 8 KB1 bakim Birden fazla ad editor listesi link Itoh Singi 1991 PDF The Condor 93 2 ss 383 389 5 Eylul 2012 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 Watts Bryan 1988 PDF The Condor 90 4 ss 860 865 6 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 Meyerriecks Andrew 1966 PDF The Auk 83 3 ss 471 472 6 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 Delacour J 1946 PDF The Auk 63 3 ss 441 442 6 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 Post R 2009 Little Egret Egretta garzetta and Grey Heron Ardea cinerea Using Bait for Fishing in Kenya Waterbirds 32 3 ss 450 452 doi 10 1675 063 032 0311 Robinson S 1994 PDF Wilson Bulletin 106 3 ss 569 571 14 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 Dinsmore James J 1973 Foraging Success of Cattle Egrets Bubulcus ibis American Midland Naturalist 89 1 ss 242 246 doi 10 2307 2424157 a b Hilaluddin Aisha S 2006 PDF Forktail Cilt 22 10 Haziran 2011 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 14 Aralik 2012 McCracken amp Sheldon 1998 Sheldon et al 1995 2000 A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History Shannon J Hackett et al Science 320 1763 2008 Gill F amp D Donsker Eds 2010 IOC World Bird Names version 2 4 Available at http www worldbirdnames org 4 Kasim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde Genel McCracken Kevin G amp Sheldon Frederick H 1998 Molecular and osteological heron phylogenies sources of incongruence Auk 115 127 141 Sheldon Frederick H McCracken Kevin G amp Stuebing Keeley D 1995 Phylogenetic relationships of the zigzag heron Zebrilus undulatus and white crested bittern Tigriornis leucolophus estimated by DNA DNA hybridization Auk 112 3 672 679 Sheldon Frederick H Jones Clare E amp McCracken Kevin G 2000 Relative Patterns and Rates of Evolution in Heron Nuclear and Mitochondrial DNA Molecular Biology and Evolution 17 3 437 450 Dis baglantilarHeronConservation27 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde IUCN Balikcil Uzmanlik Grubu Internet Bird Collection