ölümünden sonra Kara Yıldız çiçeği olarak anılan Elizabeth Short 29 Temmuz 1924 15 Ocak 1947 Los Angeles Califo

Ölümünden sonra Kara Yıldız Çiçeği olarak anılan Elizabeth Short (29 Temmuz 1924 - 15 Ocak 1947), Los Angeles), California'daki mahallesinde öldürülmüş bulunan Amerikalı bir kadındı. Cesedi belinden aşağısı parçalanmış ve ikiye bölünmüş bulunsa da, dava halka açıldı.

Black Dahlia
Short in 1946
Doğum	Elizabeth Short 29 Temmuz 1924(1924-07-29) , Boston, Massachusetts, U.S.
Ölüm	15 Ocak 1947 (22 yaşında) Los Angeles, Kaliforniya, U.S.
Ölüm sebebi	Cinayet Kurbanı
Defin yeri	37°50′07″K 122°14′13″B / 37.83528°K 122.23694°B / 37.83528; -122.23694
Meslek	Garson
Tanınma nedeni
Boy	165
Kilo	52
Ebeveyn(ler)	Cleo Short (Baba) Phoebe Mae Sawyer (Anne)

Boston doğumlu olan Short, babasının yaşadığı California'ya yerleşmeden önce gençliğini Medford, Massachusetts ve Florida'da geçirdi. Kısa bir süre için Los Angeles'ta bilinen bir oyunculuk kredisi veya işi bulamamasına rağmen, Short'un hevesli bir oyuncu olduğu biliniyordu. Ölümünden sonra Black Dahlia'nın takma adını (Long Beach'teki bir eczanenin sahibi, Kaliforniya'daki gazetecilere erkek müşterilerin bu adı ile seslendiğini söyledi), dönemin gazeteleri genellikle korkunç suçlarda bu takma adı kullanmaya başladı; takma adın kökeninin Nisan 1946'da yayınlanan ve kara film olarak geçen cinayet gizemi barındıran Mavi Dahlia'dan kaynaklanmış olabileceği düşünülüyor. Vücudunun 15 Ocak 1947'de bulunmasından sonra, Los Angeles Emniyet Müdürlüğü kapsamlı bir soruşturma başlattı ve 150'den fazla şüpheli sorguladı ancak hiçbir tutuklama yapılmadı.

Short'un ve etrafındaki ayrıntılar, çeşitli teoriler ve kamusal spekülasyonlar üreten kalıcı bir kültürel entrikaya sebep oldu. Hayatı ve ölümü çok sayıda kitap ve filmin temeli oldu. Cinayeti Amerikan tarihinin en ünlü çözülmemiş cinayetlerinden biri ve Los Angeles County'deki en eski çözülmemiş davalardan biri olarak gösteriliyor. Aynı şekilde tarihçiler tarafından II.Dünya Savaşı sonrası Amerika'da ulusal dikkat çeken için ilk büyük suçlardan biri olarak kabul edildi.

Yaşamı

Çocukluğu

Elizabeth Short, 29 Temmuz 1924'te, Cleo ve Phoebe May Short'un (Née Sawyer) beş kızında üçüncüsü olarak Boston, Massachusetts'in Hyde Park şehrin de doğdu. Short ailesi 1927'de aynı yıl Medford, Massachusetts'e (Boston banliyösü) yerleşmeden önce Portland, Maine'e yerleşti. Burası Short'ın büyüdüğü ve hayatının çoğunu geçirdiği yer olarak biliniyor. Short'un babası minyatür golf inşa ederek para kazanırdı. 1929 borsa krizi sebebiyle tasarruflarının çoğunu kaybetti ve aile'de kırılmalar başladı. 1930'da babasının arabası Charlestown Köprüsü'nde terk edilmiş olarak bulundu ve Charles Nehri'nden atlayarak intihar ettiği varsayıldı.

Bronşit ve şiddetli astım ataklarından rahatsız olan Short, 15 yaşında akciğer ameliyatı geçirdi, daha sonra doktorlar daha fazla solunum problemini önlemek için kış aylarında daha ılıman bir iklime taşınmasını önerdi. Short'un annesi daha sonra onu Miami, Florida'da aile arkadaşlarının yanına kışı geçirmesi için gönderdi. Üç yıl boyunca, kış aylarında Florida'da yaşayan Short, İkinci sınıfında Short, Medford Lisesinden ayrıldı.

Kaliforniya'ya taşınma

Short'un 1943 yılında ''Reşit olmadığı için içki içmesi'' sebebiyle tutuklandığı resim.

1942'nin sonlarında, Short'un annesi, öldüğü tahmin edilen kocasından bir özür mektubu aldı, bu aslında hayatta olduğunu ve Kaliforniya'da yeni bir hayata başladığını ortaya çıkardı. Aralık ayında, 18 yaşındayken, altı yaşından beri görmediği babasıyla yaşamak için Vallejo'ya yerleşti. Aynı zamanda, San Francisco Bay'da bulunan Mare Island Tersanesine çalışıyordu. Short ve babası arasındaki tartışmalar, Ocak 1943'te taşınmasına yol açtı. Kısa bir süre sonra, Lompoc yakınlarındaki Camp Cooke'daki (şimdi Vandenberg Hava Kuvvetleri Üssü ), bazı arkadaşlarıyla kısa bir süre birlikte yaşayan Short, Base Exchange'de işe girdi. Short'u istismar ettiği bildirilen bir Ordu Hava Kuvvetleri çavuşu sebebiyle Lompoc'u 1943'ün ortalarında terk etti. 23 Eylül 1943'te yerel bir barda reşit olmadığı için içki içmesi sebebiyle için tutuklanacağı Santa Barbara'ya taşındı. Çocuk otoriteleri onu Medford'a geri gönderdi ama Florida yerine döndü ve sadece ara sıra Massachusetts'i ziyaret etti.

Florida'dayken Short, 2. Hava Komando Grubu'nda olan bir Ordu Hava Kuvvetleri subayı Matthew Michael Gordon'un yanında II . Dünya Savaşı Çin Burma Hindistan Operasyon Tiyatrosu'na konuşlandırılmak üzere eğitim alıyordu . Short, arkadaşlarına Gordon'un Hindistan'daki bir uçak kazasından kaynaklanan yaralanmalardan kurtulurken evlilik teklif ettiğini yazdığını söyledi. Teklifini kabul etti, ancak Gordon 10 Ağustos 1945'te Japonya'nın Teslimi'nin savaşı bitirmesinden bir haftadan kısa bir süre önce ikinci bir kazada öldü.

Florida'dan tanıdığı Ordu Hava Kuvvetleri Teğmen Joseph Gordon Fickling'i ziyaret etmek için Temmuz 1946'da Los Angeles'a taşındı. Fickling, Long Beach'teki Naval Reserve Hava Üssü'nde konuşlanmıştı. Short, hayatının son altı ayını çoğunlukla Los Angeles bölgesinde Güney Kaliforniya'da geçirdi; Ölümünden kısa bir süre önce garson olarak çalışıyordu ve Hollywood Bulvarı'ndaki Florentine Gardens gece kulübünün arkasında bir oda kiraladı. Kısa, çeşitli şekillerde tanımlanmış ve arzulanan ya da "olacağı" bir aktris olarak tasvir edilmiştir. Bazı kaynaklara göre, o aslında yaptığı her işi bir film yıldızı olma düşü ile gerçekleştiriyordu.

Cinayet

Cinayetten önce

9 Ocak 1947'de Short, kısa bir süre önce çıktığı 25 yaşındaki evli bir satıcı Robert "Red" Manley ile San Diego'ya kısa bir yolculuktan sonra Los Angeles'taki evine döndü. Manley, Los Angeles şehir merkezindeki 506 Güney Grand Bulvarı'ndaki Biltmore Oteli'ne Short'u bıraktığını ve Short'un o öğleden sonra Boston'dan gelen kız kardeşiyle tanışacağını söyledi. Bazı tanıklara göre, Biltmore personeli lobi telefonunu kullanan Short'ı gördüğünü hatırladı. Kısa bir süre sonra 754 South Olive Caddesi'ndeki Crown Grill Kokteyl Salonu'nun patronları Biltmore otelinden (0,80 Km) uzakta olan bir yerde gördüklerini iddia ettiler.

Bulunma

15 Ocak 1947 sabahı, Short'ın çıplak vücudu, Los Angeles şehrin'de Güney Norton Bulvarı'nın batısında, Coliseum Caddesi ile Batı 39. Cadde'nin ortasındaki Leimert parkında (34°00′59″N 118°19′59″W / 34.0164°K 118.333°B / 34.0164; -118.333) boş bir alanda iki parçaya ayrılmış olarak bulundu. O zaman, mahalle büyük ölçüde gelişmemişti. Bölge sakini olan Betty Bersinger üç yaşındaki kızıyla birlikte yürürken vücudu yaklaşık olarak saat 10'da buldu. Bersinger başlangıçta oraya atılan bir mağaza bulduğunu düşündü. Bunun bir ceset olduğunu fark ettiğinde yakındaki bir eve koştu ve polisi telefonla aradı.

Short'un ciddi şekilde parçalanmış vücudu, belden aşağısı tamamen kopmuş ve kanı boşaltılmıştı, cildi soluk beyaz bırakılmıştı. Tıbbi muayeneler, keşiften yaklaşık on saat önce öldüğünü belirledi ve ölüm zamanını 14 Ocak akşamı veya 15 Ocak sabahı erken saatlerinde açıkladı. Vücut katil tarafından yıkanmıştı. Short'un yüzü, ağzının köşelerinden kulaklarına kesilerek " " olarak bilinen bir etki yarattı. Uyluğunda ve göğsünde birkaç et kesilmiş, etin tüm kısımları dilimlenmiştir. Vücudunun alt yarısı yukarıdan bir ayak uzağa yerleştirildi ve bağırsakları kalçalarının altına düzgün bir şekilde sıkıştırılmıştı. Ceset, elleri başının üstünde, dirsekleri dik açılarda bükülmüş ve bacakları birbirinden ayrılarak "pozlandırılmıştır".

Keşif üzerine hem yoldan geçenlerin hem de gazetecilerin oluşturduğu bir kalabalık toplanmaya başladı; Los Angeles Herald-Express muhabiri olay yerine ilk gelenler arasındaydı ve ceset ve suç mahallinin birkaç fotoğrafını çekti. Vücudun yanında, lastik izleri arasında zeminde bir ayak izi bulan dedektifler yakınlarda sulu kan içeren bir çimento torbası da buldu.

Otopsi ve Tanımlama

Short'ın cesedinin otopsisi 16 Ocak 1947'de Los Angeles İlçe başbakanı Frederick Newbarr tarafından yapıldı. Newbarr'ın otopsi raporu, Short'un 5 fit 5 inç (1,65 m) uzunluğunda, ağırlığı 115 pound (52 kg) ve açık mavi gözleri, kahverengi saçları ve kötü çürük dişleri olduğunu yazıyordu. Ayak bileklerinde, el bileklerinde, boynunda bağ izleri ve sağ göğsünde "yüzeysel doku kaybı ile düzensiz yırtılma" vardı. Newbarr ayrıca sağ ön kol, sol üst kol ve göğsün sol alt tarafında yüzeysel laserasyonlara dikkat çekti.

Short'un resmi Los Angeles County ölüm belgesi, 1947

Vücut, 1930'larda hemikorporektomi adı verilen bir teknikle tamamen yarıya yakın kesilmişti. Vücudunun alt yarısı, ikinci ve üçüncü lomber omurlar arasında kesilerek çıkarıldı, böylece oniki parmak bağırsağı kesilerek çıkartılabildi. Newbarr'ın raporunda, kesi çizgisi boyunca "çok az" ekimoz (morarma) kaydettiğini ve bunun ölümden sonra yapıldığı düşündü. 425 inç (10.800 mm) ölçülerinde bir başka "şaşkın laserasyon" uzunluğunda, göbek deliğinden suprapubik bölgeye boylamasına uzanmıştır . Dudakların köşelerinden uzayan yüzün her iki tarafındaki laserasyonlar 3 inç (76 mm) ölçülmüştür. 3 inç (76 mm) yüzün sağ tarafında ve 25 inç (640 mm) solunda kesi tespit etmiştir. Kafatası kırık, ama kanama küçük bir miktar ile, ön ve kafa derisinde sağ tarafından geldiğini kaydetti. Çürüklerin ise, sağ tarafta olduğunu kaydetti. Ölüm nedeninin kesilerden sonra beyninde kanama olduğu ve darbelerden başa ve yüze doğru şok ederek gerçekleştiğini belirledi. Newbarr, Short'un anal kanalının 175 inç (4.400 mm) genişlediğini, tecavüze uğramış olabileceğini tespit etti. Vücut testinden sperm varlığı için örnekler alındı, ancak sonuçlar tekrar negatif çıktı.

Otopsiden önce polis, çağın ilkel faks makinesi Soundphoto aracılığıyla parmak izlerinin kopyalarını Washington, DC'ye gönderdikten sonra kurbanı Short olarak tanımlayabilmişti; parmak izleri 1943'teki tutuklanması sırasında Short tarafından verilenlerle eşleşti. Short'un kimliğinin hemen ardından William Randolph Hearst'un Los Angeles Sınavı'ndan gazeteciler Boston'daki annesi Phoebe Short ile temasa geçti ve kızının bir güzellik yarışması kazandığını söyledi. Sadece Phoebe'den alabildikleri kadar kişisel bilgi topladıktan sonra gazetecilerin kızının aslında öldürüldüğünü açıkladı. Gazete, polis soruşturmasına yardım etmek için aileye Los Angeles'a gideceklerse uçak ve konaklama ücretini ödemeyi teklif etti. Medya onu "Black Dahlia" olarak adlandırdı ve onu "Hollywood Bulvarı'nı" kuran "maceracı" olarak nitelendirdi.

Soruşturma

İlk soruşturma

Mektuplar ve röportajlar

21 Ocak 1947 tarihinde, Short'un katili olduğunu iddia eden bir kişi Examiner editörü olan James Richardson ofisine telefon görüşmesi yaparak, posta kutusunda ''Shorttan birkaç hediyelik eşya bırakacağını'' söyledi.

24 Ocak'ta ABD Posta Servisi çalışanı tarafından şüpheli bir zarf bulundu: Zarf, gazete kupürlerinden kesilip yapıştırılan tek tek kelimelerle " Los Angeles İnceleyicisi ve diğer Los Angeles gazetelerine" gönderildi; ek olarak, zarfın yüzündeki diğer mesaj: "İşte Dahlia'nın eşyalarını takip edebilecek mektup". Ayrıca zarfta Short'ın doğum belgesi, kartvizitler, fotoğraflar, kağıt parçaları üzerine yazılmış isimler ve kapakta Mark Hansen adında bir adres defteri vardı. Paket, Short'un vücuduna benzer şekilde, polisin paketin doğrudan katili tarafından gönderildiğinden şüphelenmesine yol açmıştı fakat paket benzinle dikkatlice temizlenmişti. Paketi temizleme çabalarına rağmen, zarftan birkaç kısmi parmak izi alındı ve test için Federal Araştırma Bürosuna gönderildi; bununla birlikte federal şu cevabı vermiştir, parmak izleri başka yerlere de gönderildiği için tehlikeye atılmıştır ve bu nedenle düzgün bir şekilde analiz edilememiştir. Ayrıca ortaya çıkan diğer bir olay ise paketin aynı gün içinde Examiner'da, bir çanta ve siyah süet, siyah ayakkabılı birisi tarafından alındığı aynı gün bir sokak bir çöp kutusunda görülmüş olduğu bildirilmiştir. Deliller polis tarafından kurtarıldı, ancak benzinle temizlendi ve parmak izlerini yok edilmiştir.

14 Mart'ta, kurşun kalemle aptallık ettiğini belirten bir intihar mektubu bulundu, Breeze Ave'nin eteğindeki okyanus kenarında bir erkek giysisi yığınlarının altında ayakkabı bulundu. Notta şöyle yazıyordu: "Kiminle ilgili olabilir sizce: Polisin beni Black Dahlia öldürdüğüm için yakalamasını bekledim, ama beni bulmalarını istemedim. Kendimi teslim etmek için fazla korkağım, bu yüzden bu benim için en iyi çıkış yolu. Bunun için kendime yardım edemedim. Üzgünüm Mary. " Kıyafet yığınını ilk olarak, cankurtaran kaptanı John Dillon'a bildiren bir plaj bekçisi oldu. Dillon derhal Capt. West Los Angeles Karakolundan LE Christensen'e bildirdi. Giysiler bir ceket ve mavi balıksırtı tüvit pantolon, kahverengi ve beyaz bir Y gömlek, beyaz jokey şort, kahverengi çorap ve kahverengi mokasen eğlence ayakkabı idi. Giysiler, sahiplerinin kimliği hakkında hiçbir ipucu vermedi.

Polis hızlıca pakette bulunan adres defterinin sahibi Mark Hansen'i bir şüpheli olarak gördü. Hansen zengin yerel gece kulübü ve tiyatro sahibi biriydi ve Short ile arkadaş kalmıştı aynı zamanda ev arkadaşı olmuşlardı. Hansen'e ek olarak, Los Angeles Emniyet Müdürlüğü, önümüzdeki haftalarda potansiyel şüpheliler olduğuna inandıkları 150'den fazla erkekle görüştü. Polis ayrıca görüşülen birkaç kişi'den ortak tanıdıkları bulmuştu bu kişi Martin Lewis dahil Hansen'in adres defterinde listelenen kişilerdi.. Lewis , Oregon'un Portland kentinde olduğunu, böbrek yetmezliğinden ölen kayınpederini ziyaret ettiğini Short'un cinayet tarihi için bir mazereti olduğunu kanıtlayabildi.

LAPD ve diğer departmanlardan toplam 750 araştırmacı, ilk aşamalarında 400 şerif yardımcısı ve 250 California Eyalet Devriye subayı da dahil olmak üzere dava üzerinde çalıştı. Los Angeles'taki fırtına drenajları, terk edilmiş yapılar ve Los Angeles Nehri boyunca çeşitli alanlar da dahil olmak üzere potansiyel kanıtlar için çeşitli yerler arandı, ancak aramalar başka kanıt bulunamadı. Polis Short'un katiline götüreceği bilgisini veren kişilere Belediye Meclisi Üyesi Lloyd G. Davis 10.000 ABD Doları gönderdiği ödülü vereceğini açıkladı. Ödülün açıklanmasından sonra, çoğu kişi polise sahte olarak deliller gönderdi. Sahte itirafların birçoğu adaletin engellenmesiyle suçlandı.

Şüpheliler ve itiraflar

Short'un öldürülmesinin kötü şöhreti, yıllar boyunca birçoğu yanlış kabul edilen çok sayıda itirafı teşvik etti. Cinayetiyle ilgili ilk soruşturma sırasında polis, çoğu erkek tarafından yapılan toplam 60 itiraf aldı. O zamandan beri, bazıları ölüm anında doğmamış olan 500'den fazla insandan suçu itiraf aldı.

2003 yılında, davadaki orijinal dedektiflerden biri olan Ralph Asdel, Times'a, sabahın erken saatlerinde vücudunun keşfedildiği boş partinin yakınında park ettiği sedanı ile görülen Short'un katili ile röportaj yaptığına inandığını söyledi. 15 Ocak 1947 saatleri. O gün bir komşu, sağ arka kapısı açık olduğu iddia edilen park edilmiş bir Sedan gördüğü zaman boş arsaya bir çim torbası atmayı bıraktı; sedanın şoförü ayakta duruyordu. Sedanın sahibi Short'un çalıştığı yerel bir restorana kadar takip edildi, ancak sonuçta şüpheli kayıplara karıştı.

Polis, 1947'de Elizabeth Short cinayeti sonrasında George Hill Hodel Jr'ı şüpheli olarak görmeye başladı. Asla resmi olarak suçlanmadı ve oğlu Los Angeles cinayet dedektifi Steve Hodel tarafından Short'u öldürmek ve birkaç ek cinayet işlemekle suçlandığında ölümünden sonra bir şüpheli olarak daha fazla dikkat çekti. Dahlia davasından önce, sekreteri Ruth Spaulding'in ölümünde de şüpheli idi, ancak suçlanmadı; ve kendi kızı Tamar'a tecavüz etmekle suçlandı, ancak beraat etti. Ülkeden birkaç kez kaçtı ve 1950-1990 yıllarını Filipinler'de geçirdi.

Teoriler ve potansiyel olarak ilişkili suçlar

Polis, Cleveland Torso Cinayetleri'nde kalıntılar aradı, 1936; bazı gazeteciler ve kolluk kuvvetleri, Cleveland suçları ile Short'un öldürülmesi arasında bir bağlantı kurduklarını söylediler.

Birkaç suç yazarı ve Cleveland dedektifi Peter Merylo, 1934-1938 yılları arasında Cleveland, Ohio'da işlenen Kısa Cinayet ve Cleveland Torso Cinayetleri arasında bir bağlantı olduğundan şüpheleniyorlardı. Soruşturmalarının bir parçası olarak Short öldürülmeden önce ve sonra işlenen diğer cinayetlerle ilgili olarak, orijinal LAPD araştırmacıları 1947'de Gövde Cinayetlerini inceledi ancak daha sonra iki dava arasındaki herhangi bir ilişkiyi bulamadılar. 1980'de eski bir Torso Cinayeti zanlısı Jack Anderson Wilson'ı (aka Arnold Smith), Detective St.John tarafından Short'un cinayeti ile ilgili olarak araştırıldı.

Ayrıca bakınız

Los Angeles'ta suç
Ernest E. Debs
Faili meçhul ölümlerin listesi
Agness Underwood

Notlar

^ Crime historian Dirk Gibson cited Short's murder as one of the first majorly-publicized murders to "grip" the nation's attention after World War II, while in her work American Murder, likens the case to the majorly-publicized in the mid-1990s.
^ Various sources list Short's official birth name simply as "Elizabeth Short," including copies of her registered birth certificate, showing that no middle name was given at birth.
^ The reduction of the legal , when a person is no longer a juvenile, from the longstanding standard of 21 to the current 18 did not occur in the United States until the 1970s.
^ Gini Graham Scott states in American Crime that Short was sighted at the Biltmore on January 9, though a Los Angeles Times article published in 1997 calls into question the validity of this, noting that mention of the Biltmore sighting "cannot be found in heated news accounts of the day, which reported on every conceivable contact anyone had with Short in the so-called 'missing week' before her death".
^ Short's autopsy notes her bottom teeth were in a significant state of decay. In Severed, John Gilmore writes that Short allegedly plugged her cavities with wax, and this supposed fact was reprinted (albeit with pointed skepticism) in a 1997 Los Angeles Times article.
^ The Cleveland Torso Murders, which occurred between 1934 and 1938 in Cleveland, Ohio, were investigated by Eliot Ness. Some biographers, such as Oscar Fraley, claim Ness knew the identity of the Cleveland killer, who was also responsible for Short's killing in Los Angeles.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Scott 2017.
^ Gibson 2004, s. 191.
^ Scott 2007, s. 106.
^ . Blackdahlia.info. 12 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2010. Copy of Short's registered birth certificate showing that no middle name was included
^ Harnisch, Larry. "Common Myths About the Black Dahlia and Their Origins". 30 Aralık 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.
^ Harnisch, Larry (15 Eylül 2006). "Haunting images and details of death". Los Angeles Times. 17 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Gilmore 2006.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Haugen 2010.
^ . Maine Today. 14 Şubat 2014. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2016.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Katz 2010.
^ Greenblatt, Alan (30 Eylül 2009). . . 26 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017. Arbitrary as such reasoning may sound to modern Americans, 21 stuck as a threshold age through the 19th century and into the 20th.
^ Haugen 2010, s. 29.
^ ^a ^b ^c ^d Knowlton & Newton 1995.
^ Scott 2017, s. 221.
^ ^a ^b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; harnisch isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
^ ^a ^b ^c "The Black Dahlia: Los Angeles' most famous unsolved murder". BBC. 8 Ocak 2017. 12 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Eylül 2017.
^ . TruTV. 1 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2010.
^ ^a ^b ^c ^d Scott 2007.
^ McLellan (9 Ocak 2003). "Obituaries: Ralph Asdel, 82; Detective in the Black Dahlia Case". Los Angeles Times. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Şubat 2010.
^ . The Black Dahlia. 1 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2013.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Newton 2009.
^ Hodel 2003.
^ Nelson & Bayliss 2006.
^ Nelson, Mark (5 Aralık 2008). (PDF). Exquisitecorpsebook.com. 16 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017.
^ U.S. Federal Bureau of Investigation 2008.
^ Harnisch, Larry (1 Kasım 1999). "A Crossroads of Murder and Myth in Hollywood". Los Angeles Times. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017.
^ "'Suicide' Revives 'Dahlia' Inquiry". The Los Angeles Times. 15 Mart 1947.
^ "suicide". The Los Angeles Times. Los Angeles, California. 15 Mart 1947. s. 4. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ekim 2019 – newspapers.com vasıtasıyla.
^ "Has the Black Dahlia Murder Finally been Solved?". Rolling Stone. 26 Ocak 2018. 30 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ocak 2018.
^ Bray, Christopher (3 Haziran 2006). "'Hell, someone's cut this girl in half!'". The Telegraph. 13 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.
^ "False Confessions and Tips Still Flow in Simpson Case". Los Angeles Times. 25 Mart 1996. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.
^ McLellan, Dennis (9 Ocak 2003). "Ralph Asdel, 82; Detective in the Black Dahlia Case". Los Angeles Times. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Eylül 2017.
^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; um isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
^ . Crime Library. 24 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014.
^ Nickel 2001.

Daha fazla Bilgi

<div style="-moz-column-count:}}

Daniel, Jacque (2004). The Curse of the Black Dahlia. Los Angeles: Digital Data Werks. ISBN .
Fowler, Will (1991). Reporters: Memoirs of a Young Newspaperman. Minneapolis: Roundtable Publishing. ISBN .
Pacios, Mary (1999). Childhood Shadows: The Hidden Story of the Black Dahlia Murder. Bloomington, IN: Authorhouse. ISBN .
Richardson, James (1954). For the Life of Me: Memoirs of a City Editor. New York: G.P. Putnam's Sons. ^[]
Smith, Jack (1981). Jack Smith's L.A. New York: Pinnacle Books. ISBN .
Underwood, Agness (1949). Newspaperwoman. New York: Harper and Brothers. ^[]
Wagner, Rob Leicester (2000). Red Ink, White Lies: The Rise and Fall of Los Angeles Newspapers, 1920–1962. Upland, CA: Dragonflyer Press. ISBN .
(1958). The Badge: The Inside Story of One of America's Great Police Departments. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall. ISBN .
Wolfe, Donald H. (2005). The Black Dahlia Files: The Mob, the Mogul, and the Murder That Transfixed Los Angeles. New York: ReganBooks. ISBN . ; -webkit-column-count:}}
Daniel, Jacque (2004). The Curse of the Black Dahlia. Los Angeles: Digital Data Werks. ISBN .
Fowler, Will (1991). Reporters: Memoirs of a Young Newspaperman. Minneapolis: Roundtable Publishing. ISBN .
Pacios, Mary (1999). Childhood Shadows: The Hidden Story of the Black Dahlia Murder. Bloomington, IN: Authorhouse. ISBN .
Richardson, James (1954). For the Life of Me: Memoirs of a City Editor. New York: G.P. Putnam's Sons. ^[]
Smith, Jack (1981). Jack Smith's L.A. New York: Pinnacle Books. ISBN .
Underwood, Agness (1949). Newspaperwoman. New York: Harper and Brothers. ^[]
Wagner, Rob Leicester (2000). Red Ink, White Lies: The Rise and Fall of Los Angeles Newspapers, 1920–1962. Upland, CA: Dragonflyer Press. ISBN .
(1958). The Badge: The Inside Story of One of America's Great Police Departments. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall. ISBN .
Wolfe, Donald H. (2005). The Black Dahlia Files: The Mob, the Mogul, and the Murder That Transfixed Los Angeles. New York: ReganBooks. ISBN . ; column-count:}}
Daniel, Jacque (2004). The Curse of the Black Dahlia. Los Angeles: Digital Data Werks. ISBN .
Fowler, Will (1991). Reporters: Memoirs of a Young Newspaperman. Minneapolis: Roundtable Publishing. ISBN .
Pacios, Mary (1999). Childhood Shadows: The Hidden Story of the Black Dahlia Murder. Bloomington, IN: Authorhouse. ISBN .
Richardson, James (1954). For the Life of Me: Memoirs of a City Editor. New York: G.P. Putnam's Sons. ^[]
Smith, Jack (1981). Jack Smith's L.A. New York: Pinnacle Books. ISBN .
Underwood, Agness (1949). Newspaperwoman. New York: Harper and Brothers. ^[]
Wagner, Rob Leicester (2000). Red Ink, White Lies: The Rise and Fall of Los Angeles Newspapers, 1920–1962. Upland, CA: Dragonflyer Press. ISBN .
(1958). The Badge: The Inside Story of One of America's Great Police Departments. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall. ISBN .
Wolfe, Donald H. (2005). The Black Dahlia Files: The Mob, the Mogul, and the Murder That Transfixed Los Angeles. New York: ReganBooks. ISBN . ;">}}
Daniel, Jacque (2004). The Curse of the Black Dahlia. Los Angeles: Digital Data Werks. ISBN .
Fowler, Will (1991). Reporters: Memoirs of a Young Newspaperman. Minneapolis: Roundtable Publishing. ISBN .
Pacios, Mary (1999). Childhood Shadows: The Hidden Story of the Black Dahlia Murder. Bloomington, IN: Authorhouse. ISBN .
Richardson, James (1954). For the Life of Me: Memoirs of a City Editor. New York: G.P. Putnam's Sons. ^[]
Smith, Jack (1981). Jack Smith's L.A. New York: Pinnacle Books. ISBN .
Underwood, Agness (1949). Newspaperwoman. New York: Harper and Brothers. ^[]
Wagner, Rob Leicester (2000). Red Ink, White Lies: The Rise and Fall of Los Angeles Newspapers, 1920–1962. Upland, CA: Dragonflyer Press. ISBN .
(1958). The Badge: The Inside Story of One of America's Great Police Departments. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall. ISBN .
Wolfe, Donald H. (2005). The Black Dahlia Files: The Mob, the Mogul, and the Murder That Transfixed Los Angeles. New York: ReganBooks. ISBN .

Dış bağlantılar

Kara Yıldız Çiçeği 26 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde . - FBI
Federal Soruşturma Bürosu'nun Bilgi Özgürlüğü Yasası sitesinden Black Dahlia dava dosyaları 4 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Somebody Know bölümü, dava hakkında 1950 radyo programı
IMDb'de Black Dahlia

[4] Crime historian Dirk Gibson cited Short's murder as one of the first majorly-publicized murders to "grip" the nation's attention after World War II, while in her work American Murder, likens the case to the majorly-publicized in the mid-1990s.

[8] Various sources list Short's official birth name simply as "Elizabeth Short," including copies of her registered birth certificate, showing that no middle name was given at birth.

[15] The reduction of the legal , when a person is no longer a juvenile, from the longstanding standard of 21 to the current 18 did not occur in the United States until the 1970s.

[19] Gini Graham Scott states in American Crime that Short was sighted at the Biltmore on January 9, though a Los Angeles Times article published in 1997 calls into question the validity of this, noting that mention of the Biltmore sighting "cannot be found in heated news accounts of the day, which reported on every conceivable contact anyone had with Short in the so-called 'missing week' before her death".

[29] Short's autopsy notes her bottom teeth were in a significant state of decay. In Severed, John Gilmore writes that Short allegedly plugged her cavities with wax, and this supposed fact was reprinted (albeit with pointed skepticism) in a 1997 Los Angeles Times article.

[39] The Cleveland Torso Murders, which occurred between 1934 and 1938 in Cleveland, Ohio, were investigated by Eliot Ness. Some biographers, such as Oscar Fraley, claim Ness knew the identity of the Cleveland killer, who was also responsible for Short's killing in Los Angeles.

[FOOTNOTEScott2017-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Scott 2017.

[FOOTNOTEGibson2004191-2] Gibson 2004, s. 191.

[FOOTNOTEScott2007106-3] Scott 2007, s. 106.

[5] . Blackdahlia.info. 12 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2010. Copy of Short's registered birth certificate showing that no middle name was included

[myths-6] Harnisch, Larry. "Common Myths About the Black Dahlia and Their Origins". 30 Aralık 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.

[7] Harnisch, Larry (15 Eylül 2006). "Haunting images and details of death". Los Angeles Times. 17 Mart 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.

[FOOTNOTEGilmore2006-9] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Gilmore 2006.

[FOOTNOTEHaugen2010-10] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Haugen 2010.

[maine-11] . Maine Today. 14 Şubat 2014. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2016.

[FOOTNOTEKatz2010-12] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Katz 2010.

[13] Greenblatt, Alan (30 Eylül 2009). . . 26 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017. Arbitrary as such reasoning may sound to modern Americans, 21 stuck as a threshold age through the 19th century and into the 20th.

[FOOTNOTEHaugen201029-14] Haugen 2010, s. 29.

[FOOTNOTEKnowltonNewton1995-16] Knowlton & Newton 1995.

[FOOTNOTEScott2017221-17] Scott 2017, s. 221.

[harnisch-18] Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; harnisch isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )

[bbc17-20] "The Black Dahlia: Los Angeles' most famous unsolved murder". BBC. 8 Ocak 2017. 12 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 11 Eylül 2017.

[21] . TruTV. 1 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2010.

[FOOTNOTEScott2007-22] Scott 2007.

[23] McLellan (9 Ocak 2003). "Obituaries: Ralph Asdel, 82; Detective in the Black Dahlia Case". Los Angeles Times. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 25 Şubat 2010.

[Scheeres-24] . The Black Dahlia. 1 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2013.

[FOOTNOTENewton2009-25] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Newton 2009.

[FOOTNOTEHodel2003-26] Hodel 2003.

[FOOTNOTENelsonBayliss2006-27] Nelson & Bayliss 2006.

[28] Nelson, Mark (5 Aralık 2008). (PDF). Exquisitecorpsebook.com. 16 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017.

[FOOTNOTEU.S._Federal_Bureau_of_Investigation2008-30] U.S. Federal Bureau of Investigation 2008.

[31] Harnisch, Larry (1 Kasım 1999). "A Crossroads of Murder and Myth in Hollywood". Los Angeles Times. Erişim tarihi: 12 Eylül 2017.

[32] "'Suicide' Revives 'Dahlia' Inquiry". The Los Angeles Times. 15 Mart 1947.

[33] "suicide". The Los Angeles Times. Los Angeles, California. 15 Mart 1947. s. 4. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 5 Ekim 2019 – newspapers.com vasıtasıyla.

[Rolling-34] "Has the Black Dahlia Murder Finally been Solved?". Rolling Stone. 26 Ocak 2018. 30 Haziran 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ocak 2018.

[bray-35] Bray, Christopher (3 Haziran 2006). "'Hell, someone's cut this girl in half!'". The Telegraph. 13 Eylül 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.

[36] "False Confessions and Tips Still Flow in Simpson Case". Los Angeles Times. 25 Mart 1996. 3 Şubat 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 9 Eylül 2017.

[asdel-37] McLellan, Dennis (9 Ocak 2003). "Ralph Asdel, 82; Detective in the Black Dahlia Case". Los Angeles Times. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Eylül 2017.

[um-38] Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; um isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )

[40] . Crime Library. 24 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014.

[FOOTNOTENickel2001-41] Nickel 2001.