Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Sağ popülizm, sağ siyaseti popülist retorik ve temalarla birleştiren bir siyasi ideolojidir. Popülizm, politikacıların elitlerden ziyade sıradan insanlara hitap etmesi gerektiği fikridir. Sağ kanat popülistler genellikle düzene karşı konuşurlar ve halktan destek almak için elitizm karşıtı duyguları kullanırlar. Genellikle ülkelerinin kültürünü, kimliğini ve ekonomisini yabancılardan gelen tehditlere karşı savunurlar. Bu ideoloji sağcı siyaset, sosyal muhafazakârlık, ekonomik milliyetçilik ve mali muhafazakârlık ile ilişkilidir.
Avrupa'da sağ popülistler genellikle göç karşıtlığı ve Avrupa şüpheciliği ile ilişkilendirilir. Refah devletinin yalnızca buna layık gördükleri kişiler için genişletilmesini destekleyebilirler. Sağ popülist partiler 1990'lardan bu yana çeşitli demokrasilerin yasama organlarında yer almaya başlamıştır.
Sağ popülizm son yıllarda, özellikle Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde, artan göç karşıtlığı, yükselen Avrupa şüpheciliği ve ekonomi politikalarından duyulan hoşnutsuzluk nedeniyle popülerlik kazanmıştır. 2016 Amerika Birleşik Devletleri başkanlık seçimlerinde sağ popülist temaları içeren bir program yürüten Donald Trump seçilmiştir.
Tanım
Sağ popülizm, neo-milliyetçilik, ekonomik milliyetçilik ve sosyal muhafazakârlığı merkeze alan bir siyasi ideolojidir. Çekirdek kavram ulus olmak üzere hem maksimum hem de minimum terimlerle tanımlanabilir. Sağ popülizm, devletlerde yalnızca yerli grup üyelerinin yaşaması gerektiğini savunan yabancı düşmanı ve nativist tutumlarla belirginleşir. Yerlicilik ırkçılık içerebilse de, ırkçı olmayan ve kültür veya dine dayalı da olabilir. Sağ kanat popülizm, popülizm, otoriterlik ve yerlicilik arasındaki "mantık evliliğinden" kaynaklanan yabancı düşmanı bir doğaya sahiptir. Popülizm, faşizm gibi, muhalefet için meşru bir siyasi yer tanımaz ve her ikisi de otoriter ve dışlayıcı siyasete dönüşebilir. Ancak akademisyenler faşizm ile modern ulusal-popülizm arasında güçlü bir ayrım olduğunu belirtmektedir. Sağ popülist partileri kategorize etmek için "radikal sağ", "yeni milliyetçilik" ve "ulusal popülist" gibi çeşitli etiketler tutarsız bir şekilde kullanılmaktadır.
Motivasyonlar ve yöntemler
Roger Eatwell ve Matthew Goodwin'e göre, "milli popülistler ulusa ait kültürü ve çıkarları önceliklendirir ve uzak ve sıklıkla yozlaşmış elitler tarafından ihmal edildiklerini, hatta küçümsendiklerini hisseden insanlara ses vermeyi vaat eder." Onlara göre, bu, "ana akım siyasete ve liberal değerlere karşı büyüyen bir isyandır. Genel olarak bu meydan okuma anti-demokratik değildir. Tam aksine, milli popülistler Batı'da gelişen liberal demokrasinin belirli yönlerine karşıdır. [...] Onların "doğrudan" demokrasi anlayışı, faşizmin yenilgisini takiben Batı'da yaygınlaşan "liberal" demokrasiden farklıdır ve zamanla daha elitist bir karakter kazanmıştır." Ayrıca, milli popülistler "ulus devletin erozyonu", "aşırı etnik değişim" ve "hızla yüksek oranda göçmen alabilme kapasitesi", Batı'nın mevcut ekonomik düzenindeki "yüksek eşitsiz toplumları" sorgularlar. "Kozmopolit ve küreselleşme ajandalarına" şüpheyle yaklaşırlar.Popülist partiler, yerel hükûmetlerindeki krizleri anti-küreselci tepkileri güçlendirmek için kullanır; bunlar arasında ticarete karşı çekingenlik ve göçmen karşıtı politikalar yer alır. Bu ideolojilere olan destek genellikle mesleki hareketliliği düşük olan insanlardan gelir. Bu durum, onların göçmen karşıtı ve küreselleşmeye karşı bir zihniyet geliştirme olasılığını artırır ve bu da popülist partinin idealleriyle uyumlu hale gelir.
Jean-Yves Camus ve Nicolas Lebourg, "ulusal popülizm"i solun sosyo-ekonomik değerleriyle sağın siyasi değerlerini birleştirmeye ve geleneksel siyasi ayrımları ve kurumları geçecek bir referandum cumhuriyetine olan destekle birlikte, "halk"ın (demos), etnik (etnos) ve sosyal (çalışan sınıf) yorumlarının birliğini hedefleyen bir yaklaşım olarak görüyorlar. Ulusal popülistler, "ortalama vatandaşı" ve "sağduyu"yu "kaçınılmaz olarak yozlaşmış elitlerin ihanetine karşı" savunmak iddiasındadır. Fransız Milliyetçi Cephe ideologu François Duprat'ın 1970'lerde ifade ettiği gibi, o dönemin Latin Amerika sağının etkisiyle, sağ popülizm bir "ulusal, sosyal ve halk" ideolojisi oluşturmayı hedeflemektedir. Sol ve sağ partiler popülizmi paylaşsalar da, temelleri farklıdır; çünkü sağ popülistler toplumu bir çürüme halinde görürler ve "yalnızca sağlıklı halk kitleleri, farklı sosyal sınıflardan bir ulusal sınıf oluşturarak ve yozlaşmış elitleri bir kenara atarak ulusu özgürleştirebilir" düşüncesine sahiptirler.
Yöntem olarak, sağ popülistler, solun çoğulcu bir toplumda azınlık etnik kültürlerini koruma amacıyla benimsediği çokkültürlülük ve etnopluralizm gibi kavramları benimseyerek ve bu kavramların hiyerarşik olmayan özünü atarak, sosyolog Jens Rydgren'in deyimiyle "ırkçı olarak damgalanmadan ırkçı ve yabancı düşmanı halk görüşlerini harekete geçirebilirler". Sosyolog Hande Eslen-Ziya, sağ popülist hareketlerin "troll bilimi"ne dayandığını, yani "halkçı söyleme şekil verilen (bozulmuş) bilimsel argümanları" kullandığını ve alternatif bir anlatı oluşturduğunu savunmaktadır. Retorik yöntemlerin yanı sıra, sağ popülist hareketler aynı zamanda web siteleri ve bültenler, sosyal medya grupları ve sayfaları, Youtube kanalları ve mesajlaşma sohbet grupları gibi dijital medya araçlarını kullanarak da gelişmiştir.
Kültürel sonuçları
Çok sayıda ulusal sağ popülist hareketin merkezinde göçmenlik olsa da, bu tema genellikle din, cinsiyet rolleri ve cinsellik gibi kültürel konular etrafında kristalleşir, bunun örneği uluslararası anti-cinsiyet kuramı hareketleridir. Bir akademik çalışmalar da popülist hareketlerin komplo teorileri, söylentiler ve yanlış bilgilere başvurduğunu veya bunlar etrafında şekillendiğini bulmuştur. Bazı akademisyenler, sağ popülizmin komplo, söylenti ve yanlış bilgiyle ilişkisinin, içerik üretimi ve yayılımının geniş erişilebilirliği sayesinde dijital çağda daha yaygın olabileceğini savunmaktadır. Bu medya ve iletişim gelişmeleri, göç ve kültürel siyasetteki belirli tarihsel değişimler bağlamında sağ popülizmin post-gerçek siyasetle ilişkilendirilmesine yol açmıştır. Amerikalı işadamı ve medya kişiliği Donald Trump, sağ popülist temaları içeren bir platform üzerinden yürüterek 2016 Amerika Birleşik Devletleri başkanlık seçimlerini kazandı.
Tarihçe
Avrupa
Avrupa'da sağ popülizm, 1870-1900 dönemine, Fransız-Prusya Savaşı'nın ardından, Almanya ve Fransa'da iki farklı eğilimin ortaya çıkmasıyla izlenebilir: Völkisch hareketi ve Boulangism. Völkischler, Alman toplumunda romantik milliyetçi, ırkçı ve 1900'lerden itibaren antisemitik bir eğilimi temsil etti; kırsal bölgelerde hala bulunduğuna inandıkları biyo-mistik bir "özgün ulus" idealize ediyorlardı ve "doğal elitlerine tabi olan bir tür ilkel demokrasi" formunu savunuyorlardı. Fransa'da, Boulanger, Déroulède ve Barrès önderliğindeki anti-parlamenter Ligue des Patriotes, "plebisiter cumhuriyet" çağrısında bulundu. Bu çağrıda, cumhurbaşkanının evrensel oy hakkıyla seçilmesi ve halk iradesinin seçilmiş temsilciler aracılığıyla değil ("yozlaşmış elitler"), "yasama plebisitleri" olarak adlandırılan referandumlar aracılığıyla ifade edilmesi öngörülüyordu. Dreyfus davasının ardından (1894) antisemitizme dönüştü.
Modern sağ popülizm, Pierro Ignazi'nin "post-sanayi partileri" olarak adlandırdığı, 1970'lerde ortaya çıktı. Bu dinamik, seçmenlerin refah devleti ve vergi sistemine karşı reddedişleriyle, her ikisinin de "el konulan" olarak kabul edildiği bir atmosferde sürdürüldü. Ayrıca, Avrupa dışından gelen göç karşısında artan yabancı düşmanlığı ve nihayetinde II. Dünya Savaşı sonrası dönemden beri hüküm süren refahın sona ermesi, 1973 petrol krizi ile simgelenen bir dönemi kapsıyordu. Sonuç olarak, 1970'lerin başında iki öncü parti ortaya çıktı: Danimarka Halk Partisi'nin atası olan İlerleme Partisi ve Norveç'teki Anders Lange Partisi.
11 Eylül saldırılarından sonra yeni bir dalga sağ popülizm ortaya çıktı. "Neo-popülistler", milliyetçi ve İslamofobik politikacılar olup, "azınlıkların özgürlüklerinin (eşcinseller, Yahudiler, kadınlar) Arap-Müslüman kitlelere karşı şampiyonları olmayı" hedefler. Bu eğilim öncelikle Hollandalı Pim Fortuyn Listesi tarafından temsil edildi ve daha sonra Geert Wilders'ın
Özgürlük Partisi ve Marine Le Pen'in Milli Cephe partisi tarafından takip edildi. Jean-Yves Camus ve Nicolas Lebourg'a göre, bu partiler gerçek anlamda sol ve sağın bir sentezi değildir, çünkü ideolojileri ve seçmen tabanları sınıf aşırıcıdır. Ayrıca, neo-popülist partiler refah devletinin eleştirisinden çok kültürel çeşitliliğin eleştirisine geçtiler ve öncelikli talepleri göçün azaltılması olmuştur.
Matthew Goodwin, Avrupa'daki sağ popülist partilerin büyümesinin bazen kuruldukları ülke veya bölgeye ve bu ülkelerdeki tartışmalara bağlı olduğunu savunmuştur. İkinci Dünya Savaşı'na ilişkin siyasi tarihleri, daha önce diktatörlükler tarafından yönetilmeleri, tarafsızlık politikaları veya diğer ülkelere göre daha iyi ekonomik istikrarı olan İspanya, Almanya, İtalya ve İsveç gibi bazı Avrupa ülkelerinde çoğu seçmen başlangıçta milliyetçi güçlere karşı bir tiksinme yaşadığını belirtmektedir. Ancak, yirminci yüzyılın başından bu yana kurulan veya önceden radikal ideolojilerinden uzaklaşan populist partiler, geçmişte faşist ve antisemitik inançlarla ilişkilendirilen bir stigmaya sahip olmadıkları ve bu ülkelerin son yıllarda Batı dışı göçün hızla arttığına tanık olmaları nedeniyle seçimlerde iyi performans göstermişlerdir. Goodwin, bu ülkelerdeki populist partilerin, göç, İslam, suç, terörizm ve toplumsal dışlanma konularında yapılan tartışmalara dayanarak mobilize olduğunu ve politika yapma sürecindeki dışlama yanlılığının, seçmenlerin göçle ilgili endişelerini görmezden gelme veya reddetme eğiliminde olduğunu yazmaktadır. Goodwin ayrıca siyasi yorumcuların popülist hareketlere olan seçmen desteğini sadece ekonomik iklimlerle ilişkilendirdiğini ve sağ popülistlerin ana akım partileri benzer politikalar benimsemeye zorlayarak ideolojik zaferler kazandığını düşünmektedir.
Partiler
- Kuzey Ligi (İtalya)
- Özgürlük Partisi (Hollanda)
- Birleşik Krallık Bağımsızlık Partisi (Birleşik Krallık)
- Bağımsız Yunanlar (Yunanistan)
- Fidesz - Macar Yurttaş Birliği (Macaristan)
- Almanya için Alternatif (Almanya)
- Avusturya Özgürlük Partisi (Avusturya)
- Ulusal Cephe (Fransa)
- Adalet ve Kalkınma Partisi (Türkiye)
- Milliyetçi Hareket Partisi (Türkiye)
- Yeniden Refah Partisi (Türkiye)
- Hür Dava Partisi (Türkiye)
- Büyük Birlik Partisi (Türkiye)
- Zafer Partisi (Türkiye)
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Berman, Sheri (11 Mayıs 2021). "The Causes of Populism in the West". Annual Review of Political Science. 24 (1): 71-88. doi:10.1146/annurev-polisci-041719-102503
![image]()
. - ^ Camus, Jean-Yves; Lebourg, Nicolas (20 Mart 2017). Far-Right Politics in Europe. Harvard University Press. ss. 12-13. ISBN .
- ^ Eatwell, Roger; Goodwin, Matthew (25 Ekim 2018). National Populism: The Revolt Against Liberal Democracy (İngilizce). Penguin UK. ss. 1-2. ISBN .
- ^ Japan's rising right-wing nationalism 6 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde . Vox (26 May, 2017).
- ^ Zembylas, Michalinos. Affect and the Rise of Right-Wing Populism.
- ^ Mudde, Cas (2007). Populist Radical Right Parties in Europe (İngilizce). Cambridge University Press. ss. 15-31. ISBN .
- ^ Mudde, Cas; Kaltwasser, Cristóbal Rovira (2017). Populism: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press. ss. 34-35. ISBN .
- ^ Eatwell, Roger (2017) "Populism and Fascism" in Kaltwasser, Cristóbal Rovira;Taggart, Paul; Espejo, Paulina Ochoa; and Ostiguy, Pierre eds. The Oxford Handbook of Populism
- ^ . www.vice.com (İngilizce). 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2023.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;:22isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Bisbee, James; Mosley, Layna; Pepinsky, Thomas B.; Rosendorff, B. Peter (2 Temmuz 2020). "Decompensating domestically: the political economy of anti-globalism". Journal of European Public Policy. 27 (7): 1090-1102. doi:10.1080/13501763.2019.1678662.
- ^ Camus, Jean-Yves; Lebourg, Nicolas (20 Mart 2017). Far-Right Politics in Europe (İngilizce). Harvard University Press. ss. 12-14. ISBN .
- ^ Camus, Jean-Yves; Lebourg, Nicolas (20 Mart 2017). Far-Right Politics in Europe (İngilizce). Harvard University Press. ss. 178-179. ISBN .
- ^ (2005) "Is Extreme Right-Wing Populism Contagious? Explaining the Emergence of a New Party Family" n.44, pp.413-37
- ^ (2020). "Right-wing populism in New Turkey: Leading to all new grounds for troll science in gender theory". . 76 (3). doi:10.4102/hts.v76i3.6005
![image]()
. - ^ . Libération (Fransızca). 15 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023.
- ^ Boulianne, Shelley; Koc-Michalska, Karolina; Bimber, Bruce (April 2020). "Right-wing populism, social media and echo chambers in Western democracies". New Media & Society (İngilizce). 22 (4): 683-699. doi:10.1177/1461444819893983. ISSN 1461-4448. 18 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ a b c Harsin, Jayson (1 Mart 2018). "Post-Truth Populism: The French Anti-Gender Theory Movement and Cross-Cultural Similarities". Communication, Culture and Critique (İngilizce). 11 (1): 35-52. doi:10.1093/ccc/tcx017. ISSN 1753-9129. 23 Kasım 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ Kuhar, Roman; Paternotte, David (7 Ağustos 2017). Anti-Gender Campaigns in Europe: Mobilizing against Equality (İngilizce). Rowman & Littlefield. ISBN . 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ Kay, Jack; Ziegelmueller, George W.; Minch, Kevin M. (February 1998). "From Coughlin to contemporary talk radio: Fallacies & propaganda in American populist radio". Journal of Radio Studies (İngilizce). 5 (1): 9-21. doi:10.1080/19376529809384526. ISSN 1095-5046. 18 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ Mammone, Andrea; Godin, Emmanuel; Jenkins, Brian (7 Mayıs 2013). Varieties of Right-Wing Extremism in Europe (İngilizce). Routledge. ISBN . 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ Jamin, Jérôme (2009). L'imaginaire du complot: discours d'extrême droite en France et aux Etats-Unis (Fransızca). Amsterdam University Press. ISBN . 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ Harsin, Jayson. "The Rumour Bomb: Theorising the Convergence of New and Old Trends in Mediated US Politics". Southern Review. 39 (1): 84-110. 20 Aralık 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ "Trump's 6 populist positions". POLITICO. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Mart 2017.
- ^ a b Camus, Jean-Yves; Lebourg, Nicolas (20 Mart 2017). Far-Right Politics in Europe (İngilizce). Harvard University Press. ss. 12-14, 16-17. ISBN .
- ^ (24 Ağustos 2009). . Fragments sur les Temps Présents (Fransızca). 13 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019.
- ^ Drake, D. (5 Nisan 2005). French Intellectuals and Politics from the Dreyfus Affair to the Occupation (İngilizce). Springer. s. 32. ISBN .
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;:03isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Ignazi 2002, s. 26.
- ^ Camus, Jean-Yves; Lebourg, Nicolas (20 Mart 2017). Far-Right Politics in Europe (İngilizce). Harvard University Press. ss. 48-49, 178-179, 198. ISBN .
- ^ Wodak, Ruth. Right-Wing Populism in Europe: Politics and Discourse.
- ^ Betz, Hans-Georg (1994). Radical Right-Wing Populism in Western Europe.
- ^ Goodwin, Matthew (14 Haziran 2019). "Europe's Populists Are Here to Stay - WSJ". Wall Street Journal. 6 Nisan 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Haziran 2023.
- ^ . 8 Şubat 2020. 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Sag populizm sag siyaseti populist retorik ve temalarla birlestiren bir siyasi ideolojidir Populizm politikacilarin elitlerden ziyade siradan insanlara hitap etmesi gerektigi fikridir Sag kanat populistler genellikle duzene karsi konusurlar ve halktan destek almak icin elitizm karsiti duygulari kullanirlar Genellikle ulkelerinin kulturunu kimligini ve ekonomisini yabancilardan gelen tehditlere karsi savunurlar Bu ideoloji sagci siyaset sosyal muhafazakarlik ekonomik milliyetcilik ve mali muhafazakarlik ile iliskilidir Amerika Birlesik Devletleri Eski Baskani Donald Trump ile Brezilya Eski Devlet Baskani Jair Bolsonaro sag populizmin figurleri Avrupa da sag populistler genellikle goc karsitligi ve Avrupa supheciligi ile iliskilendirilir Refah devletinin yalnizca buna layik gordukleri kisiler icin genisletilmesini destekleyebilirler Sag populist partiler 1990 lardan bu yana cesitli demokrasilerin yasama organlarinda yer almaya baslamistir Sag populizm son yillarda ozellikle Avrupa ve Amerika Birlesik Devletleri nde artan goc karsitligi yukselen Avrupa supheciligi ve ekonomi politikalarindan duyulan hosnutsuzluk nedeniyle populerlik kazanmistir 2016 Amerika Birlesik Devletleri baskanlik secimlerinde sag populist temalari iceren bir program yuruten Donald Trump secilmistir TanimSag populizm neo milliyetcilik ekonomik milliyetcilik ve sosyal muhafazakarligi merkeze alan bir siyasi ideolojidir Cekirdek kavram ulus olmak uzere hem maksimum hem de minimum terimlerle tanimlanabilir Sag populizm devletlerde yalnizca yerli grup uyelerinin yasamasi gerektigini savunan yabanci dusmani ve nativist tutumlarla belirginlesir Yerlicilik irkcilik icerebilse de irkci olmayan ve kultur veya dine dayali da olabilir Sag kanat populizm populizm otoriterlik ve yerlicilik arasindaki mantik evliliginden kaynaklanan yabanci dusmani bir dogaya sahiptir Populizm fasizm gibi muhalefet icin mesru bir siyasi yer tanimaz ve her ikisi de otoriter ve dislayici siyasete donusebilir Ancak akademisyenler fasizm ile modern ulusal populizm arasinda guclu bir ayrim oldugunu belirtmektedir Sag populist partileri kategorize etmek icin radikal sag yeni milliyetcilik ve ulusal populist gibi cesitli etiketler tutarsiz bir sekilde kullanilmaktadir Motivasyonlar ve yontemlerRoger Eatwell ve Matthew Goodwin e gore milli populistler ulusa ait kulturu ve cikarlari onceliklendirir ve uzak ve siklikla yozlasmis elitler tarafindan ihmal edildiklerini hatta kucumsendiklerini hisseden insanlara ses vermeyi vaat eder Onlara gore bu ana akim siyasete ve liberal degerlere karsi buyuyen bir isyandir Genel olarak bu meydan okuma anti demokratik degildir Tam aksine milli populistler Bati da gelisen liberal demokrasinin belirli yonlerine karsidir Onlarin dogrudan demokrasi anlayisi fasizmin yenilgisini takiben Bati da yayginlasan liberal demokrasiden farklidir ve zamanla daha elitist bir karakter kazanmistir Ayrica milli populistler ulus devletin erozyonu asiri etnik degisim ve hizla yuksek oranda gocmen alabilme kapasitesi Bati nin mevcut ekonomik duzenindeki yuksek esitsiz toplumlari sorgularlar Kozmopolit ve kuresellesme ajandalarina supheyle yaklasirlar Populist partiler yerel hukumetlerindeki krizleri anti kureselci tepkileri guclendirmek icin kullanir bunlar arasinda ticarete karsi cekingenlik ve gocmen karsiti politikalar yer alir Bu ideolojilere olan destek genellikle mesleki hareketliligi dusuk olan insanlardan gelir Bu durum onlarin gocmen karsiti ve kuresellesmeye karsi bir zihniyet gelistirme olasiligini artirir ve bu da populist partinin idealleriyle uyumlu hale gelir Jean Yves Camus ve Nicolas Lebourg ulusal populizm i solun sosyo ekonomik degerleriyle sagin siyasi degerlerini birlestirmeye ve geleneksel siyasi ayrimlari ve kurumlari gececek bir referandum cumhuriyetine olan destekle birlikte halk in demos etnik etnos ve sosyal calisan sinif yorumlarinin birligini hedefleyen bir yaklasim olarak goruyorlar Ulusal populistler ortalama vatandasi ve sagduyu yu kacinilmaz olarak yozlasmis elitlerin ihanetine karsi savunmak iddiasindadir Fransiz Milliyetci Cephe ideologu Francois Duprat in 1970 lerde ifade ettigi gibi o donemin Latin Amerika saginin etkisiyle sag populizm bir ulusal sosyal ve halk ideolojisi olusturmayi hedeflemektedir Sol ve sag partiler populizmi paylassalar da temelleri farklidir cunku sag populistler toplumu bir curume halinde gorurler ve yalnizca saglikli halk kitleleri farkli sosyal siniflardan bir ulusal sinif olusturarak ve yozlasmis elitleri bir kenara atarak ulusu ozgurlestirebilir dusuncesine sahiptirler Yontem olarak sag populistler solun cogulcu bir toplumda azinlik etnik kulturlerini koruma amaciyla benimsedigi cokkulturluluk ve etnopluralizm gibi kavramlari benimseyerek ve bu kavramlarin hiyerarsik olmayan ozunu atarak sosyolog Jens Rydgren in deyimiyle irkci olarak damgalanmadan irkci ve yabanci dusmani halk goruslerini harekete gecirebilirler Sosyolog Hande Eslen Ziya sag populist hareketlerin troll bilimi ne dayandigini yani halkci soyleme sekil verilen bozulmus bilimsel argumanlari kullandigini ve alternatif bir anlati olusturdugunu savunmaktadir Retorik yontemlerin yani sira sag populist hareketler ayni zamanda web siteleri ve bultenler sosyal medya gruplari ve sayfalari Youtube kanallari ve mesajlasma sohbet gruplari gibi dijital medya araclarini kullanarak da gelismistir Amerika Birlesik Devletleri Baskani Donald Trump ile Turkiye cumhurbaskani Recep Tayyip Erdogan sag populizmin figurleri Kulturel sonuclari Cok sayida ulusal sag populist hareketin merkezinde gocmenlik olsa da bu tema genellikle din cinsiyet rolleri ve cinsellik gibi kulturel konular etrafinda kristallesir bunun ornegi uluslararasi anti cinsiyet kurami hareketleridir Bir akademik calismalar da populist hareketlerin komplo teorileri soylentiler ve yanlis bilgilere basvurdugunu veya bunlar etrafinda sekillendigini bulmustur Bazi akademisyenler sag populizmin komplo soylenti ve yanlis bilgiyle iliskisinin icerik uretimi ve yayiliminin genis erisilebilirligi sayesinde dijital cagda daha yaygin olabilecegini savunmaktadir Bu medya ve iletisim gelismeleri goc ve kulturel siyasetteki belirli tarihsel degisimler baglaminda sag populizmin post gercek siyasetle iliskilendirilmesine yol acmistir Amerikali isadami ve medya kisiligi Donald Trump sag populist temalari iceren bir platform uzerinden yuruterek 2016 Amerika Birlesik Devletleri baskanlik secimlerini kazandi TarihceAvrupa Avrupa da sag populizm 1870 1900 donemine Fransiz Prusya Savasi nin ardindan Almanya ve Fransa da iki farkli egilimin ortaya cikmasiyla izlenebilir Volkisch hareketi ve Boulangism Volkischler Alman toplumunda romantik milliyetci irkci ve 1900 lerden itibaren antisemitik bir egilimi temsil etti kirsal bolgelerde hala bulunduguna inandiklari biyo mistik bir ozgun ulus idealize ediyorlardi ve dogal elitlerine tabi olan bir tur ilkel demokrasi formunu savunuyorlardi Fransa da Boulanger Deroulede ve Barres onderligindeki anti parlamenter Ligue des Patriotes plebisiter cumhuriyet cagrisinda bulundu Bu cagrida cumhurbaskaninin evrensel oy hakkiyla secilmesi ve halk iradesinin secilmis temsilciler araciligiyla degil yozlasmis elitler yasama plebisitleri olarak adlandirilan referandumlar araciligiyla ifade edilmesi ongoruluyordu Dreyfus davasinin ardindan 1894 antisemitizme donustu Modern sag populizm Pierro Ignazi nin post sanayi partileri olarak adlandirdigi 1970 lerde ortaya cikti Bu dinamik secmenlerin refah devleti ve vergi sistemine karsi reddedisleriyle her ikisinin de el konulan olarak kabul edildigi bir atmosferde surduruldu Ayrica Avrupa disindan gelen goc karsisinda artan yabanci dusmanligi ve nihayetinde II Dunya Savasi sonrasi donemden beri hukum suren refahin sona ermesi 1973 petrol krizi ile simgelenen bir donemi kapsiyordu Sonuc olarak 1970 lerin basinda iki oncu parti ortaya cikti Danimarka Halk Partisi nin atasi olan Ilerleme Partisi ve Norvec teki Anders Lange Partisi 11 Eylul saldirilarindan sonra yeni bir dalga sag populizm ortaya cikti Neo populistler milliyetci ve Islamofobik politikacilar olup azinliklarin ozgurluklerinin escinseller Yahudiler kadinlar Arap Musluman kitlelere karsi sampiyonlari olmayi hedefler Bu egilim oncelikle Hollandali Pim Fortuyn Listesi tarafindan temsil edildi ve daha sonra Geert Wilders in Ozgurluk Partisi lideri Geert Wilders Ozgurluk Partisi ve Marine Le Pen in Milli Cephe partisi tarafindan takip edildi Jean Yves Camus ve Nicolas Lebourg a gore bu partiler gercek anlamda sol ve sagin bir sentezi degildir cunku ideolojileri ve secmen tabanlari sinif asiricidir Ayrica neo populist partiler refah devletinin elestirisinden cok kulturel cesitliligin elestirisine gectiler ve oncelikli talepleri gocun azaltilmasi olmustur Matthew Goodwin Avrupa daki sag populist partilerin buyumesinin bazen kurulduklari ulke veya bolgeye ve bu ulkelerdeki tartismalara bagli oldugunu savunmustur Ikinci Dunya Savasi na iliskin siyasi tarihleri daha once diktatorlukler tarafindan yonetilmeleri tarafsizlik politikalari veya diger ulkelere gore daha iyi ekonomik istikrari olan Ispanya Almanya Italya ve Isvec gibi bazi Avrupa ulkelerinde cogu secmen baslangicta milliyetci guclere karsi bir tiksinme yasadigini belirtmektedir Ancak yirminci yuzyilin basindan bu yana kurulan veya onceden radikal ideolojilerinden uzaklasan populist partiler gecmiste fasist ve antisemitik inanclarla iliskilendirilen bir stigmaya sahip olmadiklari ve bu ulkelerin son yillarda Bati disi gocun hizla arttigina tanik olmalari nedeniyle secimlerde iyi performans gostermislerdir Goodwin bu ulkelerdeki populist partilerin goc Islam suc terorizm ve toplumsal dislanma konularinda yapilan tartismalara dayanarak mobilize oldugunu ve politika yapma surecindeki dislama yanliliginin secmenlerin gocle ilgili endiselerini gormezden gelme veya reddetme egiliminde oldugunu yazmaktadir Goodwin ayrica siyasi yorumcularin populist hareketlere olan secmen destegini sadece ekonomik iklimlerle iliskilendirdigini ve sag populistlerin ana akim partileri benzer politikalar benimsemeye zorlayarak ideolojik zaferler kazandigini dusunmektedir PartilerKuzey Ligi Italya Ozgurluk Partisi Hollanda Birlesik Krallik Bagimsizlik Partisi Birlesik Krallik Bagimsiz Yunanlar Yunanistan Fidesz Macar Yurttas Birligi Macaristan Almanya icin Alternatif Almanya Avusturya Ozgurluk Partisi Avusturya Ulusal Cephe Fransa Adalet ve Kalkinma Partisi Turkiye Milliyetci Hareket Partisi Turkiye Yeniden Refah Partisi Turkiye Hur Dava Partisi Turkiye Buyuk Birlik Partisi Turkiye Zafer Partisi Turkiye Ayrica bakinizSol populizm Argumentum ad populum Demagoji Elitizm Hakikat sonrasi siyaset Lumpen proletarya Oklokrasi Oportunizm Paternalizm Populares Pragmatizm Yeni Osmanlicilik Fasizm Ozalizm Milli Gorus UlkuculukKaynakca Berman Sheri 11 Mayis 2021 The Causes of Populism in the West Annual Review of Political Science 24 1 71 88 doi 10 1146 annurev polisci 041719 102503 Camus Jean Yves Lebourg Nicolas 20 Mart 2017 Far Right Politics in Europe Harvard University Press ss 12 13 ISBN 9780674971530 Eatwell Roger Goodwin Matthew 25 Ekim 2018 National Populism The Revolt Against Liberal Democracy Ingilizce Penguin UK ss 1 2 ISBN 9780241312018 Japan s rising right wing nationalism 6 Subat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde Vox 26 May 2017 Zembylas Michalinos Affect and the Rise of Right Wing Populism Mudde Cas 2007 Populist Radical Right Parties in Europe Ingilizce Cambridge University Press ss 15 31 ISBN 9780511341434 Mudde Cas Kaltwasser Cristobal Rovira 2017 Populism A Very Short Introduction Oxford Oxford University Press ss 34 35 ISBN 9780190234874 Eatwell Roger 2017 Populism and Fascism in Kaltwasser Cristobal Rovira Taggart Paul Espejo Paulina Ochoa and Ostiguy Pierre eds The Oxford Handbook of Populism www vice com Ingilizce 20 Kasim 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 15 Subat 2023 Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi 22 isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Bisbee James Mosley Layna Pepinsky Thomas B Rosendorff B Peter 2 Temmuz 2020 Decompensating domestically the political economy of anti globalism Journal of European Public Policy 27 7 1090 1102 doi 10 1080 13501763 2019 1678662 Camus Jean Yves Lebourg Nicolas 20 Mart 2017 Far Right Politics in Europe Ingilizce Harvard University Press ss 12 14 ISBN 9780674971530 Camus Jean Yves Lebourg Nicolas 20 Mart 2017 Far Right Politics in Europe Ingilizce Harvard University Press ss 178 179 ISBN 9780674971530 2005 Is Extreme Right Wing Populism Contagious Explaining the Emergence of a New Party Family n 44 pp 413 37 2020 Right wing populism in New Turkey Leading to all new grounds for troll science in gender theory 76 3 doi 10 4102 hts v76i3 6005 Liberation Fransizca 15 Subat 2022 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 18 Mayis 2023 Boulianne Shelley Koc Michalska Karolina Bimber Bruce April 2020 Right wing populism social media and echo chambers in Western democracies New Media amp Society Ingilizce 22 4 683 699 doi 10 1177 1461444819893983 ISSN 1461 4448 18 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 a b c Harsin Jayson 1 Mart 2018 Post Truth Populism The French Anti Gender Theory Movement and Cross Cultural Similarities Communication Culture and Critique Ingilizce 11 1 35 52 doi 10 1093 ccc tcx017 ISSN 1753 9129 23 Kasim 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Kuhar Roman Paternotte David 7 Agustos 2017 Anti Gender Campaigns in Europe Mobilizing against Equality Ingilizce Rowman amp Littlefield ISBN 978 1 78660 001 1 31 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Kay Jack Ziegelmueller George W Minch Kevin M February 1998 From Coughlin to contemporary talk radio Fallacies amp propaganda in American populist radio Journal of Radio Studies Ingilizce 5 1 9 21 doi 10 1080 19376529809384526 ISSN 1095 5046 18 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Mammone Andrea Godin Emmanuel Jenkins Brian 7 Mayis 2013 Varieties of Right Wing Extremism in Europe Ingilizce Routledge ISBN 978 1 136 16750 8 31 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Jamin Jerome 2009 L imaginaire du complot discours d extreme droite en France et aux Etats Unis Fransizca Amsterdam University Press ISBN 978 90 8964 048 2 31 Mayis 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Harsin Jayson The Rumour Bomb Theorising the Convergence of New and Old Trends in Mediated US Politics Southern Review 39 1 84 110 20 Aralik 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 Trump s 6 populist positions POLITICO 16 Kasim 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Mart 2017 a b Camus Jean Yves Lebourg Nicolas 20 Mart 2017 Far Right Politics in Europe Ingilizce Harvard University Press ss 12 14 16 17 ISBN 9780674971530 24 Agustos 2009 Fragments sur les Temps Presents Fransizca 13 Kasim 2013 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 23 Temmuz 2019 Drake D 5 Nisan 2005 French Intellectuals and Politics from the Dreyfus Affair to the Occupation Ingilizce Springer s 32 ISBN 9780230006096 Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi 03 isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Ignazi 2002 s 26 Camus Jean Yves Lebourg Nicolas 20 Mart 2017 Far Right Politics in Europe Ingilizce Harvard University Press ss 48 49 178 179 198 ISBN 9780674971530 Wodak Ruth Right Wing Populism in Europe Politics and Discourse Betz Hans Georg 1994 Radical Right Wing Populism in Western Europe Goodwin Matthew 14 Haziran 2019 Europe s Populists Are Here to Stay WSJ Wall Street Journal 6 Nisan 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Haziran 2023 8 Subat 2020 23 Mayis 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi