Uzun Duvar Antik Yunanca Μακρὸν τεῖχος veya Agora Duvarı Antik Yunanca Ἀγοραῖον τεῖχος A

Uzun Duvar (Antik Yunanca: Μακρὸν τεῖχος) veya Agora Duvarı (Antik Yunanca: Ἀγοραῖον τεῖχος), Antik Çağ'da Trakya Hersonesi'nin (modern Gelibolu yarımadası) en dar kıstağında muhtemelen Agora (Trakya) yakınlarında bulunan bir savunma duvarıydı.

Uzun Duvar, Gelibolu Yarımadasının karaya bağlandığı en dar noktadaydı.

Tarihçe

Uzun Duvar aslında Trakya Hersonesi'nin tabanındaki bir dizi duvardı ve bunların ilki MÖ 6. yüzyılın sonlarında Atinalı zengin tarafından inşa edildi. Miltiades, MÖ 555'te Trakya Hersonesi'nin Yunan şehir devletlerinin hükümdarı oldu. Savaşçı tarafından tehdit edilen Miltiades için, Tarihçi Herodot tarafından (The Histories, VI.36.2), "ilk eyleminin, Apsintlilerin topraklarını işgal ederek onlara zarar veremeyecekleri şekilde, Kardiya şehrinden 'ya kadar Hersonesi kıstağını duvarla kapatmak olduğunu" bildirir. Herodot, kıstağın uzunluğunu 36 stadyum veya yaklaşık 7,2 km olarak kaydetmiştir. Miltiades surunun ne kadar süre ayakta kaldığı bilinmiyor, ancak görünüşe göre kısa bir süre sonra terk edilmiş, çünkü MÖ beşinci yüzyılda Perikles tarafından yeniden inşa edilmesi gerekmiş (Plutarkhos, Perikles, 19.1) ve dördüncü yüzyılın başlarında Spartalı komutan tarafından (Xenophon, , III.2.8–10; Diodorus Siculus, Bibliotheca, XIV.38.7) yarımadayı Trak kabilelerinin akınlarından korumak için tekrar restore edilmiştir.

Duvar, antik çağ boyunca çeşitli Yunan ve Roma coğrafyacıları tarafından anılmaya devam ediyor, ancak dördüncü yüzyılda görünüşe göre harap bir durumdaydı; 400 yılında komutasındaki Gotlar duvarı kolayca geçebildiler. Duvar, 447'deki bir depremde daha fazla hasar gördü ve muhtemelen 480'de Zeno'nun hükümdarlığı sırasında başka bir deprem 40 kulesini yıktı. Duvar, 540'taki bir Hun akınına da pek engel teşkil etmedi. Chersonese'nin yıkılmasının ardından İmparator I. Justinianus duvarın kapsamlı bir şekilde yeniden inşasını emretti. Tarihçi Caesarea'lı Prokopius'un De Aedificiis adlı eserinde anlattığı gibi, ana duvar yalnızca güçlendirilip siperlikler ve kapalı bir revakla taçlandırılmakla kalmadı, aynı zamanda her iki tarafta denize doğru bir mesafe uzatıldı ve orada kalıcı bir garnizon konuşlandırıldı. Bu önlemler 559'da Kotrigurlar tarafından yapılan bir akını püskürtmede etkili oldu.

Duvar bundan sonra tarihi kaynaklarda yer almıyor, ancak 15.-19. yüzyıl haritalarına dahil edilmiştir (genellikle hatalı olarak konumlandırılmıştır). Daha sonraki Bizans yer adı olan 'un (Κοῖλα τεῖχος), 1204 tarihli Partitio terrarum imperii Romaniae'de Icalotichas olarak da anılmasının duvarı ifade etmesi mümkündür.

Konum ve kalıntılar

Duvarın tam yeri bilinmemektedir. En olası yer, yarımadanın tabanındaki Bolayır'ın 5 km doğusundaki kıstaktır. Bu aynı zamanda yarımadanın en dar kısmıdır ve Herodot ve Xenophon tarafından belirtilen uzunluğa karşılık gelir. Ancak çeşitli duvarların yüzyıllar boyunca farklı yerlerde inşa edilmiş olması mümkündür. Bu nedenle, Justinianus duvarının daha doğuda, modern Kazan Ağacı yakınlarındaki Propontis kıyısından kuzeye ve oradan kuzeybatıya Saros Körfezi'ndeki ağızlarına kadar uzandığı öne sürülmüştür. Ancak böyle bir duvarın uzunluğu savunmayı çok zorlaştırırdı.

19. yüzyıldan kalma bir kaynak, yarımadanın girişindeki tahkimatların kalıntılarını bildiriyor, ancak bu başka hiçbir yerde doğrulanmıyor. Aynı şekilde hiçbir arkeolojik kazıda herhangi bir kalıntı bulunamadı. Kavakköy beldesinin güneyinde yer alan ve Bolayır yakınlarındaki duvar kalıntıları, duvarla kesin olarak ilişkilendirilemiyor, ancak Germe Tepesi yakınlarındaki bir hendeğin bu tahkimat hattının bir parçası olduğu öne sürülmüştür.

Ayrıca bakınız

Gelibolu Yarımadası

Kaynakça

Özel

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f KÜLZER, Andreas (2008). "Ostthrakien (Europe)". doi:10.1553/0x001b1fb2. sayfa 238
^ "Herodotus, The Histories, Book 1, chapter 1, section 0". www.perseus.tufts.edu. 9 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2024.
^ Herodotus; Thomas, Rosalind (2009). Strassler, Robert B. (Ed.). The landmark Herodotus: the histories. First Anchor Books edition. Purvis, Andrea L. tarafından çevrildi. New York: Anchor Books. ISBN .
^ ^a ^b (Spring 2015) sayfa 58
^ Evagre le Scolastique; Whitby, Michael (2000). The ecclesiastical history. Translated texts for historians. Liverpool: Liverpool University press. ISBN .
^ Procopius (2001). De aedificiis libri VI (Yunanca). Walter de Gruyter. ISBN .
^ Spring 2015, sayfa 186.
^ Külzer 2008, sayfa 238, 459–460.
^ Külzer 2008, sayfa 238–239.
^ Külzer 2008, sayfa 239.
^ "XVI. Araştırma Sonuçları Toplantısı 1. Cilt" (PDF). Koray OLŞEN, Hayriinnisa ÇAKMAK, Fahriye BAYRAM, Filiz KAYMAZ, Nuray TARLAN, Adil ÖZME, Kemalettin ATAŞ, Haydar DÖNMEZ. Kültür Bakanlığı, Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğü. 25-29 Mayıs 1998. 27 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Ekim 2024.

Genel

Külzer, Andreas (2008). Tabula Imperii Byzantini, Band 12: Ostthrakien (Eurōpē) (in German). Vienna: Avusturya Bilimler Akademisi. .
Spring, Peter (2015). Great Walls and Linear Barriers. Pen and Sword. .

[:0-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f KÜLZER, Andreas (2008). "Ostthrakien (Europe)". doi:10.1553/0x001b1fb2. sayfa 238

[2] "Herodotus, The Histories, Book 1, chapter 1, section 0". www.perseus.tufts.edu. 9 Ekim 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2024.

[3] Herodotus; Thomas, Rosalind (2009). Strassler, Robert B. (Ed.). The landmark Herodotus: the histories. First Anchor Books edition. Purvis, Andrea L. tarafından çevrildi. New York: Anchor Books. ISBN .

[:1-4] (Spring 2015) sayfa 58

[5] Evagre le Scolastique; Whitby, Michael (2000). The ecclesiastical history. Translated texts for historians. Liverpool: Liverpool University press. ISBN .

[6] Procopius (2001). De aedificiis libri VI (Yunanca). Walter de Gruyter. ISBN .

[7] Spring 2015, sayfa 186.

[8] Külzer 2008, sayfa 238, 459–460.

[9] Külzer 2008, sayfa 238–239.

[10] Külzer 2008, sayfa 239.

[11] "XVI. Araştırma Sonuçları Toplantısı 1. Cilt" (PDF). Koray OLŞEN, Hayriinnisa ÇAKMAK, Fahriye BAYRAM, Filiz KAYMAZ, Nuray TARLAN, Adil ÖZME, Kemalettin ATAŞ, Haydar DÖNMEZ. Kültür Bakanlığı, Anıtlar ve Müzeler Genel Müdürlüğü. 25-29 Mayıs 1998. 27 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Ekim 2024.