Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 1977'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan 722 kilogram ağırlığındaki Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 1977'den bu yana hizmet vermek, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir. 15 Aralık 2023 itibarıyla sinyal alımı yapılamadığı iddia edilmektedir.
 Uzaydaki Voyager sondasının bir sanatçı tarafından tasviri | |
| Görev türü | Dış gezegenler, helyosfer ve yıldızlararası ortam araştırması |
|---|---|
| Uygulayıcı | NASA / Jet İtki Laboratuvarı |
| COSPAR kimliği | 1977-084A  |
| SATCAT no. | 10321 |
| Web sitesi | voyager.jpl.nasa.gov |
| Görev süresi |
|
| Uzay aracı özellikleri | |
| Uzay aracı tipi | Mariner Jüpiter-Satürn |
| Üretici | Jet İtki Laboratuvarı |
| Fırlatma ağırlığı | 721,9 kg (1.592 lb) |
| Güç | 470 watt (fırlatılışta) |
| Görev başlangıcı | |
| Fırlatma tarihi | 5 Eylül 1977, 12:56:00 UTC |
| Roket | |
| Fırlatma yeri | Cape Canaveral LC-41 |
| Görev sonu | |
| Son temas | daha sonra belirlenecek |
| Jüpiter uçuşu | |
| En yakın yaklaşım | 5 Mart 1979 |
| Mesafe | 349.000 km (217.000 mi) |
| Satürn uçuşu | |
| En yakın yaklaşım | 12 Kasım 1980 |
| Mesafe | 124.000 km (77.000 mi) |
| Titan uçuşu (atmosfer araştırması) | |
| En yakın yaklaşım | 12 Kasım 1980 |
| Mesafe | 6.490 km (4.030 mi) |
Güneş'ten ve Dünya'dan diğer uzay sondalarından daha hızlı bir şekilde uzaklaşmakta olan Voyager 1, Dünya'dan en uzakta bulunan insan yapımı nesnedir. New Horizons Dünya'dan Voyager 1'e oranla daha büyük bir hızla fırlatılmış olmasına rağmen, Voyager 1'in yolu üzerinde yararlandığı kütle itiminden yararlanamayacağı için hiçbir zaman onu geçmeyi başaramayacaktır.
22 Eylül 2018 tarihinde Voyager, Güneş'ten 21,447 milyar km (13,329 milyar mil) uzaklıktadır ve Heliosfer'e girmiştir. Heliosfer'i geçtiği zaman Voyager 1 fonksiyonlarını hâlâ sürdürürse bilim insanları onun yıldızlar arası uzaydaki (astronomların, gaz ve tozun kapladığı interstellar space verdikleri isim) konumunun doğru ölçüsünü alacaklardır. Bu mesafeden Voyager 1'den sinyalin Jet İtki Laboratuvarı merkezine ulaşması 13 saat sürmektedir. 25 Ağustos 2012 tarihinde Voyager 1, heliosferi aşarak yıldızlar arası uzaya ulaşmıştır.
Voyager 1'in birinci görevi Jüpiter ve Satürn gezegenleri ve onların ortak ayları ve halkalarıydı. Güncellenmiş görevi ise Güneş fasılası ve Güneş rüzgâr partikül ölçümü ve interstellar medium'dur. İki Voyager roketi de üç radyo izotop termoelektrik jeneratörler ile güçlendirilmiştir. Dünya ile olan haberleşmeyi en az 2020 yılına kadar tutacak gücü oluşturması bekleniyor. Üzerinde bulunan altın kaplama plakada (Voyager Altın Plakları) Güneş Sistemi'nin bulunduğu yer ve Dünya üzerindeki tüm dillerden oluşan bir selamlama ses kaydı bulunmaktadır.
Görev arka planı
Tarihçe
Dış gezegenleri incelemek için 1960'larda önerilen , NASA'nın 1970'lerin başında bir görev üzerinde çalışmaya başlamasına yol açtı.Pioneer 10 uzay aracı tarafından toplanan bilgiler, mühendislerin Voyager'ı Jüpiter çevresindeki yoğun radyasyona daha iyi dayanacak şekilde tasarlamasına yardımcı oldu. Yine de fırlatmadan kısa bir süre önce radyasyon kalkanını iyileştirmek için bazı kabloların etrafına mutfak tipi alüminyum folyo şeritler uygulandı.
Voyager 1 başlangıçta Mariner programının bir parçası olan Mariner 11 olarak planlandı. Bütçe kesintileri nedeniyle görev, Jüpiter ve Satürn'ün yanından geçilmesi olarak sınırlandırıldı ve Mariner Jüpiter-Satürn sondaları olarak yeniden adlandırıldı. Sondanın tasarımları Mariner görevlerinden önemli ölçüde farklılaşmaya başladığında adı Voyager olarak değiştirildi.
Uzay aracının bileşenleri
Voyager 1, Jet İtki Laboratuvarı tarafından inşa edildi. 16 hidrazin iticisi, üç eksenli stabilizasyon jiroskopu ve sondanın radyo antenini Dünya'ya doğru bakacak şekilde tutmak için referans cihazları bulunur. Toplu olarak bu aletler, çoğu aletin yedek birimleri ve sekiz yedek iticiyle birlikte Yönlendirme ve Hareketli Kontrol Alt Sisteminin (AACS) bir parçasıdır. Uzay aracı ayrıca, uzayda yolculuk yaparken gezegenler gibi gök cisimlerini incelemek için 11 bilimsel araç içerir.
İletişim sistemi
Voyager 1in radyo iletişim sistemi, Güneş Sistemi'nin sınırlarına kadar ve ötesinde kullanılmak üzere tasarlandı. Dünya üzerindeki üç Derin Uzay Ağı istasyonu aracılığıyla radyo dalgaları gönderip almak için 3,7-metre (12 ft) çapında yüksek kazançlı Cassegrain antenine sahiptir. Uzay aracı normalde verileri 2,3 GHz veya 8,4 GHz frekansını kullanarak Derin Uzay Ağ Kanalı 18 üzerinden Dünya'ya iletirken, Dünya'dan Voyager'a sinyaller 2,1 GHz'de iletilir.
Voyager 1, Dünya ile iletişim kuramadığında, dijital kayıt cihazı (DTR), daha sonra iletilmek üzere yaklaşık 67 megabayt veri kaydedebilir. 2023 itibarıyla Voyager 1 'den gelen sinyallerin Dünya'ya ulaşması 22 saatten fazla sürmektedir.
Güç
Voyager 1'de bir bom üzerine monte edilmiş üç radyoizotop termoelektrik jeneratör (RTG) bulunur. Her bir MHW-RTG, 24 adet preslenmiş plütonyum-238 oksit küresi içerir. RTG'ler fırlatma sırasında yaklaşık 470 W elektrik gücü üretti ve geri kalanı atık ısı olarak dağıtıldı. RTG'lerin güç çıkışı, yakıtın 87,7 yıllık yarı ömrü ve termokuplların bozulması nedeniyle zamanla azalıyor, ancak en az 2025 yılına kadar bazı operasyonlarını desteklemeye devam edeceklerdir.
-
![image]()
RTG yakıt kabının plütonyum-238 oksit kürelerini gösteren diyagramı -
![image]()
-
![image]()
RTG ünitesinin modeli
Uydunun geleceği
Voyager 1'in teorik Oort bulutuna yaklaşık 300 yıl içinde ulaşması beklenmektedir.Oort bulutu'nun içinden geçmesi ise yaklaşık 30.000 yıl sürecektir. Herhangi bir yıldıza yönelmemesine rağmen yaklaşık 40.000 yılda, şu anda takımyıldızı Camelopardalis'teki Gliese 445 yıldızının 1,6 ışık yılı içinde geçecektir. Bu yıldız genellikle Güneş Sistemine doğru yaklaşık 119 km/sn'de (430.000 km/sa, 270.000 mil/sa) hareket etmektedir. NASA, “Voyager'lar -belki de sonsuza dek- Samanyolu'nu dolaşmaya mahkûm edildi” demektedir.
New Horizons uzay sondası, her ne kadar Dünya'dan her iki Voyager uzay aracından daha hızlı bir şekilde fırlatılsa da bu uzay araçlarını asla geçemeyecektir. Voyager uzay aracı, heliosentrik hızlarını arttırmak için birçok gezegensel kütle çekim gücünden yararlanırken, New Horizons sadece Jüpiter uçuşundan böyle bir destek almıştır. 2018 itibarıyla, New Horizons yaklaşık 14 km/sn hızla yani Voyager 1'den 3 km/sn daha yavaş ilerlemekte ve hâlâ yavaşlamaktadır.
Aralık 2017’de, NASA’nın Voyager 1’in yörünge düzeltme manevrasının (TCM) iticilerinin dördünü de başarıyla ateşlediği açıklandı. TCM iticileri, uydunun anteninin Dünya'ya doğru tutturulmasına yardımcı olmak için kullanılmış olan bozulmuş bir jet takımı yerine kullanılacaktır. TCM roketlerinin kullanılması Voyager 1'in iki veya üç yıl daha NASA'ya veri iletmeye devam etmesine izin verecek.
| yıl | Mevcut elektrik gücü sınırlamaları ve uydunun ömrü |
|---|---|
| 2007 | Plazma alt sisteminin sonlandırılması (PLS) |
| 2008 | Planet Radyo Astronomi Deneyini (PRA) kapatılması |
| 2016 | Tarama platformu ve (UVS) gözlemlerinin kapatılması |
| 2018 yaklaşık. | (DTR) işlemlerinin sonlandırılması (70 m / 34 m anten dizisi kullanarak 1.4 kbit / s veri yakalama yeteneği ile sınırlıdır; bu, DTR'nin verileri okuyabileceği minimum orandır). Mayıs 2019'dan itibaren, verilerin yakalanması için 70 m / 34 m / 34 'n / 34' n / 34 anten dizisi kullanılmıştır.[] |
| 2019–2020 yaklaşık. | Jiroskopik operasyonların kapatılması (daha önce 2017; ancak jiroskopik operasyonların devamı için aktif olan yedek iticiler.) |
| 2020 | Bilimsel araçların kapatılmasının başlaması, sipariş kararsız; ancak Düşük Enerjili Şarjlı Parçacıklar, Kozmik Işın Alt Sistemi, Manyetometre ve Plazma Dalgalı Alt Sistem enstrümanları hâlâ çalışıyor olması bekleniyor) |
| 2025–2030 | Artık tek bir enstrümana bile güç sağlayamayacak. |
Voyager Altın Plakları
Görev profili
13 Kasım 2015 tarihi itibarıyla, Voyager 1 dünyadan 20.035 milyar kilometre uzaklıkta bulunmaktadır (ve her saniye yaklaşık 17 kilometre uzaklaşmaktadır) ve 13 Eylül 2013 tarihinde NASA tarafından yapılan açıklamaya göre Voyager 1'in yıldızlar arası uzaya girdiği bildirilmiştir. Voyager ve Pioneer uzay sondaları her ne kadar heliosferin dışına çıkarak Güneş Sistemi'nin gezegenlerinin ötesine gitseler de, henüz Güneş Sistemi'ni terk etmemişlerdir. Bu uzay araçlarının Güneş Sistemimizden çıkmış olabilmeleri için Oort Bulutu'nu geçmiş olmaları gerekmektedir. Voyager 1'in Oort Bulutu'nun iç halkasına ulaşması tahmini olarak 300 yıl, içinden geçerek bilimsel tanıma göre Güneş Sistemi'ni terk etmeleri ise 30 bin yıl sürecektir. Bu süreçte Güneş'ten kopan parçacıkların hareketlerinde bir değişim tespit edilmiştir. []
14 Temmuz 2022 tarihi itibarıyla, Voyager 1, Dünya'dan 23.381 milyar km (14.528 milyar mi; 156.29 AU) ve Güneş'ten 23.483 milyar km (14.592 milyar mi; 156.97 AU) uzaklıkta bulunmaktadır.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ . N2YO. 25 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2013.
- ^ . NASA's Solar System Exploration website. 18 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2022.
- ^ "46 yıl önce fırlatılan Voyager 1 ile iletişim kesildi". Cumhuriyet. 14 Aralık 2023. 15 Aralık 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2023.
- ^ . JPL. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2013.
- ^ "The Pioneer missions". NASA. 2007. 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013.
- ^ "Preview Screening: The Farthest – Voyager in Space". informal.jpl.nasa.gov. NASA Museum Alliance. Ağustos 2017. 1 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ağustos 2019.
supermarket aluminum foil added at the last minute to protect the craft from radiation
- ^ Mack, Pamela Etter (1998). "11". From Engineering Science to Big Science: The NACA and NASA Collier Trophy Research Project Winners (İngilizce). National Aeronautics and Space Administration, NASA Office of Policy and Plans, NASA History Office. s. 251. ISBN .
- ^ . NASA. 1989. 20 Şubat 2017 tarihinde [https:// starbrite.jpl.nasa.gov/ds-view/pds/viewHostProfile.jsp?INSTRUMENT_HOST_ID=VG2 kaynağından]
|url=değerini kontrol edin () arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2011. - ^ a b "VOYAGER 1:Host Information". JPL. 1989. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 29 Nisan 2015.
- ^ "High Gain Antenna". JPL. 21 Eylül 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 18 Ağustos 2013.
- ^ Ludwig, Roger; Taylor, Jim (Mart 2002). "Voyager Telecommunications" (PDF). DESCANSO Design and Performance Summary Series. NASA/JPL. 15 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 16 Eylül 2013.
- ^ "NASA News Press Kit 77–136". JPL/NASA. 29 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.
- ^ "Voyager – Mission Status". Jet Propulsion Laboratory. NASA. 1 Ocak 2018 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 7 Ocak 2023.
- ^ a b Furlong, Richard R.; Wahlquist, Earl J. (1999). (PDF). Nuclear News. 42 (4). ss. 26-34. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2011.
- ^ "Spacecraft Lifetime". JPL. 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Şubat 2019.
- ^ . 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2019.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 27 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2019.
- ^ . Big Think (İngilizce). 23 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2011.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Şubat 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Nisan 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 10 Şubat 2019.
- ^ . Jet Propulsion Laboratory. NASA. 3 Mart 2015. 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2015.
- ^ "Voyager - Mission Status". voyager.jpl.nasa.gov. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Ekim 2019.
- ^ . NASA Jet Propulsion Laboratory. 18 Ekim 2010. 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2011.
shutdown order has not been determined
- ^ . 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2013.
- ^ "NASA Spacecraft Embarks on Historic Journey Into Interstellar Space". 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 4 Kasım 2013.
- ^ a b . voyager.jpl.nasa.gov (İngilizce). 9 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2022.
- ^ According to the Jet Propulsion Laboratory (JPL) status page [1] 1 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Voyager 1 Voyager programi kapsaminda NASA tarafindan dis Gunes Sistemi ni ve Gunes in heliosferinin otesindeki yildizlararasi uzayi arastirmak icin 5 Eylul 1977 de firlatilan uzay sondasidir Ikizi Voyager 2 den 16 gun sonra firlatilan 722 kilogram agirligindaki Voyager 1 NASA tarafindan firlatildigi 5 Eylul 1977 den bu yana hizmet vermek duzenli komutlari almak ve Dunya ya veri iletmek icin Derin Uzay Agi ile iletisim kurmaya devam etmektedir Jupiter ve Saturn u ziyaret etmis bu gezegenlere ait uydularin detayli fotograflarini elde eden ilk sonda olmustur Gorevi hala devam etmektedir 15 Aralik 2023 itibariyla sinyal alimi yapilamadigi iddia edilmektedir Voyager 1Uzaydaki Voyager sondasinin bir sanatci tarafindan tasviriGorev turuDis gezegenler helyosfer ve yildizlararasi ortam arastirmasiUygulayiciNASA Jet Itki LaboratuvariCOSPAR kimligi1977 084A SATCAT no 10321Web sitesivoyager jpl nasa govGorev suresi46 yil 9 ay 14 gun gecti Gezegen gorevi 3 yil 3 ay 9 gun Yildizlararasi gorev 43 yil 6 ay 5 gun gectiUzay araci ozellikleriUzay araci tipiMariner Jupiter SaturnUreticiJet Itki LaboratuvariFirlatma agirligi721 9 kg 1 592 lb Guc470 watt firlatilista Gorev baslangiciFirlatma tarihi5 Eylul 1977 12 56 00 5 Eylul 1977 12 56 00 UTCRoketFirlatma yeriCape Canaveral LC 41Gorev sonuSon temasdaha sonra belirlenecekJupiter ucusuEn yakin yaklasim5 Mart 1979Mesafe349 000 km 217 000 mi Saturn ucusuEn yakin yaklasim12 Kasim 1980Mesafe124 000 km 77 000 mi Titan ucusu atmosfer arastirmasi En yakin yaklasim12 Kasim 1980Mesafe6 490 km 4 030 mi Voyager 2Galileo Voyager 1 Jupiter e yaklasirken Animasyonu olusturan her bir goruntu her Jupiter gununde yani yaklasik 10 saatte bir cekilmistir Gunes ten ve Dunya dan diger uzay sondalarindan daha hizli bir sekilde uzaklasmakta olan Voyager 1 Dunya dan en uzakta bulunan insan yapimi nesnedir New Horizons Dunya dan Voyager 1 e oranla daha buyuk bir hizla firlatilmis olmasina ragmen Voyager 1 in yolu uzerinde yararlandigi kutle itiminden yararlanamayacagi icin hicbir zaman onu gecmeyi basaramayacaktir 22 Eylul 2018 tarihinde Voyager Gunes ten 21 447 milyar km 13 329 milyar mil uzakliktadir ve Heliosfer e girmistir Heliosfer i gectigi zaman Voyager 1 fonksiyonlarini hala surdururse bilim insanlari onun yildizlar arasi uzaydaki astronomlarin gaz ve tozun kapladigi interstellar space verdikleri isim konumunun dogru olcusunu alacaklardir Bu mesafeden Voyager 1 den sinyalin Jet Itki Laboratuvari merkezine ulasmasi 13 saat surmektedir 25 Agustos 2012 tarihinde Voyager 1 heliosferi asarak yildizlar arasi uzaya ulasmistir Voyager 1 in birinci gorevi Jupiter ve Saturn gezegenleri ve onlarin ortak aylari ve halkalariydi Guncellenmis gorevi ise Gunes fasilasi ve Gunes ruzgar partikul olcumu ve interstellar medium dur Iki Voyager roketi de uc radyo izotop termoelektrik jeneratorler ile guclendirilmistir Dunya ile olan haberlesmeyi en az 2020 yilina kadar tutacak gucu olusturmasi bekleniyor Uzerinde bulunan altin kaplama plakada Voyager Altin Plaklari Gunes Sistemi nin bulundugu yer ve Dunya uzerindeki tum dillerden olusan bir selamlama ses kaydi bulunmaktadir Gorev arka planiTarihce Dis gezegenleri incelemek icin 1960 larda onerilen NASA nin 1970 lerin basinda bir gorev uzerinde calismaya baslamasina yol acti Pioneer 10 uzay araci tarafindan toplanan bilgiler muhendislerin Voyager i Jupiter cevresindeki yogun radyasyona daha iyi dayanacak sekilde tasarlamasina yardimci oldu Yine de firlatmadan kisa bir sure once radyasyon kalkanini iyilestirmek icin bazi kablolarin etrafina mutfak tipi aluminyum folyo seritler uygulandi Voyager 1 baslangicta Mariner programinin bir parcasi olan Mariner 11 olarak planlandi Butce kesintileri nedeniyle gorev Jupiter ve Saturn un yanindan gecilmesi olarak sinirlandirildi ve Mariner Jupiter Saturn sondalari olarak yeniden adlandirildi Sondanin tasarimlari Mariner gorevlerinden onemli olcude farklilasmaya basladiginda adi Voyager olarak degistirildi Uzay aracinin bilesenleri Voyager gemisinde kullanilan 3 7 m 12 ft capinda yuksek kazancli canak anten Voyager 1 Jet Itki Laboratuvari tarafindan insa edildi 16 hidrazin iticisi uc eksenli stabilizasyon jiroskopu ve sondanin radyo antenini Dunya ya dogru bakacak sekilde tutmak icin referans cihazlari bulunur Toplu olarak bu aletler cogu aletin yedek birimleri ve sekiz yedek iticiyle birlikte Yonlendirme ve Hareketli Kontrol Alt Sisteminin AACS bir parcasidir Uzay araci ayrica uzayda yolculuk yaparken gezegenler gibi gok cisimlerini incelemek icin 11 bilimsel arac icerir Iletisim sistemi Voyager 1in radyo iletisim sistemi Gunes Sistemi nin sinirlarina kadar ve otesinde kullanilmak uzere tasarlandi Dunya uzerindeki uc Derin Uzay Agi istasyonu araciligiyla radyo dalgalari gonderip almak icin 3 7 metre 12 ft capinda yuksek kazancli Cassegrain antenine sahiptir Uzay araci normalde verileri 2 3 GHz veya 8 4 GHz frekansini kullanarak Derin Uzay Ag Kanali 18 uzerinden Dunya ya iletirken Dunya dan Voyager a sinyaller 2 1 GHz de iletilir Voyager 1 Dunya ile iletisim kuramadiginda dijital kayit cihazi DTR daha sonra iletilmek uzere yaklasik 67 megabayt veri kaydedebilir 2023 itibariyla Voyager 1 den gelen sinyallerin Dunya ya ulasmasi 22 saatten fazla surmektedir Guc Voyager 1 de bir bom uzerine monte edilmis uc radyoizotop termoelektrik jenerator RTG bulunur Her bir MHW RTG 24 adet preslenmis plutonyum 238 oksit kuresi icerir RTG ler firlatma sirasinda yaklasik 470 W elektrik gucu uretti ve geri kalani atik isi olarak dagitildi RTG lerin guc cikisi yakitin 87 7 yillik yari omru ve termokupllarin bozulmasi nedeniyle zamanla azaliyor ancak en az 2025 yilina kadar bazi operasyonlarini desteklemeye devam edeceklerdir RTG yakit kabinin plutonyum 238 oksit kurelerini gosteren diyagrami Guc ureten silisyum germanyum termokupllari gosteren RTG kabugunun diyagrami RTG unitesinin modeliUydunun gelecegiVoyager 1 in teorik Oort bulutuna yaklasik 300 yil icinde ulasmasi beklenmektedir Oort bulutu nun icinden gecmesi ise yaklasik 30 000 yil surecektir Herhangi bir yildiza yonelmemesine ragmen yaklasik 40 000 yilda su anda takimyildizi Camelopardalis teki Gliese 445 yildizinin 1 6 isik yili icinde gececektir Bu yildiz genellikle Gunes Sistemine dogru yaklasik 119 km sn de 430 000 km sa 270 000 mil sa hareket etmektedir NASA Voyager lar belki de sonsuza dek Samanyolu nu dolasmaya mahkum edildi demektedir New Horizons uzay sondasi her ne kadar Dunya dan her iki Voyager uzay aracindan daha hizli bir sekilde firlatilsa da bu uzay araclarini asla gecemeyecektir Voyager uzay araci heliosentrik hizlarini arttirmak icin bircok gezegensel kutle cekim gucunden yararlanirken New Horizons sadece Jupiter ucusundan boyle bir destek almistir 2018 itibariyla New Horizons yaklasik 14 km sn hizla yani Voyager 1 den 3 km sn daha yavas ilerlemekte ve hala yavaslamaktadir Aralik 2017 de NASA nin Voyager 1 in yorunge duzeltme manevrasinin TCM iticilerinin dordunu de basariyla atesledigi aciklandi TCM iticileri uydunun anteninin Dunya ya dogru tutturulmasina yardimci olmak icin kullanilmis olan bozulmus bir jet takimi yerine kullanilacaktir TCM roketlerinin kullanilmasi Voyager 1 in iki veya uc yil daha NASA ya veri iletmeye devam etmesine izin verecek yil Mevcut elektrik gucu sinirlamalari ve uydunun omru2007 Plazma alt sisteminin sonlandirilmasi PLS 2008 Planet Radyo Astronomi Deneyini PRA kapatilmasi2016 Tarama platformu ve UVS gozlemlerinin kapatilmasi2018 yaklasik DTR islemlerinin sonlandirilmasi 70 m 34 m anten dizisi kullanarak 1 4 kbit s veri yakalama yetenegi ile sinirlidir bu DTR nin verileri okuyabilecegi minimum orandir Mayis 2019 dan itibaren verilerin yakalanmasi icin 70 m 34 m 34 n 34 n 34 anten dizisi kullanilmistir kaynak belirtilmeli 2019 2020 yaklasik Jiroskopik operasyonlarin kapatilmasi daha once 2017 ancak jiroskopik operasyonlarin devami icin aktif olan yedek iticiler 2020 Bilimsel araclarin kapatilmasinin baslamasi siparis kararsiz ancak Dusuk Enerjili Sarjli Parcaciklar Kozmik Isin Alt Sistemi Manyetometre ve Plazma Dalgali Alt Sistem enstrumanlari hala calisiyor olmasi bekleniyor 2025 2030 Artik tek bir enstrumana bile guc saglayamayacak Voyager Altin PlaklariVoyager Altin PlaklariGorev profiliVoyager 1 in Saturn den 5 3 milyon kilometre uzaklikta cektigi fotograf en yakin gecisin dort gun sonrasinda cekilmistir 13 Kasim 2015 tarihi itibariyla Voyager 1 dunyadan 20 035 milyar kilometre uzaklikta bulunmaktadir ve her saniye yaklasik 17 kilometre uzaklasmaktadir ve 13 Eylul 2013 tarihinde NASA tarafindan yapilan aciklamaya gore Voyager 1 in yildizlar arasi uzaya girdigi bildirilmistir Voyager ve Pioneer uzay sondalari her ne kadar heliosferin disina cikarak Gunes Sistemi nin gezegenlerinin otesine gitseler de henuz Gunes Sistemi ni terk etmemislerdir Bu uzay araclarinin Gunes Sistemimizden cikmis olabilmeleri icin Oort Bulutu nu gecmis olmalari gerekmektedir Voyager 1 in Oort Bulutu nun ic halkasina ulasmasi tahmini olarak 300 yil icinden gecerek bilimsel tanima gore Gunes Sistemi ni terk etmeleri ise 30 bin yil surecektir Bu surecte Gunes ten kopan parcaciklarin hareketlerinde bir degisim tespit edilmistir kaynak belirtilmeli 14 Temmuz 2022 tarihi itibariyla Voyager 1 Dunya dan 23 381 milyar km 14 528 milyar mi 156 29 AU ve Gunes ten 23 483 milyar km 14 592 milyar mi 156 97 AU uzaklikta bulunmaktadir Ayrica bakinizVoyager 2 New HorizonsKaynakca N2YO 25 Ekim 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Agustos 2013 NASA s Solar System Exploration website 18 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Aralik 2022 46 yil once firlatilan Voyager 1 ile iletisim kesildi Cumhuriyet 14 Aralik 2023 15 Aralik 2023 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Aralik 2023 JPL 8 Aralik 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 18 Agustos 2013 The Pioneer missions NASA 2007 31 Agustos 2021 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Agustos 2013 Preview Screening The Farthest Voyager in Space informal jpl nasa gov NASA Museum Alliance Agustos 2017 1 Temmuz 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Agustos 2019 supermarket aluminum foil added at the last minute to protect the craft from radiation Mack Pamela Etter 1998 11 From Engineering Science to Big Science The NACA and NASA Collier Trophy Research Project Winners Ingilizce National Aeronautics and Space Administration NASA Office of Policy and Plans NASA History Office s 251 ISBN 978 0 16 049640 0 NASA 1989 20 Subat 2017 tarihinde https starbrite jpl nasa gov ds view pds viewHostProfile jsp INSTRUMENT HOST ID VG2 kaynagindan url degerini kontrol edin yardim arsivlendi Erisim tarihi 2 Ocak 2011 a b VOYAGER 1 Host Information JPL 1989 16 Nisan 2015 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 29 Nisan 2015 High Gain Antenna JPL 21 Eylul 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 18 Agustos 2013 Ludwig Roger Taylor Jim Mart 2002 Voyager Telecommunications PDF DESCANSO Design and Performance Summary Series NASA JPL 15 Subat 2013 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 16 Eylul 2013 NASA News Press Kit 77 136 JPL NASA 29 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 15 Aralik 2014 Voyager Mission Status Jet Propulsion Laboratory NASA 1 Ocak 2018 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 7 Ocak 2023 a b Furlong Richard R Wahlquist Earl J 1999 PDF Nuclear News 42 4 ss 26 34 16 Ekim 2018 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 2 Ocak 2011 Spacecraft Lifetime JPL 1 Mart 2017 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 19 Agustos 2013 Arsivlenmis kopya 30 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Subat 2019 22 Mart 2019 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 10 Subat 2019 a b Arsivlenmis kopya 27 Mayis 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 10 Subat 2019 Big Think Ingilizce 23 Mayis 2022 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Kasim 2022 Arsivlenmis kopya 9 Mart 2011 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 9 Mart 2011 Arsivlenmis kopya 28 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Subat 2019 Arsivlenmis kopya 9 Nisan 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 10 Subat 2019 Jet Propulsion Laboratory NASA 3 Mart 2015 1 Mart 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 20 Mayis 2015 Voyager Mission Status voyager jpl nasa gov 5 Kasim 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 24 Ekim 2019 NASA Jet Propulsion Laboratory 18 Ekim 2010 1 Mart 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 30 Eylul 2011 shutdown order has not been determined 16 Haziran 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 4 Mayis 2013 NASA Spacecraft Embarks on Historic Journey Into Interstellar Space 4 Kasim 2013 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 4 Kasim 2013 a b voyager jpl nasa gov Ingilizce 9 Eylul 2018 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 11 Kasim 2022 According to the Jet Propulsion Laboratory JPL status page 1 1 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde