İtalyan Yeni Gerçekçiliği (İtalyanca: Neorealismo), II. Dünya Savaşı sonrasında İtalya'da ortaya çıkmış bir sinema akımıdır. Bu akım kabaca 1944 ila 1952 yılları arasında etkili oldu. Genelde kabul gören kanıya göre akımı başlatan film Roberto Rossellini'nin 1945'te çektiği Roma, Açık Şehir (Roma, Città Aperta) iken akımın son filmi de Vittorio De Sica'nın 1952 tarihli Umberto D.'sidir. Kimilerine göre Federico Fellini'nin 1954 tarihli filmi Sonsuz Sokaklar (La Strada) da bu akıma dâhil edilir.
İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımı 1930'lu ve 1940'lı yıllardaki Mussolini döneminin Beyaz Telefon Filmleri olarak da adlandırılan pembe salon filmlerine bir tepki olarak doğmuştur. Bu tür filmler savaş sonrasının ekonomik kargaşa ve belirsizlik ortamında ortaya çıkmış olan yoksulluk, işsizlik, umutsuzluk ve ahlaki çöküş gibi temaları işlerler, salon filmlerinin aksine hayal kırıklığına uğramış çalışan insanların gündelik sorunlarına eğilirler.
Akımın ortaya çıkışı
İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımının tohumları Cinema dergisinde bir araya gelmiş bir grup sinema eleştirmeni tarafından atılmıştı. Bu eleştirmenler arasında Michelangelo Antonioni, Luchino Visconti, , , ve da vardı. Bu yazarlar politik konularda yazamıyorlardı zira derginin yazı işleri müdürü Benito Mussolini'nin oğlu olan 'den başkası değildi. Onlar da o yıllarda film endüstrisinin başını çeken Beyaz Telefon Filmleri'ni eleştirmeye koyuldular. Bu Yeni Gerçekçiler aslında Fransız Şiirsel Gerçekçiliği'nden etkilenmişlerdi. Hem Antonioni hem de Visconti Jean Renoir ile çalışma fırsatını bulmuşlardı. İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımı da kendisinden sonra gelen Fransız Yeni Dalga akımını etkilemiştir.
Akımın özellikleri
Bu tür filmler sıradan insanların gündelik yaşamlarına sempatik bir bakış açısıyla eğilirken hemen kolaycı ahlaki yargılara varmıyorlardı. Soyut fikirlerden çok duygulara vurgu yapılıyordu. Hümanist bakış açısı ön plandaydı. Kameralar stüdyodan dışarıya, sokağa taşındı. Sokaklarda yapılan çekimlerde doğal gün ışığı daha çok kullanıldı. Çekimler sessiz olarak yapılıyor, sesler filme dublajla sonradan ekleniyordu. Bu da yönetmenlere daha fazla esneklik sağlıyordu. Belgesel filmleri andırır bir kadraj tercih edildi ve yine belgesellerde olduğu gibi kameraların zaman zaman elde de taşınarak kullanılması ve serbest kamera hareketleri yönetmenlerin özgürlüğünü artırdı. Yönetmenler profesyonel olmayan oyuncularla doğaçlama oyunculuğu tercih ettiler. Zaten alışılmış şekilde klasik bir dramatik hikâye örgüsü de yoktu. Edebi diyalogların yerine doğaçlama konuşmalar vardı. Kurguda da aşırılığa kaçılmıyor mümkün olduğunca basit doğal bir kurgu tercih ediliyordu. Aynı zamanda bu filmler çok düşük bütçelerle çekiliyorlardı.
Akımın önemli filmleri
- Roma, Açık Şehir (Roma, Città Aperta, Roberto Rossellini, (1945)
- Vittorio De Sica, (1946)
- Roberto Rossellini, (1946)
- Germania Anno Zero Roberto Rossellini, (1948)
- Bisiklet Hırsızları (Ladri di biciclette) Vittorio De Sica, (1948)
- Luchino Visconti, (1948)
- () (, (1949)
- (Roberto Rossellini, (1950)
- Miracolo a Milano (Miracle in Milan) Vittorio De Sica, (1951)
- Umberto D. Vittorio De Sica, (1952)
- Sonsuz Sokaklar (La Strada) Federico Fellini, (1954)
Akımın önde gelen isimleri
- Federico Fellini (yönetmen)
- Vittorio De Sica (yönetmen)
- Roberto Rossellini (yönetmen)
- Luchino Visconti (yönetmen)
- Pietro Germi (yönetmen)
- (senarist)
Kaynakça
- moviemail-online.co.uk'de A Beginner's Guide to Italian Neo-realism
- criterion.com'da Italian Neorealism 17 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Italyan Yeni Gercekciligi Italyanca Neorealismo II Dunya Savasi sonrasinda Italya da ortaya cikmis bir sinema akimidir Bu akim kabaca 1944 ila 1952 yillari arasinda etkili oldu Genelde kabul goren kaniya gore akimi baslatan film Roberto Rossellini nin 1945 te cektigi Roma Acik Sehir Roma Citta Aperta iken akimin son filmi de Vittorio De Sica nin 1952 tarihli Umberto D sidir Kimilerine gore Federico Fellini nin 1954 tarihli filmi Sonsuz Sokaklar La Strada da bu akima dahil edilir Italyan Yeni Gercekcilik Akimini baslatan film olan Roberto Rossellini nin 1944 tarihli Roma Acik Sehir Roma Citta Aperta de Anna Magnani Italyan Yeni Gercekcilik Akimi 1930 lu ve 1940 li yillardaki Mussolini doneminin Beyaz Telefon Filmleri olarak da adlandirilan pembe salon filmlerine bir tepki olarak dogmustur Bu tur filmler savas sonrasinin ekonomik kargasa ve belirsizlik ortaminda ortaya cikmis olan yoksulluk issizlik umutsuzluk ve ahlaki cokus gibi temalari islerler salon filmlerinin aksine hayal kirikligina ugramis calisan insanlarin gundelik sorunlarina egilirler Enzo Staiola in Bicycle ThievesAkimin ortaya cikisiItalyan Yeni Gercekcilik Akiminin tohumlari Cinema dergisinde bir araya gelmis bir grup sinema elestirmeni tarafindan atilmisti Bu elestirmenler arasinda Michelangelo Antonioni Luchino Visconti ve da vardi Bu yazarlar politik konularda yazamiyorlardi zira derginin yazi isleri muduru Benito Mussolini nin oglu olan den baskasi degildi Onlar da o yillarda film endustrisinin basini ceken Beyaz Telefon Filmleri ni elestirmeye koyuldular Bu Yeni Gercekciler aslinda Fransiz Siirsel Gercekciligi nden etkilenmislerdi Hem Antonioni hem de Visconti Jean Renoir ile calisma firsatini bulmuslardi Italyan Yeni Gercekcilik Akimi da kendisinden sonra gelen Fransiz Yeni Dalga akimini etkilemistir Akimin ozellikleriBu tur filmler siradan insanlarin gundelik yasamlarina sempatik bir bakis acisiyla egilirken hemen kolayci ahlaki yargilara varmiyorlardi Soyut fikirlerden cok duygulara vurgu yapiliyordu Humanist bakis acisi on plandaydi Kameralar studyodan disariya sokaga tasindi Sokaklarda yapilan cekimlerde dogal gun isigi daha cok kullanildi Cekimler sessiz olarak yapiliyor sesler filme dublajla sonradan ekleniyordu Bu da yonetmenlere daha fazla esneklik sagliyordu Belgesel filmleri andirir bir kadraj tercih edildi ve yine belgesellerde oldugu gibi kameralarin zaman zaman elde de tasinarak kullanilmasi ve serbest kamera hareketleri yonetmenlerin ozgurlugunu artirdi Yonetmenler profesyonel olmayan oyuncularla dogaclama oyunculugu tercih ettiler Zaten alisilmis sekilde klasik bir dramatik hikaye orgusu de yoktu Edebi diyaloglarin yerine dogaclama konusmalar vardi Kurguda da asiriliga kacilmiyor mumkun oldugunca basit dogal bir kurgu tercih ediliyordu Ayni zamanda bu filmler cok dusuk butcelerle cekiliyorlardi Akimin onemli filmleriRoma Acik Sehir Roma Citta Aperta Roberto Rossellini 1945 Vittorio De Sica 1946 Roberto Rossellini 1946 Germania Anno Zero Roberto Rossellini 1948 Bisiklet Hirsizlari Ladri di biciclette Vittorio De Sica 1948 Luchino Visconti 1948 1949 Roberto Rossellini 1950 Miracolo a Milano Miracle in Milan Vittorio De Sica 1951 Umberto D Vittorio De Sica 1952 Sonsuz Sokaklar La Strada Federico Fellini 1954 Akimin onde gelen isimleriFederico Fellini yonetmen Vittorio De Sica yonetmen Roberto Rossellini yonetmen Luchino Visconti yonetmen Pietro Germi yonetmen senarist Kaynakcamoviemail online co uk de A Beginner s Guide to Italian Neo realism criterion com da Italian Neorealism 17 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde