Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Orion Bulutsusu (ayrıca Avcı Bulutsusu, Messier 42, M42 veya NGC 1976 olarak da bilinir), Samanyolu içerisinde Avcı takımyıldızı bölgesinde, Avcı Kuşağı'nın güneyinde yer alan dağınık bir bulutsudur. En parlak bulutsulardan olan Orion yaklaşık 24 ışık yılı çapındadır ve gece çıplak gözle görülebilir. Dünya'ya en yakın yıldız oluşum bölgesidir ve yaklaşık olarak 1.270 ışık yılı uzaklıktadır.
| Bulutsu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Gözlem verisi (Dönem J2000) | |||||
| Takımyıldız | Avcı | ||||
| Sağ açıklık (α) | 05sa 35d 24s | ||||
| Dik açıklık (δ) | -05° 27′ 00″ | ||||
| Görünür büyüklük (V) | +3.0 | ||||
| Görünür boyutlar (V) | 65×60 arcmins | ||||
| İyonize kaynağı | |||||
| Adı | Teta Orionis | ||||
| Özellikler | |||||
| İlgili birlik | Samanyolu | ||||
| Uzaklık | 1,270±76 Iy (389 pc) | ||||
| Yarıçap (r) | 12 Iy | ||||
| Dikkate değer özellikler | Yamuk küme | ||||
Keşif | |||||
| |||||
| Katalog belirtmeleri | |||||
NGC 1976, M42, LBN 974, Sharpless 281 | |||||
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |||||
| Ayrıca bakınız: | |||||
Keşif ve gözlem bilgisi
Bulutsunun ışığı, iç bölgesinde yeni doğmakta olan ışıması güçlü yıldızlarla aydınlatılmasından kaynaklanmaktadır. Bulut ilk kez 1610'da Nicolas-Claude Fabri de Peiresc tarafından belgelendirilmiştir. Herhangi bir teleskop veya dürbünle bu bulutsudan gelen olağanüstü ışığı kolayca fark edebilirsiniz. Devasa bir hidrojen bulutunun merkez bölgesinde oluşmuş yıldızlarca ısıtılması ve aydınlatılması ile görünür hale gelen bulutsunun 30 ışık yılı genişlikte olduğu, bazı yıldızların 2 milyon yıldan daha genç olduğu hesaplanmaktadır.
Yıldız oluşumu
Spitzer Kızılötesi Uzay teleskopu'nun keskin gözleri, Orion Bulutsusu’nda çevrelerinde gaz ve toz diskleriyle oluşum aşamasında 2300 yıldız belirledi. Bu gaz ve toz disklerinin her biri, uygun koşullarda birer güneş sistemi oluşturmaya aday. Çıplak gözle bakıldığında Orion (Avcı) takımyıldızında Avcının kılıcı üzerinde bulanık bir nokta gibi görünen bulutsu, aslında görece yeni doğmuş ya da doğmakta olan binlerce yıldızı barındıran bir kuluçkalık. Bulutsu içindeki toz ya da çevrelerindeki toz disklerince gizlendikleri için optik teleskoplarla görülemeyen bu yıldızlar, yıldızlarından aldıkları ısıyı yeniden yayan toz sayesinde Spitzer'e yakalanıyorlar. Spitzer'le yapılan gözlemler Bulutsu içindeki yıldızların %60-70'inin toz disklerine sahip olduğunu ortaya koydu. Bir başka bulguysa, bulutsudaki yıldızların %60'ının, her biri yüzlerce birey içeren "yıldız kentlerinde" ya da kümelerde bir arada bulunmaları. Yıldızların %15'i daha küçük dış kümelerde toplanmışken, %25'iyse tek başına yaşamayı seçenler.
Araştırmalar
Orion'un genç yıldızları gezegen sistemlerine sahip midirler? Bu sorunun cevabı Robert O'Dell ve Zheng Wen adlı gök bilimcilerin Orion bulutsusu üzerine yaptıkları olası gezegen sistemleri araştırmasında bulunabilir. Bu ikili, 1989 yılından beri bulutsunun içinde yer aldığı düşünülen ön gezegenleri araştırarak çalışmalarının sonuçlarını 1994 yılının son günlerinde yayınladılar. Bu araştırmalarıyla 110 yıldızın çevresinde gaz ve toz ortamının kanıtını buldular. Hatta bu yıldızların 56 sında da gezegenleri oluşturacak maddenin varlığını keşfettiler. Elde edilen bu kuvvetli deliller, genç yıldızların çevrelerinde yeni oluşan gezegen sistemlerinin varolabileceğini gösterdi.
Ön gezegen disklerinin keşfiyle Güneş Sistemi'nin 4,6 milyar yıl önce nasıl oluştuğu anlaşılabilecektir. Orion'da bulunan genç yıldızların çevrelerinde keşfedilen bu gaz ve toz bulutları, yakın bir zamanda içerisinde, yıldızların güçlü çekim kuvvetiyle etkileşerek bir ön gezegen diskini meydana getirir. Bu disk gerçekte, Güneş sisteminde de gözlediğimiz gezegenler, kuyruklu yıldızlar, asteroidler ve buna benzer gökcisimlerini oluşturacaktır. O'Dell'e göre bu ön gezegen disklerinde, Güneş bulutsusunda da bulunan karbon, silikat ve diğer elementleri bulunmaktadır. Yine ön gezegen diskinin dış kısmında bulunan kütle büyük bir olasılıkla Dünya kütlesinin birkaç katı kadardır. En net görülen diskin genişliği 8,5 trilyon km olup, Güneş sisteminin 7,5 katı büyüklüğündedir.
θ1-C-Orionis
Orion bulutsusunun merkezinde yer alan ön gezegen disklerinin araştırması, son zamanlarda bir gökcismi üzerinde yoğunlaşmıştır. Çoğu gök bilimci, bulutsunun merkezinde, Yamuk küme (Trapezium) adı verilen yıldız kümesinde bulunan oldukça sıcak ve büyük bir kütleye sahip olan θ1-C-Orionis (Teta1 C Orionis) adlı yıldızda dikkatlerini toplamışlardır. Bulutsunun merkezinde yer alan bu yıldız, etrafına kuvvetli bir radyasyon ve yıldız rüzgarı meydana getirerek, çevresinde şok dalgaları oluşturur. Oluşan bu şok dalgaları yıldızın çevresinde yer alan gazı ve tozu yararak, Dünyadan basit dürbünlerle bile görülmesine neden olur.
Son zamanlarda bu bölge, elektromanyetik tayfın X-ışınlarında gözlem yapan Rosat uydusuyla gözlenmiştir. Bu uyduyla çok yüksek bir çözünürlük elde edilmiş ve ortamın daha iyi anlaşılması için gerekli olan bilgi sağlanmıştır. O'Dell ve grubu, Trapezium çevresindeki 25 foot alanda 250'nin üzerinde X-ışın kaynağı keşfetmişlerdir. Bu yıldızların çoğu Güneş benzeri düşük kütleli yıldızlardır. Ama geriye kalan birkaç yıldız ise Trapezium'da bulunan en sıcak ve en parlak yıldızları teşkil eder. θ1-C-Orionis, optik dalgaboylarında Trapeziumda bulunan en parlak yıldız olmayıp, yalnız elektromanyetik tayfın X-ışınlarında en parlak yıldızdır. θ1-C-Orionis, O7 tayf tipinde, kütlesi Güneş'in kütlesinin 30 katına, yüzey sıcaklığı ise yaklaşık 40,000 oK sahip bir yıldızdır. Yıldız'ın ROSAT uydusuyla yapılan gözlemleri 11 ay boyunca sürmüş olup bu süre içerisinde yıldızın X-ışın salınımında yaklaşık %50'lik bir değişim gözlenmiştir. ESO'da çalışmakta olan Otmar Stahl ve arkadaşları, θ1-C-Orionis'in tayfı üzerinde yer alan hidrojen ve helyum salınımlarının yaklaşık 15 günlük bir periyotla değiştiğini buldular. Bu çalışmadan önce yıldızın X-ışın üretiminin, tayfı üzerinde yer alan hidrojen ve helyum salınımlarıyla ilişkili olduğu bulmuş fakat periyodu hakkında tam bir bilgiye sahip olunamamaştı. Bu delillere ilaveten Nolan Walborn ve Joy Nichols uluslararası Mor Ötesi Kaşifi (IUE) uydusuyla, 1978 ile 1983 yılları arasında yıldızın mor ötesinde alınmış tayflarının incelenmesiyle, yıldızın morötesi salınımında da kabaca 15 günlük bir değişim bulunmuştu.
Neden bu kuvvetli yıldızda üretilen enerjide, düzenli ve kısa bir periyot vardı? Sebep, θ1-C-Orionis'in, şiddetli manyetik alanı, yüksek yüzey sıcaklığı ve kuvvetli yıldız rüzgarı olarak görünüyordu. Yıldızın dönme ekseni görüş doğrultumuzda eğiktir ve yıldızın dönme sıcak lekelerin görüş doğrultumuza doğru hareket ettirmesi, yıldızın parlaklığında düzenli değişimlere yol açmaktadır.
Radyo kaynakları
Daha önceleri astronomlar θ1-C-Orionis'in çevresini aşırı şekilde iyonize ettiğini düşünüyorlardı. Bu yüzden yıldızın etrafında iyonize olmuş gökcisimlerini aradılar. Örneğin; Guido Garay ve çalışma arkadaşları, Orion bulutsusunda az sayıda güçlü olmayan radyo kaynakları keşfettiler. Daha sonra Marcello Felli ve çalışma arkadaşları, Meksika'da bulunan çok geniş tabanlı [[Radyo teleskop|radyo teleskobu]] kullanarak, Trapezium'da hem termal hem de termal olmayan kaynaklar keşfettiler. Termal olmayan kaynaklar, yıldızların manyetik alanlarıyla ve sıcak gazlarla etkileşen elektronlar olduğu anlaşıldı. Buna karşı termal olmayan kaynakların temeli ise optik olarak gözlenen yıldızlardı ki bu yıldızlar ise çevrelerinde dairesel yıldız diskleri bulundurmaktaydılar.
Araştırmalar devam etti. Charles Prosser, O'Dell gibi Hubble Uzay Teleskobunu kullanarak Orion bulutsusunu inceledi. Bu araştırmayla Prosser ve arkadaşları, Trapezium içinde 2.3 ışık yılı küplük hacim içerisinde 300'den fazla yıldız buldular. Onların bu çalışmaları, Güneş'in kütlesinin %15'ine sahip küçük kütleli yıldızları içermekteydi. Yapılan teorik çalışmalar ise, bu yıldızların %80'inin 1 milyon yıldan daha genç yıldızlar olduğunu gösterdi.
Trapezium'un bu merkezsel bölgesi, kızılötesi 8.8 ila 11.7 mikron dalgaboylarında da incelenmiştir. Cornell Üniversitesinde çalışmakta olan Tom Hayward, Houck Cornell ve John Miles, Palomar dağında bulunan 200 inçlik Hale Teleskobunu kullanarak Trapezium bölgesinin mikron dalgaboylarında görüntülerini elde ettiler. Bu görüntüler, θ1-C-Orionis'den kuvvetli yıldız rüzgarıyla atılmış olan gaz ve tozun kanıtını gösterdi. Toz, parlayan gazın içine θ1-C-Orionis'in yıldız rüzgarıyla itilmiş veya parlayan gaz bulutlarının içinde üretilmiş olabilir.
Bir diğer kızılötesi çalışma ise 2.1 mikron dalgaboyunda yapılmış olup Trapezium içinde yer alan kümenin başka gizemli detaylarını da ortaya çykartmıştyr. Max Plank Enstitüsünde çalışmakta olan Stauffer ve Mc Coughrean, Calar Alta'daki 3.5m teleskobu kullanarak, Trapezium merkezi yakınlarındaki yıldızları araştırmıştır. Stauffer ve Mc Coughrean, 0.3 ışık yılı genişliğindeki bir bölgede 100'den fazla yıldız keşfetmişlerdir. Bu da 1 ışık yılı küpünde 4,000 yıldızın bulunduğunu göstermektedir. Bu araştırma, diğer yöntemlerle ve Hubble ile gözlenen gaz düğümlerinin, çok sayıda yıldız sistemlerine karşılık geldiği ortaya çıkartı. Keşfedilen bu genç yıldızlara düğümler uygulandığında, kümelerde çok sayıda ön gezegen disk ve her bir genç yıldızın çevresinde ise bir Güneş sisteminin oluşumunu bulmak söz konusu olabilir. Stauffer ve Mc Coughreanın yaptıkları çalışmayla, Hubble görüntüleri, radyo ve kızılötesi araştırmalar, Trapezium kümesindeki yıldızların %50'sinden fazlasında ilkel gezegen diski bulunduğunu öngörmektedir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ a b "SIMBAD Astronomical Database". NGC 7538 için. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 20 Ekim 2006.
- ^ "Nasa/Ipac Veritabanı". NGC 1976 için sonuçlar. 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 14 Ekim 2006.
- ^ Revised NGC Data for NGC 1976 17 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde . per Wolfgang Steinicke's NGC/IC Database Files 2 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
- ^ a b Sandstrom, Karin M (1999). "A Parallactic Distance of 389 parsecs to the Orion Nebula Cluster from Very Long Baseline Array Observations". The Astrophysical Journal. 667 (2). ss. 1161-1169. doi:10.1086/520922. Erişim tarihi: 3 Kasım 2007.
- ^ NASA basın bülteni 14 Ağustos 2006
- McCaughrean, Mark J.; O'dell, C. Robert. (Mayıs 1996), "Direct Imaging of Circumstellar Disks in the Orion Nebula", Astronomical Journal, cilt 111, s. 1977, doi:10.1086/117934, 12 Aralık 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 27 Mart 2009
- Kassis, Marc; Adams, Joseph D.; Campbell, Murray F.; Deutsch, Lynne K.; Hora, Joseph L.; Jackson, James M.; Tollestrup, Eric V. (Şubat 2006), "Mid-Infrared Emission at Photodissociation Regions in the Orion Nebula", The Astrophysical Journal, 637 (2), ss. 823-837, doi:10.1086/498404, Also see the press release, 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından , erişim tarihi: 27 Mart 2009
- Ker Than, 11 January 2006, "The Splendor of Orion: A Star Factory Unveiled 5 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .", Space.com
- "Mapping Orion's Winds 17 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .", January 16, 2006, Vanderbilt News Service
- Orion bulutsusu Gemini Gözlemevi25 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Orion bulutsusu ESA/Hubble 30 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Messier 42, SEDS Messier sayfası12 Nisan 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde . ve özellikler NGC 19761 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde ..
- Ocak 2006 Hubble Orion bulutsusu resimleri 15 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Ocak 2006 Hubble Trapezium yıldız kümesi 6 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Orion bulutsusu, Hubble Görüntüleri21 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Orion bulutsusu yeni resimler 15 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde ., SpaceFlight Now, 2001.
- NightSkyInfo.com -Orion bulutsusu 25 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- ESO: Avcı’daki Bulutların Saklı Gizemleri 23 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde . incl. Fotos & Animation
| Wikimedia Commons'ta Orion Nebula ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
NGC 1952 | NGC 1953 | NGC 1954 | NGC 1955 | NGC 1956 | NGC 1957 | NGC 1958 | NGC 1959 | NGC 1960 | NGC 1961 | NGC 1962 | NGC 1963 | NGC 1964 | NGC 1965 | NGC 1966 | NGC 1967 | NGC 1968 | NGC 1969 | NGC 1970 | NGC 1971 | NGC 1972 | NGC 1973 | NGC 1974 | NGC 1975 | NGC 1976 | NGC 1977 | NGC 1978 | NGC 1979 | NGC 1980 | NGC 1981 | NGC 1982 | NGC 1983 | NGC 1984 | NGC 1985 | NGC 1986 | NGC 1987 | NGC 1988 | NGC 1989 | NGC 1990 | NGC 1991 | NGC 1992 | NGC 1993 | NGC 1994 | NGC 1995 | NGC 1996 | NGC 1997 | NGC 1998 | NGC 1999 | NGC 2000 | NGC 2001
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Orion Bulutsusu ayrica Avci Bulutsusu Messier 42 M42 veya NGC 1976 olarak da bilinir Samanyolu icerisinde Avci takimyildizi bolgesinde Avci Kusagi nin guneyinde yer alan daginik bir bulutsudur En parlak bulutsulardan olan Orion yaklasik 24 isik yili capindadir ve gece ciplak gozle gorulebilir Dunya ya en yakin yildiz olusum bolgesidir ve yaklasik olarak 1 270 isik yili uzakliktadir Orion BulutsusuBulutsuOrion Bulutsusu nun Hubble Uzay Teleskobu tarafindan cekilmis fotografi Kaynak NASA ESAGozlem verisi Donem J2000 TakimyildizAvciSag aciklik a 05sa 35d 24sDik aciklik d 05 27 00 Gorunur buyukluk V 3 0Gorunur boyutlar V 65 60 arcminsIyonize kaynagiAdiTeta OrionisOzelliklerIlgili birlikSamanyoluUzaklik1 270 76 Iy 389 pc Yaricap r 12 IyDikkate deger ozelliklerYamuk kumeKesifNicolas Claude Fabri de Peiresc 1610 Katalog belirtmeleriNGC 1976 M42 LBN 974 Sharpless 281 Wikimedia Commons ta ilgili ortamAyrica bakiniz Bulutsu listeleriKesif ve gozlem bilgisiBulutsunun isigi ic bolgesinde yeni dogmakta olan isimasi guclu yildizlarla aydinlatilmasindan kaynaklanmaktadir Bulut ilk kez 1610 da Nicolas Claude Fabri de Peiresc tarafindan belgelendirilmistir Herhangi bir teleskop veya durbunle bu bulutsudan gelen olaganustu isigi kolayca fark edebilirsiniz Devasa bir hidrojen bulutunun merkez bolgesinde olusmus yildizlarca isitilmasi ve aydinlatilmasi ile gorunur hale gelen bulutsunun 30 isik yili genislikte oldugu bazi yildizlarin 2 milyon yildan daha genc oldugu hesaplanmaktadir Yildiz olusumuBebek yildizlar Spitzer Uzay teleskopu ndan alinan resim Spitzer Kizilotesi Uzay teleskopu nun keskin gozleri Orion Bulutsusu nda cevrelerinde gaz ve toz diskleriyle olusum asamasinda 2300 yildiz belirledi Bu gaz ve toz disklerinin her biri uygun kosullarda birer gunes sistemi olusturmaya aday Ciplak gozle bakildiginda Orion Avci takimyildizinda Avcinin kilici uzerinde bulanik bir nokta gibi gorunen bulutsu aslinda gorece yeni dogmus ya da dogmakta olan binlerce yildizi barindiran bir kuluckalik Bulutsu icindeki toz ya da cevrelerindeki toz disklerince gizlendikleri icin optik teleskoplarla gorulemeyen bu yildizlar yildizlarindan aldiklari isiyi yeniden yayan toz sayesinde Spitzer e yakalaniyorlar Spitzer le yapilan gozlemler Bulutsu icindeki yildizlarin 60 70 inin toz disklerine sahip oldugunu ortaya koydu Bir baska bulguysa bulutsudaki yildizlarin 60 inin her biri yuzlerce birey iceren yildiz kentlerinde ya da kumelerde bir arada bulunmalari Yildizlarin 15 i daha kucuk dis kumelerde toplanmisken 25 iyse tek basina yasamayi secenler ArastirmalarOrion un genc yildizlari gezegen sistemlerine sahip midirler Bu sorunun cevabi Robert O Dell ve Zheng Wen adli gok bilimcilerin Orion bulutsusu uzerine yaptiklari olasi gezegen sistemleri arastirmasinda bulunabilir Bu ikili 1989 yilindan beri bulutsunun icinde yer aldigi dusunulen on gezegenleri arastirarak calismalarinin sonuclarini 1994 yilinin son gunlerinde yayinladilar Bu arastirmalariyla 110 yildizin cevresinde gaz ve toz ortaminin kanitini buldular Hatta bu yildizlarin 56 sinda da gezegenleri olusturacak maddenin varligini kesfettiler Elde edilen bu kuvvetli deliller genc yildizlarin cevrelerinde yeni olusan gezegen sistemlerinin varolabilecegini gosterdi On gezegen disklerinin kesfiyle Gunes Sistemi nin 4 6 milyar yil once nasil olustugu anlasilabilecektir Orion da bulunan genc yildizlarin cevrelerinde kesfedilen bu gaz ve toz bulutlari yakin bir zamanda icerisinde yildizlarin guclu cekim kuvvetiyle etkileserek bir on gezegen diskini meydana getirir Bu disk gercekte Gunes sisteminde de gozledigimiz gezegenler kuyruklu yildizlar asteroidler ve buna benzer gokcisimlerini olusturacaktir O Dell e gore bu on gezegen disklerinde Gunes bulutsusunda da bulunan karbon silikat ve diger elementleri bulunmaktadir Yine on gezegen diskinin dis kisminda bulunan kutle buyuk bir olasilikla Dunya kutlesinin birkac kati kadardir En net gorulen diskin genisligi 8 5 trilyon km olup Gunes sisteminin 7 5 kati buyuklugundedir 81 C Orionis Bulutsunun Hubble Uzay teleskopu ndan alinmis panoramik goruntusu Trapezium merkezin solundadir Kaynak NASA ESA Orion bulutsusunun merkezinde yer alan on gezegen disklerinin arastirmasi son zamanlarda bir gokcismi uzerinde yogunlasmistir Cogu gok bilimci bulutsunun merkezinde Yamuk kume Trapezium adi verilen yildiz kumesinde bulunan oldukca sicak ve buyuk bir kutleye sahip olan 81 C Orionis Teta1 C Orionis adli yildizda dikkatlerini toplamislardir Bulutsunun merkezinde yer alan bu yildiz etrafina kuvvetli bir radyasyon ve yildiz ruzgari meydana getirerek cevresinde sok dalgalari olusturur Olusan bu sok dalgalari yildizin cevresinde yer alan gazi ve tozu yararak Dunyadan basit durbunlerle bile gorulmesine neden olur Son zamanlarda bu bolge elektromanyetik tayfin X isinlarinda gozlem yapan Rosat uydusuyla gozlenmistir Bu uyduyla cok yuksek bir cozunurluk elde edilmis ve ortamin daha iyi anlasilmasi icin gerekli olan bilgi saglanmistir O Dell ve grubu Trapezium cevresindeki 25 foot alanda 250 nin uzerinde X isin kaynagi kesfetmislerdir Bu yildizlarin cogu Gunes benzeri dusuk kutleli yildizlardir Ama geriye kalan birkac yildiz ise Trapezium da bulunan en sicak ve en parlak yildizlari teskil eder 81 C Orionis optik dalgaboylarinda Trapeziumda bulunan en parlak yildiz olmayip yalniz elektromanyetik tayfin X isinlarinda en parlak yildizdir 81 C Orionis O7 tayf tipinde kutlesi Gunes in kutlesinin 30 katina yuzey sicakligi ise yaklasik 40 000 oK sahip bir yildizdir Yildiz in ROSAT uydusuyla yapilan gozlemleri 11 ay boyunca surmus olup bu sure icerisinde yildizin X isin saliniminda yaklasik 50 lik bir degisim gozlenmistir ESO da calismakta olan Otmar Stahl ve arkadaslari 81 C Orionis in tayfi uzerinde yer alan hidrojen ve helyum salinimlarinin yaklasik 15 gunluk bir periyotla degistigini buldular Bu calismadan once yildizin X isin uretiminin tayfi uzerinde yer alan hidrojen ve helyum salinimlariyla iliskili oldugu bulmus fakat periyodu hakkinda tam bir bilgiye sahip olunamamasti Bu delillere ilaveten Nolan Walborn ve Joy Nichols uluslararasi Mor Otesi Kasifi IUE uydusuyla 1978 ile 1983 yillari arasinda yildizin mor otesinde alinmis tayflarinin incelenmesiyle yildizin morotesi saliniminda da kabaca 15 gunluk bir degisim bulunmustu Neden bu kuvvetli yildizda uretilen enerjide duzenli ve kisa bir periyot vardi Sebep 81 C Orionis in siddetli manyetik alani yuksek yuzey sicakligi ve kuvvetli yildiz ruzgari olarak gorunuyordu Yildizin donme ekseni gorus dogrultumuzda egiktir ve yildizin donme sicak lekelerin gorus dogrultumuza dogru hareket ettirmesi yildizin parlakliginda duzenli degisimlere yol acmaktadir Radyo kaynaklari Daha onceleri astronomlar 81 C Orionis in cevresini asiri sekilde iyonize ettigini dusunuyorlardi Bu yuzden yildizin etrafinda iyonize olmus gokcisimlerini aradilar Ornegin Guido Garay ve calisma arkadaslari Orion bulutsusunda az sayida guclu olmayan radyo kaynaklari kesfettiler Daha sonra Marcello Felli ve calisma arkadaslari Meksika da bulunan cok genis tabanli Radyo teleskop radyo teleskobu kullanarak Trapezium da hem termal hem de termal olmayan kaynaklar kesfettiler Termal olmayan kaynaklar yildizlarin manyetik alanlariyla ve sicak gazlarla etkilesen elektronlar oldugu anlasildi Buna karsi termal olmayan kaynaklarin temeli ise optik olarak gozlenen yildizlardi ki bu yildizlar ise cevrelerinde dairesel yildiz diskleri bulundurmaktaydilar Arastirmalar devam etti Charles Prosser O Dell gibi Hubble Uzay Teleskobunu kullanarak Orion bulutsusunu inceledi Bu arastirmayla Prosser ve arkadaslari Trapezium icinde 2 3 isik yili kupluk hacim icerisinde 300 den fazla yildiz buldular Onlarin bu calismalari Gunes in kutlesinin 15 ine sahip kucuk kutleli yildizlari icermekteydi Yapilan teorik calismalar ise bu yildizlarin 80 inin 1 milyon yildan daha genc yildizlar oldugunu gosterdi Trapezium un bu merkezsel bolgesi kizilotesi 8 8 ila 11 7 mikron dalgaboylarinda da incelenmistir Cornell Universitesinde calismakta olan Tom Hayward Houck Cornell ve John Miles Palomar daginda bulunan 200 inclik Hale Teleskobunu kullanarak Trapezium bolgesinin mikron dalgaboylarinda goruntulerini elde ettiler Bu goruntuler 81 C Orionis den kuvvetli yildiz ruzgariyla atilmis olan gaz ve tozun kanitini gosterdi Toz parlayan gazin icine 81 C Orionis in yildiz ruzgariyla itilmis veya parlayan gaz bulutlarinin icinde uretilmis olabilir Bir diger kizilotesi calisma ise 2 1 mikron dalgaboyunda yapilmis olup Trapezium icinde yer alan kumenin baska gizemli detaylarini da ortaya cykartmistyr Max Plank Enstitusunde calismakta olan Stauffer ve Mc Coughrean Calar Alta daki 3 5m teleskobu kullanarak Trapezium merkezi yakinlarindaki yildizlari arastirmistir Stauffer ve Mc Coughrean 0 3 isik yili genisligindeki bir bolgede 100 den fazla yildiz kesfetmislerdir Bu da 1 isik yili kupunde 4 000 yildizin bulundugunu gostermektedir Bu arastirma diger yontemlerle ve Hubble ile gozlenen gaz dugumlerinin cok sayida yildiz sistemlerine karsilik geldigi ortaya cikarti Kesfedilen bu genc yildizlara dugumler uygulandiginda kumelerde cok sayida on gezegen disk ve her bir genc yildizin cevresinde ise bir Gunes sisteminin olusumunu bulmak soz konusu olabilir Stauffer ve Mc Coughreanin yaptiklari calismayla Hubble goruntuleri radyo ve kizilotesi arastirmalar Trapezium kumesindeki yildizlarin 50 sinden fazlasinda ilkel gezegen diski bulundugunu ongormektedir Ayrica bakinizMessier nesneleri Bulutsular dizini Gokbilim KataloguKaynakca a b SIMBAD Astronomical Database NGC 7538 icin 1 Mayis 2019 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 20 Ekim 2006 Nasa Ipac Veritabani NGC 1976 icin sonuclar 14 Mayis 2011 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 14 Ekim 2006 Revised NGC Data for NGC 1976 17 Aralik 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde per Wolfgang Steinicke s NGC IC Database Files 2 Subat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde a b Sandstrom Karin M 1999 A Parallactic Distance of 389 parsecs to the Orion Nebula Cluster from Very Long Baseline Array Observations The Astrophysical Journal 667 2 ss 1161 1169 doi 10 1086 520922 Erisim tarihi 3 Kasim 2007 NASA basin bulteni 14 Agustos 2006 McCaughrean Mark J O dell C Robert Mayis 1996 Direct Imaging of Circumstellar Disks in the Orion Nebula Astronomical Journal cilt 111 s 1977 doi 10 1086 117934 12 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 27 Mart 2009 Kassis Marc Adams Joseph D Campbell Murray F Deutsch Lynne K Hora Joseph L Jackson James M Tollestrup Eric V Subat 2006 Mid Infrared Emission at Photodissociation Regions in the Orion Nebula The Astrophysical Journal 637 2 ss 823 837 doi 10 1086 498404 Also see the press release 8 Aralik 2019 tarihinde kaynagindan erisim tarihi 27 Mart 2009 Ker Than 11 January 2006 The Splendor of Orion A Star Factory Unveiled 5 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde Space com Mapping Orion s Winds 17 Aralik 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde January 16 2006 Vanderbilt News Service Orion bulutsusu Gemini Gozlemevi25 Aralik 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde Orion bulutsusu ESA Hubble 30 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde Messier 42 SEDS Messier sayfasi12 Nisan 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde ve ozellikler NGC 19761 Mayis 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ocak 2006 Hubble Orion bulutsusu resimleri 15 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde Ocak 2006 Hubble Trapezium yildiz kumesi 6 Eylul 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde Orion bulutsusu Hubble Goruntuleri21 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde Orion bulutsusu yeni resimler 15 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde SpaceFlight Now 2001 NightSkyInfo com Orion bulutsusu 25 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde ESO Avci daki Bulutlarin Sakli Gizemleri 23 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde incl Fotos amp AnimationWikimedia Commons ta Orion Nebula ile ilgili ortam dosyalari bulunmaktadir Messier Katalogu Bahar acisina gore onceki M 1 Bahar acisina gore sonraki M 36 Katalog sirasina gore onceki M 41 Katalog sirasina gore sonraki M 43 Bakmak istediginiz cisminin resmini seciniz Messier nesneleri kataloguNGC cisimleri Liste NGC 1952 NGC 1953 NGC 1954 NGC 1955 NGC 1956 NGC 1957 NGC 1958 NGC 1959 NGC 1960 NGC 1961 NGC 1962 NGC 1963 NGC 1964 NGC 1965 NGC 1966 NGC 1967 NGC 1968 NGC 1969 NGC 1970 NGC 1971 NGC 1972 NGC 1973 NGC 1974 NGC 1975 NGC 1976 NGC 1977 NGC 1978 NGC 1979 NGC 1980 NGC 1981 NGC 1982 NGC 1983 NGC 1984 NGC 1985 NGC 1986 NGC 1987 NGC 1988 NGC 1989 NGC 1990 NGC 1991 NGC 1992 NGC 1993 NGC 1994 NGC 1995 NGC 1996 NGC 1997 NGC 1998 NGC 1999 NGC 2000 NGC 2001