Abbas Vesim Efendi

Abbas Vesim Efendi ya da Kambur Vesim (1689 - 1760, İstanbul), 17. yüzyılda yaşamış ve Osmanlı Devleti'nin astronomları ve muvakkitleri tarafından kullanılan tercüme ve şerhler yazan Osmanlı astronomu ve hekimidir. En önemli eseri Uluğ Bey'in Zij-i Sultani adlı eserinin Türkçe şerhidir. Çalışma yeri Sultan Selim çarşısındaydı.

Abbas Vesim Efendi
Doğum	1689 Bursa, Türkiye
Ölüm	1760 (70-71 yaşlarında) İstanbul, Türkiye
Vatandaşlık	Osmanlı İmparatorluğu
Kariyeri
Dalı	Astronomi, şiir
Etkilendikleri	Uluğ Bey

İlim arayışı içinde çok seyahat etti, Şam'ı, Mısır'ı ziyaret etti, Mekke ve Medine'ye hacca gitti. İstanbul'a döndükten sonra bir klinik ve eczane açarak yaklaşık 40 yıl boyunca hastaları tedavi etti. Avrupa biliminin en son başarılarını içeren tıp ve farmakoloji üzerine birçok eser yazdı ve tercüme etti. Birçok astronomi metninin çevirmeni ve yorumcusudur. Ayrıca astroloji okudu ve ay ve güneş tutulmaları üzerine çalıştı. Eserlerden biri ay hilalinin görünürlüğü konusunu inceler.

Eğitimi

Abbas Vesim Efendi, tıp eğitimini Bursalı Ali ve Ömer Şifai Efendilerden almıştır.

Eserleri

• Uluğ Burcuna Erişmenin Yolu (1745)
• Vesim'in Eski ve Yeni Tıp Düsturu (2 ciltlik olan bu kitap basılmamıştır)

Kaynakça

1. ^ Aydüz, Salim (2007). "ʿAbbās Wasīm Efendi". Thomas Hockey (Ed.). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. New York: Springer. ss. 1-2. ISBN . 2 Mart 2023 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 24 Kasım 2023.  (PDF version 31 Ocak 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde .)
2. ^ "ABBAS VESİM EFENDİ". 28 Ekim 2020 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Haziran 2019. 

Konuyla ilgili yayınlar

• Adıvar, A. Adnan (1982). Osmanlı Türklerinde İlim. İstanbul: Remzi Kitabevi, s. 187–197.
• Ahmet Cevdet Paşa (1892). Tarih-i Cevdet. Cilt 7, s. 98. İstanbul: Matbaa-i Osmaniye.
• Akıncı, Sırrı (1961). Hekim Abbas Efendi. İstanbul Tıp Fakültesi Mecmuası 24: s. 695—700, (İstanbul Üniversitesi).
• Baltacı, Cahit (1989). Abbas Vesim Efendi. Diyanet İslâm Ansiklopedisi. Cilt 1, s. 29–30. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Bursalı, Mehmed Tahir (1923). Osmanlı Müellifleri. Cilt 3, s. 242–243. İstanbul: Matbaa-i Âmire, 1342 H.
• İzgi, Cevat (1997). Osmanlı Medreselerinde İlim. Cilt 1, s. 419; Cilt 2, s. 35–38. Istanbul: İz Yayıncılık.
• Kurdoğlu, Veli Behçet (1967). Şâir Tabîbler. İstanbul: İstanbul Fetih Derneği, s. 203–206.
• Müstakimzade Süleyman Sadeddin (1928). Tuhfe-yi Hattatin. İstanbul: Türk Tarih Encümeni, s. 668–669.
• Şevki, Osman (1925). Beş Buçuk Asırlık Türk Tababeti Tarihi. İstanbul: Matbaa-i Âmire, s. 169–170.
• Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1988). Osmanlı Tarihi. Cilt 4, Sayı 2, s. 530–531. Ankara: Türk Tarih Kurumu.