Flensburg Hükûmeti Almanca Flensburger Regierung Avrupa da II Dünya Savaşı nın sona ermesine yakın zamanlarda 2 M

Flensburg Hükûmeti (Almanca: Flensburger Regierung), Avrupa'da II. Dünya Savaşı'nın sona ermesine yakın zamanlarda, 2 Mayıs-23 Mayıs 1945 tarihleri arasında Almanya'yı yöneten kısa ömürlü idareydi. Sadece 3 hafta boyunca yönetimde kalmıştır. Hükûmet, NSDAP lideri ve Büyük Alman İmparatorluğu Devlet Başkanı Adolf Hitler'in ve Berlin Muharebesi esnasında Propaganda Bakanı Joseph Goebbels'in intiharlarından sonra oluşturuldu. Hitler, ölümünden kısa bir süre önce, cumhurbaşkanlığı ve şansölyelik makamlarının ikiye ayrılmasını vasiyet edip Karl Dönitz'i kendisinden sonraki yeni cumhurbaşkanı olarak tayin etmişti. Yeni hükûmetin Flensburg'da kurulması kararlaştırıldı, çünkü Flensburg, Danimarka sınırının çok yakınında, Karl Dönitz'in o zamana kadar kullanmış olduğu merkezin yeriydi. Hitler siyasî vasiyetinde halefinden her ne pahasına olursa olsun savaşa devam etmesini istiyordu. Buna rağmen, Flensburg Hükûmeti kendisini “apolitik” olarak tanımladı.

Flensburger Regierung

Flensburg Hükûmeti

2 Mayıs 1945-5 Haziran 1945

Bayrak

(Arma)

Hitler'in ölümünün sonrasında Avrupa'da II. Dünya Savaşı'nın durumu. Beyaz alanlar Alman birliklerinin kontrolünde, pembe alanlar Müttefikler'in kontrolünde, kırmızı alanlar ise Müttefikler'in kontrolüne giren son yerler.

Başkent

Flensburg

Cumhurbaşkanı

• 1945	Karl Dönitz

Şansölye

• 1945	Lutz Graf Schwerin von Krosigk

Tarihçe

• Kuruluşu	2 Mayıs 1945
• Goebbels'in intiharı	1 Mayıs 1945
• Hükûmetin kuruluşu	2 Mayıs 1945
• Almanya'nın teslimiyeti	8 Mayıs 1945
• Hükûmetin feshedilmesi	23 Mayıs 1945
• Dağılışı	5 Haziran 1945

Oluşumu

Hitler'in kuşatılmış kent olan Berlin'de kalmayı ve intihar etmeyi istediği belli olduktan sonra, Alman silahlı kuvvetlerinin etkin genel komuta ettirilmesi, Rheinsburg'a taşınan Oberkommando der Wehrmacht (Alman Yüksek Komutanlığı) aracılığıyla yapıldı. Alman topraklarında bölünme olacağını öngören askeri ve sivil komutanlıklar 15 Nisan'da geçici olarak kuruldu; Pullach'ta Marshal Albert Kesselring'in altında, güney ve batıdaki kuvvetler ve Plön'teki Büyük Amiral Karl Dönitz'in komutasında, kuzey ve doğuda kuvvetler içindi; fakat Hitler, onlara yürütme yetkisini vermedi. 27 Nisan'da, Ordu Yüksek Komutanlığı'ndan Wilhelm Keitel ve Alfred Jodl Rheinsburg'da Karl Dönitz ve Heinrich Himmler ile bir araya gelerek Berlin'in düşüşünün önlenememesi üzerine savaş durumunu görüştü. Rheinsberg'i 28 Nisan'da terk ederken, Himmler, Dönitz'e, kendisinin oluşturabileceği halef bir hükûmette hizmet etmeye istekli olup olmayacağını sordu. O gün, İngilizler ve Amerikalılar, Himmler'in Batılı Müttefikler'le Hitler'den ayrı olarak gizli bir barış görüşmeleri yaptığını açıkladılar. 29 Mayıs'ta Dönitz, Martin Bormann'dan Himmler'in görevden alındığını duyuran ve vatana ihanetten tutuklama emrini verilen bir telgraf aldı. Dönitz, 30 Mayıs'ta Lübeck'deki Himmler'in karargahına gidip kendisine yapılan suçlamaları iletti fakat Himmler bu suçlamaları reddetti. O gün Bormann'dan gelen başka bir telgraf, Himmler'in tüm görevlerden alındığını ve Dönitz'in Hitler'in halefi olarak seçilmesinin onayladığını belirtti ve böylece Himmler'in tutumu savunulamaz hale geldi; Dönitz, bu bildiriyi Himmler'e söylemek için aynı gece Plön'e çağırdı.

Adolf Hitler, Himmler ve Göring'i düşmanla ihanet müzakerelerine maruz kaldıklarını belirterek, Büyük Amiral Dönitz'i Reich Devlet Başkanı ve Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanı olarak görevlendirmiş ve Propaganda Bakanı Joseph Goebbels'i hükûmet başbakanı (Reich Şansölyesi) olarak atamıştır. Goebbels, 1 Mayıs'ta Berlin Führerbunker'da intihar etti. Holstein'de Plön yakınlarındaki Wehrmacht barakalarında Berlin'in düşüşünden kaçmak için kaçan Hitler kabinesinin kalıntı bakanları ertesi günü istifa etti. Dönitz, Bormann'ın Berlin'den kaçmış olabileceğinden ve iktidarı ele geçirmek isteyebileceğinden şüphelenerek Hitler'in eski Maliye Bakanı Lutz Graf Schwerin von Krosigk ile bir araya gelerek kendisinden yeni bir Reich hükûmeti kurmasını istedi.

Von Krosigk'in kabinesi ilk önce Eutin'de bir araya geldi. Daha sonra 2 Mayıs'ta Lübeck'e yaklaşan İngiliz İkinci Ordu güçlerinin hızla ilerlediği düşüncesiyle Dönitz, von Krosigk, Paul Wegener, Himmler ve Keitel ile bir araya gelmenin acil gerekliliğini tartıştı. Himmler, daha sonra yeni hükûmetin Almanların elindeki en büyük başkent olan Prag'a taşınmasını savundu ve şahsen müzakere etmeyi umduğu ilerleyen Amerikan kuvvetlerine daha yakın olmayı önerdi; ancak Dönitz, Almanya sınırları dışındaki herhangi bir hareketin olmasını reddetti. Dahası, Bohemya ve Moravya Protektorası'nın siyasi durumu oldukça belirsizdi. Dönitz, Danimarka sınırındaki Flensburg'daki Mürwik deniz akademisine gitmeye karar verdi. Kabine, Donanma Akademisinin Sporokulu'unda bir araya geldi; Flensburg Limanı'nda demirlemiş olan Patria gemisine idari bürolar ve çeşitli bakanlıkların yerleştirilmesi sağlandı. İki gün önce Rheinsburg'dan Holstein'daki Neustadt'a taşınan Alman Yüksek Komutanlığı da Flensburg'a taşındı; SS liderliği 28 Nisan'dan bu yana Flensburg'da toplanıyordu.

Dönitz, kabinesinde Speer dışındaki önde gelen Nazi liderlerini de bulundurmaktan kaçındı; SS'te ve eski rejimin soykırım politikalarını formüle eden ve kovuşturmaya yakından dahil olan çeşitli subayları içeriyordu. Herbert Backe, 1941'in Açlık Planı'nın planlayıcısıydı. Bu plan, Sovyet savaş esirleri ve Sovyet kentsel nüfuslarının açlığa terk edilerek kitlesel olarak ortadan kaldırılması için kasıtlı bir strateji idi. Speer'in Ekonomi Bakanlığı'ndaki yardımcısı, işgal altındaki Sovyet topraklarında yüz binlerce Yahudi ve komünistin öldürülmesini kişisel olarak yöneten Otto Ohlendorf'tu. Wilhelm Stuckart, "Yahudi Sorununa Son Çözüm" konusundaki idari sorumlulukların kabul edildiği Ocak 1942 Wannsee Konferansına katılmıştı. Flensburg hükûmetinin ofislerinde çalışan 350 personelin 230'u SS ya da diğer güvenlik servislerinin üyesiydi. Aksi takdirde ve hükûmetinin 'mantıksız' olduğu yönündeki iddialarına rağmen, seçilenlerin en tutarlı özelliği, Bolşevizme karşı öldürücü bir muhalefettiler ve 1918 Mütarekesi'ne katılan Almanya'daki devrimci olayların 1945'te tekrarlanmaması için kararlılık gösteren kişilerdi.

İlk birkaç gün İçişleri Bakanlığı görevi boşta kaldı. Bu, Heinrich Himmler'in göreviydi, Ancak Himmler, hain olarak kınanmış, tüm görevlerden uzaklaştırılmış ve Hitler son vasiyetinde Himmler'in tutuklanmasını emretmişti. Dönitz, Himmler'in adını yeni yönetimiyle ilişkilendirmek istemedi, ancak silahlı güçlü olarak SS'i de yabancılaştırmayı göze alamazdı. Hitler'in talimatlarını sakin bir şekilde bir kenara bıraktı ve Himmler'i resmi olarak herhangi bir randevu almadan günlük olarak görmeye devam etti. Son görüşme 6 Mayıs 1945'te yapıldı. batıdaki Almanların Dwight D. Eisenhower'a teslim olması, Dönitz'in Himmler'i bütün görevlerinden uzaklaştırması ve yerine Stuckart'ı ataması ile sonuçlandı.

Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı

Dönitz, Ordu Yüksek Komutanlığına (Oberkommando des Heeres) tabi olan Ordu Komutanı ve Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı (Oberkommando der Wehrmacht) lideri olarak Felmareşal Erich von Manstein'ı atamayı umdu ancak kendisiyle 28 Nisan 1945'ten 2 Mayıs'a kadar temasa geçilemedi ve bu nedenle feldmareşal Wilhelm Keitel görevde kaldı; Keitel bu görevdeyken 8 Mayıs'ta Berlin'deki Alman Yüksek Komutanlığına teslim olma sözleşmesini imzaladı. Keitel'in Başkomutan olarak görevine devam etmesini destekleyen bir diğer faktör ise, esas olarak gördüğü Wehrmacht Operasyon başkanı Albay Alfred Jodl'ın kendisine verdiği destek oldu. Jodl, Dönitz'i Fransa Reims'teki Müttefikler'le görüşmelerde temsil edecekti. Dönitz, Amiral Hans-Georg von Friedeburg'u, Kriegsmarine Komutanı olarak atadı ve Dönitz tarafından 1 Mayıs'ta Büyükamiral rütbesine yükseltildi. Hava Kuvvetleri, yakıt eksikliği yüzünden büyük oranda yok edildi veya topraklanmıştı, bu nedenle yeni atanma yapılmadı. Felmareşal Robert Ritter von Greim, Luftwaffe Komutanı olarak kaldı. Tekrarlanan yerlerinin değiştirilmesine rağmen, Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı görevine devam etmiş, örgütü ve yapıları korunmuştur.

Mart 1945'ten itibaren çeşitli bakanlıkların çalışanları, esasen Berchtesgaden bölgesindeki Bavyera ve Avusturya Alpleri'ndeki otellere gönderildiler ve sadece bakanların kendileri Berlin'de kaldılar. 13 Nisan'da kalan yabancı elçilikler ve diplomatik birlikler Bad Gastein'e tahliye edildi. Nihayet 20 Nisan'da tüm bakanlara ve şahsiyetlere güneye doğru ilerlemeleri emredildi; ancak o zamana kadar yollar kesilmişti ve ulaşım için uçakları yetersizdi, bunun yerine bazı bakanlar (örneğin von Krosigk) kuzeyde başkanlık yapmıştı. Fakat sonuç olarak, Almanya Hükûmeti, Hitler'in ölümünde altı merkeze ayrıldı. Luftwaffe Yüksek Komutanlığı Berchtesgaden'e taşındı. Kuzeydeki Lübeck'de kurulmuş ve daha sonra Flensburg'a taşınmış olan Himmler'in, özel gücü SS'i bulunmaktadydı. Diğer hükûmet bakanlıkları ve bakanlar daha sonra Berchtesgaden ve Dönitz'in Plön'deki karargahında çeşitli yerlerde bulunmuştu. Birçok OKW personelinin gitmesine rağmen, kuzeyde bulunan Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı ile sonuçta, artık bir Alman merkez hükûmetine benzemiyordu ve von Krosigk kabinesinin üyelerinin çoğunun hiçbir destek personeli yoktu.

Eylemler

Dönitz'in öncelikli hedefi Alman ordularının komutanlarıyla iletişim kurmak ve onlarla birlikte tüm Alman silahlı kuvvetlerinin tek Üst Komutanı olarak yeni yetkisini kabul etmekti. Ayrıca, Doğu'daki Sovyet güçlerine karşı savaşı sürdürürken, Batılı Müttefikler ile art arda kısmi teslim olanakları müzakere etme politikasıyla da anlaşmaya çalıştı. Bunun anahtarı, Heinrich Himmler, Joachim von Ribbentrop, Alfred Rosenberg ve Flensburg'a kaçan diğer eski Nazi ustalarından uzaklaşmaktı ancak hükûmete sürekli katılımı Batılı Müttefikler ile olan herhangi bir müzakereyi engelleyecekti. Dönitz'in bu konudaki niyetleri Müttefikler'i bölmek ve mümkünse ortak bir anti-Bolşevik cephe unsurları olarak Alman askeri birimlerini sunmaktı. Başarısız bir şekilde, doğudaki birimleri batı yönünde geri çekilmeleri ve Sovyet esaretinden mümkün olduğunca çok sayıda Alman askerini kurtarmaya çalıştı. İngilizler, Kanadalılar ya da Amerikalılara teslim olmak ve Baltık sahilinde sıkışan birliklerin denizden tahliye edilmesi için Hannibal operasyonunu başlattı. 2 Mayıs'ta Dönitz, Norveç, Courland, Doğu Prusya ve Bohemya'daki Alman ordularının komutanlarına bağlılık sözü aldı; bu taahhütler kendiliğinden Başkomutan olarak kabul edildi ve gelecek bir hükûmette Devlet Başkanı olmayacaktı.

Aksi halde, Dönitz politikaları bir önceki rejimle süreklilik sergiledi. Nazi Partisi ne yasaklanmış ne de çözülmüştü. Dönitz, Hitler'in büstünü ofisinde tuttu; Üçüncü Reich'ın üniformaları, bayrakları ve protokolü, başta 'Heil Hitler' tebrikleri dahil olmak üzere muhafaza edildi. Dönitz, Speer'den bir savunmasını takiben, Alman altyapısı ve sanayi tesislerinin ve ülkenin tüm altyapısının tahrip edilmesini isteyen Neron Kararnamesi'ni kaldırdı. Ancak Dönitz, Hitler'in yayımladığı Neron Kararnamesi'ni 6 Mayıs 1945'e kadar yürürlükten kaldırmadı.

Karl Dönitz, ABD Hükûmeti Tutuklama Kartı, 23 Haziran 1945

SS komutanları ve çalışanlarının Flensburg'daki varlığı, Dönitz'e hükûmetini desteklemek için bir personel kaynağı sağlamış olsa da, aksine sorunlar devam ediyordu. Özellikle SS liderliği, Dönitz'in kontrolü altında olmayan silahlı kuvvetlerden yararlandı ve Dönitz'in kişisel olarak hem Batılı Müttefikler'e hem de Wehrmacht'a kabul edilemez olduğu tahmin edilen Himmler'e sadık kalmaya devam etti. Dönitz, konuyu Himmler'i hükûmette olası bir görevinin belirsiz umutlarıyla mümkün olduğu uzatarak oyaladı. Himmler, Eisenhower'a teslim olmak için ciddi müzakereler yapmaya başladıktan sonra, Himmler ve SS örgütü yoldan çekilmek zorunda kaldı. Dönitz, 5 Mayıs 1945'te Himmler'e görevden alınma ihtimalini bildirerek, kendisi ve yardımcıları için sahte kağıtlar ve kimlikler vermeyi vadetti. Himmler, o günkü son SS başkanlarını bir araya getirdi ve onlara 'Wehrmacht'a girmelerini' tavsiye etti. Ertesi gün kaçtılar.

Batıda Kısmi Kapitülasyonlar

2 Mayıs'ta Plitz'e devam ederken Dönitz, İtalya'daki Alman kuvvetlerinin koşulsuz olarak Batılı Müttefikler'e teslim olduklarını öğrenince şaşırdı. Kapitülasyon Hitler'in bilgisi veya rızası olmadan müzakere edildi ve 29 Mayıs'ta Caserta'da imzalandı ancak üç gün boyunca yürürlüğe girmedi. Hitler hala hayatta iken, Dönitz kesinlikle tüm cephelerde sonuna kadar savaşma emrini uygulamıştı. Bununla birlikte, Wehrmacht'ın Batı'daki tutumunun savunulamaz olduğunu fark etti. Alman kuvvetlerini Batılı Müttefikler'e teslim etmenin, İngilizleri ve Amerikalıları Sovyetler'den ayırmak için fırsatlar sunabileceğine inandı. Bundan sonra, daha fazla Almanın teslim müzakerelerini üstlendi ve Batı'da kısmi teslimiyet için fırsatlar keşfetti. Ancak Doğu'da savaşmak için Alman ordularına emir vermeye devam etti. 2 Mayıs'ta Berlin'deki Alman komutanın kararlarını güç kullanarak Sovyetler'e teslim etmesinde başarısız oldu; 3 Mayıs'ta kuşatılmış Courland ve Breslau'yu savunan askerlere anlamsız direnişlerini sürdürmeleri emrini verdi.

3 Mayıs'ta Dönitz, Batılı Müttefikler'e teslim olma pazarlığı emri ile, Lüneburg'da bulunan İngiliz Mareşal Bernard Montgomery'nin karargahına Amiral Hans-Georg von Friedeburg'u baş donanma komutanı olarak gönderdi. Bununla birlikte, Dönitz tarafından yetkilendirilmiş olan von Friedeburg, Müttefik Kuvvetler adına Montgomery tarafından kabul edildi. Montgomery, Almanya'nın sadece koşulsuz şartsız teslimiyetinin kendileri tarafından kabul edilebilir olduğunu Amiral von Friedeburg'e bildirdi. Yine de, Dönitz tarafından yetkilendirilmiş olan von Friedeburg, Hollanda, Danimarka ve Kuzeybatı Almanya'da bulunan tüm Alman askerleri için bir teslimiyet aracını imzaladı. Montgomery, Amiral von Friedeburg'u Doğu Cephesinde savaşan Alman güçlerin teslimiyetini kabul edemeyeceğini bildirdi; ve bu nedenle İngiliz kuvvetleri, batıya kaçan herhangi bir Alman askerinin teslim olmasını kabul etse de, Vistül Ordu Grubu'nu Sovyetler'e teslim olması gerekecekti. Bunun yerine, Eisenhower ve İngiliz hükûmeti arasındaki görüşmeler sonrasında Kuzey Batı Almanya, Schleswig-Holstein, Hollanda ve Danimarka'daki deniz kuvvetleri ve savaş gemileri de dahil olmak üzere tüm Alman askeri kuvvetlerinin teslim olmalarını kabul edeceğini söyledi. Von Friedeburg bunu düşünmek için 48 saat süre istedi; Montgomery ona 24 saat izin verdi.

Ayrıca, 5 Mayıs 1945'te, Bavyera'daki ve Güney Batı Almanya'daki tüm Alman kuvvetleri, Münih'in dışında, Haar'daki Amerikalılara teslim olması için bir anlaşma imzaladı; 6 Mayıs'ta yürürlüğe girdi. Montgomery, diğer Müttefik komutanlar pahasına kendi kamuoyunu yükseltmeyi istemekle birlikte, 4 Mayıs'ta imzalanacak olan kapsamlı medya kapsamını düzenlemişti ancak, Dönitz ve von Krosigk, von Friedeburg'a hazırlanmış bir Alman metnini verdiyse de Montgomery, belgeleri teslim alıp basına veremedi. Özellikle Baltık'taki savaş gemileri Flensburg'un çevresindeki Schleswig'deki topraklara dahil edilmemişti; ve özellikle, teslimiyet değil "ateşkes" olarak tanımlandı. Özellikle 3. Panzer Ordusu'nun ve 21. Ordunun büyük bölümleri gerçekten Sovyetler'den ziyade İngilizlere ve Amerikalılara teslim olmaya başlamıştı. Bunu anlayan Eisenhower, başka hiçbir kısmi bildirimin müzakere edilemeyeceğini belirtti.

4 Mayıs'ta, Dönitz, Bohemya ve Moravya Reich Koruyucusu Karl Hermann Frank ile birlikte, Merkez Ordu Grubu'nun batıdan eski Çekoslovakya'nın Sudetenland bölgelerine girip, Pilsen'e yaklaşan General George Patton'un Amerikan kuvvetlerine teslim olabileceği bir plan tasarladı. Dönitz, Frank'ın Bohemya ve Moravya'nın çözülmesi ve kukla Çek hükûmetinin lehine istifa etmesi gerektiğini söyledi; o zaman Prag'ı açık bir şehir ilan edip Amerikalıları içeri davet edecekti. General Patton'un öldürücü anti-komünist görüşleri Alman liderleri tarafından iyi biliniyordu. Bunu Patton'la birlikte Prag'da gerçekleştiren Merkez Ordu Grubu'nun kendisiyle Sovyetler'e karşı direnişlerini devam ettirmek, muhtemelen Amerikan ve Sovyet ordularını direkt çatışmaya sürüklemek için kendisiyle görüş birliği yapması daha kolay hale gelecekti. Operasyon 5 Mayıs'ta yürürlüğe girdi. Ancak o tarihte Prag ayaklanması patlak verdi; ve Prag'dan açık bir şehir olarak teslim olmaktan çok uzakta, üç gün boyunca SS kuvvetleri isyancılara şiddetli bir tepki gösterdi. Çek sivillere karşı yapılan acımasız misillemeler ve Prag'ın merkezinde yaygın bir tahribata neden oldu. Eski şehrin tamamına yangın bombası atma emirleri yalnızca Luftwaffe bombardıman uçaklarının yakıt yetersizliği nedeniyle önlendi. Patton'u direnişçilerden yardım çağrıları almasına rağmen umutsuz bir şekilde Pilsen'de bekletti. Prag, General Konev'in güçleri tarafından nihayet 9 Mayıs 1945'te kurtarıldı.

Tüm cephelerde genel teslimiyet

Kısmi teslimiyetten sonra, Dönitz General Eisenhower ile genel teslimiyet koşullarını müzakere etmek için Müttefik Seferi Kuvvetleri Yüksek Karargahına gitmesi için von Friedeburg'a talimat verdi. 5 Mayıs 1945'te Dönitz, Fransa'nın Rheims şehrinde, Amerikalı General Dwight D. Eisenhower'ın karargahına Almanya'nın Müttefikler'e teslim olması için ve pazarlık yapmak amacıyla, Alman Deniz Kuvvetleri baş komutanı olarak görev yaptığı halefi Amiral Hans-Georg von Friedeburg'u gönderdi. Alfred Jodl ise bir gün sonra geldi. Ancak Eisenhower'ın tüm Müttefikler'e karşı tüm cephelerde sadece toplam teslimiyetin tartışılabileceği konusunda kararlı olduğunu öğrendi. Jodl bir gün sonra görünen bir şekilde genel bir teslimiyet imzaladı. Dönitz, mümkün olduğu sürece görüşmeleri uzatması için onlara bilgi vermişti. Bundan dolayı Alman askerleri ve mültecileri batılı güçlere teslim edebilirdi. Yine de Eisenhower Almanlar'ın kendilerini oyalamasını hoş görmeyeceğini bildirdi. Dönitz bunu öğrendiği zaman 7 Mayıs sabahında saat 1.30'da koşulsuz teslimiyetin imzalanması için Jodl'a tam yetki verdi. Bir saat sonra Jodl belgeleri imzaladı. Teslim belgelerinde "Alman Yüksek Komutanlığı, tüm Alman askeri, deniz ve hava kuvvetlerine ve Alman kontrolündeki tüm güçlere Orta Avrupa saatine göre 8 Mayıs'ta saat 23.01'de bir an önce, faal operasyonlarını durdurması ve ülkede kalması için emir yayınladı. General Alfred Jodl, Alman Silahlı Kuvvetleri (Wehrmacht) Komutanı olarak ve Fransa'da Rheims'ta Müttefikler'le görüşmelerde Dönitz'i temsil ederek 8 Mayıs 1945 tarihinde saat:23.01'de Almanya'nın koşulsuz şartsız teslim belgesini imzaladı. ABD Ordusu'nda General Walter Bedell Smith, General İvan Susloparov (SHAEF'de Sovyet irtibat subayı) Sovyetler adına imzaladı. Fransız Tümgeneral François Sevez ise resmi tanık olarak imzaladı. Avrupa'da Alman kontrolün altında bütün kuvvetler mücadeleyi bitirdiler. Böylece Avrupa'da II. Dünya Savaşı bitmiş oldu.

Eisenhower, Sovyet Yüksek Komutanlığı'ndan General Aleksei Antonov'u teslim görüşmelerin ilerleyişi hakkında tam olarak bilgilendirmek isterken, Sovyetler'den Askeri Teslim Yasası metninin kabul edilebilir olması için Susloparov'a imzalamak yetkisi verdi. İmzalamadan altı saat sonra Antonov, teslim şartlarının kabul edilemez olduğunu ve Susloparov'un imzalamayacağını söyledi. Eisenhower bunu derhal kabul etti ve iki gün sonra kesin imzalanması için Berlin'de imzalanan SHAEF'in geri kalanıyla bir araya gelmeyi taahhüt etti. Antonov'un yanıtı ayrıca, von Friedeburg'un radyoda Dönitz'e geri dönmesi gerektiğini de belirtti. İmzalı teslim şartlarını doğrudan ihlal eden Dönitz, Doğu'daki Alman kuvvetlerine karşı hala görev almaları yönünde emir vermemiş ancak onlara direnişlerini sürdürmeleri ve batı yönüne kaçmalarını istemiştir. Dönitz, kötü niyetle hareket ettiği için, Jodl'ın imzası, Dönitz'in temsilcisi gibi davrandığı için geçerli kabul edilemedi. Kesin teslimiyet kararının, Alman silahlı hizmetlerinden her birinin Başkomutanı'nın imzalamasını, güçlerini Alman Yüksek Komutanlığı'nın otoritesine teslim ettiği açıkça belirtilmelidir.

8 Mayıs gecesi, gece yarısından hemen önce, değiştirilen ikinci bir teslim belgesi de Berlin'de, Karlshorst'da imzalandı. Bu anlaşmada Mareşal Wilhelm Keitel Kızıl Ordu'yla görüşmelerde Dönitz'i temsil etti. Mareşal Jukov, Sovyet Yüksek Komutanlığı ve Kraliyet Hava Kuvvetleri İngiliz Büyükelçisi A.W. Tedder, Batılı Müttefikler adına imzaladı (Tedder, Berlin töreninde Eisenhower'ın temsilcisi olarak hareket etti ve "Yüksek Komutan Müttefikler Seferi Kuvveti" adına, Üst Komutan Vekilliği görevini üstlendi). Fransız General Jean de Lattre de Tassigny ve ABD Ordusu Hava Kuvvetleri Generali Carl Spaatz resmi tanıklar olarak imzaladılar. Müttefikler, Alman Ordusu, Deniz Kuvvetleri ve Hava Kuvvetleri ve Silahlı Kuvvetler Yüksek Komiserliği'nin koşulsuz teslim olmasını onaylamış ve Alman Yüksek Hükûmeti adına onlara yetki verme yetkisi vermelerini talep etmişti. Bu talebe uyarak Dönitz, gerekli yetkileri veren "Üst Komutan Karargahı"ndan (Der Oberste Befehlshaber Hauptquartier) bir telgraf gönderdi ve bu nedenle Askeri Teslim Yasası'nın İkinci Yasası, Mareşal Wilhelm Keitel tarafından Yüksek Komuta Şefi olarak, Amiral von Friedeburg tarafından Kriegsmarine (deniz) Komutanı olarak, General Hans-Jürgen Stumpff, yaralı halde olan Hava Kuvvetleri Komutanı felmareşal Robert Ritter von Greim'ın yerine Luftwaffe (hava kuvvetleri) Komutan Yardımcısı olarak teslimiyet belgelerini imzaladılar. Belirtilen zamanda, 2. Dünya Savaşı Avrupa'da sona erdi. 9 Mayıs'ta Dönitz, askeri teslimiyetle ilgili olarak Alman Silahlı Kuvvetlerine emirler verdi.

Berlin'de imzalanan kesin teslim belgesinin metni, daha önce Reims'te imzalanan metinden farklı olarak, ikinci makaleye ".. ve tamamen silahsızlandırılmaya, silah ve teçhizatın yerel Müttefik komutanlara verilmesi" sözleri eklendi.

Çöküş

Federal Arşivler Resim 101IAlber-178-04A, Walter Schellenberg

Diplomatik tanınmanın geri çekilmesi

1944 ve 1945 yılları arasında Almanya'nın müttefiki veya tarafsız olan ülkeler Müttefik Devletler'e katıldı ve Almanya'ya savaş ilan etti. Bu ülkelere verilen Almanya elçilikleri kapatıldı ve mülkleri ve arşivleri, Cenevre Sözleşmeleri uyarınca aday gösterilen bir koruma gücüne (genellikle İsviçre veya İsveç) güvence verdi. Berlin'deki Müttefik ülkelerin eski büyükelçilikleri için muadil düzenlemeler vardı. Birleşik Devletler Dışişleri Bakanlığı, savaşın diplomatik sonuçlarına hazırlanarak, Müttefik Devletler tarafından ortaklaşa kabul edilen bir taslak teslim metninin koşullarına uygun olarak Alman devletinin koşulsuz teslimiyetinin açıkça ifade edildiği varsayımıyla 1944'te hazırlandı. Nisan 1945'in son günlerinde, Dışişleri Bakanlığı koruma güçlerini ve kalan diğer nötr hükûmetleri (İrlanda gibi) haberdar etmişti ve gelecek Alman teslimini takiben, Alman devletinin devam eden kimliğinin yalnızca Müttefik Devletler listesinde olacağını bildirdi. Müttefikler, tüm Alman diplomatik personelini derhal geri çağırdı ve tüm Alman devlet mülkiyetlerine sahip olarak, tüm arşiv ve kayıtların Batılı Müttefikler'in elçiliklerinden birine veya başka bir yere devrini istedi.

8 Mayıs 1945'te, bu düzenlemeler imzalanmış teslim belgesindeki tek Alman tarafının Alman Yüksek Komutanlığı olmasına rağmen tam olarak yürürlüğe girdi. Batılı Müttefikler, işleyen bir Alman devletinin varlığını kaybettiğini ve bunun sonucunda Alman ordusunun teslimiyetinin Nazi Almanyası'nı tamamen feshettiğini ileri sürdü. İsveç, İsviçre ve İrlanda ilişkilerin koparıldığını açıkladı; sonuçta Alman devletinin 8 Mayıs 1945'te diplomatik varlığı sona erdi. Japonya İmparatorluğu, Almanya'nın bu geriye kalan bu tek müttefiki, Alman teslimiyetini ve Flensburg Hükûmeti'ni kınadı ve Tokyo'daki Alman büyükelçiliğini ve yedi tane U-bot'a el koydu. Dolayısıyla, Flensburg Hükûmeti'nin Dışişleri Bakanı olmasına rağmen, eski Alman devletinin diplomatik varlıklarına erişimi yoktu ve bu hükûmet diğer ülkeler tarafından diplomatik olarak tanınmadı. 5 Mayıs'ta Von Krosigk, diplomatik ilişkiler kurmayı ve Norveç'teki Alman kuvvetlerinin kısmen teslim olmasını umut ederek, Walter Schellenberg'i, Folke Bernadotte aracılığıyla İsveç'e özel bir elçi olarak gönderdi. 8 Mayıs'tan sonra Flensburg Hükûmeti'nden İsveç'e yapılacak tüm yeni yaklaşımlar dikkate alınmadı.

Eski silahlanma bakanı Albert Speer'in teslim olmasının ardından Flensburg Hükûmeti'nin kendisini dağıtmasını önerdi. Bunun yerine Dönitz ve onun bakanları geçici bir hükûmet olarak savaş sonrası Almanya'nın devamına başkanlık etme umuduyla devam etmeyi seçtiler. Kabin herhangi bir doğrudan bölgesel yetkiye sahip olmasalar bile, her gün sabah saat 10.00'da toplandı. Savaş sonrası yeniden yapılanma konularında hazırlanan çeşitli makaleler hazırlanacaktı, ancak Batılı Müttefikler bu belgeleri alabileceklerini belirtmedi. Aksi takdirde, Hitler rejiminin simgelerinin, madalyalarının ve amblemlerinin Flensburg karargahında ne kadar tutulması gerektiğini tartışma konusuna zaman ayrıldı.

Nazi savaş suçları

Nazi savaş suçlarının bir takım kabulü kaçınılmaz oldu. SS liderliğinin Flensburg'dan ayrılması, Dönitz hükûmetinin cinayet masaları, toplama kampları ve öldürme tesislerinin nasıl oluştuğuna dair kendi versiyonunu sunma yolunu açtı. Onların yanıtı, tüm bu acımazlıkların gizlilik içinde ve tamamen Himmler ve SS tarafından üstlenilmesiydi. Dönitz ve Jodl, "ne Alman Wehrmacht'ın ne de Alman halkının bunlardan haberdar olmadığı" gerekçesi ile ortak bir açıklama yaptı fakat bu açıklama tamamen yanlıştı.

Müttefik perspektifleri

Müttefikler arasında Flensburg hükûmetinin resmen tanınması gerektiği konusunda anlaşmaya varıldığı halde Winston Churchill bu konuda isteksiz olduğunu söyledi. 8 Mayıs'ta İngiliz halkına zafer kazanıldığını açıklayan konuşmasında Churchill, teslim olmanın "Alman Devlet Başkanı olan Büyük Amiral Dönitz tarafından" yetkilendirildiğini söyledi. Aynı şekilde, koşulsuz teslimiyeti takiben, Churchill Flensburg Hükûmetinin derhal kapatılmaması için çağrıda bulundu. Flensburg hükûmetinin İngiliz kontrolündeki topraklarda geçici sürekliliğini, batı Baltık'taki Sovyet niyetlerine ilişkin herhangi bir müzakerede İngilizler için bir pazarlık kontratını hazırlarken, Alman kuvvetlerinin dağılmasını da kolaylaştırdığını gördü.

20 Mayıs'ta Sovyet hükûmeti Flensburg Hükûmeti hakkında ne düşündüğünü açıkça belirtti. Dönitz İdaresi'ne "Dönitz Çetesi" olarak adlandırdı ve herhangi bir gücün muhafaza edilmesine izin verme fikrini şiddetle eleştirdi.

Flensburg Hükûmeti'nin sona erdirilmesi

Flensburg Hükûmeti üyelerinin kaldıkları bina, 2014

Binadaki “Nazi kartalı” hala mevcuttur, ancak gamalı haç çıkarılmıştır.

Flensburg Hükûmeti üyelerinin Müttefik ordususu tarafından tutuklanması, 23 Mayıs 1945

Flensburg Hükûmeti'nin üç üyesi, Orgeneral Alfred Jodl, Dr. Albert Speer ve Büyük Amiral Karl Dönitz Müttefikler tarafından tutuklanmalarının hemen ardından, 23 Mayıs 1945

12 Mayıs'ta Amerikan Genel Sekreteri Lowell W. Rooks ve İngiliz yardımcılarından Tuğgeneral E. J. Foord Flensburg'a geldi. Orada bulunan Flensburg hükûmetinin yönetim ofislerinin yerini değiştirdi. Görevleri, (daha sonra SHAEF tarafından belirtildiği üzere) Dönitz "hareketli hükûmet" ile irtibat kurmak ve Müttefik Devletler'in iradesini Alman Yüksek Komutanlığına empoze etmekti. İrtibat görevlileri, Flensburg hükûmetinin üyeleriyle toplantılar düzenlese de, bunlar sadece Dönitz ve onun bakanlarının herhangi bir derecede sivil otorite kuramadığını doğrulamışlardır. 21 Mayıs'ta SHAEF, Flensburg Hükûmetinin feshini ve üyelerinin tutuklanacağını Sovyetler'e bildirdiler. Dağılma 23 Mayıs'ta gerçekleştirildi. O gün, bir İngiliz subayı Dönitz'in karargahına gitti ve hükûmet üyeleri ile konuşmasını istedi. Dönitz, von Friedeburg ve Jodl, daha sonra, Başkomutan Rooks'ın hükûmetin dağılmasından haberdar oldukları Patria'ya bindirildiler. Flensburg Hükûmeti'nin dağılması ve üyelerinin tutuklanması, Patria gemisinin güvertesinde bir masa etrafında resmî bir şekilde yapıldı: Dönitz, Jodl ve Von Friedeburg, bir tarafta General Rooks, İngiliz Deniz Kuvvetleri Komutanı Mund ve Sovyet Generali Trusov'la bir araya geldi. Tuğgeneral Foord ve Tümgeneral Rooks'un yanında ayakta duran resmi bir tercüman da hazır bulundu. Dönitz gemiden çıktığında, şehrin ana caddesi İngiliz tanklarıyla doldu ve birlikler Almanları toplamıştı. Dönitz, Speer, Jodl ve çözülmüş Flensburg Hükûmeti'nin diğer üyeleri, Filo Lideri Mark Hobden'in komutasında bulunan bir RAF Alay görev gücü sorumluluğunda mahkûm edildi. Aynı gün zehir alan von Friedeburg ise intihar etti.

Berlin Deklarasyonu: 5 Haziran 1945

Flensburg Hükûmeti'nin 23 Mayıs 1945'te tutuklanmasından sonra Alman Yüksek Komutanlığı da varlığı sona erdi; Almanya'yı nominal bir kapasitede bile yönetmek için merkezi bir otoritenin yürürlükte tutulmaması ya da talep ve talimatlara uyma sorumluluğunu üstlenmemesi buna neden oldu. Bu güç boşluğu, Müttefik temsilcilerinin, Almanya Yenilgisi İle İlgili Deklarasyonu ve Müttefik Devletler tarafından Üstün Yetki Varsayımı'nı (Berlin Deklarasyonu olarak da bilinir) imzaladığı 5 Haziran 1945 tarihine kadar neredeyse iki hafta devam etti. Tek taraflı beyan yoluyla Dörtlü Devletler (ABD, SSCB, İngiltere ve Fransa), Almanya yönetiminin doğrudan kontrolünü elinde bulundurmuşlar; kapsam ve sürede sınırsız mutlak yetkilere sahip olmuşlardı.

5 Haziran 1945'te Berlin'de 18.00'da Berlin'de yayınlanan ve Birleşik Devletler adına General Eisenhower tarafından, Birleşik Krallık adına feldmareşal Bernard Montgomery, Sovyetler Birliği adına Mareşal Georgiy Jukov ve taraflarca imzalanan bildirim, Fransız Geçici Hükûmeti adına General Jean de Lattre de Tassigny, şu ifadeyi içeriyordu:

Amerika Birleşik Devletleri Hükûmetleri, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği ve Birleşik Krallık Birliği ve Fransa Cumhuriyeti Geçici Hükûmeti, Almanya ile ilgili olarak, Alman Hükûmeti, Yüksek Komuta ve her eyalet, belediye veya yerel yönetim veya makamın sahip olduğu tüm yetkileri de kapsar. Sözü edilen yetki ve yetkilerin yukarıda belirtilen amaçlar için varsayımı, Almanya'nın ilhakını etkilemez.

Alman devletinin 5 Haziran 1945'ten itibaren varlığını bıraktığı Müttefik Devletler'in çekişmesi genel olarak kabul edildi ancak daha sonra bu yasal ve siyasi tartışmalara yol açtı. Her ne kadar Berlin Bildirgesi, bir Alman ulusunun devamını ima etse de, Almanya'nın ulusal bir toprak olarak varlığını devam ettirdi.

Almanya'nın işgalinin ilk aşamasında, Müttefik Kontrol Konseyi vasıtasıyla tüm yetkililer Dört ülkeye verildi. Böylece bu konsey, Dönitz Yönetimi'nin Almanya Hükûmeti'ndeki ardılı oldu.

Kabine

Karl Dönitz Kabinesi 2 Mayıs 1945 - 23 Mayıs 1945
Görev	Yetkili	Partisi
Önde Gelen Bakan	Lutz Graf Schwerin von Krosigk	Bağımsız
Dışişleri Bakanı	Lutz Graf Schwerin von Krosigk	Bağımsız
İçişleri Bakanı	Wilhelm Stuckart	NSDAP
Adalet Bakanı	Otto Georg Thierack	NSDAP
Maliye Bakanı	Lutz Graf Schwerin von Krosigk	Bağımsız
Ekonomi Bakanı	Albert Speer	NSDAP
Gıda ve Tarım Bakanı	Herbert Backe	NSDAP
Çalışma Bakanı	Franz Seldte	NSDAP
Savaş Bakanı	Cumhurbaşkanı Karl Dönitz (1 Mayıs 1945'ten itibaren OKW Şefi olarak)	NSDAP
Ulaştırma Bakanı	Julius Heinrich Dorpmüller	NSDAP
Posta İşleri Bakanı	Julius Heinrich Dorpmüller	NSDAP
Silahlanma ve Mühimmat Bakanı	Albert Speer	NSDAP

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Flensburg Hükûmeti İngilizce Wikipedia maddesi

^ "Biography on dhm.de (Almanca)". 31 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.
^ "On 30 January 1944, Dönitz received from the Führer, as a decoration, the ; Dönitz would later assume that he "thereby became an honorary member of the Party." The Avalon Project at Yale Law School 12 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. According with German laws, it was forbidden for professional officers to join political parties, even after NSDAP took power. For that reason, Adolf Hitler and other Nazi leaders distrusted the Army.

[1] "Biography on dhm.de (Almanca)". 31 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 27 Şubat 2017.

[Avalon_Project-2] "On 30 January 1944, Dönitz received from the Führer, as a decoration, the ; Dönitz would later assume that he "thereby became an honorary member of the Party." The Avalon Project at Yale Law School 12 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. According with German laws, it was forbidden for professional officers to join political parties, even after NSDAP took power. For that reason, Adolf Hitler and other Nazi leaders distrusted the Army.