Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
 Ulysses'in Uzay Mekiğinden ayrılmasının bir görüntüsü. | |
| Üretici firma | Boeing United Technologies |
|---|---|
| Menşei ülke | ABD |
| Kullanılan | Space Shuttle |
| Genel özellikler | |
| Yükseklik | 52 m (171 ft) |
| Çap | 28 m (92 ft) |
| Brüt ağırlık | 14,700 kg (32,41 lb) |
| İlgili kademeler | |
| Türetilenler | |
| Fırlatma geçmişi | |
| Durum | Sona erdi |
| Toplam fırlatmalar | 24 |
| Başarılar (sadece kademe) | 21 |
| Başarısızlık | 2 |
| Alt kademe başarısızlığı | 1 |
| İlk uçuş | 30 Ekim 1982 |
| Son uçuş | 14 Şubat 2004 |
| Kademe 1 | |
| Yükseklik | 315 m (1.033 ft) |
| Çap | 234 m (768 ft) |
| Brüt ağırlık | 10,400 kg (22,93 lb) |
| Yakıt ağırlığı | 9,700 kg (21,38 lb) |
| Gücünü veren | Orbus-21 |
| Maksimum itme kuvveti | 190 kN (43.000 lbf) |
| Özgül itici kuvvet | 295,5 s |
| Yanma süresi | 150 saniyeye kadar |
| Yakıt | Katı |
| Kademe 2 | |
| Yükseklik | 198 m (650 ft) |
| Çap | 160 m (520 ft) |
| Brüt ağırlık | 3,000 kg (6,614 lb) |
| Yakıt ağırlığı | 2,700 kg (5,95 lb) |
| Gücünü veren | Orbus-6 |
| Maksimum itme kuvveti | 80 kN (18.000 lbf) |
| Özgül itici kuvvet | 289,1 s |
| Yakıt | Katı |
Başlangıçta Geçici Üst Aşama olarak adlandırılan Atalet Üst Aşaması (IUS), Boeing tarafından 1976'dan itibaren Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri için geliştirilen iki aşamalı, katı yakıtlı bir uzay fırlatma sistemidir. Üzerine yüklenmiş olan uzay görevi yüklerini alçak Dünya yörüngesinden yukarıya yükseltmek için kullanılmaktadır. Üst kademe olarak veya roketleriyle veya olarak Uzay Mekiği'nin yük bölmesinden fırlatılmasının ardından daha yüksek yörüngelere veya gezegenler arası yörüngelere gönderilmesinde kullanılır.
Gelişimi
Uzay Mekiği geliştirme çalışmaları sırasında NASA, Hava Kuvvetlerinin de desteğiyle birlikte, uzaya çıkarılması planlanan yükleri alçak dünya yörüngesinden GTO veya GEO gibi daha yüksek enerjili yörüngelere taşımak veya gezegensel yörüngeler için kaçış hızından kurtulabilmek amacıyla uzay mekiği üzerinde kullanılabilecek bir üst aşamaya ihtiyaç duymuştur. Adaylar, sıvı hidrojen ve sıvı oksijenle hareket ettirilen Centaur ve hipergolik depolanabilir itici gazlar ve dinitrojen tetroksit ile hareket ettirilen Transtage ve katı yakıt kullanan Geçici Üst Aşamaydı. Savunma Bakanlığı, Transtage'in tüm savunma ihtiyaçlarını karşılayabildiğini ancak NASA'nın bilimsel gereksinimlerini karşılayamadığını, IUS'un çoğu savunma ihtiyacını ve bazı bilim görevlerini destekleyebildiğini, Centaur'un ise hem Hava Kuvvetlerinin hem de NASA'nın tüm ihtiyaçlarını karşılayabildiğini bildirmiştir. Hem Centaur hem de IUS'ta geliştirme çalışmalarına başlandı ve IUS tasarımına, yükleri doğrudan sabit yörüngeye yerleştirmek için bir olarak veya kaçış hızına getirilen yük kütlesini arttırmak için kullanılabilecek ikinci bir aşama eklendi.
Boeing, IUS'un ana yüklenicisi olup,United Technologies'in Kimyasal Sistemler Bölümü ise IUS katı roket motorlarını üretmiştir.
IUS, Uzay Mekiğinden fırlatıldığında 2,270 kilogram (5,00 lb) doğrudan GEO'ya veya 4,940 kilogram (10,89 lb) kadar GTO'ya yük taşıması görevi gerçekleştirebilmekteydi.
IUS'un ilk fırlatılışı 1982 yılında Uzay Mekiği görevinden kısa bir süre önce, Cape Canaveral Hava Kuvvetleri İstasyonundan Titan 34D roketi kullanılarak gerçekleştirilmiştir.
Centaur mekiğinin geliştirilme çalışmaları, Challenger felaketinden sonra durduruldu ve Geçici Üst Aşama, Atalet Üst Aşaması'na dönüştürüldü.
Tasarım
Her iki kademedeki katı roket motoru, itme vektörü sağlamak amacıyla yönlendirilebilir bir ağızlığa sahiptir. İkinci aşamada, seyir sırasında durum kontrolü ve yükten ayrılma sağlayabilmek için hidrazin reaksiyon kontrol jetleri bulunmaktadır. Göreve bağlı olarak bir, iki veya üç 120 lb (54 kg) hidrazin tankı gövdeye takılabilmektedir.
Uygulamalar
Titan görevleri kapsamındaki fırlatmalarda, Titan iticisinin IUS'u fırlatacağı, yükü Titan'dan ayrıldığı alçak Dünya yörüngesine taşıması ve onu eliptik bir "transfer" yörüngesine daha yüksek bir irtifaya taşıyan ilk aşamayı ateşlemesi planlanmıştır.
Mekik fırlatıldığında, yörünge aracının yük bölmesi açılmış, IUS ve yükü ( (ASE) tarafından) 50-52° açıya yükseltilerek serbest bırakılmıştır. Mekik yükten güvenli bir mesafeye kadar ayrıldıktan sonra ise, IUS'un ilk aşaması ateşlenerek Titan itici görevinde olduğu gibi bir "transfer yörüngesine" sokulmuştur.
Transfer yörüngesinde apsis noktasına ulaşıldığında, ilk aşama ve aşamalar arası yapı serbest bırakılmıştır. İkinci aşama daha sonra yörüngeyi dairesel hale getirmek için çalıştırılmış, ardından uyduyu serbest bırakarak konum kontrol jetlerini kullanmak suretiyle, yüküyle herhangi bir çarpışma olasılığını önlemek için daha düşük bir yörüngeye girmek üzere geriye dönük bir manevra başlatmıştır.
24 saatlik sabit bir yörüngeye yerleştirilebilen ve aynı zamanda yukarıda açıklanan iletişim ve keşif görevlerini yapabilen IUS, ek olarak uzay aracını gezegensel yörüngelere doğru itmek için de kullanılmıştır. Bu görevler için ikinci IUS aşaması ayrılarak ilk aşamanın tükenmesinin hemen ardından ateşlenmiştir. İkinci aşamanın düşük irtifada (ve dolayısıyla yüksek yörünge hızında) ateşlenmesi, uzay aracının Dünya yörüngesinden kaçmak için ihtiyaç duyduğu ekstra hızı sağlayabilmiştir. (bkz. ). IUS, taşıma yüküne Centaur kadar hız kazandırması mümkün değildir çünkü Centaur, Galileo'yu doğrudan Jüpiter'e doğru iki yıllık bir yolculuğa fırlatabilme yeteneğine sahipken, IUS, birden fazla yerçekimi desteğiyle altı yıllık bir yolculuğa ihtiyaç duymaktadır.
IUS'un son uçuşu Şubat 2004'te gerçekleştirilmiştir.
Uçuşlar
-
![image]()
Uzay Mekiği Discovery'nin yük bölmesindeki TDRS-C -
![image]()
TDRS-C'nin Yayınlanması -
![image]()
Ulysses PAM-S ve IUS modellerini kullandı -
![image]()
Seattle'daki Uçuş Müzesi'nde bir Atalet Üst Aşaması
| Seri numarası | Kalkış tarihi | Kalkış aracı | Yükü | Açıklama | Görüntü |
|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 1982-10-30 | / | Uçuşun büyük bölümünde telemetri kaybı yaşanmasına rağmen görev başarılı olmuştur. | ||
| 1 | 1983-04-04 | Space Shuttle () | (TDRS-1) | İkinci aşama bir itici motor sorunu nedeniyle devrilmiş ve yanlış bir yörüngeye oturmasına neden olmuştur. Uçuşu izleyen Boeing personeli yuvarlanmakta olan IUS'u uydudan ayırmayı başardı ve böylece uydu son yörüngesine manevra yapabildi. |  |
| 11 | 1985-01-24 | Space Shuttle () | () | Gizli DoD yükü | |
| 12 | 1985-10-03 | Space Shuttle | / () | DoD yükü. 1998'de gizliliği kaldırıldı. |  |
| 3 | 1986-01-28 | Space Shuttle | Kalkış esnasında patladı | ||
| 7 | 1988-09-29 | Space Shuttle | (TDRS-3) |  | |
| 9 | 1989-03-13 | Space Shuttle | (TDRS-4) | ||
| 18 | 1989-05-04 | Space Shuttle | Magellan | Venüs yörüngesine doğru. Yalnızca bir depo hidrazin. |  |
| 8 | 1989-06-14 | () | |||
| 19 | 1989-10-18 | Space Shuttle | Galileo | Jupiter uzay sondası |  |
| 5 | 1989-11-23 | Space Shuttle | () | Gizli DoD yükü | |
| 17 | 1990-10-06 | Space Shuttle | Ulysses on -S | Güneş kutup noktalarına gönderilen sonda |  |
| 6 | 1990-11-13 | () | |||
| 15 | 1991-08-02 | Space Shuttle | (TDRS-5) |  | |
| 14 | 1991-11-24 | Space Shuttle | () | ||
| 13 | 1993-01-13 | Space Shuttle | (TDRS-6) |  | |
| 20 | 1994-12-22 | () | |||
| 26 | 1995-07-13 | Space Shuttle | (TDRS-7) | ||
| 4 | 1997-02-23 | () | |||
| 21 | 1999-04-09 | () | IUS birinci ve ikinci aşamaları ayrılamadı, faydalı yük işe yaramaz yörüngeye yerleştirildi | ||
| 27 | 1999-07-23 | Space Shuttle Columbia () | Chandra X ışını Gözlemevi | Bir Uzay Mekiği üzerinde IUS kullanan bir yükün son kez fırlatılması. |  |
| 22 | 2000-05-08 | () | |||
| 16 | 2001-08-06 | () | |||
| 10 | 2004-02-14 | () |
Galeri
Kaynakça
- ^ a b c d e f . 11 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2014.
- ^ . Boeing. 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2012.
- ^ a b c d e f g h i . 12 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2012.
- ^ "Boeing launches two satellites". The Bulletin. UPI. 1 Kasım 1982. s. 3. 29 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 23 Şubat 2014.
Boeing won the contract to develop the IUS in 1976...
- ^ Virginia Dawson; Mark Bowles. (PDF). nasa.gov. s. 172. 13 Aralık 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2014.
They argued that the IUS, which was designed by the Air Force, was a potentially better rocket. The first stage of the two-stage rocket was capable of launching medium-sized payloads at most. This limitation would be overcome by means of the addition of a second stage for larger payloads with destinations into deeper space. Specifically, the Air Force asked NASA to develop an additional stage that could be used for planetary missions such as a proposed probe to Jupiter called Galileo.
- ^ . www.globalsecurity.org. 18 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019.
- ^ . science.ksc.nasa.gov. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019.
- ^ . www.globalsecurity.org. 30 Mart 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019.
- ^ a b c . April 1989. 28 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi.
The IUS is 17 feet long and 9.25 ft. in diameter. It consists of an aft skirt; an aft stage solid rocket motor (SRM) containing approximately 21,400 lb. of propellant and generating approximately 42,000 lb. of thrust; an interstage; a forward stage SRM with 6,000 lb. of propellant generating approximately 18,000 lb. of thrust; and an equipment support section. - The equipment support section contains the avionics, which provide guidance, navigation, control, telemetry, command and data management, reaction control and electrical power. All mission-critical components of the avionics system, along with thrust vector actuators, reaction control thrusters, motor igniter and pyrotechnic stage separation equipment are redundant to assure better than 98 percent reliability. - The IUS two-stage vehicle uses both a large and small SRM. These motors employ movable nozzles for thrust vector control. The nozzles provide up to 4 degrees of steering on the large motor and 7 degrees on the small motor. The large motor is the longest thrusting duration SRM ever developed for space, with the capability to thrust as long as 150 seconds. Mission requirements and constraints (such as weight) can be met by tailoring the amount of propellant carried.
"STS-30 PRESS KIT" 16 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde .. - ^ Virginia Dawson; Mark Bowles. (PDF). nasa.gov. s. 211. 13 Aralık 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2014.
- ^ Krebs, Gunter. . Gunter's Space Page. 15 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2012.
- ^ a b Krebs, Gunter D. . Gunter's Space Page. 30 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2022.
- ^ Mars, Kelli (2 Ekim 2020). . NASA. 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2022.
- ^ . NASA Space Communications. 20 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2009.
Dış bağlantılar
- Crosslink Winter 2003 Vol 4 Num 1 (published by The Aerospace Corporation), page 38
- Inertial Upper Stage at Federation of American Scientists
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Atalet Ust AsamasiUlysses in Uzay Mekiginden ayrilmasinin bir goruntusu Uretici firmaBoeing United TechnologiesMensei ulkeABDKullanilanSpace ShuttleGenel ozelliklerYukseklik52 m 171 ft Cap28 m 92 ft Brut agirlik14 700 kg 32 41 lb Ilgili kademelerTuretilenlerFirlatma gecmisiDurumSona erdiToplam firlatmalar24Basarilar sadece kademe 21Basarisizlik2Alt kademe basarisizligi1Ilk ucus30 Ekim 1982Son ucus14 Subat 2004Kademe 1Yukseklik315 m 1 033 ft Cap234 m 768 ft Brut agirlik10 400 kg 22 93 lb Yakit agirligi9 700 kg 21 38 lb Gucunu verenOrbus 21Maksimum itme kuvveti190 kN 43 000 lbf Ozgul itici kuvvet295 5 sYanma suresi150 saniyeye kadarYakitKatiKademe 2Yukseklik198 m 650 ft Cap160 m 520 ft Brut agirlik3 000 kg 6 614 lb Yakit agirligi2 700 kg 5 95 lb Gucunu verenOrbus 6Maksimum itme kuvveti80 kN 18 000 lbf Ozgul itici kuvvet289 1 sYakitKati Baslangicta Gecici Ust Asama olarak adlandirilan Atalet Ust Asamasi IUS Boeing tarafindan 1976 dan itibaren Amerika Birlesik Devletleri Hava Kuvvetleri icin gelistirilen iki asamali kati yakitli bir uzay firlatma sistemidir Uzerine yuklenmis olan uzay gorevi yuklerini alcak Dunya yorungesinden yukariya yukseltmek icin kullanilmaktadir Ust kademe olarak veya roketleriyle veya olarak Uzay Mekigi nin yuk bolmesinden firlatilmasinin ardindan daha yuksek yorungelere veya gezegenler arasi yorungelere gonderilmesinde kullanilir GelisimiUzay Mekigi gelistirme calismalari sirasinda NASA Hava Kuvvetlerinin de destegiyle birlikte uzaya cikarilmasi planlanan yukleri alcak dunya yorungesinden GTO veya GEO gibi daha yuksek enerjili yorungelere tasimak veya gezegensel yorungeler icin kacis hizindan kurtulabilmek amaciyla uzay mekigi uzerinde kullanilabilecek bir ust asamaya ihtiyac duymustur Adaylar sivi hidrojen ve sivi oksijenle hareket ettirilen Centaur ve hipergolik depolanabilir itici gazlar ve dinitrojen tetroksit ile hareket ettirilen Transtage ve kati yakit kullanan Gecici Ust Asamaydi Savunma Bakanligi Transtage in tum savunma ihtiyaclarini karsilayabildigini ancak NASA nin bilimsel gereksinimlerini karsilayamadigini IUS un cogu savunma ihtiyacini ve bazi bilim gorevlerini destekleyebildigini Centaur un ise hem Hava Kuvvetlerinin hem de NASA nin tum ihtiyaclarini karsilayabildigini bildirmistir Hem Centaur hem de IUS ta gelistirme calismalarina baslandi ve IUS tasarimina yukleri dogrudan sabit yorungeye yerlestirmek icin bir olarak veya kacis hizina getirilen yuk kutlesini arttirmak icin kullanilabilecek ikinci bir asama eklendi Boeing IUS un ana yuklenicisi olup United Technologies in Kimyasal Sistemler Bolumu ise IUS kati roket motorlarini uretmistir IUS Uzay Mekiginden firlatildiginda 2 270 kilogram 5 00 lb dogrudan GEO ya veya 4 940 kilogram 10 89 lb kadar GTO ya yuk tasimasi gorevi gerceklestirebilmekteydi IUS un ilk firlatilisi 1982 yilinda Uzay Mekigi gorevinden kisa bir sure once Cape Canaveral Hava Kuvvetleri Istasyonundan Titan 34D roketi kullanilarak gerceklestirilmistir Centaur mekiginin gelistirilme calismalari Challenger felaketinden sonra durduruldu ve Gecici Ust Asama Atalet Ust Asamasi na donusturuldu TasarimHer iki kademedeki kati roket motoru itme vektoru saglamak amaciyla yonlendirilebilir bir agizliga sahiptir Ikinci asamada seyir sirasinda durum kontrolu ve yukten ayrilma saglayabilmek icin hidrazin reaksiyon kontrol jetleri bulunmaktadir Goreve bagli olarak bir iki veya uc 120 lb 54 kg hidrazin tanki govdeye takilabilmektedir UygulamalarGalileo uzay araci ve ona bagli Atalet Ust Asama IUS guclendiricisi gorevinde Uzay Mekigi Atlantis tarafindan firlatildiktan sonra konuslandirilirken cekilmis bir goruntu Titan gorevleri kapsamindaki firlatmalarda Titan iticisinin IUS u firlatacagi yuku Titan dan ayrildigi alcak Dunya yorungesine tasimasi ve onu eliptik bir transfer yorungesine daha yuksek bir irtifaya tasiyan ilk asamayi ateslemesi planlanmistir Mekik firlatildiginda yorunge aracinin yuk bolmesi acilmis IUS ve yuku ASE tarafindan 50 52 aciya yukseltilerek serbest birakilmistir Mekik yukten guvenli bir mesafeye kadar ayrildiktan sonra ise IUS un ilk asamasi ateslenerek Titan itici gorevinde oldugu gibi bir transfer yorungesine sokulmustur Transfer yorungesinde apsis noktasina ulasildiginda ilk asama ve asamalar arasi yapi serbest birakilmistir Ikinci asama daha sonra yorungeyi dairesel hale getirmek icin calistirilmis ardindan uyduyu serbest birakarak konum kontrol jetlerini kullanmak suretiyle yukuyle herhangi bir carpisma olasiligini onlemek icin daha dusuk bir yorungeye girmek uzere geriye donuk bir manevra baslatmistir 24 saatlik sabit bir yorungeye yerlestirilebilen ve ayni zamanda yukarida aciklanan iletisim ve kesif gorevlerini yapabilen IUS ek olarak uzay aracini gezegensel yorungelere dogru itmek icin de kullanilmistir Bu gorevler icin ikinci IUS asamasi ayrilarak ilk asamanin tukenmesinin hemen ardindan ateslenmistir Ikinci asamanin dusuk irtifada ve dolayisiyla yuksek yorunge hizinda ateslenmesi uzay aracinin Dunya yorungesinden kacmak icin ihtiyac duydugu ekstra hizi saglayabilmistir bkz IUS tasima yukune Centaur kadar hiz kazandirmasi mumkun degildir cunku Centaur Galileo yu dogrudan Jupiter e dogru iki yillik bir yolculuga firlatabilme yetenegine sahipken IUS birden fazla yercekimi destegiyle alti yillik bir yolculuga ihtiyac duymaktadir IUS un son ucusu Subat 2004 te gerceklestirilmistir UcuslarUzay Mekigi Discovery nin yuk bolmesindeki TDRS C TDRS C nin Yayinlanmasi Ulysses PAM S ve IUS modellerini kullandi Seattle daki Ucus Muzesi nde bir Atalet Ust AsamasiSeri numarasi Kalkis tarihi Kalkis araci Yuku Aciklama Goruntu2 1982 10 30 Ucusun buyuk bolumunde telemetri kaybi yasanmasina ragmen gorev basarili olmustur 1 1983 04 04 Space Shuttle Challenger Uzay Mekigi TDRS 1 Ikinci asama bir itici motor sorunu nedeniyle devrilmis ve yanlis bir yorungeye oturmasina neden olmustur Ucusu izleyen Boeing personeli yuvarlanmakta olan IUS u uydudan ayirmayi basardi ve boylece uydu son yorungesine manevra yapabildi 11 1985 01 24 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi Gizli DoD yuku12 1985 10 03 Space Shuttle Atlantis Uzay Mekigi DoD yuku 1998 de gizliligi kaldirildi 3 1986 01 28 Space Shuttle Challenger Uzay Mekigi Kalkis esnasinda patladi7 1988 09 29 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi TDRS 3 9 1989 03 13 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi TDRS 4 18 1989 05 04 Space Shuttle Atlantis Uzay Mekigi Magellan Venus yorungesine dogru Yalnizca bir depo hidrazin 8 1989 06 14 19 1989 10 18 Space Shuttle Atlantis Uzay Mekigi Galileo Jupiter uzay sondasi5 1989 11 23 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi Gizli DoD yuku17 1990 10 06 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi Ulysses on S Gunes kutup noktalarina gonderilen sonda6 1990 11 13 15 1991 08 02 Space Shuttle Atlantis Uzay Mekigi TDRS 5 14 1991 11 24 Space Shuttle Atlantis Uzay Mekigi 13 1993 01 13 Space Shuttle Endeavour Uzay Mekigi TDRS 6 20 1994 12 22 26 1995 07 13 Space Shuttle Discovery Uzay Mekigi TDRS 7 4 1997 02 23 21 1999 04 09 IUS birinci ve ikinci asamalari ayrilamadi faydali yuk ise yaramaz yorungeye yerlestirildi27 1999 07 23 Space Shuttle Columbia Chandra X isini Gozlemevi Bir Uzay Mekigi uzerinde IUS kullanan bir yukun son kez firlatilmasi 22 2000 05 08 16 2001 08 06 10 2004 02 14 GaleriKaynakca a b c d e f 11 Mart 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 13 Temmuz 2014 Boeing 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Temmuz 2012 a b c d e f g h i 12 Agustos 2004 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Temmuz 2012 Boeing launches two satellites The Bulletin UPI 1 Kasim 1982 s 3 29 Mayis 2024 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 23 Subat 2014 Boeing won the contract to develop the IUS in 1976 Virginia Dawson Mark Bowles PDF nasa gov s 172 13 Aralik 2005 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 24 Temmuz 2014 They argued that the IUS which was designed by the Air Force was a potentially better rocket The first stage of the two stage rocket was capable of launching medium sized payloads at most This limitation would be overcome by means of the addition of a second stage for larger payloads with destinations into deeper space Specifically the Air Force asked NASA to develop an additional stage that could be used for planetary missions such as a proposed probe to Jupiter called Galileo www globalsecurity org 18 Nisan 2005 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 2 Subat 2019 science ksc nasa gov 21 Aralik 2016 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 2 Subat 2019 www globalsecurity org 30 Mart 2003 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 2 Subat 2019 a b c April 1989 28 Agustos 2000 tarihinde kaynagindan arsivlendi The IUS is 17 feet long and 9 25 ft in diameter It consists of an aft skirt an aft stage solid rocket motor SRM containing approximately 21 400 lb of propellant and generating approximately 42 000 lb of thrust an interstage a forward stage SRM with 6 000 lb of propellant generating approximately 18 000 lb of thrust and an equipment support section The equipment support section contains the avionics which provide guidance navigation control telemetry command and data management reaction control and electrical power All mission critical components of the avionics system along with thrust vector actuators reaction control thrusters motor igniter and pyrotechnic stage separation equipment are redundant to assure better than 98 percent reliability The IUS two stage vehicle uses both a large and small SRM These motors employ movable nozzles for thrust vector control The nozzles provide up to 4 degrees of steering on the large motor and 7 degrees on the small motor The large motor is the longest thrusting duration SRM ever developed for space with the capability to thrust as long as 150 seconds Mission requirements and constraints such as weight can be met by tailoring the amount of propellant carried STS 30 PRESS KIT 16 Kasim 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde Virginia Dawson Mark Bowles PDF nasa gov s 211 13 Aralik 2005 tarihinde kaynagindan PDF arsivlendi Erisim tarihi 24 Temmuz 2014 Krebs Gunter Gunter s Space Page 15 Eylul 2004 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 21 Temmuz 2012 a b Krebs Gunter D Gunter s Space Page 30 Agustos 2017 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 5 Aralik 2022 Mars Kelli 2 Ekim 2020 NASA 25 Ekim 2020 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 27 Haziran 2022 NASA Space Communications 20 Mart 2009 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 25 Haziran 2009 Dis baglantilarCrosslink Winter 2003 Vol 4 Num 1 published by The Aerospace Corporation page 38 Inertial Upper Stage at Federation of American Scientists