Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Gerard Kitchen O’Neill (6 Şubat 1927 – 27 Nisan 1992) Amerikalı fizikçi ve uzay aktivisti. Princeton Üniversitesi’ndeki fakülte üyelerinden biri olarak yüksek enerji fiziği deneyleri için tanecik depolama halkası adı verilmiş olan bir cihaz icat etmiştir. Daha sonraki zamanlarda, kütle işletici denilen manyetik bir fırlatıcı icat etmiştir. 1970'li yıllarda uzay boşluğunda yer alacak olan insan yerleşim alanlarının inşa edilmesi fikrini geliştirmiştir. Üstelik bu yerleşimin O’Neill silindiri olarak bilinen bir uzay habitatı tasarımı ile gerçekleştirilebileceğini düşünüyordu. Uzay kolonizasyonu ve imalatı konuları üzerine yapılan araştırmalara parasal kaynak sağlamak için kendini adamış bir organizasyon olan 'nü kurmuştur.
Gerard K. O'Neill | |
|---|---|
 Gerard K. O'Neill, 1977 yılında | |
| Doğum | Gerard Kitchen O'Neill 6 Şubat 1927 Brooklyn, New York, US |
| Ölüm | 27 Nisan 1992 (65 yaşında) , US |
| Vatandaşlık | Amerikan |
| Kariyeri | |
| Dalı | Fizik |
1954 yılında Princeton’da, Üniversitesi’nden doktorasını aldıktan hemen sonra, yüksek enerjili parçacık fiziği üzerine yaptığı araştırma çalışmalarına başlamıştır. Bundan iki yıl sonra, parçacık depolama halkası ile ilgili teorisini açığa çıkartmıştır. Bu keşif parçacık fiziği ile ilgili yapılan deneylerin önceden bu konu hakkında yapılanların hiçbir zaman gerçekleştirilemedikleri ölçüde yüksek enerjilerde yapılabilmesine olanak sağlıyordu. 1965 yılında Stanford Üniversitesi’nde ilk çarpışan ışık demeti fizik deneyini gerçekleştirmiştir.
Princeton’da fizik alanında ders vermeye devam ederken, O’Neill insanların da hayatta kalabilmesi ve orada yaşamlarını sürdürebilmesi gibi fikirlerle yakından ilgilenmeye başlamıştır. O’Neill silindiri olarak bilinen ve ilk defa “The Colonization of Space” (Uzay Kolonizasyonu) isimli yazısında bahsettiği fütüristik (gelecekçi) imkanları araştırmaya ve çeşitli önerilerde bulunmaya başlamıştır. 1975 yılında Princeton’da uzay imalatı üzerine bir konferans düzenlemiştir. Apollo sonrası dönemi uzay aktivistlerinin çoğu bu konferansa katılım göstermiştir. 1976 yılında profesör ile birlikte çalışmaya başlayarak ilk kütle işletici cihaz prototipini inşa etmişlerdir. Kütle işletici cihazların Ay ve asteroit (özellikle Mars ve Jüpiter arasında oldukça fazla miktarlarda bulunan küçük gezegenler) yüzeylerinden mineral kaynakları çıkartmakta oldukça kritik bir öneme sahip olduğunu belirtmişlerdir. Ödül kazanmış olan The High Frontier: Human Colonies in Space isimli kitabı behsedilen bu tür uzay keşiflerinin yapılması gerektiğini savunan bir jenerasyonun ilham kaynağı haline gelmiştir. 1992 yılında, yakalandığı lösemi hastalığı (kan kanseri) nedeniyle ölmüştür.
Doğumu, eğitimi ve aile hayatı
O’Neill, 6 Şubat 1927 tarihinde Brooklyn, New York'ta dünyaya gelmiştir. Babası bir avukat olan Edward Gerard O’Neill ve annesi ise Dorothy Lewis O’Neill’dır (evlenmeden önceki soyadı Kitchen’dır). Hiç kardeşi yoktur. Babasının geçici olarak yaşadığı çeşitli sağlık sorunları nedeni ile ailece New York’ta bulunan ’a taşınmışlardır. New York-Newburgh’de bulunan ’e (Newburgh Serbest Akademisi) lise eğitimini almak üzere başlamıştır. Burada öğrenci iken okul gazetesini düzenlemeye başlamış ve yerel bir radyo istasyonunda haber yayımcısı olarak görevlendirildiği bir işe başlamıştır. İkinci Dünya Savaşı sırasında 1944 yılında mezun olmuş ve 17. yaş gününde Birleşik Milletler Donanması tarafından askerliğe kaydedilmiştir. Donanmadaki vakitlerinde onun bilime karşı olan ilgisini daha da artıracak bir görev olan radar teknisyenliği alanında eğitim almıştır.
1946 yılında şeref nişanıyla birlikte azledildikten sonra O’Neill ’nde fizik ve matematik üzerinde lisans eğitimi çalışmalarına başlamıştır. Çocukluğunda ailesiyle birlikte insanların uzayda yaşayabilme fikrinin mümkün olup olmadığını tartışıyordu ve kolejdeki zamanlarında da roket denklemleri üzerine çalışmalar yapmaktan zevk alıyordu. Ancak yine de fizik alanı üzerinde yapacağı kariyer planlamalarında uzay bilimini bir seçenek olarak görmüyordu ve uzay bilimi yerine yüksek enerji fiziğinin peşinden gitmeyi seçmişti. 1950 yılında ( Amerikan üniversitelerinde şeref listesine girmeye hak kazanan öğrencilere verilen nişan ) nişanı ile mezun oldu. O’Neill, Atomik Enerji Komisyonu üyeliğinin de yardımı ile Cornell Üniversitesi’nde yüksek lisans çalışmalarına başladı ve 1954 yılında fizik alanında doktorasını almaya hak kazandı.
O’Neill, başka bir Swarthmore mezunu olan Sylvia Turlington ile 1950 yılının Haziran ayında evlendi. 1966 yılında evliliklerini boşanma ile sona erdirmeden önce bu ikilinin Roger ismini verdikleri bir oğulları ve Janet ile Eleanor adında iki kızları dünyaya gelmiştir.
O’Neill’ın yapmaktan zevk aldığı favori aktivitelerinden biri de uçmaktı. Güçlendirilmiş uçuş ve planörle uçuş alanlarında bu aletleri kullanabilme sertifikaları bulunuyordu ve bir planörcülük ödülü olan FAI Elmas Rozeti’ne sahiptir. 1973 yılının Nisan ayında gerçekleştirdiği ilk ülkeyi baştan sona planörle dolaştığı uçuşu sırasında yerde bulunan Renate “Tasha” Steffen tarafından yönlendirilmiştir. Kendinden 21 yaş küçük olan Tasha ile YMCA Uluslararası Kulübü aracılığı sayesinde tanışmıştır. Gerçekleştirdiği uçuştan sonraki gün evlenmişlerdir ve bu birliktelikten Edward O’Neill ismini verdikleri bir oğulları dünyaya gelmiştir.
Yüksek enerjili fizik araştırmaları
Cornell’dan mezun olduktan sonra O’Neill, Princeton Üniversitesi’nde öğretim üyesi olması üzerine aldığı teklifi kabul etti. Ve burada yüksek enerjili parçacık fiziği üzerinde yaptığı çalışmalarına başladı. 1956 yılında, öğretim hayatının ikinci yılında, depolama halkasında birkaç saniyeliğine depolanabilen ve parçacık hızlandırıcılar tarafından meydana getirilen parçacıkların teorilize edildiği yaklaşık iki sayfa tutan makalesini yayımladı. Depolanan bu parçacıklar daha sonra başka bir parçacık demeti ile çarpıştırılmak üzere yönlendirilebiliyordu. Bu daha önce uygulanan ve sabit bir hedeften yönlendirilen ışık demeti yöntemlerine oranla parçacıkların sahip oldukları enerjiyi yükseltebiliyordu. Ancak ortaya çıkardığı bu gibi fikirler fizik komitesi tarafından hemen kabul edilmemişti.
1956 yılında O’Neill, Princeton’da yardımcı profesör konumuna yükseldi ve 1959 yılında ortak öğretim üyesi profesörlüğüne terfi ettirildi. 1957 yılında profesör ile tanışmak üzere Stanford Üniversitesi’ni ziyarete gitti. Bu ziyaret çarpışan ışık demeti deneyini gerçekleştirebilmek () için Princeton ve Stanford arasında kurulan bir iş ortaklığı ile sonuçlandı. Donanma (deniz) kuvvetlerine ait araştırma ofisinden yapılan 800,000 Amerikan doları bağışı ile Stanford’da bulunan yüksek enerjili fizik laboratuvarında 1958 yılında ilk parçacık depolayan halkaların imalatına başlandı. O’Neill parçacıkların nasıl yakalanacağını ve, bir vakum üretmek için dışarıya hava pompalayarak, üstlerinde deney yapabilecek kadar uzun nasıl depolanacaklarını bulmuştur. 1962 yılının 28 Mart tarihinde, önceden yapımı tamamlanan ve adı CBX olarak belirlenen bu deney ilk ışık demetini depolamayı başarmıştır. 1965 yılında O’Neill tam anlamıyla bir profesör olarak çalışmalarına devam etmiştir.
Burton Richter ile yaptığı iş birliğinden sonra O’Neill 1965 yılında yapılmış olan ilk çarpışan ışık demeti fizik deneyini gerçekleştirmiştir. Yapılan bu deneyde, Stanford Doğrusal Hızlandırıcısı’ndan açığa çıkartılan parçacık demetleri O’Neill’ın depolama halkalarında toplanmış ve daha sonra 600 MeV (milyon elektron volt) enerjide çarpışmak üzere yönlendirilmiştir. Aynı zamanda, bu elde edilen enerji parçacık çarpışmalarında meydana gelen en yüksek enerji değeri idi. Bu sonuçlar bir elektronun sahip olduğu yükün 100 atometre (10-18 metrelik uzunluğa eşit bir SI birimi) genişliğinden daha az bir hacim içinde sınırlandırıldığını kanıtlıyordu. O’Neill kendi geliştirmiş olduğu cihazın yalnızca birkaç saniyeliğine depolama yapabilme becerisi olduğunu ancak daha güçlü etkiye sahip bir vakumun yaratılmasıyla diğer cihazların bu süreyi saniyelerden saatlere çıkarabileceğini düşünüyordu. 1979 yılında başka bir fizikçi olan ile birlikte yüksek lisans seviyesindeki Elementary Particle Physics: An Introduction isimli kitabını yazmıştır. 1985 yılında öğretim üyeliği görevinden emekli olmuştur ancak (emekli bir üniversite öğretim görevlisine verilen unvan) olarak hayatının sonuna kadar Princeton’la ilişkilendirilen bir unvana sahip olmuştur.
Uzay Kolonizasyonu
Bu fikrin kökeni (1969)
O’Neill Amerika Birleşik Devletleri'nin yürüttüğü uzay programlarında özellikle Apollo görevlerinde çok önemli potansiyeller barındırdığını düşünüyordu. 1966 yılında NASA’nın sivil bilim insanlarının kullanımına açtığı Astronot Heyeti’ne katılmıştır. Daha sonraları, neden Ay yüzeyinde gerçekleştirilmesi planlanan görevlere özellikle gitmek istediği sorulunca O’Neill, “şu anda yaşıyor olmak ve yürütülecek olan bu göreve katılmayarak onun bir parçası olma fırsatını kaçırmak korkunç derecede olasılıksız benim için” demiştir. Bu nedenle NASA’nın düzenlediği mental ve fiziksel olarak, ayrıca oldukça özenli ve kesin kurallar çerçevesinde hazırladığı sınavlara katılmıştır. Bu süreç içinde aynı zamanda kendisinin de astronot adayı olarak orada bulunduğu bir bilim insanı olan ile tanışmıştır ve ilerleyen zamanlarda bu ikili oldukça yakın birer dost olmuşlardır. Yapılan sınav ve değerlendirmeler sonucunda O’Leary Astronot 6. Grubu’na seçilirken O’Neill seçilememiştir.
O’Neill, 1969 yılında Princeton Üniversitesi’nde fizik bölümünün birinci sınıf öğrencilerine ders verirken uzayda oluşturulabilecek bir kolonizasyon düşüncesini geliştirmiş ve bu fikre zamanla artan bir ilgi duymaya başlamıştır. Ders verdiği öğrencileri o sıralarda sıcak gündemde olan Vietnam Savaşı nedeni ile bilimin insanlık için yararlı olduğu görüşünü küçümseyen ve alaya alan bir tavırla büyümüşlerdir. O’Neill öğrencilerine yapılan uzay çalışmaları ile ilgisi bulunan konulardan da bahsedebilmek istiyordu ve bu nedenle başlangıç fiziği uygulamalarını anlatırken yürütülen Apollo programından bol bol örnekler veriyordu. O’Neill bazı öğrencilerine verdiği ekstra bir seminer sırasında şu soruyu sormuştur: “Bir gezegenin yüzeyi teknolojik olarak yürütülen uygarlaşmanın geniş ölçüde yapılabilmesi için gerçekten de doğru bir yer midir?”. Kendi öğrencilerinin yapmış olduğu çeşitli araştırmalar sonucunda bu sorunun cevabının kesinlikle “hayır” olduğu konusunda ikna olmuştur.
O’Neill öğrencileri tarafından kaleme alınan yazılardan ilham almıştır. Uzay boşluğunda kurulabilecek kendi kendini destekleyen uzay habitatlarının inşa edilmesini sağlamak amacıyla hazırladığı bir programın üzerinde detaylıca çalışmaya başlamıştır. Üzerinde çalıştığı bu program Dünya benzeri bir çevreye sahip uzay kolonisi üzerinde nasıl yaşam sürdürülebileceğine dair detayları da içeriyordu. Öğrencileri merkezkaç kuvveti yardımıyla döndürülen ve Dünya yerçekimine yaklaşık bir değere sahip basınçlandırılmış olan oldukça büyük yapılar tasarladılar. Bir küre ya da silindir gibi bir yapının iç yüzeyi üzerinde yaşayacak koloni popülasyonu ile birlikte, tasarlanan bu dev yapılar ters yüz edilmiş gezegenlere benziyordu. O’Neill dönüş yönünün zıt olduğu silindirlerle eşleştirme yaparak, döndürmek için roketlerin kullanıldığı bir yönteme duyulan ihtiyacın ortadan kaldırılabileceğini öngörmüştü. Bu oluşturulan tasarımlar o zamandan beri O’Neill silindiri olarak biliniyordu.
İlk yazılı metin (1970-1974)
O’Neill aklına gelen bu düşüncelerden bir çıkış yolu bulabilmek için “The Colonization of Space” ismini taşıyan ilk metnini yazdı ve yazdıktan sonraki dört yıl boyunca yazısının yayımlanabilmesi için uğraştı. Aralarında Scientific American and Science dergisinin de bulunduğu birkaç gazete ve dergiye gönderdiği yazısı, bu yazıyı gözden geçiren eleştirmenler tarafından reddedilmişti. Bu zaman boyunca O’Neill, , Princeton ve daha başka birçok okulda uzay kolonizasyonu üzerine dersler vermeye başladı. Öğrencilerin ve personelin çoğu uzayda yaşayabilme olanağının etkisinde kalarak derslere katılım gösteriyor ve heyecanla anlatılanları dinliyorlardı. O’Neill düşünceleri üzerindeki diğer bir çıkış noktasını ise çocuklarıyla birlikte ormanda yürürken uzay kolonileri hakkında tahminlerde bulundukları bir sırada bulmuştur. Yazdığı metin, sonunda 1974 yılının Eylül ayında isimli bilimsel dergide yayımlanmıştır. Bu yazısının içinde uzay kolonileri inşa etmenin insanların günlük hayatlarında karşılaştığı bazı sorunlara çözüm oluşturabileceğinden bahsetmiştir. Bu konu hakkında şunları söylemiştir: “uzay kolonizasyonu ( kolonileşmesi ) tekniğinin oldukça etkili bir güce sahip olduğunun fark edilmesi önemlidir. Eğer çok yakın bir zamanda bu tekniği kullanabilecek duruma gelirsek ve bilgece yöntemlerle çalışmasını sağlayabilirsek günümüzde dünyanın karşılaştığı en azından beş ciddi problemi çeşitli psikolojik engellemelere başvurmadan çözebiliriz. Bu problemlere karşı yapılacak çözümler arasında: sadece en şanslı olanların sürdürdüğü yüksek standartlı hayatları diğer tüm insanların da yaşayabileceği bir konuma getirmek gerektiği, endüstriyel kirlilik ve ulaşımın sebep olduğu oldukça zararlı durumlardan biyosfer katmanını koruyabilmek, her 35 yılda iki katına çıkan dünya nüfusu için yüksek kalitede sunulan yaşam alanları bulabilmek, pratik, yenilenebilir ve temiz olan enerji kaynaklarını bulabilmek ve ayrıca Dünya sıcaklık dengesinin aşırı derecede bozulmasını önlemek bulunmaktadır.” demiştir.
Aynı zamanda, oluşturulan uzay kolonisinin içinde planörle uçma imkanlarının olabileceğini bile düşünmüştür ve ayrıca koloninin sahip olacağı inanılmaz boyutlardaki hacmin atmosferik sıcak hava kütlelerini destekleyeceğini de bulmuştur. Dünya üzerinde sahip olunan popülasyonun bu insan yapımı yerleşim alanında yaklaşık 20,000 katına kadar genişletilebileceğini de hesaplamıştır. İlk kurulacak olan kolonilerin Dünya ve Ay arasında bulunan L(4) ve L(5) noktalarında inşa edileceği düşünülmüştür. L(4) ve L(5) solar sistem içinde bulunan sabit birer noktadır ve bu noktalar üzerinde hiçbir enerji harcamasına ihtiyaç duyulmadan kolaylıkla bir uzay aracının yerleşme konumunu koruyacağı varsayılmıştır. Yayımlanan yazı beklenilenden daha fazla beğeni toplamıştır ancak zaten planlanan bu proje üzerinde çalışma yapmaya başlayan insanlar yazı yayımlanmadan önceki zamanlarda da bu konu hakkında bilgiye sahiplerdi. Yazı aynı zamanda bazı eleştirel cevaplar da almıştı. Bazı insanlar on binlerce insanın uzay araçları ile kaldırılarak yörüngeye yerleştirilmelerinin mümkün olabilme düşüncesini sorgulamışlar ve yerleştirilecek olan ilk kolonilerin üretim verimi hakkında şüpheli bir tutum sergilemişlerdir.
O’Neill yazısının yayımlanmasını beklediği sırada 1974 yılının Mayıs ayında Princeton’da, uzay boşluğunda koloni kurma olasılıkları üzerine tartışmak için düzenlenmiş olan bir iki gün uzunluğa sahip küçük konferanslar organize etmiştir. First Conference on Space Colonization başlığı altında gerçekleştirilen konferans ’s Point Kurumu ve Princeton Üniversitesi tarafından finanse edilmiştir. Bu konferanslara katılan isimler arasında o zamanlar Massachusetts Teknoloji Enstitüsünde birinci sınıf öğrencisi olan Eric Drexler, Astronot 6. Grubu üyelerinden biri astronot ve aynı zamanda bilim insanı olan Joe Allen, Freeman Dyson ve bilimsel haber muhabiri Walter Sullivan da bulunmaktadır. Ayrıca NASA’dan bazı temsilciler de katılmış ve planlanan bu uzay yerleşimleri için beklenen üretim masrafı yaklaşık değerlerini tahmin etmişlerdir. O’Neill katılımcıları birer cesaretli radikal grubu olarak nitelendiriyordu. 1974 yılının 13 Mayıs tarihinde The New York Times’ın kapağında, Sullivan’ın konferans üzerine yazmış olduğu görüşlerini bildiren makalesi basılmıştır. Medyada daha da çok duyulmaya başladıkça O’Neill uzay boşluğunda yaşama olasılığı ile ilgilenen birçok insan tarafından gönderilen başa çıkamayacağı kadar çok mektup almaya başlamıştı. Mektup gönderen ve bu konuya büyük ilgi duyan insanlarla iletişim kurabilmek için O’Neill bir mesajlaşma listesi oluşturdu ve yaptığı çalışmalar üzerinde kaydettiği güncel ilerlemeleri onlarla paylaşmaya başladı. Yaklaşık birkaç ay sonra, NASA’nın Goddard Uzay Uçuşu Merkezi’nde () ’in solar güç uyduları hakkında konuşmalar yaptığını duymuştur. O’Neill kurulması planlanan bu uyduların kullanılması ile kendisinin oluşturduğu uzay kolonileri fikrinin kendi inşa edilme bedellerini kolaylıkla toplayabileceğini fark etmiştir. O’Neill, bu fikir ve yapılan diğer tüm uzayla ilgili işlerin arasında bulunan en önemli farkın yeni ve büyük bir çapa sahip varlık oluşturma potansiyeli olduğunu belirtmiştir.
NASA çalışmaları (1975-1977)
O’Neill konferans vermiş olduğu Mayıs ayını takip eden bir sonraki Mayıs ayında uzay imalatı konusu üzerine adı (Princeton Üniversitesi Konferansı) olan çok daha büyük çaplı bir konferans vermiştir. Yapılan bu yeni konferansta iki düzineden daha fazla konuşmacı yazılanlar hakkında sunum yapmıştır ve bu konuşmacılar arasında Arizona-Tucson’dan katılan Keith ve Carolyn Henson da bulunmaktadır.
Bu konferanstan sonra , O’Neill ve Arizona kongre üyelerinden biri olan arasında bir tanışma toplantısı organize etmiştir. Udall, Henson çiftinden yayımlamalarını istediği, O’Neill çalışmaları hakkındaki görüşlerini ve desteklemelerini içeren bir mektup yazmıştır. Henson çifti yazılan bu mektubu ilk iş olarak L-5 Topluluğu haber bültenine daha sonra ise O’Neill’ın kurduğu mesajlaşma listesinde bulunan herkese ve konferansa kaydını yaptıran bütün katılımcılara göndermişlerdir.
1975 yılının Haziran ayında NASA da, daimi uzay habitatları üzerine yürütülen bir araştırmada on haftalık bir çalışma yapmak için görevlendirildi. Çalışmaları sırasında Uzay Bilimi ve Uygulamaları için oluşturulan House adlı bir alt komisyonda, 23 Temmuz tarihinde, tanıklık etmek üzere çağrıldı. 19 Ocak 1976 tarihinde Havacılık ve uzay teknolojisi ile ulusal ihtiyaçlar için oluşturulan senato alt komisyonunda da görülmüştür. Solar adı altında gerçekleştirilen bir sunumda, uzayda güç üretebilmek için yetiştirilmesi gerektiğini düşündüğü bitkiler konusunda daha önceki zamanlarda yapılan Apollo programına benzer özellikleri bulunan bir dosya hazırlamıştır. 1976 yılının Haziran ayında NASA’ya geri dönmüştür ve 1977 yılında uzayda yapılması planlanan imalatlar için gerçekleştirilen çalışmalara liderlik etmiştir. Bu çalışmalarda NASA, gerekli uzay elbiseleri ile çalıştırılacak olan işçilerin, uzay kolonileri ve güç uyduları kurabilmek için gerekli olan mineral kaynaklarını bulmak amacıyla Ay yüzeyinde kazı yapmaları gerektiği bilgilerini de içeren detaylı hazırlanmış bir plan geliştirmiştir.
Özel fonlama (finanse etme) (1977-1978)
NASA yıllık olarak 500,000 Amerikan dolarına kadar yükselen miktarlarda yaptığı ödenekler ile O’Neill’ın çalışmalarını desteklemesine rağmen, hükûmet destekli olarak yürütülen araştırmalardan birinde O’Neill bürokrasi ve politika tarafından hayal kırıklığına uğratılmıştır. Yaşadığı bu olaydan sonra O’Neill, hükûmet adına çalışan çeşitli ajanslardan yapılan yardımlardan çok özel fonlama ile yürütülen küçük grupların uzay teknolojisinin gelişimine daha hızlı ve etkili katkılarda bulunacaklarını düşünmeye başlamıştır. In 1977, O'Neill and his wife Tasha founded the , a non-profit organization, at Princeton University. 1977 yılında O’Neill ve eşi Tasha, Princeton Üniversitesi’nde kurulan ve hiçbir kâr amacı gütmeyen Uzay Çalışmaları Enstitüsü’nü (SSI) kurmuşlardır. SSI, kurulduğu dönemden sonra ilk olarak özel bağışçılardan elde edilmiş olan yaklaşık 100,000 Amerikan doları ile finanse edilmiştir ve 1978 yılının başlarında uzay yerleşimi ve imalatları için gerekli olan teknolojilerin de içerisinde bulunduğu temel bir araştırmayı desteklemeye başlamıştır.
SSI’n yapmış olduğu ilk bağışlardan biri, ilk olarak O’Neill’ın 1974 yılında ortaya çıkardığı cihaz olan kütle işleticisinin gelişimini finanse etmek amacıyla kullanılmıştır. Kütle işleticiler hiçbir temas da bulunmadan manyetik fırlatmalar yapabilmek için elektromıknatıs kullanan bir tasarıma sahipti ve manyetik özelliği bulunmayan nesnelerin hızlandırılmasında kullanılıyordu. O’Neill tarafından kütle işletici cihazlar ile ilgili sunulan tekliflerden biri de Ay yüzeyinden kazılarak çıkartılmış beyzbol topu büyüklüğündeki maden cevheri yığınlarını uzay boşluğuna fırlatmaktır. Uzaya bir kere çıkarıldıktan sonra bu maden cevherleri güç uyduları ve uzay kolonileri inşa edilmesinde çiğ materyaller olarak kullanılabilecekti. Massachusetts Teknoloji Enstitüsünde kütle işletici cihazlar üzerinde çalışmalar yapabilmek için Princeton’dan üniversite öğretim üyelerine çoğunlukla her yedi senede bir verilen ücretli izin almıştır. Ve çalışmalar yapmak üzere geldiği bu okulda 1976 ve 1977 akademik yılları arasında Havacılık ve Uzay üzerine Hunsaker ziyaretçi profesörü () olarak hizmet vermiştir. MIT’de iken Henry H. Kolm, O’Neill ve bir grup gönüllü olarak katılım gösteren öğrencinin yardımları ile ilk kütle işletici cihaz prototipi inşa edilmiştir. Sekiz ayak uzunluğunda (2.5 m) yapılan bu prototip kendisine gönderilen bir nesneye 33 g (320 m/s2)’lik bir ivme kazandırabiliyordu. SSI’n verdiği finansal desteklerle daha sonraki zamanlarda üretilen prototipler bu hızlandırmayı 1,800 g ( 18,000 m/s2 ) ivmeye yükseltmiştir. Yeterli ivmeye sahip ve 520 feet ( 160 m ) uzunluktaki bir kütle işleticinin Ay yüzeyinden materyal çıkarmakta kullanılabileceği düşünülmüştür.
Aykırılık (1977-1985)
1977 yılında O’Neill yazmış olduğu adlı kitabın yayımlanmasından sonra uzay kolonizasyonu hakkında insanların gösterdiği ilginin doruğa ulaştığını görmüştür. Eşi ve kendisi toplantılar, röportajlar ve duruşmalar arasında tabiri caizse uçmaktaydılar. 9 Ekim tarihinde adı 60 minutes olan ve CBS kanalında yayınlanan bir programda uzay kolonileri ile ilgili özel bir bölüm yayınlanmıştır. sonrasında ise bazı izleyenlerden gelen cevapları duymak için canlı yayın bağlantısı kurmuşlardır ve izleyenlerden biri olan NASA’nın bütçesinden sorumlu Senate alt komisyonun başkanı olan senatör yayına bağlanarak şunları söylemiştir: “bu yapılan argüman NASA’nın finansal kaynaklarını kemiğine kadar parçalara ayıran şimdiye kadar yapılmış en iyisidir … bu üşütük fantezi için kuruşuna kadar diyemezdim”. Bu olaydan sonra ise O’Neill uzay kolonileşmesi araştırmaları için bütçe harcaması yapmaktan başarılı bir şekilde kurtulmuştur. 1978 yılında Paul Werbos, L-5 haber bülteni için şunları yazmıştır, “hiç kimse kongrenin bize O’Neill’ın geniş ölçülü uzay habitatları konseptini kabul ettirebileceğini beklemiyordu, NASA’daki insanlar halkın bu fikre bakış açıları ile ilgili neredeyse paranoyak durumdalar”. Hükûmetin bu türden bir kolonileşme sürecini politik açıdan finanse etmesinin mümkün olmadığı netlik kazandığında O’Neill’ın bu düşüncelerine olan popüler destekler de yavaş yavaş buharlaşmaya başladı.
O’Neill’ın uzay kolonileşmesi üzerine yaptığı planlar üzerinde kurulan diğer baskılar ise şunlardır: Dünya yörüngesine ulaşmak için gereken yüksek maliyet ve ayrıca enerjinin azalan maliyeti. 1979 yılında ortaya çıkan petrol krizi sırasında aşırı derecede sivrilen enerji fiyatları uzayda inşa edilmesi düşünülen solar güç istasyonlarının ekonomik bir çekicilik kazanmasına neden olmuştu. 1980'li yılların başlarında düşen fiyatlar uzayda kurulması planlanan solar güç araştırmalarının finanse edilmesini engellemiştir. Yaptığı planlar aynı zamanda NASA’nın uçuş oranları ve uzay mekiği üretim bedeli üzerindeki aşırı derecede iyimser yapılmış tahminlerine dayanıyordu. 1977 yılında yazdığı kitabında bir uzay mekiği yapmanın 10 milyon Amerikan doları gibi bir bedeli olacağına dair alıntı yapmıştı. Ancak 1981 yılında ticari amaçlı müşterilere verilen para yardımında bulunulmuş fiyatın 38 milyon dolardan başladığı biliniyordu. 1985 yılında yapılan bir üretime harcanan bütün bedelin son muhasebesi her uçuş sonrasında 180 milyon dolar daha da yükselerek artıyordu.
O’Neill 1985 yılında uzay hakkında gerçekleştirilen ulusal bir kongreye katılması için o dönemin Birleşik Devletler başkanı olan Ronald Reagan tarafından davet edilmiştir. NASA yöneticilerinden biri olan Thomas Paine tarafından idare edilen komisyon solar sistem içinde yaklaşık 50 yıl sonra açılması planlanan insanlar için yapılmış bir yerleşim alanının hükûmet tarafından destekleneceğini duyurmuştur. Bu konu hakkında 1986 yılının Mayıs ayında ortaya çıkartılan bir rapor, Challenger adlı bir uzay mekiğinin yükselerek ayrılmasından dört ay sonra, hazırladılar.
Yazarlık kariyeri
O’Neill’ın 1977 yılında yazmış olduğu popüler bilim kitabında The High Frontier: Human Colonies in Space uzay yerleşimleri için yaptığı kurgusal hesaplamalarla uzay kolonileri inşa etmek üzerine yaptığı planlar hakkındaki açıklamalarını birleştirmiştir. Bu kitabın yayımlanması onu uzayda gerçekleştirilmesi planlanan bir kolonileşme hareketinin temsilcisi yapmıştır. Kitabı aynı yıl içerisinde bilim için olan Phi Beta Kappa ödülünü almaya hak kazanmıştır ve Swarthmore Koleji’nin ona bir şeref doktorası bağışlamasına olanak sağlamıştır. The High Frontier adlı kitabı beş dile çevrilmiştir ve 2008 yılından itibaren de baskıda kalmaya devam etmiştir.
1981 yılında yazmış olduğu ve 2081: A Hopeful View of the Human Future adını verdiği kitabı fütüroloji (gelecek bilimi) üzerine yapılmış bir egzersizdir. O’Neill bu kitabını Plüton’un arkasında bulunan bir uzay kolonisinden Dünya’ya gelen bir ziyaretçi olarak anlatmıştır. Kitap, O’Neill’ın “değişim sürücüler” olarak adlandırdığı gelecek yüzyıla ait olan teknolojilerin etkilerini de ele almıştır. Tanımladığı teknolojilerden bazıları uzay kolonileri, solar güç uyduları, yaşlanma önleyici ilaçlar, hidrojen kullanılarak çalıştırılan arabalar, iklim kontrolü yapılabilmesi ve ayrıca yer altından hareket eden manyetik trenlerdir. Sosyal yapılanmaları ise dokunulmadan ya da diğer bir deyişle değiştirilmeden 1980'li yıllarda olduğu gibi bıraktı çünkü insanlığın solar sistemlerde yaşayacak derecede gelişmesinden sonra bile aynı kalacağını düşünüyordu. Bu kitap hakkındaki görüşler oldukça karışıktı. New York Times’dan bir eleştirmen olan John Noble yazılan bı kitabı “hayal gücü canlandırıcı” olarak nitelerken, Charles Nicol ise anlatılan teknolojilerin kabul edilemez derecede yapılması muhtemel olmayan düşünceler olduğunu söylemiştir.
1983 yılında yayımlanan kitabı ’de O’Neill, Japonya ile girilen ekonomik rekabetten bahsetmiştir.Amerika Birleşik Devletleri'nin Japonya ile rekabet edebilmesi için altı alandaki endüstrisini geliştirmesi gerektiğine değinmiştir. Bu alanlar: mikroskobik cihazların mühendisliği, robotlar, genetik mühendisliği, manyetik yönlendirmeli uçuşlar, ailelere ait uzay araçları ve son olarak da uzay bilimidir. Ayrıca, endüstriyel gelişimin ileri görüşlü olmayan yetkililerden, sadece kendiyle ilgilenen bağlantılardan, yüksek vergilerden ve Amerikalıların almış olduğu zayıf eğitimler yüzünden bir türlü istenilen boyutlara çekilemediğini öne sürmüştür. Eleştirmen Henry Weil’e göre, O’Neill’ın kitaplarında yer verdiği yeni yeni gelişmekte olan teknolojilerin detaylı bir şekilde yapılmış açıklamaları aynı konuyu işleyen diğer kitaplardan bu yönü ile ayrılmasını sağlamıştır.
Girişimcilik çabaları
O’Neill, 1982 yılında patent almaya hak kazandığı, bir uydunun yerleşeceği yere karar verebilmek için oluşturulan sistemin geliştirilmesi amacıyla Geostar Kurumu’nu kurmuştur. Başlarda uzay araçlarını izleyebilmek için tasarlanan bu sistem (RDSS) adını almıştır. 1983 yılının Nisan ayında , bu uydulardan yayınlanabilmek için, bütün bir Birleşik Devletleri kapsayan, FCC’den lisans almaya uygun bulunmuştur. Geostar 1986 yılında jeolojik olarak eş zamanlı olan bir yörüngeye yerleştirilmek üzere ’yi piyasaya sürmüştür. Bu olaydan iki ay sonra yerleştirilen GSTAR-2’nin iletici paketi kalıcı olarak bozulmuştur ve bu nedenle Geostar, başka uydulardan iletişim sağlayabilmek için RDSS üzerinde testler yapmaya başlamıştır. O’Neill o zamanlarda yaşadığı çeşitli sağlık sorunları nedeniyle çalışmalardaki durumu gittikçe daha kötü bir hale gelen bu kurumda çok daha az bulunmaya ve yapılan çalışmalara nadiren katılmaya başlamıştır. 1991 yılının Şubat ayında Geostar iflas etmiş bir kurum olarak dosyalandı ve sahip olduğu bütün lisansları Motorola markasına İridyum Uydu Takımyıldızı projesinde kullanılmak üzere devredilmiştir. Sistem en sonunda GPS ile yer değiştirmesine rağmen O’Neill bulunulan konuma karar verebilmek için önemli derecede ilerlemeyi sağlayan çalışmalarda bulunmuştur.
O’Neill 1986 yılında Princeton’da kendi adını taşıyan O’Neill Haberleşme’yi kurmuştur. Kendi yaptığı Yerel Alan Kablosuz Ağ Bağlantısı olan () ya da LAWN, sistemi 1989 yılında New York’ta bulunan ’da meydana çıkarmıştır. Oluşturulan bu LAWN sistemi iki bilgisayarın sahip oldukları mesajları devre başı 500 dolar olan bir bedelle birkaç yüz feet’lik bir alan içinde değişim yapabilmelerine olanak sağlıyordu. O’Neill Haberleşme 1993 yılında artık iş yapamamaya başladı ve bu sebeple teknolojisi Omnispread isimli bir başka haberleşme kurumuna satıldı. 2008 yılından itibaren Omnispread isimli bu haberleşme kurumu O’Neill tarafından geliştirilmiş olan LAWN sisteminin benzerlerini hala satmaya devam ediyordu.
1991 yılının 18 Kasım tarihinde O’Neill ismi geliştirmiş olduğu havada gidebilen trenlerle ilgili bir sistem için patent başvurularında dosyalanmıştır. Kurmak istediği yeni bir şirkete hız (), sessizlik (silence) ve verim (efficiency) anlamlarını taşıyan VSE International adını vermek istiyordu. Ancak, konseptin adını Manyetik Uçuş koymuştu. Araçların birkaç yol üzerinde gitmektense sadece bir boru (yol boyunca kullanılan kalıcı mıknatıslar ve araçlarda bulunan değişken mıknatıslar ile) üzerindeki yolu izleyen elektromanyetik kuvvet kullanılarak ve tünellerin içinde bulunan elektromanyetik kuvvetler tarafından yönlendirilerek hareket etmeleri gerektiğini düşünüyordu. Aynı zamanda bu trenlerin eğer tünellerin içinde bulunan hava tahliye edilirse bir büyük yolcu uçağından yaklaşık beş kat daha fazla bir hıza yani 2,500 mph (4,000 km/h) sahip olabileceğini düşünüyordu. Bu tür yüksek değerdeki hızlara ulaşabilmek için kullanılan araçların yaptıkları yolculuğun ilk yarısında hızlanmaları ancak daha sonra ise diğer yarısında hızlarını azaltmaları gerektiğini belirtmiştir. Planlanan maksimum ivme değeri yerçekimi kuvvetinin sahip olduğunun yarısı kadardır. O’Neill bu tüneller tarafından birbirine bağlanan ağ bağlantısı istasyonlarının inşa edilmesi üzerinde planlar oluşturmuştu ancak bu konu ile ilgili ilk patentinin ona verildiği tarihten yaklaşık olarak iki yıl önce ölmüştür.
Ölümü ve mirası
O’Neill’a 1985 yılında lösemi (kan kanseri) teşhisi kondu.Kaliforniya, Redwood City’de bulunan Sequoia Hastahanesi’nde hastalığına bağlı olarak gelişen çeşitli komplikasyonlar nedeni ile 27 Nisan 1992 tarihinde hayatını kaybetti. Yaşamını eşi Tasha, eski eşi Sylvia ve sahip olduğu dört çocuğu ile birlikte geçirdi. Yakılıp kül haline getirilen bedeninden geriye kalanlar uzaya gömüldü. Küllerini koydukları bir şişe adı verilen bir rokete bağlandı ve 21 Nisan 1997 tarihinde ölümünden yaklaşık beş yıl sonra uzaya gönderildi. Roket 2002 yılının Mayıs ayında atmosfere tekrar girdi.
O’Neill kurucularından biri olduğu Uzay Çalışmaları Enstitüsü’nün insanlar uzayda gerçekten de yaşamayı ve orada çalışmayı başarana kadar tüm çabalarını devam ettirmesi yönünde bir istek bıraktı. Ölümünden sonra SSI’ın işletmesi oğlu Roger ve iş arkadaşı Freeman Dyson’a devredildi. SSI, 2001 yılına kadar uzaydaki kolonileşme çalışmaları üzerine toplanmaları için bilim insanlarını bir araya getiren ve her yıl gerçekleştirilen konferanslar düzenlemeye devam etti.
, O’Neill’ın hakkında yazılar yazmış olduğu manyetik ulaşım teknolojisini geliştirebilmek için 1990'lı yıllarda Magplane Teknoloji’de çalışmaya başladı. 2007 yılında Magplane Florida’da bulunan cevherini taşıyabilmek için manyetik bir teknoloji ile çalışan boru hattı sistemini geliştirdi. Gerçekleştirilen bu sistem O’Neill’ın öngördüğünden çok daha düşük bir hız olan 40 mph (65 km/h) bir hızla hareket ediyordu.
Kendisini uzayda insanların yerleşim kurabileceği bir alan açmak için adayan ve adı olan bu kurumun üç kurucusu da O’Neill’ın fikirlerini destekleyen ve zamanında oldukça geniş kapasitelerde onunla birlikte Uzay Çalışmaları Enstitüsü’nde çalışmış olan insanlardır. Bu insanlardan biri olan bu üç insanı, Wernher von Braun, ve Carl Sagan’ı, uzay fikrinin savunucu modelleri olarak betimlemiştir. Von Braun normal insanların gurur duyabileceği ancak katkıda bulunamayacakları projeler ile oldukça meşguldü. Sagan, evreni belli bir uzaklıktan keşfedebilmek istiyordu. O’Neill solar sistemde kurulması planlanan büyük yerleşim programı ile birlikte, sıradan insanların Dünya üzerinden tamamen gönderilmesi gerektiğini vurguluyordu.
Ulusal Uzay Topluluğu (NSS), uzay yerleşimi alanlarında yapmış oldukları katkılar için katkıda bulunan her bir bireye Gerard K. O’Neill’ın anısına verilen bir ödül olan Uzay Yerleşimi Savunuculuğu ödülünü veriyordu. Yapılmış olan bu katkılar bilimsel, yasama ile ilgili ya da eğitim üzerine yapılan katkılar olabilirdi. Bu ödül, küresi şeklinde yapılmış bir ganimetti. NSS bu ödülü ilk olarak 2007 yılında ay üzerinde girişimlerde bulunan eski bir astronot olan ’e vermiştir. 2008 yılında ise bir fizikçi olan ’e verilmiştir.
’ın yazmış olduğu tamamen hayal ürünü bir kitap olan Manifold: Time isimli kitapta yer alan uzay gemisinin adı Gerard K. O’Neill’dır. 2013 yılının Kasım ayından itibaren Gerard K. O’Neill’ın yazmış olduğu yazılar ve gerçekleştirdiği çalışmaları Smithsonian Ulusal Hava ve Uzay Müzesi’nde bulunan Steven F. Udvar-Hazy Merkezi’ndeki arşivlerde saklanmaktadır.
Konuyla ilgili yayınlar
- McCray, W. Patrick. The Visioneers: How a Group of Elite Scientists Pursued Space Colonies, Nanotechnologies, and a Limitless Future (Princeton University Press; 2012) 328 pages; Focuses on O'Neill and the MIT-trained engineer Eric Drexler in a study of exploratory science.
Dış bağlantılar
- Life of Gerard O'Neill at Space Studies Institute 27 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
Kaynakça
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;physrev-srisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ a b c d Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Dyson93p98isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ a b c d e f "Gerard K. O'Neill" Notable Scientists: From 1900 to the Present
- ^ a b c "Gerard K(itchen) O'Neill" Contemporary Authors Online
- ^ a b c Rein 1977
- ^ a b c d e Daniels 1992
- ^ Dyson 1993, s. 97
- ^ "Sylvia Turlington Wed at Her Home" New York Times
- ^ Hoddeson 1997, s. 265
O'Neill visited HEPL in 1957 to discuss colliding beams with Wolfgang K. H. Panofsky, then the director of that laboratory, and to seek collaborators.
- ^ Richter 2002
This facility, first proposed by Gerard K. O’Neill of Princeton, and built at the High-Energy Physics Lab by a Princeton-Stanford collaboration, is the grandfather of all electron colliding-beam machines.
- ^ Hoddeson 1997, s. 267
The Office of Naval Research, a very imaginative organization that was then the principal supporter of fundamental research in physics, funded the project to the tune of $800,000, thanks to the persuasive powers of Panofsky.
- ^ Richter 2002
The construction of the first serious colliding-beam system began there in 1958 ...
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 243
- ^ Astronaut Biographies: Former Astronauts
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 233
- ^ a b Overend 1977
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;CoEvIntisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Brand 1977
O'Neill: So then it went through a period of-let's see, that was 1970, and it was not until four more years that I was able to get an article published.
- ^ Brand 1977
O'Neill: ... I used to talk about it to my children. I'd take them on walks in the woods, and speculate about what life in a space colony would be like....
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 253
- ^ Sullivan 1974
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 255
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 256
- ^ a b c Erichsen 1994
- ^ Space Manufacturing Facilities 1977
- ^ Udall 1975
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 282
- ^ a b c SSI History
- ^ O'Neill Summer Study Notes 1977
- ^ #GaleBio|"Gerard K. O'Neill" Notable Scientists: From 1900 to the Present]]
Therefore, in 1977, he sought and obtained private support for a new, non-profit corporation called the Space Studies Institute. Located at Princeton University, the Space Studies Institute supports technical research on the science and engineering of living and working in space with grants made possible by members' contributions.
- ^ About SSI
- ^ Kolm 1992, s. 123
An offshoot of this maglev research resulted in the concept of the mass driver by Professor Gerard K. O'Neill of Princeton University in 1974.
- ^ Lovell 1977
"It's the best argument yet for chopping NASA's funding to the bone. As Chairman of the Senate Subcommittee responsible for NASA's appropriations, I say not a penny for this nutty fantasy..."
- ^ Werbos 1978, s. 15
- ^ Davis 2006
- ^ O'Neill The High Frontier 1977, p. 134
- ^ Hanushek 1985, s. 2
- ^ Hanushek 1985, s. 6 (in 1982 dollars)
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Paine86isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Phi Beta Kappa Award in Science Winners
- ^ Ferris 1981
- ^ a b Weil 1984
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;COMPUTEisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Martin 2000, ss. 263–264
In 1987 ... the Geostar Corporation began providing limited one-way position determination service (Geostar System 1.0) from mobile subscribers, primarily in the long-distance trucking industry, using the French Argos transponders on U.S. meteorological satellites.
The second was on GStar 2, launched in 1986; the subsystem operated properly in initial testing but failed less than two months after launch.
- ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;SmitGeoisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Sexton 1989
- ^ Keystone press release 2006, p. 4
- ^ Simons 1997
- ^ SSI History
At the last board meeting that he attended, one month before he succumbed to a seven-year bout with leukemia, Dr. Gerard O'Neill firmly stated, "Our mission is not complete until people are living and working in space."
- ^ Hoyt 2006, s. 20
The conference was held again at Princeton the following year in cooperation with the American Institute of Aeronautics and Astronautics, and took place every other year from 1975 to 2001.
- ^ Dickson 2007
The Magplane Pipeline Technology was demonstrated in Florida at IMC Global Inc., which has merged with Cargill Crop Nutrition to form The Mosaic Company [NOS-NY]—the world's leading producer of potash and phosphate crop nutrients. In the demonstration, phosphate ore was successfully transported at speeds up to 65 kilometers/hour using the pipeline system that utilized rare earth (neodymium-iron-boron) permanent magnets on the capsules over a 275-metre long pipeline containing a linear synchronous motor winding.
- ^ MTI Principals
- ^ a b Grierson 2004
- ^ NSS Gerard K. O'Neill Memorial Award
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Gerard Kitchen O Neill 6 Subat 1927 27 Nisan 1992 Amerikali fizikci ve uzay aktivisti Princeton Universitesi ndeki fakulte uyelerinden biri olarak yuksek enerji fizigi deneyleri icin tanecik depolama halkasi adi verilmis olan bir cihaz icat etmistir Daha sonraki zamanlarda kutle isletici denilen manyetik bir firlatici icat etmistir 1970 li yillarda uzay boslugunda yer alacak olan insan yerlesim alanlarinin insa edilmesi fikrini gelistirmistir Ustelik bu yerlesimin O Neill silindiri olarak bilinen bir uzay habitati tasarimi ile gerceklestirilebilecegini dusunuyordu Uzay kolonizasyonu ve imalati konulari uzerine yapilan arastirmalara parasal kaynak saglamak icin kendini adamis bir organizasyon olan nu kurmustur Gerard K O NeillGerard K O Neill 1977 yilindaDogumGerard Kitchen O Neill 6 Subat 1927 1927 02 06 Brooklyn New York USOlum27 Nisan 1992 65 yasinda USVatandaslikAmerikanKariyeriDaliFizik 1954 yilinda Princeton da Universitesi nden doktorasini aldiktan hemen sonra yuksek enerjili parcacik fizigi uzerine yaptigi arastirma calismalarina baslamistir Bundan iki yil sonra parcacik depolama halkasi ile ilgili teorisini aciga cikartmistir Bu kesif parcacik fizigi ile ilgili yapilan deneylerin onceden bu konu hakkinda yapilanlarin hicbir zaman gerceklestirilemedikleri olcude yuksek enerjilerde yapilabilmesine olanak sagliyordu 1965 yilinda Stanford Universitesi nde ilk carpisan isik demeti fizik deneyini gerceklestirmistir Princeton da fizik alaninda ders vermeye devam ederken O Neill insanlarin da hayatta kalabilmesi ve orada yasamlarini surdurebilmesi gibi fikirlerle yakindan ilgilenmeye baslamistir O Neill silindiri olarak bilinen ve ilk defa The Colonization of Space Uzay Kolonizasyonu isimli yazisinda bahsettigi futuristik gelecekci imkanlari arastirmaya ve cesitli onerilerde bulunmaya baslamistir 1975 yilinda Princeton da uzay imalati uzerine bir konferans duzenlemistir Apollo sonrasi donemi uzay aktivistlerinin cogu bu konferansa katilim gostermistir 1976 yilinda profesor ile birlikte calismaya baslayarak ilk kutle isletici cihaz prototipini insa etmislerdir Kutle isletici cihazlarin Ay ve asteroit ozellikle Mars ve Jupiter arasinda oldukca fazla miktarlarda bulunan kucuk gezegenler yuzeylerinden mineral kaynaklari cikartmakta oldukca kritik bir oneme sahip oldugunu belirtmislerdir Odul kazanmis olan The High Frontier Human Colonies in Space isimli kitabi behsedilen bu tur uzay kesiflerinin yapilmasi gerektigini savunan bir jenerasyonun ilham kaynagi haline gelmistir 1992 yilinda yakalandigi losemi hastaligi kan kanseri nedeniyle olmustur Dogumu egitimi ve aile hayatiO Neill 6 Subat 1927 tarihinde Brooklyn New York ta dunyaya gelmistir Babasi bir avukat olan Edward Gerard O Neill ve annesi ise Dorothy Lewis O Neill dir evlenmeden onceki soyadi Kitchen dir Hic kardesi yoktur Babasinin gecici olarak yasadigi cesitli saglik sorunlari nedeni ile ailece New York ta bulunan a tasinmislardir New York Newburgh de bulunan e Newburgh Serbest Akademisi lise egitimini almak uzere baslamistir Burada ogrenci iken okul gazetesini duzenlemeye baslamis ve yerel bir radyo istasyonunda haber yayimcisi olarak gorevlendirildigi bir ise baslamistir Ikinci Dunya Savasi sirasinda 1944 yilinda mezun olmus ve 17 yas gununde Birlesik Milletler Donanmasi tarafindan askerlige kaydedilmistir Donanmadaki vakitlerinde onun bilime karsi olan ilgisini daha da artiracak bir gorev olan radar teknisyenligi alaninda egitim almistir 1946 yilinda seref nisaniyla birlikte azledildikten sonra O Neill nde fizik ve matematik uzerinde lisans egitimi calismalarina baslamistir Cocuklugunda ailesiyle birlikte insanlarin uzayda yasayabilme fikrinin mumkun olup olmadigini tartisiyordu ve kolejdeki zamanlarinda da roket denklemleri uzerine calismalar yapmaktan zevk aliyordu Ancak yine de fizik alani uzerinde yapacagi kariyer planlamalarinda uzay bilimini bir secenek olarak gormuyordu ve uzay bilimi yerine yuksek enerji fiziginin pesinden gitmeyi secmisti 1950 yilinda Amerikan universitelerinde seref listesine girmeye hak kazanan ogrencilere verilen nisan nisani ile mezun oldu O Neill Atomik Enerji Komisyonu uyeliginin de yardimi ile Cornell Universitesi nde yuksek lisans calismalarina basladi ve 1954 yilinda fizik alaninda doktorasini almaya hak kazandi O Neill baska bir Swarthmore mezunu olan Sylvia Turlington ile 1950 yilinin Haziran ayinda evlendi 1966 yilinda evliliklerini bosanma ile sona erdirmeden once bu ikilinin Roger ismini verdikleri bir ogullari ve Janet ile Eleanor adinda iki kizlari dunyaya gelmistir O Neill in yapmaktan zevk aldigi favori aktivitelerinden biri de ucmakti Guclendirilmis ucus ve planorle ucus alanlarinda bu aletleri kullanabilme sertifikalari bulunuyordu ve bir planorculuk odulu olan FAI Elmas Rozeti ne sahiptir 1973 yilinin Nisan ayinda gerceklestirdigi ilk ulkeyi bastan sona planorle dolastigi ucusu sirasinda yerde bulunan Renate Tasha Steffen tarafindan yonlendirilmistir Kendinden 21 yas kucuk olan Tasha ile YMCA Uluslararasi Kulubu araciligi sayesinde tanismistir Gerceklestirdigi ucustan sonraki gun evlenmislerdir ve bu birliktelikten Edward O Neill ismini verdikleri bir ogullari dunyaya gelmistir Yuksek enerjili fizik arastirmalariCornell dan mezun olduktan sonra O Neill Princeton Universitesi nde ogretim uyesi olmasi uzerine aldigi teklifi kabul etti Ve burada yuksek enerjili parcacik fizigi uzerinde yaptigi calismalarina basladi 1956 yilinda ogretim hayatinin ikinci yilinda depolama halkasinda birkac saniyeligine depolanabilen ve parcacik hizlandiricilar tarafindan meydana getirilen parcaciklarin teorilize edildigi yaklasik iki sayfa tutan makalesini yayimladi Depolanan bu parcaciklar daha sonra baska bir parcacik demeti ile carpistirilmak uzere yonlendirilebiliyordu Bu daha once uygulanan ve sabit bir hedeften yonlendirilen isik demeti yontemlerine oranla parcaciklarin sahip olduklari enerjiyi yukseltebiliyordu Ancak ortaya cikardigi bu gibi fikirler fizik komitesi tarafindan hemen kabul edilmemisti 1956 yilinda O Neill Princeton da yardimci profesor konumuna yukseldi ve 1959 yilinda ortak ogretim uyesi profesorlugune terfi ettirildi 1957 yilinda profesor ile tanismak uzere Stanford Universitesi ni ziyarete gitti Bu ziyaret carpisan isik demeti deneyini gerceklestirebilmek icin Princeton ve Stanford arasinda kurulan bir is ortakligi ile sonuclandi Donanma deniz kuvvetlerine ait arastirma ofisinden yapilan 800 000 Amerikan dolari bagisi ile Stanford da bulunan yuksek enerjili fizik laboratuvarinda 1958 yilinda ilk parcacik depolayan halkalarin imalatina baslandi O Neill parcaciklarin nasil yakalanacagini ve bir vakum uretmek icin disariya hava pompalayarak ustlerinde deney yapabilecek kadar uzun nasil depolanacaklarini bulmustur 1962 yilinin 28 Mart tarihinde onceden yapimi tamamlanan ve adi CBX olarak belirlenen bu deney ilk isik demetini depolamayi basarmistir 1965 yilinda O Neill tam anlamiyla bir profesor olarak calismalarina devam etmistir iki mil uzunlugundaki tuneli Burton Richter ile yaptigi is birliginden sonra O Neill 1965 yilinda yapilmis olan ilk carpisan isik demeti fizik deneyini gerceklestirmistir Yapilan bu deneyde Stanford Dogrusal Hizlandiricisi ndan aciga cikartilan parcacik demetleri O Neill in depolama halkalarinda toplanmis ve daha sonra 600 MeV milyon elektron volt enerjide carpismak uzere yonlendirilmistir Ayni zamanda bu elde edilen enerji parcacik carpismalarinda meydana gelen en yuksek enerji degeri idi Bu sonuclar bir elektronun sahip oldugu yukun 100 atometre 10 18 metrelik uzunluga esit bir SI birimi genisliginden daha az bir hacim icinde sinirlandirildigini kanitliyordu O Neill kendi gelistirmis oldugu cihazin yalnizca birkac saniyeligine depolama yapabilme becerisi oldugunu ancak daha guclu etkiye sahip bir vakumun yaratilmasiyla diger cihazlarin bu sureyi saniyelerden saatlere cikarabilecegini dusunuyordu 1979 yilinda baska bir fizikci olan ile birlikte yuksek lisans seviyesindeki Elementary Particle Physics An Introduction isimli kitabini yazmistir 1985 yilinda ogretim uyeligi gorevinden emekli olmustur ancak emekli bir universite ogretim gorevlisine verilen unvan olarak hayatinin sonuna kadar Princeton la iliskilendirilen bir unvana sahip olmustur Uzay KolonizasyonuBu fikrin kokeni 1969 O Neill Amerika Birlesik Devletleri nin yuruttugu uzay programlarinda ozellikle Apollo gorevlerinde cok onemli potansiyeller barindirdigini dusunuyordu 1966 yilinda NASA nin sivil bilim insanlarinin kullanimina actigi Astronot Heyeti ne katilmistir Daha sonralari neden Ay yuzeyinde gerceklestirilmesi planlanan gorevlere ozellikle gitmek istedigi sorulunca O Neill su anda yasiyor olmak ve yurutulecek olan bu goreve katilmayarak onun bir parcasi olma firsatini kacirmak korkunc derecede olasiliksiz benim icin demistir Bu nedenle NASA nin duzenledigi mental ve fiziksel olarak ayrica oldukca ozenli ve kesin kurallar cercevesinde hazirladigi sinavlara katilmistir Bu surec icinde ayni zamanda kendisinin de astronot adayi olarak orada bulundugu bir bilim insani olan ile tanismistir ve ilerleyen zamanlarda bu ikili oldukca yakin birer dost olmuslardir Yapilan sinav ve degerlendirmeler sonucunda O Leary Astronot 6 Grubu na secilirken O Neill secilememistir O Neill 1969 yilinda Princeton Universitesi nde fizik bolumunun birinci sinif ogrencilerine ders verirken uzayda olusturulabilecek bir kolonizasyon dusuncesini gelistirmis ve bu fikre zamanla artan bir ilgi duymaya baslamistir Ders verdigi ogrencileri o siralarda sicak gundemde olan Vietnam Savasi nedeni ile bilimin insanlik icin yararli oldugu gorusunu kucumseyen ve alaya alan bir tavirla buyumuslerdir O Neill ogrencilerine yapilan uzay calismalari ile ilgisi bulunan konulardan da bahsedebilmek istiyordu ve bu nedenle baslangic fizigi uygulamalarini anlatirken yurutulen Apollo programindan bol bol ornekler veriyordu O Neill bazi ogrencilerine verdigi ekstra bir seminer sirasinda su soruyu sormustur Bir gezegenin yuzeyi teknolojik olarak yurutulen uygarlasmanin genis olcude yapilabilmesi icin gercekten de dogru bir yer midir Kendi ogrencilerinin yapmis oldugu cesitli arastirmalar sonucunda bu sorunun cevabinin kesinlikle hayir oldugu konusunda ikna olmustur ters yuz edilmis bir gezegen icinde O Neill ogrencileri tarafindan kaleme alinan yazilardan ilham almistir Uzay boslugunda kurulabilecek kendi kendini destekleyen uzay habitatlarinin insa edilmesini saglamak amaciyla hazirladigi bir programin uzerinde detaylica calismaya baslamistir Uzerinde calistigi bu program Dunya benzeri bir cevreye sahip uzay kolonisi uzerinde nasil yasam surdurulebilecegine dair detaylari da iceriyordu Ogrencileri merkezkac kuvveti yardimiyla dondurulen ve Dunya yercekimine yaklasik bir degere sahip basinclandirilmis olan oldukca buyuk yapilar tasarladilar Bir kure ya da silindir gibi bir yapinin ic yuzeyi uzerinde yasayacak koloni populasyonu ile birlikte tasarlanan bu dev yapilar ters yuz edilmis gezegenlere benziyordu O Neill donus yonunun zit oldugu silindirlerle eslestirme yaparak dondurmek icin roketlerin kullanildigi bir yonteme duyulan ihtiyacin ortadan kaldirilabilecegini ongormustu Bu olusturulan tasarimlar o zamandan beri O Neill silindiri olarak biliniyordu Ilk yazili metin 1970 1974 O Neill aklina gelen bu dusuncelerden bir cikis yolu bulabilmek icin The Colonization of Space ismini tasiyan ilk metnini yazdi ve yazdiktan sonraki dort yil boyunca yazisinin yayimlanabilmesi icin ugrasti Aralarinda Scientific American and Science dergisinin de bulundugu birkac gazete ve dergiye gonderdigi yazisi bu yaziyi gozden geciren elestirmenler tarafindan reddedilmisti Bu zaman boyunca O Neill Princeton ve daha baska bircok okulda uzay kolonizasyonu uzerine dersler vermeye basladi Ogrencilerin ve personelin cogu uzayda yasayabilme olanaginin etkisinde kalarak derslere katilim gosteriyor ve heyecanla anlatilanlari dinliyorlardi O Neill dusunceleri uzerindeki diger bir cikis noktasini ise cocuklariyla birlikte ormanda yururken uzay kolonileri hakkinda tahminlerde bulunduklari bir sirada bulmustur Yazdigi metin sonunda 1974 yilinin Eylul ayinda isimli bilimsel dergide yayimlanmistir Bu yazisinin icinde uzay kolonileri insa etmenin insanlarin gunluk hayatlarinda karsilastigi bazi sorunlara cozum olusturabileceginden bahsetmistir Bu konu hakkinda sunlari soylemistir uzay kolonizasyonu kolonilesmesi tekniginin oldukca etkili bir guce sahip oldugunun fark edilmesi onemlidir Eger cok yakin bir zamanda bu teknigi kullanabilecek duruma gelirsek ve bilgece yontemlerle calismasini saglayabilirsek gunumuzde dunyanin karsilastigi en azindan bes ciddi problemi cesitli psikolojik engellemelere basvurmadan cozebiliriz Bu problemlere karsi yapilacak cozumler arasinda sadece en sansli olanlarin surdurdugu yuksek standartli hayatlari diger tum insanlarin da yasayabilecegi bir konuma getirmek gerektigi endustriyel kirlilik ve ulasimin sebep oldugu oldukca zararli durumlardan biyosfer katmanini koruyabilmek her 35 yilda iki katina cikan dunya nufusu icin yuksek kalitede sunulan yasam alanlari bulabilmek pratik yenilenebilir ve temiz olan enerji kaynaklarini bulabilmek ve ayrica Dunya sicaklik dengesinin asiri derecede bozulmasini onlemek bulunmaktadir demistir Dunya Ay sisteminde bulunan Lagrange noktalarinin diyagrami Ayni zamanda olusturulan uzay kolonisinin icinde planorle ucma imkanlarinin olabilecegini bile dusunmustur ve ayrica koloninin sahip olacagi inanilmaz boyutlardaki hacmin atmosferik sicak hava kutlelerini destekleyecegini de bulmustur Dunya uzerinde sahip olunan populasyonun bu insan yapimi yerlesim alaninda yaklasik 20 000 katina kadar genisletilebilecegini de hesaplamistir Ilk kurulacak olan kolonilerin Dunya ve Ay arasinda bulunan L 4 ve L 5 noktalarinda insa edilecegi dusunulmustur L 4 ve L 5 solar sistem icinde bulunan sabit birer noktadir ve bu noktalar uzerinde hicbir enerji harcamasina ihtiyac duyulmadan kolaylikla bir uzay aracinin yerlesme konumunu koruyacagi varsayilmistir Yayimlanan yazi beklenilenden daha fazla begeni toplamistir ancak zaten planlanan bu proje uzerinde calisma yapmaya baslayan insanlar yazi yayimlanmadan onceki zamanlarda da bu konu hakkinda bilgiye sahiplerdi Yazi ayni zamanda bazi elestirel cevaplar da almisti Bazi insanlar on binlerce insanin uzay araclari ile kaldirilarak yorungeye yerlestirilmelerinin mumkun olabilme dusuncesini sorgulamislar ve yerlestirilecek olan ilk kolonilerin uretim verimi hakkinda supheli bir tutum sergilemislerdir O Neill yazisinin yayimlanmasini bekledigi sirada 1974 yilinin Mayis ayinda Princeton da uzay boslugunda koloni kurma olasiliklari uzerine tartismak icin duzenlenmis olan bir iki gun uzunluga sahip kucuk konferanslar organize etmistir First Conference on Space Colonization basligi altinda gerceklestirilen konferans s Point Kurumu ve Princeton Universitesi tarafindan finanse edilmistir Bu konferanslara katilan isimler arasinda o zamanlar Massachusetts Teknoloji Enstitusunde birinci sinif ogrencisi olan Eric Drexler Astronot 6 Grubu uyelerinden biri astronot ve ayni zamanda bilim insani olan Joe Allen Freeman Dyson ve bilimsel haber muhabiri Walter Sullivan da bulunmaktadir Ayrica NASA dan bazi temsilciler de katilmis ve planlanan bu uzay yerlesimleri icin beklenen uretim masrafi yaklasik degerlerini tahmin etmislerdir O Neill katilimcilari birer cesaretli radikal grubu olarak nitelendiriyordu 1974 yilinin 13 Mayis tarihinde The New York Times in kapaginda Sullivan in konferans uzerine yazmis oldugu goruslerini bildiren makalesi basilmistir Medyada daha da cok duyulmaya basladikca O Neill uzay boslugunda yasama olasiligi ile ilgilenen bircok insan tarafindan gonderilen basa cikamayacagi kadar cok mektup almaya baslamisti Mektup gonderen ve bu konuya buyuk ilgi duyan insanlarla iletisim kurabilmek icin O Neill bir mesajlasma listesi olusturdu ve yaptigi calismalar uzerinde kaydettigi guncel ilerlemeleri onlarla paylasmaya basladi Yaklasik birkac ay sonra NASA nin Goddard Uzay Ucusu Merkezi nde in solar guc uydulari hakkinda konusmalar yaptigini duymustur O Neill kurulmasi planlanan bu uydularin kullanilmasi ile kendisinin olusturdugu uzay kolonileri fikrinin kendi insa edilme bedellerini kolaylikla toplayabilecegini fark etmistir O Neill bu fikir ve yapilan diger tum uzayla ilgili islerin arasinda bulunan en onemli farkin yeni ve buyuk bir capa sahip varlik olusturma potansiyeli oldugunu belirtmistir NASA calismalari 1975 1977 O Neill konferans vermis oldugu Mayis ayini takip eden bir sonraki Mayis ayinda uzay imalati konusu uzerine adi Princeton Universitesi Konferansi olan cok daha buyuk capli bir konferans vermistir Yapilan bu yeni konferansta iki duzineden daha fazla konusmaci yazilanlar hakkinda sunum yapmistir ve bu konusmacilar arasinda Arizona Tucson dan katilan Keith ve Carolyn Henson da bulunmaktadir Bu konferanstan sonra O Neill ve Arizona kongre uyelerinden biri olan arasinda bir tanisma toplantisi organize etmistir Udall Henson ciftinden yayimlamalarini istedigi O Neill calismalari hakkindaki goruslerini ve desteklemelerini iceren bir mektup yazmistir Henson cifti yazilan bu mektubu ilk is olarak L 5 Toplulugu haber bultenine daha sonra ise O Neill in kurdugu mesajlasma listesinde bulunan herkese ve konferansa kaydini yaptiran butun katilimcilara gondermislerdir O Neill Senate alt komisyonunda taniklik yaparken 19 Ocak 1976 1975 yilinin Haziran ayinda NASA da daimi uzay habitatlari uzerine yurutulen bir arastirmada on haftalik bir calisma yapmak icin gorevlendirildi Calismalari sirasinda Uzay Bilimi ve Uygulamalari icin olusturulan House adli bir alt komisyonda 23 Temmuz tarihinde taniklik etmek uzere cagrildi 19 Ocak 1976 tarihinde Havacilik ve uzay teknolojisi ile ulusal ihtiyaclar icin olusturulan senato alt komisyonunda da gorulmustur Solar adi altinda gerceklestirilen bir sunumda uzayda guc uretebilmek icin yetistirilmesi gerektigini dusundugu bitkiler konusunda daha onceki zamanlarda yapilan Apollo programina benzer ozellikleri bulunan bir dosya hazirlamistir 1976 yilinin Haziran ayinda NASA ya geri donmustur ve 1977 yilinda uzayda yapilmasi planlanan imalatlar icin gerceklestirilen calismalara liderlik etmistir Bu calismalarda NASA gerekli uzay elbiseleri ile calistirilacak olan iscilerin uzay kolonileri ve guc uydulari kurabilmek icin gerekli olan mineral kaynaklarini bulmak amaciyla Ay yuzeyinde kazi yapmalari gerektigi bilgilerini de iceren detayli hazirlanmis bir plan gelistirmistir Ozel fonlama finanse etme 1977 1978 NASA yillik olarak 500 000 Amerikan dolarina kadar yukselen miktarlarda yaptigi odenekler ile O Neill in calismalarini desteklemesine ragmen hukumet destekli olarak yurutulen arastirmalardan birinde O Neill burokrasi ve politika tarafindan hayal kirikligina ugratilmistir Yasadigi bu olaydan sonra O Neill hukumet adina calisan cesitli ajanslardan yapilan yardimlardan cok ozel fonlama ile yurutulen kucuk gruplarin uzay teknolojisinin gelisimine daha hizli ve etkili katkilarda bulunacaklarini dusunmeye baslamistir In 1977 O Neill and his wife Tasha founded the a non profit organization at Princeton University 1977 yilinda O Neill ve esi Tasha Princeton Universitesi nde kurulan ve hicbir kar amaci gutmeyen Uzay Calismalari Enstitusu nu SSI kurmuslardir SSI kuruldugu donemden sonra ilk olarak ozel bagiscilardan elde edilmis olan yaklasik 100 000 Amerikan dolari ile finanse edilmistir ve 1978 yilinin baslarinda uzay yerlesimi ve imalatlari icin gerekli olan teknolojilerin de icerisinde bulundugu temel bir arastirmayi desteklemeye baslamistir solda and O Neill ortada ile birlikte SSI n yapmis oldugu ilk bagislardan biri ilk olarak O Neill in 1974 yilinda ortaya cikardigi cihaz olan kutle isleticisinin gelisimini finanse etmek amaciyla kullanilmistir Kutle isleticiler hicbir temas da bulunmadan manyetik firlatmalar yapabilmek icin elektromiknatis kullanan bir tasarima sahipti ve manyetik ozelligi bulunmayan nesnelerin hizlandirilmasinda kullaniliyordu O Neill tarafindan kutle isletici cihazlar ile ilgili sunulan tekliflerden biri de Ay yuzeyinden kazilarak cikartilmis beyzbol topu buyuklugundeki maden cevheri yiginlarini uzay bosluguna firlatmaktir Uzaya bir kere cikarildiktan sonra bu maden cevherleri guc uydulari ve uzay kolonileri insa edilmesinde cig materyaller olarak kullanilabilecekti Massachusetts Teknoloji Enstitusunde kutle isletici cihazlar uzerinde calismalar yapabilmek icin Princeton dan universite ogretim uyelerine cogunlukla her yedi senede bir verilen ucretli izin almistir Ve calismalar yapmak uzere geldigi bu okulda 1976 ve 1977 akademik yillari arasinda Havacilik ve Uzay uzerine Hunsaker ziyaretci profesoru olarak hizmet vermistir MIT de iken Henry H Kolm O Neill ve bir grup gonullu olarak katilim gosteren ogrencinin yardimlari ile ilk kutle isletici cihaz prototipi insa edilmistir Sekiz ayak uzunlugunda 2 5 m yapilan bu prototip kendisine gonderilen bir nesneye 33 g 320 m s2 lik bir ivme kazandirabiliyordu SSI n verdigi finansal desteklerle daha sonraki zamanlarda uretilen prototipler bu hizlandirmayi 1 800 g 18 000 m s2 ivmeye yukseltmistir Yeterli ivmeye sahip ve 520 feet 160 m uzunluktaki bir kutle isleticinin Ay yuzeyinden materyal cikarmakta kullanilabilecegi dusunulmustur Aykirilik 1977 1985 1977 yilinda O Neill yazmis oldugu adli kitabin yayimlanmasindan sonra uzay kolonizasyonu hakkinda insanlarin gosterdigi ilginin doruga ulastigini gormustur Esi ve kendisi toplantilar roportajlar ve durusmalar arasinda tabiri caizse ucmaktaydilar 9 Ekim tarihinde adi 60 minutes olan ve CBS kanalinda yayinlanan bir programda uzay kolonileri ile ilgili ozel bir bolum yayinlanmistir sonrasinda ise bazi izleyenlerden gelen cevaplari duymak icin canli yayin baglantisi kurmuslardir ve izleyenlerden biri olan NASA nin butcesinden sorumlu Senate alt komisyonun baskani olan senator yayina baglanarak sunlari soylemistir bu yapilan arguman NASA nin finansal kaynaklarini kemigine kadar parcalara ayiran simdiye kadar yapilmis en iyisidir bu usutuk fantezi icin kurusuna kadar diyemezdim Bu olaydan sonra ise O Neill uzay kolonilesmesi arastirmalari icin butce harcamasi yapmaktan basarili bir sekilde kurtulmustur 1978 yilinda Paul Werbos L 5 haber bulteni icin sunlari yazmistir hic kimse kongrenin bize O Neill in genis olculu uzay habitatlari konseptini kabul ettirebilecegini beklemiyordu NASA daki insanlar halkin bu fikre bakis acilari ile ilgili neredeyse paranoyak durumdalar Hukumetin bu turden bir kolonilesme surecini politik acidan finanse etmesinin mumkun olmadigi netlik kazandiginda O Neill in bu dusuncelerine olan populer destekler de yavas yavas buharlasmaya basladi O Neill in uzay kolonilesmesi uzerine yaptigi planlar uzerinde kurulan diger baskilar ise sunlardir Dunya yorungesine ulasmak icin gereken yuksek maliyet ve ayrica enerjinin azalan maliyeti 1979 yilinda ortaya cikan petrol krizi sirasinda asiri derecede sivrilen enerji fiyatlari uzayda insa edilmesi dusunulen solar guc istasyonlarinin ekonomik bir cekicilik kazanmasina neden olmustu 1980 li yillarin baslarinda dusen fiyatlar uzayda kurulmasi planlanan solar guc arastirmalarinin finanse edilmesini engellemistir Yaptigi planlar ayni zamanda NASA nin ucus oranlari ve uzay mekigi uretim bedeli uzerindeki asiri derecede iyimser yapilmis tahminlerine dayaniyordu 1977 yilinda yazdigi kitabinda bir uzay mekigi yapmanin 10 milyon Amerikan dolari gibi bir bedeli olacagina dair alinti yapmisti Ancak 1981 yilinda ticari amacli musterilere verilen para yardiminda bulunulmus fiyatin 38 milyon dolardan basladigi biliniyordu 1985 yilinda yapilan bir uretime harcanan butun bedelin son muhasebesi her ucus sonrasinda 180 milyon dolar daha da yukselerek artiyordu O Neill 1985 yilinda uzay hakkinda gerceklestirilen ulusal bir kongreye katilmasi icin o donemin Birlesik Devletler baskani olan Ronald Reagan tarafindan davet edilmistir NASA yoneticilerinden biri olan Thomas Paine tarafindan idare edilen komisyon solar sistem icinde yaklasik 50 yil sonra acilmasi planlanan insanlar icin yapilmis bir yerlesim alaninin hukumet tarafindan desteklenecegini duyurmustur Bu konu hakkinda 1986 yilinin Mayis ayinda ortaya cikartilan bir rapor Challenger adli bir uzay mekiginin yukselerek ayrilmasindan dort ay sonra hazirladilar Yazarlik kariyeriO Neill silindirleri adli kitapta gosterildigi gibi O Neill in 1977 yilinda yazmis oldugu populer bilim kitabinda The High Frontier Human Colonies in Space uzay yerlesimleri icin yaptigi kurgusal hesaplamalarla uzay kolonileri insa etmek uzerine yaptigi planlar hakkindaki aciklamalarini birlestirmistir Bu kitabin yayimlanmasi onu uzayda gerceklestirilmesi planlanan bir kolonilesme hareketinin temsilcisi yapmistir Kitabi ayni yil icerisinde bilim icin olan Phi Beta Kappa odulunu almaya hak kazanmistir ve Swarthmore Koleji nin ona bir seref doktorasi bagislamasina olanak saglamistir The High Frontier adli kitabi bes dile cevrilmistir ve 2008 yilindan itibaren de baskida kalmaya devam etmistir 1981 yilinda yazmis oldugu ve 2081 A Hopeful View of the Human Future adini verdigi kitabi futuroloji gelecek bilimi uzerine yapilmis bir egzersizdir O Neill bu kitabini Pluton un arkasinda bulunan bir uzay kolonisinden Dunya ya gelen bir ziyaretci olarak anlatmistir Kitap O Neill in degisim suruculer olarak adlandirdigi gelecek yuzyila ait olan teknolojilerin etkilerini de ele almistir Tanimladigi teknolojilerden bazilari uzay kolonileri solar guc uydulari yaslanma onleyici ilaclar hidrojen kullanilarak calistirilan arabalar iklim kontrolu yapilabilmesi ve ayrica yer altindan hareket eden manyetik trenlerdir Sosyal yapilanmalari ise dokunulmadan ya da diger bir deyisle degistirilmeden 1980 li yillarda oldugu gibi birakti cunku insanligin solar sistemlerde yasayacak derecede gelismesinden sonra bile ayni kalacagini dusunuyordu Bu kitap hakkindaki gorusler oldukca karisikti New York Times dan bir elestirmen olan John Noble yazilan bi kitabi hayal gucu canlandirici olarak nitelerken Charles Nicol ise anlatilan teknolojilerin kabul edilemez derecede yapilmasi muhtemel olmayan dusunceler oldugunu soylemistir 1983 yilinda yayimlanan kitabi de O Neill Japonya ile girilen ekonomik rekabetten bahsetmistir Amerika Birlesik Devletleri nin Japonya ile rekabet edebilmesi icin alti alandaki endustrisini gelistirmesi gerektigine deginmistir Bu alanlar mikroskobik cihazlarin muhendisligi robotlar genetik muhendisligi manyetik yonlendirmeli ucuslar ailelere ait uzay araclari ve son olarak da uzay bilimidir Ayrica endustriyel gelisimin ileri goruslu olmayan yetkililerden sadece kendiyle ilgilenen baglantilardan yuksek vergilerden ve Amerikalilarin almis oldugu zayif egitimler yuzunden bir turlu istenilen boyutlara cekilemedigini one surmustur Elestirmen Henry Weil e gore O Neill in kitaplarinda yer verdigi yeni yeni gelismekte olan teknolojilerin detayli bir sekilde yapilmis aciklamalari ayni konuyu isleyen diger kitaplardan bu yonu ile ayrilmasini saglamistir Girisimcilik cabalariO Neill 1982 yilinda patent almaya hak kazandigi bir uydunun yerlesecegi yere karar verebilmek icin olusturulan sistemin gelistirilmesi amaciyla Geostar Kurumu nu kurmustur Baslarda uzay araclarini izleyebilmek icin tasarlanan bu sistem RDSS adini almistir 1983 yilinin Nisan ayinda bu uydulardan yayinlanabilmek icin butun bir Birlesik Devletleri kapsayan FCC den lisans almaya uygun bulunmustur Geostar 1986 yilinda jeolojik olarak es zamanli olan bir yorungeye yerlestirilmek uzere yi piyasaya surmustur Bu olaydan iki ay sonra yerlestirilen GSTAR 2 nin iletici paketi kalici olarak bozulmustur ve bu nedenle Geostar baska uydulardan iletisim saglayabilmek icin RDSS uzerinde testler yapmaya baslamistir O Neill o zamanlarda yasadigi cesitli saglik sorunlari nedeniyle calismalardaki durumu gittikce daha kotu bir hale gelen bu kurumda cok daha az bulunmaya ve yapilan calismalara nadiren katilmaya baslamistir 1991 yilinin Subat ayinda Geostar iflas etmis bir kurum olarak dosyalandi ve sahip oldugu butun lisanslari Motorola markasina Iridyum Uydu Takimyildizi projesinde kullanilmak uzere devredilmistir Sistem en sonunda GPS ile yer degistirmesine ragmen O Neill bulunulan konuma karar verebilmek icin onemli derecede ilerlemeyi saglayan calismalarda bulunmustur O Neill 1986 yilinda Princeton da kendi adini tasiyan O Neill Haberlesme yi kurmustur Kendi yaptigi Yerel Alan Kablosuz Ag Baglantisi olan ya da LAWN sistemi 1989 yilinda New York ta bulunan da meydana cikarmistir Olusturulan bu LAWN sistemi iki bilgisayarin sahip olduklari mesajlari devre basi 500 dolar olan bir bedelle birkac yuz feet lik bir alan icinde degisim yapabilmelerine olanak sagliyordu O Neill Haberlesme 1993 yilinda artik is yapamamaya basladi ve bu sebeple teknolojisi Omnispread isimli bir baska haberlesme kurumuna satildi 2008 yilindan itibaren Omnispread isimli bu haberlesme kurumu O Neill tarafindan gelistirilmis olan LAWN sisteminin benzerlerini hala satmaya devam ediyordu 1991 yilinin 18 Kasim tarihinde O Neill ismi gelistirmis oldugu havada gidebilen trenlerle ilgili bir sistem icin patent basvurularinda dosyalanmistir Kurmak istedigi yeni bir sirkete hiz sessizlik silence ve verim efficiency anlamlarini tasiyan VSE International adini vermek istiyordu Ancak konseptin adini Manyetik Ucus koymustu Araclarin birkac yol uzerinde gitmektense sadece bir boru yol boyunca kullanilan kalici miknatislar ve araclarda bulunan degisken miknatislar ile uzerindeki yolu izleyen elektromanyetik kuvvet kullanilarak ve tunellerin icinde bulunan elektromanyetik kuvvetler tarafindan yonlendirilerek hareket etmeleri gerektigini dusunuyordu Ayni zamanda bu trenlerin eger tunellerin icinde bulunan hava tahliye edilirse bir buyuk yolcu ucagindan yaklasik bes kat daha fazla bir hiza yani 2 500 mph 4 000 km h sahip olabilecegini dusunuyordu Bu tur yuksek degerdeki hizlara ulasabilmek icin kullanilan araclarin yaptiklari yolculugun ilk yarisinda hizlanmalari ancak daha sonra ise diger yarisinda hizlarini azaltmalari gerektigini belirtmistir Planlanan maksimum ivme degeri yercekimi kuvvetinin sahip oldugunun yarisi kadardir O Neill bu tuneller tarafindan birbirine baglanan ag baglantisi istasyonlarinin insa edilmesi uzerinde planlar olusturmustu ancak bu konu ile ilgili ilk patentinin ona verildigi tarihten yaklasik olarak iki yil once olmustur Olumu ve mirasiO Neill in kulleri adli bir roketin ustunde tasiniyorken O Neill a 1985 yilinda losemi kan kanseri teshisi kondu Kaliforniya Redwood City de bulunan Sequoia Hastahanesi nde hastaligina bagli olarak gelisen cesitli komplikasyonlar nedeni ile 27 Nisan 1992 tarihinde hayatini kaybetti Yasamini esi Tasha eski esi Sylvia ve sahip oldugu dort cocugu ile birlikte gecirdi Yakilip kul haline getirilen bedeninden geriye kalanlar uzaya gomuldu Kullerini koyduklari bir sise adi verilen bir rokete baglandi ve 21 Nisan 1997 tarihinde olumunden yaklasik bes yil sonra uzaya gonderildi Roket 2002 yilinin Mayis ayinda atmosfere tekrar girdi O Neill kurucularindan biri oldugu Uzay Calismalari Enstitusu nun insanlar uzayda gercekten de yasamayi ve orada calismayi basarana kadar tum cabalarini devam ettirmesi yonunde bir istek birakti Olumunden sonra SSI in isletmesi oglu Roger ve is arkadasi Freeman Dyson a devredildi SSI 2001 yilina kadar uzaydaki kolonilesme calismalari uzerine toplanmalari icin bilim insanlarini bir araya getiren ve her yil gerceklestirilen konferanslar duzenlemeye devam etti O Neill in hakkinda yazilar yazmis oldugu manyetik ulasim teknolojisini gelistirebilmek icin 1990 li yillarda Magplane Teknoloji de calismaya basladi 2007 yilinda Magplane Florida da bulunan cevherini tasiyabilmek icin manyetik bir teknoloji ile calisan boru hatti sistemini gelistirdi Gerceklestirilen bu sistem O Neill in ongordugunden cok daha dusuk bir hiz olan 40 mph 65 km h bir hizla hareket ediyordu Kendisini uzayda insanlarin yerlesim kurabilecegi bir alan acmak icin adayan ve adi olan bu kurumun uc kurucusu da O Neill in fikirlerini destekleyen ve zamaninda oldukca genis kapasitelerde onunla birlikte Uzay Calismalari Enstitusu nde calismis olan insanlardir Bu insanlardan biri olan bu uc insani Wernher von Braun ve Carl Sagan i uzay fikrinin savunucu modelleri olarak betimlemistir Von Braun normal insanlarin gurur duyabilecegi ancak katkida bulunamayacaklari projeler ile oldukca mesguldu Sagan evreni belli bir uzakliktan kesfedebilmek istiyordu O Neill solar sistemde kurulmasi planlanan buyuk yerlesim programi ile birlikte siradan insanlarin Dunya uzerinden tamamen gonderilmesi gerektigini vurguluyordu Ulusal Uzay Toplulugu NSS uzay yerlesimi alanlarinda yapmis olduklari katkilar icin katkida bulunan her bir bireye Gerard K O Neill in anisina verilen bir odul olan Uzay Yerlesimi Savunuculugu odulunu veriyordu Yapilmis olan bu katkilar bilimsel yasama ile ilgili ya da egitim uzerine yapilan katkilar olabilirdi Bu odul kuresi seklinde yapilmis bir ganimetti NSS bu odulu ilk olarak 2007 yilinda ay uzerinde girisimlerde bulunan eski bir astronot olan e vermistir 2008 yilinda ise bir fizikci olan e verilmistir in yazmis oldugu tamamen hayal urunu bir kitap olan Manifold Time isimli kitapta yer alan uzay gemisinin adi Gerard K O Neill dir 2013 yilinin Kasim ayindan itibaren Gerard K O Neill in yazmis oldugu yazilar ve gerceklestirdigi calismalari Smithsonian Ulusal Hava ve Uzay Muzesi nde bulunan Steven F Udvar Hazy Merkezi ndeki arsivlerde saklanmaktadir Konuyla ilgili yayinlarMcCray W Patrick The Visioneers How a Group of Elite Scientists Pursued Space Colonies Nanotechnologies and a Limitless Future Princeton University Press 2012 328 pages Focuses on O Neill and the MIT trained engineer Eric Drexler in a study of exploratory science Dis baglantilarLife of Gerard O Neill at Space Studies Institute 27 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde Kaynakca Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi physrev sr isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme a b c d Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi Dyson93p98 isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme a b c d e f Gerard K O Neill Notable Scientists From 1900 to the Present a b c Gerard K itchen O Neill Contemporary Authors Online a b c Rein 1977 a b c d e Daniels 1992 Dyson 1993 s 97 Sylvia Turlington Wed at Her Home New York Times Hoddeson 1997 s 265 O Neill visited HEPL in 1957 to discuss colliding beams with Wolfgang K H Panofsky then the director of that laboratory and to seek collaborators Richter 2002 This facility first proposed by Gerard K O Neill of Princeton and built at the High Energy Physics Lab by a Princeton Stanford collaboration is the grandfather of all electron colliding beam machines Hoddeson 1997 s 267 The Office of Naval Research a very imaginative organization that was then the principal supporter of fundamental research in physics funded the project to the tune of 800 000 thanks to the persuasive powers of Panofsky Richter 2002 The construction of the first serious colliding beam system began there in 1958 O Neill The High Frontier 1977 p 243 Astronaut Biographies Former Astronauts O Neill The High Frontier 1977 p 233 a b Overend 1977 Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi CoEvInt isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Brand 1977 O Neill So then it went through a period of let s see that was 1970 and it was not until four more years that I was able to get an article published Brand 1977 O Neill I used to talk about it to my children I d take them on walks in the woods and speculate about what life in a space colony would be like O Neill The High Frontier 1977 p 253 Sullivan 1974 O Neill The High Frontier 1977 p 255 O Neill The High Frontier 1977 p 256 a b c Erichsen 1994 Space Manufacturing Facilities 1977 Udall 1975 O Neill The High Frontier 1977 p 282 a b c SSI History O Neill Summer Study Notes 1977 GaleBio Gerard K O Neill Notable Scientists From 1900 to the Present Therefore in 1977 he sought and obtained private support for a new non profit corporation called the Space Studies Institute Located at Princeton University the Space Studies Institute supports technical research on the science and engineering of living and working in space with grants made possible by members contributions About SSI Kolm 1992 s 123 An offshoot of this maglev research resulted in the concept of the mass driver by Professor Gerard K O Neill of Princeton University in 1974 Lovell 1977 It s the best argument yet for chopping NASA s funding to the bone As Chairman of the Senate Subcommittee responsible for NASA s appropriations I say not a penny for this nutty fantasy Werbos 1978 s 15 Davis 2006 O Neill The High Frontier 1977 p 134 Hanushek 1985 s 2 Hanushek 1985 s 6 in 1982 dollars Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi Paine86 isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Phi Beta Kappa Award in Science Winners Ferris 1981 a b Weil 1984 Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi COMPUTE isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Martin 2000 ss 263 264 In 1987 the Geostar Corporation began providing limited one way position determination service Geostar System 1 0 from mobile subscribers primarily in the long distance trucking industry using the French Argos transponders on U S meteorological satellites The second was on GStar 2 launched in 1986 the subsystem operated properly in initial testing but failed less than two months after launch a b Kaynak hatasi Gecersiz lt ref gt etiketi SmitGeo isimli refler icin metin saglanmadi Bkz Kaynak gosterme Sexton 1989 Keystone press release 2006 p 4 Simons 1997 SSI History At the last board meeting that he attended one month before he succumbed to a seven year bout with leukemia Dr Gerard O Neill firmly stated Our mission is not complete until people are living and working in space Hoyt 2006 s 20 The conference was held again at Princeton the following year in cooperation with the American Institute of Aeronautics and Astronautics and took place every other year from 1975 to 2001 Dickson 2007 The Magplane Pipeline Technology was demonstrated in Florida at IMC Global Inc which has merged with Cargill Crop Nutrition to form The Mosaic Company NOS NY the world s leading producer of potash and phosphate crop nutrients In the demonstration phosphate ore was successfully transported at speeds up to 65 kilometers hour using the pipeline system that utilized rare earth neodymium iron boron permanent magnets on the capsules over a 275 metre long pipeline containing a linear synchronous motor winding MTI Principals a b Grierson 2004 NSS Gerard K O Neill Memorial Award