Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Yaşamak, 1952 Japonya yapımı psikolojik, dramatik bir filmdir. Özgün adı Ikiru'dur. (生きる) Ikiru Japoncada yaşamak anlamına gelmektedir. "Japon sinemasının imparatoru" olarak da adlandırılan Akira Kurosawa'nın yönettiği, aynı zamanda ve 'yle birlikte senaryosunu da yazdığı filmin başlıca rollerinde Takashi Shimura, , ve oynamıştır. Siyah-beyaz görüntülerini 'nin çektiği "Ikiru"nun özgün müziğini, Kurosawa'nın gedikli bestecisi yapmıştır. Hayasaka, Kurosawa'nın yönettiği (1948), Rashômon (1950), Budala (1951) ve Yedi Samuray (1954) gibi birçok filmin müziğini bestelemişti. Aynı şekilde Asakazu Nakai de Kurosawa'nın birçok filminde görüntü yönetmeni olarak yer almıştı.
| Ikiru (生きる) | |
 Yaşamak (Ikiru) filminin özgün afişi | |
| Yönetmen | Akira Kurosawa |
|---|---|
| Yapımcı | |
| Senarist | Akira Kurosawa |
| Oyuncular | Takashi Shimura |
| Müzik | |
| Görüntü yönetmeni | |
| Kurgu | |
| Stüdyo | Toho |
| Dağıtıcı | Toho The Criterion Collection (DVD) |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | Psikolojik dram |
| Renk | Siyah-beyaz |
| Yapım yılı | 1952 |
| Çıkış tarih(ler)i | 9 Ekim 1952, Japonya 25 Mart 1956, ABD Mart 1992, 11. İstanbul Film Festivali, Türkiye |
| Süre | 143 dakika |
| Ülke |  Japonya |
| Dil | Japonca (yer yer İngilizce) |
| Diğer adları | Yaşamak (Türkiye) Living ve To Live (İngilizce gayriresmî adlar) Vivre ve Vivre enfin un seul jour (Fransızca adlar) Vivere (İtalya) Vivir (İspanya) Ikiru - Einmal richtig leben ve Leben! (Batı Almanya'daki adlar) Doomed (alternatif ad) |
Yaşamak, II. Dünya Savaşı sonrasında Tokyo'da yaşayan orta yaşlı bir devlet memuru olan Kanji Watanabe (Takashi Shimura)'nin varoluşçu mücadelesini anlatmaktadır. Otuz yılını hiçbir iş yapmadan bir kamu dairesinde kırtasiye işleriyle uğraşarak dolduran bu uyuşuk memur, ölümcül bir hastalığa yakalandığını öğrenince son bir gayretle hayatına anlam kazandıracak bir iş başarmak ister ve bunun için de canla başla bir mücadelenin içine girer. Film bu açıdan Zen okulu öğretilerinden, "başlanan işleri yarım bırakmamak ve bu dünyadan gözü arkada kalmadan göçmek" felsefesine de bir gönderme yapar.
Filmin Hindistan'da iki kez yeniden çevrimi yapıldı, Japon televizyonu için de bir kez daha yeniden çekildi. Japon televizyonu için yapılan 2007 tarihli yeniden çevrim de "Ikiru" adını taşıyordu ve renkli çekilmişti.
Yaşamak, 1954 yılında 4. Berlin Uluslararası Film Festivali'nde Akira Kurosawa'ya "Berlin Senatosu Özel Ödülü"nü kazandırmış, başrol oyuncusu Takashi Shimura da 1960 yılında en iyi yabancı oyuncu dalında BAFTA ödülüne aday gösterilmişti Film ayrıca 1953 yılında Bükreş Film Festivali'nde "Altın Kurt" ödülüyle ödüllendirilmişti.
Konusu
Film II. Dünya Savaşı'nın hemen sonrasında yaralarını sarmaya çalışan savaş yorgunu Japonya'nın başkenti Tokyo'da geçer. Kanji Watanabe (Takashi Shimura) Tokyo Belediyesine bağlı halkla ilişkiler dairesinin kısım amiri olan orta yaşlı bir adamdır. Otuz yıldır aynı bürokratik işi yapmakta olan Watanabe'nin emekliliği de oldukça yaklaşmıştır. Dosyaların ve evrakların tavanlara kadar yığıldığı geleneksel yapıdaki dairede aynı odada yedi memuru ile birlikte çalışmaktadır. Çalışma lafı sözün gelişidir çünkü ortada yaptıkları gerçek bir iş, çözdükleri bir sorun yoktur. Belediye hizmetleri ile ilgili halktan gelen şikâyetler ya kulak arkası edilmekte ya da süratle başka bölümlere havale edilmekte, dönüp dolaşıp geri gelen dilekçeler diğer dosya yığınlarına eklenmektedir (belki de bu oyalama taktikleriyle ödenek yoksunu belediyeye zaman kazandırmaktadırlar). Dairedeki diğer memurlar sabırla terfi edecekleri zamanı beklerlerken günlerini gün etmektedirler. Ortalıkta evraklar, dilekçeler gidip gelir, imzalanıp mühürlenir, sevk edilip tasniflenir. Bütün bunlar olup biterken de Watanabe oturduğu makamda bir yandan çok meşgul gibi görünür ama kendisine gelen kâğıtları mühürlemek dışında hareket bile etmez. Anlatıcı dış sesin tanımlamasıyla "onun bir cesetten farkı yoktur, öleli de 20 yıldan fazla olmuştur".
Bazı mide şikâyetlerinden dolayı hastaneye giden Watanabe, burada yapılan tetkikler sonucunda mide kanseri olduğunu ve bir yıldan daha az bir ömrü kaldığını öğrenir ve dehşete kapılır. Aslında ölmekten değil hayatını hiç yaşamamış olmaktan dolayı korkmaktadır. Karısı uzun yıllar önce ölmüş olan Watanabe kendisini tek oğlunu yetiştirmeye adamış, yaşamayı sürekli ertelemiştir. Oğlu ve gelini de onunla birlikte kalmaktadır. Onlara maddi olarak destek olmasına rağmen karşılığında onlardan beklediği ilgiyi göremez hatta uğruna kendi hayatını feda ettiği oğlu, geliniyle birlikte dört gözle onun mirasına konacakları günü beklemektedir. Watanabe bu andan sonra kendi varlığının nedenini sorgulamaya başlar. İşe gitmeyi bırakmıştır. Ömrü boyunca biriktirdiği yüklü miktardaki parayı bankadan çekerek şehre iner. Daha önce hiç içki içmemiş olan Watanabe, bir meyhanede tanıştığı tanınmamış bir yazardan (Yûnosuke Itô) kendisine Tokyo'nun eğlence dünyasında yol göstermesini ister. Birlikte gece boyunca alkol alarak meyhaneleri, dans salonlarını, kumarhaneleri, randevu evlerini dolaşırlar, fahişelerle arkadaşlık ederler. Ama Watanabe bir türlü teselli bulamaz. Uğradıkları bir gece kulübünde piyanistin müşterilere istedikleri bir parça olup olmadığını sorması üzerine ondan yüzyılın başlarından kalma "Hayat Kısa, Âşık Olun Bakireler" adlı şarkıyı çalmasını ister ve parçayı hüzünlü bir tonda seslendirir. Bu kasvetli şarkı orada bulunan herkesi etkilemiştir.
Ertesi sabah memurelerinden biri olan Toyo (Miki Odagiri) onu sokakta yakalar. Neşeli ve hayat dolu bir genç kız olan Toyo, sıkıcı, tekdüze işinden bıkmıştır ve istifa dilekçesini imzalatmak için amirini aramaktadır. Watanabe Toyo'nun dilekçesini imzalar ama hayata aşırı bağlılığından da fazlasıyla etkilendiği bu genç insanla bir gün geçirmek ister. Onu evine davet eder. Yırtık çoraplarına gözü takılınca acıdığı bu fakir kıza maddi yardımda da bulunur. Ona çorap satın alır, gezdirir, yedirir, içirir. Birlikte sinemalara, oyun salonlarına, lokanta ve pastanelere giderler. Bu arada Toyo'nun belediyede herkese bir isim taktığını, kendi lakabının da "Mumya" olduğunu öğrenir, buna hiç kızmaz. Watanabe hayat sevincinden, gençliğinden etkilendiği Toyo'yu sürekli izlemektedir ama kendisini devamlı yedirip içirmesine rağmen Toyo bu durumdan sıkılmıştır, artık Watanabe ile gezmek istemez ve onu pastanede terk eder. Aynı pastanede gençlerin düzenlediği bir doğum günü partisi Watanabe'de bir fikir uyandırır. Ölmeden önce hayatına anlam katacak son bir şeyler yapmaya karar verir.
Ertesi gün dairedekilerin şaşkın bakışları altında işine geri döner. Artık daha canlı ve hevesli durmaktadır. Kenar mahallelerden birinden daha önce de defalarca gelmiş ve istekleri hep sürüncemede bırakılmış olan bir grup insanın işini bizzat kendisi elden takip etmeye karar verir. Bu insanların yaşadığı mahalle sürekli zehirli su baskınına uğramakta, çocukları hastalıktan kırılmaktadır. Belediyeden hastalık kaynağı olan bu suyun tahliye edilmesini istemektedirler... Bu arada Watanabe'nin mide kanserinden öldüğünü öğreniriz. Filmin bundan sonrasında onun çabaları ve yaptıkları, cenaze töreninde hazır bulunan iş arkadaşları, amirleri, bürokratlar, politikacılar ve bizzat belediye başkanının ağzından ve yer yer geriye dönüşlerle (flash back) anlatılır. Aslında ölmeden önce Watanabe amacına ulaşmış ve fakir semtteki suyu tahliye ettirdiği gibi oraya çocuklar için bir de oyun bahçesi yaptırtmıştır. Ancak başlangıçta Watanabe'nin bu başarısını görmezden gelen belediye başkanı ve üst düzey memurlar bununla da yetinmeyip bu başarıyı kendilerine mal etmeye çalışırlar. Onlara göre bu başarıda Watanabe'nin en ufak bir payı yoktur. Ancak geleneklere göre cenaze töreninin yapıldığı odada ikram edilen içkileri fazla kaçıran grup sarhoş olup daha ön yargısız düşünmeye başlayınca Watanabe'nin hakkını teslim ederler. Watanabe bu başarıya ulaşabilmek için amirleri karşısında kendi onurunu çiğnetmeyi göze almış, mafya da dâhil birçok tehlikeyi göğüslemiş ve inanılmaz bir mücadele vermiştir. Sonunda yaptırttığı çocuk bahçesinde karlı ve soğuk bir gecede amacına ulaşmanın mutluluğu içinde salıncakta sallanırken ölmüştür. Kendisini görenlerin anlattığına göre o sırada "Hayat Kısa, Âşık Olun Bakireler" adlı şarkıyı mırıldanmaktadır.
Oyuncular
| Oyuncu | Rolü |
|---|---|
| Takashi Shimura | Kanji Watanabe |
| Kimura | |
| Sakai | |
| Noguchi | |
| Toyo Odagiri | |
| Yazar | |
| Ohara | |
| Kâtip Saito | |
| Mitsuo Watanabe |
Müziği
Yaşamak filminin özgün müziğini, Kurosawa'nın gedikli bestecisi yapmıştır. Filmde ayrıca işitilen müzik parçaları şunlardır:
- "Gondola no Uta" ("Gondol Şarkısı" ya da "Hayat Kısa, Âşık Olun Bakireler") - Müzik: Shinpei Nakayama, sözler: Isamu Yoshii. Aynı zamanda filmin tema müziği olan 1915 yılında bestelenmiş bu hüzünlü Japon şarkısı filmde başrol oyuncusu Takashi Shimura tarafından iki kez seslendirilir.
- "J'ai deux amours" - Beste: , yorum: Josephine Baker
- "Come On-A My House" (1951) Söz ve müzik: William Saroyan ve Ross Bagdasarian
- "Bibbidi-Bobbidi-Boo" - Al Hoffman, Mack David ve Jerry Livingston
- "Happy Birthday" - Mildred J. Hill and Patty S. Hill
- "Too Young" - Beste: Sidney Lippman, sözler: Sylvia Dee
Tarzı ve temalar
Akira Kurosawa'nın edebiyata, özellikle de Rus edebiyatına olan derin ilgisi malumdur. Dostoyevski'den 1951'de Budala'yı, Shakespeare'den 1957'de 'ı, Gorki'den yine aynı yıl Ayaktakımı Arasında'yı sinemaya uyarlamıştı. Kurosawa'nın varoluşçu felsefesini en iyi yansıtan filmlerinin başında gelen "Ikiru"nun çalışmaktan hayatı ıskalamış acınası başkarakteri Watanabe (Takashi Shimura) de Jean-Paul Sartre'ın kitaplarından ya da Lev Tolstoy'un İvan İlyiç'in Ölümü adlı romanından fırlayıp çıkmış gibi durmaktadır.
Watanabe ancak ölümcül bir hastalığa yakalandığını öğrendiğinde yani iş işten geçtikten sonra yaşamın değerini anlar, 'yitik zaman'ı kazanmaya çalışır. Boşuna geçen ömrünün sonunda hayatına anlam kazandıracak son bir başarıya imza atmak ister. Film bu açıdan Zen öğretilerinden, "başlanan işleri yarım bırakmamak ve bu dünyadan gözü arkada kalmadan göçmek" felsefesine de bir gönderme yapar. Watanabe'nin hayatın anlamını sorgulaması, bunun için giriştiği varoluşçu mücadele filmin ana temasıdır. Filmin özgün adı da zaten 'yaşamak' anlamına gelmektedir.
Filmin kahramanı mide kanseri olduğunu öğrendiğinde yani ilk şoku alır almaz, henüz meditasyon aşamasına geçmeden önce, bankadaki tüm parasını çekerek eğlence dünyasına akmak ister. Otuz yıldır yaşamadıklarını, kaçırdıklarını birkaç gün içinde geri alacağını düşünür. O güne kadar ağzına hiç alkol koymamıştır. Gittiği meyhanede karşısına çıkan tanınmamış bir yazardan (Yûnosuke Itô) kendisine Tokyo'nun eğlence dünyasında rehberlik etmesini ister. Beşerî zevk ve hazlarda anlam bulacağına inanan Watanabe burada âdeta bir Faust gibiyken, siyahlar giyinmiş uzun suratlı yazar da onunla anlaşarak yol gösteren Mephistopheles'i andırır. Birlikte gece boyunca alkol alarak meyhaneleri, kalabalık dans salonlarını, randevu evlerini dolaşırlar, fahişelerle takılırlar. Tokyo'nun itiş kakış içerisindeki gece hayatının gösterildiği bu grotesk sahneler âdeta Hieronymus Bosch'un tablolarını andırır (özellikle de "Walpurgis Gecesi" adlı tablosunu). Bu sahnelerin başarılı bir şekilde perdeye aktarılmasında Akira Kurosawa'nın klasik resim eğitimi almış olmasının da payı vardır.
Ancak bu eğlence dünyasında geçirdiği gecenin sonunda otuz yılda çok da önemli şeyler kaçırmamış olduğunu anlar. Genç memuresinden aldığı ilhamla da dünyada küçük de olsa anlamlı bir iz bırakmaya karar verir. Olumlu bir değişim göstermeye başlar. Bu aşamada film Ingmar Bergman'ın başyapıtı Yedinci Mühür'le belirgin benzerlikler gösterir. Watanabe de Yedinci Mühür'deki "Antonius Block" gibi ölüme mahkûmdur, her ikisi de ölmeden önce hayatın anlamını umutsuzca keşfetmeye çalışırlar. Her iki filmde de önerilen çözümler benzerdir: Hayatın anlamı iyilik etmekte, hayır yapmakta saklıdır. Antonius Block'un genç aileyi ölümden kaçırması gibi Watanabe de kenar mahalle halkını zehirli su baskınlarından kurtarır ve bataklığın yerine çocuk parkı yaptırtır.
Kaynakça
- ^ Teksoy, Rekin (2005). Rekin Teksoy'un Sinema Tarihi. Oğlak Yayıncılık. ss. sayfa 438.
- ^ "Berlin International Film Festival / Awards for 1954" (İngilizce). www.imdb.com. 7 Nisan 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ekim 2010.
- ^ "Ikiru / awards" (İngilizce). IMDb. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından . Erişim tarihi: 28 Ekim 2010.
- ^ "Ikiru / review" (İngilizce). www.allmovie.com. Erişim tarihi: 29 Ekim 2010.
- ^ "Ikiru / Plot Synopsis" (İngilizce). www.allmovie.com. Erişim tarihi: 29 Ekim 2010.
- ^ (İngilizce). www.epinions.com. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2010.
Dış bağlantılar
- IMDb'de Yaşamak
- allmovie.com'da "Ikiru"
- Film hakkında bir inceleme 20 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
- Filmin çeşitli afişleri 12 Mart 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde .
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Yasamak 1952 Japonya yapimi psikolojik dramatik bir filmdir Ozgun adi Ikiru dur 生きる Ikiru Japoncada yasamak anlamina gelmektedir Japon sinemasinin imparatoru olarak da adlandirilan Akira Kurosawa nin yonettigi ayni zamanda ve yle birlikte senaryosunu da yazdigi filmin baslica rollerinde Takashi Shimura ve oynamistir Siyah beyaz goruntulerini nin cektigi Ikiru nun ozgun muzigini Kurosawa nin gedikli bestecisi yapmistir Hayasaka Kurosawa nin yonettigi 1948 Rashomon 1950 Budala 1951 ve Yedi Samuray 1954 gibi bircok filmin muzigini bestelemisti Ayni sekilde Asakazu Nakai de Kurosawa nin bircok filminde goruntu yonetmeni olarak yer almisti YasamakIkiru 生きる Yasamak Ikiru filminin ozgun afisiYonetmenAkira KurosawaYapimciSenaristAkira KurosawaOyuncularTakashi ShimuraMuzikGoruntu yonetmeniKurguStudyoTohoDagiticiToho The Criterion Collection DVD CinsiSinema filmiTuruPsikolojik dramRenkSiyah beyazYapim yili1952Cikis tarih ler i9 Ekim 1952 Japonya 25 Mart 1956 ABD Mart 1992 11 Istanbul Film Festivali TurkiyeSure143 dakikaUlkeJaponyaDilJaponca yer yer Ingilizce Diger adlariYasamak Turkiye Living ve To Live Ingilizce gayriresmi adlar Vivre ve Vivre enfin un seul jour Fransizca adlar Vivere Italya Vivir Ispanya Ikiru Einmal richtig leben ve Leben Bati Almanya daki adlar Doomed alternatif ad Yasamak II Dunya Savasi sonrasinda Tokyo da yasayan orta yasli bir devlet memuru olan Kanji Watanabe Takashi Shimura nin varoluscu mucadelesini anlatmaktadir Otuz yilini hicbir is yapmadan bir kamu dairesinde kirtasiye isleriyle ugrasarak dolduran bu uyusuk memur olumcul bir hastaliga yakalandigini ogrenince son bir gayretle hayatina anlam kazandiracak bir is basarmak ister ve bunun icin de canla basla bir mucadelenin icine girer Film bu acidan Zen okulu ogretilerinden baslanan isleri yarim birakmamak ve bu dunyadan gozu arkada kalmadan gocmek felsefesine de bir gonderme yapar Filmin Hindistan da iki kez yeniden cevrimi yapildi Japon televizyonu icin de bir kez daha yeniden cekildi Japon televizyonu icin yapilan 2007 tarihli yeniden cevrim de Ikiru adini tasiyordu ve renkli cekilmisti Yasamak 1954 yilinda 4 Berlin Uluslararasi Film Festivali nde Akira Kurosawa ya Berlin Senatosu Ozel Odulu nu kazandirmis basrol oyuncusu Takashi Shimura da 1960 yilinda en iyi yabanci oyuncu dalinda BAFTA odulune aday gosterilmisti Film ayrica 1953 yilinda Bukres Film Festivali nde Altin Kurt oduluyle odullendirilmisti KonusuFilm II Dunya Savasi nin hemen sonrasinda yaralarini sarmaya calisan savas yorgunu Japonya nin baskenti Tokyo da gecer Kanji Watanabe Takashi Shimura Tokyo Belediyesine bagli halkla iliskiler dairesinin kisim amiri olan orta yasli bir adamdir Otuz yildir ayni burokratik isi yapmakta olan Watanabe nin emekliligi de oldukca yaklasmistir Dosyalarin ve evraklarin tavanlara kadar yigildigi geleneksel yapidaki dairede ayni odada yedi memuru ile birlikte calismaktadir Calisma lafi sozun gelisidir cunku ortada yaptiklari gercek bir is cozdukleri bir sorun yoktur Belediye hizmetleri ile ilgili halktan gelen sikayetler ya kulak arkasi edilmekte ya da suratle baska bolumlere havale edilmekte donup dolasip geri gelen dilekceler diger dosya yiginlarina eklenmektedir belki de bu oyalama taktikleriyle odenek yoksunu belediyeye zaman kazandirmaktadirlar Dairedeki diger memurlar sabirla terfi edecekleri zamani beklerlerken gunlerini gun etmektedirler Ortalikta evraklar dilekceler gidip gelir imzalanip muhurlenir sevk edilip tasniflenir Butun bunlar olup biterken de Watanabe oturdugu makamda bir yandan cok mesgul gibi gorunur ama kendisine gelen kagitlari muhurlemek disinda hareket bile etmez Anlatici dis sesin tanimlamasiyla onun bir cesetten farki yoktur oleli de 20 yildan fazla olmustur Bazi mide sikayetlerinden dolayi hastaneye giden Watanabe burada yapilan tetkikler sonucunda mide kanseri oldugunu ve bir yildan daha az bir omru kaldigini ogrenir ve dehsete kapilir Aslinda olmekten degil hayatini hic yasamamis olmaktan dolayi korkmaktadir Karisi uzun yillar once olmus olan Watanabe kendisini tek oglunu yetistirmeye adamis yasamayi surekli ertelemistir Oglu ve gelini de onunla birlikte kalmaktadir Onlara maddi olarak destek olmasina ragmen karsiliginda onlardan bekledigi ilgiyi goremez hatta ugruna kendi hayatini feda ettigi oglu geliniyle birlikte dort gozle onun mirasina konacaklari gunu beklemektedir Watanabe bu andan sonra kendi varliginin nedenini sorgulamaya baslar Ise gitmeyi birakmistir Omru boyunca biriktirdigi yuklu miktardaki parayi bankadan cekerek sehre iner Daha once hic icki icmemis olan Watanabe bir meyhanede tanistigi taninmamis bir yazardan Yunosuke Ito kendisine Tokyo nun eglence dunyasinda yol gostermesini ister Birlikte gece boyunca alkol alarak meyhaneleri dans salonlarini kumarhaneleri randevu evlerini dolasirlar fahiselerle arkadaslik ederler Ama Watanabe bir turlu teselli bulamaz Ugradiklari bir gece kulubunde piyanistin musterilere istedikleri bir parca olup olmadigini sormasi uzerine ondan yuzyilin baslarindan kalma Hayat Kisa Asik Olun Bakireler adli sarkiyi calmasini ister ve parcayi huzunlu bir tonda seslendirir Bu kasvetli sarki orada bulunan herkesi etkilemistir Ertesi sabah memurelerinden biri olan Toyo Miki Odagiri onu sokakta yakalar Neseli ve hayat dolu bir genc kiz olan Toyo sikici tekduze isinden bikmistir ve istifa dilekcesini imzalatmak icin amirini aramaktadir Watanabe Toyo nun dilekcesini imzalar ama hayata asiri bagliligindan da fazlasiyla etkilendigi bu genc insanla bir gun gecirmek ister Onu evine davet eder Yirtik coraplarina gozu takilinca acidigi bu fakir kiza maddi yardimda da bulunur Ona corap satin alir gezdirir yedirir icirir Birlikte sinemalara oyun salonlarina lokanta ve pastanelere giderler Bu arada Toyo nun belediyede herkese bir isim taktigini kendi lakabinin da Mumya oldugunu ogrenir buna hic kizmaz Watanabe hayat sevincinden gencliginden etkilendigi Toyo yu surekli izlemektedir ama kendisini devamli yedirip icirmesine ragmen Toyo bu durumdan sikilmistir artik Watanabe ile gezmek istemez ve onu pastanede terk eder Ayni pastanede genclerin duzenledigi bir dogum gunu partisi Watanabe de bir fikir uyandirir Olmeden once hayatina anlam katacak son bir seyler yapmaya karar verir Ertesi gun dairedekilerin saskin bakislari altinda isine geri doner Artik daha canli ve hevesli durmaktadir Kenar mahallelerden birinden daha once de defalarca gelmis ve istekleri hep suruncemede birakilmis olan bir grup insanin isini bizzat kendisi elden takip etmeye karar verir Bu insanlarin yasadigi mahalle surekli zehirli su baskinina ugramakta cocuklari hastaliktan kirilmaktadir Belediyeden hastalik kaynagi olan bu suyun tahliye edilmesini istemektedirler Bu arada Watanabe nin mide kanserinden oldugunu ogreniriz Filmin bundan sonrasinda onun cabalari ve yaptiklari cenaze toreninde hazir bulunan is arkadaslari amirleri burokratlar politikacilar ve bizzat belediye baskaninin agzindan ve yer yer geriye donuslerle flash back anlatilir Aslinda olmeden once Watanabe amacina ulasmis ve fakir semtteki suyu tahliye ettirdigi gibi oraya cocuklar icin bir de oyun bahcesi yaptirtmistir Ancak baslangicta Watanabe nin bu basarisini gormezden gelen belediye baskani ve ust duzey memurlar bununla da yetinmeyip bu basariyi kendilerine mal etmeye calisirlar Onlara gore bu basarida Watanabe nin en ufak bir payi yoktur Ancak geleneklere gore cenaze toreninin yapildigi odada ikram edilen ickileri fazla kaciran grup sarhos olup daha on yargisiz dusunmeye baslayinca Watanabe nin hakkini teslim ederler Watanabe bu basariya ulasabilmek icin amirleri karsisinda kendi onurunu cignetmeyi goze almis mafya da dahil bircok tehlikeyi goguslemis ve inanilmaz bir mucadele vermistir Sonunda yaptirttigi cocuk bahcesinde karli ve soguk bir gecede amacina ulasmanin mutlulugu icinde salincakta sallanirken olmustur Kendisini gorenlerin anlattigina gore o sirada Hayat Kisa Asik Olun Bakireler adli sarkiyi mirildanmaktadir OyuncularKanji Watanabe Takashi Shimura sagda sarhos yazar Yunosuke Ito la birlikte Ikiru Yasamak adli filmde Oyuncu RoluTakashi Shimura Kanji WatanabeKimuraSakaiNoguchiToyo OdagiriYazarOharaKatip SaitoMitsuo WatanabeMuzigiYasamak filminin ozgun muzigini Kurosawa nin gedikli bestecisi yapmistir Filmde ayrica isitilen muzik parcalari sunlardir Gondola no Uta Gondol Sarkisi ya da Hayat Kisa Asik Olun Bakireler Muzik Shinpei Nakayama sozler Isamu Yoshii Ayni zamanda filmin tema muzigi olan 1915 yilinda bestelenmis bu huzunlu Japon sarkisi filmde basrol oyuncusu Takashi Shimura tarafindan iki kez seslendirilir J ai deux amours Beste yorum Josephine Baker Come On A My House 1951 Soz ve muzik William Saroyan ve Ross Bagdasarian Bibbidi Bobbidi Boo Al Hoffman Mack David ve Jerry Livingston Happy Birthday Mildred J Hill and Patty S Hill Too Young Beste Sidney Lippman sozler Sylvia DeeTarzi ve temalarAkira Kurosawa nin edebiyata ozellikle de Rus edebiyatina olan derin ilgisi malumdur Dostoyevski den 1951 de Budala yi Shakespeare den 1957 de i Gorki den yine ayni yil Ayaktakimi Arasinda yi sinemaya uyarlamisti Kurosawa nin varoluscu felsefesini en iyi yansitan filmlerinin basinda gelen Ikiru nun calismaktan hayati iskalamis acinasi baskarakteri Watanabe Takashi Shimura de Jean Paul Sartre in kitaplarindan ya da Lev Tolstoy un Ivan Ilyic in Olumu adli romanindan firlayip cikmis gibi durmaktadir Watanabe ancak olumcul bir hastaliga yakalandigini ogrendiginde yani is isten gectikten sonra yasamin degerini anlar yitik zaman i kazanmaya calisir Bosuna gecen omrunun sonunda hayatina anlam kazandiracak son bir basariya imza atmak ister Film bu acidan Zen ogretilerinden baslanan isleri yarim birakmamak ve bu dunyadan gozu arkada kalmadan gocmek felsefesine de bir gonderme yapar Watanabe nin hayatin anlamini sorgulamasi bunun icin giristigi varoluscu mucadele filmin ana temasidir Filmin ozgun adi da zaten yasamak anlamina gelmektedir Filmin kahramani mide kanseri oldugunu ogrendiginde yani ilk soku alir almaz henuz meditasyon asamasina gecmeden once bankadaki tum parasini cekerek eglence dunyasina akmak ister Otuz yildir yasamadiklarini kacirdiklarini birkac gun icinde geri alacagini dusunur O gune kadar agzina hic alkol koymamistir Gittigi meyhanede karsisina cikan taninmamis bir yazardan Yunosuke Ito kendisine Tokyo nun eglence dunyasinda rehberlik etmesini ister Beseri zevk ve hazlarda anlam bulacagina inanan Watanabe burada adeta bir Faust gibiyken siyahlar giyinmis uzun suratli yazar da onunla anlasarak yol gosteren Mephistopheles i andirir Birlikte gece boyunca alkol alarak meyhaneleri kalabalik dans salonlarini randevu evlerini dolasirlar fahiselerle takilirlar Tokyo nun itis kakis icerisindeki gece hayatinin gosterildigi bu grotesk sahneler adeta Hieronymus Bosch un tablolarini andirir ozellikle de Walpurgis Gecesi adli tablosunu Bu sahnelerin basarili bir sekilde perdeye aktarilmasinda Akira Kurosawa nin klasik resim egitimi almis olmasinin da payi vardir Ancak bu eglence dunyasinda gecirdigi gecenin sonunda otuz yilda cok da onemli seyler kacirmamis oldugunu anlar Genc memuresinden aldigi ilhamla da dunyada kucuk de olsa anlamli bir iz birakmaya karar verir Olumlu bir degisim gostermeye baslar Bu asamada film Ingmar Bergman in basyapiti Yedinci Muhur le belirgin benzerlikler gosterir Watanabe de Yedinci Muhur deki Antonius Block gibi olume mahkumdur her ikisi de olmeden once hayatin anlamini umutsuzca kesfetmeye calisirlar Her iki filmde de onerilen cozumler benzerdir Hayatin anlami iyilik etmekte hayir yapmakta saklidir Antonius Block un genc aileyi olumden kacirmasi gibi Watanabe de kenar mahalle halkini zehirli su baskinlarindan kurtarir ve batakligin yerine cocuk parki yaptirtir Kaynakca Teksoy Rekin 2005 Rekin Teksoy un Sinema Tarihi Oglak Yayincilik ss sayfa 438 Berlin International Film Festival Awards for 1954 Ingilizce www imdb com 7 Nisan 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Ekim 2010 Ikiru awards Ingilizce IMDb 5 Mart 2016 tarihinde kaynagindan Erisim tarihi 28 Ekim 2010 Ikiru review Ingilizce www allmovie com Erisim tarihi 29 Ekim 2010 Ikiru Plot Synopsis Ingilizce www allmovie com Erisim tarihi 29 Ekim 2010 Ingilizce www epinions com 22 Ekim 2012 tarihinde kaynagindan arsivlendi Erisim tarihi 29 Ekim 2010 Dis baglantilarIMDb de Yasamak allmovie com da Ikiru Film hakkinda bir inceleme 20 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde Filmin cesitli afisleri 12 Mart 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde