Azərbaycanca
Беларускі
Dansk
Deutsch
Española
Français
Indonesia
Italiana
日本語
Қазақ
Lietuvos
Nederlands
Português
Русский
සිංහල
แบบไทย
Türkçe
Українська
中國人
United State
Afrikaans
Bir Kirkwood boşluğu, ana kuşak asteroitlerin yörüngelerinin yarı büyük eksenlerinin (veya eşdeğer olarak yörünge periyotlarının) dağılımındaki bir boşluk veya çukurdur. Jüpiter ile yörüngesel rezonansların konumlarına karşılık gelirler.
orta kuşak (2,5 AU < a < 2,82 AU)
dış kuşak (a > 2,82 AU)
Örneğin, yarı büyük ekseni 2,50 AU'ya yakın, yörünge periyodu 3,95 yıl olan ve Jüpiter'in her bir tam yörünge dönemini tamamladığında, üç kez kendi yörüngesini tamamlayan çok az sayıda asteroit vardır (bu nedenle bu cisimler 3:1 yörünge rezonansında olarak sınıflandırılır). Diğer yörünge rezonansları, uzunlukları Jüpiter'inkinin basit kesirleri olan yörünge periyotlarına karşılık gelir (5:2; 7:3, 2:1). Daha zayıf rezonanslar asteroitlerin yörüngesinin bozularak sistem dışına çıkmasına yol açarken, histogramdaki ani yükselmeler genellikle rezonansta bulunan önemli bir asteroit ailesinin varlığına işaret eder (bkz. Asteroit aileleri listesi).
Bu boşluklar ilk kez 1866 yılında tarafından fark edilmiştir. Kirkwood bulunan 'de profesörken yörünge rezonanslarının Jüpiter ile olan ilişkisini kesin olarak açıklamıştır.
Kirkwood boşluklarının çoğu, Nice modelinin dev gezegen göçü sırasında yakalanan nesneleri koruyan Neptün'ün ortalama hareket rezonanslarının (MMR) veya Jüpiter'in 3:2 rezonansının aksine boşalarak meydana gelmiştir. Kirkwood boşluklarındaki nesne kaybı, ortalama hareket rezonansları içindeki nadir görülen ν5 ve ν6 üst üste binmesinden kaynaklanmaktadır. Sonuç olarak asteroitlerin yörünge elemanları kaotik olarak değişir ve birkaç milyon yıl içinde gezegenleri kesen yörüngelere evrilirler. Bununla birlikte, 2:1 MMR rezonans içinde nispeten istikrarlı birkaç bölge bulunur. Bu adalar daha az kararlı yörüngelere yavaş yayılma nedeniyle boşalır. Jüpiter ve Satürn'ün 5:2 rezonansa yakın olmasıyla ilişkilendirilen bu süreç, Jüpiter ve Satürn'ün yörüngeleri birbirine daha yakınken daha hızlı gerçekleşmiş olabilir.
Daha yakın zamanlarda, nispeten az sayıdaki asteroitlerin Kirkwood boşlukları içinde yer alan yüksek eksantriklikli yörüngelere sahip olduğu keşfedilmiştir. Örnekler arasında Alinda ve (Griqua grupları) bulunmaktadır. Bu yörüngeler on milyonlarca yıllık bir zaman ölçeğinde dış merkezliliklerini yavaşça artırır ve sonunda büyük bir gezegenle yakın karşılaşmalar nedeniyle rezonanstan çıkarlar. Bu yüzden Kirkwood boşlukları içinde çok nadiren asteroit bulunur.
Ana boşluklar
En belirgin Kirkwood boşlukları ortalama yörünge yarıçaplarında bulunur:
- 1,780 AU (5:1 rezonans)
- 2,065 AU (4:1 rezonans)
- 2,502 AU (3:1 rezonans), Alinda asteroit grubuna ev sahipliği yapıyor
- 2,825 AU (5:2 rezonans)
- 2,958 AU (7:3 rezonans)
- 3,279 AU (2:1 rezonans), Hecuba boşluğu, Griqua asteroit grubuna ev sahipliği yapıyor.
- 3,972 AU (3:2 rezonans), Hilda asteroitlerine ev sahipliği yapıyor.
- 4.296 AU (4:3 rezonans), Thule asteroit grubuna ev sahipliği yapıyor.
Daha zayıf ve/veya daha dar boşluklar şuralarda da bulunur:
- 1,909 AU (9:2 rezonans)
- 2,258 AU (7:2 rezonans)
- 2,332 AU (10:3 rezonans)
- 2,706 AU (8:3 rezonans)
- 3,031 AU (9:4 rezonans)
- 3,077 AU (11:5 rezonans)
- 3,474 AU (11:6 rezonans)
- 3,517 AU (9:5 rezonans)
- 3,584 AU (7:4 rezonans), Cybele asteroitlerinin bulunduğu bölüm
- 3,702 AU (5:3 rezonans).
Asteroit bölgeleri
Boşluklar, asteroitlerin herhangi bir zamandaki konumlarının basit bir anlık görüntüsünde görülemez çünkü asteroit yörüngeleri eliptiktir ve birçok asteroit hala boşluklara karşılık gelen yarıçaplardan geçmektedir. Bu boşluklardaki asteroitlerin gerçek uzaysal yoğunluğu komşu bölgelerden önemli ölçüde farklı değildir.
Ana boşluklar Jüpiter ile olan 3:1, 5:2, 7:3 ve 2:1 ortalama hareket rezonanslarında meydana gelir. Örneğin, 3:1 Kirkwood boşluğundaki bir asteroit Jüpiter'in Güneş etrafındaki her bir turunda, Güneş'in etrafında üç kez dolanacaktır. Diğer yarı-büyük eksen değerlerinde daha zayıf rezonanslar meydana gelir ve yakındaki bölgeden daha az asteroit bulunur. (Örneğin, yarı büyük ekseni 2,71 AU olan asteroitler için 8:3 rezonans).
Asteroit kuşağının ana veya çekirdek popülasyonu, 2,5 AU'da 3:1 Kirkwood boşluğu ile ayrılan iç ve dış bölgelere bölünebilir ve dış bölge, 2,82 AU'da 5:2 boşluk ile orta ve dış bölgelere ayrılabilir:
- 4:1 rezonans boşluğu (2,06 AU)
- Bölge I popülasyonu (iç kuşak)
- 3:1 resonans boşluğu (2,5 AU)
- Bölge II popülasyonu (orta kuşak)
- 5:2 rezonans boşluğu (2,82 AU)
- Bölge III popülasyonu (dış kuşak)
- 2:1 rezonans boşluğu (3,28 AU)
4 Vesta iç bölgedeki, 1 Ceres ve 2 Pallas orta bölgedeki, 10 Hygiea ise dış bölge bulunan en büyük çaplı asteroitlerdir. 87 Sylvia ise muhtemelen dış bölgenin ötesindeki en büyük Ana Kuşak asteroididir.
Ayrıca bakınız
- Yörünge rezonansı
- Alinda grubu
- Cybele asteroitleri
- (Griqua asteroitleri)
Kaynakça
- ^ Coleman, Helen Turnbull Waite (1956). Banners in the Wilderness: The Early Years of Washington and Jefferson College. . s. 158. OCLC 2191890.
- ^ Moons, Michèle; Morbidelli, Alessandro (1995). "Secular resonances inside mean-motion commensurabilities: the 4/1, 3/1, 5/2 and 7/3 cases". Icarus. 114 (1). ss. 33-50. Bibcode:1995Icar..114...33M. doi:10.1006/icar.1995.1041.
- ^ Moons, Michèle; Morbidelli, Alessandro; Migliorini, Fabio (1998). "Dynamical Structure of the 2/1 Commensurability with Jupiter and the Origin of the Resonant Asteroids". Icarus. 135 (2). ss. 458-468. Bibcode:1998Icar..135..458M. doi:10.1006/icar.1998.5963.
- ^ Minton, David A.; Malhotra, Renu (2009). "A record of planet migration in the main asteroid belt" (PDF). Nature. 457 (7233). ss. 1109-1111. arXiv:0906.4574 $2. Bibcode:2009Natur.457.1109M. doi:10.1038/nature07778. (PMID) 19242470. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2016.
- ^ McBride, N.; Hughes, D. W. (1990). "The spatial density of asteroids and its variation with asteroidal mass". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Cilt 244. ss. 513-520. Bibcode:1990MNRAS.244..513M.
- ^ Ferraz-Mello, S. (June 14–18, 1993). "Kirkwood Gaps and Resonant Groups". proceedings of the 160th International Astronomical Union. Belgirate, Italy: Kluwer Academic Publishers. ss. 175-188. Bibcode:1994IAUS..160..175F.
- ^ Klacka, Jozef (1992). "Mass distribution in the asteroid belt". Earth, Moon, and Planets. 56 (1). ss. 47-52. Bibcode:1992EM&P...56...47K. doi:10.1007/BF00054599.
Dış bağlantılar
- Article on Kirkwood gaps at Wolfram's scienceworld
wikipedia, wiki, viki, vikipedia, oku, kitap, kütüphane, kütübhane, ara, ara bul, bul, herşey, ne arasanız burada,hikayeler, makale, kitaplar, öğren, wiki, bilgi, tarih, yukle, izle, telefon için, turk, türk, türkçe, turkce, nasıl yapılır, ne demek, nasıl, yapmak, yapılır, indir, ücretsiz, ücretsiz indir, bedava, bedava indir, mp3, video, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, resim, müzik, şarkı, film, film, oyun, oyunlar, mobil, cep telefonu, telefon, android, ios, apple, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, pc, web, computer, bilgisayar
Bir Kirkwood boslugu ana kusak asteroitlerin yorungelerinin yari buyuk eksenlerinin veya esdeger olarak yorunge periyotlarinin dagilimindaki bir bosluk veya cukurdur Jupiter ile yorungesel rezonanslarin konumlarina karsilik gelirler En belirgin dort Kirkwood boslugunu ve ic orta ve dis ana kusak asteroitlerine olasi bolunmeyi gosteren histogram Ic kusak a lt 2 5 AU orta kusak 2 5 AU lt a lt 2 82 AU dis kusak a gt 2 82 AU Kirkwood bosluklarini ortaya cikaracak sekilde 9 Mayis 2006 tarihi itibariyla ic Gunes sistemi asteroitleri ve gezegenlerini gosteren grafik Konum grafigine benzer sekilde gezegenler cizgiler yorungeleri turuncu renktedir bu gorunumde Jupiter en dista yer alir Cesitli asteroit siniflari renk kodlari Ana kusak asteroitleri beyazdir Ana kusagin icinde Atenler kirmizi Apollolar yesil ve Amorlar mavi bulunmaktadir Ana kusagin disinda Hildalar mavi ve truvalar yesil vardir Tum nesne konum vektorleri nesnenin yari buyuk ekseninin uzunluguna gore normallestirilmistir Kirkwood bosluklari ana kusakta gorulebilmektedir Ornegin yari buyuk ekseni 2 50 AU ya yakin yorunge periyodu 3 95 yil olan ve Jupiter in her bir tam yorunge donemini tamamladiginda uc kez kendi yorungesini tamamlayan cok az sayida asteroit vardir bu nedenle bu cisimler 3 1 yorunge rezonansinda olarak siniflandirilir Diger yorunge rezonanslari uzunluklari Jupiter inkinin basit kesirleri olan yorunge periyotlarina karsilik gelir 5 2 7 3 2 1 Daha zayif rezonanslar asteroitlerin yorungesinin bozularak sistem disina cikmasina yol acarken histogramdaki ani yukselmeler genellikle rezonansta bulunan onemli bir asteroit ailesinin varligina isaret eder bkz Asteroit aileleri listesi Bu bosluklar ilk kez 1866 yilinda tarafindan fark edilmistir Kirkwood bulunan de profesorken yorunge rezonanslarinin Jupiter ile olan iliskisini kesin olarak aciklamistir Kirkwood bosluklarinin cogu Nice modelinin dev gezegen gocu sirasinda yakalanan nesneleri koruyan Neptun un ortalama hareket rezonanslarinin MMR veya Jupiter in 3 2 rezonansinin aksine bosalarak meydana gelmistir Kirkwood bosluklarindaki nesne kaybi ortalama hareket rezonanslari icindeki nadir gorulen n5 ve n6 ust uste binmesinden kaynaklanmaktadir Sonuc olarak asteroitlerin yorunge elemanlari kaotik olarak degisir ve birkac milyon yil icinde gezegenleri kesen yorungelere evrilirler Bununla birlikte 2 1 MMR rezonans icinde nispeten istikrarli birkac bolge bulunur Bu adalar daha az kararli yorungelere yavas yayilma nedeniyle bosalir Jupiter ve Saturn un 5 2 rezonansa yakin olmasiyla iliskilendirilen bu surec Jupiter ve Saturn un yorungeleri birbirine daha yakinken daha hizli gerceklesmis olabilir Daha yakin zamanlarda nispeten az sayidaki asteroitlerin Kirkwood bosluklari icinde yer alan yuksek eksantriklikli yorungelere sahip oldugu kesfedilmistir Ornekler arasinda Alinda ve Griqua gruplari bulunmaktadir Bu yorungeler on milyonlarca yillik bir zaman olceginde dis merkezliliklerini yavasca artirir ve sonunda buyuk bir gezegenle yakin karsilasmalar nedeniyle rezonanstan cikarlar Bu yuzden Kirkwood bosluklari icinde cok nadiren asteroit bulunur Ana bosluklarEn belirgin Kirkwood bosluklari ortalama yorunge yaricaplarinda bulunur 1 780 AU 5 1 rezonans 2 065 AU 4 1 rezonans 2 502 AU 3 1 rezonans Alinda asteroit grubuna ev sahipligi yapiyor 2 825 AU 5 2 rezonans 2 958 AU 7 3 rezonans 3 279 AU 2 1 rezonans Hecuba boslugu Griqua asteroit grubuna ev sahipligi yapiyor 3 972 AU 3 2 rezonans Hilda asteroitlerine ev sahipligi yapiyor 4 296 AU 4 3 rezonans Thule asteroit grubuna ev sahipligi yapiyor Daha zayif ve veya daha dar bosluklar suralarda da bulunur 1 909 AU 9 2 rezonans 2 258 AU 7 2 rezonans 2 332 AU 10 3 rezonans 2 706 AU 8 3 rezonans 3 031 AU 9 4 rezonans 3 077 AU 11 5 rezonans 3 474 AU 11 6 rezonans 3 517 AU 9 5 rezonans 3 584 AU 7 4 rezonans Cybele asteroitlerinin bulundugu bolum 3 702 AU 5 3 rezonans Asteroit bolgeleriBosluklar asteroitlerin herhangi bir zamandaki konumlarinin basit bir anlik goruntusunde gorulemez cunku asteroit yorungeleri eliptiktir ve bircok asteroit hala bosluklara karsilik gelen yaricaplardan gecmektedir Bu bosluklardaki asteroitlerin gercek uzaysal yogunlugu komsu bolgelerden onemli olcude farkli degildir Ana bosluklar Jupiter ile olan 3 1 5 2 7 3 ve 2 1 ortalama hareket rezonanslarinda meydana gelir Ornegin 3 1 Kirkwood boslugundaki bir asteroit Jupiter in Gunes etrafindaki her bir turunda Gunes in etrafinda uc kez dolanacaktir Diger yari buyuk eksen degerlerinde daha zayif rezonanslar meydana gelir ve yakindaki bolgeden daha az asteroit bulunur Ornegin yari buyuk ekseni 2 71 AU olan asteroitler icin 8 3 rezonans Asteroit kusaginin ana veya cekirdek populasyonu 2 5 AU da 3 1 Kirkwood boslugu ile ayrilan ic ve dis bolgelere bolunebilir ve dis bolge 2 82 AU da 5 2 bosluk ile orta ve dis bolgelere ayrilabilir 4 1 rezonans boslugu 2 06 AU Bolge I populasyonu ic kusak 3 1 resonans boslugu 2 5 AU Bolge II populasyonu orta kusak 5 2 rezonans boslugu 2 82 AU Bolge III populasyonu dis kusak 2 1 rezonans boslugu 3 28 AU 4 Vesta ic bolgedeki 1 Ceres ve 2 Pallas orta bolgedeki 10 Hygiea ise dis bolge bulunan en buyuk capli asteroitlerdir 87 Sylvia ise muhtemelen dis bolgenin otesindeki en buyuk Ana Kusak asteroididir Ayrica bakinizYorunge rezonansi Alinda grubu Cybele asteroitleri Griqua asteroitleriKaynakca Coleman Helen Turnbull Waite 1956 Banners in the Wilderness The Early Years of Washington and Jefferson College s 158 OCLC 2191890 Moons Michele Morbidelli Alessandro 1995 Secular resonances inside mean motion commensurabilities the 4 1 3 1 5 2 and 7 3 cases Icarus 114 1 ss 33 50 Bibcode 1995Icar 114 33M doi 10 1006 icar 1995 1041 Moons Michele Morbidelli Alessandro Migliorini Fabio 1998 Dynamical Structure of the 2 1 Commensurability with Jupiter and the Origin of the Resonant Asteroids Icarus 135 2 ss 458 468 Bibcode 1998Icar 135 458M doi 10 1006 icar 1998 5963 Minton David A Malhotra Renu 2009 A record of planet migration in the main asteroid belt PDF Nature 457 7233 ss 1109 1111 arXiv 0906 4574 2 Bibcode 2009Natur 457 1109M doi 10 1038 nature07778 PMID 19242470 21 Aralik 2016 tarihinde kaynagindan PDF Erisim tarihi 13 Aralik 2016 McBride N Hughes D W 1990 The spatial density of asteroids and its variation with asteroidal mass Monthly Notices of the Royal Astronomical Society Cilt 244 ss 513 520 Bibcode 1990MNRAS 244 513M Ferraz Mello S June 14 18 1993 Kirkwood Gaps and Resonant Groups proceedings of the 160th International Astronomical Union Belgirate Italy Kluwer Academic Publishers ss 175 188 Bibcode 1994IAUS 160 175F Klacka Jozef 1992 Mass distribution in the asteroid belt Earth Moon and Planets 56 1 ss 47 52 Bibcode 1992EM amp P 56 47K doi 10 1007 BF00054599 Dis baglantilarArticle on Kirkwood gaps at Wolfram s scienceworld